Psyche
alle pijlers
Postnatale depressie en nu op zoek naar positieve verhalen!,
dinsdag 8 januari 2013 om 13:56
Lieve moeders die dit lezen,
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
vrijdag 26 april 2013 om 10:50
Hallo dames,
wat ben ik blij dat ik dit forum gelezen heb. Ik herken zooooveeeel!
Ben zelf 13 maanden geleden bevallen van een superleuke zoon. Al meteen na de bevalling voelde ik dat er iets niet pluis was. Toen hij 8 maanden was ben ik zowat ingestort, ik kon niet meer slapen, voelde mij superdepri... Toen begonnen met AD. Vrij snel begon ik me beter te voelen, sliep terug goed, enfin, ben na 4 maanden nogal abrupt gestopt met de AD. Dit mag je (dat weet ik nu) natuurlijk niet doen. Het gevolg was dat ik midden maart een enorme terugval had. Ik kon weer niet slapen, werd heel angstig en kreeg hartkloppingen toen ik in bed lag. Het lukte me gewoon niet meer te ontspannen en te slapen. heb dan alprazolam gekregen om kalmer te worden en te kunnen slapen. Dit hielp bij het slapen maar ik wist dat de medicatie maar voor enkele weken was dit owv verslaving/gewenning. Terug AD opgestart, dokter schreef me 2 weken thuis. Neem de AD nu 2.5 weken, en trazolan om te slapen. Nu een week terug goed geslapen met de trazolan, voelde me de laatste 2 dagen terug normaal. Vannacht weer wakker gelegen van 23 tot 2uur, dan maar weer een alprazolam genomen en geslapen tot 7uur maar nu ben ik weer helemaal zenuwachtig. Ik moet de AD natuurlijk wat tijd geven, maar voelde me zo goed die 2 dagen en dit dipje brengt me weer helemaal van mijn stuk. Ik put hoop uit jullie verhalen dat het wel zal beteren maar het is zo zwaar... wat een hel zo'n PND, heb me nog nooooit zo slecht gevoeld... en dat terwijl ik zo'n superjochie heb en alle steun van mijn man krijg. Ben blij dat ik niet de enige ben met dit probleem.
wat ben ik blij dat ik dit forum gelezen heb. Ik herken zooooveeeel!
Ben zelf 13 maanden geleden bevallen van een superleuke zoon. Al meteen na de bevalling voelde ik dat er iets niet pluis was. Toen hij 8 maanden was ben ik zowat ingestort, ik kon niet meer slapen, voelde mij superdepri... Toen begonnen met AD. Vrij snel begon ik me beter te voelen, sliep terug goed, enfin, ben na 4 maanden nogal abrupt gestopt met de AD. Dit mag je (dat weet ik nu) natuurlijk niet doen. Het gevolg was dat ik midden maart een enorme terugval had. Ik kon weer niet slapen, werd heel angstig en kreeg hartkloppingen toen ik in bed lag. Het lukte me gewoon niet meer te ontspannen en te slapen. heb dan alprazolam gekregen om kalmer te worden en te kunnen slapen. Dit hielp bij het slapen maar ik wist dat de medicatie maar voor enkele weken was dit owv verslaving/gewenning. Terug AD opgestart, dokter schreef me 2 weken thuis. Neem de AD nu 2.5 weken, en trazolan om te slapen. Nu een week terug goed geslapen met de trazolan, voelde me de laatste 2 dagen terug normaal. Vannacht weer wakker gelegen van 23 tot 2uur, dan maar weer een alprazolam genomen en geslapen tot 7uur maar nu ben ik weer helemaal zenuwachtig. Ik moet de AD natuurlijk wat tijd geven, maar voelde me zo goed die 2 dagen en dit dipje brengt me weer helemaal van mijn stuk. Ik put hoop uit jullie verhalen dat het wel zal beteren maar het is zo zwaar... wat een hel zo'n PND, heb me nog nooooit zo slecht gevoeld... en dat terwijl ik zo'n superjochie heb en alle steun van mijn man krijg. Ben blij dat ik niet de enige ben met dit probleem.
vrijdag 26 april 2013 om 11:00
Haring, we nemen de AD ongeveer even lang, kunnen we samen afwachten op verbetering... heb me erbij neergelegd dat ik ze nu toch zeker een jaar ga nemen. Volgens mijn arts moet je ze minumum 6 maanden tot een jaar nemen. Ik ga het in ieder geval heel rustig aan doen en na de winter rustig afbouwen zodat ik "clean" ben tegen volgende lente. Trouwens, die Trazolan is zowat hetzelfde als Seroquel. Ik ben van Belgie, dus ik denk dat sommige medicijnen hier onder een andere naam vallen...
Groetjes!!
Groetjes!!
vrijdag 26 april 2013 om 12:46
Katoe ik ben benieuwd dat wanneer het echt aan gaat slaan ze zeggen vanaf 4 tot 6 weken. ben benieuwd. ik blijf wel verder gaan met me alle daagse dingen. Een dag zoals vandaag nergens zin in en heel erg moe. Ik heb niet goed geslapen. Ik neem al namelijke lage dosering slaapmedicatie en in de nacht werd ik wakker had ik toch 1 extra genomen. wat niet heeft geholpen maar ja.
Liliwill wat betreft de kinderopvangtoeslag wordt er gevraagd naar degene die de minste uren maar. Maar als je ziek bent maak je geen uren. vandaar datik ht vraag. want moet je anders invullen op de website van de belastingdienst/. Ja ik zou het wel lekker vinden 1 dagje voor mezelf. misschien dat het wat gaat helpen bij me herstel. Ik dont know. Ik wil gewoon alles proberen. Wil zograag me zelf zijn maar dat gaat niet zo snel jammeer genoeg.
@ katoe. Ik zit precies met het zelfde probleem. vooral het slapen is het probleem bij mij en natuurlijk me gevoel die ik overdag heb maar dat is minder erg als het avond en bed tijd begint te worden.Ook ik slik slaapmedicatie namelijk seroqeul 25 mg en lorazepam 2,5 dit zijn beide minimale dosering. Ik val k.o in slaap en wordt dan wakker maar heb nog niet echt het besef dat ik slaap als vroeger en mijn moeheid lijkt ook veranderd te zijn. Heel gek kan het niet uitleggen. Ik gaap wel maar me gevoel is totaal anders. k had vorige week ook dat ik iedere dag zeneuwactig wakker werd. werd er gek van en sprong meteen onder de douche. dat hielp dat gevoel weg te halen. en ook even bezig zijn met het huishouden.
Helpen de slaappillen nu wel goed bij je? ik heb volgende week namelijk een gesprek en wil wel iets anders proberen. dit is ook wel oke. maar soms lijkt het alsof ik niet voldoende slaap heb ik het gevoel.
Liliwill wat betreft de kinderopvangtoeslag wordt er gevraagd naar degene die de minste uren maar. Maar als je ziek bent maak je geen uren. vandaar datik ht vraag. want moet je anders invullen op de website van de belastingdienst/. Ja ik zou het wel lekker vinden 1 dagje voor mezelf. misschien dat het wat gaat helpen bij me herstel. Ik dont know. Ik wil gewoon alles proberen. Wil zograag me zelf zijn maar dat gaat niet zo snel jammeer genoeg.
@ katoe. Ik zit precies met het zelfde probleem. vooral het slapen is het probleem bij mij en natuurlijk me gevoel die ik overdag heb maar dat is minder erg als het avond en bed tijd begint te worden.Ook ik slik slaapmedicatie namelijk seroqeul 25 mg en lorazepam 2,5 dit zijn beide minimale dosering. Ik val k.o in slaap en wordt dan wakker maar heb nog niet echt het besef dat ik slaap als vroeger en mijn moeheid lijkt ook veranderd te zijn. Heel gek kan het niet uitleggen. Ik gaap wel maar me gevoel is totaal anders. k had vorige week ook dat ik iedere dag zeneuwactig wakker werd. werd er gek van en sprong meteen onder de douche. dat hielp dat gevoel weg te halen. en ook even bezig zijn met het huishouden.
Helpen de slaappillen nu wel goed bij je? ik heb volgende week namelijk een gesprek en wil wel iets anders proberen. dit is ook wel oke. maar soms lijkt het alsof ik niet voldoende slaap heb ik het gevoel.
dinsdag 11 juni 2013 om 11:25
hallo meiden, wij zijn weer thuis na een heerlijke vakantie, afentoe wat paniekmomentjes maar denk dat dit iets is waar ik mee moet leren leven. Over het algemeen ging het goed en hebben we het heel gezellig gehad. Zoonlief begint ook enorm te ontwikkelen, kletsen en los lopen, prachtig om te zien!
hoe is het met jullie meiden, jammer dat het zo rustig op het fotum is, het lijkt wel dat we alleen gebruik maken van het forum als het wat minder gaat, het is ook leuk eens te vertellen wat wel goed gaat.
hoe is het met jullie meiden, jammer dat het zo rustig op het fotum is, het lijkt wel dat we alleen gebruik maken van het forum als het wat minder gaat, het is ook leuk eens te vertellen wat wel goed gaat.
dinsdag 11 juni 2013 om 12:31
Ha meiden,
Hier weer een kleine update. Het gaat hier de goede kant op. Kleine meid alweer 13 weken en ik kan eindelijk zorgeloos van haar genieten!!!
Ik ben sinds een week van de slaappillen af, ben zo blij.... Kan weer zelf slapen:) en ik slaap weer als een roosje?
Ik voel me ook weer redelijk de oude. Ik draai mijn huishouden weer helemaal en doe eigenlijk alles weer... Als ik een drukke dag heb gehad dan heb ik de dag erna wel een beetje spanning in nek en kaak, maar daar valt mee te leven.
Dan voel ik me een klein beetje onrustig, maar totaal geen paniek meer:)
@zwartepietje wat fijn dat je een lekkere vakantie hebt gehad, heerlijk genieten van je gezinnetje!! Ik ga volgende week 3 nachtjes weg met mijn man. Even bijkomen met zijn 2 van de afgelopen heftige periode. Weer even genieten en samen leuke dingen doen! Zo'n zin in... De kids zijn dan bij de opa's en oma's.
Binnenkort ga ik naar de arbo arts om te kijken hoe en wanneer ik weer ga werken, ben benieuwd? Vind het nu nog wel even fijn om niet te werken.
Als ik teveel moet doen of als teveel mensen iets willen dan krijg ik nog een beetje stress en een "overload" in mijn hoofd, dit zal ook nog wel overgaan met de tijd... Herkennen jullie dit?
Hier weer een kleine update. Het gaat hier de goede kant op. Kleine meid alweer 13 weken en ik kan eindelijk zorgeloos van haar genieten!!!
Ik ben sinds een week van de slaappillen af, ben zo blij.... Kan weer zelf slapen:) en ik slaap weer als een roosje?
Ik voel me ook weer redelijk de oude. Ik draai mijn huishouden weer helemaal en doe eigenlijk alles weer... Als ik een drukke dag heb gehad dan heb ik de dag erna wel een beetje spanning in nek en kaak, maar daar valt mee te leven.
Dan voel ik me een klein beetje onrustig, maar totaal geen paniek meer:)
@zwartepietje wat fijn dat je een lekkere vakantie hebt gehad, heerlijk genieten van je gezinnetje!! Ik ga volgende week 3 nachtjes weg met mijn man. Even bijkomen met zijn 2 van de afgelopen heftige periode. Weer even genieten en samen leuke dingen doen! Zo'n zin in... De kids zijn dan bij de opa's en oma's.
Binnenkort ga ik naar de arbo arts om te kijken hoe en wanneer ik weer ga werken, ben benieuwd? Vind het nu nog wel even fijn om niet te werken.
Als ik teveel moet doen of als teveel mensen iets willen dan krijg ik nog een beetje stress en een "overload" in mijn hoofd, dit zal ook nog wel overgaan met de tijd... Herkennen jullie dit?
woensdag 12 juni 2013 om 19:23
Ha meiden, het wordt inderdaad stil op het topic, betekent inderdaad vast dat het goed gaat met ons! Hier gaat het ook lekker en inderdaad de tijd vliegt! Druk met van alles en veel leuke dingen doen! Inmiddels ook weer een afbouwstap van de AD achter de rug. Slik nog een halve citolapram om de dag. Dit tot 1 juli en dan helemaal stoppen. Ook van deze stap niks gemerkt, dus heb er alle vertrouwen in dat zonder ook gaat kunnen.
Veer wat heerlijk dat je volop kan genieten nu! Die overload is heel herkenbaar. Voor mij was het ook echt een uitdaging om rustig aan te blijven doen. Dit terwijl je weer in van alles zin hebt. Hopelijk tref je net zo'n Arbo arts als ik had. Ik kon echt rustige stapjes nemen en werd op z'n tijd ook wat afgeremd: precies wat ik nodig had. Succes!
Veer wat heerlijk dat je volop kan genieten nu! Die overload is heel herkenbaar. Voor mij was het ook echt een uitdaging om rustig aan te blijven doen. Dit terwijl je weer in van alles zin hebt. Hopelijk tref je net zo'n Arbo arts als ik had. Ik kon echt rustige stapjes nemen en werd op z'n tijd ook wat afgeremd: precies wat ik nodig had. Succes!
woensdag 12 juni 2013 om 21:18
Hi,
@lilliewillie wat fijn dat het afbouwen zo goed gaat. Dat lijkt mij ook spannend. Hoe lang heb je AD geslikt?
Ik mag van de psy september gaan afbouwen als het zo goed blijft gaan, wat ze wel verwacht:) Dat vind ik wel weer een uitdaging, maar het lijkt me heel fijn om weer medicijn loos te zijn. En mezelf weer te zijn en voelen.
@lilliewillie wat fijn dat het afbouwen zo goed gaat. Dat lijkt mij ook spannend. Hoe lang heb je AD geslikt?
Ik mag van de psy september gaan afbouwen als het zo goed blijft gaan, wat ze wel verwacht:) Dat vind ik wel weer een uitdaging, maar het lijkt me heel fijn om weer medicijn loos te zijn. En mezelf weer te zijn en voelen.
donderdag 13 juni 2013 om 16:21
Hoi veer, ik slik de AD vanaf half oktober dus ruim een half jaar. Ik ben ook benieuwd hoe ik ben zonder medicijnen. Ik merk dat ik sinds de hele PND een stukje relaxter in het leven sta; ben benieuwd of dat ook door de medicatie komt of dat de ervaring van zoiets heftigs je prioriteiten zodanig opschudt dat alles waar ik me vroeger druk over maakte niet meer zo belangrijk is...of misschien een beetje van beiden? We zullen zien....in ieder geval bevalt deze levenshouding me wel dus hopen dat ik hem vast kan houden 
woensdag 19 juni 2013 om 14:36
Hey meiden,
Fijn dat alles goed met jullie gaat.
Hier een mindere week. Negatieve gedachtes over mijn zoon zijn terug gekomen en ik baal daar stevig van! Ik wil het niet, want het is zo'n lief mannetje! Ik voel me ook weer verschrikkelijk schulidg.
En ik snap het niet, deze negatieve gedachtes waren weg, waarom komen ze dan weer terug...! Ik was zo postief en dach dat ik streks helemaal kan stoppen ket de seroquel, maar durf het nu weer niet. Bah bah bah... Ik zit nu al een jaar aan de medicijnen... Kom ik er ooit vanaf?
Het lijkt wel alsof ik niet van hem mag genieten... Alsof ik mezelf straf! Of de angst dat ik hem kwijt en ik mezelf daarvoor bescherm.
Verschrikkelijk irritant!
Op zich gaat het slapen wel redelijk, dus dat is het probleem niet. Op het werk heb ik het naar mijn zin en gaat het juist heel goed. Dus waarom komen deze gedachtes weer terug. Ok ik ben ongesteld geworden, maar dat ben ik elke maand en dan komen de gedachtes in deze vorm en in die mate terug... Grrrrrrr!
Fijn dat alles goed met jullie gaat.
Hier een mindere week. Negatieve gedachtes over mijn zoon zijn terug gekomen en ik baal daar stevig van! Ik wil het niet, want het is zo'n lief mannetje! Ik voel me ook weer verschrikkelijk schulidg.
En ik snap het niet, deze negatieve gedachtes waren weg, waarom komen ze dan weer terug...! Ik was zo postief en dach dat ik streks helemaal kan stoppen ket de seroquel, maar durf het nu weer niet. Bah bah bah... Ik zit nu al een jaar aan de medicijnen... Kom ik er ooit vanaf?
Het lijkt wel alsof ik niet van hem mag genieten... Alsof ik mezelf straf! Of de angst dat ik hem kwijt en ik mezelf daarvoor bescherm.
Verschrikkelijk irritant!
Op zich gaat het slapen wel redelijk, dus dat is het probleem niet. Op het werk heb ik het naar mijn zin en gaat het juist heel goed. Dus waarom komen deze gedachtes weer terug. Ok ik ben ongesteld geworden, maar dat ben ik elke maand en dan komen de gedachtes in deze vorm en in die mate terug... Grrrrrrr!
woensdag 19 juni 2013 om 20:40
Zazoethom, wat balen zeg even een terugval. Wees niet te streng voor jezelf! Het is even een terugval niets meer en niet minder. 5 stappen vooruit, 1 terug enzovoort. Laat het maar even gebeuren en doe dingen waar je normaal rustig en blij van wordt. Tuurlijk kom je ooit van je medicijnen af. Misschien niet deze week, misschien niet deze maand, maar na deze terugval komt een tijd dat het weer beter gaat. En dat ventje van je mag blij zijn met zo'n moeder. Je knokt zo hard voor hem! Vertel hem dat je even een baaldag of week hebt, zal hij vast ook wel eens hebben en als jij goed in je vel zit vind je dit heel normaal, dus andersom ook. Doe het rustig aan, en kom hier maar lekker spuien, misschien lucht dat op!
woensdag 19 juni 2013 om 21:06
Dag dames
Ben ik weer na een lange tijd. Ik heb rn nog steeds een heftige terugval. Ik had nergens zin in zelfs niet om te tikken!!! Het gaat ietsjes beter ik baal ervan dat ik terugval. Slapen ging tijdje heel slecht. Nu gaat t een klein beetje beter. Zazathoem ik ben ook bang nooit meer te kunnen slapen zonder medicatie!! Wanneer houdt t op elke dag een gevecht!! Ik las dat het met de meeste redelijk goed gaat. Ik ben blij voor juliie!! Ik ga waarschijnlik volgende weeek een dagje naar antwerpen alleen met mijn man. Het is de bedoeling dat we er ff tussenuit knijpen. Ik hoop dat t gat helpen alleen ben k bang dat k daar niet kan slapen. Constante angt weer over dat stomme slapen. Ik haat t echt.
Ik zal nu vaker proberen te reageren. Ik denkdat ik door alle drukte veel inplannen die terugvallen heb.
Tot gauw damens
Ben ik weer na een lange tijd. Ik heb rn nog steeds een heftige terugval. Ik had nergens zin in zelfs niet om te tikken!!! Het gaat ietsjes beter ik baal ervan dat ik terugval. Slapen ging tijdje heel slecht. Nu gaat t een klein beetje beter. Zazathoem ik ben ook bang nooit meer te kunnen slapen zonder medicatie!! Wanneer houdt t op elke dag een gevecht!! Ik las dat het met de meeste redelijk goed gaat. Ik ben blij voor juliie!! Ik ga waarschijnlik volgende weeek een dagje naar antwerpen alleen met mijn man. Het is de bedoeling dat we er ff tussenuit knijpen. Ik hoop dat t gat helpen alleen ben k bang dat k daar niet kan slapen. Constante angt weer over dat stomme slapen. Ik haat t echt.
Ik zal nu vaker proberen te reageren. Ik denkdat ik door alle drukte veel inplannen die terugvallen heb.
Tot gauw damens
dinsdag 25 juni 2013 om 19:12
Hoi hoi,
Gaat al weer wat beter. Gelukkig!
Alhoewel ik vannacht moeilijk in slaap kon komen en dat is dus wat minder. Toch is mijn stemming weer wat stabieler.
Ik merk dat als ik mijn dips hier of met mijn familie bespreek, het daarna vaak weer beter met me gaat.
Misschien dat ik weer te veel druk leg op het afbouwen van de medicatie en graag een tweede wil... Dit laatste wil nog een jaar uitstellen maar liever niet langer.
Niet dat je dat altijd veel over te zeggen heb.
Maar oke het gaat al heel wat beter... Dankje lilliwillie
Haring hoe gaat het met jou?
Gaat al weer wat beter. Gelukkig!
Alhoewel ik vannacht moeilijk in slaap kon komen en dat is dus wat minder. Toch is mijn stemming weer wat stabieler.
Ik merk dat als ik mijn dips hier of met mijn familie bespreek, het daarna vaak weer beter met me gaat.
Misschien dat ik weer te veel druk leg op het afbouwen van de medicatie en graag een tweede wil... Dit laatste wil nog een jaar uitstellen maar liever niet langer.
Niet dat je dat altijd veel over te zeggen heb.
Maar oke het gaat al heel wat beter... Dankje lilliwillie
Haring hoe gaat het met jou?
donderdag 27 juni 2013 om 19:48
Haring, wat balen dat het nog niet lekker gaat. Ik ben even vergeten: hoe lang heb jij nu klachten en slik je AD? En hoe is het nu?
Zazoethom; fijn dat het weer wat beter gaat! En als je merkt dat het goed voor je is om je dips te bespreken altijd doen! Misschien is het wel zo dat door te vechten tegen je dips ze alleen maar dieper worden...wanneer je er bij neerlegt en het ook uitspreekt gaat het beter. Of is dat een rare theorie? En geef jezelf de tijd: een jaar is nog lang!! En als jij heel graag een 2e wil en niet kan of wil wachten tot je van de medicatie af bent zou je eens met je behandelaars kunnen gaan praten of daar mogelijkheden voor zijn. Je zal niet de 1e dame zijn die medicatie slikt tijdens zwangerschap.
Hier gaat het lekker: zaterdag mijn (hopelijk voor de rest van mijn leven!) laatste halfje citalopram, en nu maar duimen dat dat goed gaat!
Zazoethom; fijn dat het weer wat beter gaat! En als je merkt dat het goed voor je is om je dips te bespreken altijd doen! Misschien is het wel zo dat door te vechten tegen je dips ze alleen maar dieper worden...wanneer je er bij neerlegt en het ook uitspreekt gaat het beter. Of is dat een rare theorie? En geef jezelf de tijd: een jaar is nog lang!! En als jij heel graag een 2e wil en niet kan of wil wachten tot je van de medicatie af bent zou je eens met je behandelaars kunnen gaan praten of daar mogelijkheden voor zijn. Je zal niet de 1e dame zijn die medicatie slikt tijdens zwangerschap.
Hier gaat het lekker: zaterdag mijn (hopelijk voor de rest van mijn leven!) laatste halfje citalopram, en nu maar duimen dat dat goed gaat!
vrijdag 28 juni 2013 om 11:25
Hey meiden,
Hier alles redelijk goed, ben ongesteld en aan de lijn:( voel gelijk weer de spanningen in mijn lijf. Heb een soort brok in mijn keel, kennen jullie dat gevoel? Zal ook wel weer overgaan. Ik ben blij dat ik in ieder geval de situatie kan relativeren. Ik zweet heel erg vooral in drukke situaties hebben jullie dat ook door de medicijnen en de drukte?
Ik probeer wat af te vallen, ben door de medicijnen 5 kilo aangekomen die waren er net af.
Ik ben een paar dagen met mijn man weg geweest zonder kids, was heerlijk. Echt even genieten, heerlijk een boek gelezen en lekker uit eten geweest.
Ik heb alleen moeite met overgangssituaties. Ik vertelde de psy dat ik soms zenuwachtig ben. Ik moest terug kijken wanneer ik dat gevoel heb. Als man weer gaat werken na een weekend en dus met weggaan en weer naar huis gaan van het weekendje weg. Ze zei dit hoor erbij en zal naar verloop van tijd slijten:) Er komt een hoop bij kijken bij zo'n PND. Maar we zijn op de goede weg....
@lilliewillie wat spannend en goed dat je je laatste AD gaat slikken ben benieuwd hoe je je voelt? Ik kan ook niet wachten tot ik dit hoofdstuk af kan sluiten.
@haring wat rot voor je zeg die terugval. Ik hoop voor je dat je snel de berg weer op gaat. Ik heb alleen nog hele kleine terugvallen als ik teveel doe. Dan word ik weer even teruggefloten. En inderdaad 5 stapjes voorruit en weer 1 terug.
Tot horens....
Hier alles redelijk goed, ben ongesteld en aan de lijn:( voel gelijk weer de spanningen in mijn lijf. Heb een soort brok in mijn keel, kennen jullie dat gevoel? Zal ook wel weer overgaan. Ik ben blij dat ik in ieder geval de situatie kan relativeren. Ik zweet heel erg vooral in drukke situaties hebben jullie dat ook door de medicijnen en de drukte?
Ik probeer wat af te vallen, ben door de medicijnen 5 kilo aangekomen die waren er net af.
Ik ben een paar dagen met mijn man weg geweest zonder kids, was heerlijk. Echt even genieten, heerlijk een boek gelezen en lekker uit eten geweest.
Ik heb alleen moeite met overgangssituaties. Ik vertelde de psy dat ik soms zenuwachtig ben. Ik moest terug kijken wanneer ik dat gevoel heb. Als man weer gaat werken na een weekend en dus met weggaan en weer naar huis gaan van het weekendje weg. Ze zei dit hoor erbij en zal naar verloop van tijd slijten:) Er komt een hoop bij kijken bij zo'n PND. Maar we zijn op de goede weg....
@lilliewillie wat spannend en goed dat je je laatste AD gaat slikken ben benieuwd hoe je je voelt? Ik kan ook niet wachten tot ik dit hoofdstuk af kan sluiten.
@haring wat rot voor je zeg die terugval. Ik hoop voor je dat je snel de berg weer op gaat. Ik heb alleen nog hele kleine terugvallen als ik teveel doe. Dan word ik weer even teruggefloten. En inderdaad 5 stapjes voorruit en weer 1 terug.
Tot horens....
vrijdag 28 juni 2013 om 13:27
meiden hier ook weer eens een bericht van mij, hier gaat het ook best goed eigenlijk. Ben weer aan het afbouwen met de riperdal, erg spannend, ook omdat het de vorige keer niet helemaal lekker ging, ik merk dat ik wat angstig ben en let op signalen van mijn lichaam, ik doe het nu in kleinere stapjes.
Leuk om weer wat van elkaar te horen!
Leuk om weer wat van elkaar te horen!
woensdag 3 juli 2013 om 22:39
@zwartepietje wat goed van je dat je gaat afbouwen. Hoe lang heb je de AD geslikt?
Klopt inderdaad angst en onrust in je lijf kunnen weer even terugkomen dat zijn de ontwenning verschijnselen, treden na 1 tot 4 dagen op.
Heb net de bijsluiter gelezen. Daarin staan de ontwenning verschijnselen heel duidelijk beschreven. Nog even volhouden, je kan het!!!
Klopt inderdaad angst en onrust in je lijf kunnen weer even terugkomen dat zijn de ontwenning verschijnselen, treden na 1 tot 4 dagen op.
Heb net de bijsluiter gelezen. Daarin staan de ontwenning verschijnselen heel duidelijk beschreven. Nog even volhouden, je kan het!!!
zaterdag 6 juli 2013 om 21:26
Ha dames,
Hoest met jullie allemaal? Hier mijn 1e week zonder AD achter de rug. Moet zeggen dat het alles behalve een topweek was. Heel snel emotioneel, snel geprikkeld en sjagerijnig maar of dat nou door het stoppen van de AD komt? Deze week ongesteld, ook aan de lijn, veel te doen en een zoon die niet in z'n hum is dus veel heeft gejankt. Daarnaast ook nog een man die met de laatste loodjes voor de zomervakantie (=docent) bezig is en op zijn tandvlees loopt. Dus tja allemaal ingrediënten die niet mee werken zeg maar. Ik hoop het zo dat het gewoon puur de ongesteldheidshormonen zijn en dat ik volgende week weer mijn happy zelf ga zijn. Lastige is nu wel dat ik op ieder signaal ga letten en er wat druk en spanning op komt te staan. Das toch raar: na zo'n depressie mag je nooit meer eens gewoon een rotweek hebben of sjaggie zijn; meteen is daar weer die angst van 'zakken we weer door het ijs'. Of ben ik de enige die dit heeft?
Zwarte pietje, wat goed dat je de risperdal weer aan het afbouwen bent. En inderdaad extra spannend als de 1e x niet goed ging!
En Veer;
Hoest met jullie allemaal? Hier mijn 1e week zonder AD achter de rug. Moet zeggen dat het alles behalve een topweek was. Heel snel emotioneel, snel geprikkeld en sjagerijnig maar of dat nou door het stoppen van de AD komt? Deze week ongesteld, ook aan de lijn, veel te doen en een zoon die niet in z'n hum is dus veel heeft gejankt. Daarnaast ook nog een man die met de laatste loodjes voor de zomervakantie (=docent) bezig is en op zijn tandvlees loopt. Dus tja allemaal ingrediënten die niet mee werken zeg maar. Ik hoop het zo dat het gewoon puur de ongesteldheidshormonen zijn en dat ik volgende week weer mijn happy zelf ga zijn. Lastige is nu wel dat ik op ieder signaal ga letten en er wat druk en spanning op komt te staan. Das toch raar: na zo'n depressie mag je nooit meer eens gewoon een rotweek hebben of sjaggie zijn; meteen is daar weer die angst van 'zakken we weer door het ijs'. Of ben ik de enige die dit heeft?
Zwarte pietje, wat goed dat je de risperdal weer aan het afbouwen bent. En inderdaad extra spannend als de 1e x niet goed ging!
En Veer;
zaterdag 6 juli 2013 om 21:28
Oeps....druk te snel op plaatsen.
En Veer; dat zweten ken ik nog. Ik had het vooral s nachts echt van die opvliegers. Of het nou door de medicatie komt weet ik niet. Ik weet ook dat een vriendin van mij het in de maanden na haar bevalling had terwijl ze geen medicatie slikte. Zou dus ook gewoon die k*thormonen kunnen zijn.
En Veer; dat zweten ken ik nog. Ik had het vooral s nachts echt van die opvliegers. Of het nou door de medicatie komt weet ik niet. Ik weet ook dat een vriendin van mij het in de maanden na haar bevalling had terwijl ze geen medicatie slikte. Zou dus ook gewoon die k*thormonen kunnen zijn.
dinsdag 9 juli 2013 om 15:48
Hier gaat het goed... En knap dat sommige van jullie aan het afbouwen zijn begonnen. Ik wil na de zomervakantie de seroquel helemaal afbouwen, nou ja het is nog maar een half tabletje... Maar ja het is nou net dat laatste stapje die het moeilijkst is denk ik.
We gaan morgen op vakantie...! En eigenlijk ben ik vrij relaxed spullen aan het inpakken enzo. Mijn man is juist gestresst...
En ja ik ken dat ook dat de spanning komt wanneer er overgangsfases zijn en ik heb daar het meest last van als ik ongesteld ben.
En zweten... Doe ik met name heel erg 's nachts... Ik gebruik oderex demp spul en dan zweet ik een week lang een stuk minder... Het is een beetje chemisch spul maar het werk wel. Nu kreeg ik de tip kristal deodorant te gebruiken... Dat moet namelijk nog beter werken.
En ja ik moet ook echt wennen aan dipmomenten... Meteen komt alles van een jaar geleden naar boven... Maar ja dat is het "herstellen". En de dipmoment zijn gelukkig minder heftig en lang...
Meiden fijne vakantie of iig lekker genieten van het weer. Het zonnetje doet voor mij heel veel goed!
We gaan morgen op vakantie...! En eigenlijk ben ik vrij relaxed spullen aan het inpakken enzo. Mijn man is juist gestresst...
En ja ik ken dat ook dat de spanning komt wanneer er overgangsfases zijn en ik heb daar het meest last van als ik ongesteld ben.
En zweten... Doe ik met name heel erg 's nachts... Ik gebruik oderex demp spul en dan zweet ik een week lang een stuk minder... Het is een beetje chemisch spul maar het werk wel. Nu kreeg ik de tip kristal deodorant te gebruiken... Dat moet namelijk nog beter werken.
En ja ik moet ook echt wennen aan dipmomenten... Meteen komt alles van een jaar geleden naar boven... Maar ja dat is het "herstellen". En de dipmoment zijn gelukkig minder heftig en lang...
Meiden fijne vakantie of iig lekker genieten van het weer. Het zonnetje doet voor mij heel veel goed!
