Psyche
alle pijlers
Nieuw jaar, nieuw topic. Op naar 2019!
donderdag 4 januari 2018 om 16:44
Bijna precies een jaar geleden opende ik hier mijn eerste topic.
In augustus 2016 ging ik naar de huisarts ivm een rare harde plek net onder mijn ribben. Nog geen 5 uur later kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide kanker had en ben ik de medische molen ingegaan. Binnen een week was duidelijk dat ik darmkanker had, met een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en dat, als ik direct aan de chemo had, ik een kans had van minder dan 10% dat het nog te behandelen was en ik dit zou overleven. Op de dag van die uitslag brak ik en opende ik hier een topic. Met een best bizarre titel voor iemand die in het echte leven niets van knuffels (en vooral niet van vreemden) moet hebben
Voor iedereen die dat niet gelezen heeft: nee, het wonder heeft niet plaatsgevonden. Wel een kleiner wonder: ik ben er nog steeds en naar omstandigheden in redelijke goede gezondheid.
Het afgelopen jaar heb ik hier uitgehuild, gekankerd op de situatie en na elke nieuwe scan opgelucht verteld hoe ontzettend goed ik blijk te zijn in kanker hebben. En jullie als uitlaadklep gebruikt voor de frustraties die het oplevert als je de ene dag nog een gewone vrouw van 35 bent, moeder van 2 kinderen, een leuke baan met de ambitie nog flink hoger te komen, net een huis gekocht (de oplevering had nog niet eens plaatsgevonden) en de volgende dag een patient bent met een levensverwachting van 'misschien 2 jaar'. Wat er dan door je heen gaat is eigenlijk niet te beschrijven, dus dat ga ik hier ook niet doen.
Anyway, ik ben zo goed in kanker hebben dat het vorige topic volgeschreven is! Hier zal ik dus vrolijk en soms minder vrolijk, verder gaan. Doel is om ook 2019 te halen!
In augustus 2016 ging ik naar de huisarts ivm een rare harde plek net onder mijn ribben. Nog geen 5 uur later kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide kanker had en ben ik de medische molen ingegaan. Binnen een week was duidelijk dat ik darmkanker had, met een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en dat, als ik direct aan de chemo had, ik een kans had van minder dan 10% dat het nog te behandelen was en ik dit zou overleven. Op de dag van die uitslag brak ik en opende ik hier een topic. Met een best bizarre titel voor iemand die in het echte leven niets van knuffels (en vooral niet van vreemden) moet hebben
Voor iedereen die dat niet gelezen heeft: nee, het wonder heeft niet plaatsgevonden. Wel een kleiner wonder: ik ben er nog steeds en naar omstandigheden in redelijke goede gezondheid.
Het afgelopen jaar heb ik hier uitgehuild, gekankerd op de situatie en na elke nieuwe scan opgelucht verteld hoe ontzettend goed ik blijk te zijn in kanker hebben. En jullie als uitlaadklep gebruikt voor de frustraties die het oplevert als je de ene dag nog een gewone vrouw van 35 bent, moeder van 2 kinderen, een leuke baan met de ambitie nog flink hoger te komen, net een huis gekocht (de oplevering had nog niet eens plaatsgevonden) en de volgende dag een patient bent met een levensverwachting van 'misschien 2 jaar'. Wat er dan door je heen gaat is eigenlijk niet te beschrijven, dus dat ga ik hier ook niet doen.
Anyway, ik ben zo goed in kanker hebben dat het vorige topic volgeschreven is! Hier zal ik dus vrolijk en soms minder vrolijk, verder gaan. Doel is om ook 2019 te halen!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 18 oktober 2018 om 08:27
Pffff.... Oudste heeft vanochtend weer een ikwilniksenikdoeniksenikzegniks-bui. Inmiddels weet ik dat boos worden het alleen maar slechter maakt, maar wat voel ik me nu een slappe, toegeeflijke ouder. Aan de andere kant... Hij kan al een week niet slapen, komt elke avond verdrietig naar beneden en valt pas in slaap als hij in mijn bed ligt (met mij er naast 
) en hij ligt nu weer in bed. Misschien heeft hij ook wel behoefte aan een ochtend uitslapen.
Lastig hoor, opvoeden. Ik wil er voor hem zijn, maar hem ook leren dat je soms gewoon iets moet doen (opstaan, naar school) ook al heb je daar geen zin in.
) en hij ligt nu weer in bed. Misschien heeft hij ook wel behoefte aan een ochtend uitslapen. Lastig hoor, opvoeden. Ik wil er voor hem zijn, maar hem ook leren dat je soms gewoon iets moet doen (opstaan, naar school) ook al heb je daar geen zin in.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 18 oktober 2018 om 09:55
Lastig is dat. Onze jongste heeft een periode gehad dat hij zich elke ochtend heel slecht voelde. Klaagde vooral over buikpijn. Ik bekeek het van keer tot keer. Hij werd (wordt) thuis overvraagd door de gezondheid van zijn broer en mijzelf en op school had hij het destijds niet fijn. Dat kan hij helaas niet goed verwoorden, hij voelt stress etc. als lichamelijke pijn. Meestal wist ik hem wel te motiveren en dan was hij ook klaar met huilen en mopperen zodra we school naderden, want daar hield hij zich groot. Ik voelde me daar best lullig over, maar wilde hem ook leren doorzetten.AnnA_C schreef: ↑18-10-2018 08:27Pffff.... Oudste heeft vanochtend weer een ikwilniksenikdoeniksenikzegniks-bui. Inmiddels weet ik dat boos worden het alleen maar slechter maakt, maar wat voel ik me nu een slappe, toegeeflijke ouder. Aan de andere kant... Hij kan al een week niet slapen, komt elke avond verdrietig naar beneden en valt pas in slaap als hij in mijn bed ligt (met mij er naast
Lastig hoor, opvoeden. Ik wil er voor hem zijn, maar hem ook leren dat je soms gewoon iets moet doen (opstaan, naar school) ook al heb je daar geen zin in.
Op andere dagen gunde ik hem dus wel een rustdagje. Da's een periode lang ongeveer eens per week geweest. Had hij echt nodig.
donderdag 18 oktober 2018 om 17:10
Ik vind het wel gezellig, alleen moet oudste eigenlijk om half 9 gaan slapen en ik vind het ook wel gezellig om nog even met man te kletsen....
Oudste is vanochtend om half 10 huppelend naar school vertrokken, dus heeft maar 1 gymles 'gespijbeld' (en nee, gym is zijn favoriete vak, dus ik vermoed geen verband).
Oudste is vanochtend om half 10 huppelend naar school vertrokken, dus heeft maar 1 gymles 'gespijbeld' (en nee, gym is zijn favoriete vak, dus ik vermoed geen verband).
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 19 oktober 2018 om 06:47
Ja! Nog 1 dag naar school en dan even lekker helemaal niks!
Man heeft ook vrij: er rijden geen treinen naar zijn werk en zijn laptop staat bij de helpdesk voor onderhoud. Wordt afkicken
Gisterenavond ineens echt gesprek gehad met jongste. Ze hadden in de klas mijn lievelingsmuziek gedraaid (met als bron mijn zusje, gelukkig heeft ze me niet al te zeer voor schut gezet) en daar hadden we het over. Hebben het samen ook gedraaid. Toen draaide ik ook nans song (you said when you'd die that you walk with me every day) en zei dat, hoewel ik niet in een hemel geloof, ik wel van plan ben om na mijn dood nog steeds op hem te letten en bij hem te zijn (jongste: dan kijk je vanuit je aspotje). Hij zat op schoot en perste zich tegen me aan zoals hij nog nooit had gedaan
Hij kwam er zelf mee dat hij een ketting wil met mijn as er in, of we die binnenkort samen uit gaan zoeken.
Zo verdrietig, maar zo fijn was het...
Man heeft ook vrij: er rijden geen treinen naar zijn werk en zijn laptop staat bij de helpdesk voor onderhoud. Wordt afkicken
Gisterenavond ineens echt gesprek gehad met jongste. Ze hadden in de klas mijn lievelingsmuziek gedraaid (met als bron mijn zusje, gelukkig heeft ze me niet al te zeer voor schut gezet) en daar hadden we het over. Hebben het samen ook gedraaid. Toen draaide ik ook nans song (you said when you'd die that you walk with me every day) en zei dat, hoewel ik niet in een hemel geloof, ik wel van plan ben om na mijn dood nog steeds op hem te letten en bij hem te zijn (jongste: dan kijk je vanuit je aspotje). Hij zat op schoot en perste zich tegen me aan zoals hij nog nooit had gedaan
Hij kwam er zelf mee dat hij een ketting wil met mijn as er in, of we die binnenkort samen uit gaan zoeken.
Zo verdrietig, maar zo fijn was het...
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 19 oktober 2018 om 14:31
vrijdag 19 oktober 2018 om 23:24
zaterdag 20 oktober 2018 om 07:40
He gatsie, ik zit ook weer met tranen in mijn ogen van je post over je jongste. Dat gebeurt me trouwens nog wel eens als vaste meelezer (en snotterkont). Ik wil steeds wat schrijven, maar weet eigenlijk niet wat. Dus laat ik het er maar op houden dat ik altijd vol bewondering je topic lees. Wat krijg jij veel voor je kiezen en wat ga je er goed mee om.
En uh, ik ga binnenkort ook maar eens bloemen verven met mijn meiden, klinkt leuk! Welke inkt heb jij gebruikt? Ik lees nogal wisselende meningen op Internet.
En uh, ik ga binnenkort ook maar eens bloemen verven met mijn meiden, klinkt leuk! Welke inkt heb jij gebruikt? Ik lees nogal wisselende meningen op Internet.
woensdag 24 oktober 2018 om 14:17
@Leslie: ik had kleurstof voor cakejes/marsepein gebruikt, die had ik nog staan. Wel opmerkelijk: blauw gaf echt mooie blauwe rozen, geel deed het al een stuk minder goed, maar rood... aiaiaiai, die bloemen werden bruin en dood. Ik denk dat er hier geen rode kleurstoffen meer door het eten heen gaan.
Vorige week vrijdag meteen met jongste naar de juwelier geweest om eens te kijken wat ze hebben. Eh... dat is dus echt heel veel! Hebben uitgebreid mogelijkheden besproken. Jongste leek iets in de vorm van een kat wel leuk. "Dat geeft toch niet als mensen dan denken dat de as van een kat is, mamma". Ik had zelf alleen meer iets in gedachten wat ook nog leuk is als hij 18 is.
Ook de materialen bekeken. Staan we weer buiten, net 1 stap over de drempel: "Mamma, zilver, dat is toch heel erg duur? Dan kunnen we ook gewoon goud doen hoor."
Toen we thuiskwamen even kort tegen man verteld wat we allemaal hadden gezien, komt oudste ineens tussendoor om even precies te beschrijven wat hij voor asketting wil.
Eh.... wilde jij ook?
Nu lekker vakantie! Zijn op vakantie in eigen huis, dus veel niksen en leuke dingen doen. Echt heerlijk! Gisteren naar Avifauna geweest, de babykiwi gezien
Vorige week vrijdag meteen met jongste naar de juwelier geweest om eens te kijken wat ze hebben. Eh... dat is dus echt heel veel! Hebben uitgebreid mogelijkheden besproken. Jongste leek iets in de vorm van een kat wel leuk. "Dat geeft toch niet als mensen dan denken dat de as van een kat is, mamma". Ik had zelf alleen meer iets in gedachten wat ook nog leuk is als hij 18 is.
Ook de materialen bekeken. Staan we weer buiten, net 1 stap over de drempel: "Mamma, zilver, dat is toch heel erg duur? Dan kunnen we ook gewoon goud doen hoor."
Toen we thuiskwamen even kort tegen man verteld wat we allemaal hadden gezien, komt oudste ineens tussendoor om even precies te beschrijven wat hij voor asketting wil.
Eh.... wilde jij ook?Nu lekker vakantie! Zijn op vakantie in eigen huis, dus veel niksen en leuke dingen doen. Echt heerlijk! Gisteren naar Avifauna geweest, de babykiwi gezien
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 24 oktober 2018 om 14:58
Hoi Anna, wat mooi dat je met je jongste bent gaan kijken.
Als het financieel haalbaar is, kun je ze nu de ketting laten kiezen die ze NU mooi vinden en dan als verrassing nog een extra ketting laten maken die ze cadeau krijgen als ze 18 worden.. of is dat wat over the top?
Geniet van jullie vakantie in eigen huis!
Als het financieel haalbaar is, kun je ze nu de ketting laten kiezen die ze NU mooi vinden en dan als verrassing nog een extra ketting laten maken die ze cadeau krijgen als ze 18 worden.. of is dat wat over the top?
Geniet van jullie vakantie in eigen huis!
donderdag 25 oktober 2018 om 17:17
Anna, ik zou misschien toch voor de kat gaan. Dan heeft hij later een herinnering aan iets dat hij echt samen met jou heeft uitgezocht.
Het is van een heel ander kaliber, maar toch: toen ik naar de eerste klas ging, mocht ik een cadeautje uitzoeken. Het werd een mierzoete knuffel. Waarschijnlijk niet wat mijn ouders in gedachten hadden, maar ik heb hem nog steeds, en ik herinner me nog precies dat ik hem met mijn moeder ging kopen. Mooi vind ik hem al heel lang niet meer
, maar dat doet niet af aan de emotionele waarde.
Het is van een heel ander kaliber, maar toch: toen ik naar de eerste klas ging, mocht ik een cadeautje uitzoeken. Het werd een mierzoete knuffel. Waarschijnlijk niet wat mijn ouders in gedachten hadden, maar ik heb hem nog steeds, en ik herinner me nog precies dat ik hem met mijn moeder ging kopen. Mooi vind ik hem al heel lang niet meer
, maar dat doet niet af aan de emotionele waarde.
