Psyche
alle pijlers
Postnatale depressie en nu op zoek naar positieve verhalen!,
dinsdag 8 januari 2013 om 13:56
Lieve moeders die dit lezen,
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
maandag 25 februari 2013 om 15:40
HA dames, zo te lezen komen we allemaal nog hobbels tegen. Ook hier even een slecht weekend. Ben van 25 mg naar 0 seroquel gegaan en hoewel de psych had gezegd dat je daar geen ontwenningsverschijnselen van krijgt slaap ik voor geen meter, ben ik misselijk en ook ik wordt bang voor een terugval. Dus erg herkenbaar gevoel zazoethorn. Ook die twijfels over medicatie: kon daar uren over piekeren s nachts. Ik moest op een gegeven moment echt afspraken met mezelf maken in de trant van ' als ik om 1 uur nog niet slaap neem ik er 1 extra'. Dat gaf toen zoveel rust dat ik het nooit 1 uur heb zien worden. Maar nu beginnen die twijfels weer; toch maar weer naar 25 mg? Of even doorzetten? Heb jij een behandelaar die je advies kan geven over je medicijnen zazoethorn?
maandag 25 februari 2013 om 16:02
Hallo dames,
Zazoethom: wat ontzettend naar zeg dat je zo midden in de nacht weer wakker wordt... inslapen lukt dus wel, maar doorslapen niet. Misschien heb je baat bij melatonine slikken?
Ook hier een drukke paar dagen gehad en nu een echte offday. Reed net een stukje in de auto en het leek net alsof alles om me heen vertraagde, heel raar. Het gaat er wel op lijken dat de medicijnen langzaam beginnen met werken. Heb iets meer geduld voor dingen en voel me iets beter en rustiger worden. Moet er nog wel echt aan denken op tijd m'm rust te pakken, want het gaat nog heel snel mis. Dan raak ik overprikkeld en voel ik me heel erg onrustig en verschrikkelijk moe. Heb ook nog echt moeite met dingen onthouden, dat lukt me gewoon nog niet. En die besluiteloosheid...
Zazoethom: wat ontzettend naar zeg dat je zo midden in de nacht weer wakker wordt... inslapen lukt dus wel, maar doorslapen niet. Misschien heb je baat bij melatonine slikken?
Ook hier een drukke paar dagen gehad en nu een echte offday. Reed net een stukje in de auto en het leek net alsof alles om me heen vertraagde, heel raar. Het gaat er wel op lijken dat de medicijnen langzaam beginnen met werken. Heb iets meer geduld voor dingen en voel me iets beter en rustiger worden. Moet er nog wel echt aan denken op tijd m'm rust te pakken, want het gaat nog heel snel mis. Dan raak ik overprikkeld en voel ik me heel erg onrustig en verschrikkelijk moe. Heb ook nog echt moeite met dingen onthouden, dat lukt me gewoon nog niet. En die besluiteloosheid...
dinsdag 26 februari 2013 om 08:19
Fijn titania dat je het gevoel heb dat de medicatie gaat werken. Ik herken die overprikkeling ook. Gisteren een drukke dag gehad en op het laatst moest ik nog naar en client toe. Ik moest echt moeite om me te concentreren in het gesprek. Dat besef ik dat ik echt op het randje zit van te veel doen en dus gas terug moet nemen. Die besluiteloosheid heb ik nu minder, daar ben ik blij om.
Als ik moe ben, lijken die dwanggedachtes terug te komen. Net alsof die twee dingen aan elkaar gekoppeld zijn. Zo van: ooo ik ben moe en nu komen zeker dwanggedachtes ook....en plof daar zijn ze dan weer. Ik moet echt leren dat moe zijn niet hoeft te betekenen dat ik dan die dwanggedachtes krijg
Lilliwillie knap dat jij bezig ben om helemaal te stoppen met de seroquel. Dat stel ik nog even uit. Als het niet lukt, misschien is een half tabletje een idee. Dan ben je toch een stapje verder in het minderen.
Ik heb bij mijzelf de afspraak als ik voor twaalven niet in slaap val, mag ik een extra tabletje en elke keer val ik voor twaalven in slaap. Dus die afspraak werkt bij mij ook. Ik ben benieuwd of het afbouwen lukt, hoe me op de hoogte. Overigens zit ik bij de psychiater en die gaf aan dat ik zelf moest kijken of ik met 1 tabletje wilde minderen.
Ik zit nu al bijna twee weken op maar 25 mg seroquel. En op zich ging dit goed, behalve drie nachten. Afgelopen nacht sliep ik weer redelijk. Werd tegen vieren en dan heb ik al 5 uur geslapen en val ik gelukkig snel weer in slaap.
Als ik moe ben, lijken die dwanggedachtes terug te komen. Net alsof die twee dingen aan elkaar gekoppeld zijn. Zo van: ooo ik ben moe en nu komen zeker dwanggedachtes ook....en plof daar zijn ze dan weer. Ik moet echt leren dat moe zijn niet hoeft te betekenen dat ik dan die dwanggedachtes krijg
Lilliwillie knap dat jij bezig ben om helemaal te stoppen met de seroquel. Dat stel ik nog even uit. Als het niet lukt, misschien is een half tabletje een idee. Dan ben je toch een stapje verder in het minderen.
Ik heb bij mijzelf de afspraak als ik voor twaalven niet in slaap val, mag ik een extra tabletje en elke keer val ik voor twaalven in slaap. Dus die afspraak werkt bij mij ook. Ik ben benieuwd of het afbouwen lukt, hoe me op de hoogte. Overigens zit ik bij de psychiater en die gaf aan dat ik zelf moest kijken of ik met 1 tabletje wilde minderen.
Ik zit nu al bijna twee weken op maar 25 mg seroquel. En op zich ging dit goed, behalve drie nachten. Afgelopen nacht sliep ik weer redelijk. Werd tegen vieren en dan heb ik al 5 uur geslapen en val ik gelukkig snel weer in slaap.
dinsdag 26 februari 2013 om 08:22
sorry hoor moest even mijn opluchting delen
woensdag 27 februari 2013 om 03:25
Weer wakker. Ik snap het niet. Ga redelijk rustig naar bed. Ik werd dan tegen half 3 wakker, omdat ik dacht dat het licht was. Ik dacht toen oooo dat is mooi ik heb lang geslapen! Niet dus. Vervolgens lijk ik bijna weer in slaap te vallen, gaat mijn man enorm woelen. En ja nu weer klaar wakker en dan ga ik piekeren. Moet ik nou toch meer seroquel innemen? Het ging 1,5 week goed, dus waarom nu in 1 keer minder? En dan ga ik balen. Dat helpt natuurlijk ook niet. Ik wil niet meteen naar meer medicatie grijpen, want tja iedereen slaapt wel een periode slecht.
Zo dubbel allemaal. Waarom slaap ik niet gewoon 6 uur door? Ga ik dat nog ooit doen... Sinds mijn zoon er is, heb ik zelden 6 uur achter elkaar geslapen. Laat staan 8 uur. Ik accepteer ook meer dat mijn slaappatroon misschien nooit meer wordt zo als voor heen... Dus dat ik altijd wel eventjes 's nachts wakker wordt... Maar dan moet ik wel redelijk vlot weer in slaap vallen. Dit is irritant grrr
Zo dubbel allemaal. Waarom slaap ik niet gewoon 6 uur door? Ga ik dat nog ooit doen... Sinds mijn zoon er is, heb ik zelden 6 uur achter elkaar geslapen. Laat staan 8 uur. Ik accepteer ook meer dat mijn slaappatroon misschien nooit meer wordt zo als voor heen... Dus dat ik altijd wel eventjes 's nachts wakker wordt... Maar dan moet ik wel redelijk vlot weer in slaap vallen. Dit is irritant grrr
woensdag 27 februari 2013 om 16:10
@zazoet; klinkt absurt, maar het went. Ik slaap al meer dan 10 jaar zoals jij. Ik weet inmiddels niet beter....
Vanmorgen was ik zo vermoeid, dat ik weer terug naar bed ben gegaan. Vriend was thuis, dus ik kon lekker naar bed. Geslapen van 9 tot 11. Dat was even nodig!
Verder gaat het psychisch wel ok. De ophoging doet inmiddels zijn werk en alles is redelijk stabiel.
Lichamelijk gaat het niet zo goed. Dus weer zh in en uit. Heel vermoeiend, en slik ook meer pijnstillers dan voorheen.
Vanmorgen was ik zo vermoeid, dat ik weer terug naar bed ben gegaan. Vriend was thuis, dus ik kon lekker naar bed. Geslapen van 9 tot 11. Dat was even nodig!
Verder gaat het psychisch wel ok. De ophoging doet inmiddels zijn werk en alles is redelijk stabiel.
Lichamelijk gaat het niet zo goed. Dus weer zh in en uit. Heel vermoeiend, en slik ook meer pijnstillers dan voorheen.
donderdag 28 februari 2013 om 09:16
Ha zazoethorn, vreselijk balen van je nachten. Het is zo frustrerend om doodmoe in je bed te liggen terwijl je niet in slaap valt. Ik zou je ook geen advies kunnen geven, want geen idee wat je er aan kan doen, ik heb het geluk dat het opeens weer lukt. Ik slaap inmiddels weer 3 nachten prima. Is een goed gevoel dat ik zonder medicatie ook kan slapen. Had me al bijna verzoend met het idee dat ik daar altijd een pilletje voor nodig zou hebben.
zaterdag 2 maart 2013 om 19:36
Hey meiden,
Hier gaat het weer beter... Slapen blijft rommelig, 1 à 2 keer per nacht wakker is normaal denk ik. Ik slaap dan wel weer door en voel me redelijk uitgerust.
Toch heb ik de wens ooit wakker te worden door de wekker... Zo lekker in bed liggen en er eigenlijk niet de uit willen. Of heerlijk lang kunnen uitslapen, dat lukt me ook niet goed. Misschien is dit wel de biologische klok...
In april ga ik me op het werk beter melden. Ik vind het wel spannend, maar ben ook blij dat ik gewoon beter genoeg ben om te kunnen werken.
Kolki fijn dat het psychisch beter gaat. Ik hoop dat het lichamelijk niet iets ergs?
Lilliwilli wat ben ik blij om te horen dat je van de seroquel af ben. Dat geeft mij hoop... Gebruik je ook AD, dat weet ik even niet meer?
Zwartepietje geniet van je dagen, ga je nog iets leuks doen en ook jezelf verwennen?
Titania hoe is het met jou.
Hier gaat het weer beter... Slapen blijft rommelig, 1 à 2 keer per nacht wakker is normaal denk ik. Ik slaap dan wel weer door en voel me redelijk uitgerust.
Toch heb ik de wens ooit wakker te worden door de wekker... Zo lekker in bed liggen en er eigenlijk niet de uit willen. Of heerlijk lang kunnen uitslapen, dat lukt me ook niet goed. Misschien is dit wel de biologische klok...
In april ga ik me op het werk beter melden. Ik vind het wel spannend, maar ben ook blij dat ik gewoon beter genoeg ben om te kunnen werken.
Kolki fijn dat het psychisch beter gaat. Ik hoop dat het lichamelijk niet iets ergs?
Lilliwilli wat ben ik blij om te horen dat je van de seroquel af ben. Dat geeft mij hoop... Gebruik je ook AD, dat weet ik even niet meer?
Zwartepietje geniet van je dagen, ga je nog iets leuks doen en ook jezelf verwennen?
Titania hoe is het met jou.
zondag 3 maart 2013 om 09:34
Zazoethom, ik slik ook citalopram/Lexapro, als alles zo blijft gaan ga ik die in mei afbouwen. Maar ben erg blij dat ik van de seroquel af ben. Ik vond het altijd wat eng als mijn man weg was s avonds en ik in een 'kunstmatige' slaap was: wat als de kleine man wakker wordt hoor ik hem dan wel? Moet wel zeggen dat mijn slapen volgens mij ook nooit meer wordt wat het is geweest. Uitslapen lukt echt niet meer en ook s nachts word ik wel een paar x wakker.
Maar wat lekker dat je weer aan werk denkt! Heb je een plan om rustig te beginnen? Zin in? Of zie je er tegen op?
En hoe is het met de rest?
Maar wat lekker dat je weer aan werk denkt! Heb je een plan om rustig te beginnen? Zin in? Of zie je er tegen op?
En hoe is het met de rest?
zondag 3 maart 2013 om 19:41
Fijn om te horen lilliwilli... En tja misschien moet ik daar bij neerleggen dat me slaap nooit meer hetzelfde wordt. Mijn 'stiefmoeder' (klinkt zo naar maar ze is juist een heel fijn mens) heeft dat ook gezegd dat je nooit meer zo slaapt als voordat je kinderen krijgt. En mijn buurvrouw gaf ook aan dat sinds haar kinderen pubers zijn zij meer de oude werd. Terwijl beiden verder geen problemen had hoor, maar mij meer de boodschap wil geven dat je leven gewoon veranderd.
Wat betreft wek. Ik ben in augustus gestart, maar kreeg een terugval door een vervelende opmerking van de bedrijfsarts. Toen heb ik gevraagd dat ik op de poli in mijn woonplaats mag werken en dat was geen problemen. Daar ben ik in oktober gestart en werk nu 24 uur. Meer wil ik ook niet werken. Nu nog alleen op productie, dan ben ik beter genoeg om uit de ziektewet te gaan. Vind dat wel spannend, maar ooit moet ik me toch beter melden. Je moet even net over die drempel heen. Werk geeft mij in de meeste gevallen goed afleiding.
Heb nu voor het eerst ook zin om op vakantie te gaan. Ik moest daar eerst niet aan denken, maar nu wil ik zelfs verder weg dan nederland. We denken aan frankrijk. Hebben jullie nog goede tips wbt vakantie?
Wat betreft wek. Ik ben in augustus gestart, maar kreeg een terugval door een vervelende opmerking van de bedrijfsarts. Toen heb ik gevraagd dat ik op de poli in mijn woonplaats mag werken en dat was geen problemen. Daar ben ik in oktober gestart en werk nu 24 uur. Meer wil ik ook niet werken. Nu nog alleen op productie, dan ben ik beter genoeg om uit de ziektewet te gaan. Vind dat wel spannend, maar ooit moet ik me toch beter melden. Je moet even net over die drempel heen. Werk geeft mij in de meeste gevallen goed afleiding.
Heb nu voor het eerst ook zin om op vakantie te gaan. Ik moest daar eerst niet aan denken, maar nu wil ik zelfs verder weg dan nederland. We denken aan frankrijk. Hebben jullie nog goede tips wbt vakantie?
maandag 4 maart 2013 om 21:48
Even een paar dagen druk geweest (man is een paar dagen weg, dus alleen met twee kindjes, best even zwaar) en 's avonds telkens uitgeput op bed (lig er nu ook al in, met laptopje erbij). Fin te horen dat iedereen weer wat positiever klinkt! Ik had het de afgelopen weken even heel zwaar, jongste kwam opeens weer voor nachtvoedingen, om 00.00 uur, 03.00 uur en 06.00 uur. Ik was echt gesloopt!! Was donderdag op het consultatiebureau en daar zagen ze het ook aan haar gewicht. Het is altijd al een stevige grote dame geweest (4kg en 56 cm bij geboorte), maar haar gewichts'lijntje' begon nu af te buigen. Ze had gewoon honger en die nachtvoedingen hard nodig. Dus nu weer begonnen met bijvoedingen en dan wat meer. ' s ochtends fruit, tussen de middag een halve boterham en 's avonds groente en dan ipv de laatste (borst) voeding een fles afgekolfde melk met pap. Dat lijkt te werken, ze slaapt in ieder geval weer langer. Maar ik merk ook dat wat jullie ook zeggen: val vrij gemakkelijk in slaap, maar wordt tussendoor vrij veel wakker en kom dan moeilijker weer terug in slaap. De jongste slaapt nu wel al een ruime week elke nacht op haar eigen kamertje (ze paste echt niet meer in de wieg naast het bed) en ik ben daar vrij rustig onder gelukkig (sta niet meer huilend naar een perfect slapend kindje te kijken). De ophoging van de medicatie gaat echt zijn werk nu doen. Merk ook wel dat ik er nog lang niet ben, werken zit er ook nog even helemaal niet in, ook in overleg met psycholoog en uwv. Eerst maar even zorgen dat ik er hier thuis weer een beetje ritme in heb en daar rustig over ben. De dingen die ik allemaal moet doen is nog een te grote brij in m'n hoofd. Zelfs koken gaat niet vanzelf (terwijl ik een hele tijd als kok heb gewerkt in het verleden), ik heb moeite met het eten tegelijkertijd klaar te hebben, bijv. aardappels/groente/vlees ik kan niet meer plannen lijkt wel.
en mbt tot slapen met kinderen doe je nooit meer zo als toen je nog geen kinderen had: had ik met de eerste niet zoveel last van, dat kwam wel weer goed. Een nacht langer dan een paar uur achter elkaar doorslapen lijkt me nu de hemel! Dat is echt al een jaar geleden (in de zwangerschap sliep ik ook heel belabberd).
Kolki: naar zeg dat het lichamelijk weer slechter gaat! Zoals je al eerder zei is het of het een of het ander dat goed gaat, gaat het psychisch beter, werkt je lichaam niet mee en andersom.... sterkte!
Welterusten dames!
en mbt tot slapen met kinderen doe je nooit meer zo als toen je nog geen kinderen had: had ik met de eerste niet zoveel last van, dat kwam wel weer goed. Een nacht langer dan een paar uur achter elkaar doorslapen lijkt me nu de hemel! Dat is echt al een jaar geleden (in de zwangerschap sliep ik ook heel belabberd).
Kolki: naar zeg dat het lichamelijk weer slechter gaat! Zoals je al eerder zei is het of het een of het ander dat goed gaat, gaat het psychisch beter, werkt je lichaam niet mee en andersom.... sterkte!
Welterusten dames!
donderdag 7 maart 2013 om 15:10
Pfff hier een potje moe. Ik slaap wel, maar heel onrustig. Veel dromen. Soms zo echt dat ik dan begin twijfelen of ik echt heb meegemaakt.
Maar goed. Ik baal dat ik slecht slaap, maar raak niet in panier.
Ik moet ook zeggen dat ik het nu ook echt wat drukker heb met bv werk en prive.
Mijn man heeft cursus en is dus veel meer weg. De zorg om mijn zoon komt grotendeels bij te liggen. Op zich gaat dat goed, maar wil even me-time!
Misschien dat we volgend weekend een weekendje weg gaan...
Zit nu op de bank niks te doen, heb gewoon geen puf...
Hoe is het verder met jullie
Maar goed. Ik baal dat ik slecht slaap, maar raak niet in panier.
Ik moet ook zeggen dat ik het nu ook echt wat drukker heb met bv werk en prive.
Mijn man heeft cursus en is dus veel meer weg. De zorg om mijn zoon komt grotendeels bij te liggen. Op zich gaat dat goed, maar wil even me-time!
Misschien dat we volgend weekend een weekendje weg gaan...
Zit nu op de bank niks te doen, heb gewoon geen puf...
Hoe is het verder met jullie
zaterdag 9 maart 2013 om 20:09
Smailietje, hierboven staat mijn verhaal en van anderen! Sterkte ik hoop dat je hier wat aan hebt. Stel gerust je vragen, misschien kunnen wij hier antwoord op geven.
Mij helpt het om mijn verhaal hier kwijt te kunnen doen... Ik zie het ook als een soort dagboek, wanneer ik een terugval heb of me even gewoon minder, lees ik terug hoe het daarvoor ging.
Meiden hoe is het verder met jullie. Ik slaap nog steeds onrustig.... En droom ook erg levendig.... Ik droom dat ik een spekje at en dat smaakte zo goed.... En op de een of andere manier pakte ik in mijn slaap een oordop en stopte het in mijn mond met het idee dat het een spekje was.... Heel maf, maar zulke dromen heb ik dus.
Waarschijnlijk ben ik echt aan het verwerken wat ik allemaal beleef en en ben natuurlijk drukker nu ik werk.
Heb nu wel enorm veel zin in zomervakantie. Weten jullie al waar jullie heen gaan?
Mij helpt het om mijn verhaal hier kwijt te kunnen doen... Ik zie het ook als een soort dagboek, wanneer ik een terugval heb of me even gewoon minder, lees ik terug hoe het daarvoor ging.
Meiden hoe is het verder met jullie. Ik slaap nog steeds onrustig.... En droom ook erg levendig.... Ik droom dat ik een spekje at en dat smaakte zo goed.... En op de een of andere manier pakte ik in mijn slaap een oordop en stopte het in mijn mond met het idee dat het een spekje was.... Heel maf, maar zulke dromen heb ik dus.
Waarschijnlijk ben ik echt aan het verwerken wat ik allemaal beleef en en ben natuurlijk drukker nu ik werk.
Heb nu wel enorm veel zin in zomervakantie. Weten jullie al waar jullie heen gaan?
zondag 10 maart 2013 om 20:51
Smailietje: stel je vragen, deel je zorgen, uit je frustraties en weet: het komt goed je gaat je beter voelen. Hoe lang het gaat duren kan ik je niet vertellen maar de hel die pnd heet gaat over met de juiste hulp!
Zazoethom; ik droom ook heel veel en heftig. Ik dacht dat ik mijn dromen nu beter onthoudt omdat de kleine man me nog wel eens uit mijn remslaap trekt, maar als ik dit zo lees zou het ook wel eens onderdeel van het verwerkingsproces kunnen zijn inderdaad. Herkennen anderen dit ook?
Bijzonder he om de weg die je afgelegd hebt terug te lezen. Bewonderenswaardig hoor hoe je geknokt hebt en nog soms moet knokken. Echt respect!
Vandaag ben ik met vrienden en hun kids naar het pannenkoekenhuis geweest. 12 volwassenen en 10 kids: erg gezellig en super genoten: zoiets had ik een half jaar geleden niet durven dromen!!
Zazoethom; ik droom ook heel veel en heftig. Ik dacht dat ik mijn dromen nu beter onthoudt omdat de kleine man me nog wel eens uit mijn remslaap trekt, maar als ik dit zo lees zou het ook wel eens onderdeel van het verwerkingsproces kunnen zijn inderdaad. Herkennen anderen dit ook?
Bijzonder he om de weg die je afgelegd hebt terug te lezen. Bewonderenswaardig hoor hoe je geknokt hebt en nog soms moet knokken. Echt respect!
Vandaag ben ik met vrienden en hun kids naar het pannenkoekenhuis geweest. 12 volwassenen en 10 kids: erg gezellig en super genoten: zoiets had ik een half jaar geleden niet durven dromen!!
maandag 11 maart 2013 om 20:05
Lilliwilli bedankt voor je lieve bericht en goed om te horen dat het goed met je gaat...
Het lijkt ook alsof alles ook wat normaler wordt...
Ben nog wel zenuwachtig of onzeker over dingen op het werk. Doe ik het wel goed e.d.
Maar dat zal er wel bij horen. Ik ben gaan werken op een andere poli. Dus het is voor mij nog even wennen aan collega's enzo.
Maar goed ik voel me oke en daar ben ik blij mee.
Het lijkt ook alsof alles ook wat normaler wordt...
Ben nog wel zenuwachtig of onzeker over dingen op het werk. Doe ik het wel goed e.d.
Maar dat zal er wel bij horen. Ik ben gaan werken op een andere poli. Dus het is voor mij nog even wennen aan collega's enzo.
Maar goed ik voel me oke en daar ben ik blij mee.
dinsdag 12 maart 2013 om 19:15
zazoethom wat fijn dat het wat beter met je gaat.....het gevoel dat alles weer wat normaler wordt herken in heel erg.
Ik heb de laatste weken ook vaak momenten dat ik denk hé het voelt weer als voorheen, heerlijk gevoel!
Hier gaat het over het algemeen ook aardig goed, afentoe wat ik nog wel eens overvallen door een angstig gevoel en er borrelt nog wel eens een gedachte op maar ik mag niet klagen!
Wat betreft je werk, ik kan me voorstellen dat je je daar nog wel eens onzeker overvoelt, ik ben ook net voor deeltijd begonnen in een nieuwe functie, ook dat had echt tijd nodig om te wennen, nu naar een aantal weken gaat dat al stukken beter en voel ik me minder zenuwachtig eronder.
Hoop wel dat je je ervaringen met ons blijft delen, ik heb er altijd veel aan gehad en denk de rest ook!
Ik heb de laatste weken ook vaak momenten dat ik denk hé het voelt weer als voorheen, heerlijk gevoel!
Hier gaat het over het algemeen ook aardig goed, afentoe wat ik nog wel eens overvallen door een angstig gevoel en er borrelt nog wel eens een gedachte op maar ik mag niet klagen!
Wat betreft je werk, ik kan me voorstellen dat je je daar nog wel eens onzeker overvoelt, ik ben ook net voor deeltijd begonnen in een nieuwe functie, ook dat had echt tijd nodig om te wennen, nu naar een aantal weken gaat dat al stukken beter en voel ik me minder zenuwachtig eronder.
Hoop wel dat je je ervaringen met ons blijft delen, ik heb er altijd veel aan gehad en denk de rest ook!
woensdag 13 maart 2013 om 19:01
Ik zal zeker mijn ervaringen blijven delen... En ik heb zeker ook wat aan jou/jullie ervaringen gehad...
Het gaat steeds redelijk goed... Wel wat chagerijnig. Ik moet denk ik ongesteld worden.... En balen dat het weer sneeuwt, maar goed verder niks te klagen. Het gaat eigenlijk zo zijn gangetje.
Dit weekend gaat onze zoon uit logeren en wij een weekendje naar Haarlem. Daar heb ik veel zin. Even uit de dagelijkse sleur...
Het gaat steeds redelijk goed... Wel wat chagerijnig. Ik moet denk ik ongesteld worden.... En balen dat het weer sneeuwt, maar goed verder niks te klagen. Het gaat eigenlijk zo zijn gangetje.
Dit weekend gaat onze zoon uit logeren en wij een weekendje naar Haarlem. Daar heb ik veel zin. Even uit de dagelijkse sleur...
vrijdag 15 maart 2013 om 14:39
pffft, alweer sneeuw...
Het lijkt met allemaal wel wat beter te gaan zo te lezen, goed te horen! Dat geeft moed. Hier gaat het ook wel wat beter, maar ik merk wel dat het nog een heel wankel evenwicht is. Van de week liet ik een tosti aanbranden en daarvan was ik weer helemaal van de rel. Huilen en een 'ik ben niks waard, kan niet eens een tosti maken' gevoel. De medicijnen zorgen er wel voor dat ik het dagelijks leven wel iets beter aan kan, er zit nog vooruitgang in, ben er nog niet, maar heb wel de overtuiging dat het goed gaat komen en dat had ik een paar maanden geleden nog niet.
En ja die dromen.... heel herkenbaar! Hele realistische, maar raaaare dromen.
Ook ik heb veel aan jullie verhalen en de herkenning daarin en het opschrijven van m'n eigen verhalen. We komen er wel!
Het lijkt met allemaal wel wat beter te gaan zo te lezen, goed te horen! Dat geeft moed. Hier gaat het ook wel wat beter, maar ik merk wel dat het nog een heel wankel evenwicht is. Van de week liet ik een tosti aanbranden en daarvan was ik weer helemaal van de rel. Huilen en een 'ik ben niks waard, kan niet eens een tosti maken' gevoel. De medicijnen zorgen er wel voor dat ik het dagelijks leven wel iets beter aan kan, er zit nog vooruitgang in, ben er nog niet, maar heb wel de overtuiging dat het goed gaat komen en dat had ik een paar maanden geleden nog niet.
En ja die dromen.... heel herkenbaar! Hele realistische, maar raaaare dromen.
Ook ik heb veel aan jullie verhalen en de herkenning daarin en het opschrijven van m'n eigen verhalen. We komen er wel!
zondag 17 maart 2013 om 19:24
meiden hoe is het?
hier gaat alles goed, begin steeds meer dingen weer "aan te kunnen"oefff wat klinkt dat dramatisch haha
Vorige week weer bij de psychiater geweest en we gaan de riperdal weer wat verder afbouwen, ik vind dit heel spannend! Voel natuurlijk direct weer van alles en gooi dit dan op het afbouwen, fout ik weet het!
Hoe gaat het verders met jullie?
hier gaat alles goed, begin steeds meer dingen weer "aan te kunnen"oefff wat klinkt dat dramatisch haha
Vorige week weer bij de psychiater geweest en we gaan de riperdal weer wat verder afbouwen, ik vind dit heel spannend! Voel natuurlijk direct weer van alles en gooi dit dan op het afbouwen, fout ik weet het!
Hoe gaat het verders met jullie?
