Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VII
donderdag 1 november 2018 om 10:33
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 22 september 2019 om 19:31
Sofie, wat een mooi bericht! 
Selune: goed dat je naar de ha geweest bent en fijn dat het meevalt. Hoop dat de fysio iets voor je kan betekenen of dat het anders met rust vanzelf over gaat.
Smallthings: fijn voor jou dat je binnenkort weer meer structuur krijgt.
Dana: mooie post. Hoe gaat het nu met jou?
Hier blijft werk een stressfactor. Niet door het aantal uur, maar door alle randzaken. Maar ik solliciteer wel door. Ik hoop dat ik er snel eens echt rust voor krijg, nu voelt het alsof ik het tussen de bedrijven door doe. Alsof ik het wel doe maar er met m'n hoofd niet echt bij ben.
Daarbij heeft man ook om meerdere redenen last van stress terwijl hij altijd zo stressbestendig is. We hebben wel een goed weekend achter de rug. Bezoek gehad, dus wat afleiding gehad. Hij is inmiddels weer wat mobieler, maar het zal nog wel even duren voordat dat weer 100% is.
Knuffels voor wie wil
Selune: goed dat je naar de ha geweest bent en fijn dat het meevalt. Hoop dat de fysio iets voor je kan betekenen of dat het anders met rust vanzelf over gaat.
Smallthings: fijn voor jou dat je binnenkort weer meer structuur krijgt.
Dana: mooie post. Hoe gaat het nu met jou?
Hier blijft werk een stressfactor. Niet door het aantal uur, maar door alle randzaken. Maar ik solliciteer wel door. Ik hoop dat ik er snel eens echt rust voor krijg, nu voelt het alsof ik het tussen de bedrijven door doe. Alsof ik het wel doe maar er met m'n hoofd niet echt bij ben.
Daarbij heeft man ook om meerdere redenen last van stress terwijl hij altijd zo stressbestendig is. We hebben wel een goed weekend achter de rug. Bezoek gehad, dus wat afleiding gehad. Hij is inmiddels weer wat mobieler, maar het zal nog wel even duren voordat dat weer 100% is.
Knuffels voor wie wil
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 1 oktober 2019 om 18:08
Hoi lieverds, na een tijdje vooral mee gelezen te hebben, heb ik nu tijd voor een uitgebreide update. Ik heb enorm veel steun van jullie in deze topics ervaren de afgelopen drie jaren, en hoewel ik minder actief ben op het forum (wat jullie beter zullen begrijpen na mijn bericht), voel ik mij nog steeds verbonden met jullie
Het lukt mij niet om op iedereen de reactie te geven die ik zou willen, maar weet dat jullie het allemaal waard zijn hier te schrijven en gelezen te worden en dat ik ondanks de stilte wel met jullie mee lees en leef
‘Al’ vanaf mijn 20ste was ik bezig in therapie met mijn verleden. Achteraf waren toen de omstandigheden nog niet voldoende om aan verwerking toe te komen. De mensen die mij mishandelden waren nog in mijn leven, de therapeuten die mij behandelden hadden te weinig expertise over mijn problematiek en ikzelf zat nog volop in de overleefstand. Ik heb destijds een aantal mislukte pogingen gedaan en kan nu pas met volle overtuiging zeggen dat ik blij ben dat ik er nog ben.
In de jaren daarvoor en daarna veel artsen, deskundigen en behandelingen gehad, maar pas sinds het begin van dit topic bij de mensen terecht gekomen die mij een goede behandeling konden en kunnen geven. Ook pas sinds die tijd dat het langzaam wat beter met mij ging, al had ik (zoals jullie konden lezen) het heel zwaar de eerste maanden. Het zijn geen eenvoudige stappen geweest, maar ik ben blij dat ze mogelijk zijn. Want nu maak ik mee dat ik noch ontken/vermijd noch herbeleef, en dan leef ik. Dan voel ik mij mens: een persoon net als ieder ander met ervaringen, emoties, ideeën en sensaties die er allemaal mogen zijn. Een mens met eigen kwaliteiten, valkuilen, onzekerheden en mogelijkheden, een geheel.
Mijn vriend en ik verwachten ons eerste kindje in 2020. Er zijn geen krachtigere emoties in mij, dan de emoties die mijn kind veiligheid, liefde en bescherming willen bieden. Geen enkele twijfel over dat kleine mensje dat in mijn buik groeit.
Ik dacht dat de doodsangsten die ik kende zo sterk waren dat ik daar nooit bovenop zou komen, maar iets in mij heeft nooit opgegeven, en nu maak ik van alles mee wat ik mij niet eens had kunnen voorstellen.
Meer dan ooit besef ik mij hoe vreselijk mijn eigen kindertijd geweest is. Ik ben voordat ik zwanger was vaak bang geweest zo te zijn als mijn ouders, maar die angst verdwijnt elke dag meer en meer.
Fysiek was deze zwangerschap eerst heftig, aangezien bepaalde lichaamsdelen waar ik zo bang voor was gemaakt, nu zorgen voor het mooiste wat ik ooit in mijn leven ervaren heb. Dat was ingewikkeld. Het seksueel misbruik was zo vreselijk, de relatie met mijn lichaam zo beschadigd. Maar deze zwangerschap zorgt gelukkig tot dusver voor nieuwe ervaringen: dit is iets wat ik zelf gewild heb. Ik heb hier voor gekozen. Het gaat goed. Mijn lichaam kan iets geweldig moois. Ik kan dit. Er is zoveel vertrouwen en liefde. Voor ons kind, en ook voor mijn lichaam en daarmee voor mijzelf.
Meer en meer heb ik kunnen inzien dat het seksueel misbruik strafbaar en vreselijk gemeen was van de mensen die mij dat aangedaan hebben. Meer en meer ben ik gaan beseffen dat die ervaringen niks over mij zeggen als persoon, hoogstens dat ik het overleefd heb en nu de kans heb een leven op te bouwen, waarbij de handelingen van de daders bij hen horen, en geen last is die ik levenslang mee hoef te slepen.
Mijn therapie gaat niet over wat er wel is geweest, maar vooral over wat er niet was. Ik ben terug gegaan naar de kinderen die ik was, oftewel de herinneringen uit mijn kindertijd. Om ze te verlossen van de ‘waarom vragen’ en ze hoop, vertrouwen, perspectief, troost, bescherming, veiligheid en liefde te geven.
Het verleden is niet te veranderen. Alles wat er is, is nu. Hoe gaan we om met de pijn, het verdriet, en gemis: we leren het te verzorgen, ik leer ermee om te gaan.
Sommige ouders leren hun kinderen om hun eigen vader/moeder te zijn. Zodat ze onafhankelijk zijn. Zodat ze altijd op zichzelf kunnen vertrouwen en trouw zijn aan zichzelf . En weten dat ze wel steun kunnen ontvangen. En kunnen leven vanuit gedeelde verantwoordelijkheid. Ik heb dat alles afgelopen maanden mogen ervaren, en kan veel daarvan aan ons kindje mee geven. Mijn vriend, peuten en vriendinnen hebben mij zoveel vertrouwen en liefde gegeven, ik kan en wil niet anders dan dat voortzetten.
Tijdens de emdr op de mishandelingen van mijn ouders kwam vaak naar voren dat wat ik nodig had gehad, wat elk kind nodig heeft, er niet was. Dat mijn ouders vanwege hun achtergrond niet een veilige basis konden bieden. Niet alle mensen zijn geschikt als ouders, dat hoeft ook niet, maar erkennen voor mijzelf dat ik het met hen niet getroffen heb, heeft een wereld van verschil gemaakt. Wat ik nodig had gehad heb ik zelf voor elkaar weten te krijgen. Dat was geen eenvoudige weg, maar wel enorm de moeite waard.
De moeder die ik zo heb moeten missen kan ik nu wel zelf zijn. Voor mijzelf en straks voor ons kindje. Niet perfect, verre van zelfs
maar wel goed genoeg, dat ben ik zeker. De wonden zullen af en toe flink zeer doen, maar meestal is de pijn op de achtergrond, en zo niet, dan kan ik ermee omgaan. Want wonden zijn er nou eenmaal, wanneer ouders hun kind mishandelen. Het leven is niet eerlijk, maar wel de moeite waard.
Met keuzes maken merkte ik al dat hoe beter ik ontdek wat ik niet wil, hoe dichter ik ben bij wat ik wel wil. Zo ervaar ik het ook een beetje met wat ik tekort gekomen ben. Hoe beter ik durfde te voelen wat er miste, hoe dichter ik kwam bij wat wel nodig was én is.
Het was zwaar en pijnlijk om onder ogen te komen. Het vraagt heel veel moed om naar pijn te durven kijken en het te verzorgen. Maar het was het allemaal waard. De tijd en energie en ruimte die ik nu kan ervaren is heel bijzonder. Ik heb dat nooit gehad: zoveel rust van binnen waardoor er energie is, voor mijn leven nu.
Een liefdevolle basis heb ik met mooie mensen (inclusief mijzelf) alsnog weten te leggen. Als volwassene, voor mijzelf, voor het kind dat ik zelf was, en voor ons kindje dat er komen gaat. Waarschijnlijk sta ik stijf van alle hormonen, en ook dat zal alleen maar gaan toenemen, en wat geniet ik intens hiervan
Ik ben nog niet klachten vrij, er zijn soms nog triggers en herbelevingen, maar we zetten door met de behandelingen en maken zo ruimte voor alles van nu en de toekomst, waarbij mijn verleden niet vergeten wordt, maar wel dragelijk is, en ik stapje voor stapje meer eigenwaarde, (zelf)vertrouwen en verbondenheid voel
Dus ik lees en leef nog dagelijks mee in dit waardevolle topic, met jullie mooie mensen. Alleen ben ik ondertussen ook druk met andere dingen, en vooral met genieten van deze bijzondere tijd, van het nieuwe leven dat in mij groeit.
Liever mijn berichtje niet quoten
Het lukt mij niet om op iedereen de reactie te geven die ik zou willen, maar weet dat jullie het allemaal waard zijn hier te schrijven en gelezen te worden en dat ik ondanks de stilte wel met jullie mee lees en leef
‘Al’ vanaf mijn 20ste was ik bezig in therapie met mijn verleden. Achteraf waren toen de omstandigheden nog niet voldoende om aan verwerking toe te komen. De mensen die mij mishandelden waren nog in mijn leven, de therapeuten die mij behandelden hadden te weinig expertise over mijn problematiek en ikzelf zat nog volop in de overleefstand. Ik heb destijds een aantal mislukte pogingen gedaan en kan nu pas met volle overtuiging zeggen dat ik blij ben dat ik er nog ben.
In de jaren daarvoor en daarna veel artsen, deskundigen en behandelingen gehad, maar pas sinds het begin van dit topic bij de mensen terecht gekomen die mij een goede behandeling konden en kunnen geven. Ook pas sinds die tijd dat het langzaam wat beter met mij ging, al had ik (zoals jullie konden lezen) het heel zwaar de eerste maanden. Het zijn geen eenvoudige stappen geweest, maar ik ben blij dat ze mogelijk zijn. Want nu maak ik mee dat ik noch ontken/vermijd noch herbeleef, en dan leef ik. Dan voel ik mij mens: een persoon net als ieder ander met ervaringen, emoties, ideeën en sensaties die er allemaal mogen zijn. Een mens met eigen kwaliteiten, valkuilen, onzekerheden en mogelijkheden, een geheel.
Mijn vriend en ik verwachten ons eerste kindje in 2020. Er zijn geen krachtigere emoties in mij, dan de emoties die mijn kind veiligheid, liefde en bescherming willen bieden. Geen enkele twijfel over dat kleine mensje dat in mijn buik groeit.
Ik dacht dat de doodsangsten die ik kende zo sterk waren dat ik daar nooit bovenop zou komen, maar iets in mij heeft nooit opgegeven, en nu maak ik van alles mee wat ik mij niet eens had kunnen voorstellen.
Meer dan ooit besef ik mij hoe vreselijk mijn eigen kindertijd geweest is. Ik ben voordat ik zwanger was vaak bang geweest zo te zijn als mijn ouders, maar die angst verdwijnt elke dag meer en meer.
Fysiek was deze zwangerschap eerst heftig, aangezien bepaalde lichaamsdelen waar ik zo bang voor was gemaakt, nu zorgen voor het mooiste wat ik ooit in mijn leven ervaren heb. Dat was ingewikkeld. Het seksueel misbruik was zo vreselijk, de relatie met mijn lichaam zo beschadigd. Maar deze zwangerschap zorgt gelukkig tot dusver voor nieuwe ervaringen: dit is iets wat ik zelf gewild heb. Ik heb hier voor gekozen. Het gaat goed. Mijn lichaam kan iets geweldig moois. Ik kan dit. Er is zoveel vertrouwen en liefde. Voor ons kind, en ook voor mijn lichaam en daarmee voor mijzelf.
Meer en meer heb ik kunnen inzien dat het seksueel misbruik strafbaar en vreselijk gemeen was van de mensen die mij dat aangedaan hebben. Meer en meer ben ik gaan beseffen dat die ervaringen niks over mij zeggen als persoon, hoogstens dat ik het overleefd heb en nu de kans heb een leven op te bouwen, waarbij de handelingen van de daders bij hen horen, en geen last is die ik levenslang mee hoef te slepen.
Mijn therapie gaat niet over wat er wel is geweest, maar vooral over wat er niet was. Ik ben terug gegaan naar de kinderen die ik was, oftewel de herinneringen uit mijn kindertijd. Om ze te verlossen van de ‘waarom vragen’ en ze hoop, vertrouwen, perspectief, troost, bescherming, veiligheid en liefde te geven.
Het verleden is niet te veranderen. Alles wat er is, is nu. Hoe gaan we om met de pijn, het verdriet, en gemis: we leren het te verzorgen, ik leer ermee om te gaan.
Sommige ouders leren hun kinderen om hun eigen vader/moeder te zijn. Zodat ze onafhankelijk zijn. Zodat ze altijd op zichzelf kunnen vertrouwen en trouw zijn aan zichzelf . En weten dat ze wel steun kunnen ontvangen. En kunnen leven vanuit gedeelde verantwoordelijkheid. Ik heb dat alles afgelopen maanden mogen ervaren, en kan veel daarvan aan ons kindje mee geven. Mijn vriend, peuten en vriendinnen hebben mij zoveel vertrouwen en liefde gegeven, ik kan en wil niet anders dan dat voortzetten.
Tijdens de emdr op de mishandelingen van mijn ouders kwam vaak naar voren dat wat ik nodig had gehad, wat elk kind nodig heeft, er niet was. Dat mijn ouders vanwege hun achtergrond niet een veilige basis konden bieden. Niet alle mensen zijn geschikt als ouders, dat hoeft ook niet, maar erkennen voor mijzelf dat ik het met hen niet getroffen heb, heeft een wereld van verschil gemaakt. Wat ik nodig had gehad heb ik zelf voor elkaar weten te krijgen. Dat was geen eenvoudige weg, maar wel enorm de moeite waard.
De moeder die ik zo heb moeten missen kan ik nu wel zelf zijn. Voor mijzelf en straks voor ons kindje. Niet perfect, verre van zelfs
maar wel goed genoeg, dat ben ik zeker. De wonden zullen af en toe flink zeer doen, maar meestal is de pijn op de achtergrond, en zo niet, dan kan ik ermee omgaan. Want wonden zijn er nou eenmaal, wanneer ouders hun kind mishandelen. Het leven is niet eerlijk, maar wel de moeite waard.Met keuzes maken merkte ik al dat hoe beter ik ontdek wat ik niet wil, hoe dichter ik ben bij wat ik wel wil. Zo ervaar ik het ook een beetje met wat ik tekort gekomen ben. Hoe beter ik durfde te voelen wat er miste, hoe dichter ik kwam bij wat wel nodig was én is.
Het was zwaar en pijnlijk om onder ogen te komen. Het vraagt heel veel moed om naar pijn te durven kijken en het te verzorgen. Maar het was het allemaal waard. De tijd en energie en ruimte die ik nu kan ervaren is heel bijzonder. Ik heb dat nooit gehad: zoveel rust van binnen waardoor er energie is, voor mijn leven nu.
Een liefdevolle basis heb ik met mooie mensen (inclusief mijzelf) alsnog weten te leggen. Als volwassene, voor mijzelf, voor het kind dat ik zelf was, en voor ons kindje dat er komen gaat. Waarschijnlijk sta ik stijf van alle hormonen, en ook dat zal alleen maar gaan toenemen, en wat geniet ik intens hiervan
Ik ben nog niet klachten vrij, er zijn soms nog triggers en herbelevingen, maar we zetten door met de behandelingen en maken zo ruimte voor alles van nu en de toekomst, waarbij mijn verleden niet vergeten wordt, maar wel dragelijk is, en ik stapje voor stapje meer eigenwaarde, (zelf)vertrouwen en verbondenheid voel
Dus ik lees en leef nog dagelijks mee in dit waardevolle topic, met jullie mooie mensen. Alleen ben ik ondertussen ook druk met andere dingen, en vooral met genieten van deze bijzondere tijd, van het nieuwe leven dat in mij groeit.
Liever mijn berichtje niet quoten
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 1 oktober 2019 om 18:28
Dank je wel lieve Snow. Heb jij mijn pb ontvangen vorige maand? Voel je nooit verplicht te reageren, weet alleen dat mijn inbox altijd voor jou openstaat. Ik lees je echt graag en heb enorm veel respect voor hoe je omgaat met deze tijd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 1 oktober 2019 om 21:48
woensdag 2 oktober 2019 om 08:34
woensdag 2 oktober 2019 om 09:04
Op mijn laatste pb naar jou heb ik geen reactie meer gekregen. En in mijn inbox kan ik helemaal geen reacties van je terugvinden.Knuffelbeertjes schreef: ↑01-10-2019 18:28Dank je wel lieve Snow. Heb jij mijn pb ontvangen vorige maand? Voel je nooit verplicht te reageren, weet alleen dat mijn inbox altijd voor jou openstaat. Ik lees je echt graag en heb enorm veel respect voor hoe je omgaat met deze tijd
woensdag 2 oktober 2019 om 09:31
Ik zie alleen jouw pb en daar heb ik op gereageerd. Daarnaast zie ik dat onder andere Sun en Tobbie ook op jouw pb gereageerd hebben en kan ik hun pb naar jou toe lezen. Daarna heb ik niks meer ontvangen, maar heb jij dus wel gestuurd?
Toevoeging: ook de pb van Diva en EV naar jou kan ik lezen, maar daarna niks meer.. Het lijkt op een soort groep-pb, net als met whatsapp
Toevoeging: ook de pb van Diva en EV naar jou kan ik lezen, maar daarna niks meer.. Het lijkt op een soort groep-pb, net als met whatsapp
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 2 oktober 2019 om 09:47
Oh, lekker dat dat zo werkt en dat dat nergens wordt aangegeven dat je bericht dan ook door anderen kan worden gelezen. Ik heb dat eerste bericht (Gebeurd) aan meerdere schrijfster uit dit topic gestuurd ja, maar het spijt me dat ik niet wist dat jullie reacties daarop niet privé waren.
En ik kan niks terugvinden van jou.
Toch wel. Een reactie op die eerste pb. Maar geen reactie op mijn reactie daar weer op. Ach ja. Ik was ook dom om te denken dat de pb-functie op dit forum eens goed zou werken.
En ik kan niks terugvinden van jou.
Toch wel. Een reactie op die eerste pb. Maar geen reactie op mijn reactie daar weer op. Ach ja. Ik was ook dom om te denken dat de pb-functie op dit forum eens goed zou werken.
woensdag 2 oktober 2019 om 10:01
Kun jij toch niks aan doen dat dat niet privé is? Ik vond het ook vreemd, maar heb er niet meer over nagedacht. Ik had dus het groep-pb idee erbij, maar dat was dus niet de bedoeling? Goed dat we het nu weten dan, kunnen we het ergens terug lezen hoe het zou moeten werken met de pb’s?
Ik vond het allang fijn dat je pb’s kreeg en dat dat leek te werken.
Ik vond het allang fijn dat je pb’s kreeg en dat dat leek te werken.
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 02-10-2019 10:05
14.25% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 2 oktober 2019 om 10:05
Die heb ik dus nooit ontvangen.. Kun je die nog sturen? Daar baal ik wel van, want heb telkens in mijn inbox gekeken. Maar las ook jouw berichtje hier, dat je er niet aan toe kwam te reageren, dus daar ging ik vanuit, en begreep ik ook heel goed. Misschien moeten we dan toch soms hier maar aangeven dat we een pb hebben gestuurd of ontvangen? Aangezien niet alles aankomt blijkbaar..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
