Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel II
vrijdag 23 december 2016 om 22:17
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 26 december 2016 om 13:58
Ik bedenk me ook dat het niet heel raar is dat ik zo opmerkzaam ben richting wat allemaal verkeerd is en wat fout gaat..
Eigenlijk gaan alle gesprekken met mijn vader/stiefmoeder over dat soort dingen..
Hoe anderen leven en wat zij daarin anders zouden doen..
Richting mij zijn ze trots als ik doe wat zij ook doen..
Mijn therapeut moet natuurlijk weer overdrijven en zei over vandaag:
probeer eens je broer met de eer te laten strijken, benadruk eens hoe trots JIJ op hém bent.
Want hij is, doordat hij altijd al tegen hun regels in ging, een beetje het zwarte schaap van het gezin geworden...
Alleen zodra dat omdraait en ik wat regels breek, heb ik daar heel veel moeite mee.
Is niet erg, zei m'n therapeut, wen je wel aan.
Zij heeft makkelijk praten..
Ik zou mijn zelfvertrouwen misschien niet moeten laten afhangen van het oordeel van mijn vader...
maar dat is wel wat ik al die tijd gedaan heb....
als hij maar trots en tevreden was..
Omdat ik het sterke gevoel heb van mijn ouders te moeten beschermen,
en daarin richting m'n moeder enorm tekort geschoten ben...
Vind het moeilijk nu mijn vader ook nog teleur te stellen...
Mijn broertje heeft daar nooit moeite mee gehad,
ging altijd fijn zijn eigen gang
En toch... zie ik hem ook hunkeren naar die goedkeuring...
Zo stom dat ik dat heb..
Eigenlijk gaan alle gesprekken met mijn vader/stiefmoeder over dat soort dingen..
Hoe anderen leven en wat zij daarin anders zouden doen..
Richting mij zijn ze trots als ik doe wat zij ook doen..
Mijn therapeut moet natuurlijk weer overdrijven en zei over vandaag:
probeer eens je broer met de eer te laten strijken, benadruk eens hoe trots JIJ op hém bent.
Want hij is, doordat hij altijd al tegen hun regels in ging, een beetje het zwarte schaap van het gezin geworden...
Alleen zodra dat omdraait en ik wat regels breek, heb ik daar heel veel moeite mee.
Is niet erg, zei m'n therapeut, wen je wel aan.
Zij heeft makkelijk praten..
Ik zou mijn zelfvertrouwen misschien niet moeten laten afhangen van het oordeel van mijn vader...
maar dat is wel wat ik al die tijd gedaan heb....
als hij maar trots en tevreden was..
Omdat ik het sterke gevoel heb van mijn ouders te moeten beschermen,
en daarin richting m'n moeder enorm tekort geschoten ben...
Vind het moeilijk nu mijn vader ook nog teleur te stellen...
Mijn broertje heeft daar nooit moeite mee gehad,
ging altijd fijn zijn eigen gang
En toch... zie ik hem ook hunkeren naar die goedkeuring...
Zo stom dat ik dat heb..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 26 december 2016 om 14:02
Snowfall, wat knap van je... Als ik dat zo hoor, ben je heel ver daarin..
Dappere keuzes heb je gemaakt
Ik heb eigenlijk ook alleen nog maar vriendinnen waar ik niet een meeloper hoef te zijn...
de rest verwatert automatisch, want het past niet bij het voor mezelf kiezen..
mezelf wegcijferen wordt me steeds moeilijker gemaakt..
maar in het gezin zit dat patroon er zo in.. dat maakt het wel moeilijk als én vader én stiefmoeder én broertje er zijn
(zoals vanmiddag)
Heel snel loop ik dan weer op mijn tenen, loopt mijn broertje te bluffen en loopt m'n vader te oordelen...
Ik vind het eng dat anders te gaan doen.
Eng, maar hopelijk niet onmogelijk..
Dappere keuzes heb je gemaakt
Ik heb eigenlijk ook alleen nog maar vriendinnen waar ik niet een meeloper hoef te zijn...
de rest verwatert automatisch, want het past niet bij het voor mezelf kiezen..
mezelf wegcijferen wordt me steeds moeilijker gemaakt..
maar in het gezin zit dat patroon er zo in.. dat maakt het wel moeilijk als én vader én stiefmoeder én broertje er zijn
(zoals vanmiddag)
Heel snel loop ik dan weer op mijn tenen, loopt mijn broertje te bluffen en loopt m'n vader te oordelen...
Ik vind het eng dat anders te gaan doen.
Eng, maar hopelijk niet onmogelijk..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 26 december 2016 om 14:05
Juist in een gezin valt iedereen snel in zijn oude, vertrouwde rol. Helemaal niet stom of raar. Dat heeft vrijwel iedereen.
Knap van je dat je alleen vriendinnen hebt die bij jou passen. Dat moest ook bijna wel, met alle kaartjes en zo die je uit je omgeving kreeg na de miskraam. Je bent verder dan je denkt. Ik ben dan wel niet je moeder, maar ik ben trots op jou.
Knap van je dat je alleen vriendinnen hebt die bij jou passen. Dat moest ook bijna wel, met alle kaartjes en zo die je uit je omgeving kreeg na de miskraam. Je bent verder dan je denkt. Ik ben dan wel niet je moeder, maar ik ben trots op jou.
maandag 26 december 2016 om 14:06
quote:Knuffelbeertjes schreef op 26 december 2016 @ 13:58:
Ik bedenk me ook dat het niet heel raar is dat ik zo opmerkzaam ben richting wat allemaal verkeerd is en wat fout gaat..
Eigenlijk gaan alle gesprekken met mijn vader/stiefmoeder over dat soort dingen..
Hoe anderen leven en wat zij daarin anders zouden doen..
Richting mij zijn ze trots als ik doe wat zij ook doen..
Mijn therapeut moet natuurlijk weer overdrijven en zei over vandaag:
probeer eens je broer met de eer te laten strijken, benadruk eens hoe trots JIJ op hem bent.
Want hij is, doordat hij altijd al tegen hun regels in ging, een beetje het zwarte schaap van het gezin geworden...
Alleen zodra dat omdraait en ik wat regels breek, heb ik daar heel veel moeite mee.
Is niet erg, zei m'n therapeut, wen je wel aan.
Zij heeft makkelijk praten..
Ik zou mijn zelfvertrouwen misschien niet moeten laten afhangen van het oordeel van mijn vader...
maar dat is wel wat ik al die tijd gedaan heb....
als hij maar trots en tevreden was..
Omdat ik het sterke gevoel heb van mijn ouders te moeten beschermen,
en daarin richting m'n moeder enorm tekort geschoten ben...
Vind het moeilijk nu mijn vader ook nog teleur te stellen...
Mijn broertje heeft daar nooit moeite mee gehad,
ging altijd fijn zijn eigen gang
En toch... zie ik hem ook hunkeren naar die goedkeuring...
Zo stom dat ik dat heb..Is niet stom van je. Iedereen wil liefde en waardering en jij bent gewend dat zo te krijgen. Dus is dat lastig te veranderen. Maar ik vind het vooral heel raar klinken, ik herken dat ook niet echt. Hoe kun je het nou de hele tijd hebben over anderen en wat die doen en hoe dat anders zou moeten? Ik kan me oprecht niet voorstellen dat mijn ouders of schoonouders mij gaan vertellen wat ik met mijn tijd, leven of huis zou moeten doen. Dan doen ze gewoon niet. Of dat ze commentaar hebben op vakanties ofzo. Dat is niet gezond hoor, in mijn beleving, je zo bemoeien met een ander. Net als met je kerstplannen voor de chinees, de mate van inspraak die je vader eist is best bizar.
Ik bedenk me ook dat het niet heel raar is dat ik zo opmerkzaam ben richting wat allemaal verkeerd is en wat fout gaat..
Eigenlijk gaan alle gesprekken met mijn vader/stiefmoeder over dat soort dingen..
Hoe anderen leven en wat zij daarin anders zouden doen..
Richting mij zijn ze trots als ik doe wat zij ook doen..
Mijn therapeut moet natuurlijk weer overdrijven en zei over vandaag:
probeer eens je broer met de eer te laten strijken, benadruk eens hoe trots JIJ op hem bent.
Want hij is, doordat hij altijd al tegen hun regels in ging, een beetje het zwarte schaap van het gezin geworden...
Alleen zodra dat omdraait en ik wat regels breek, heb ik daar heel veel moeite mee.
Is niet erg, zei m'n therapeut, wen je wel aan.
Zij heeft makkelijk praten..
Ik zou mijn zelfvertrouwen misschien niet moeten laten afhangen van het oordeel van mijn vader...
maar dat is wel wat ik al die tijd gedaan heb....
als hij maar trots en tevreden was..
Omdat ik het sterke gevoel heb van mijn ouders te moeten beschermen,
en daarin richting m'n moeder enorm tekort geschoten ben...
Vind het moeilijk nu mijn vader ook nog teleur te stellen...
Mijn broertje heeft daar nooit moeite mee gehad,
ging altijd fijn zijn eigen gang
En toch... zie ik hem ook hunkeren naar die goedkeuring...
Zo stom dat ik dat heb..Is niet stom van je. Iedereen wil liefde en waardering en jij bent gewend dat zo te krijgen. Dus is dat lastig te veranderen. Maar ik vind het vooral heel raar klinken, ik herken dat ook niet echt. Hoe kun je het nou de hele tijd hebben over anderen en wat die doen en hoe dat anders zou moeten? Ik kan me oprecht niet voorstellen dat mijn ouders of schoonouders mij gaan vertellen wat ik met mijn tijd, leven of huis zou moeten doen. Dan doen ze gewoon niet. Of dat ze commentaar hebben op vakanties ofzo. Dat is niet gezond hoor, in mijn beleving, je zo bemoeien met een ander. Net als met je kerstplannen voor de chinees, de mate van inspraak die je vader eist is best bizar.
maandag 26 december 2016 om 14:09
quote:Knuffelbeertjes schreef op 26 december 2016 @ 13:49:
[...]
Hmm... geen last denk ik, meer een uitgesproken mening.. en die raakt mij altijd ontzettend..
Ik hecht veel te veel waarde aan hun woorden Maar hoezo hebben zij een mening over jouw huis? Kun je dat andersom ook een doen? Zeggen wat zij moeten koken, dragen, doen?
[...]
Hmm... geen last denk ik, meer een uitgesproken mening.. en die raakt mij altijd ontzettend..
Ik hecht veel te veel waarde aan hun woorden Maar hoezo hebben zij een mening over jouw huis? Kun je dat andersom ook een doen? Zeggen wat zij moeten koken, dragen, doen?
maandag 26 december 2016 om 14:10
Over telleurgestelde mensen zeg ik vaak: dat komt omdat hun verwachtingen verkeerd liggen.
Tuurlijk kan iemand echt telleurgesteld zijn om iets wat inderdaad jammer is... maar veel mensen hebben er een levensdoel van gemaakt om de lat maar zo hoog te leggen dat de telleurstelling nooit ver weg is. Gewoon domweg gelukkig zijn is er niet bij. Het moet altijd maar meer en beter. Voor henzelf, maar ook voor de mensen om hen heen.
Ik ben daar echt zo klaar mee. Ik ben zelf altijd vanuit mezelf al gelukkig en tevreden geweest met kleine maar o zo mooie dingen.
De eisen die ik stel aan de mensen om mij heen zijn trouwens alsnog hoog, maar op een andere manier.
Ze hoeven niet perfect te zijn en drie soorten vorken op tafel te leggen. Een goede baan hoeft niet, een dikke auto of een perfect uiterlijk ook niet.
Nee, gewoon eerlijk en lief zijn en niet zeuren over een ander om dingen die niet belangrijk zijn. Dat lijkt niet moeilijk, maar man oh man, wat zijn mensen verzuurd en gericht op mooi weer spelen voor Facebook en de buitenwereld. Echt jakkes.
Dus ja, ik word ook wel vaak teleurgesteld door een ander, maar dat is meestal omdat ze neerkijken op mensen waar niks mis mee is. En dat ze dat dan doen om zichzelf daarboven te plaatsen en zich dan beter te voelen. Ik ga dan ook vol in de aanval hoor. Kom dan op voor de zwakkere partij. Gewoon omdat ik vind dat zeiken op een anders tekortkomingen te makkelijk is. Aan jezelf werken is veel moeilijker.
Tuurlijk kan iemand echt telleurgesteld zijn om iets wat inderdaad jammer is... maar veel mensen hebben er een levensdoel van gemaakt om de lat maar zo hoog te leggen dat de telleurstelling nooit ver weg is. Gewoon domweg gelukkig zijn is er niet bij. Het moet altijd maar meer en beter. Voor henzelf, maar ook voor de mensen om hen heen.
Ik ben daar echt zo klaar mee. Ik ben zelf altijd vanuit mezelf al gelukkig en tevreden geweest met kleine maar o zo mooie dingen.
De eisen die ik stel aan de mensen om mij heen zijn trouwens alsnog hoog, maar op een andere manier.
Ze hoeven niet perfect te zijn en drie soorten vorken op tafel te leggen. Een goede baan hoeft niet, een dikke auto of een perfect uiterlijk ook niet.
Nee, gewoon eerlijk en lief zijn en niet zeuren over een ander om dingen die niet belangrijk zijn. Dat lijkt niet moeilijk, maar man oh man, wat zijn mensen verzuurd en gericht op mooi weer spelen voor Facebook en de buitenwereld. Echt jakkes.
Dus ja, ik word ook wel vaak teleurgesteld door een ander, maar dat is meestal omdat ze neerkijken op mensen waar niks mis mee is. En dat ze dat dan doen om zichzelf daarboven te plaatsen en zich dan beter te voelen. Ik ga dan ook vol in de aanval hoor. Kom dan op voor de zwakkere partij. Gewoon omdat ik vind dat zeiken op een anders tekortkomingen te makkelijk is. Aan jezelf werken is veel moeilijker.
maandag 26 december 2016 om 14:11
quote:Rhae schreef op 26 december 2016 @ 14:06:
[...]
Is niet stom van je. Iedereen wil liefde en waardering en jij bent gewend dat zo te krijgen. Dus is dat lastig te veranderen. Maar ik vind het vooral heel raar klinken, ik herken dat ook niet echt. Hoe kun je het nou de hele tijd hebben over anderen en wat die doen en hoe dat anders zou moeten? Ik kan me oprecht niet voorstellen dat mijn ouders of schoonouders mij gaan vertellen wat ik met mijn tijd, leven of huis zou moeten doen. Dan doen ze gewoon niet. Of dat ze commentaar hebben op vakanties ofzo. Dat is niet gezond hoor, in mijn beleving, je zo bemoeien met een ander. Net als met je kerstplannen voor de chinees, de mate van inspraak die je vader eist is best bizar.
Weet je, ik ben het zo enorm gewend, het hoort gewoon bij de omgang met mijn vader/stiefmoeder. Dat heb ik nooit gek gevonden, totdat ik er nu bewust mee bezig ga. Eigenlijk totdat ik bewust met mezelf bezig ben gegaan... Die ruimte, om iets van mijzelf te laten zien, is er niet bij hen en dat heb ik nooit erg gevonden, dat is 'gewoon' het patroon..
Nu ik wat meer zie en doorkrijg, denk ik wel: hoe kan dit nou?
En ik heb enorm de neiging het op mezelf af te schuiven.. Dat mijn vader zo is en doet, omdat ik zijn dochter ben, alsof ik dat veroorzaakt heb.. Terwijl ik wel weet dat hij het in elke interactie doet en ik het bij anderen niet doe...
Dus dan moet het bijna wel bij hem liggen, maar dat mag ik niet zeggen van mezelf.. daar mag ik niet teveel bij stilstaan...
Want als hij zo doet, ga ik er heel snel in mee... zijn woorden bevatten voor mij zo'n enorme berg kracht, daar kan ik bijna niet tegenop...
[...]
Is niet stom van je. Iedereen wil liefde en waardering en jij bent gewend dat zo te krijgen. Dus is dat lastig te veranderen. Maar ik vind het vooral heel raar klinken, ik herken dat ook niet echt. Hoe kun je het nou de hele tijd hebben over anderen en wat die doen en hoe dat anders zou moeten? Ik kan me oprecht niet voorstellen dat mijn ouders of schoonouders mij gaan vertellen wat ik met mijn tijd, leven of huis zou moeten doen. Dan doen ze gewoon niet. Of dat ze commentaar hebben op vakanties ofzo. Dat is niet gezond hoor, in mijn beleving, je zo bemoeien met een ander. Net als met je kerstplannen voor de chinees, de mate van inspraak die je vader eist is best bizar.
Weet je, ik ben het zo enorm gewend, het hoort gewoon bij de omgang met mijn vader/stiefmoeder. Dat heb ik nooit gek gevonden, totdat ik er nu bewust mee bezig ga. Eigenlijk totdat ik bewust met mezelf bezig ben gegaan... Die ruimte, om iets van mijzelf te laten zien, is er niet bij hen en dat heb ik nooit erg gevonden, dat is 'gewoon' het patroon..
Nu ik wat meer zie en doorkrijg, denk ik wel: hoe kan dit nou?
En ik heb enorm de neiging het op mezelf af te schuiven.. Dat mijn vader zo is en doet, omdat ik zijn dochter ben, alsof ik dat veroorzaakt heb.. Terwijl ik wel weet dat hij het in elke interactie doet en ik het bij anderen niet doe...
Dus dan moet het bijna wel bij hem liggen, maar dat mag ik niet zeggen van mezelf.. daar mag ik niet teveel bij stilstaan...
Want als hij zo doet, ga ik er heel snel in mee... zijn woorden bevatten voor mij zo'n enorme berg kracht, daar kan ik bijna niet tegenop...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 26 december 2016 om 14:12
quote:Rhae schreef op 26 december 2016 @ 14:09:
[...]
Maar hoezo hebben zij een mening over jouw huis? Kun je dat andersom ook een doen? Zeggen wat zij moeten koken, dragen, doen?
Nee... vriend doet dat wel eens als we samen zijn en dat vind ik naar. Want ik wil ze beschermen...
Ik wil dat ze mij goed genoeg vinden, het goed genoeg vinden wat ik doe....
Andersom interesseert het ze eigenlijk denk ik niet zo heel veel...
wat ik van hen vind...
Ik ben opgevoed door ze met het idee dat zij het altijd bij het rechte eind hebben...
[...]
Maar hoezo hebben zij een mening over jouw huis? Kun je dat andersom ook een doen? Zeggen wat zij moeten koken, dragen, doen?
Nee... vriend doet dat wel eens als we samen zijn en dat vind ik naar. Want ik wil ze beschermen...
Ik wil dat ze mij goed genoeg vinden, het goed genoeg vinden wat ik doe....
Andersom interesseert het ze eigenlijk denk ik niet zo heel veel...
wat ik van hen vind...
Ik ben opgevoed door ze met het idee dat zij het altijd bij het rechte eind hebben...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 26 december 2016 om 14:14
quote:Snowfall schreef op 26 december 2016 @ 14:05:
Juist in een gezin valt iedereen snel in zijn oude, vertrouwde rol. Helemaal niet stom of raar. Dat heeft vrijwel iedereen.
Knap van je dat je alleen vriendinnen hebt die bij jou passen. Dat moest ook bijna wel, met alle kaartjes en zo die je uit je omgeving kreeg na de miskraam. Je bent verder dan je denkt. Ik ben dan wel niet je moeder, maar ik ben trots op jou.
Dank je Snow dat is heel lief van je...
Dat eigenlijk alle andere mensen die ik in mijn omgeving inmiddels verzameld heb, anders doen richting mij dan mijn vader en stiefmoeder en broertje.. dat voelt wel vreemd... dat is moeilijk te plaatsen...
Juist in een gezin valt iedereen snel in zijn oude, vertrouwde rol. Helemaal niet stom of raar. Dat heeft vrijwel iedereen.
Knap van je dat je alleen vriendinnen hebt die bij jou passen. Dat moest ook bijna wel, met alle kaartjes en zo die je uit je omgeving kreeg na de miskraam. Je bent verder dan je denkt. Ik ben dan wel niet je moeder, maar ik ben trots op jou.
Dank je Snow dat is heel lief van je...
Dat eigenlijk alle andere mensen die ik in mijn omgeving inmiddels verzameld heb, anders doen richting mij dan mijn vader en stiefmoeder en broertje.. dat voelt wel vreemd... dat is moeilijk te plaatsen...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 26 december 2016 om 14:16
quote:pruttel schreef op 26 december 2016 @ 14:10:
Over telleurgestelde mensen zeg ik vaak: dat komt omdat hun verwachtingen verkeerd liggen.
Tuurlijk kan iemand echt telleurgesteld zijn om iets wat inderdaad jammer is... maar veel mensen hebben er een levensdoel van gemaakt om de lat maar zo hoog te leggen dat de telleurstelling nooit ver weg is. Gewoon domweg gelukkig zijn is er niet bij. Het moet altijd maar meer en beter. Voor henzelf, maar ook voor de mensen om hen heen.
Ik ben daar echt zo klaar mee. Ik ben zelf altijd vanuit mezelf al gelukkig en tevreden geweest met kleine maar o zo mooie dingen.
De eisen die ik stel aan de mensen om mij heen zijn trouwens alsnog hoog, maar op een andere manier.
Ze hoeven niet perfect te zijn en drie soorten vorken op tafel te leggen. Een goede baan hoeft niet, een dikke auto of een perfect uiterlijk ook niet.
Nee, gewoon eerlijk en lief zijn en niet zeuren over een ander om dingen die niet belangrijk zijn. Dat lijkt niet moeilijk, maar man oh man, wat zijn mensen verzuurd en gericht op mooi weer spelen voor Facebook en de buitenwereld. Echt jakkes.
Dus ja, ik word ook wel vaak teleurgesteld door een ander, maar dat is meestal omdat ze neerkijken op mensen waar niks mis mee is. En dat ze dat dan doen om zichzelf daarboven te plaatsen en zich dan beter te voelen. Ik ga dan ook vol in de aanval hoor. Kom dan op voor de zwakkere partij. Gewoon omdat ik vind dat zeiken op een anders tekortkomingen te makkelijk is. Aan jezelf werken is veel moeilijker.
Bedankt Pruttel Fijne inzichten...
Over de lat die hoog ligt: mijn vader en stiefmoeder hebben dat richting iedereen, maar echt niet richting henzelf.
Ze hebben elke dag hetzelfde ritme en zelfs in de weekenden gaan dingen op dezelfde manier.
Daar zijn ze uitermate tevreden over, zelfs trots.
Dat ze het op die manier doen en dat verkondigen ze te pas en te onpas.
Dat wij dingen anders doen is al snel gek, vreemd en zeer bijzonder...
Een heel groot deel van de regeltjes in mijn hoofd heb ik aan hen te danken...
Over telleurgestelde mensen zeg ik vaak: dat komt omdat hun verwachtingen verkeerd liggen.
Tuurlijk kan iemand echt telleurgesteld zijn om iets wat inderdaad jammer is... maar veel mensen hebben er een levensdoel van gemaakt om de lat maar zo hoog te leggen dat de telleurstelling nooit ver weg is. Gewoon domweg gelukkig zijn is er niet bij. Het moet altijd maar meer en beter. Voor henzelf, maar ook voor de mensen om hen heen.
Ik ben daar echt zo klaar mee. Ik ben zelf altijd vanuit mezelf al gelukkig en tevreden geweest met kleine maar o zo mooie dingen.
De eisen die ik stel aan de mensen om mij heen zijn trouwens alsnog hoog, maar op een andere manier.
Ze hoeven niet perfect te zijn en drie soorten vorken op tafel te leggen. Een goede baan hoeft niet, een dikke auto of een perfect uiterlijk ook niet.
Nee, gewoon eerlijk en lief zijn en niet zeuren over een ander om dingen die niet belangrijk zijn. Dat lijkt niet moeilijk, maar man oh man, wat zijn mensen verzuurd en gericht op mooi weer spelen voor Facebook en de buitenwereld. Echt jakkes.
Dus ja, ik word ook wel vaak teleurgesteld door een ander, maar dat is meestal omdat ze neerkijken op mensen waar niks mis mee is. En dat ze dat dan doen om zichzelf daarboven te plaatsen en zich dan beter te voelen. Ik ga dan ook vol in de aanval hoor. Kom dan op voor de zwakkere partij. Gewoon omdat ik vind dat zeiken op een anders tekortkomingen te makkelijk is. Aan jezelf werken is veel moeilijker.
Bedankt Pruttel Fijne inzichten...
Over de lat die hoog ligt: mijn vader en stiefmoeder hebben dat richting iedereen, maar echt niet richting henzelf.
Ze hebben elke dag hetzelfde ritme en zelfs in de weekenden gaan dingen op dezelfde manier.
Daar zijn ze uitermate tevreden over, zelfs trots.
Dat ze het op die manier doen en dat verkondigen ze te pas en te onpas.
Dat wij dingen anders doen is al snel gek, vreemd en zeer bijzonder...
Een heel groot deel van de regeltjes in mijn hoofd heb ik aan hen te danken...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 26 december 2016 om 14:18
Lief Knuffelbeertje,
Ik heb ook post traumatic stress response gehad en nog steeds heb. Het is bij mij minder aan het worden door: Yoga, yinyoga, EMDR, zwemmen, en TRE-therapie. Dat laatste kun je thuis doen en het werkt heel goed.
http://www.ineenanderlicht.nl/tre/
https://www.youtube.com/watch?v=Y3x_ITdzKbI
Sterkte
Ik heb ook post traumatic stress response gehad en nog steeds heb. Het is bij mij minder aan het worden door: Yoga, yinyoga, EMDR, zwemmen, en TRE-therapie. Dat laatste kun je thuis doen en het werkt heel goed.
http://www.ineenanderlicht.nl/tre/
https://www.youtube.com/watch?v=Y3x_ITdzKbI
Sterkte
maandag 26 december 2016 om 14:26
Bedankt allemaal voor jullie woorden.
Ik heb er heel veel aan.
Ik ben zenuwachtig voor zo.
Baal van de Chinees en kraak de hapjes in m'n hoofd al af.
Maar ik heb nu ook de andere kant gezien
en leer van jullie...
en heb vriend aan m'n kant staan..
en de oefening van de therapeut..
en de pilletjes die werken..
Dus sta vast sterk genoeg om het aan te kunnen
Nogmaals heel erg bedankt
En sorry voor mijn gezeur
(dat op 2de kerstdag)
Ik heb er heel veel aan.
Ik ben zenuwachtig voor zo.
Baal van de Chinees en kraak de hapjes in m'n hoofd al af.
Maar ik heb nu ook de andere kant gezien
en leer van jullie...
en heb vriend aan m'n kant staan..
en de oefening van de therapeut..
en de pilletjes die werken..
Dus sta vast sterk genoeg om het aan te kunnen
Nogmaals heel erg bedankt
En sorry voor mijn gezeur
(dat op 2de kerstdag)
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 26 december 2016 om 14:44
Knuffel, jij mag kerst zo invullen in jouw huis zoals jij wil (samen met je vriend). Dat weet je. Als je vader iets anders wil, hoopt, verwacht, of misschien zelfs probeert te eisen, dan zegt dat helemaal niets over jouw invulling van kerst. Want die is prima, omdat het is wat nu het beste voor je is en bij jullie past. Je vader zit gewoon zichzelf in de weg met die onredelijke verwachtingen van hem; want die laten het ook niet toe dat hij zich open stelt voor iets anders. Hij is zo gefixeerd op 1 ding dat hij de 999 andere manieren van een fijne kerst weigert te zien. Jammer voor hem, maar laat je er niet door leiden. Jij mag Knuffelbeertjes zijn zoals je zelf wilt.
Als je van plan was hem bedorven sushi voor te zetten en koude koffie, had hij mogen klagen (of gewoon thuisblijven). Maar lekkere hapjes (want dat zijn het ongetwijfeld) en chinees en een lekker toetje vormen samen een prima maaltijd! Daar hoef je niet aan te twijfelen.
Hoe laat komen ze?
Als je van plan was hem bedorven sushi voor te zetten en koude koffie, had hij mogen klagen (of gewoon thuisblijven). Maar lekkere hapjes (want dat zijn het ongetwijfeld) en chinees en een lekker toetje vormen samen een prima maaltijd! Daar hoef je niet aan te twijfelen.
Hoe laat komen ze?
maandag 26 december 2016 om 14:51
maandag 26 december 2016 om 15:21
quote:Snowfall schreef op 26 december 2016 @ 15:08:
Ken je Postcrossing? Ansichtkaartjes over de wereld sturen en krijgen. Ik ga volgend jaar dus over een week weer beginnen. Tijdens het opruimen vond ik een mapje boordevol postzegels voor het buitenland.Leuk! Heb ik ook een tijd gedaan. Af en toe ook weer gestopt en op dit moment niet zo mee bezig, maar nog steeds blij met de kaartenmolen vol mooie plaatjes hier in huis!
Ken je Postcrossing? Ansichtkaartjes over de wereld sturen en krijgen. Ik ga volgend jaar dus over een week weer beginnen. Tijdens het opruimen vond ik een mapje boordevol postzegels voor het buitenland.Leuk! Heb ik ook een tijd gedaan. Af en toe ook weer gestopt en op dit moment niet zo mee bezig, maar nog steeds blij met de kaartenmolen vol mooie plaatjes hier in huis!
Tjezus, wat vals
