Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 31 oktober 2017 om 20:00
Hey lieve Knuff. 
hoe is het met jou?
Ik lig helemaal suf gedoucht/gesaunad in mijn hotelbedje
. Heerlijk voor een prikkie van alles doen. Soet ne goed merk ik. Pittige opgieting gedaan en zat er zo van te genieten dat ik opeens de onderkant van mijn benen op de handdoek voelde en mijn voetjes op de grond ( hoogste houten bank in de sauna want Hanke houdt van schroeien 
) Iets waar ik met LGT/lijfheks het over had de vorige keer. Dus kan ik haar vertellen wanneer en waarom ik het toen wél kon ervaren. Yes.
Idd Sofie ook ik was benieuwd hoe LGT voor jou is deze week?
Pruttel al meer functie in je handen? Merk je qua omzet dat het seizoen verandert? Vandaag naar de communicatie zitten kijken van een medewerker in de sauna naar een andere. Ze moesten samen iets inspannends doen en het elkaar plagen een een gepaste hug geven was leuk om te zien. Fijn als mensen graag met elkaar samenwerken.
Verder gisteravond laat met het zappen onaangenaam verrast door een metoo staartje. Was te verwachten/hing in de lucht. Gelukkig ondanks dat goed geslapen.
Misschien raar om te zeggrn maar ik ben blij dat mijn dader dood is (in mijn teens overleden) zodat het hele dilemma van wel of geen aangifte doen nooit een issue was.
Heel veel hugs aan iedereen
hoe is het met jou?Ik lig helemaal suf gedoucht/gesaunad in mijn hotelbedje
. Heerlijk voor een prikkie van alles doen. Soet ne goed merk ik. Pittige opgieting gedaan en zat er zo van te genieten dat ik opeens de onderkant van mijn benen op de handdoek voelde en mijn voetjes op de grond ( hoogste houten bank in de sauna want Hanke houdt van schroeien ) Iets waar ik met LGT/lijfheks het over had de vorige keer. Dus kan ik haar vertellen wanneer en waarom ik het toen wél kon ervaren. Yes. Idd Sofie ook ik was benieuwd hoe LGT voor jou is deze week?
Pruttel al meer functie in je handen? Merk je qua omzet dat het seizoen verandert? Vandaag naar de communicatie zitten kijken van een medewerker in de sauna naar een andere. Ze moesten samen iets inspannends doen en het elkaar plagen een een gepaste hug geven was leuk om te zien. Fijn als mensen graag met elkaar samenwerken.
Verder gisteravond laat met het zappen onaangenaam verrast door een metoo staartje. Was te verwachten/hing in de lucht. Gelukkig ondanks dat goed geslapen.
Misschien raar om te zeggrn maar ik ben blij dat mijn dader dood is (in mijn teens overleden) zodat het hele dilemma van wel of geen aangifte doen nooit een issue was.
Heel veel hugs aan iedereen
dinsdag 31 oktober 2017 om 20:18
Met mijn tengels gaat ie al weer heel aardig. Ik genees goed , natuurlijk gaat het allemaal niet snel genoeg, maar ik heb nou eenmaal met natuurwetten en zo te maken. En hoe bovenmenselijk goed ik mezelf ook vind, het gaat niet sneller dan dat het gaat.
Tegen de tijd dat ik mijn kadootjs uit mag pakken is het vast allemaal weer in orde.
Maar nu heb ik een schimmelinfectie door de antibiotica en ik heb jeuk! Gelukkig ga ik met mijn handen niet krabben. Geluk bij een ongeluk waarbij het ongeluk er niet zou zijn zonder dat geluk
Snappen jullie me nog?
Metoo is helaas zijn eigen leven gaan lijden op een niet positieve manier vind ik. Er word van alles bijgesleept en iedereen moet er zo nodig iets over zeggen
Terwijl ik vind dat je niet altijd maar alles hoeft te zeggen. Het was mooi en puur. Inmiddels lijkt het wel een concept/marketing tool. Ik laat het nu gaan.... Wetende dat het wel goeds heeft gedaan en dat er wel mensen mee geholpen zijn.
Tegen de tijd dat ik mijn kadootjs uit mag pakken is het vast allemaal weer in orde.
Maar nu heb ik een schimmelinfectie door de antibiotica en ik heb jeuk! Gelukkig ga ik met mijn handen niet krabben. Geluk bij een ongeluk waarbij het ongeluk er niet zou zijn zonder dat geluk
Snappen jullie me nog? Metoo is helaas zijn eigen leven gaan lijden op een niet positieve manier vind ik. Er word van alles bijgesleept en iedereen moet er zo nodig iets over zeggen
Terwijl ik vind dat je niet altijd maar alles hoeft te zeggen. Het was mooi en puur. Inmiddels lijkt het wel een concept/marketing tool. Ik laat het nu gaan.... Wetende dat het wel goeds heeft gedaan en dat er wel mensen mee geholpen zijn.
Gekke halloweenkinderen.
dinsdag 31 oktober 2017 om 21:04
Lief dat jullie er naar vragen.
x
Toen ik thuis was, ben ik op mijn bed gaan liggen. Ik werd drie uur later wakker.
Gek he, dat zoiets simpels als voelen met niet-eens-heel-enge-lichaamsdelen zoveel energie kan kosten. Niet erg, wel vreemd.
Ik voel me nu, weer een aantal uren later, nog altijd heel moe. Echt fysiek moe.
Dus ben ik lief voor mezelf. Kopje thee, grappig boek, telefoon uit, rustig muziekje op de achtergrond.
Ik lees jullie en volg jullie, maar daar blijft het nu even bij. In mijn hoofd is alles nu even gericht op mezelf. Ik weet dat dit vanzelf wel weer anders wordt, dat er weer ruimte komt, maar nu dus even niet.
x
Toen ik thuis was, ben ik op mijn bed gaan liggen. Ik werd drie uur later wakker.
Gek he, dat zoiets simpels als voelen met niet-eens-heel-enge-lichaamsdelen zoveel energie kan kosten. Niet erg, wel vreemd.
Ik voel me nu, weer een aantal uren later, nog altijd heel moe. Echt fysiek moe.
Dus ben ik lief voor mezelf. Kopje thee, grappig boek, telefoon uit, rustig muziekje op de achtergrond.
Ik lees jullie en volg jullie, maar daar blijft het nu even bij. In mijn hoofd is alles nu even gericht op mezelf. Ik weet dat dit vanzelf wel weer anders wordt, dat er weer ruimte komt, maar nu dus even niet.
anoniem_6527c72758b65 wijzigde dit bericht op 02-11-2017 21:46
54.70% gewijzigd
dinsdag 31 oktober 2017 om 21:21
Mooi om te lezen lieve Sofie. Hoe samenwerken gaat. Wat je wel en niet aan gaat. Hoe zo'n proces je naar binnen doet keren. Dat dat nu ook moet. Ben blij voor je dat je er naar kan luisteren en handelen.
Oei Pruttel schimmel en jeuk. Bekend bijverschijnselle van antibiotica. Hopelijk trekt t wel snel weg.
Oei Pruttel schimmel en jeuk. Bekend bijverschijnselle van antibiotica. Hopelijk trekt t wel snel weg.
dinsdag 31 oktober 2017 om 22:24
@ Knuffel: lief dat je ernaar vraagt. Ja, ik heb twee drukke dagen achter de rug, ben helemaal kapot. Gisteren pas om 19:30 thuis door alle drukte. Nabespreking van het lesbezoek, maar het was gelukkig positief Eigenlijk was alles goed, natuurlijk wel tips gekregen, maar de basis was goed. Pffft. Eindelijk.
Zij wordt ook mijn begeleider als ik volgend jaar met de opleiding start (de specifieke opleiding om voor dit werk een bevoegdheid te halen), dus dat biedt hoop. Ga het wel halen, maar het is fijn dat zij er ook vertrouwen in heeft.
Gisteren en vandaag minimaal 20 minuten pauze gehad. Drinken is nog niet genoeg, dat vergeet ik gewoon. Sta niet stil bij het dorstgevoel of zo kort dat ik niet meteen wat drinken pak en ik dus niks drink. Dus nu thuis aan de thee
Morgen m’n vrije dag. Ben echt wel blij dat die op woensdag is, in het midden van de week. Ik ga lekker niks doen.
Hoe gaat het met jou Knuf?
Knuffels voor iedereen, heb even geen puf om op iedereen te reageren.
Eigenlijk was alles goed, natuurlijk wel tips gekregen, maar de basis was goed. Pffft. Eindelijk.Zij wordt ook mijn begeleider als ik volgend jaar met de opleiding start (de specifieke opleiding om voor dit werk een bevoegdheid te halen), dus dat biedt hoop. Ga het wel halen, maar het is fijn dat zij er ook vertrouwen in heeft.
Gisteren en vandaag minimaal 20 minuten pauze gehad. Drinken is nog niet genoeg, dat vergeet ik gewoon. Sta niet stil bij het dorstgevoel of zo kort dat ik niet meteen wat drinken pak en ik dus niks drink. Dus nu thuis aan de thee
Morgen m’n vrije dag. Ben echt wel blij dat die op woensdag is, in het midden van de week. Ik ga lekker niks doen.
Hoe gaat het met jou Knuf?
Knuffels voor iedereen, heb even geen puf om op iedereen te reageren.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 1 november 2017 om 10:46
Hanke wat klinkt dat fijn zeg! Geniet nog even daar zo
Pruttel ik ben blij voor je dat het goed geneest!
Eens met het #metoo gebeuren, er wordt nu wel heel veel bijgehaald en gaat alle kanten op. Fijn wel voor de mensen die erkenning krijgen/vinden, al wordt er vervolgens vaak dusdanig op gereageerd dat ik me afvraag: is het allemaal de moeite waard? Maar zelfs die vraag mag amper gesteld worden (lijkt het), omdat het 'geen taboe meer is/mag zijn' nou ja, etc. etc. Ik dacht trouwens dat het begonnen is met een hele andere discussie (over machtsmisbruik), maar jaa, natuurlijk is dat wel een heel groot item, en kun je daar alle kanten mee op (wat dus gebeurt/gebeurd is).
Mijn peut heeft mij afgelopen maand de vraag gesteld over aangifte in een bepaalde situatie. Los van of het verjaard is en wat er precies gebeurd is en wat het zou teweegbrengen, is voor mij de belangrijkste vraag: wat zou het me kosten, maar vooral: opleveren? En dat is misschien heel egoïstisch gedacht, en ik wil liever aan anderen denken en anderen beschermen voor wat mij overkomen is, maar ik denk dat ik dat niet kan. Ook niet door een aangifte. Mijn belangrijkste conclusie is (altijd al geweest ook): aangifte maakt niks goed. Betekent niet dat het niet gedaan moet worden! Maar voor zoiets als gerechtigheid is het zinloos. Want dat doel wordt niet behaald. En voor mijn persoonlijke leven, en iedereen die daarin betrokken is, zijn de acties nooit meer goed te maken.
En als ik dan kijk naar de zaak waarin ik (als kind) wel getuigd heb, bevestigt dit helaas wat ik net geschreven heb.
Xx
De zaak van Anne Faber heeft (onder andere, want er speelde meer) om een soortgelijke reden ook veel (media) aandacht gekregen. De een na de ander hoorde en las ik struikelen over ons rechtssysteem en belachelijke lage straffen etc etc. Ook met dat media gebeuren kan ik niks. Omdat 'mijn' zaak al 20 jaar geleden speelde. En er daarbij geen mensen zijn vermoord (en dat vind ik vreselijk voor alle betrokkenen uiteraard
), maar wel kinderen misbruikt. Omdat ook 'mijn' dader terug mocht keren in de maatschappij.
Mijn peut vroeg of ik niet heel boos was, op bepaalde mensen en over bepaalde ervaringen. Ja. Enorm boos (nu wel). Maar wat helpt dat? Wat brengt dat mij? Erkenning, dat heb ik wel door, dus dat zal ik proberen mezelf te geven. Maar denken aan straffen of aangiftes, nee, daarvoor heeft het verleden mij waarschijnlijk, helaas. ook teveel beschadigd. Wat zeer kwalijk is. Maar wel de realiteit.
Ik wil niet verbitterd raken, maar toch flitst de gedachte door mijn hoofd dat er in al die jaren niks veranderd is. En er nog steeds slachtoffers gemaakt worden. En dat helpt mij niet in het idee dat ik aangifte zou willen doen. Wat ik dus wel weer een zeer kwalijke zaak vind. Want als ik al zo denk, zijn er vast veel meer mensen die zo denken, en dus daders die rond kunnen blijven lopen. Dus het is niet zo dat ik het hele aangifte gebeuren al uit mijn hoofd heb gezet. Maar een eenvoudige kwestie is het zeker niet. En dan begrijp ik jouw opmerking heel goed Hanke, dat je 'blij bent dat de dader dood is, zodat het dilemma van aangifte doen geen issue is geweest.' Ik hoop niet dat ik nu iets verkeerd zeg hierboven, het is alleen om aan te geven dat het een ingewikkeld iets is. Een ander zou ik altijd aanraden aangifte te doen, ook weer iets met twee maten meten...
Als ik hier over schrijf, denk ik soms ook wel eens, wat is mijn leven toch onwerkelijk soms/vaak. Ik zou niet bezig willen zijn met dit soort zaken, en ik zou als kind niet in aanraking moeten zijn gekomen met zoveel wreedheid, nalatigheid, strafbare feiten, etc. Maar het is wel gebeurd, en ik zal het er toch mee moeten doen. En ik ben niet uniek hierin, helaas
Lieve Sofie, wauw, ik heb je post met kippenvel op mijn armen gelezen, zo mooi wat je aangaat en doet, en hoe je voor jezelf zorgt, vooraf, tijdens en achteraf. Bedankt dat je het wilt delen hier.
Diva, ohh wat fijn dat je lesbezoek goed gegaan is! En ook dat zij je begeleidster wordt, want zij heeft gezien dat je het in je hebt (wat ik allang verwacht had, maar fijn dat het nu bevestigd is!) en dat lijkt me toch wel een goed gevoel (?)
Ik probeer ook soms/vaak/geregeld/af en toe (oké werkpuntje
) op woensdag vrij te zijn thuis te werken. Vandaag helaas besprekingen en morgen ook, maar ik houd wel meer rekening met rust momenten in mijn planning. Zeker nu ik van mijn lg's te horen heb gekregen dat ik meer thuis mag moet gaan werken, wil ik dat ook echt wel gaan doen zonder misplaatst schuldgevoel
Ik hoop dat jij fijn geniet vandaag van een vrije dag Diva
Hoe het met mij gaat durf ik niet goed te zeggen.
Soms merk ik dat wat er gebeurt zijn vruchten afwerpt, al sta ik nog uiterst kritisch tegenover mezelf (en denk ik dat wat ik ook doe, ik nooit zal kunnen veranderen, en bepaalde patronen blijven bestaan, evenals vernietigende overtuigingen, hoe graag ik het ook anders wil). Ik merk positieve dingen doordat ik al een aantal keren alleen naar een winkel ben geweest, alleen over straat durf, naar een feestje ben geweest, etc. zonder paniekaanval, zonder hyperventilatie, zonder dissociatie. Erg kwetsbaar dus, en het wennen aan in contact blijven, is pittig.
Het ervaren dat ik talloze keren getriggerd word, van het geluid van een mannenstem, tot voetstappen achter mij, tot het dichtslaan van een auto deur, tot een liedje op de radio, tot een bepaalde blik van een onbekende, tot een woord van een verkoper, is veel, want het triggert allemaal en het waren altijd goede redenen voor mijn hoofd om te dissociëren en over te schakelen.
Maar nu ik oefen met in contact blijven, ervaren, voelen, etc. kan ik de triggers beter aan, en weet ik keer op keer: ik heb een keuze. Ik kan nu weglopen. Ik kan nu terug naar huis gaan. Ik kan iemand aanspreken. Ik kan vriend/vriendin/peut bellen. Ik kan voor mezelf opkomen. Ik kan het aan.
Dat allemaal beseffen gaat niet vanzelf, en is mij ook wezensvreemd. Ik moet mezelf er continu aan herinneren. Zodra ik merk dat ik wil/ga schakelen, besef ik: dit is een keuze moment. Ik wil nu 'weg' omdat iets onveilig voelt, ik word dus getriggerd door iets uit het verleden, terwijl ik in het (inmiddels steeds bekender wordende) 'hier en nu' ben. Ik hoef niet weg te gaan door te dissociëren. Ik kan zoveel andere keuzes maken. Dissociëren heeft heel lang heel veilig gevoeld. Maar ik heb het ook met mijn peut besproken, en eigenlijk is het een stuk onveiliger om te dissociëren dan in contact te blijven. Maar voor mij voelt dat natuurlijk na al die jaren anders. Heeft uiteraard te maken met dat ik voorheen geen keuzes had. De enige optie die mijn hoofd had was om te dissociëren... Dus het is oefenen, oefenen, oefenen, waar ik enorm gemotiveerd voor ben, want ik merk wat het me brengt, maar ook uitgeput door raak, moedeloos, gefrustreerd, ongeduldig, bang, nou ja, en zoveel meer
Het is wél fijn dat het een andere insteek is dan wat ik gewend ben. Ik hoef gelukkig niks meer 'om te buigen' of voor de zoveelste keer te bedenken wat ik tegen mijn vriendin zou zeggen in dezelfde situatie. Fijn dat het voor veel mensen werkt, maar als ik in een winkel sta, besef ik echt wel dat niemand met mij bezig is en ik niet een belangrijk persoon ben en niemand op mij let. Leuk om mij te bedenken, rationeel kan ik wel honderden verklaringen geven, maar juist het voelen, juist het ervaren van 'nu is niet meer toen' lijkt mij te helpen, lijkt eindelijk iets te zijn wat bij mij aanslaat. Wat ik overigens amper durf te geloven, dus ik schrik elke keer van mezelf en mijn nieuwe gedachten en ervaringen, maar dat zal er dan ook wel even bij horen
Dat ik nu maandenlang ervaren heb dat mijn huis veilig is, dat ik daar mag zijn wanneer ik wil en met wie ik wil, dat ik urenlang onder een kleedje mag liggen met een kop (helaas nog steeds vaak koud, maar ook toch wel eens warme) thee in mijn handen, versterkt deze ervaringen wel naar mijn idee...
Xxx
Het waren zoveel triggers dat de wonden die ik angstvallig verbonden had in een zeer korte periode in een keer weer opengescheurd werden. Uiteindelijk toch nog maanden door geploeterd, maar nu voorzichtig blij met de beslissing om die wonden eens echt grondig schoon te maken, de oh zo pijnlijke etter eruit te halen, en dan hopelijk dusdanig te verzorgen dat de pijnlijke, in het geheim verborgen wonden, genezen tot littekens. Die vast geregeld pijn zullen doen, maar wél verzorgd zijn, de aandacht gekregen hebben die ze verdienen en nodig hadden, en de tijd om te herstellen...
(Pruttel, ik zie jouw handen daarbij als goed voorbeeld en jouw mooie verhaal erbij )
Pruttel ik ben blij voor je dat het goed geneest!
Eens met het #metoo gebeuren, er wordt nu wel heel veel bijgehaald en gaat alle kanten op. Fijn wel voor de mensen die erkenning krijgen/vinden, al wordt er vervolgens vaak dusdanig op gereageerd dat ik me afvraag: is het allemaal de moeite waard? Maar zelfs die vraag mag amper gesteld worden (lijkt het), omdat het 'geen taboe meer is/mag zijn' nou ja, etc. etc. Ik dacht trouwens dat het begonnen is met een hele andere discussie (over machtsmisbruik), maar jaa, natuurlijk is dat wel een heel groot item, en kun je daar alle kanten mee op (wat dus gebeurt/gebeurd is).
Mijn peut heeft mij afgelopen maand de vraag gesteld over aangifte in een bepaalde situatie. Los van of het verjaard is en wat er precies gebeurd is en wat het zou teweegbrengen, is voor mij de belangrijkste vraag: wat zou het me kosten, maar vooral: opleveren? En dat is misschien heel egoïstisch gedacht, en ik wil liever aan anderen denken en anderen beschermen voor wat mij overkomen is, maar ik denk dat ik dat niet kan. Ook niet door een aangifte. Mijn belangrijkste conclusie is (altijd al geweest ook): aangifte maakt niks goed. Betekent niet dat het niet gedaan moet worden! Maar voor zoiets als gerechtigheid is het zinloos. Want dat doel wordt niet behaald. En voor mijn persoonlijke leven, en iedereen die daarin betrokken is, zijn de acties nooit meer goed te maken.
En als ik dan kijk naar de zaak waarin ik (als kind) wel getuigd heb, bevestigt dit helaas wat ik net geschreven heb.
Xx
De zaak van Anne Faber heeft (onder andere, want er speelde meer) om een soortgelijke reden ook veel (media) aandacht gekregen. De een na de ander hoorde en las ik struikelen over ons rechtssysteem en belachelijke lage straffen etc etc. Ook met dat media gebeuren kan ik niks. Omdat 'mijn' zaak al 20 jaar geleden speelde. En er daarbij geen mensen zijn vermoord (en dat vind ik vreselijk voor alle betrokkenen uiteraard
), maar wel kinderen misbruikt. Omdat ook 'mijn' dader terug mocht keren in de maatschappij. Mijn peut vroeg of ik niet heel boos was, op bepaalde mensen en over bepaalde ervaringen. Ja. Enorm boos (nu wel). Maar wat helpt dat? Wat brengt dat mij? Erkenning, dat heb ik wel door, dus dat zal ik proberen mezelf te geven. Maar denken aan straffen of aangiftes, nee, daarvoor heeft het verleden mij waarschijnlijk, helaas. ook teveel beschadigd. Wat zeer kwalijk is. Maar wel de realiteit.
Ik wil niet verbitterd raken, maar toch flitst de gedachte door mijn hoofd dat er in al die jaren niks veranderd is. En er nog steeds slachtoffers gemaakt worden. En dat helpt mij niet in het idee dat ik aangifte zou willen doen. Wat ik dus wel weer een zeer kwalijke zaak vind. Want als ik al zo denk, zijn er vast veel meer mensen die zo denken, en dus daders die rond kunnen blijven lopen. Dus het is niet zo dat ik het hele aangifte gebeuren al uit mijn hoofd heb gezet. Maar een eenvoudige kwestie is het zeker niet. En dan begrijp ik jouw opmerking heel goed Hanke, dat je 'blij bent dat de dader dood is, zodat het dilemma van aangifte doen geen issue is geweest.' Ik hoop niet dat ik nu iets verkeerd zeg hierboven, het is alleen om aan te geven dat het een ingewikkeld iets is. Een ander zou ik altijd aanraden aangifte te doen, ook weer iets met twee maten meten...
Als ik hier over schrijf, denk ik soms ook wel eens, wat is mijn leven toch onwerkelijk soms/vaak. Ik zou niet bezig willen zijn met dit soort zaken, en ik zou als kind niet in aanraking moeten zijn gekomen met zoveel wreedheid, nalatigheid, strafbare feiten, etc. Maar het is wel gebeurd, en ik zal het er toch mee moeten doen. En ik ben niet uniek hierin, helaas
Lieve Sofie, wauw, ik heb je post met kippenvel op mijn armen gelezen, zo mooi wat je aangaat en doet, en hoe je voor jezelf zorgt, vooraf, tijdens en achteraf. Bedankt dat je het wilt delen hier.
Diva, ohh wat fijn dat je lesbezoek goed gegaan is! En ook dat zij je begeleidster wordt, want zij heeft gezien dat je het in je hebt (wat ik allang verwacht had, maar fijn dat het nu bevestigd is!) en dat lijkt me toch wel een goed gevoel (?)
Ik probeer ook soms/vaak/geregeld/af en toe (oké werkpuntje
) op woensdag vrij te zijn thuis te werken. Vandaag helaas besprekingen en morgen ook, maar ik houd wel meer rekening met rust momenten in mijn planning. Zeker nu ik van mijn lg's te horen heb gekregen dat ik meer thuis mag moet gaan werken, wil ik dat ook echt wel gaan doen zonder misplaatst schuldgevoel Ik hoop dat jij fijn geniet vandaag van een vrije dag Diva
Hoe het met mij gaat durf ik niet goed te zeggen.
Soms merk ik dat wat er gebeurt zijn vruchten afwerpt, al sta ik nog uiterst kritisch tegenover mezelf (en denk ik dat wat ik ook doe, ik nooit zal kunnen veranderen, en bepaalde patronen blijven bestaan, evenals vernietigende overtuigingen, hoe graag ik het ook anders wil). Ik merk positieve dingen doordat ik al een aantal keren alleen naar een winkel ben geweest, alleen over straat durf, naar een feestje ben geweest, etc. zonder paniekaanval, zonder hyperventilatie, zonder dissociatie. Erg kwetsbaar dus, en het wennen aan in contact blijven, is pittig.
Het ervaren dat ik talloze keren getriggerd word, van het geluid van een mannenstem, tot voetstappen achter mij, tot het dichtslaan van een auto deur, tot een liedje op de radio, tot een bepaalde blik van een onbekende, tot een woord van een verkoper, is veel, want het triggert allemaal en het waren altijd goede redenen voor mijn hoofd om te dissociëren en over te schakelen.
Maar nu ik oefen met in contact blijven, ervaren, voelen, etc. kan ik de triggers beter aan, en weet ik keer op keer: ik heb een keuze. Ik kan nu weglopen. Ik kan nu terug naar huis gaan. Ik kan iemand aanspreken. Ik kan vriend/vriendin/peut bellen. Ik kan voor mezelf opkomen. Ik kan het aan.
Dat allemaal beseffen gaat niet vanzelf, en is mij ook wezensvreemd. Ik moet mezelf er continu aan herinneren. Zodra ik merk dat ik wil/ga schakelen, besef ik: dit is een keuze moment. Ik wil nu 'weg' omdat iets onveilig voelt, ik word dus getriggerd door iets uit het verleden, terwijl ik in het (inmiddels steeds bekender wordende) 'hier en nu' ben. Ik hoef niet weg te gaan door te dissociëren. Ik kan zoveel andere keuzes maken. Dissociëren heeft heel lang heel veilig gevoeld. Maar ik heb het ook met mijn peut besproken, en eigenlijk is het een stuk onveiliger om te dissociëren dan in contact te blijven. Maar voor mij voelt dat natuurlijk na al die jaren anders. Heeft uiteraard te maken met dat ik voorheen geen keuzes had. De enige optie die mijn hoofd had was om te dissociëren... Dus het is oefenen, oefenen, oefenen, waar ik enorm gemotiveerd voor ben, want ik merk wat het me brengt, maar ook uitgeput door raak, moedeloos, gefrustreerd, ongeduldig, bang, nou ja, en zoveel meer
Het is wél fijn dat het een andere insteek is dan wat ik gewend ben. Ik hoef gelukkig niks meer 'om te buigen' of voor de zoveelste keer te bedenken wat ik tegen mijn vriendin zou zeggen in dezelfde situatie. Fijn dat het voor veel mensen werkt, maar als ik in een winkel sta, besef ik echt wel dat niemand met mij bezig is en ik niet een belangrijk persoon ben en niemand op mij let. Leuk om mij te bedenken, rationeel kan ik wel honderden verklaringen geven, maar juist het voelen, juist het ervaren van 'nu is niet meer toen' lijkt mij te helpen, lijkt eindelijk iets te zijn wat bij mij aanslaat. Wat ik overigens amper durf te geloven, dus ik schrik elke keer van mezelf en mijn nieuwe gedachten en ervaringen, maar dat zal er dan ook wel even bij horen
Dat ik nu maandenlang ervaren heb dat mijn huis veilig is, dat ik daar mag zijn wanneer ik wil en met wie ik wil, dat ik urenlang onder een kleedje mag liggen met een kop (helaas nog steeds vaak koud, maar ook toch wel eens warme) thee in mijn handen, versterkt deze ervaringen wel naar mijn idee...
Xxx
Het waren zoveel triggers dat de wonden die ik angstvallig verbonden had in een zeer korte periode in een keer weer opengescheurd werden. Uiteindelijk toch nog maanden door geploeterd, maar nu voorzichtig blij met de beslissing om die wonden eens echt grondig schoon te maken, de oh zo pijnlijke etter eruit te halen, en dan hopelijk dusdanig te verzorgen dat de pijnlijke, in het geheim verborgen wonden, genezen tot littekens. Die vast geregeld pijn zullen doen, maar wél verzorgd zijn, de aandacht gekregen hebben die ze verdienen en nodig hadden, en de tijd om te herstellen...
(Pruttel, ik zie jouw handen daarbij als goed voorbeeld en jouw mooie verhaal erbij
)
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 23-10-2018 07:11
9.47% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 1 november 2017 om 11:42
Lieve lieve Knuff wat een geweldige post. Ik ben zo trots op je. De wrangheid van toen met de gevolgen in het nu en de liefde.
Liefde in de vorm van vertrouwen. In durven delen. Niet meer meteen uitgaan van allerlei wantrouwende schema's in je hoofd, maar waarnemen, navragen, afwachten.
Daarmee heb je een groot risico genomen. Ik weet hoe bang je was vorig jaar om anderen toe te laten. En als ik nu lees hoe je met toewijding met je peuten samenwerkt...zelfs al alleen een winkel hebt bezocht (kennelijk zonder al te veel druk erop) ....ik ben zwaar onder de indruk.
Liefde in de vorm van vertrouwen. In durven delen. Niet meer meteen uitgaan van allerlei wantrouwende schema's in je hoofd, maar waarnemen, navragen, afwachten.
Daarmee heb je een groot risico genomen. Ik weet hoe bang je was vorig jaar om anderen toe te laten. En als ik nu lees hoe je met toewijding met je peuten samenwerkt...zelfs al alleen een winkel hebt bezocht (kennelijk zonder al te veel druk erop) ....ik ben zwaar onder de indruk.
woensdag 1 november 2017 om 16:46
Ikzelf ook hoor
Als ik dan terug naar huis rijd na een paar uurtjes werken en de vernietigende en ondermijnende gedachten uitblijven, en in plaats daarvan er gedachten zijn als 'wat fijn dat ik onderweg ben naar mijn huis na zo'n mooie, drukke werkdag, die intensief was waardoor ik straks echt even bij moet komen, en lekker ga koken en thee ga zetten en me daarna fijn installeer met warme kleding en dekens op de bank.'
Dan schrik ik dus van mezelf. Het gaat onbewust, deze nieuwe gedachten. En dan trek ik het naar m'n bewustzijn en denk ik: Huh wat denk ik nu allemaal? Wat is dit? Waar is alle kritiek en de verwijten en de eisen? Help
De gedachten schrikken met mij mee. Hier zit een luchtje aan, vinden zij. Maar ze accepteren het wel, en dat blijf ik super knap vinden. En waar voorheen verschillende stukjes van mij wel in de hoek gezet werden, gebeurt dat ook steeds minder, en lijkt er meer interesse of in elk geval een onderzoekende houding richting elkaar te komen
Lieve Hanke en Small erg bedankt voor jullie ontzettend lieve steunende woorden
Small ik herken trouwens wel het sterke wisselen van dagen, met hoe het met je gaat. Is ook een van de redenen waarom ik het vertrouwen op positieve ontwikkelingen, en mezelf vooral, heel lastig vind. Want niet alleen morgen kan het anders zijn, maar zelfs over een uur al. En dat is pittig
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 1 november 2017 om 17:04
Becomingme hopelijk wordt dat wachten beloond
Ik vind zelf 2-3 maanden vrij 'normaal' maar dan wel met een persoon die die periode kan overbruggen als dat nodig is. Ik kreeg dat vroeger via de huisarts en dat kan nu vaak nog, of poh, zodat je in elk geval ook zo'n periode ergens terecht kunt als je het echt niet ziet zitten.
Ik vind zelf 2-3 maanden vrij 'normaal' maar dan wel met een persoon die die periode kan overbruggen als dat nodig is. Ik kreeg dat vroeger via de huisarts en dat kan nu vaak nog, of poh, zodat je in elk geval ook zo'n periode ergens terecht kunt als je het echt niet ziet zitten.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 1 november 2017 om 18:02
Lieve Knuff, ik pak even dit stukje van je post eruit, omdat het heel veel raakvlakken heeft met mijn eigen proces. Ik merk dat het helpt om het steeds weer te oefenen. Ik herhaal heel vaak de woorden "Ik heb een keuze" en "Ik kan dit nu anders doen". Ja, het is moeilijk. En nee, het lukt nog niet altijd. Maar wel steeds vaker. Juist omdat ik ermee oefen en positieve ervaringen opdoe. Het kost bergen energie, maar het begint steeds meer 'normaal' te worden.Knuffelbeertjes schreef: ↑01-11-2017 10:46[...]
Dat allemaal beseffen gaat niet vanzelf, en is mij ook wezensvreemd. Ik moet mezelf er continu aan herinneren. Zodra ik merk dat ik wil/ga schakelen, besef ik: dit is een keuze moment. Ik wil nu 'weg' omdat iets onveilig voelt, ik word dus getriggerd door iets uit het verleden, terwijl ik in het (inmiddels steeds bekender wordende) 'hier en nu' ben. Ik hoef niet weg te gaan door te dissociëren. Ik kan zoveel andere keuzes maken. Dissociëren heeft heel lang heel veilig gevoeld. Maar ik heb het ook met mijn peut besproken, en eigenlijk is het een stuk onveiliger om te dissociëren dan in contact te blijven. Maar voor mij voelt dat natuurlijk na al die jaren anders. Heeft uiteraard te maken met dat ik voorheen geen keuzes had. De enige optie die mijn hoofd had was om te dissociëren... Dus het is oefenen, oefenen, oefenen, waar ik enorm gemotiveerd voor ben, want ik merk wat het me brengt, maar ook uitgeput door raak, moedeloos, gefrustreerd, ongeduldig, bang, nou ja, en zoveel meer
[...]
Gisteren in de LGT werd het door de therapeut ook benadrukt. Ze heeft heel vaak gezegd: je hoeft dit niet te doen. Voel je de ruimte ook te mogen kiezen voor..... En ik voelde het. En ik kon het. Ik kon stoppen, ik kon beginnen, ik kon doen wat voor mij goed voelde. Dat was gaaf. En eng. En kostte heel veel energie. Ook dat geeft niet langer. Omdat het mag van mijzelf.
Bedankt voor je post Knuff. Je schrijft zo mooi hoe jouw indrukwekkende proces van leren leven verloopt.
@Smallthings: ik geloof dat ik wel weet waar de nare dromen nu vandaan komen. Ik ben in therapie bezig om wat moeilijke dingen te verwerken op een andere manier dan EMDR. Het is iets wat mijn psych en ik een kans willen geven, omdat ik EMDR horror verschrikkelijk nogal eng vind. Daarvoor doe ik elke dag bepaalde oefeningen die een verwerking in gang zouden moeten zetten. Ik geloof dat de nachtmerries onderdeel uitmaken van die verwerking. Ik wil ze hier liever niet heel specifiek beschrijven, maar de strekking van de dromen heeft veel te maken met onderliggende angsten die ik nog heb. We gebruiken de informatie die de dromen me geeft ook weer in therapie.
Hmm. Ik hoop dat het niet al te vaag klinkt.
Lastig voor je de goede dagen weer even zijn ingewisseld voor minder goede dagen. Ik pak m positief: als dit kan, kan het ook weer andersom. Dus wie weet, is het morgen anders. Dat hoop ik voor je. In mijn therapie-oefening mag ik ook goede wensen naar anderen sturen. Ik zal morgen heel veel goeds jouw kant op laten gaan.
@Hanke, je doet het goed zeg. Echt. Wauw! En dank je wel eerder voor je steunende woorden. Dat wat je zei over het baby-knuffelen, raakte me heel erg. Ik vond zelf dat ik daar gewoon 'stoer' en 'volwassen' over moest doen, maar jouw opmerking liet me even stil staan bij hoe moeilijk het ook voor me is. En dat dat mag. Lief. Dank je wel.
@Diva, je bent lerende en ik vind het mooi om te zien hoe snel je stappen zet. Je doet echt iets met de praktische tips die je aangereikt krijgt. Dat vind ik gaaf! Fijn, zo'n goede beoordeling. Schouderklopjes en een bevestiging van wat je zelf allang wist, is gewoon toch fijn. Niet vergeten te vieren hè!
@Snow, goed dat je zo naar jezelf luistert. Ik begrijp het. Zelf heb ik me enorm van die hele discussie afgesloten, totdat ik er een paar avonden geleden per ongeluk iets over zag op televisie. Beschuldigingen, meningen, discussies, over iets waarover in mijn beleving helemaal niet te discussiëren valt. Simpelweg omdat het veel te persoonlijk is er iets van te vinden voor een ander.
Ik hoop wel dat je hier weer gauw terugkomt, omdat ik je graag lees. Maar dat is eigen belang, dus daar hoef jij niets mee te doen.
@ik-ben-je-naam-vergeten-maar-zou-je-moeten-herkennen: sorry, ik ben niet zo goed in raad-spelletjes. En ik haal sowieso alle namen door elkaar. Dat maakt ook niet uit, ik vind het fijn dat je een voor jou veilige manier gevonden hebt om op dit topic te zijn.
@EV:
@Tobbert:
@Selune:
@Pruttel: ik weet niets van schimmelinfecties maar jij (nu) wel. Ik hoop dat ze allergisch zijn voor katten en goede grappen, want dan zijn ze vast snel verdwenen.
En ook voor al die anderen die
kunnen gebruiken. Ik heb ze. En ze zijn niet vies deze keer. Ze zijn precies zoals je ze wilt.
woensdag 1 november 2017 om 18:05
@Diva, dit artikel kwam ik tegen en ik moest aan je denken. Ik schat in dat je de boodschap morgen al meeneemt naar je werk:
http://hetkind.org/2017/11/01/als-het-w ... naar-huis/
http://hetkind.org/2017/11/01/als-het-w ... naar-huis/
woensdag 1 november 2017 om 19:45
Wat een treffend artikel inderdaad Sofie, dankjewel voor het delen!
Het is heel herkenbaar. Naar mijn leerlingen toe ben ik inderdaad heel positief (zelfs als ze dat niet verdienen), maar naar mezelf toe ben ik heel kritisch en kan er altijd iets beter. Ik ga niet altijd ontevreden naar huis gelukkig, maar ik denk vaak genoeg dat dat en dat en dat nog beter of anders had gekund en ben niet snel tevreden met wat ik doe. Ik mag mezelf inderdaad wat vaker een schouderklopje geven.
Man zei ook meteen dat we het moesten vieren, misschien later deze week.
Morgen een werkbijeenkomst die de hele dag duurt met heel veel mensen.
Ik vind het helemaal niks, hou helemaal niet van groepen en druktes.
Het programma is objectief gezien best leuk denk ik, maar ben bang me verloren te gaan voelen. Ken veel mensen (ook heel veel niet), maar ben met niemand echt close op het werk. Met een gedeeltelijk vrij programma vind ik dat echt moeilijk.
Knuffel: wat een mooie posts. Lijkt me heel raar dat je soms heel anders denkt en dat het jezelf eigenlijk verwondert. Wel heel fijn dat dat nu mogelijk is. Ik lees dat het je meer en meer lukt goed voor jezelf te zorgen en dat dat z’n vruchten afwerpt. Mooi
@ Smallthings: ik weet ook nooit wie wie is als er een naam veranderd wordt. Ik weet ook nog steeds niet wie jij eerst was. Dat geeft ook niet. Ik doe m’n best alles van iedereen een beetje bij te houden (problematiek, situatie etc), maar het lukt me niet 100%. De intentie is in elk geval goed en dat moet genoeg zijn
@ Hanke: leuk dat je er geen moeite mee hebt er zelf op uit te trekken! Ik ga dit weekend ook weer alleen een dagje naar de sauna. Man vindt het niks en ik woon nogal ver van mijn familie en vriendinnen, dus dan maar alleen. Vorige keer ook alleen in een restaurant gegeten, kijken of ik dat nu weer durf.
Knuffels voor iedereen
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 2 november 2017 om 17:51
Je klinkt idd moe lieve Tobbie. Hopelijk heb je morgen een fijn gesprek.
Ik ben gisteren vanaf het hotel op mijn fiets en in de trein gehopt en daarna naar de hapto geweest. Flink wat gefietst ook van hot naar haar. Die hapto heeft aangegeven dat ze niet verder kan met me omdat haar praktijk op die locatie stopt. Dus het zoeken naar een geschikte betaalbare! lijfheks gaat weer door.
Ondertussen wéér gehoord mijn verwachtingen laag te houden. Ben iig weer wat euro's armer en mag weer gaan leuren met mijn verhaal.
Ik ben gisteren vanaf het hotel op mijn fiets en in de trein gehopt en daarna naar de hapto geweest. Flink wat gefietst ook van hot naar haar. Die hapto heeft aangegeven dat ze niet verder kan met me omdat haar praktijk op die locatie stopt. Dus het zoeken naar een geschikte betaalbare! lijfheks gaat weer door.
Ondertussen wéér gehoord mijn verwachtingen laag te houden. Ben iig weer wat euro's armer en mag weer gaan leuren met mijn verhaal.
donderdag 2 november 2017 om 21:19
Even korte groet van mij.
Enerzijds heel goed omdat ik al vanaf dinsdagmiddag bij MM ben; anderzijds heftige sessie gehad bij psych. Ze vond dat er meer nodig was: ik moet nu elke nacht een hele slaappil nemen en ik krijg ook druppels om te kalmeren. Mijn bloeddruk was veel te hoog en mijn gewicht te laag (nogal afgevallen de laatste tijd terwijl ik hetzelfde eet). De stress sloopt mijn lijf, er moet meer rust komen.
Bij haar flinke huilbui gehad en hier bij MM ook al twee keer; de tweede was vanwege een pittige herbeleving. Iets van heel vroeger wat ineens omhoog kwam. Maar hij reageerde ontzettend lief en helemaal goed. Echt op de goede manier. Het is zo geweldig dat hij nergens van schrikf en nergens gek van opkijkt. Dan hoef ik me ook niet te schamen. Verder zijn het gewoon de recente gebeurtenissen die me zo slopen.
Niks bijgelezen sorry, lukt nu even gewoon helemaal niet.
Enerzijds heel goed omdat ik al vanaf dinsdagmiddag bij MM ben; anderzijds heftige sessie gehad bij psych. Ze vond dat er meer nodig was: ik moet nu elke nacht een hele slaappil nemen en ik krijg ook druppels om te kalmeren. Mijn bloeddruk was veel te hoog en mijn gewicht te laag (nogal afgevallen de laatste tijd terwijl ik hetzelfde eet). De stress sloopt mijn lijf, er moet meer rust komen.
Bij haar flinke huilbui gehad en hier bij MM ook al twee keer; de tweede was vanwege een pittige herbeleving. Iets van heel vroeger wat ineens omhoog kwam. Maar hij reageerde ontzettend lief en helemaal goed. Echt op de goede manier. Het is zo geweldig dat hij nergens van schrikf en nergens gek van opkijkt. Dan hoef ik me ook niet te schamen. Verder zijn het gewoon de recente gebeurtenissen die me zo slopen.
Niks bijgelezen sorry, lukt nu even gewoon helemaal niet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
