Psyche
alle pijlers
Postnatale depressie en nu op zoek naar positieve verhalen!,
dinsdag 8 januari 2013 om 13:56
Lieve moeders die dit lezen,
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
zondag 17 maart 2013 om 20:05
Hey meiden,
Hier een fijn weekend gehad samen met mijn man in Haarlem. Wel vermoeiend, maar het geeft ook weer energie.
Laatste tijd slaap ik weer wat onrustiger, maar raak niet in paniek. Dit met de psychiater besproken, hij vindt dat ik 's avonds meer moet ontspannen... Ik doe 's avonds ook te veel. Op de ipad en tegelijkertijd tv kijken.
Wat doe jullie 's avonds voor de ontspanning?
Zwartepietje goed dat je weer verder afbouwt. Misschien helpt het als je denkt dat je de vorige keer ook een beetje afgebouwt en dat dit toen goed ging!
Titania ik ben er ook nog niet helemaal. Wanneer ben je er weer helemaal? Bij mij is het als ik helemaal van de medicatie af ben. Nu ben ik er voor 80% en soms zelfs 90%.
Ik merk wel dat ik steeds sterker wordt.
Laatste tijd heb ik ook weer enorm last van de spieren. Tussen de schouderbladen en nek. Ben toe aan een massage, helaas is mijn man daar niet van.
Fijn week allemaal
Hier een fijn weekend gehad samen met mijn man in Haarlem. Wel vermoeiend, maar het geeft ook weer energie.
Laatste tijd slaap ik weer wat onrustiger, maar raak niet in paniek. Dit met de psychiater besproken, hij vindt dat ik 's avonds meer moet ontspannen... Ik doe 's avonds ook te veel. Op de ipad en tegelijkertijd tv kijken.
Wat doe jullie 's avonds voor de ontspanning?
Zwartepietje goed dat je weer verder afbouwt. Misschien helpt het als je denkt dat je de vorige keer ook een beetje afgebouwt en dat dit toen goed ging!
Titania ik ben er ook nog niet helemaal. Wanneer ben je er weer helemaal? Bij mij is het als ik helemaal van de medicatie af ben. Nu ben ik er voor 80% en soms zelfs 90%.
Ik merk wel dat ik steeds sterker wordt.
Laatste tijd heb ik ook weer enorm last van de spieren. Tussen de schouderbladen en nek. Ben toe aan een massage, helaas is mijn man daar niet van.
Fijn week allemaal
maandag 18 maart 2013 om 11:04
Ha dames,
Spannend hoor zwarte Pietje die afbouw maar inderdaad wat zazoethom ook zegt de vorige x ging ook goed, dus waarom zou deze stap mis gaan?
Fijn zazoethom dat je een lekker weekendje hebt gehad, dat had je een paar maanden geleden toch niet durven dromen dat je daar zo van zou genieten. Ik merk ook dat ik onrustiger inslaap als ik druk ben geweest s avonds. Vooral als ik weg ben geweest. Probeer dit dus enigszins te vermijden maar wil me ook niet alle uitjes s avonds ontzeggen. Mijn avonden bestaan uit een beetje zappen, boekje lezen, spelletje spelen weinig bijzonders dus.
En tja wanneer ben je weer 100 %? Ik voel me echt weer de oude, maar weet niet wat de anti depressiva hierin doet. Dus zodra die afgebouwd is en ik weer 100% werk zeg ik pas dat ik er weer helemaal ben. Zie best wel op tegen de afbouw. Lees dat je er best ziek van kan worden en het laatste wat ik natuurlijk wil is terugvallen! Maar goed dat is voor mei.. Eerst weer volop gaan werken en.eerst lekker een weekje Turkije: spannend met die kleine!
Spannend hoor zwarte Pietje die afbouw maar inderdaad wat zazoethom ook zegt de vorige x ging ook goed, dus waarom zou deze stap mis gaan?
Fijn zazoethom dat je een lekker weekendje hebt gehad, dat had je een paar maanden geleden toch niet durven dromen dat je daar zo van zou genieten. Ik merk ook dat ik onrustiger inslaap als ik druk ben geweest s avonds. Vooral als ik weg ben geweest. Probeer dit dus enigszins te vermijden maar wil me ook niet alle uitjes s avonds ontzeggen. Mijn avonden bestaan uit een beetje zappen, boekje lezen, spelletje spelen weinig bijzonders dus.
En tja wanneer ben je weer 100 %? Ik voel me echt weer de oude, maar weet niet wat de anti depressiva hierin doet. Dus zodra die afgebouwd is en ik weer 100% werk zeg ik pas dat ik er weer helemaal ben. Zie best wel op tegen de afbouw. Lees dat je er best ziek van kan worden en het laatste wat ik natuurlijk wil is terugvallen! Maar goed dat is voor mei.. Eerst weer volop gaan werken en.eerst lekker een weekje Turkije: spannend met die kleine!
maandag 18 maart 2013 om 16:48
fijn lilliwilli dat het met jou ook wat beter gaat.
Dat van weer helemaal jezelf voelen vind ik ook moeilijk te beantwoorden.
Hier gaat het goed me afbouwen, moet er om denken dat ik nu niet alles wat ik geestelijk voel op het afbouwen schuif! Voor de rest wat afkickverschijnselen - schokjes in mn hoofd, voor de rest voel ik me niks anders dan anders, nouja alles komt weer veel meer door....dit geld ook zeker voor de mooie/leuke dingen, dan merk je toch dat je wat gedempt wordt door de medicatie, ik ben ook veel schrikkeriger weer haha we moeten er maar om lachen!
Meiden zet em op leuk om weer wat van elkaar te horen!
Dat van weer helemaal jezelf voelen vind ik ook moeilijk te beantwoorden.
Hier gaat het goed me afbouwen, moet er om denken dat ik nu niet alles wat ik geestelijk voel op het afbouwen schuif! Voor de rest wat afkickverschijnselen - schokjes in mn hoofd, voor de rest voel ik me niks anders dan anders, nouja alles komt weer veel meer door....dit geld ook zeker voor de mooie/leuke dingen, dan merk je toch dat je wat gedempt wordt door de medicatie, ik ben ook veel schrikkeriger weer haha we moeten er maar om lachen!
Meiden zet em op leuk om weer wat van elkaar te horen!
woensdag 20 maart 2013 om 11:40
Hallo meiden,
Een tijdje geleden postte ik een topic over het voorkomen van een nieuwe PND een aantal van jullie reageerde hier toen op.
Inmiddels ben ik 2 keer bij de huisarts geweest en heb ik een verwijzing naar de POP poli gekregen. Hier heb ik over twee weken een afspraak.
Hebben jullie tips voor deze afspraak? Zijn er dingen die ik niet moet vergeten te zeggen of vragen, etc. Ben momenteel nogal een warhoofd dus bang dat ik vanalles vergeet te vragen...
Groetjes,
Seal
Een tijdje geleden postte ik een topic over het voorkomen van een nieuwe PND een aantal van jullie reageerde hier toen op.
Inmiddels ben ik 2 keer bij de huisarts geweest en heb ik een verwijzing naar de POP poli gekregen. Hier heb ik over twee weken een afspraak.
Hebben jullie tips voor deze afspraak? Zijn er dingen die ik niet moet vergeten te zeggen of vragen, etc. Ben momenteel nogal een warhoofd dus bang dat ik vanalles vergeet te vragen...
Groetjes,
Seal
donderdag 21 maart 2013 om 09:40
hallo meiden hoe is het?
hier gaat het niet zo....heb gister besloten eerst weer terug te gaan naar mijn oude dosering risp., had weer erge last van paniek en begon me weer onrustig te voelen....'t zal dus niet het juiste moment geweest zijn om af te bouwen denk ik. Ik baal als een stekker maar wat doe je eraan....had ik net het idee dat alles weer wat beter werd, donder je weer helemaal naar beneden!
Lilliwille wat fijn dat je een verwijzing hebt voor de poppoli, goede zaak!
hier gaat het niet zo....heb gister besloten eerst weer terug te gaan naar mijn oude dosering risp., had weer erge last van paniek en begon me weer onrustig te voelen....'t zal dus niet het juiste moment geweest zijn om af te bouwen denk ik. Ik baal als een stekker maar wat doe je eraan....had ik net het idee dat alles weer wat beter werd, donder je weer helemaal naar beneden!
Lilliwille wat fijn dat je een verwijzing hebt voor de poppoli, goede zaak!
vrijdag 22 maart 2013 om 18:33
Zwartepietje wat vervelend. Het is met vallen en op staan de volgende keer lukt het misschien wel. Waarvoor gebruik jij de risperdal? Overdag of voor het slapen?
Laatste drie dagen gaat het slapen weer wat beter. Slaap een ruk van vijf uur ipv elke 1,5/2 uur wakker. Dat is erg fijn.
Ondanks een dipje ivm menstruatie gaat het redelijk. Af en toe schieten bizarre gedachtes in mij hoofd, maar raak niet in paniek.
Ik denk dat dat we ook aan de zon toe zijn... Pas dan ga ik verder met het afbouwen vd medicatie.
Seal: als ik het goed begrijp ga je voor een tweede? Super!
Tja wat je moet vragen hangt ook af hoe het de vorige keer ging.
Ik zal sowieso zorgen dat je steun van je omgeving vraagt/krijgt en duidelijke afspraken met hun maakt. Verder overleggen welke medicatie je gaat gebruiken en/of wanneer. Slik je dit preventief of pas op het moment dat er klachten komen?
Duidelijk met je partner overleggen hoe je de nachten gaat doen en evt logeeradressen afspreken voor de kleine als je bij moet tanken.
Wil je borstvoeding ja of nee. Ik wil bij de tweede alleen borstvoeding geven als dit makkelijk gaat en niet dat ik in het ritueel van staandaard aanleggen, kolven en bijvoeden. Het lukt meteen goed en anders maar niet.
Preventief gesprekken inplannen bij een psycholoog.
Hoe wens jij je kraamweek, weinig/veel bezoek, weinig/veel versiering in huis (ik raakte daar overprikkelt van). Heb jij huisdieren en wat ga je daar mee doen.
Kun je meer kraamverzorging krijgen of een soort van thuiszorg?
Genoeg dingen waar ik aan denk en vraag tips aan hun.
Laat je even weten hoe het gespek liep?
Laatste drie dagen gaat het slapen weer wat beter. Slaap een ruk van vijf uur ipv elke 1,5/2 uur wakker. Dat is erg fijn.
Ondanks een dipje ivm menstruatie gaat het redelijk. Af en toe schieten bizarre gedachtes in mij hoofd, maar raak niet in paniek.
Ik denk dat dat we ook aan de zon toe zijn... Pas dan ga ik verder met het afbouwen vd medicatie.
Seal: als ik het goed begrijp ga je voor een tweede? Super!
Tja wat je moet vragen hangt ook af hoe het de vorige keer ging.
Ik zal sowieso zorgen dat je steun van je omgeving vraagt/krijgt en duidelijke afspraken met hun maakt. Verder overleggen welke medicatie je gaat gebruiken en/of wanneer. Slik je dit preventief of pas op het moment dat er klachten komen?
Duidelijk met je partner overleggen hoe je de nachten gaat doen en evt logeeradressen afspreken voor de kleine als je bij moet tanken.
Wil je borstvoeding ja of nee. Ik wil bij de tweede alleen borstvoeding geven als dit makkelijk gaat en niet dat ik in het ritueel van staandaard aanleggen, kolven en bijvoeden. Het lukt meteen goed en anders maar niet.
Preventief gesprekken inplannen bij een psycholoog.
Hoe wens jij je kraamweek, weinig/veel bezoek, weinig/veel versiering in huis (ik raakte daar overprikkelt van). Heb jij huisdieren en wat ga je daar mee doen.
Kun je meer kraamverzorging krijgen of een soort van thuiszorg?
Genoeg dingen waar ik aan denk en vraag tips aan hun.
Laat je even weten hoe het gespek liep?
zondag 24 maart 2013 om 13:09
Hey meiden,
Twee vriendinnen van mij zijn zwanger van een tweede... Bij mij gaat het dan ook kriebelen en ergens ben ik dan ook jarloers. Terwijl ik niet jarloers van aard ben...
Het lijkt alsof ik een soort garantie wil hebben dat wij ook ooit een tweede kindje krijgen... Dus wordt ook een beetje onrustig van al die zwangeren om mij heen.
Hebben jullie dit ook? Denken jullie wel aan nog een kindje?
Twee vriendinnen van mij zijn zwanger van een tweede... Bij mij gaat het dan ook kriebelen en ergens ben ik dan ook jarloers. Terwijl ik niet jarloers van aard ben...
Het lijkt alsof ik een soort garantie wil hebben dat wij ook ooit een tweede kindje krijgen... Dus wordt ook een beetje onrustig van al die zwangeren om mij heen.
Hebben jullie dit ook? Denken jullie wel aan nog een kindje?
zondag 24 maart 2013 om 16:52
Hoi dames,
Zwarte Pietje; jammer dat je een stapje terug hebt moeten doen met de afbouw. Niet te lang bij stil staan; was gewoon nog even niet het moment. Volgende X beter. Toen ik de 1e xafbouwde met de seroquel viel ik ook keihard terug, en de 2e afbouw ging eigenlijk vlekkeloos.
Zazoethom; hier kriebelt het ook zo langzaam aan wel weer. Opeens hadden we het deze week weer over namen, heb zin in dat bijzondere gevoel van zwanger zijn, krijg kriebels bij de maatjes 56 etcetera. Ik ben er inmiddels wel uit dat ik voor een 2e wil gaan. Ondanks alle ellende weet ik wel dat het de ellende waard is en ons gezin is nog niet compleet. Nu is de tijd nog niet daar, maar misschien van de zomer? Heb nu gelukkig weinig zwangeren om me heen dus ken die jaloezie niet. Wel ben ik bang dat een eventuele volgende zwangerschap lang niet zo onbekommerd zal zijn als de 1e. Want die enorme angst voor een PND (en dan 1 met een baby en een peuter in huis....pffff) zal er 9 maanden zijn denk ik. En al die lastige keuzes die ik moet gaan maken wel of geen bv, wel of niet preventief medicatie slikken etcetera. Hoe denk jij over een 2e Zazoethom?
Seal; ben dus heel nieuwsgierig hoe het jou vergaat; kan je geen advies geven maar hoop dat je je ervaringen bij de POPpoli wil delen met ons!
Zwarte Pietje; jammer dat je een stapje terug hebt moeten doen met de afbouw. Niet te lang bij stil staan; was gewoon nog even niet het moment. Volgende X beter. Toen ik de 1e xafbouwde met de seroquel viel ik ook keihard terug, en de 2e afbouw ging eigenlijk vlekkeloos.
Zazoethom; hier kriebelt het ook zo langzaam aan wel weer. Opeens hadden we het deze week weer over namen, heb zin in dat bijzondere gevoel van zwanger zijn, krijg kriebels bij de maatjes 56 etcetera. Ik ben er inmiddels wel uit dat ik voor een 2e wil gaan. Ondanks alle ellende weet ik wel dat het de ellende waard is en ons gezin is nog niet compleet. Nu is de tijd nog niet daar, maar misschien van de zomer? Heb nu gelukkig weinig zwangeren om me heen dus ken die jaloezie niet. Wel ben ik bang dat een eventuele volgende zwangerschap lang niet zo onbekommerd zal zijn als de 1e. Want die enorme angst voor een PND (en dan 1 met een baby en een peuter in huis....pffff) zal er 9 maanden zijn denk ik. En al die lastige keuzes die ik moet gaan maken wel of geen bv, wel of niet preventief medicatie slikken etcetera. Hoe denk jij over een 2e Zazoethom?
Seal; ben dus heel nieuwsgierig hoe het jou vergaat; kan je geen advies geven maar hoop dat je je ervaringen bij de POPpoli wil delen met ons!
maandag 25 maart 2013 om 09:48
hey meiden wat knap dat jullie al weer over een tweede zwangerschap nadenken....hier is de wens er ook maar ik vind het nog doodeng.
Hier gaat het z'n gangetje....ben weer snel paniekerig en praat mezelf weer van alles aan, baal dus ontzettend van mezelf~! Heb echt het idee dat ik weer onderaan de ladder moet beginnen.
Met zoonlief gaat het top...die stapt achter z'n loopkar een trotse moeder dus!
Hier gaat het z'n gangetje....ben weer snel paniekerig en praat mezelf weer van alles aan, baal dus ontzettend van mezelf~! Heb echt het idee dat ik weer onderaan de ladder moet beginnen.
Met zoonlief gaat het top...die stapt achter z'n loopkar een trotse moeder dus!
maandag 25 maart 2013 om 12:59
aaaaargggghhh, had ik dus gisteren een stuk getypt, is het weg!!
Nog even opnieuw dus...
Zwartepietje: balen zeg dat je zo'n last had van het afbouwen, maar houd moed, er komt een dag.... Wat goed dat je zoontje al achter een loopkar loopt, schattig is dat!
Hier is er absoluut geen kinderwens meer, ik heb er nu twee en dat is compleet. Bovendien wil ik me echt nevernooitniet meer zo voelen. Met twee is ons gezinnetje echt compleet!
Ik merk dat ik me heel langzaamaan weer wat meer mezelf begin te voelen. Ben nog wel snel overprikkeld, maar niet meer zo snel als een paar maanden terug. Mijn lontje is nu ook weer wat langer...
Oudste heeft deze week vakantie en de jongste gaat nu ook lekker doorslapen. Heerlijk om even geen wekker te hoeven zetten en dat geheenenweer van huis naar school en weer terug niet te hoeven.
Seal: Ik zou me goed laten voorlichten, je omgeving op de hoogte brengen van eventuele signalen waar ze op moeten letten, ook aangeven bij de intake van de kraamhulp en met je verloskundige. Misschien preventief meteen na de bevalling beginnen met slikken van AD? Er zijn AD die kunnen met borstvoeding, mocht je dat willen geven (ik geef nu ook nog bv en slik AD). Bij mij gaf de huisarts in de kraamweek (toen ik al dagen niet sliep) aan dat ik dan maar 'gewoon' moest stoppen met BV en beginnen met AD en slaapmedicatie. Omdat BV toen het enige was dat wel goed ging en gemakkelijk liep stond ik daar wel sterk in dat ik dus niet ging stoppen!! Maak voor jezelf ook een plan wat je wel en niet wil en bespreek dit met je partner (die kan wat beter voor je opkomen dan jijzelf vaak met al die razende hormonen )
Nog even opnieuw dus...
Zwartepietje: balen zeg dat je zo'n last had van het afbouwen, maar houd moed, er komt een dag.... Wat goed dat je zoontje al achter een loopkar loopt, schattig is dat!
Hier is er absoluut geen kinderwens meer, ik heb er nu twee en dat is compleet. Bovendien wil ik me echt nevernooitniet meer zo voelen. Met twee is ons gezinnetje echt compleet!
Ik merk dat ik me heel langzaamaan weer wat meer mezelf begin te voelen. Ben nog wel snel overprikkeld, maar niet meer zo snel als een paar maanden terug. Mijn lontje is nu ook weer wat langer...
Oudste heeft deze week vakantie en de jongste gaat nu ook lekker doorslapen. Heerlijk om even geen wekker te hoeven zetten en dat geheenenweer van huis naar school en weer terug niet te hoeven.
Seal: Ik zou me goed laten voorlichten, je omgeving op de hoogte brengen van eventuele signalen waar ze op moeten letten, ook aangeven bij de intake van de kraamhulp en met je verloskundige. Misschien preventief meteen na de bevalling beginnen met slikken van AD? Er zijn AD die kunnen met borstvoeding, mocht je dat willen geven (ik geef nu ook nog bv en slik AD). Bij mij gaf de huisarts in de kraamweek (toen ik al dagen niet sliep) aan dat ik dan maar 'gewoon' moest stoppen met BV en beginnen met AD en slaapmedicatie. Omdat BV toen het enige was dat wel goed ging en gemakkelijk liep stond ik daar wel sterk in dat ik dus niet ging stoppen!! Maak voor jezelf ook een plan wat je wel en niet wil en bespreek dit met je partner (die kan wat beter voor je opkomen dan jijzelf vaak met al die razende hormonen )
zondag 31 maart 2013 om 09:10
Hoi Zazoethom, wil je nog een positief verhaal? Ik had een pnd na de eerste. Eerst op een roze wolk, daarna door langdurig slaapgebrek, borstontsteking en te lang thuis diep in de put gevallen. Wat een hel. Met AD en psycholoog er vrij snel weer uitgekomen. Lang verhaal kort, we durfden een tweede aan en die is er nog gekomen ook. Zonder pnd, ben ik nog iedere dag dankbaar voor.
De preventieve maatregelen die ik had genomen: iedereen inlichten over voorgeschiedenis. De kraamhulp, verloskundige, en zoveel mogelijk tips verzameld. Zo heb ik ijzer (floradix) en vit B complex geslikt, ook na de bevalling. Heb om een kraamhulp gevraagd die veel ervaring had met bv, heb een cursus bv gedaan en gevraagd of ze mij elke middag zeker twee uur naar bed wilde sturen. Bezoek mocht ook niet te lang blijven . En dat werkte.
Moet enorme poepluier verschonen, hoop dat je hier al iets aan hebt!
De preventieve maatregelen die ik had genomen: iedereen inlichten over voorgeschiedenis. De kraamhulp, verloskundige, en zoveel mogelijk tips verzameld. Zo heb ik ijzer (floradix) en vit B complex geslikt, ook na de bevalling. Heb om een kraamhulp gevraagd die veel ervaring had met bv, heb een cursus bv gedaan en gevraagd of ze mij elke middag zeker twee uur naar bed wilde sturen. Bezoek mocht ook niet te lang blijven . En dat werkte.
Moet enorme poepluier verschonen, hoop dat je hier al iets aan hebt!
maandag 1 april 2013 om 23:37
Graag gedaan, ik vind het belangrijk om ervaringen uit te wisselen over dit onderwerp omdat het in mijn ogen nog teveel in de "daar praten we maar niet over" hoek zit.
Bij mij sloop het erin, 4 maanden na de geboorte was het op z'n ergst. Ik heb paroxetine geslikt, vreselijke bijwerkingen de eerste twee weken. Ik voelde me net een junk. Maar in week 3 sliep ik weer en ging het al beter. Na 4 weken was ik weer de oude, maar je moet dat spul minimaal een half jaar slikken vanwege kans op terugval. Daarna ben ik gestopt. Toen de oudste anderhalf was zijn we voor de 2e gegaan. Ga op je eigen gevoel af, als het straks weer honderd procent goed met je gaat, durf je het waarschijnlijk wel weer aan. En dan moet je man ook nog willen natuurlijk
Bij mij sloop het erin, 4 maanden na de geboorte was het op z'n ergst. Ik heb paroxetine geslikt, vreselijke bijwerkingen de eerste twee weken. Ik voelde me net een junk. Maar in week 3 sliep ik weer en ging het al beter. Na 4 weken was ik weer de oude, maar je moet dat spul minimaal een half jaar slikken vanwege kans op terugval. Daarna ben ik gestopt. Toen de oudste anderhalf was zijn we voor de 2e gegaan. Ga op je eigen gevoel af, als het straks weer honderd procent goed met je gaat, durf je het waarschijnlijk wel weer aan. En dan moet je man ook nog willen natuurlijk
dinsdag 2 april 2013 om 21:00
zondag 7 april 2013 om 20:05
Gisteren een vrijgezellenfeestje... Toch spannend zo iets... Wat tja ik wil ook wel even los gaan door laat te maken en wat alchol te drinken... Het was heel gezellig. Heb wel wat piekermomenten, want straks ben ik weer over mijn grens gegaan, komen de gedachtes weer terug, heb ik mijn slaapritme weer in de war geschopt... Pfff herkennen jullie hier ook in. Die zorgen zullen nog wel even blijven denk ik.
zondag 7 april 2013 om 21:13
JA! Ik herken dat wel! Als je weer iets 'normaals' doet dat je dan meteen bang bent om terug te vallen. Gebeurt ook wel een beetje soms, maar de laatste twee weken steeds minder en heftig dan daarvoor. Ben vandaag flink bezig geweest in de tuin (heerlijk in het zonnetje), en voel m'n lichaam nu wel, ben dan ook wel bang hoe ik me morgen voel en of ik wel in slaap val omdat ik me zo druk heb gemaakt vandaag. Jongste dochter is nu ook koortsig en ziekig en daar maak ik me ook best wel weer zorgen om (net 39.6). Alhoewel ik ook weet (want oudste had ook wel eens koorts) dat baby's zomaar koorts kunnen hebben en het ook zomaar weer over kan zijn zonder ernstiger dingen. We wachten af...
maandag 8 april 2013 om 19:22
dinsdag 9 april 2013 om 21:13
De gedachten dwarrelen zo nu en dan rond. Gelukkig die negatieve gedachten over mijn zoon vrijwel niet meer. Meer over het slapen en of ik het allemaal wel aan kan. Dit gebeurt met name als er weer iets nieuws gebeurt. Zo had ik vandaag een beoordelingsgesprek... Dus was ik gisteren zorgen aan het maken of ik wel goed zal gaan slapen. Ik sliep wel iets onrustiger, maar ik heb geslapen. En de beoordelingsgesprek is goed verlopen. Gelukkig... En dus eigenlijk nergens zorgen over gemaakt.
Maar gelukkig worden de gedachte steeds minder heftig en ik kan mezelf beter tot de orde roepen.
Over drie weken weer een vrijgezellenfeest... Pfff .... Ik weet niet of ik het dan weer zo laat maak. We zie wel hoe het de komende weken gaat.
Maar gelukkig worden de gedachte steeds minder heftig en ik kan mezelf beter tot de orde roepen.
Over drie weken weer een vrijgezellenfeest... Pfff .... Ik weet niet of ik het dan weer zo laat maak. We zie wel hoe het de komende weken gaat.
vrijdag 12 april 2013 om 11:56
Hier ook een PND. Vandaag precies 11 weken bevallen van een zoontje.Heftige bevalling achter de rug gehad.Ik merkt na 3 weken al dat ik een PND had. Ik kan niet genieten van mijn zoontje . Eerst kon ik hem niet om mij heen hebben en nauwelijks verzorgen en vluchtte ik naar mijn ouders. Nu ben ik weer terug thuis en verzorg ik hem hoe zwaar dit ook is. Ik zal wel stappen moeten maken. Verder heb ik vooral angst en voel me totaal niet me zelf. Nergens zin in kan ook nergens van genieten De angst is bij mij ingesluiperd direcht na de bevalling. Ik had nauwelijks geslapen omdat ik opgenomen was in het ziekenhuis. Eenmaal thuis dacht ik eindeljk dat ik kon slapen. NIET DUS. Die avond ging het helemaal mis. Waaraschijnlijk was me lichaam helelemaal uitgeput en kon ik niet meer slapen. Huisarts heeft me direct aan de temazepam gezet. En daar heb ik een beetje mee kunnen slapen. Maar nu nog steeds moeite met slaap en bang om niet meer te kunnen slapen. Ben pas begonnen aan de AD en heb nu slaapmedicatie. Gaat dit ooit over . me angst om te slapen en weer mezelf kunnen voelen
vrijdag 12 april 2013 om 11:56
Hier ook een PND. Vandaag precies 11 weken bevallen van een zoontje.Heftige bevalling achter de rug gehad.Ik merkt na 3 weken al dat ik een PND had. Ik kan niet genieten van mijn zoontje . Eerst kon ik hem niet om mij heen hebben en nauwelijks verzorgen en vluchtte ik naar mijn ouders. Nu ben ik weer terug thuis en verzorg ik hem hoe zwaar dit ook is. Ik zal wel stappen moeten maken. Verder heb ik vooral angst en voel me totaal niet me zelf. Nergens zin in kan ook nergens van genieten De angst is bij mij ingesluiperd direcht na de bevalling. Ik had nauwelijks geslapen omdat ik opgenomen was in het ziekenhuis. Eenmaal thuis dacht ik eindeljk dat ik kon slapen. NIET DUS. Die avond ging het helemaal mis. Waaraschijnlijk was me lichaam helelemaal uitgeput en kon ik niet meer slapen. Huisarts heeft me direct aan de temazepam gezet. En daar heb ik een beetje mee kunnen slapen. Maar nu nog steeds moeite met slaap en bang om niet meer te kunnen slapen. Ben pas begonnen aan de AD en heb nu slaapmedicatie. Gaat dit ooit over . me angst om te slapen en weer mezelf kunnen voelen
vrijdag 12 april 2013 om 19:52
Haring wat vreselijk voor je dat je dit mee moet maken. Ik kan je vertellen: Ja dit gaat over: het kan snel gaan het kan even duren maar er komt een moment dat je je weer als je zelf voelt, of zelfs als een betere versie van jezelf. Een moment dat een nieuwe lange nacht geen angst meer in boezemt en dat je kan genieten van dingen. Het is een hel waar je doorheen moet; maar de belangrijkste en moeilijkste stap heb je al gezet namelijk erkennen dat het niet goed met je gaat. Heb je hulp? (naast de medicijnen die je krijgt) zijn er mensen bij wie je je gevoelens kwijt kan? Mensen die je met de praktische dingen kunnen helpen? Krijg je overdag wat rust? Zijn er dingen die je ontspannen? Spui hier gerust je zorgen en frustraties. En als je zin hebt lees maar eens terug in onze verhalen; je zult lezen dat we het allemaal niet makkelijk hebben gehad en er nog niet altijd helemaal zijn maar het wordt beter: echt!
zaterdag 13 april 2013 om 10:10
Beste Ililliwilli ik krijg PIT maar dit is meer voor mentale steun en ik heb ook een arts en over 2 weken gesprekken met een SPV.
Ik hoop dat dit echt over gaat. het vervelende is dat ik in de ochtend heeel nerveus/zenuwachtig wakker wordt. Ik hoop dat die bijwerkingen van de medicatie zijn en weer weggaan. Ik slik a.s. dinsddag AD voor 2 weken. In de eerste week van de AD had ik vreselijk last van spanningen in mijn lijf. ik kon niet eens stil zitten.Ik werd gek.Is dit normaal!!! Dit wil ik echt niet weer meemakens. Vandaag voor t eerste in mijn eigen huis geslapen. Voelde wel weer fijn in me bed. Ik heb wel wat uurtje geslapen maar voor mjn gevoel lijkt dat weer niet zo!! PFFF wat een ellende allemaal!! ik probeer positief te blijvenie hoe zwaar dit ook is.. Hoe gaat het verder met iedereen hier en Ik ben blij dat ik hier mijn gevoelens kan uiten en dat ik niet de enige ben in deze rotsituatie
Ik hoop dat dit echt over gaat. het vervelende is dat ik in de ochtend heeel nerveus/zenuwachtig wakker wordt. Ik hoop dat die bijwerkingen van de medicatie zijn en weer weggaan. Ik slik a.s. dinsddag AD voor 2 weken. In de eerste week van de AD had ik vreselijk last van spanningen in mijn lijf. ik kon niet eens stil zitten.Ik werd gek.Is dit normaal!!! Dit wil ik echt niet weer meemakens. Vandaag voor t eerste in mijn eigen huis geslapen. Voelde wel weer fijn in me bed. Ik heb wel wat uurtje geslapen maar voor mjn gevoel lijkt dat weer niet zo!! PFFF wat een ellende allemaal!! ik probeer positief te blijvenie hoe zwaar dit ook is.. Hoe gaat het verder met iedereen hier en Ik ben blij dat ik hier mijn gevoelens kan uiten en dat ik niet de enige ben in deze rotsituatie
