Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VII
donderdag 1 november 2018 om 10:33
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 13 juli 2020 om 13:38
Hier was het ook oké.
Mag terugkomen.
Nu even bijkomen en afleiding zoeken. Heb de hele dag vrijgenomen en mag van mezelf zo een lange wandeling in het zonnetje gaan maken.
Lavenders, heb je nog een beetje kunnen slapen?
Snow
Mag terugkomen.
Nu even bijkomen en afleiding zoeken. Heb de hele dag vrijgenomen en mag van mezelf zo een lange wandeling in het zonnetje gaan maken.
Lavenders, heb je nog een beetje kunnen slapen?
Snow
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
vrijdag 17 juli 2020 om 11:20
@ Dana: ik heb je pb ontvangen!
@ Green: ik weet niet of je dit leest, maar ik hoop dat je nu een beetje tot rust kunt komen. Ik wens je veel kracht
Ik was weinig op het forum de afgelopen tijd, maar ben nu weer bijgelezen. Welkom nieuwe schrijfsters, als ik dat nog niet gezegd heb.
Ons huis staat nu te koop en ik vind het maar lastig allemaal. Heb het er nog met psych over gehad en inmiddels begrijp ik een beetje hoe het zo ver heeft kunnen komen. Het is heel treffend hoe dit samenhangt met het thema waar ik nu mee bezig ben: voelen wat ik zelf wil en uitspreken wat ik voel en wil. Ik heb weken achter man aangehobbeld (hij lag 3 stappen op mij voor) en nu ik (eindelijk) zelf weet wat ik wil (het liefst hier blijven of anders toch in de regio) is het te laat. Heb dit, nadat ik bij de psych geweest ben, nog wel met hem proberen te bespreken, maar een echt gesprek zoals ik het zou willen, wordt het niet. Hij zegt het te begrijpen en ik heb waarschijnlijk / blijkbaar de verkeerde signalen afgegeven waardoor hij dacht dat ik er hetzelfde in stond als hij. Maar nu is de situatie zo dat ons huis te koop staat en dat we binnenkort gaan tekenen voor een nieuw huis, niet heel ver van hier maar wel in een andere regio.
En ik ga het hier zo missen. Ik ben tig keer verhuisd in mijn leven en deed dat altijd "gewoon". Ben nooit ergens aan gehecht geweest, woon hier nu zo'n 8 jaar, maar ik ben van het huis en de regio gaan houden. Het is hier zo mooi.
En het huis is ook precies zoals wil en dat is nog helemaal niet lang zo. Ik heb een prachtige tuin, die ik zelf heb aangeplant. Degene die hier straks komt te wonen, heeft maar mazzel.
En wij gaan naar nieuwbouw waar we alles weer van niks af aan kunnen gaan opbouwen. Het voelt voor mij heel erg als een contrast: van iets wat vrijwel helemaal af en mooi is naar chaos en modder. En man zegt wel dat we alles snel op orde gaan brengen zodat het daar ook mooi wordt, maar ik heb dat nu al... Zeker heeft het nieuwe huis ook voordelen ten opzichte van nu, maar als ik daar aan denk ga ik weer van mijn feitelijke gevoel af. Dan kom ik terecht in argumenten en dan rationaliseer ik zo alles weg.
Niet quoten, want ik haal het later weer weg icm herkenbaarheid.
Verder ben ik nog aan het wachten of ik mee kan met psych naar de andere praktijk. Ik heb er zelf een slecht gevoel over omdat de zorgverzekering het mij niet kon garanderen. Ik weet nog niet wat ik ga doen als het niet kan.
Ook nog aan het wachten op het uitzendbureau. Duimen dat ik binnenkort ergens kan gaan werken.
Knuffels voor de voorraad
@ Green: ik weet niet of je dit leest, maar ik hoop dat je nu een beetje tot rust kunt komen. Ik wens je veel kracht
Ik was weinig op het forum de afgelopen tijd, maar ben nu weer bijgelezen. Welkom nieuwe schrijfsters, als ik dat nog niet gezegd heb.
Ons huis staat nu te koop en ik vind het maar lastig allemaal. Heb het er nog met psych over gehad en inmiddels begrijp ik een beetje hoe het zo ver heeft kunnen komen. Het is heel treffend hoe dit samenhangt met het thema waar ik nu mee bezig ben: voelen wat ik zelf wil en uitspreken wat ik voel en wil. Ik heb weken achter man aangehobbeld (hij lag 3 stappen op mij voor) en nu ik (eindelijk) zelf weet wat ik wil (het liefst hier blijven of anders toch in de regio) is het te laat. Heb dit, nadat ik bij de psych geweest ben, nog wel met hem proberen te bespreken, maar een echt gesprek zoals ik het zou willen, wordt het niet. Hij zegt het te begrijpen en ik heb waarschijnlijk / blijkbaar de verkeerde signalen afgegeven waardoor hij dacht dat ik er hetzelfde in stond als hij. Maar nu is de situatie zo dat ons huis te koop staat en dat we binnenkort gaan tekenen voor een nieuw huis, niet heel ver van hier maar wel in een andere regio.
En ik ga het hier zo missen. Ik ben tig keer verhuisd in mijn leven en deed dat altijd "gewoon". Ben nooit ergens aan gehecht geweest, woon hier nu zo'n 8 jaar, maar ik ben van het huis en de regio gaan houden. Het is hier zo mooi.
En het huis is ook precies zoals wil en dat is nog helemaal niet lang zo. Ik heb een prachtige tuin, die ik zelf heb aangeplant. Degene die hier straks komt te wonen, heeft maar mazzel.
En wij gaan naar nieuwbouw waar we alles weer van niks af aan kunnen gaan opbouwen. Het voelt voor mij heel erg als een contrast: van iets wat vrijwel helemaal af en mooi is naar chaos en modder. En man zegt wel dat we alles snel op orde gaan brengen zodat het daar ook mooi wordt, maar ik heb dat nu al... Zeker heeft het nieuwe huis ook voordelen ten opzichte van nu, maar als ik daar aan denk ga ik weer van mijn feitelijke gevoel af. Dan kom ik terecht in argumenten en dan rationaliseer ik zo alles weg.
Niet quoten, want ik haal het later weer weg icm herkenbaarheid.
Verder ben ik nog aan het wachten of ik mee kan met psych naar de andere praktijk. Ik heb er zelf een slecht gevoel over omdat de zorgverzekering het mij niet kon garanderen. Ik weet nog niet wat ik ga doen als het niet kan.
Ook nog aan het wachten op het uitzendbureau. Duimen dat ik binnenkort ergens kan gaan werken.
Knuffels voor de voorraad
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 17 juli 2020 om 11:33
@Imaginary_Diva, wat omschrijf je het duidelijk.
Afscheid mag je ook voelen, zelfs als aan de nieuwe plek ook positieve kanten zitten.
Ik ben inmiddels begonnen met een nieuwe therapeute. Er is een heleboel weerstand bij mij tegen haar werkwijze en juist daarom lijkt het me heel interessant om het toch te proberen. Ze werkt voornamelijk op basis van gevoel en doet daar dan ook oefeningen mee. Ik ben altijd meer van het hoofd en dingen rationeel oplossen en begrijpen. Het zou mooi zijn als ik, net als @Imaginary_Diva hierboven, wat bewuster kan worden van mijn gevoel. (Nu zie ik dat ik het woord "bewuster" heb gekozen, alsof dat dus ook weer plaatsvindt in mijn hoofd )
voor de berg.
Afscheid mag je ook voelen, zelfs als aan de nieuwe plek ook positieve kanten zitten.
Ik ben inmiddels begonnen met een nieuwe therapeute. Er is een heleboel weerstand bij mij tegen haar werkwijze en juist daarom lijkt het me heel interessant om het toch te proberen. Ze werkt voornamelijk op basis van gevoel en doet daar dan ook oefeningen mee. Ik ben altijd meer van het hoofd en dingen rationeel oplossen en begrijpen. Het zou mooi zijn als ik, net als @Imaginary_Diva hierboven, wat bewuster kan worden van mijn gevoel. (Nu zie ik dat ik het woord "bewuster" heb gekozen, alsof dat dus ook weer plaatsvindt in mijn hoofd
) voor de berg.
zaterdag 18 juli 2020 om 08:52
Laat ik beginnen met voor iedereen die hier meeleest en/of meeschrijft. Ik sta al een tijdje op de meelees-stand. Het gaat goed met me en het is fijn om dit met jullie te delen.
Het is mooi om te zien dat nieuwe mensen aanhaken in dit topic, soms vind ik dat ook ingewikkeld, omdat ik nu ik niet meer zo vaak hier kom, moeite heb alles en iedereen 'bij te houden'. En ik vind het heel vervelend om jullie door elkaar te halen. Dat gebeurt me nu soms wel, wat ik echt stom vind van mezelf
Maar, welkom dus, ook al reageer ik niet meer zo vaak op jullie.
@Diva: wat een sterke ontwikkeling! En ja, nu ben je (net) te laat, maar weet je: een jaar geleden had je nog niet gevoeld wat je wel wilde en ook nog niet herkend dat je te laat was. Dus iets met dansen, kleine danspasjes in de goede richting, misschien af en toe eentje terug. Echt goed!
En wat Snowie zegt is ook echt zo. Afscheid mag je voelen. Je nieuwe plek mag ook weer fijn worden, dat doet niets af van het oude fijne. Misschien kan het naast elkaar bestaan. En als je merkt dat het niet zo is, dan is het zetten van een verkoopbord in je nieuwe voortuin zo gedaan. Al moet je man daar misschien wel even aan wennen
Trots op jou!
@Snow: gevoel en ratio bij elkaar brengen, dat is t idee toch? Doe je goed
@Green: 
@Dana en @Moon:
voor iedereen die hier meeleest en/of meeschrijft. Ik sta al een tijdje op de meelees-stand. Het gaat goed met me en het is fijn om dit met jullie te delen.Het is mooi om te zien dat nieuwe mensen aanhaken in dit topic, soms vind ik dat ook ingewikkeld, omdat ik nu ik niet meer zo vaak hier kom, moeite heb alles en iedereen 'bij te houden'. En ik vind het heel vervelend om jullie door elkaar te halen. Dat gebeurt me nu soms wel, wat ik echt stom vind van mezelf
Maar, welkom dus, ook al reageer ik niet meer zo vaak op jullie. @Diva: wat een sterke ontwikkeling! En ja, nu ben je (net) te laat, maar weet je: een jaar geleden had je nog niet gevoeld wat je wel wilde en ook nog niet herkend dat je te laat was. Dus iets met dansen, kleine danspasjes in de goede richting, misschien af en toe eentje terug. Echt goed!
En wat Snowie zegt is ook echt zo. Afscheid mag je voelen. Je nieuwe plek mag ook weer fijn worden, dat doet niets af van het oude fijne. Misschien kan het naast elkaar bestaan. En als je merkt dat het niet zo is, dan is het zetten van een verkoopbord in je nieuwe voortuin zo gedaan. Al moet je man daar misschien wel even aan wennen
Trots op jou!
@Snow: gevoel en ratio bij elkaar brengen, dat is t idee toch? Doe je goed
@Green:
@Dana en @Moon:
zaterdag 18 juli 2020 om 23:09
Imaginary, wat moeilijk wat je over je verhuizing schrijft. Ik heb de aanloop gemist maar lijkt me moeilijk dat je eigenlijk niet weg wilt maar er geen weg terug meer is.
Hier geen lekkere week gehad. Zat erg ‘in 2004’. Met mijn moeder ook er over gehad hoe het nou kon dat ik dat niet op een andere manier kon aanpakken toen, ik heb mezelf verschrikkelijk overwerkt toen. Aan het einde van die periode zelfs geprobeerd een einde aan het leven te maken maar ook dat heb ik voor mezelf gehouden. Ben niet in t ziekenhuis beland. Vorige week op zoek geweest naar een psycholoog die door de verzekering vergoed wordt. Helaas zijn er veel die een clientenstop hebben. De praktijkondersteuner huisarts gaat nu helpen de weg te vinden. Vorige week kreeg ik haar niet te pakken maar maandag zou ze er weer zijn.
Hier geen lekkere week gehad. Zat erg ‘in 2004’. Met mijn moeder ook er over gehad hoe het nou kon dat ik dat niet op een andere manier kon aanpakken toen, ik heb mezelf verschrikkelijk overwerkt toen. Aan het einde van die periode zelfs geprobeerd een einde aan het leven te maken maar ook dat heb ik voor mezelf gehouden. Ben niet in t ziekenhuis beland. Vorige week op zoek geweest naar een psycholoog die door de verzekering vergoed wordt. Helaas zijn er veel die een clientenstop hebben. De praktijkondersteuner huisarts gaat nu helpen de weg te vinden. Vorige week kreeg ik haar niet te pakken maar maandag zou ze er weer zijn.
Je kunt méér.
zondag 19 juli 2020 om 08:44
@Diva: Wat is er een hoop aan de hand bij je, dat is behoorlijk heftig. Ik kan me voorstellen dat het erg moeilijk is om 'te laat' erachter te komen hoe je je voelt. Maar dan nog vind ik het heel knap dat je het voelt, en hebt besproken met je man.
@Snow: fijn dat je een nieuwe therapeute hebt gevonden! Erg knap dat je het aangaat ondanks de weerstand
@Sofie: leuk dat je even wat schrijft, mij doet het altijd goed om te lezen dat het een ander goed vergaat
@Moon: Hopelijk ben je weer wat meer in 2020 nu. Goed dat je het er met je moeder over hebt. Misschien kun je wachtlijstbemiddeling inschakelen bij je zorgverzekeraar?
Met mij gaat het.... tja. Ik weet het niet zo goed. Ik ben nu even thuis op weekendverlof en het is fijn om met man en katten te kroelen en weer even in mijn eigen omgeving te zijn.
Op de afdeling gaat het op zich goed. De basiszelfzorg pak ik goed op, ik eet 3x per dag, douche, poets mijn tanden etc. Ik heb wat aan yoga en wandelen gedaan.
Maar verder staat mijn gevoelknop weer om. Als ik er diep over nadenk zie ik in mijn hoofd een andere versie van mezelf krijsen, janken, tieren, spullen kapot maken. Maar ik kan daaf niet bij. Ik ben meestal vrolijk, moe, of boos. En ik heb geen kwaad bot in mijn lijf. Boos betekent bij mij meestal dat er nog heel wat emotie in me zit, maar boos zijn is dan het enige veilige.
Boos richt ik ook meestal op mezelf, nu niet gelukkig. Ik wil niet meer zelfdestructief zijn. Maar blijf er nu mee zitten.
Als nu emotie binnenkomt gaat het van 0 meteen naar 100, en begin ik te dissocieren, erger dan ik van mezelf gewend ben. Ik kan niet meer bewegen en er komt nauwelijks iets binnen. Zelfs een keer tijd echt kwijt geraakt, ruim een uur, en dat is nieuw voor me.
Ik heb individuele pmt aangevraagd om te kijken of we die boosheid eruit kunnen krijgen en zo de rest hopelijk ook loskrijgen.
Ergens vind ik het prima zo. Niet voelen is best fijn, als je meestal te veel voelt. Maar uiteindelijk komt het er toch een keer weer uit, en dat zal heftig zijn als mijn hersenen nu zo'n moeite doen om dan maar niks binnen te laten komen. Ik ben er een beetje bang voor eerlijk gezegd.
Na de traumatherapie vorig jaar waar ik mijn 1994, 2014 en 2017 heb behandeld, kwam ik er pas achter dat heel de periode van 1993 tm 2017 niet zo tof is geweest. Oftewel, heel mijn jeugd. Bij het vooruitzicht dat allemaal te moeten gaan behandelen... ik denk dat ik dat gewoon nu even niet aankan.
@Snow: fijn dat je een nieuwe therapeute hebt gevonden! Erg knap dat je het aangaat ondanks de weerstand
@Sofie: leuk dat je even wat schrijft, mij doet het altijd goed om te lezen dat het een ander goed vergaat
@Moon:
Hopelijk ben je weer wat meer in 2020 nu. Goed dat je het er met je moeder over hebt. Misschien kun je wachtlijstbemiddeling inschakelen bij je zorgverzekeraar? Met mij gaat het.... tja. Ik weet het niet zo goed. Ik ben nu even thuis op weekendverlof en het is fijn om met man en katten te kroelen en weer even in mijn eigen omgeving te zijn.
Op de afdeling gaat het op zich goed. De basiszelfzorg pak ik goed op, ik eet 3x per dag, douche, poets mijn tanden etc. Ik heb wat aan yoga en wandelen gedaan.
Maar verder staat mijn gevoelknop weer om. Als ik er diep over nadenk zie ik in mijn hoofd een andere versie van mezelf krijsen, janken, tieren, spullen kapot maken. Maar ik kan daaf niet bij. Ik ben meestal vrolijk, moe, of boos. En ik heb geen kwaad bot in mijn lijf. Boos betekent bij mij meestal dat er nog heel wat emotie in me zit, maar boos zijn is dan het enige veilige.
Boos richt ik ook meestal op mezelf, nu niet gelukkig. Ik wil niet meer zelfdestructief zijn. Maar blijf er nu mee zitten.
Als nu emotie binnenkomt gaat het van 0 meteen naar 100, en begin ik te dissocieren, erger dan ik van mezelf gewend ben. Ik kan niet meer bewegen en er komt nauwelijks iets binnen. Zelfs een keer tijd echt kwijt geraakt, ruim een uur, en dat is nieuw voor me.
Ik heb individuele pmt aangevraagd om te kijken of we die boosheid eruit kunnen krijgen en zo de rest hopelijk ook loskrijgen.
Ergens vind ik het prima zo. Niet voelen is best fijn, als je meestal te veel voelt. Maar uiteindelijk komt het er toch een keer weer uit, en dat zal heftig zijn als mijn hersenen nu zo'n moeite doen om dan maar niks binnen te laten komen. Ik ben er een beetje bang voor eerlijk gezegd.
Na de traumatherapie vorig jaar waar ik mijn 1994, 2014 en 2017 heb behandeld, kwam ik er pas achter dat heel de periode van 1993 tm 2017 niet zo tof is geweest. Oftewel, heel mijn jeugd. Bij het vooruitzicht dat allemaal te moeten gaan behandelen... ik denk dat ik dat gewoon nu even niet aankan.
zondag 19 juli 2020 om 14:29
Greenlady, goed dat de basiszorg lukt. En dat je op weekendverlof bent. Maar de rest klinkt allemaal nog erg verwarrend. Jammer dat we niet gewoon een leuk kunnen open zetten dat alles er uit kan lopen. Hopelijk gaat de PMT veel voor je doen.
Wat ik me afvraag, als je begint met traumatherapie/EMDR, geef je dan zelf aan wat/wanneer je trauma (geweest) is?
Bijv ik dacht dat het 2005 was en vorige week besefte ik me dat 2004 ook moeilijk geweest is. (terwijl ik nog niet bij een therapeut was)
Ik heb bijv een ziekenhuisopname gehad toen ik 2,5 was. Dat was 1984. Ik weet er natuurlijk niet veel meer van. Maar kan zoiets vanzelf boven komen of moet je het zelf uitleggen bij de therapeut/psycholoog?
Ik weet niet echt hoe dat in zijn werk gaat
Wat ik me afvraag, als je begint met traumatherapie/EMDR, geef je dan zelf aan wat/wanneer je trauma (geweest) is?
Bijv ik dacht dat het 2005 was en vorige week besefte ik me dat 2004 ook moeilijk geweest is. (terwijl ik nog niet bij een therapeut was)
Ik heb bijv een ziekenhuisopname gehad toen ik 2,5 was. Dat was 1984. Ik weet er natuurlijk niet veel meer van. Maar kan zoiets vanzelf boven komen of moet je het zelf uitleggen bij de therapeut/psycholoog?
Ik weet niet echt hoe dat in zijn werk gaat
Je kunt méér.
zondag 19 juli 2020 om 19:21
@Green:
@Moon: daar is niet één manier voor.
Een trauma is een heel specifiek, persoonlijk iets. Het kan zijn dat iets wat voor jou een trauma is, voor een ander geen trauma is. Of omgekeerd.
Vaak ga je met iets naar een behandelaar en van daaruit kan het zijn dat er andere dingen boven komen. Meestal is het zo dat wanneer je een 'groot' thema aanpakt, er 'kleinere dingen' mee omvallen.
Zie het als een toren van blikjes. Als je de onderste laag raakt, vallen de bovenste blikjes vanzelf mee.
De ziekenhuisopname die je noemt, kan het hoofdtrauma zijn, maar ook iets wat 'als vanzelf de lading verliest' zodra je andere dingen aanpakt.
Het moeilijke is dat er dus niet echt een regel voor is. Wat ik zelf gemerkt heb, is dat je het wel voelt. Ik voelde heel sterk wat het diepst raakte (waardoor dit ook het moeilijkst was om aan te pakken).
@Moon: daar is niet één manier voor.
Een trauma is een heel specifiek, persoonlijk iets. Het kan zijn dat iets wat voor jou een trauma is, voor een ander geen trauma is. Of omgekeerd.
Vaak ga je met iets naar een behandelaar en van daaruit kan het zijn dat er andere dingen boven komen. Meestal is het zo dat wanneer je een 'groot' thema aanpakt, er 'kleinere dingen' mee omvallen.
Zie het als een toren van blikjes. Als je de onderste laag raakt, vallen de bovenste blikjes vanzelf mee.
De ziekenhuisopname die je noemt, kan het hoofdtrauma zijn, maar ook iets wat 'als vanzelf de lading verliest' zodra je andere dingen aanpakt.
Het moeilijke is dat er dus niet echt een regel voor is. Wat ik zelf gemerkt heb, is dat je het wel voelt. Ik voelde heel sterk wat het diepst raakte (waardoor dit ook het moeilijkst was om aan te pakken).
anoniem_6527c72758b65 wijzigde dit bericht op 20-07-2020 05:07
20.11% gewijzigd
zondag 19 juli 2020 om 21:07
Dank je voor je uitgebreide antwoord Sofie.
Ik herinner me nu iets wat mijn ouders vertelden over mijn kindertijd. Ik had in een moeilijke periode buien dat ik in een andere taal brabbelde, voor hun onverstaanbaar. Misschien betekent het iets, iig geeft het denk ik wel aan dat het niet op een ‘gewone’ manier te handelen was v mij.
Morgen iig weer bellen v psychologische hulp.
Ik herinner me nu iets wat mijn ouders vertelden over mijn kindertijd. Ik had in een moeilijke periode buien dat ik in een andere taal brabbelde, voor hun onverstaanbaar. Misschien betekent het iets, iig geeft het denk ik wel aan dat het niet op een ‘gewone’ manier te handelen was v mij.
Morgen iig weer bellen v psychologische hulp.
Je kunt méér.
maandag 20 juli 2020 om 20:13
Overigens heb ik morgen een laatste gesprek met mijn SPV die met pensioen gaat. Ik heb deze man minder dan 2,5 jaar gehad (toen was er reorganisatie) en ik denk nog geen 10 x gezien. t Meeste gaat direct via mijn arts/psychiater. Ik weet niet zo goed wat ik moet met zo'n laatste gesprek. Voelt voor mij niet zo goed om weer 'nieuwe' dingen te bespreken als ik weet dat ik m niet meer ga zien verder.
Het moet wel even i.v.m. bloeduitslagen maar verder vind ik het niet heel nuttig voor mij op dit moment
Het moet wel even i.v.m. bloeduitslagen maar verder vind ik het niet heel nuttig voor mij op dit moment
Je kunt méér.
maandag 20 juli 2020 om 23:16
Jee Lavenders, het is al helemaal begonnen. Heel intensief inderdaad zeg.
Green, ook al zo intensief. Individuele pmt klinkt als een heel goede optie, is dat alleen zolang je daar bent of kan dat ook over langere tijd?
Diva, wat je schrijft kan ik zo totaal invoelen. Ik had even niet meegekregen (of onthouden) dat je psych naar een andere praktijk kan. Ik duim dat je mee kan, want als ik het lees heb je wel een klik en dat is zo belangrijk.
Snow en Sofie, heel fijn om jullie weer te lezen.
Sofie k ben ook zo blij om te lezen dat het goed met je gaat, gun het je zo.
Moon, ik heb geen emdr, bij mij is het heel open waar ik over praat en wat ik zelf aangeef. Ik heb heel veel kleine stapjes gezet, gesproken over dingen waar ik tegenaan loop, voor ik eigenlijk de afgelopen maanden ineens heel veel verbanden ging zien. Ook over zo'n aanloop naar zo'n rampjaar, wat jij zegt over 2004 herken ik in zekere zin nu ook heel sterk, dat er een voorgeschiedenis was waardoor ik kwetsbaar was.
Ik hoop dat je snel ergens terecht kunt (en daar op je plek bent).
Wat je met zo'n SPV nog moet, weet ik ook niet. Ik zou geloof ik ook geen nieuwe dingen gaan bespreken. Maar me focussen op goed afscheid nemen, vragen hoe hij het contact heeft ervaren en of hij nog adviezen heeft waar je in de toekomst mee verder kunt.
Green, ook al zo intensief. Individuele pmt klinkt als een heel goede optie, is dat alleen zolang je daar bent of kan dat ook over langere tijd?
Diva, wat je schrijft kan ik zo totaal invoelen. Ik had even niet meegekregen (of onthouden) dat je psych naar een andere praktijk kan. Ik duim dat je mee kan, want als ik het lees heb je wel een klik en dat is zo belangrijk.
Snow en Sofie, heel fijn om jullie weer te lezen.
Sofie k ben ook zo blij om te lezen dat het goed met je gaat, gun het je zo.
Moon, ik heb geen emdr, bij mij is het heel open waar ik over praat en wat ik zelf aangeef. Ik heb heel veel kleine stapjes gezet, gesproken over dingen waar ik tegenaan loop, voor ik eigenlijk de afgelopen maanden ineens heel veel verbanden ging zien. Ook over zo'n aanloop naar zo'n rampjaar, wat jij zegt over 2004 herken ik in zekere zin nu ook heel sterk, dat er een voorgeschiedenis was waardoor ik kwetsbaar was.
Ik hoop dat je snel ergens terecht kunt (en daar op je plek bent).
Wat je met zo'n SPV nog moet, weet ik ook niet. Ik zou geloof ik ook geen nieuwe dingen gaan bespreken. Maar me focussen op goed afscheid nemen, vragen hoe hij het contact heeft ervaren en of hij nog adviezen heeft waar je in de toekomst mee verder kunt.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
maandag 20 juli 2020 om 23:36
Nog even een persoonlijke update.
Nu twee gesprekken met nieuwe peut gehad. Ben er heel blij mee. Loop helemaal leeg, ik schaam me bijna (maar probeer dat niet te doen) dat ik gewoon 3 kwartier achter elkaar zit te ratelen.
Ik weet niet of het klopt, wil niet te vroeg juichen, maar ik heb het gevoel dat ik dicht bij het punt ben dat ik zelf verder kan. Ik gooi er heel veel uit en het lucht enorm op.
Maar ik had dit zo graag met m'n oude psych willen delen. Het voelt een soort oneerlijk dat een ander nu als het ware de kroon op dit werk zal zetten. Ben er nog steeds erg verdrietig om.
Nu twee gesprekken met nieuwe peut gehad. Ben er heel blij mee. Loop helemaal leeg, ik schaam me bijna (maar probeer dat niet te doen) dat ik gewoon 3 kwartier achter elkaar zit te ratelen.
Ik weet niet of het klopt, wil niet te vroeg juichen, maar ik heb het gevoel dat ik dicht bij het punt ben dat ik zelf verder kan. Ik gooi er heel veel uit en het lucht enorm op.
Maar ik had dit zo graag met m'n oude psych willen delen. Het voelt een soort oneerlijk dat een ander nu als het ware de kroon op dit werk zal zetten. Ben er nog steeds erg verdrietig om.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
dinsdag 21 juli 2020 om 18:57
Dana wat goed om te horen!
Ik heb denk ik nog niet gelezen wat er met de oude peut was. Maar ik denk dat het heel vaak zo is dat je op een bepaalde manier stappen zet, maar het op een andere manier weer af maakt. En dat dan niet de een beter werk gedaan heeft dan de ander, alles bij elkaar maakt het hele proces.
Het gesprek bij de SPV was wel oké. Hij keek heel blij toen het over zijn pensioen ging... dat vind ik dan wel leuk. Ik had hem in januari voor het laatst gezien en hij vroeg hoe ik de hele corona-periode had ervaren en het was voor mij ook wel goed dat helemaal weer eens te 'overzien'.
Ik wilde eigenlijk het consult voorbij laten gaan zonder over die EMDR te praten omdat zijn mening daar verder niet meer zo toe doet. Maar toen kwam het gesprek er toch op en bleek dat hij het juist goed vond als ik buiten deze GGZ hulp zou zoeken. Hij zei het niet letterlijk maar ze hebben heel veel mensen op de wachtlijst en moeten dit 'wegwerken' dus zullen de mensen liever niet een heel lang traject aanbieden. En dat ze er graag collega's bij zouden willen maar daar is geen geld voor. Het bevestigde erg mijn gevoel dat ik liever niet afwacht tot ik bij GGZ aan de beurt ben maar liever ergens anders in behandeling ga.
En hoewel het GGZ-gebouw heel mooi gerenoveerd/gerestyled is, blijft het een beladen plek voor me. Het is gewoon prettiger om ergens anders af te spreken.
Ik heb denk ik nog niet gelezen wat er met de oude peut was. Maar ik denk dat het heel vaak zo is dat je op een bepaalde manier stappen zet, maar het op een andere manier weer af maakt. En dat dan niet de een beter werk gedaan heeft dan de ander, alles bij elkaar maakt het hele proces.
Het gesprek bij de SPV was wel oké. Hij keek heel blij toen het over zijn pensioen ging... dat vind ik dan wel leuk. Ik had hem in januari voor het laatst gezien en hij vroeg hoe ik de hele corona-periode had ervaren en het was voor mij ook wel goed dat helemaal weer eens te 'overzien'.
Ik wilde eigenlijk het consult voorbij laten gaan zonder over die EMDR te praten omdat zijn mening daar verder niet meer zo toe doet. Maar toen kwam het gesprek er toch op en bleek dat hij het juist goed vond als ik buiten deze GGZ hulp zou zoeken. Hij zei het niet letterlijk maar ze hebben heel veel mensen op de wachtlijst en moeten dit 'wegwerken' dus zullen de mensen liever niet een heel lang traject aanbieden. En dat ze er graag collega's bij zouden willen maar daar is geen geld voor. Het bevestigde erg mijn gevoel dat ik liever niet afwacht tot ik bij GGZ aan de beurt ben maar liever ergens anders in behandeling ga.
En hoewel het GGZ-gebouw heel mooi gerenoveerd/gerestyled is, blijft het een beladen plek voor me. Het is gewoon prettiger om ergens anders af te spreken.
Je kunt méér.
woensdag 22 juli 2020 om 00:23
woensdag 22 juli 2020 om 08:59
Daar mag je best een soort rouw om voelen, Dana. Normaal gesproken rond je zo'n intensief traject samen af, en door zijn overlijden kon dat niet. Dat is gewoon niet leuk. Maar ik ben wel blij te lezen dat je een fijne nieuwe psych hebt gevonden.
Green, Lavenders, sterkte bij de opname en behandeling.
Ik ben bijgelezen, maar schrijven lukt verder niet.
Green, Lavenders, sterkte bij de opname en behandeling.
Ik ben bijgelezen, maar schrijven lukt verder niet.
woensdag 22 juli 2020 om 09:10
Wat Tobbie zegt: dat is rouw en dat mag. Laat je oude therapeut in gedachten maar met een geruststellende glimlach op haar gezicht met je meeluisteren. Ik ken haar niet, maar kan me niet aan de indruk onttrekken dat ze er blij mee zou zijn, dat je dit nu zo aangaat .
@Tobbie:
@Snow:
woensdag 22 juli 2020 om 09:21
@ Lavenders: ik vind je dapper en ik ben trots op jou.
@Moon: mooi dat je in jouw traject ook jouw beslissingen neemt. Je zult vast nog meer mensen ontmoeten die jouw plan een goed plan vinden, en ook mensen die dit niet vinden. Dat maakt niet uit, het is jouw keuze en daar mag je gewoon achter staan.
Fijn dat het gesprek met de met-pensioen-gaande-begeleider toch positief was. Zo zie je maar weer dat lang niet alles altijd loopt zoals je vooraf bedenkt...
@Green:
@Selune: hoe is het met jou, nu we zo richting augustus gaan?
Voor iedereen die ik niet noem, maar het wel kan gebruiken: 
@Moon: mooi dat je in jouw traject ook jouw beslissingen neemt. Je zult vast nog meer mensen ontmoeten die jouw plan een goed plan vinden, en ook mensen die dit niet vinden. Dat maakt niet uit, het is jouw keuze en daar mag je gewoon achter staan.
Fijn dat het gesprek met de met-pensioen-gaande-begeleider toch positief was. Zo zie je maar weer dat lang niet alles altijd loopt zoals je vooraf bedenkt...
@Green:
@Selune: hoe is het met jou, nu we zo richting augustus gaan?
Voor iedereen die ik niet noem, maar het wel kan gebruiken:
woensdag 22 juli 2020 om 12:37
@Sofie: Dank je! Het lastige is dat ik er zelf echt niet uit kwam en als je dan advies vraagt krijg je toch tegenstrijdige adviezen. Ik ben er nu wat rustiger onder en zie ook dat ik sowieso nog even moet wachten dus die tijd moet 'vullen' op een gezonde manier.
@Dana: jeetje wat heftig. Je hebt dan ook niet een 'laatste gesprek' gehad (althans niet dat jullie het beiden wisten) en dat lijkt me ook heel onwerkelijk.
@Dana: jeetje wat heftig. Je hebt dan ook niet een 'laatste gesprek' gehad (althans niet dat jullie het beiden wisten) en dat lijkt me ook heel onwerkelijk.
Je kunt méér.
woensdag 22 juli 2020 om 14:42
Even een dikke voor iedereen
Weinig ruimte om te reageren verder. Opname gaat toch wat langer duren dan gedacht om na de opname met een sterk behandelplan verder te kunnen. Ik weet nog niet zo goed hoe ik me daarover voel. Blij dat ik met een sterk plan vertrek uiteindelijk, verdrietig dat het nodig is om opgenomen te blijven. Opnametijd is normaal gesproken 2 weken, en pas bij ongeveer 3 weken weet ik mijn ontslagdatum. Nu is het plan om een plan te maken, dat pakt mijn behandelteam op samen met het team van de kliniek. Ik pas niet netjes in een hokje met mijn problematiek dus dat is lastig voor ze. Ik voel me wel gehoord.
Ben nu even thuis, pittiger dan verwacht. Heb even in de tuin gewerkt maar het overweldigt me nogal nu, hoe veel er moet gebeuren. Ik kan mijn rust niet vinden. Ik eet nog met manlief mee en daarna terug naar de kliniek.
voor iedereenWeinig ruimte om te reageren verder. Opname gaat toch wat langer duren dan gedacht om na de opname met een sterk behandelplan verder te kunnen. Ik weet nog niet zo goed hoe ik me daarover voel. Blij dat ik met een sterk plan vertrek uiteindelijk, verdrietig dat het nodig is om opgenomen te blijven. Opnametijd is normaal gesproken 2 weken, en pas bij ongeveer 3 weken weet ik mijn ontslagdatum. Nu is het plan om een plan te maken, dat pakt mijn behandelteam op samen met het team van de kliniek. Ik pas niet netjes in een hokje met mijn problematiek dus dat is lastig voor ze. Ik voel me wel gehoord.
Ben nu even thuis, pittiger dan verwacht. Heb even in de tuin gewerkt maar het overweldigt me nogal nu, hoe veel er moet gebeuren. Ik kan mijn rust niet vinden. Ik eet nog met manlief mee en daarna terug naar de kliniek.
woensdag 22 juli 2020 om 15:36
Ach Green wat veel allemaal. Ik zou maar proberen me over de tuin niet al te druk te maken. Het gaat nu om jouzelf.
Klinkt alsof ze de opname en het behandelplan wel heel goed afstemmen op wat jij nodig hebt. Kan me voorstellen dat het in vakantietijd ook iets langer duurt als beide teams met elkaar gaan overleggen. In ieder geval een
vanaf hier.
Klinkt alsof ze de opname en het behandelplan wel heel goed afstemmen op wat jij nodig hebt. Kan me voorstellen dat het in vakantietijd ook iets langer duurt als beide teams met elkaar gaan overleggen. In ieder geval een
vanaf hier.
Je kunt méér.
woensdag 22 juli 2020 om 22:56
Bedankt Snow en Sofie en alle anderen voor jullie reacties. Ik merk dat ik ook wel echt een stapje gezet heb. Ik begin te voelen en dat is blijkbaar nieuw voor mij.
Ik sta nu alweer iets anders in het hele verhuizen, dat viel mijn psych ook op. Het voelt alsof ik het aantal stappen dat ik op man achterlag, aan het bijhalen ben. Het voelt nog wel als iets wat ik liever niet had gewild, maar het wordt steeds meer als 'jammer, maar ik zal op nieuwe woonplek en in het nieuwe huis ook wel weer wennen.' Ik ga nu de tijd nemen om hier afscheid te nemen, iets wat ik niet gewend ben, want normaal vertrok ik gewoon en stond ik er nauwelijks bij stil.
Ik heb goed nieuws gekregen van de zorgverzekering en ik mag mee naar de andere praktijk met mijn psych. Ik weet niet hoelang het nog nodig is, maar nu stoppen voelt te vroeg. Ik weet nu dat ik meer moet gaan voelen, ik oefen ermee, maar als ik nu stop, val ik denk ik weer terug op mijn ratio en dat is niet de bedoeling. De andere praktijk is ook een stuk dichterbij (vanuit waar ik nu woon kan ik fietsen...)
@ Dana: wat fijn dat je toch een goede klik hebt met je nieuwe psych. Ik wist niet dat je oude is overleden..wat erg! Ik begrijp wel wat je zegt dat je de fase waarin je nu zit liever met je oude psych had willen doen of afronden, maar aan de andere kant lijkt het me ook fijn dat je merkt dat je misschien binnenkort wel weer alleen verder kunt. Ik praat trouwens ook heel veel bij mijn psych, ik heb inderdaad wel een goede klik met haar (en dat is best bijzonder want het komt heel nauw bij mij).
@ Green: is de opname vooral bedoeld om meer structuur te krijgen of krijg je ook nog therapie daar? Het lijkt mij lastig om de weekenden thuis te zijn en dus weer van omgeving te moeten veranderen, maar misschien ervaar jij dat niet zo.
@ Lavenders: wat een pittig traject zeg, 4 volle dagen emdr. Veel sterkte!
@ Sofie: heel fijn om te lezen hoe goed het nu met je gaat. Ik zie jou stiekem ook een beetje als voorbeeld dat therapie ook echt kan werken. Fijn dat je af en toe nog een update geeft of reageert op mij of iemand anders. Je geeft me toch vaak wel een andere kijk op de zaak.
Snow, Moon-Lisa en anderen
Ik sta nu alweer iets anders in het hele verhuizen, dat viel mijn psych ook op. Het voelt alsof ik het aantal stappen dat ik op man achterlag, aan het bijhalen ben. Het voelt nog wel als iets wat ik liever niet had gewild, maar het wordt steeds meer als 'jammer, maar ik zal op nieuwe woonplek en in het nieuwe huis ook wel weer wennen.' Ik ga nu de tijd nemen om hier afscheid te nemen, iets wat ik niet gewend ben, want normaal vertrok ik gewoon en stond ik er nauwelijks bij stil.
Ik heb goed nieuws gekregen van de zorgverzekering en ik mag mee naar de andere praktijk met mijn psych. Ik weet niet hoelang het nog nodig is, maar nu stoppen voelt te vroeg. Ik weet nu dat ik meer moet gaan voelen, ik oefen ermee, maar als ik nu stop, val ik denk ik weer terug op mijn ratio en dat is niet de bedoeling. De andere praktijk is ook een stuk dichterbij (vanuit waar ik nu woon kan ik fietsen...)
@ Dana: wat fijn dat je toch een goede klik hebt met je nieuwe psych. Ik wist niet dat je oude is overleden..wat erg! Ik begrijp wel wat je zegt dat je de fase waarin je nu zit liever met je oude psych had willen doen of afronden, maar aan de andere kant lijkt het me ook fijn dat je merkt dat je misschien binnenkort wel weer alleen verder kunt. Ik praat trouwens ook heel veel bij mijn psych, ik heb inderdaad wel een goede klik met haar (en dat is best bijzonder want het komt heel nauw bij mij).
@ Green: is de opname vooral bedoeld om meer structuur te krijgen of krijg je ook nog therapie daar? Het lijkt mij lastig om de weekenden thuis te zijn en dus weer van omgeving te moeten veranderen, maar misschien ervaar jij dat niet zo.
@ Lavenders: wat een pittig traject zeg, 4 volle dagen emdr. Veel sterkte!
@ Sofie: heel fijn om te lezen hoe goed het nu met je gaat. Ik zie jou stiekem ook een beetje als voorbeeld dat therapie ook echt kan werken. Fijn dat je af en toe nog een update geeft of reageert op mij of iemand anders. Je geeft me toch vaak wel een andere kijk op de zaak.
Snow, Moon-Lisa en anderen
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 23 juli 2020 om 14:00
Imaginary, wat goed te horen dat je nu beter bij je gevoel kunt. En fijn dat je niet van psych hoeft te veranderen! Want ook als je de gesprekken evt straks niet meer nodig hebt, is het prettig als psych nog bereikbaar is. Stel dat er ooit iets is waarvoor je kortdurend nog wat gesprekken wilt.
Hopelijk kun je uiteindelijk toch genieten van het aankleden/inrichten van jullie nieuwe huis. Heb je lang in je huidige huis gewoond?
Hopelijk kun je uiteindelijk toch genieten van het aankleden/inrichten van jullie nieuwe huis. Heb je lang in je huidige huis gewoond?
Je kunt méér.
zaterdag 25 juli 2020 om 12:09
Het overlijden is ook nog maar kort geleden, ik weet het ook pas sinds vorige week. Bedankt voor jullie woorden, ik haal er veel troost uit. Het is inderdaad rouw maar het is ook een gek soort rouw. Besef ik nu. Want je kunt het niet delen in je dagelijks leven. Behalve mijn partner weet niemand überhaupt dat ik therapie heb en mijn partner kende de psych niet. Dat geeft het iets vervreemdends, iets eenzaams.
Het is ook een soort rouw waar je eigenlijk geen 'recht' op lijkt te hebben. Want hoe goed ken je je psych nou eigenlijk? Het is toch vooral eenrichtingsverkeer. Heb de nabestaanden ook een condoleance-berichtje gestuurd toen ik ervan hoorde. Geen reactie op gehad en dat begrijp ik ook, ze hebben veel aan hun hoofd en wat moeten zij nou met een bericht van een 'patiënt' die ze helemaal niet kennen. Ik snap het heel goed, maar het versterkt wel het gevoel van eenzaamheid, van niet kunnen delen.
Bij nieuwe psych en hier is daar wel ruimte voor en dat raakt me.
Dit blijft een bijzonder topic, waar ik heel veel uithaal.
Het is ook een soort rouw waar je eigenlijk geen 'recht' op lijkt te hebben. Want hoe goed ken je je psych nou eigenlijk? Het is toch vooral eenrichtingsverkeer. Heb de nabestaanden ook een condoleance-berichtje gestuurd toen ik ervan hoorde. Geen reactie op gehad en dat begrijp ik ook, ze hebben veel aan hun hoofd en wat moeten zij nou met een bericht van een 'patiënt' die ze helemaal niet kennen. Ik snap het heel goed, maar het versterkt wel het gevoel van eenzaamheid, van niet kunnen delen.
Bij nieuwe psych en hier is daar wel ruimte voor en dat raakt me.
Dit blijft een bijzonder topic, waar ik heel veel uithaal.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
