Postnatale depressie en nu op zoek naar positieve verhalen!,

Hoi Haring, Anti-depressiva staan erom bekend dat ze in de eerste weken verschrikkelijke bijwerkingen hebben, daarnaast kunnen ze je klachten in 1e instantie verergeren. Je zenuwen en spanningsklachten komen mij heel bekend voor. speciaal voor de angst en omdat ik enigzins randpsychotisch was slikte ik er seroquel bij. Bijkomend voordeel is dat seroquel ook nog eens als slaapmiddel ingezet wordt, dus daar slaap je goed van. Daarnaast kreeg ik er nog iets kalmerends erbij wat ik zo nodig mocht gebruiken, namelijk oxazepam. Krijg jij naast de AD nog medicatie? Schroom niet om dit te vragen aan je arts of straks je SPV'er. Trek ook aan de bel als je het idee hebt dat de AD niks voor je doen. Na een week of 2 a 3 (sommigen zeggen overigens 6) zou je verschil moeten gaan merken, anders moeten ze op zoek naar een ander middel voor je.

Goed van je dat je weer thuis geslapen hebt! En nog beter dat dit zelfs wel fijn voelde! En knap dat je positief probeert te blijven; dit is bijna niet mogelijk in de situatie waar jij nu in zit! Om dit ook enigzins te blijven doen heb ik iedere dag 3 positieve dingen van de dag opgeschreven of aan mijn man verteld. Zo stond ik dagelijks even stil bij de dingen die wel goed waren gegaan of leuk waren. Hoe gaat het met de verzorging van je zoontje? Zijn er taken die je zelf doet? Of lukt dat niet? En hoe is je man / vriend hieronder?



Hoe is het met de rest van jullie dames?



Hier gaat het lekker. Vandaag even een raar moment. De bloembollen die ik vorig jaar gepoot heb staan ineens in bloei. Heb deze bollen ongeveer tijdens mijn dieptepunt gepoot. Weet nog heel goed dat ik er vast van overtuigd was dat is ze nooit bloeiend zou zien omdat ik dan allang een stapel pillen had genomen of van een brug afgesprongen was...was wel even slikken vanmorgen. Maar man wat ben ik blij dat ik hier nu zo zit

hallo meiden, hier gaat het ook z'n gangetje!

Zazoethom wat betreft je reisje naar Belgie, alleen met zoon, ik kan me voorstellen dat je dat spannend vind....ik zou van te voren ook allemaal apen en beren zien, ik vond een ritje van 80 km alleen met zoonlief al heel wat van mezelf haha.

Ik blijf ook erg tegen dingen aanhikken.....vooral iets nieuws moeten kost me de nodige spanningen, ook wat betreft werk. Hopelijk wordt dit ook ooit weer beter!

Bedankt Liliwilie en Zazathoem voor jullie steun!



Het is inderdaad zo dat ik de tijd moet nemen en het moet accepteren en dat vind ik juist nou het moeilijkst. Vooral omdat ik mij nooit in mijn hele leven zo heb gevoeld is dit een enorme klap voor mij. Ik slik naast AD seroquel voor het slapen en lorazepam. (Oxazepam hiel bij mij niet en ik kreeg de klap nog harder terug) Afgelopen nacht heb ik heerlijk geslapen ik had niets door!! Ik ben zo bang dat ik aan die pillen verslaafd raak. De arts zegt nu dat ik ze nodig heb. pfff



Vandaag ben ik met moeite naar buiten gegaan omdat ik mijn jas moest laten maken( rits is stuk). Zelf heb ik nog voor mezelf een skinnyjeans kunnen scoren heel snel in een winkel en ben ik zelfs langs de tuinen geweest om visolie met omega 3,6,9. te kopen. Schijnt je hormoonhuishouding te helpen. Ook las ik iets met bachbloesem. Weten jullie hier iets van af??





Wat betreft het verzorgen van me zoon doe ik nu alleen. Eerst kon ik me zoon niet luchten vluchtte ik hiervan en deden het met ouders of zusje. Sinds vorige week verzorg ik hem. In het begin ging het met veel moeite maar met de dagen went het en lijkt het wel alsof ik het op automatisch piloot doe. De arts zegt dat ik wel stappen moet maken hoe moeilijk het is en het vanzelf gaat komen het gevoel met de tijd. Dus dat houd ik maar in me achterhoofd. Ik ben superblij als mijn man thuis komt. die fleurt mij gewoon weer op. Hij steunt me enorm en begrijpt het ook allemaal. Hij is superlief en ik vind het erg voor hem dat ik zijn vrouw dit moet meemaken. We hadden zulke andere dromen met zn drieën die nu in tuigen zijn gevallen.

Ik moet maar hopen dat deze dagen zullen komen.

Wat deden jullie om de dagen door te komen en niet gekker te worden???

Hoi haring, het is alsof ik mijn eigen verhaal zit te lezen zoals jij het schrijft...al zijn er natuurlijk ook wel wat verschillen. Fijn dat je man je zo kan steunen en blijkbaar je familie ook! Gelukkig maar! En dat je nu zelf voor je zoontje zorgt vind ik super knap hoor! Bij mij zijn er weken geweest dat ik dat echt zelf niet kon. Mijn moeder, schoonmoeder en vriendin zijn toen afwisselend in huis geweest om me te helpen. En wat ik deed om de dagen door te komen? Als ik nu terugdenk kan ik echt niet meer bedenken wat ik gedaan heb om de tijd te vullen. Weet wel dat iedere dag eindeloos leek. Ik had ook nergens zin in en ik had ook een hele slechte concentratie dus iets lezen of zo dat lukte echt niet. Op een gegeven moment kwam ik in een ritme: er waren 3 stukken per dag tussen de flessen (tussen ochtend en 11 uur fles, tussen 11 en 15 uur fles, en na 15 uur fles). Ik moest iedere dag tijdens 1 deel iets nuttigs doen (huishouden, administratie of therapie), 1 deel naar buiten (boodschappen, naar vriendin of blokkie om) en 1 deel ontspanning (tukkie doen, tv kijken of lezen). Dit regime zorgde voor mij voor wat structuur en een goede mix tussen rust en actie. Overigens kan je SPV er je hier straks ook bij helpen. Die kwam toch binnenkort?

Wat ik trouwens ook bijna dagelijks deed: met mijn zoon onder de douche of in bad. Mijn moeder en man ondersteunden daar dan bij. Ben ik nog steeds heel blij mee want ik weet nu dat je bij zulk direct bloot contact er veel oxytocine vrijkomt wat heel goed is voor de hechting met je kindje. Veel succes en ik hoop dat je weer zo lekker slaapt! Ow en wat betreft de medicatie: ik kon de seroquel en slaapmedicatie goed afbouwen, en volgens mij geldt dat voor de meeste dames hier.

Ben ik weer. Ik houd de hoop maar er op dat het goed gaat komen. Zoals gezegd word ik zenuwachtig wakker. Ik slik 25 en soms 50 mg seroquel en lorazepam voor het slapen. Ik slaap ongeveer zon 5 uurtjes. Het lijkt wel alsof ik het niet ben die in slaap valt door de slaapmedicatie. Voorheen ging het slapen zoveeel anders. Komt dit ook weer terug??



Ik zorg ervoor dat ik in de ochtend een beetje het huisdhouden doe en dan ga ik naar buiten meestal naar de super of naar me ouders. Dan weer terug naar huis om te koken. Ik wacht dan op het moment dat mijn man thuiskomt zodat we samen even kunnen eten. Netzoals vanouds. Als mijn man thuis is verzorgt hij de baby tot in de ochtend wanneer hij gaat werken. Onze zoon slaap nu door tot ongeveer 06.30. Ik hoef gelukkig niet op te staan. Ben wel wakker



In de avond kijk ik met mijn man tv. series of een film. De kleine is er wel dan bij of ligt te slapen maar dan vind ik het minder erg omdat mijn man er dan is.



Ik krijg pas volgende week eerste gesprek met de SPV. En heb iedere week een afspraak met me arts. En thuishulp komt bijna iedere dag. Ik weet niet wat ik hieraan moet hebben. Ze praten alleen maar me me. Misschien moet het nog komen.....

Hey,



Hier ook een moeder van 3 kinderen. 2 heerlijke jongens van 6 en 4 en sinds 6 weken een prachtig meisje. Alles om van te dromen te toch? Goede zwangerschap en een redelijk goede ingeleide bevalling met 41/3 wkn.

Waarom voel ik me dan zo rot. Het begon al vrij snel na de kraamweek dat ik me niet lekker voelde. Onbestemd gevoel. Ik heb na 2 wkn een paniekaanval gehad en sindsdien gaat het bergafwaarts. Ik ben al bij de dokter geweest en heb binnenkort een gesprek bij de psycholoog.

Ik heb nu medicijnen om te kunnen slapen, ik heb angst in bed dan word ik helemaal zenuwachtig wakker en met een droge mond. Ik slik oxazepam 10 mg voor het slapen gaan. Ik heb ook temazepam maar dat durf ik niet te slikken? Word je dan nog wel goed wakker?

Wie kent dit nog meer? Ik hoop nu niet verder meer te zinken en het zonder AD te kunnen doen, iemand hier ervaring mee?

Ik heb veel hulp van ouders en schoonouders.

Ik krijg paniek van het grote verantwoordingsgevoel? De zorg voor de kids gaat redelijk, ik kan alleen niet volledig genieten met een randje. Krijg het ook benauwd als mijn man gaat werken. Breng de kids nog wel zelf naar school. Ik ben continu aan het nadenken met " wat als" continu piekeren. Ik heb geen rust in mijn hoofd:(

Wie heeft er nog tips en kan ik ooit weer normaal slapen? E genieten van mijn bed?

Hoi haring, klopt dat je slaap heel anders wordt. Ik had het idee dat ik echt in coma donderde, een paar uur weg was en daarna weer plots wakker zonder de mogelijkheid weer te slapen. Niet doezelen of langzaam wegglijden zoals normaal. Denk dat je door de medicijnen toch kubstmatig slaapt. Sinds een maand of twee heb ik het idee dat ik weer 'normaal' slaap en loop ik half slapen naar de kleine man, stop der een speen in, waggel terug en slaap weer lekker verder. Maar het belangrijkste is dat je slaap krijgt nu, dit hebben je hersenen echt nodig om 'op te ruimen'. Ik dacht toen ook: ga ik ooit nog normaal slapen en lekker doezelend in mijn bed liggen: ja dus!

Je dagindeling klinkt trouwens erg goed hoor! Goed dat je naar buiten gaat en als gezin lekker eet. Zijn er andere dingen die je enigszins leuk vind om te doen?

Veer1981, wat vreselijk dat jij dit ook mee moet maken! Je zal waarschijnlijk een hoop dingen herkennen in dit topic. En hopelijk ook lezen dat er uit die hele diepe put te komen is. Het kost tijd en gaat vast niet zo snel als je zal willen maar er komt een tijd dat je weer kan genieten. Tips op te slapen of te relaxen kan ik je helaas niet geven dat is door wat er nu gaande is in je lijf en hoofd nauwelijks mogelijk. Kan je wel zeggen dat je niet te bang hoeft te zijn voor de temazepam. Je wordt er echt wel weer wakker van. Misschien wel wat suffer als anders dus misschien kun je iemand standby regelen in de ochtend voor het ritje naar school?

Ben ik weer en welkom veer 1981. Enjoy the club. Probeer positief te blijven hoewel dit makkelijker gezegd is dan gedaan. Zit er zelf midden in. Maar het zal met de tijd met minuscule stapjes beter gaan. Zo zie je maar weer dat meer vrouwen in dezelfde situatie zitten en dat je niet niet de enige ben.



Ik had vandaag weer een gesprek met me arts. Had me zoon bij me ma gelaten. Ik had de bus gepakt en heel eventjes leek het wel alsof ik mezelf voelde. Zo ging ik ook heen en weer t stationshal binnen lopen. Dat voelde ook weer vertrouwds aan. Dit had ik een paar weken geleden echt niet gedurfd. teveel angst. Leek wel gek daar even lopen om te voelen het het is hahah



Illiwili ik moet nog steeds aan de slaapmedicatie want de arts geeft ook aan dat het slapen zonder vast niet zal lukken. En dat denk ik ook. Wat een hel niet meer in bed liggen en kunnen slapen.Weetje wat ik ook heb liliwiili dat had ik vooral in het begin dat ik het eng vond dat het al donker werd want dan moest ik naar bed. Gelukkig is dit al wat minder. Maar alsnog wanneer het beddtijd wordt heb ik zoiets here we go again.



Wat vind ik nog meer leuk. Naar de stad gaan. op bezoek gaan. In het weekend plan ik leuke dingen in met mijn man en zoontje. Zoals familiebezoekjes of naar een andere stad gaan. Ff weg of ergens gaan eten. Verder sport ik met een vriendin 2 avonden per week.Dat vind ik altijd een hele grote stap maar als ik eenmaal daar ben valt t weer mee.



Ik heb nog steeds niet vriendinnen en collega's op kraambezoek laten komen. Ik druf het gewoon nog niet,. Misschien als ik wat stabieler ben. En hopelijk als de AD aanslaat, ik slik het pas sinds gister 2 weken dat het dan wel lukt. Maar voor nu even niet.



Ps wat vinden jullie leuk om te doen. Misschien kan ik wat overnemen.

Ow haring zo herkenbaar: om 19.30 's avonds je al slecht gaan voelen omdat je over 2 uurtjes naar bed moet...en s ochtends voelde ik me ook zwaar beroerd, dat ging pas tegen 15.00 beter dus effectief voelde ik me maar 3 uurtjes enigszins ok op een dag. Nu kan ik me soms niet meer voorstellen dat ik me zo beroerd gevoeld heb. Ik weet het feitelijk nog (al ben ik sommige gedeeltes echt helemaal kwijt) maar dat gevoel, die angst die echt zo verlammend is, zo heftig, ik kan het me niet meer voorstellen. Gelukkig maar denk ik! En werkt de slaapmedicatie voor je haring? In mijn situatie was dat echt het enige dat werkte. Heb zoveel verschillende dingen geprobeerd om in slaap te komen van muziekjes tot een groot glas wijn, terwijl ik nauwelijks drink op een gegeven moment ging het slapen ook weer zonder medicatie maar had ik het nog 'just in case' ik had met mezelf de afspraak als ik om 12 uur nog niet slaap dan neem ik een pil. En die pil heb ik nooit hoeven pakken, het idee dat die er was gaf blijkbaar al zo veel rust.

Weet iedereen om je heen trouwens wat er aan de hand is? En zou je binnenkort weer aan het werk moeten?

Ik ben trouwens vanmorgen naar de huisarts geweest om mijn afbouw van de citolapram te bespreken. Ga na onze vakantie over 2 weken starten met afbouwen. Toch wel weer spannend!

En wat ik leuk vind om te doen: lekkere dikke boeken lezen, stomme spelletjes op de pc, gezellig op pad met vriendinnen, lekker uit eten of terrasjes pakken, een lekker stuk wandelen en sinds kort: samen met mijn kleintje met de bal spelen (die wordt sinds kort teruggetrokken )

Zeg dames: wat mij trouwens opvalt; volgens mij hebben wij allemaal jongetjes of niet? Zou dit toeval zijn? Of heb je meer risico op een pnd bij een jongetje? Of zeg ik nou iets heel stoms??

Die bal wordt teruggerold bedoel ik...lang leve de autocorrectie...

Hi,



@haring ik heb ook de angst om naar bed te gaan. Zodra het avond wordt voel ik me steeds ongemakkelijker worden. Ik neem nu vanavond voor het eerst temazepam ben benieuwd??

Ben gister bij de dokter geweest en ik heb AD gekregen. Vind het onwijs spannend.

De acceptatie dat het nu echt is vind ik erg moeilijk. Maar ja o

Oeps, ging niet helemaal goed. Maar ja de acceptatie is moeilijk!! Nu hopen dat de AD snel zijn werk gaat doen. Ik heb Venlafaxin gekregen. Eerst 37,5 opbouw en volgende week 75mg. Ben zo benieuwd... Maar goed ik lees veel goede berichten. Ben alleen bang voor de bijwerkingen?

Hallo dames!

Lilliwilli: nee, zeker niet alleen jongens, ik heb twee meiden! Maar wel een interessante theorie!



Haring: zo herkenbaar... maar iedereen zegt inderdaad altijd dat het weer goed komt en dat komt het ook echt. Ik zie nu in ieder geval licht aan het einde van de tunnel.

Veer: Jouw verhaal zou de mijne kunnen zijn. Ik heb in het begin, paar weken na de bevalling temazepam geslikt en was hier ook doodsbenauwd voor. De eerste keer heeft mijn man me moeten vasthouden en me gerusstellen dat het echt niet erg was en goed zou komen (ik had een dosering van 10 mg, dat is heel weinig). Het is een inslaper, dus je wordt zeker weten er weer wakker van. Ik moest ook midden in de nacht wakker worden en afkolven (terwijl m'n man een flesje afgekolfde melk gaf) om m'n bvproductie op gang te houden. Dat lukte wel en daarna viel ik wel weer redelijk gemakkelijk in slaap, terwijl ik zonder medicatie pas tegen 5 a 6 uur 's ochtends in slaap viel tot max 8 uur (dat hou je niet vol). Ik heb temazepam een week of 4 geslikt en het toen afgebouwd. Daarna nog wel homeopatische slaapmiddelen gehad (melatonine, valeriaan etc.), dat hielp iets om rustiger te worden, maar ik viel er toch niet echt lekker door in slaap. Nu met AD gaat het een stuk beter!

De bijwerkingen van de AD (ik slik paroxetine 20mg) waren de eerste twee weken vreselijk, paniekaanvallen, zweten, constant onrustig, daarna stuk minder en van de ophoging van 10 naar 20 mg heb ik eigenlijk niet zoveel gemerkt, behalve dat ik me na een paar weken weer wat beter begon te voelen (betrapte me zelf op zingend door huis lopen).



Het gaat hier nu redelijk z'n gangetje, iedereen is ziek geweest (de twee meisjes en manlief) en nu iedereen weer beter is stort ik een beetje in, grieperig en daardoor ook weer een dipje en ook bang voor een dip. Maar al met al gaat het dagelijks leven steeds beter. Meer structuur aanbrengen in m'n dag- en weekindeling helpt hier enorm. Hierdoor heb ik meer rust in m'n hoofd.



Frappant is het dat nu ik vrij open ben naar mijn omgeving over de ppd, hoe meer je ook van anderen hoort dat ze het hebben, of hebben gehad in meer of mindere mate. Terwijl ik er hiervoor nooit iemand over gehoord heb. Zou het zijn omdat ik er dan over begin en het dus uit de taboesfeer trek, of is het het 'zwangere buiken syndroom', dat je pas ziet hoeveel zwangeren er rond lopen als je zelf zwanger bent ?

Mensen die er nog niet mee te maken hebben gehad en zich er niets bij voor kunnen stellen vragen weleens hoe dat dan voelt, zo'n postnatale/postpartumdepressie. Ben je dan altijd chagrijnig? Ik heb daar lang over na moeten denken, maar ik kwam met het volgende: stel je voor dat je hersenen een soort computer zijn en dat jezelf de bestuurder daarvan bent, je kan normaal gesproken je gedachten sturen en relativeren. Bij een PPD (althans bij mij) voelt het alsof mijn computersysteem gehacked is, alsof iemand of iets het besturingssysteem heeft overgenomen en er een virus in heeft gestopt waardoor alles vastloopt, niet te voorspellen is en vooral het gevoel dat je niet jezelf bent. En wat later, toen ik al aan de AD zat was het meer dat ik m'n gedachten niet kon ordenen, hoofd- en bijzaken niet kon onderscheiden. Het betalen van rekeningen bijvoorbeeld was voor mij net zo belangrijk, of onbelangrijk als de statiegeldflessen wegbrengen. Daardoor voelde (en voel ik nog wel steeds, al gaat het steeds beter) zo'n constante druk van alle dingen die ik nog moest doen (terwijl er een hele hoop daarvan zonder moeite nog een tijd konden blijven liggen of door iemand anders gedaan) dat ik me constant opgejaagd voelde en alles wat ik deed maar half deed. Ik moest toen letterlijk alles uit m'n handen laten vallen en rust nemen en pas veel later weer een ding tegelijkertijd oppakken en pas het volgende erbij doen als het goed ging. En daar ben ik nog wel even druk mee. Maar wel met goede moed!

Ha dames, even snel een direct antwoord op jouw vraag Zazoethom. Ik heb het laatste tabletje seroquel in 1 x afgebouwd. Zou ook niet weten hoe ik die kleine tabletjes in 2en zou moeten krijgen ) Had wel met de psych overlegd dat ik als ik niet zou slapen een temazepam zou mogen nemen. Heb 2 nachten nauwelijks geslapen. 2e nacht ook weer echt angst en paniek. Had echt het idee van 'gaan we weer'. Met mezelf afgesproken dat als ik de 3e nacht ook nauwelijks zou slapen er een temazepam in zou gaan, maar dat is nooit nodig geweest. Sindsdien slaap ik weer normaal en als een roosje. Ik moet nu mijn citalopram afbouwen en ga die ook een tijdje om de dag slikken, maar weet niet of dat met seroquel ook kan. Misschien is dat nog een mooie tussenstap dan voor je.



Voor de rest: fijn zonnig weekend allemaal! Ga nu snel zoonlief uit bad halen. (wees gerust...zijn vader zit erbij.....hij zit niet alleen in badje terwijl ik lekker zit te tikken

Hallo allemaal



Mijn laptop deed een beetje raar vandaar dat ik niet kon reageren. Maar met mij gaat het wel oke met ups en downs. Hoe gaat het bij jullie???



Ik probeer gewoon verder me dingen te doen hoe zwaar het ook is en soms met een vervelend gevoel. Ik zal wel moeten. Alleen het slapen vind ik nog steeds eng. Ik slik toch de lorazepam en seroquel in beide minimale dosis en blijkbaar ben ik dan weg op de andere manier. Maar ik vind het vervelend dat mijn moeheid niet als voorheen is. Daarmee bedoel ik dat mijn ogen niet meer prikken of bijna dichtvallen als ik moe was. Nu is het alleen maar gapen. Je hebt hebt gelijk Lilliwilli het lijkt echt op kunstmatig slapen. Ik hoor ook helemaal niet als mijn man de laatste flesje geeft aan onze zoon!!



Verder word ik in de ochtend gelukkig niet meer zenuwachtigw wakker. maar ik vind het wel lekker in bed blijven liggen ( voelt als vroeger een beetje) maar ik kan niet meer terug in slaap vallen



Ik had afgelopen maandag gesprek met me svp'er en ze gaf aan dat ik het nu best goed doe.( tip van je overgenomen Liliwillie, actie en rust voor je zelf) dus ik plan elke dag wat in huishouden ( soms kan ik het hele huis in een keer doen zelfs) dan even wat rusten. tv kijken serie, dan flesje geven. Dan naar buiten om boodschapjes te doen voor het avond eten of naar de stad. Ik koop expres niet veel in voor een week zodat ik elke dag wel de deur uit moet.



Afgelopen zondag was ik zelfs bij me schoonfamilie voor 4 uren. Fftjes dacht ik niet aan hoe ik me voelde. heel fijn. Maar dan ga je weer naar huis en dan moet ik weer slapen. Hoefden we maar niet te slapen. Ik haat t gewoon met heel mijn hart!!!



Soms ben ik bang dat ik teveel doe en dan een terugval krijg.



Ik slik nu de citolopram 3 weken. soms voel ik iets in me hoofd of het lijkt maar zo....



Laat wat van jullie horen dames. Steun kan ik echt wel gebruiken.

hey meiden, hier gaat het ook redelijk....de ene dag is het beter dan de andere, maar dat zal ook altijd zo blijven denk ik.

Voor de rest gaat alles gewoon door, ik ben weer vollop in de running zeg maar. Soms vergeet ik nog wel eens dat ik afentoe pas op zn plaats moet nemen en doe ik te veel, dit merk ik dan doordat het weer wat drukker in mn hoofd word, mensen die dit herkennen?

Ha haring, was al nieuwsgierig hoe het met je ging. Goed om te horen dat je je weer een paar uurtjes normaal voelt bij je familie. Dat was voor mij ook het 1e teken dat het de goede kant op ging. En hardstikke goed dat je je dagen zo weet te vullen. Slim dat trucje met de boodschappen! Merk je al wat verbetering door de AD?





En titiana heel herkenbaar dat als je open bent over je eigen ppd je van mensen in je omgeving hoort dat ze vergelijkbare problemen hebben gekend. Ik kwam er achter dat een goede vriendin van mij ook een ppd heeft gehad. Zij was ten tijde van haar ppd gewoon ceremoniemeester van onze bruiloft. Heb nooit iets gemerkt en voel me eigenlijk schuldig dat ik haar niet heb kunnen steunen zoals ze mij heeft gesteund.



Zazoethom hoe is het met jou? Al een besluit genomen over de seroquel?

Hier zit ik middenin de inpakstress: ga zaterdag op vakantie. De 1e vakantie met de kleine: spannend hoor! Voor iemand die een half jaar geleden jankend de Bruna uitrende omdat ik niet kon kiezen welk crecheboekje het moest worden (ja echt...lach maar...doe ik ondertussen ook...) wel een hele stap hihihi. Maar gaat helemaal goed komen, heb der zin in!!

Klopt Liliwillie. Maar ik ben er weer!!



Zwartje pietje. Doe rustig aan en doe dingen niet geforceerd. Ik merk nu ook met het mooie weer dat ik alleen maar naar buiten wil naar de stad en meer wil ondernemen. Ik moet gas terug numen.. zo ben ik al af gelopen 3dagen de stad in geweest. Vanaf morgen weer rustig aan doen. Neem niet teveel hooi op je vork. Pak je rust. Ik merk het ook,



En liliwillie wat ben ik jaloers op je dat je op vakantie gaat zeg!!! HEERLIJK. Ik kan niet wachten wanneer ik zover ben.

en wat betreft de AD het is nu 3 weken en me familie merkt verschil. Ik misschien ook wel maar ik weet het niet zo goed.. Ik kan me gevoel wel beter handelen. is dat het?? Ik weet eigenlijk niet wat ik moet verwachten van de AD ik slik het maar gewoon.



Trouwens weten jullie als je in de ziektewet zit of je dan recht hebt op kinderopvangtoeslag? wil graag een dagje voor mezelf alleen.

Ha haring, fijn dat er verschil begint te komen; dan lijkt de AD wat te doen. Het is geen wondermiddel waardoor het leven opeens weer simpel en vrolijk is maar langzaam gaat het die kant wel op. Wat betreft de kinderopvangtoeslag; ik heb er toendertijd geen moment bij stil gestaan dat ik die niet zou krijgen. Nooit over nagedacht eigenlijk. Dus hier heb ik hem gewoon gekregen, ook voor de dagen dat ik nog niet werkte. Volgens mij informeert de belastingdienst ook niet of je ziek bent of niet. En ik denk niet dat ze de gegevens van het UWV krijgen, want dan had je daar wel toestemming voor moeten geven. Slim plan hoor dat je een dagje voor jezelf gaat krijgen. Ik vond het in het begin vreselijk. Voelde echt als spijbelen en falen, maar na waren het echt mijn 'kado-daagjes' waar ik ook van heb kunnen genieten.