Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 14 oktober 2017 om 11:47
Warmmens en Smallthings, voor jullie een extra
Sofie, volgens mij gaf jij een tijdje geleden deze boekentip: Ik ken mijn ikken - Ontdek andere kanten van jezelf met Voice Dialogue.
Ik had het gereserveerd bij de bibliotheek en nu ben ik het aan het lezen. Heel helder, laagdrempelig en verhelderend vind ik het. En ook helemaal niet zwaar. Ik zit het echt wel met een blij gevoel te lezen, omdat het zo concreet is, en met duidelijke voorbeelden. En de metafoor die mijn psych me gaf, van de bus met de bestuurder (je Bewuste Zelf noemen ze het in dat boek) en alle delen van jezelf in die bus en zelfs in de achterbak, krijgt nu veel meer inhoud. Ik ga het eerst lezen en daarna e.e.a. op een rijtje zetten, hoe dingen voor mezelf werken.
Beter dan maar even wachten met zo'n assertiviteitstraining. Ben maandagavond al een beetje doorgeschoten tegen MM, het voelt nu heel eng en wankel. Ik wil meer tijd met hem, daar kwam het op neer, maar ik haalde er nogal dingen bij. Hij vond dat ik het gewoon directer had kunnen aangeven, en ook eerder (voordat het dus bij mij in heel veel emotie, die ik hem grotendeels heb bespraard overigens, eruit kwam) en daar heeft hij wel gelijk in. Bovendien, hoe hij zijn leven inricht verder is zijn zaak, ook al vind ik er vanalles van. Zijn keuzes zijn niet de mijne, zeg maar. Maar het is lastig als je steeds meer verweven raakt met elkaar. Dan is het echt een zoeken, en zo voelt het nu: hoe verder. De afspraken van toen we begonnen met daten werken nu dus duidelijk niet meer. (Eind deze maand kennen we elkaar een jaar trouwens )
Sofie, volgens mij gaf jij een tijdje geleden deze boekentip: Ik ken mijn ikken - Ontdek andere kanten van jezelf met Voice Dialogue.
Ik had het gereserveerd bij de bibliotheek en nu ben ik het aan het lezen. Heel helder, laagdrempelig en verhelderend vind ik het. En ook helemaal niet zwaar. Ik zit het echt wel met een blij gevoel te lezen, omdat het zo concreet is, en met duidelijke voorbeelden. En de metafoor die mijn psych me gaf, van de bus met de bestuurder (je Bewuste Zelf noemen ze het in dat boek) en alle delen van jezelf in die bus en zelfs in de achterbak, krijgt nu veel meer inhoud. Ik ga het eerst lezen en daarna e.e.a. op een rijtje zetten, hoe dingen voor mezelf werken.
Beter dan maar even wachten met zo'n assertiviteitstraining. Ben maandagavond al een beetje doorgeschoten tegen MM, het voelt nu heel eng en wankel. Ik wil meer tijd met hem, daar kwam het op neer, maar ik haalde er nogal dingen bij. Hij vond dat ik het gewoon directer had kunnen aangeven, en ook eerder (voordat het dus bij mij in heel veel emotie, die ik hem grotendeels heb bespraard overigens, eruit kwam) en daar heeft hij wel gelijk in. Bovendien, hoe hij zijn leven inricht verder is zijn zaak, ook al vind ik er vanalles van. Zijn keuzes zijn niet de mijne, zeg maar. Maar het is lastig als je steeds meer verweven raakt met elkaar. Dan is het echt een zoeken, en zo voelt het nu: hoe verder. De afspraken van toen we begonnen met daten werken nu dus duidelijk niet meer. (Eind deze maand kennen we elkaar een jaar trouwens
)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 14 oktober 2017 om 13:42
@Smallthings, je zit in een intensief traject, dat kost veel energie. Hoe niet tof dit ook is voor man en kinderen, het gaat nu even niet anders. Want als dat ging, zou je het wel anders doen. Dus het komt nu even aan op man-lief en dit wordt ooit weer anders.
Het is prima dat je dissocieert bij je therapeut, dan ziet ze ook meteen hoe dit er bij jou uitziet. Dissociëren bij professionals is daarnaast het meest veilige moment van dissociëren, want dan doe je in ieder geval geen dingen die schadelijk voor jezelf zijn.
Ik zou je heel graag een knuffel willen geven en willen zeggen dat het wel goed komt. Alleen dat weet ik natuurlijk niet zeker, dat het goed komt. Het voelt wel alsof het goed komt. Dus ik ga je een geven en tegen je zeggen dat ik het je gun dat het goed komt.
Voel je m?
@Warmmens: naar zo'n dag, wel fijn dat je de dynamiek herkent. Misschien handig om even met je man af te spreken dat je even doet alsof je er niet bent, of alsof hij er niet is. Dat hij weet dat het niet aan hem ligt, maar dat hij op dit moment even alleen maar alles fout kan doen, zelfs als hij het beste doet.
En gun het jezelf om te wachten tot deze rot-bui over is.
@EV, gaaf dat je iets kunt met het boek. Ik heb er zelf heel veel aan gehad (en nog steeds wel eigenlijk). Het maakt op een luchtige manier duidelijk hoe dingen in je hoofd werken. Herkenbaarheid op een vrolijke manier . Als je oefent om op deze manier te kijken en luisteren naar alles wat er in je hoofd omgaat, maakt het het zoveel makkelijker om 'aan het stuur' te blijven zitten. Soms visualiseer ik, dat ik aan het roer zit (op de een of andere manier is het bij mij nog altijd een schommelend bootje) terwijl er van allerlei kanten stukjes Sofie aan me hangen, trekken, of juist ver van me af in die boot staan te springen, elkaar de boot uitvechten. Dat zorgt altijd voor die lach op mijn gezicht, waardoor het zoveel makkelijker wordt om aan dat roer te blijven staan......
@Caar, ik vind dat best logisch klinken, omdat je eerder hebt geschreven dat je 'voorheen' best wel anders in het leven stond. Dat betekent dat je die assertiviteit wel hebt kunnen ontwikkelen, die zit al in je en die heeft het alleen weer nodig om er uit te durven komen. Het is aannemelijk dat dit na EMDR sessies zo uit je gesprongen komt.
Voor nu heb je het misschien vooral nodig dat je gerustgesteld wordt, dat je oké bent zoals je bent, dat er niets ergs gebeurt omdat je even niet kunt voldoen aan de verwachtingen van de wereld. Dat je nog steeds de moeite waard bent, ook al presteert je nu minder dan jezelf zou willen of dan dat wat je eerder hebt laten zien. Probeer jezelf deze geruststelling te geven, of vraag m aan mensen die je hierin vertrouwt en waarvan je weet dat ze begrijpen dat dit nu even belangrijk voor je is.
Het is prima dat je dissocieert bij je therapeut, dan ziet ze ook meteen hoe dit er bij jou uitziet. Dissociëren bij professionals is daarnaast het meest veilige moment van dissociëren, want dan doe je in ieder geval geen dingen die schadelijk voor jezelf zijn.
Ik zou je heel graag een knuffel willen geven en willen zeggen dat het wel goed komt. Alleen dat weet ik natuurlijk niet zeker, dat het goed komt. Het voelt wel alsof het goed komt. Dus ik ga je een
geven en tegen je zeggen dat ik het je gun dat het goed komt. Voel je m?
@Warmmens: naar zo'n dag, wel fijn dat je de dynamiek herkent. Misschien handig om even met je man af te spreken dat je even doet alsof je er niet bent, of alsof hij er niet is. Dat hij weet dat het niet aan hem ligt, maar dat hij op dit moment even alleen maar alles fout kan doen, zelfs als hij het beste doet.
En gun het jezelf om te wachten tot deze rot-bui over is.
@EV, gaaf dat je iets kunt met het boek. Ik heb er zelf heel veel aan gehad (en nog steeds wel eigenlijk). Het maakt op een luchtige manier duidelijk hoe dingen in je hoofd werken. Herkenbaarheid op een vrolijke manier
. Als je oefent om op deze manier te kijken en luisteren naar alles wat er in je hoofd omgaat, maakt het het zoveel makkelijker om 'aan het stuur' te blijven zitten. Soms visualiseer ik, dat ik aan het roer zit (op de een of andere manier is het bij mij nog altijd een schommelend bootje) terwijl er van allerlei kanten stukjes Sofie aan me hangen, trekken, of juist ver van me af in die boot staan te springen, elkaar de boot uitvechten. Dat zorgt altijd voor die lach op mijn gezicht, waardoor het zoveel makkelijker wordt om aan dat roer te blijven staan......@Caar, ik vind dat best logisch klinken, omdat je eerder hebt geschreven dat je 'voorheen' best wel anders in het leven stond. Dat betekent dat je die assertiviteit wel hebt kunnen ontwikkelen, die zit al in je en die heeft het alleen weer nodig om er uit te durven komen. Het is aannemelijk dat dit na EMDR sessies zo uit je gesprongen komt.
Voor nu heb je het misschien vooral nodig dat je gerustgesteld wordt, dat je oké bent zoals je bent, dat er niets ergs gebeurt omdat je even niet kunt voldoen aan de verwachtingen van de wereld. Dat je nog steeds de moeite waard bent, ook al presteert je nu minder dan jezelf zou willen of dan dat wat je eerder hebt laten zien. Probeer jezelf deze geruststelling te geven, of vraag m aan mensen die je hierin vertrouwt en waarvan je weet dat ze begrijpen dat dit nu even belangrijk voor je is.
zondag 15 oktober 2017 om 12:39
@ Warm mens: dankjewel voor de links over de dramadriehoek en overwinnaardriehoek. Ik had er zelf al iets over op gezocht maar ik begreep het niet zo. Ik ga het eens goed lezen!
@ Sofie: ja, ik heb inderdaad herfstvakantie nu. Lekker genieten van het mooie weer en niet aan het werk denken.
De afgelopen weken had ik door een andere planning mbt lesvoorbereiding iets meer rust en minder werkdruk (helaas wel meer overuren). Misschien laat ik mijn perfectionisme ook iets meer los en accepteer ik af en toe een minder perfecte les. Blijft nog wel moeilijk hoor.
Nu lekker wandelen met man. Het lijkt wel zomer
@ Sofie: ja, ik heb inderdaad herfstvakantie nu. Lekker genieten van het mooie weer en niet aan het werk denken.
De afgelopen weken had ik door een andere planning mbt lesvoorbereiding iets meer rust en minder werkdruk (helaas wel meer overuren). Misschien laat ik mijn perfectionisme ook iets meer los en accepteer ik af en toe een minder perfecte les. Blijft nog wel moeilijk hoor.
Nu lekker wandelen met man. Het lijkt wel zomer
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 16 oktober 2017 om 08:22
@Caar: heb je nog contact gehad met je vriendin over het voorval? Niet dat dit moet hoor, maar ik ben gewoon nieuwsgierig.
@Smallthings: het weekend is weer voorbij
@Knuff: kun en wil je schrijven hoe het met je is?
@Diva: het klinkt alsof je op de juiste weg zit. En nee, je bent nog niet waar je zou willen zijn en het biedt geen garanties voor de toekomst. Het lukt je nu om beter om te gaan met de (werk)druk. Dat vind ik bemoedigend, het laat zien dat je hierin kunt leren en dat is de enige manier om verder te komen.
@Selune: waar hang jij uit?
En voor iedereen die ik nu niet genoemd heb, en iedereen die het fijn vindt:
@Smallthings: het weekend is weer voorbij
@Knuff: kun en wil je schrijven hoe het met je is?
@Diva: het klinkt alsof je op de juiste weg zit. En nee, je bent nog niet waar je zou willen zijn en het biedt geen garanties voor de toekomst. Het lukt je nu om beter om te gaan met de (werk)druk. Dat vind ik bemoedigend, het laat zien dat je hierin kunt leren en dat is de enige manier om verder te komen.
@Selune: waar hang jij uit?
En voor iedereen die ik nu niet genoemd heb, en iedereen die het fijn vindt:
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
maandag 16 oktober 2017 om 15:36
@Sofie: ja, ik probeer mijn week wat luchtiger te maken door ervoor te zorgen dat ik 's avonds en in het weekend niks meer hoef te doen. Zodat ik ook nog een beetje kan genieten van andere dingen zonder dat ik elke dag de druk van het werk voel.
Ik voel me niet zo goed vandaag, heb erge keelpijn. Ik probeer wel van het lekkere weer te genieten, zit met een boekje (en thee met gember en keelsnoepjes) in de tuin. Straks met man een ijsje halen en vanavond aan de kippensoep. Hopen dat het snel over is!
Ik voel me niet zo goed vandaag, heb erge keelpijn. Ik probeer wel van het lekkere weer te genieten, zit met een boekje (en thee met gember en keelsnoepjes) in de tuin. Straks met man een ijsje halen en vanavond aan de kippensoep. Hopen dat het snel over is!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 16 oktober 2017 om 19:04
Ik vermijd ook snow. Ik trek het heel slecht om dit soort dingen te horen/lezen. Ontzettend hypocriet eigenlijk omdat ik er zelf ook over probeer te praten en mensen ermee confronteer, maar dit soort openlijke confrontatie vind ik heel moeilijk. Ik heb hetzelfde, vermijd dan idd ook z'n films enz. Metoo doe ik ook niet aan, dat durf ik niet. Ik kom er tegenwoordig wel voor uit soms, maar niet zo openlijk als op socialmedia.
En op tv enzo probeer ik het onderwerp echt te mijden, dat interview bij DWDD heeft me nog dagenlang dwars gezeten.
En op tv enzo probeer ik het onderwerp echt te mijden, dat interview bij DWDD heeft me nog dagenlang dwars gezeten.
Forever is a hell of a long time
dinsdag 17 oktober 2017 om 10:58
Wow lieve Knuff klinkt hoe raar ook als gezond volwassen worden. Weet niet wat ik er nog meer op kan zeggen. Zie dat je hard werkt aan minder hard werken. Dat je ziet dat grenzen geen vijanden maar hulpvolle vriendjes zijn.
Ik gun het je zo dat je van jezelf gaat houden.Dat je dat jezelf gunt en trots op jezelf zal zijn, creatief kan zijn.
Ik ben bij peut geweest en intake is voorbij. Echt alleen complex trauma als etiket. Wél een moeder met persoonlijkheidsproblematiek (duh)
.
Ik gun het je zo dat je van jezelf gaat houden.Dat je dat jezelf gunt en trots op jezelf zal zijn, creatief kan zijn.
Ik ben bij peut geweest en intake is voorbij. Echt alleen complex trauma als etiket. Wél een moeder met persoonlijkheidsproblematiek (duh)
.
dinsdag 17 oktober 2017 om 11:09
Over 2 wkn serieus voorwerk en daarna aan de piepjes. Het is bizar om haar dingen te horen zeggen die ik in mijn rare hoofd alleen bij Knuff vind horen. De window of tolerance. En toen ze over een techniek begon om me erbij te trekken tijdens de komemde emdr schoot ik in een trigger en begon ze over dat het helpend is als ik "Dat was toen en dit is nu" tegen mezelf zeg. Ik denk alleen maar: wat onwerkelijk. Dat hoort bij Knuff en anderen op het topic. Ik stel me aan.
Dat peut het over geen basisvertrouwen ontwikkeld hebben heeft en verwaarlozing en misbruik en pesten noemt als oorzaak van de klachten...en dat ik dan nog even toe moet voegen dat psychisch geweld in door ma de grootste reden is voor de herrie in mijn hoofd (ooordelen) en dat huiselijk geweld van ma naar pa ook nog in het rijtje hoort... dan is dat vreemd. Vreemd om te zeggen. Ook vreemd om te moeten zeggen dat het pesten niet alleen de basisschool betrof maar ook de middelbare, het hbo én een maandenlange behandelsetting. Echt vreemd om re zeggen. Omdat het eerlijk is. Maar snap niet zo goed dat het over mij gaat.
Na de Hans Klok actie van innerlijk vergaderen en toedekken krijg ik geen huiswerk meer voorlopig
Zij bepaalt het tempo en ze gaat het eenvoudig houden/maken. Ze kijkt er vriendelijk en zelfverzekerd bij dus hoewel ik me er geen *piep* bij voor kan stellen durf ik het wel aan.
Morgen de lijfheks/hapto. Gelukkig een uur eerder dan oorspronkelijk gepland. Hoe eerder ik er van af ben/doorheen ben/7 kleuren stront heb gescheten...hoe beter. Het boek wat ze me deed lezen vond ik niet zoveel aan. Herken maar weinig écht en verder info wist ik al. De methodiek van mwer dingen gaan kunnen tzt vond ik Stom. Die methodiek bij iemand dichtbij met cvs gezien en van de week op 1 vandaag gezien dat wetenschapppelijke onderbouwing daarvan aan alle kanten rammelt. Máár zie ook dat ik dat Stom ook voel omdat ik grenzen Stom vind. Vast niet herkenbaar he lieve Knuff? En andere lieve posters...
Mijn zelfhulp persoon was blij dat ik geen huiswerk van peut heb. "Je werkt zo hard en er wordt zoveel geraakt...die dubbelheid van intense schaamte van het gevoel tekort te schieten, en tegelijk zien dat je constructief samenwerkt, het aangaat wat érg veel is...die dubbelheid zal wel even blijven. Dat je zegt bekaf te zijn...ja duh....wéés alsjeblieft moe. Geef er maar aan toe."
Dat peut het over geen basisvertrouwen ontwikkeld hebben heeft en verwaarlozing en misbruik en pesten noemt als oorzaak van de klachten...en dat ik dan nog even toe moet voegen dat psychisch geweld in door ma de grootste reden is voor de herrie in mijn hoofd (ooordelen) en dat huiselijk geweld van ma naar pa ook nog in het rijtje hoort... dan is dat vreemd. Vreemd om te zeggen. Ook vreemd om te moeten zeggen dat het pesten niet alleen de basisschool betrof maar ook de middelbare, het hbo én een maandenlange behandelsetting. Echt vreemd om re zeggen. Omdat het eerlijk is. Maar snap niet zo goed dat het over mij gaat.
Na de Hans Klok actie van innerlijk vergaderen en toedekken krijg ik geen huiswerk meer voorlopig
Zij bepaalt het tempo en ze gaat het eenvoudig houden/maken. Ze kijkt er vriendelijk en zelfverzekerd bij dus hoewel ik me er geen *piep* bij voor kan stellen durf ik het wel aan.Morgen de lijfheks/hapto. Gelukkig een uur eerder dan oorspronkelijk gepland. Hoe eerder ik er van af ben/doorheen ben/7 kleuren stront heb gescheten...hoe beter. Het boek wat ze me deed lezen vond ik niet zoveel aan. Herken maar weinig écht en verder info wist ik al. De methodiek van mwer dingen gaan kunnen tzt vond ik Stom. Die methodiek bij iemand dichtbij met cvs gezien en van de week op 1 vandaag gezien dat wetenschapppelijke onderbouwing daarvan aan alle kanten rammelt. Máár zie ook dat ik dat Stom ook voel omdat ik grenzen Stom vind. Vast niet herkenbaar he lieve Knuff? En andere lieve posters...
Mijn zelfhulp persoon was blij dat ik geen huiswerk van peut heb. "Je werkt zo hard en er wordt zoveel geraakt...die dubbelheid van intense schaamte van het gevoel tekort te schieten, en tegelijk zien dat je constructief samenwerkt, het aangaat wat érg veel is...die dubbelheid zal wel even blijven. Dat je zegt bekaf te zijn...ja duh....wéés alsjeblieft moe. Geef er maar aan toe."
hanke321 wijzigde dit bericht op 17-10-2017 11:21
28.05% gewijzigd
dinsdag 17 oktober 2017 om 11:21
Je psych klinkt als precies de juiste mix van kennis, kunde, doortastendheid en maat weten te houden, Hanke. Dat geeft vertrouwen. Hopelijk blijkt de lijfheks hetzelfde (wat overigens precies de juiste benaming is voor de hapto dame waar ik net niet gillend voor ben weggevlucht).
Knuffel, goed je weer even te lezen. Ik hoop dat je zelf ook een beetje kunt zien hoe ver je al gekomen bent. Enne ... je schrijfsel hoeven niet perfect te zijn ofzo, het enige is dat je je er ok bij voelt om het hier te schrijven.
Hier zijn het moeilijke dagen. Net eindelijk moed verzameld en de huisarts gebeld, maar die zijn op vakantie. Zul je altijd zien.
Knuffel, goed je weer even te lezen. Ik hoop dat je zelf ook een beetje kunt zien hoe ver je al gekomen bent. Enne ... je schrijfsel hoeven niet perfect te zijn ofzo, het enige is dat je je er ok bij voelt om het hier te schrijven.
Hier zijn het moeilijke dagen. Net eindelijk moed verzameld en de huisarts gebeld, maar die zijn op vakantie. Zul je altijd zien.
dinsdag 17 oktober 2017 om 11:25
He lieve Tobbert wat naar dat HA er niet is en je het zwaar hebt. Kun je delen wat er speelt? En was jouw lijfheks te hekserig?
(ik ben trouwens géén heks. Staat zwart op wit. Officieel document van de enige autoriteit daartoe in Nederland).
(ik ben trouwens géén heks. Staat zwart op wit. Officieel document van de enige autoriteit daartoe in Nederland).
hanke321 wijzigde dit bericht op 17-10-2017 11:31
45.45% gewijzigd
dinsdag 17 oktober 2017 om 12:35
Lieve Tobbie wat naar dat het zo pittig is Het is zo herkenbaar dat als je eindelijk durft te bellen, ze op vakantie zijn. Herkenbaar maar ook zeer vervelend. Is je ha volgende week terug en lukt het je om deze week door te komen, of ga je proberen een afspraak met de vervanger te maken, of heb je andere ideeën of heb je geen zin om erover te denken, of... stel ik nu teveel vragen? Sorry, ik denk graag met je mee
Hanke, Wat fijn om te lezen dat je, zo te horen, in goede handen bent. Wat je erover schrijft geeft mij vertrouwen dat je een peut hebt die je helpen kan, ik hoop dat jij het ook zo ervaart en komende tijd blijft ervaren Als ik lees wat je allemaal aan gaat en durft en doet, lijkt me geen huiswerk en de woorden van je zelfhulp persoon heel zinvol
Je schrijft veel herkenbaars, van 'mijn' trauma therapeut. Ze weten (als het goed is!) hoe belangrijk doseren is, hier en nu, etc. Ook dat kan veel vertrouwen geven, iemand die zijn/haar vak verstaat. Gun ik iedereen!
Had vandaag nog gesprek met m'n oude peut erover. Zij is geen trauma therapeut, en vindt dus dat zij bij mensen niet moet door vragen. Ze wil nl geen dingen raken en dat iemand eenmaal thuis in crisis oid raakt. Ik vroeg haar of ze mensen dan wel verder hielp als ze trauma's hadden. Die mensen willen misschien wel delen, maar ervaren uiteraard zoveel blokkades van angst, schaamte, etc. En dan wil je toch juist een peut die door vraagt, maar inderdaad: ook weer niet. Nou, zei ze, als therapeuten die geen trauma therapeut zijn doorvragen, is het vaak of de nieuwsgierigheid van de therapeut of de onkunde, en beiden zijn schadelijk voor getraumatiseerde cliënten. Ja... dus dan hebben ze een trauma therapeut nodig die weet wat hij/zij doet.
Klonk voor mij inderdaad een beetje als naar de tandarts gaan met een gebroken been
Denk dat het ook qua hulpverleners soms zoeken is wie je het beste helpen kan, afhankelijk van je hulpvraag. Dan zit je natuurlijk nog wel met het huidige systeem zoals het nu is, waarbij mensen dus niet de goede hulp krijgen door financiële kwesties en regelgeving, maar die kwestie hebben peut en ik al vaker gevoerd, en raakt ons beiden (zowel beroepsmatig als persoonlijk, vanuit betrokkenheid etc).
We kwamen erop omdat ik probeer te begrijpen waarom geen enkele hulpverlener in het verleden door gevraagd heeft bij mij. Op het moment dat ik zei 'en toen werd het zwart' namen ze daar stuk voor stuk genoegen mee. Soms ben ik daar zeer boos en verdrietig over. Immers: het trauma zit juist in/na dat zwarte! Dus toen ik kind was en trauma behandeling kreeg moest ik keer op keer vertellen tót het moment dat het zwart werd (ik dus ging dissociëren). Het heeft (uiteraard) geen fluit geholpen, want de trauma's bleven veilig opgeborgen. Ik probeer dat te begrijpen.
Met peut tot de conclusie gekomen dat er nog veel onbekend is over dissociëren, en zeker in die tijd was het nog lastiger te begrijpen dan nu (20 jaar geleden). Ze gaf aan dat zij er ook niet alles van weet, maar m'n andere peut wel, die is daar ook voor. En daarnaast gaf ze dus aan dat zeggen 'en toen werd het zwart' net zoiets is als zeggen 'en daar wil ik niet over praten' maar dan in kinder taal. En dat therapeuten dat heel serieus moeten nemen en niet door moeten vragen. Maar toen dus mijn vraag/onbegrip: had iemand maar door gevraagd, waarom niet? Mocht mijn verhaal niet verteld worden? Juist in en na dat zwarte zaten de gruwelijkheden. Maar ik begin het wel beter te begrijpen, waarom mensen destijds de keuzes hebben gemaakt die ze gemaakt hebben. Daarnaast was het volgens mij lange tijd niet veilig genoeg om naar dat zwarte toe te gaan, dus in die tijd had het niet uit gemaakt.
Ik denk dat ik het mezelf soms afvraag, omdat het te maken heeft met de vraag: had iemand in kunnen grijpen/iets kunnen doen om mij te helpen, beschermen, troosten, etc? En steeds meer en meer kom ik er achter dat het mijn vader en moeder waren, die dat hadden moeten doen, maar niet gedaan hebben.. en daar mag ik boos op en over zijn, stelletje idioten die zij waren omdat ze zelf beschadigd waren wat geen excuus is
Het is zo herkenbaar dat als je eindelijk durft te bellen, ze op vakantie zijn. Herkenbaar maar ook zeer vervelend. Is je ha volgende week terug en lukt het je om deze week door te komen, of ga je proberen een afspraak met de vervanger te maken, of heb je andere ideeën of heb je geen zin om erover te denken, of... stel ik nu teveel vragen? Sorry, ik denk graag met je mee Hanke, Wat fijn om te lezen dat je, zo te horen, in goede handen bent. Wat je erover schrijft geeft mij vertrouwen dat je een peut hebt die je helpen kan, ik hoop dat jij het ook zo ervaart en komende tijd blijft ervaren
Als ik lees wat je allemaal aan gaat en durft en doet, lijkt me geen huiswerk en de woorden van je zelfhulp persoon heel zinvol Je schrijft veel herkenbaars, van 'mijn' trauma therapeut. Ze weten (als het goed is!) hoe belangrijk doseren is, hier en nu, etc. Ook dat kan veel vertrouwen geven, iemand die zijn/haar vak verstaat. Gun ik iedereen!
Had vandaag nog gesprek met m'n oude peut erover. Zij is geen trauma therapeut, en vindt dus dat zij bij mensen niet moet door vragen. Ze wil nl geen dingen raken en dat iemand eenmaal thuis in crisis oid raakt. Ik vroeg haar of ze mensen dan wel verder hielp als ze trauma's hadden. Die mensen willen misschien wel delen, maar ervaren uiteraard zoveel blokkades van angst, schaamte, etc. En dan wil je toch juist een peut die door vraagt, maar inderdaad: ook weer niet. Nou, zei ze, als therapeuten die geen trauma therapeut zijn doorvragen, is het vaak of de nieuwsgierigheid van de therapeut of de onkunde, en beiden zijn schadelijk voor getraumatiseerde cliënten. Ja... dus dan hebben ze een trauma therapeut nodig die weet wat hij/zij doet.
Klonk voor mij inderdaad een beetje als naar de tandarts gaan met een gebroken been
Denk dat het ook qua hulpverleners soms zoeken is wie je het beste helpen kan, afhankelijk van je hulpvraag. Dan zit je natuurlijk nog wel met het huidige systeem zoals het nu is, waarbij mensen dus niet de goede hulp krijgen door financiële kwesties en regelgeving, maar die kwestie hebben peut en ik al vaker gevoerd, en raakt ons beiden (zowel beroepsmatig als persoonlijk, vanuit betrokkenheid etc).
We kwamen erop omdat ik probeer te begrijpen waarom geen enkele hulpverlener in het verleden door gevraagd heeft bij mij. Op het moment dat ik zei 'en toen werd het zwart' namen ze daar stuk voor stuk genoegen mee. Soms ben ik daar zeer boos en verdrietig over. Immers: het trauma zit juist in/na dat zwarte! Dus toen ik kind was en trauma behandeling kreeg moest ik keer op keer vertellen tót het moment dat het zwart werd (ik dus ging dissociëren). Het heeft (uiteraard) geen fluit geholpen, want de trauma's bleven veilig opgeborgen. Ik probeer dat te begrijpen.
Met peut tot de conclusie gekomen dat er nog veel onbekend is over dissociëren, en zeker in die tijd was het nog lastiger te begrijpen dan nu (20 jaar geleden). Ze gaf aan dat zij er ook niet alles van weet, maar m'n andere peut wel, die is daar ook voor. En daarnaast gaf ze dus aan dat zeggen 'en toen werd het zwart' net zoiets is als zeggen 'en daar wil ik niet over praten' maar dan in kinder taal. En dat therapeuten dat heel serieus moeten nemen en niet door moeten vragen. Maar toen dus mijn vraag/onbegrip: had iemand maar door gevraagd, waarom niet? Mocht mijn verhaal niet verteld worden? Juist in en na dat zwarte zaten de gruwelijkheden. Maar ik begin het wel beter te begrijpen, waarom mensen destijds de keuzes hebben gemaakt die ze gemaakt hebben. Daarnaast was het volgens mij lange tijd niet veilig genoeg om naar dat zwarte toe te gaan, dus in die tijd had het niet uit gemaakt.
Ik denk dat ik het mezelf soms afvraag, omdat het te maken heeft met de vraag: had iemand in kunnen grijpen/iets kunnen doen om mij te helpen, beschermen, troosten, etc? En steeds meer en meer kom ik er achter dat het mijn vader en moeder waren, die dat hadden moeten doen, maar niet gedaan hebben.. en daar mag ik boos op en over zijn, stelletje idioten die zij waren
omdat ze zelf beschadigd waren wat geen excuus is
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 17 oktober 2017 om 13:19
Hmm je klinkt aardig onderkoeld na al dat familiale narcistisch psychische geweld. Kan me voorstellen dat je daar niet happy van wordt, als anderen je in die dysfunctionele kluwen willen trekken. Ook die klussers in huis en die emotioneel niet veilige baas zijn best wel Dingetjes. Heb je lieve mensen om je heen die er zijn voor je (behalve dan hier op topic )?
)?
dinsdag 17 oktober 2017 om 13:25
Ala ik zo'n raar toverdrankje kreeg zie ik het zo voor me dat ik de volgende keer mijn eigen theezakjes mee zou nemen.
Wilde naar peut ook al mijn thermoskannetje meenemen. (peut moet in gebouw naar beneden voor thee)...dacht als ik zelf meeneem scheelt dat tijd - zelfhulppersoon raadde me dat af om te doen...is nl. iets teveel een controledingtje bij mij....
Wilde naar peut ook al mijn thermoskannetje meenemen. (peut moet in gebouw naar beneden voor thee)...dacht als ik zelf meeneem scheelt dat tijd - zelfhulppersoon raadde me dat af om te doen...is nl. iets teveel een controledingtje bij mij....
dinsdag 17 oktober 2017 om 15:02
wat betreft de thee.Wat betreft je familieperikelen klinkt het voor mij alsof er teveel verantwoordelijkheid bij jou ligt en jij dat min of meer normaal vindt. Dat lijkt me niet kloppen. Misschien is het de enige manier om enigszins 'normaal' met je gezin van herkomst om te gaan...maar zo is er nooit ruimte voor de waarachtige Tobbie. Hier ruimte zat in dit topic, maar zou het je in real life ook zo gunnen.
