Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 25 maart 2018 om 18:57
@Dagdromer24: fijn dat je dit topic gevonden hebt. Het is hier helemaal zoals Tobbie zegt.
Ik wil graag reageren op je vraag over het jezelf open en kwetsbaar opstellen bij de ‘iemand die je ontmoet hebt’ (en het je snel terugtrekken op het moment dat je beseft hoe makkelijk het gaat).
Het begint bij ontdekken hoe dit bij je werkt. Wat dat betreft is de open blik waar Snow het over heeft, een heel belangrijke.
[...]
@Ziza: wat een pittige dag zeg. Zou je samen met je therapeut kunnen bedenken hoe je je partner duidelijk kunt maken op welke manier je steun van hem zou willen?
Of kun je met je therapeut onderzoeken of er manieren zijn waarop het je minder raakt wanneer je partner je de steun die je graag zou willen niet geeft?
Is er een diepere kern van in de steek gelaten voelen, je eenzaam voelen, of begint deze kern bij het contact tussen jou en je partner?
@Selune:
@Snow: wat geef je mooie beeldende voorbeelden. Je hebt echt veel zelfinzicht, dat vind ik vaak zo opvallend! Dat je echt weet hoe dingen bij jezelf werken, dat je jezelf écht snapt.
@EV: de schuldvraag is denk ik niet zo belangrijk. Of wel?
Het zou een heel mooie stap zijn voor je dochter als ze los van ZH naar je toekomt. Volwassen worden betekent loskomen, jezelf losmaken van zo iemand als ZH is niet makkelijk. Je dochter is misschien wel al wat ouder, maar als ZH net zo op haar gevoel speelt zoals hij dit bij jou doet, kan het heel lastig zijn. ZH weet feilloos de ‘zwakke’ plekken van iemand te vinden. Ik bedoel zeker niet dat je het moet accepteren als je dochter niet goed met je om gaat, je moet dit zeker wel begrenzen (en dat kun jij met begrip, dat weet ik zeker).
Lief zijn is een fantastisch iets. Alleen niet ten koste van jezelf. Nooit. Jezelf wegcijferen is 1. Slecht voor jezelf en 2. Niet fijn voor de ander en 3. Als de ander dit wel fijn vindt, is de relatie ongezond.
@Diva: met je werkgever delen dat je graag verder wilt onderzoeken met een loopbaancoach wat goed voor je zou zijn, kan ook winst opleveren, wanneer de organisatie in zwaar weer zit of wil reorganiseren. Het zou kunnen dat ze er heel positief tegenover staan, omdat ze er dan zelf winst bij kunnen hebben als jij een andere richting opgaat dan de huidige.
Eerlijk gezegd geloof ik dat je niet heel veel te verliezen hebt. Het werk wat je nu doet, is slopend als je dit op deze manier blijft doen. Dit is de afgelopen maanden wel duidelijk geworden. Als je met je werkgever af kunt spreken dat ze je traject betalen en eventueel zouden willen meewerken aan een outplacementtraject (dit laatste is toekomstmuziek) kun je zomaar een baan vinden die beter aansluit op jou, zonder dat je eerst werkeloos moet worden, of ziek thuis belandt.
Ik begrijp zeker wel dat dit allemaal eng is, alleen weet ik zeker dat een aantal schrijfsters hier je kunnen vertellen dat met een burn out thuis zitten nog veel enger is.
Ik klink wel streng, ik bedoel het liefdevol streng.
@Tobbie: tips voor jezelf als je ziek bent: tja, ik kom niet verder dan zorgen dat je thuisblijft als je je ziek voelt. En ervoor zorgen dat je dan ook niet stiekem werkt. Ik kan me voorstellen dat je niet beter wordt als je steeds weer geforceerd aan het werk gaat voordat je echt beter bent.
Voor jou geldt hetzelfde als voor Diva: ik bedoel het niet gemeen streng, maar liefdevol streng.
@Hanke: wat heb je knap naar jezelf geluisterd!
@Knuff:
[...]
Maar het begint te wennen. Ik begin aan het idee te wennen.
voor jullie allemaal!
Ik wil graag reageren op je vraag over het jezelf open en kwetsbaar opstellen bij de ‘iemand die je ontmoet hebt’ (en het je snel terugtrekken op het moment dat je beseft hoe makkelijk het gaat).
Het begint bij ontdekken hoe dit bij je werkt. Wat dat betreft is de open blik waar Snow het over heeft, een heel belangrijke.
[...]
@Ziza: wat een pittige dag zeg.
Zou je samen met je therapeut kunnen bedenken hoe je je partner duidelijk kunt maken op welke manier je steun van hem zou willen?Of kun je met je therapeut onderzoeken of er manieren zijn waarop het je minder raakt wanneer je partner je de steun die je graag zou willen niet geeft?
Is er een diepere kern van in de steek gelaten voelen, je eenzaam voelen, of begint deze kern bij het contact tussen jou en je partner?
@Selune:
@Snow: wat geef je mooie beeldende voorbeelden. Je hebt echt veel zelfinzicht, dat vind ik vaak zo opvallend! Dat je echt weet hoe dingen bij jezelf werken, dat je jezelf écht snapt.
@EV: de schuldvraag is denk ik niet zo belangrijk. Of wel?
Het zou een heel mooie stap zijn voor je dochter als ze los van ZH naar je toekomt. Volwassen worden betekent loskomen, jezelf losmaken van zo iemand als ZH is niet makkelijk. Je dochter is misschien wel al wat ouder, maar als ZH net zo op haar gevoel speelt zoals hij dit bij jou doet, kan het heel lastig zijn. ZH weet feilloos de ‘zwakke’ plekken van iemand te vinden. Ik bedoel zeker niet dat je het moet accepteren als je dochter niet goed met je om gaat, je moet dit zeker wel begrenzen (en dat kun jij met begrip, dat weet ik zeker).
Lief zijn is een fantastisch iets. Alleen niet ten koste van jezelf. Nooit. Jezelf wegcijferen is 1. Slecht voor jezelf en 2. Niet fijn voor de ander en 3. Als de ander dit wel fijn vindt, is de relatie ongezond.
@Diva: met je werkgever delen dat je graag verder wilt onderzoeken met een loopbaancoach wat goed voor je zou zijn, kan ook winst opleveren, wanneer de organisatie in zwaar weer zit of wil reorganiseren. Het zou kunnen dat ze er heel positief tegenover staan, omdat ze er dan zelf winst bij kunnen hebben als jij een andere richting opgaat dan de huidige.
Eerlijk gezegd geloof ik dat je niet heel veel te verliezen hebt. Het werk wat je nu doet, is slopend als je dit op deze manier blijft doen. Dit is de afgelopen maanden wel duidelijk geworden. Als je met je werkgever af kunt spreken dat ze je traject betalen en eventueel zouden willen meewerken aan een outplacementtraject (dit laatste is toekomstmuziek) kun je zomaar een baan vinden die beter aansluit op jou, zonder dat je eerst werkeloos moet worden, of ziek thuis belandt.
Ik begrijp zeker wel dat dit allemaal eng is, alleen weet ik zeker dat een aantal schrijfsters hier je kunnen vertellen dat met een burn out thuis zitten nog veel enger is.
Ik klink wel streng, ik bedoel het liefdevol streng.
@Tobbie: tips voor jezelf als je ziek bent: tja, ik kom niet verder dan zorgen dat je thuisblijft als je je ziek voelt. En ervoor zorgen dat je dan ook niet stiekem werkt. Ik kan me voorstellen dat je niet beter wordt als je steeds weer geforceerd aan het werk gaat voordat je echt beter bent.
Voor jou geldt hetzelfde als voor Diva: ik bedoel het niet gemeen streng, maar liefdevol streng.
@Hanke: wat heb je knap naar jezelf geluisterd!
@Knuff:
[...]
Maar het begint te wennen. Ik begin aan het idee te wennen.
voor jullie allemaal!
anoniem_6527c72758b65 wijzigde dit bericht op 23-05-2018 21:14
31.47% gewijzigd
zondag 25 maart 2018 om 19:05
Wow Sophie, het is duidelijk dat jij mega-reuzenstappen maakt! Dat je durft te kiezen voor wat JIJ wil is echt prachtig. En zo diep voelen dat dat goed is, dat is het allermooiste lijkt me. En dan ook nog gevoelens voor een ander... altijd spannend, maar bij jou dus met een extra gouden randje. Mooi. En nieuw, eng, ja, dat kan ik me voorstellen.
zondag 25 maart 2018 om 19:15
@Snowkitty vast en zeker, lijkt mij tenminste! Had het mij alleen niet zo heftig voorgesteld haha, mijn humeur kan per minuut verschillen.
Kwam net een quote tegen, wat misschien voor meerderen wel kan helpen. Ik heb geen idee hoe ik afbeeldingen kan plaatsen, maar er staat dus in:
"Always go with the choice that scares you the most, because that's the one that is going to help you grow."
Soms is het echt heel fijn en nuttig om quotes op te zoeken
Kwam net een quote tegen, wat misschien voor meerderen wel kan helpen. Ik heb geen idee hoe ik afbeeldingen kan plaatsen, maar er staat dus in:
"Always go with the choice that scares you the most, because that's the one that is going to help you grow."
Soms is het echt heel fijn en nuttig om quotes op te zoeken
zondag 25 maart 2018 om 19:21
Om even wat antwoord te geven op jullie vragen:
Mijn trauma waarvoor ik in eerste instantie behandeld werd, heeft te maken met niet vrij zijn om te gaan waar ik wil, vastzitten.
Dat is behandeld en die plaatjes kon ik inmiddels goed handelen.
Nu is er afgelopen jaar iets gebeurd, waarbij ik opnieuw in een vergelijkbare situatie zat, maar minder heftig. Maar het gevoel vast te zitten, maakte me erg bang. Dat hebben we de eerste paar keren behandeld met deze therapeut. Maar ik kwam er dus afgelopen week opeens achter tijdens de EMDR dat ik me ook vast voel zitten in mijn relatie. Dat het feit dat ik nu opeens weer zo’n last heb van oud zeer, verder gaat dan ‘gewoon’ een situatie. Maar dat het een chronisch gevoel is dat ik heb in mijn relatie. Vooral als ik bang ben en me kwetsbaar voel.
En ja, ik heb heel veel gesprekken gehad met mijn partner over hoe het werkt bij mij. En wat ik fijn zou vinden dat hij doet. Op allerlei momenten. Maar hij snapt het gewoon echt niet. Hij kan het niet. Ook niet als ik het vraag. Want hij vind dan dat ik wat anders nodig heb. Ofzo. Ik weet het niet. En dat gevoel, dat chronische gevoel vast te zitten in mijn relatie, dat is heftig.
En ik weet het: ik zit niet vast. Ik kan weg. Maar ik voel me nu zo zwak en emotioneel kwetsbaar, dat ik denk dat ik dat er nu niet bij kan hebben.
Morgen weer therapie, dus ik ga even kijken wat we ermee kunnen. Maar ik wil ook de EMDR afmaken en we gaan naar het einde van de BGGZ-uren. Maar goed, we zien wel, daar zijn ook oplossingen voor natuurlijk.
Mijn trauma waarvoor ik in eerste instantie behandeld werd, heeft te maken met niet vrij zijn om te gaan waar ik wil, vastzitten.
Dat is behandeld en die plaatjes kon ik inmiddels goed handelen.
Nu is er afgelopen jaar iets gebeurd, waarbij ik opnieuw in een vergelijkbare situatie zat, maar minder heftig. Maar het gevoel vast te zitten, maakte me erg bang. Dat hebben we de eerste paar keren behandeld met deze therapeut. Maar ik kwam er dus afgelopen week opeens achter tijdens de EMDR dat ik me ook vast voel zitten in mijn relatie. Dat het feit dat ik nu opeens weer zo’n last heb van oud zeer, verder gaat dan ‘gewoon’ een situatie. Maar dat het een chronisch gevoel is dat ik heb in mijn relatie. Vooral als ik bang ben en me kwetsbaar voel.
En ja, ik heb heel veel gesprekken gehad met mijn partner over hoe het werkt bij mij. En wat ik fijn zou vinden dat hij doet. Op allerlei momenten. Maar hij snapt het gewoon echt niet. Hij kan het niet. Ook niet als ik het vraag. Want hij vind dan dat ik wat anders nodig heb. Ofzo. Ik weet het niet. En dat gevoel, dat chronische gevoel vast te zitten in mijn relatie, dat is heftig.
En ik weet het: ik zit niet vast. Ik kan weg. Maar ik voel me nu zo zwak en emotioneel kwetsbaar, dat ik denk dat ik dat er nu niet bij kan hebben.
Morgen weer therapie, dus ik ga even kijken wat we ermee kunnen. Maar ik wil ook de EMDR afmaken en we gaan naar het einde van de BGGZ-uren. Maar goed, we zien wel, daar zijn ook oplossingen voor natuurlijk.
zondag 25 maart 2018 om 20:00
Sofie, wat jij beschrijft herken ik zo ontzettend goed. Ik snap dan ook echt wat je bedoelt.
Het liefdevol naar mijzelf en mijn lichaam zijn, is iets wat ik nog erg moeilijk vind. Ik heb ook een tijd geworsteld met wat jij later beschrijft, het misbruik was mijn schuld. Ik weet dat dit niet zo is, maar het is zo moeilijk om het te accepteren, toe te geven en dan los te laten.
Ik vind het echt ontzettend knap om te lezen wat voor stappen jij hebt genomen en hoe sterk je hierin vordert. Echt iets om van te leren, heb ik heel veel respect voor!
Het liefdevol naar mijzelf en mijn lichaam zijn, is iets wat ik nog erg moeilijk vind. Ik heb ook een tijd geworsteld met wat jij later beschrijft, het misbruik was mijn schuld. Ik weet dat dit niet zo is, maar het is zo moeilijk om het te accepteren, toe te geven en dan los te laten.
Ik vind het echt ontzettend knap om te lezen wat voor stappen jij hebt genomen en hoe sterk je hierin vordert. Echt iets om van te leren, heb ik heel veel respect voor!
zondag 25 maart 2018 om 23:46
Small, 's avonds is alles donkerder en zwaarder. Kijk er morgen in het lentezonnetje nog eens naar en vooral: praat met je psych over over hoe lang het nog zo zwaar zal zijn en wat je kan helpen het vol te houden.
Sofie, wat een ontwikkelingen weer! Ik ben zo trots op hoe jij groeit en wat je aangaat! En ik snap heel goed dat het WEL een big deal is, gezien je verleden. Maar weet je? Alles is nu anders, dus ik hoop dat je de nare gevoelens door kunt worstelen en de goede, fijne toe kunt laten.
Zizo, voor alles is een tijd. Voor PT volgen. Voor beslissingen die je leven omgooien. Maar niet alles hoeft tegelijkertijd. Sterker nog, misschien beter na de PT nadenken over of je je leven om wil gooien, en zo ja, hoe dan. Dan heb je veel meer agency dan wanneer je nu weg zou rennen.
Selune, als schrijven over pt enzo niet lukt, wil je dan misschien over andere dingen schrijven? Dat je leuke lammetjes hebt gezien of wat voor moois je kids hebben geknutseld? Dat mag ook, hè, als je wil. Geldt ook voor jou, Knuffel.
Ik hoop dat ik een beetje duidelijk ben, maar het klinkt allemaal vaag wat ik schrijf.
Even wat virtuele knuffels zodat iedereen komende week aankan
Sofie, wat een ontwikkelingen weer! Ik ben zo trots op hoe jij groeit en wat je aangaat! En ik snap heel goed dat het WEL een big deal is, gezien je verleden. Maar weet je? Alles is nu anders, dus ik hoop dat je de nare gevoelens door kunt worstelen en de goede, fijne toe kunt laten.
Zizo, voor alles is een tijd. Voor PT volgen. Voor beslissingen die je leven omgooien. Maar niet alles hoeft tegelijkertijd. Sterker nog, misschien beter na de PT nadenken over of je je leven om wil gooien, en zo ja, hoe dan. Dan heb je veel meer agency dan wanneer je nu weg zou rennen.
Selune, als schrijven over pt enzo niet lukt, wil je dan misschien over andere dingen schrijven? Dat je leuke lammetjes hebt gezien of wat voor moois je kids hebben geknutseld? Dat mag ook, hè, als je wil. Geldt ook voor jou, Knuffel.
Ik hoop dat ik een beetje duidelijk ben, maar het klinkt allemaal vaag wat ik schrijf.
Even wat virtuele knuffels zodat iedereen komende week aankan
maandag 26 maart 2018 om 08:45
Je hebt gelijk Tobbert. Thanks. Ik pak een knuffel van je, want ik ben heel erg nerveus voor de EMDR straks.
En EV: het helpt me heel erg dat jij dat van een ‘gat in je gevoel’ herkent. Want het klinkt vaag. Maar ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven.
Ik ga strijken. Dat helpt me meestal. De kreukels eruit, de geur van schoon en opgeruimd, de chaos verminderen. Strak, glad, niks aan de hand stapels.
Voor jullie ook wat en ik hoop toch op 
En EV: het helpt me heel erg dat jij dat van een ‘gat in je gevoel’ herkent. Want het klinkt vaag. Maar ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven.
Ik ga strijken. Dat helpt me meestal. De kreukels eruit, de geur van schoon en opgeruimd, de chaos verminderen. Strak, glad, niks aan de hand stapels.
Voor jullie ook wat
en ik hoop toch op
maandag 26 maart 2018 om 09:12
Dank je Zizo, voor je reactie op mijn herkenning. Sterkte voor straks.
Sterkte voor iedereen die deze week PT of werk-zwaarte etc. heeft.
Ik pak ook een knuffel (of meerdere). Onrustige nacht gehad. ZH stuurde ineens gisteravond laat weer een berichtje, na een week stilte; van dochter geen concreet antwoord meer gehad (maar wel een filmpje van haar kat); en MM reageerde op een vraag van mij zodanig dat ik heel onzeker werd. En nu nog steeds in die onzekerheid hang. Het is zo'n sterk ondermijnend gevoel van vroeger al: ongewenst zijn, en dat wordt door zoveel kleine dingetjes al meteen getriggerd. Ik kan het nog steeds niet hanteren.
Dadelijk bezoek en daarna werk in de bieb. Gelukkig afleiding.
Sterkte voor iedereen die deze week PT of werk-zwaarte etc. heeft.
Ik pak ook een knuffel (of meerdere). Onrustige nacht gehad. ZH stuurde ineens gisteravond laat weer een berichtje, na een week stilte; van dochter geen concreet antwoord meer gehad (maar wel een filmpje van haar kat); en MM reageerde op een vraag van mij zodanig dat ik heel onzeker werd. En nu nog steeds in die onzekerheid hang. Het is zo'n sterk ondermijnend gevoel van vroeger al: ongewenst zijn, en dat wordt door zoveel kleine dingetjes al meteen getriggerd. Ik kan het nog steeds niet hanteren.
Dadelijk bezoek en daarna werk in de bieb. Gelukkig afleiding.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 26 maart 2018 om 20:59
Snow, intussen heb ik gelukkig een telefoongesprek gehad met MM, en hebben we alles uitgesproken. We kwamen er weer eens achter dat we allebei nogal gauw geneigd zijn om aannames te doen over de ander, en dat we allebei onze onzekerheden hebben. Alleen houdt hij dat meer voor zich dan dat ik dat doe, omdat ik het nu minder dan vroeger kan verbergen. Ik had hem dus inderdaad niet juist geïnterpreteerd, omdat mijn hoofd al te warrig was door eerdere dingen én door laat op de avond de berichten nog van ZH en onzekerheid over het uitblijven van een reactie van dochter.
Ik baal er zo erg van dat dingen mij zo heftig triggeren. MM vond het ook vervelend, maar ik gaf meteen weerwoord dat het voor mij zelf nog veel vervelender was en dat ik dit absoluut niet wilde, maar niet altijd onder controle heb. Ik vind het echt genant dat ik op mijn leeftijd nog zoveel last heb van onzekerheid. ZH heeft daar geen goed aan gedaan, sterker nog: juist door hem is het nog heel veel erger geworden. Iemand die je zo hebt vertrouwd, genoeg hebt vertrouwd om kinderen mee te krijgen (en dat na mijn verleden) en die je dan zoiets flikt.
En er zijn zeker ook wel dingen die ik aan MM iets minder vind, maar dat hoort voor mij gewoon bij het hele pakket-MM. Dat zei ik hem ook. Enfin, het was een hele opluchting om elkaar te spreken, ook al gingen we allebei daardoor veel later eten dan eigenlijk goed voor mij was (hij in zijn woning en ik in de mijne). Meer rust in lijf nu.
Jouw voorbeeld, Snow, kan ik ook heel goed begrijpen. Zou ik ook kunnen hebben.
Ik baal er zo erg van dat dingen mij zo heftig triggeren. MM vond het ook vervelend, maar ik gaf meteen weerwoord dat het voor mij zelf nog veel vervelender was en dat ik dit absoluut niet wilde, maar niet altijd onder controle heb. Ik vind het echt genant dat ik op mijn leeftijd nog zoveel last heb van onzekerheid. ZH heeft daar geen goed aan gedaan, sterker nog: juist door hem is het nog heel veel erger geworden. Iemand die je zo hebt vertrouwd, genoeg hebt vertrouwd om kinderen mee te krijgen (en dat na mijn verleden) en die je dan zoiets flikt.
En er zijn zeker ook wel dingen die ik aan MM iets minder vind, maar dat hoort voor mij gewoon bij het hele pakket-MM. Dat zei ik hem ook. Enfin, het was een hele opluchting om elkaar te spreken, ook al gingen we allebei daardoor veel later eten dan eigenlijk goed voor mij was (hij in zijn woning en ik in de mijne). Meer rust in lijf nu.
Jouw voorbeeld, Snow, kan ik ook heel goed begrijpen. Zou ik ook kunnen hebben.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 26 maart 2018 om 22:07
Fijn dat jullie goed gepraat hebben EV. Niet fijn dat het nodig is, maar wel fijn dat het kan en dat het iets oplevert voor jullie beiden (en dan bedoel ik niet de honger 
)
Smallthings: goed dat je het besproken hebt. Ik hoop voor je dat het al binnenkort zal zijn, dat het minder zwaar wordt. En anders dat je genoeg kracht hebt om het aan te kunnen. Of om te beslissen dat je het niet meer aan wil gaan. Maar nu nog niet. Hang in there!
Snowkitty: nee, man is nog nooit meegeweest bij deze therapie. Maar we hebben we relatietherapie gehad, nog niet zo lang geleden. Daar wel over elkaars behoeften gesproken, maar dat lijkt nu mijlen verweg.
Vandaag geen EMDR gedaan, maar gepraat met psycholoog. Was fijn, ik had daar echt even behoefte aan. En dat ze mij volgt, zonder te oordelen is helemaal fijn. Voelde me beter daarna.
)Smallthings: goed dat je het besproken hebt. Ik hoop voor je dat het al binnenkort zal zijn, dat het minder zwaar wordt. En anders dat je genoeg kracht hebt om het aan te kunnen. Of om te beslissen dat je het niet meer aan wil gaan. Maar nu nog niet. Hang in there!
Snowkitty: nee, man is nog nooit meegeweest bij deze therapie. Maar we hebben we relatietherapie gehad, nog niet zo lang geleden. Daar wel over elkaars behoeften gesproken, maar dat lijkt nu mijlen verweg.
Vandaag geen EMDR gedaan, maar gepraat met psycholoog. Was fijn, ik had daar echt even behoefte aan. En dat ze mij volgt, zonder te oordelen is helemaal fijn. Voelde me beter daarna.
dinsdag 27 maart 2018 om 00:04
Ik wil graag mijn hart luchten, maar ik weet gewoon niet wat ik moet typen. Ik wil heel hard huilen, maar ik kan het niet, Ik voel helemaal niets. En het is verschrikkelijk.
Vandaag heb ik hem weer gezien. Ik heb het hem verteld, van de misbruik. Niet alles en niet veel, maar genoeg. Ik kon het niet eens benoemen, maar hij was heel begripvol.
Er zijn grenzen overschreden. Heel voorzichtig en bewust vanuit mij maar ik weet niet of het een goed idee was. Afgelopen week moest ik elke dag aan hem denken. Nu voelde ik dus, zoals ik hierboven zei, helemaal niets. Nog steeds niet. Geen kriebels, geen angst, geen verdriet.
Nu probeer ik er aan terug te denken, te bedenken wat er gebeurde, wat ik voelde en wat dat zou betekenen. Maar het lukt niet. Het enige wat ik nu kan bedenken is dat ik onder de dekens wil kruipen en blijven. Ik wil hem niet meer spreken, ik wil hem niet meer zien en ik wil er niet meer aan terug denken. Ik denk dat mijn lichaam in een soort verdediging is gegaan, om zichzelf te beschermen. Kan dat? Want vanaf het moment dat ik het vertelde en hem een knuffel gaf, sloeg de knop om.
Op dit moment twijfel ik echt even overal aan. Aan mijzelf en mijn gevoelens voor hem. Heb ik dat nu nog wel?
Ik weet niet hoe ik nu verder moet.
Eén ding is zeker, ik moet eens heel goed kijken hoe het zit met therapie en verzekeringen. Want dit kan ik niet in mijn eentje...
Vandaag heb ik hem weer gezien. Ik heb het hem verteld, van de misbruik. Niet alles en niet veel, maar genoeg. Ik kon het niet eens benoemen, maar hij was heel begripvol.
Er zijn grenzen overschreden. Heel voorzichtig en bewust vanuit mij maar ik weet niet of het een goed idee was. Afgelopen week moest ik elke dag aan hem denken. Nu voelde ik dus, zoals ik hierboven zei, helemaal niets. Nog steeds niet. Geen kriebels, geen angst, geen verdriet.
Nu probeer ik er aan terug te denken, te bedenken wat er gebeurde, wat ik voelde en wat dat zou betekenen. Maar het lukt niet. Het enige wat ik nu kan bedenken is dat ik onder de dekens wil kruipen en blijven. Ik wil hem niet meer spreken, ik wil hem niet meer zien en ik wil er niet meer aan terug denken. Ik denk dat mijn lichaam in een soort verdediging is gegaan, om zichzelf te beschermen. Kan dat? Want vanaf het moment dat ik het vertelde en hem een knuffel gaf, sloeg de knop om.
Op dit moment twijfel ik echt even overal aan. Aan mijzelf en mijn gevoelens voor hem. Heb ik dat nu nog wel?
Ik weet niet hoe ik nu verder moet.
Eén ding is zeker, ik moet eens heel goed kijken hoe het zit met therapie en verzekeringen. Want dit kan ik niet in mijn eentje...
dinsdag 27 maart 2018 om 09:58
@Dagdromer, allereerst heel veel voor jou.
Kan het zijn dat je emoties even op slot zitten? Als je nu wil verdwijnen onder de dekens en hem nooit meer wil zien, lijkt me dat al een overweldigend gevoel. Genoeg om je volledig bezig te houden.
Het vertellen is een heel grote stap. Kun je jezelf een beetje tijd geven om aan de nieuwe situatie te wennen? De nieuwe situatie waarin je het iemand, hem, verteld hebt. Het is heel eng. Maar hij reageerde begripvol, zeg je. Geef jezelf (en jullie) een beetje tijd om op adem te komen.
Ik raad je aan niet meteen grote beslissingen te nemen nu, zoals hem nooit meer te willen zien. Dat is een te makkelijke, hoewel begrijpelijke, stap. Als je hem niet meer ziet, hoef je niet met de consequenties van het vertellen om te gaan. Maar die consequenties heb jij nu waarschijnlijk allemaal als rampscenario's in je hoofd. En dat is niet eerlijk, want je weet niet hoe het gaat zijn. Hij reageerde begripvol, dus het zou zomaar kunnen dat het positief uitpakt tussen jullie twee.
Geef jezelf even wat tijd nu.
voor jou.Kan het zijn dat je emoties even op slot zitten? Als je nu wil verdwijnen onder de dekens en hem nooit meer wil zien, lijkt me dat al een overweldigend gevoel. Genoeg om je volledig bezig te houden.
Het vertellen is een heel grote stap. Kun je jezelf een beetje tijd geven om aan de nieuwe situatie te wennen? De nieuwe situatie waarin je het iemand, hem, verteld hebt. Het is heel eng. Maar hij reageerde begripvol, zeg je. Geef jezelf (en jullie) een beetje tijd om op adem te komen.
Ik raad je aan niet meteen grote beslissingen te nemen nu, zoals hem nooit meer te willen zien. Dat is een te makkelijke, hoewel begrijpelijke, stap. Als je hem niet meer ziet, hoef je niet met de consequenties van het vertellen om te gaan. Maar die consequenties heb jij nu waarschijnlijk allemaal als rampscenario's in je hoofd. En dat is niet eerlijk, want je weet niet hoe het gaat zijn. Hij reageerde begripvol, dus het zou zomaar kunnen dat het positief uitpakt tussen jullie twee.
Geef jezelf even wat tijd nu.
dinsdag 27 maart 2018 om 10:31
Het voelt wel alsof ik op slot zit ja, volledig afgesloten. Gewoon leeg, ik weet niet hoe ik het anders kan beschrijven. Het is niet dat ik alleen niks meer voor hem voel, ik voel helemaal niks meer. En het lukt mij ook niet. Ik probeer aan iets leuks te denken, en de vrolijke en positieve gedachten te voelen, maar zelfs dat kan ik niet.
Ik denk inderdaad dat het komt doordat ik het hem heb verteld, want dat heb ik nog nooit gedaan. En omdat ik er niet mee geconfronteerd wil worden, neem ik waarschijnlijk afstand. Want hij is nu iemand die mij ermee kan confronteren, zonder dat ik daar controle over heb. Maar inderdaad, dat is niet eerlijk.
En ik weet dat ik geen afstand moet nemen, want dan doe ik iets wat ik altijd al doe: ontwijken. Als ik er aan wil werken, zal ik het toch eens moeten door zetten.
Maar alleen al een berichtje sturen lijkt nu al onmogelijk. Pff waarom moet het altijd zo moeilijk zijn!
Ik denk inderdaad dat het komt doordat ik het hem heb verteld, want dat heb ik nog nooit gedaan. En omdat ik er niet mee geconfronteerd wil worden, neem ik waarschijnlijk afstand. Want hij is nu iemand die mij ermee kan confronteren, zonder dat ik daar controle over heb. Maar inderdaad, dat is niet eerlijk.
En ik weet dat ik geen afstand moet nemen, want dan doe ik iets wat ik altijd al doe: ontwijken. Als ik er aan wil werken, zal ik het toch eens moeten door zetten.
Maar alleen al een berichtje sturen lijkt nu al onmogelijk. Pff waarom moet het altijd zo moeilijk zijn!
dinsdag 27 maart 2018 om 16:52
Dankjewel, ik voel me inmiddels al iets beter. Heb zoveel mogelijk afleiding gezocht en er even niet over nagedacht, ik overdenk nogal vaak haha. Ik vind het nog steeds moeilijk om er aan te denken, maar het is in ieder geval niet zo dat ik hem helemaal niet meer wil zien.
Dat eerste is een goede tip inderdaad. Misschien dat ik hem een keer allerlei vragen laat stellen en dat het daarna niet meer besproken wordt. Ik kan mij namelijk wel voorstellen dat hij veel vragen heeft.
Ik vind het ook nog moeilijk om te bepalen welk gevoel nu echt is en wat ik mijzelf heb aangepraat. De eerste keer dat ik hem zag vond ik hem geweldig, nu voel ik niets meer voor hem. Maar ook geen verdriet of vreugde in het algemeen, dus dat zal vast een deel van die verdediging zijn.
We hebben trouwens wel weer contact!
Ik ga vanavond een lijstje maken. Opschrijven wat ik waarbij voel, misschien dat er dan weer wat terug komt.
Echt, nogmaals bedankt!
Dat eerste is een goede tip inderdaad. Misschien dat ik hem een keer allerlei vragen laat stellen en dat het daarna niet meer besproken wordt. Ik kan mij namelijk wel voorstellen dat hij veel vragen heeft.
Ik vind het ook nog moeilijk om te bepalen welk gevoel nu echt is en wat ik mijzelf heb aangepraat. De eerste keer dat ik hem zag vond ik hem geweldig, nu voel ik niets meer voor hem. Maar ook geen verdriet of vreugde in het algemeen, dus dat zal vast een deel van die verdediging zijn.
We hebben trouwens wel weer contact!
Ik ga vanavond een lijstje maken. Opschrijven wat ik waarbij voel, misschien dat er dan weer wat terug komt.
Echt, nogmaals bedankt!
woensdag 28 maart 2018 om 18:33
