Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 23 oktober 2017 om 18:22
@ Hanke: om antwoord te geven op je vraag: ik denk dat je er nu niks mee moet. Ik kan me voorstellen dat het besef dat het heel erg is hard bij je binnenkomt. Je hebt het misschien altijd een beetje afgezwakt, maar nu het zwart op wit staat of tenminste door een hulpverlener uitgesproken is, blijkt het toch erger te zijn en dat komt nu binnen. Maar weet je wat het ook betekent: dat je er heel goed aan hebt gedaan om toch weer aan de bel te trekken en aan te geven dat het niet goed met je gaat! Ik denk dat je nu precies datgene doet wat je kunt: afleiding zoeken en goed voor jezelf zorgen met thee, dekentje, gezond eten en mild zijn naar je eigen gedachten. Straks ga je dit alles op een goede manier met je therapeut aanpakken, probeer daar op te vertrouwen. 
@ Dana: 'Mannen moeten ook nee horen en incasseren"
Hier ben ik het mee eens! (Volgende stuk is heel persoonlijk en kan misschien triggeren):
Ik had toen ik 18 was mijneerste 'vriendje' die achteraf maar op een ding uit was. Ik weet het nog goed, ik was bij hem en ik wilde op een gegeven moment naar huis. Hij wilde mee (ok, goed), maar hij wilde zijn tandenborstel meenemen en vroeg of dat goed was. Ik zei nee. Hij nam hem toch mee. Toen was hij bij mij en vroeg hij op een gegeven moment wat ik wilde, dat hij naar huis zou gaan of zou blijven slapen. Ik vond het moeilijk om te zeggen, omdat hij al eerder niet geluisterd had. Uiteindelijk bleef hij slapen (wat ik niet wilde), maar was ik nog wel zo slim om hem op een andere matras te leggen, dus op de grond naast mijn bed. Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Uiteindelijk heeft hij dus mijn eerste 'nee' genegeerd, mijn tweede, weliswaar moeizaam uitgesproken 'nee' weer genegeerd en de duidelijke hint van op een eigen matras slapen niet opgepakt. En uiteindelijk heb ik dingen gedaan die ik op dat moment niet wilde. Ik heb er geen trauma van, want het voelde als mijn eigen schuld, had ik maar duidelijker moeten zijn, maar ik vraag me af: was ik echt zo onduidelijk of werd mijn 'nee' gewoon niet geaccepteerd?
Dus helemaal met je eens Dana! Geef in zo'n situatie maar een knietje. Ik was daar helemaal niet toe in staat. Ik was al blij dat ik de eerste 'nee' uit m'n mond kreeg, maar als die dan gewoon genegeerd wordt... Ik was jong en alles was nieuw, misschien dat ik nu anders zou reageren, dat hoop ik wel, maar weten doe ik het niet.
Jammer dat MM er zo makkelijk over denkt. Helemaal als hij weet dat dit onderwerp moeilijk voor je is. Heb je het er nog tijdens therapie over gehad?
Einde trigger.
Vandaag best lekker gewerkt.
Het was geen 10, maar ook geen 6, ik denk een 7,5.
Ik heb gedronken (mag nog wel iets meer).
Ik heb 20 minuten pauze gehad.
Ik heb iedereen aandacht gegeven, zonder al teveel moeite (maar ik mag leren dat dit niet altijd hoeft).
@ Dana: 'Mannen moeten ook nee horen en incasseren"
Hier ben ik het mee eens! (Volgende stuk is heel persoonlijk en kan misschien triggeren):
Ik had toen ik 18 was mijneerste 'vriendje' die achteraf maar op een ding uit was. Ik weet het nog goed, ik was bij hem en ik wilde op een gegeven moment naar huis. Hij wilde mee (ok, goed), maar hij wilde zijn tandenborstel meenemen en vroeg of dat goed was. Ik zei nee. Hij nam hem toch mee. Toen was hij bij mij en vroeg hij op een gegeven moment wat ik wilde, dat hij naar huis zou gaan of zou blijven slapen. Ik vond het moeilijk om te zeggen, omdat hij al eerder niet geluisterd had. Uiteindelijk bleef hij slapen (wat ik niet wilde), maar was ik nog wel zo slim om hem op een andere matras te leggen, dus op de grond naast mijn bed. Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Uiteindelijk heeft hij dus mijn eerste 'nee' genegeerd, mijn tweede, weliswaar moeizaam uitgesproken 'nee' weer genegeerd en de duidelijke hint van op een eigen matras slapen niet opgepakt. En uiteindelijk heb ik dingen gedaan die ik op dat moment niet wilde. Ik heb er geen trauma van, want het voelde als mijn eigen schuld, had ik maar duidelijker moeten zijn, maar ik vraag me af: was ik echt zo onduidelijk of werd mijn 'nee' gewoon niet geaccepteerd?
Dus helemaal met je eens Dana! Geef in zo'n situatie maar een knietje. Ik was daar helemaal niet toe in staat. Ik was al blij dat ik de eerste 'nee' uit m'n mond kreeg, maar als die dan gewoon genegeerd wordt... Ik was jong en alles was nieuw, misschien dat ik nu anders zou reageren, dat hoop ik wel, maar weten doe ik het niet.
Jammer dat MM er zo makkelijk over denkt. Helemaal als hij weet dat dit onderwerp moeilijk voor je is. Heb je het er nog tijdens therapie over gehad?
Einde trigger.
Vandaag best lekker gewerkt.
Het was geen 10, maar ook geen 6, ik denk een 7,5.
Ik heb gedronken (mag nog wel iets meer).
Ik heb 20 minuten pauze gehad.
Ik heb iedereen aandacht gegeven, zonder al teveel moeite (maar ik mag leren dat dit niet altijd hoeft).
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 23 oktober 2017 om 18:29
Lieve Hanke, ik kan je post helemaal volgen. Wat ik echt heel knap van je vind, is dat je het niet 'weg maakt'. Het is nu moeilijk, echt moeilijk en toch... je geeft er aandacht aan, zonder hierin te overdrijven.
Mooi zoals je met je innerlijke zelf praat en stukjes van jezelf aan het woord laat. Hoe je vraagt of het ook anders kan. En dan die reactie: nee, het kan dus even niet anders.
Begrijp ik het goed als ik zeg dat het dus: of moe/down voelen, of angst/schrikachtig voelen is?
Kun je met je innerlijke zelf in onderhandeling over hoe lang/hoe heftig? En over misschien, heel misschien, een iets meer behapbaar alternatief?
Kun je je innerlijke zelf in ieder geval heel lief duidelijk maken dat je de angst volledig snapt? En wellicht een ietsiepietsie geruststellen?
Je kunt niet ontsnappen aan het hele 'hersenspoelgebeuren' maar je kunt het wel anders labelen: ontsnappen is niet nodig, dat hoef je alleen bij iets onveilig engs. Dit is veilig eng. Dat is het verschil. Het is ook geen hersenspoelen, maar resetten.
Dat voelt anders.
En durven voelen, dat het anders is, dat komt in kleine beetjes. Dus laat jezelf hier voorzichtig aan snuffelen.
Ik heb alle posts gelezen, maar geen tijd vandaag en morgen om er op te reageren. Ik probeer jullie wel te blijven lezen.
Heel kort nog:
@Pruttel: wat lief dat je hier met een paar vingers steunende woorden komt brengen. Kanjer!
@Snow: mijn hart maakte een huppeltje toen ik je post over troost en hoop las.
Mooi zoals je met je innerlijke zelf praat en stukjes van jezelf aan het woord laat. Hoe je vraagt of het ook anders kan. En dan die reactie: nee, het kan dus even niet anders.
Begrijp ik het goed als ik zeg dat het dus: of moe/down voelen, of angst/schrikachtig voelen is?
Kun je met je innerlijke zelf in onderhandeling over hoe lang/hoe heftig? En over misschien, heel misschien, een iets meer behapbaar alternatief?
Kun je je innerlijke zelf in ieder geval heel lief duidelijk maken dat je de angst volledig snapt? En wellicht een ietsiepietsie geruststellen?
Je kunt niet ontsnappen aan het hele 'hersenspoelgebeuren' maar je kunt het wel anders labelen: ontsnappen is niet nodig, dat hoef je alleen bij iets onveilig engs. Dit is veilig eng. Dat is het verschil. Het is ook geen hersenspoelen, maar resetten.
Dat voelt anders.
En durven voelen, dat het anders is, dat komt in kleine beetjes. Dus laat jezelf hier voorzichtig aan snuffelen.
Ik heb alle posts gelezen, maar geen tijd vandaag en morgen om er op te reageren. Ik probeer jullie wel te blijven lezen.
Heel kort nog:
@Pruttel: wat lief dat je hier met een paar vingers steunende woorden komt brengen. Kanjer!
@Snow: mijn hart maakte een huppeltje toen ik je post over troost en hoop las.
maandag 23 oktober 2017 om 18:47
Moe down als in bekaf teruggetrokken depressief of angstig schrikachtig als in hyperalert/overdreven consencieus/aanjagend zelfverwijt/wantouwend naar mezelf en anderen en vlammende stresshormonen door lijf.
Die Hanke met taak om te zorgen voor de rest geeft aan dat ze doet wat ze kan en nu zoveel mogelijk toe en afdekken is het handigst anders heb ik een week of 2 over elkaar buitelende intrusies terwijl pas bij peut bepaald gaat worden welke trauma's bij welke kercognities gaan horen. En dat over elkaar buitelen is te zwaar. Heb het al eens 1 nacht meegemaakt vóór een emdr behandeling een aantal jaar geleden en het is living hell. Ik moet de boel wel veilig houden. Gelukkkig heb ik ondanks die kennelijke depressie nog geen exit gedachten of plannen en dat houd ik graag zo.
Die Hanke met taak om te zorgen voor de rest geeft aan dat ze doet wat ze kan en nu zoveel mogelijk toe en afdekken is het handigst anders heb ik een week of 2 over elkaar buitelende intrusies terwijl pas bij peut bepaald gaat worden welke trauma's bij welke kercognities gaan horen. En dat over elkaar buitelen is te zwaar. Heb het al eens 1 nacht meegemaakt vóór een emdr behandeling een aantal jaar geleden en het is living hell. Ik moet de boel wel veilig houden. Gelukkkig heb ik ondanks die kennelijke depressie nog geen exit gedachten of plannen en dat houd ik graag zo.
maandag 23 oktober 2017 om 19:28
Hanke, die had ik niet gezien want toen was ik zelf aan ht typen tussen van alles door of zo denk ik. Ben hetgelukkig echt eens met Snow, dus dat had ik goed bedacht. Typen op mijn telefoon is ruk met mijn verband en pleistervingers. Dus weer klaar voor nu, maar wou het nog even zeggen. Lasagne geworden en een crembruleetje die ook even in de oven moet isbhet geworden.
maandag 23 oktober 2017 om 20:10
Ben ik toch nog even.
Vind ik ook Snow, verontrustend, alhoewel ik hem voor mijzelf wel oké zou vinden.
Want als ik echt niet wil, dan gaat het niet gebeuren. Maar vergelijk jezelf niet met mij Diva, want ik ben zeer assertief en totaal niet terughoudend in grenzen aangeven. En dat ben ik nu.
Wie weet hoe ik in mijn jongere jaren gereageerd zou hebben.
Maar dat zou dus eigenlijk niet nodig moeten zijn. Jouw eerste nee had genoeg moeten zijn.
Ik ken het gevoel wel een beetje in de zin van dat ik mezelf wel eens in de nesten werk, waardoor ik de consequenties makkelijker kan aanvaarden. Maar dit zou op het gebied van sex en intimiteit nooit zo moeten zijn!
Je maakt jezelf "dader" met die zin. En dat vind ik eigenlijk logisch, want dan zijn de consequenties makkelijker te aanvaarden.
Dat weggewaaid dakraam was gewoon eennongelovelijk hormonaal geleide eikel. En ik zou hem met terugwerkende kracht even op willen voeden .
Vind ik ook Snow, verontrustend, alhoewel ik hem voor mijzelf wel oké zou vinden.
Want als ik echt niet wil, dan gaat het niet gebeuren. Maar vergelijk jezelf niet met mij Diva, want ik ben zeer assertief en totaal niet terughoudend in grenzen aangeven. En dat ben ik nu.
Wie weet hoe ik in mijn jongere jaren gereageerd zou hebben.
Maar dat zou dus eigenlijk niet nodig moeten zijn. Jouw eerste nee had genoeg moeten zijn.
Ik ken het gevoel wel een beetje in de zin van dat ik mezelf wel eens in de nesten werk, waardoor ik de consequenties makkelijker kan aanvaarden. Maar dit zou op het gebied van sex en intimiteit nooit zo moeten zijn!
Je maakt jezelf "dader" met die zin. En dat vind ik eigenlijk logisch, want dan zijn de consequenties makkelijker te aanvaarden.
Dat weggewaaid dakraam was gewoon eennongelovelijk hormonaal geleide eikel. En ik zou hem met terugwerkende kracht even op willen voeden .
maandag 23 oktober 2017 om 21:21
auww, Pruttel, dat klinkt echt naar! Hopelijk genezen je handen goed en ben je snel weer van alles pleisters en verband af!
Hanke, ik snap het niet helemaal? Er gebeurt vanalles dat echt supermegaintens heftig is in alletwee je PTs (niet gewone therapie, maar PT), dus dat dat veel oproept en alle energie opvreet en alles moeilijker en zwaarder doet aanvullen. Dat je daar geen vrede mee hebt, is logisch, maar vecht niet te hard tegen jezelf. Dekentjes, thee, en dvd's zijn prima nu (als die goed voelen, als yoga'en, koffie of kleuren beter aanvoelen, zou ik daar vooral aan toegeven). Dansen in PT is ook een kwestie van meeveren met wat je nodig hebt en wat haalbaar is.
Diva, goed geoefend! En ik sluit me aan bij Snow en Pruttel. Zo te lezen heb je beslist geen schuld, maar ik snap hoe je het in je hoofd zo draait dat het wel zo is. Dan voelt het beter behapbaar.
EV, hoe is het?
I
Hanke, ik snap het niet helemaal? Er gebeurt vanalles dat echt supermegaintens heftig is in alletwee je PTs (niet gewone therapie, maar PT), dus dat dat veel oproept en alle energie opvreet en alles moeilijker en zwaarder doet aanvullen. Dat je daar geen vrede mee hebt, is logisch, maar vecht niet te hard tegen jezelf. Dekentjes, thee, en dvd's zijn prima nu (als die goed voelen, als yoga'en, koffie of kleuren beter aanvoelen, zou ik daar vooral aan toegeven). Dansen in PT is ook een kwestie van meeveren met wat je nodig hebt en wat haalbaar is.
Diva, goed geoefend! En ik sluit me aan bij Snow en Pruttel. Zo te lezen heb je beslist geen schuld, maar ik snap hoe je het in je hoofd zo draait dat het wel zo is. Dan voelt het beter behapbaar.
EV, hoe is het?
I
tobbert wijzigde dit bericht op 24-05-2018 22:01
25.13% gewijzigd
dinsdag 24 oktober 2017 om 00:13
Dankje Snow.
Ik dacht er vanavond nog even over na en nu je deze zin eruit haalt, staat het er misschien ook wel een beetje raar.
Ik kan me voorstellen dat het zo verkeerd over kan komen, helemaal als ik de gedachtes van sommige van jullie over misbruik lees.
Daarom een beetje extra uitleg: deze zin geldt voor mij precies zoals hij er staat. Andersom klopt dus niet!
Dus niet "Het was mijn eigen schuld, dus moet/mag ik er geen trauma van hebben."
Daar ben ik het namelijk helemaal niet mee eens!
Voor mij klopt de zin zoals hij er staat: ik heb er geen trauma van.
Ik beschouw het als een leermoment. Ik was jong, niet-assertief (de eerste 'nee' kwam er dus ook met moeite uit) en heel naïef.
Ik was zes jaar lang gepest op de middelbare school (buitengesloten, genegeerd etc), zelfvertrouwen van nul en dan vindt opeens een jongen je leuk, lief en mooi. Ik ben er met beide ogen ingetuind... Ik weet het, is geen excuus, maar ondanks dat hij gewoon had moeten luisteren naar de eerste 'nee' heb ik er niks aan over gehouden, gelukkig.
Behalve dan dat ik me na die 'relatie' (van 2 maanden
) nog heel vaak heb afgevraagd hoe ik zo stom had kunnen zijn überhaupt met hem om te gaan en geconcludeerd heb dat ik aandacht (en dan nog niet eens oprechte) met liefde verward heb.Een weggewaaid dakraam was het zeker. Achteraf besefte ik dat ik veel rode vlaggen niet opgemerkt heb, of misschien ook wel want ik weet ze nog, maar ik heb er niks mee gedaan (maar naïef en jong enzo).
Over mijn werk: uiteindelijk stop ik er wel veel tijd in, maar vandaag liep het wel en was ik nadien niet helemaal uitgeput.
Misschien ook wel omdat ik vandaag goed uitgerust was na de vakantie. Benieuwd hoe het morgen gaat.
Mantra *het hoeft geen 10 te zijn, een 6 is genoeg en meer is mooi meegenomen*
Bizar hoe snel ik dat steeds vergeet.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 24 oktober 2017 om 08:52
Ahh wat een narigheid lieve Pruttel, arme handen, arme jij, heel veel sterkte ermee, hoop dat het snel maar vooral goed heelt!
Verder bijgelezen maar sorry ik heb niks bij te dragen wat niet zeurderig of stom overkomt
Jullie schrijven gelukkig zoveel fijns, bedankt daarvoor
Verder bijgelezen maar sorry ik heb niks bij te dragen wat niet zeurderig of stom overkomt
Jullie schrijven gelukkig zoveel fijns, bedankt daarvoor
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 24 oktober 2017 om 12:06
dinsdag 24 oktober 2017 om 19:00
@ Smallthings: ik begrijp het als je zegt dat je wel traumatische ervaringen hebt en je schuldig voelt. Ik kan wel zeggen dat je dat niet bent, maar voor jou voelt dat anders.
Fijn dat je nu een paar maanden rust hebt en dat je ouders dat ook weten.
Mijn man heeft van een collega het volgende advies gekregen en we vonden er wel wat in zitten: een half jaar geen contact en het dan weer proberen en ouders dan ook mededelen dat zij het contact leuk moeten houden voor man. Valt er weer iets voor wat echt niet door de beugel kan, weer een half jaar geen contact. Misschien is dat ook een idee voor jou, als het bij jouw situatie past.
Hier is het nog niet op deze manier gecommuniceerd, maar het was een tip. Voorlopig nog steeds radiostilte.
Je zegt 'Het was altijd mijn schuld. En natuurlijk is dat ook waar. Het ligt niet alleen bij hem.'
Dat laatste kan ik natuurlijk niet beoordelen, maar als het niet alleen bij hem ligt, ligt het dus wel voor een deel bij hem en lag het dus niet altijd aan jou.
Ik kan me dat ook niet voorstellen. Iemand die zo empatisch en invoelend is zoals ik je hier lees, kan nooit altijd alles verkeerd doen. Je man klinkt lief trouwens, dat hij met je meegaat en er voor je is.
Knuffels voor:
- Knuf (hoe potentieel stom of zeurderig ook, ik lees je graag)
- EV (je maakt onderdeel uit van dit topic, dus in zoverre draag je bij en dat is genoeg)
- Sofie
- Ernie
- Caar
- Warm mens
- Snow
- Pruttel (ik hoop dat je handen snel herstellen, hoeveel vingers zijn eigenlijk nog heel?)
- Hanke (ik hoop deze dag op meer berusting en evengoed een lekker
, dekentje, dvd en zachte bank)
-Tobbert: (goed dat je afspraak hebt gemaakt! Ik hoop dat het allemaal lukt met werk en tegelijkertijd jezelf op de rit te houden)
- Nienke
- Sanne
Ik hoop echt dat ik niemand vergeten ben. Zo ja, dan is dat niet bewust en krijg jij alsnog een knuffel
Fijn dat je nu een paar maanden rust hebt en dat je ouders dat ook weten.
Mijn man heeft van een collega het volgende advies gekregen en we vonden er wel wat in zitten: een half jaar geen contact en het dan weer proberen en ouders dan ook mededelen dat zij het contact leuk moeten houden voor man. Valt er weer iets voor wat echt niet door de beugel kan, weer een half jaar geen contact. Misschien is dat ook een idee voor jou, als het bij jouw situatie past.
Hier is het nog niet op deze manier gecommuniceerd, maar het was een tip. Voorlopig nog steeds radiostilte.
Je zegt 'Het was altijd mijn schuld. En natuurlijk is dat ook waar. Het ligt niet alleen bij hem.'
Dat laatste kan ik natuurlijk niet beoordelen, maar als het niet alleen bij hem ligt, ligt het dus wel voor een deel bij hem en lag het dus niet altijd aan jou.
Ik kan me dat ook niet voorstellen. Iemand die zo empatisch en invoelend is zoals ik je hier lees, kan nooit altijd alles verkeerd doen. Je man klinkt lief trouwens, dat hij met je meegaat en er voor je is.
Knuffels
voor:- Knuf (hoe potentieel stom of zeurderig ook, ik lees je graag)
- EV (je maakt onderdeel uit van dit topic, dus in zoverre draag je bij en dat is genoeg)
- Sofie
- Ernie
- Caar
- Warm mens
- Snow
- Pruttel (ik hoop dat je handen snel herstellen, hoeveel vingers zijn eigenlijk nog heel?)
- Hanke (ik hoop deze dag op meer berusting en evengoed een lekker
, dekentje, dvd en zachte bank)-Tobbert: (goed dat je afspraak hebt gemaakt! Ik hoop dat het allemaal lukt met werk en tegelijkertijd jezelf op de rit te houden)
- Nienke
- Sanne
Ik hoop echt dat ik niemand vergeten ben. Zo ja, dan is dat niet bewust en krijg jij alsnog een knuffel
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 24 oktober 2017 om 19:32
Ik heb 3 vingers links die helemaal niks hebben 
en rechts 2. En als ik er zo naar kijk, dan kan het niet anders dan dat die hond van een soort vampier soort is die keurig tussen mijn vingers kan bijten zonder mijn vinger daadwerkelijk te raken. Gelukkig!
Verder heb ik niks nuttigs te melden, maar ik had gewoon zin om even te zeuren over mijn handen
Vriend is nu aan het koken. Iets gezonds en het zal mij benieuwen of ik het binnen kan houden, want ik ben misselijk en sloom van de antibiotica.
Vanavond lekker vroeg naar bed!
en rechts 2. En als ik er zo naar kijk, dan kan het niet anders dan dat die hond van een soort vampier soort is die keurig tussen mijn vingers kan bijten zonder mijn vinger daadwerkelijk te raken. Gelukkig! Verder heb ik niks nuttigs te melden, maar ik had gewoon zin om even te zeuren over mijn handen
Vriend is nu aan het koken. Iets gezonds en het zal mij benieuwen of ik het binnen kan houden, want ik ben misselijk en sloom van de antibiotica.
Vanavond lekker vroeg naar bed!
dinsdag 24 oktober 2017 om 19:46
Dat kan ik me voorstellen Pruttel! Hoop dat je snwl opknapt en het gezonde eten ook nog smakelijk is.
Een paar jaar terug mijn onderarm 2e graads verbrand en dat herstelproces maakte me ook een beetje sloom.
(mijn ma die destijds nog leefde en me notoir een aansteller vond heb ik een mail gestuurd met als titel 'Gelukkig hebben we de foto's nog' met giga blaren )
Een paar jaar terug mijn onderarm 2e graads verbrand en dat herstelproces maakte me ook een beetje sloom.
(mijn ma die destijds nog leefde en me notoir een aansteller vond heb ik een mail gestuurd met als titel 'Gelukkig hebben we de foto's nog' met giga blaren
)
woensdag 25 oktober 2017 om 07:14
Niet zoveel tijd en vooral weinig ruimte in mijn hoofd hier om echt te reageren op wat jullie schrijven.
Alleen het stukje over gevoelens van schuld, daar reageer ik nu wel even op.
LV legt me met enige regelmaat steeds opnieuw hetzelfde uit, wat ik soms al een klein beetje zo begin te voelen en wat ik nog wel een beetje meer mag gaan doen.
Ze zegt: ja, je hebt een aantal dingen vroeger niet handig gedaan. Je was niet zo duidelijk als *naam dader* nodig had om te stoppen met dat wat ze deed. En nee, als je dit heel heel heel duidelijk had gedaan, dan was het niet gebeurd.
Dit wil nog steeds niet zeggen dat *naam dader* dan maar mag doen wat ze wil. Aan wat er is gebeurd, het overschrijden van bepaalde grenzen, heeft maar één iemand schuld en dat is *naam dader*.
Mijn hoofd kan tegenwoordig het woord schuld al een beetje afzwakken naar 'medeplichtig'. Ook die is niet waar volgens psych en LV, en ook niet volgens mijn heel gezonde kant van nu, maar hij past voor een ander deel van mijzelf al heel goed. Het: 'Ik stond er bij en ik keek er naar'-idee. Bevroren. Het voelt iets minder erg dan 'schuldig'.
Maar ja, ze zijn beiden dus absoluut onwaar.
@Selune, ik ben best wel benieuwd hoe het met je gaat. Met alles van jou. Dus ook met de psych en je schoonzus en je LV waarmee je dingen hebt gedeeld.
@Dana, misschien kun je dat wat je nu niet hebt kunnen delen met je psych, op de mail zetten? Als dit mag bij hem? Of anders gewoon je post uitprinten en de volgende keer nog eens doorlezen, net voordat je gaat?
voor jullie allemaal, ga weer een aantal dagen in de meeleesstand, totdat ik weer iets lees waar mijn hoofd echt echt echt iets mee moet.
Alleen het stukje over gevoelens van schuld, daar reageer ik nu wel even op.
LV legt me met enige regelmaat steeds opnieuw hetzelfde uit, wat ik soms al een klein beetje zo begin te voelen en wat ik nog wel een beetje meer mag gaan doen.
Ze zegt: ja, je hebt een aantal dingen vroeger niet handig gedaan. Je was niet zo duidelijk als *naam dader* nodig had om te stoppen met dat wat ze deed. En nee, als je dit heel heel heel duidelijk had gedaan, dan was het niet gebeurd.
Dit wil nog steeds niet zeggen dat *naam dader* dan maar mag doen wat ze wil. Aan wat er is gebeurd, het overschrijden van bepaalde grenzen, heeft maar één iemand schuld en dat is *naam dader*.
Mijn hoofd kan tegenwoordig het woord schuld al een beetje afzwakken naar 'medeplichtig'. Ook die is niet waar volgens psych en LV, en ook niet volgens mijn heel gezonde kant van nu, maar hij past voor een ander deel van mijzelf al heel goed. Het: 'Ik stond er bij en ik keek er naar'-idee. Bevroren. Het voelt iets minder erg dan 'schuldig'.
Maar ja, ze zijn beiden dus absoluut onwaar.
@Selune, ik ben best wel benieuwd hoe het met je gaat. Met alles van jou. Dus ook met de psych en je schoonzus en je LV waarmee je dingen hebt gedeeld.
@Dana, misschien kun je dat wat je nu niet hebt kunnen delen met je psych, op de mail zetten? Als dit mag bij hem? Of anders gewoon je post uitprinten en de volgende keer nog eens doorlezen, net voordat je gaat?
voor jullie allemaal, ga weer een aantal dagen in de meeleesstand, totdat ik weer iets lees waar mijn hoofd echt echt echt iets mee moet.
