Psyche
alle pijlers
Postnatale depressie en nu op zoek naar positieve verhalen!,
dinsdag 8 januari 2013 om 13:56
Lieve moeders die dit lezen,
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
woensdag 30 januari 2013 om 22:19
Vannacht redelijk geslapen... Wel onrustig maar beter dan verwacht. Ik werd om 1.30 wakker en vervolgens rond 4.30 en daarna wat gedommeld.
Het is lastig om te voelen of ik nou vermoeid ben door de griep of toch slaaptekort... Ik ga maar uit van het eerste.
Lilliwillie goed om te horen dat het snel goed met je gaat. Welke medicatie slik je als ik vragen mag. En wanneer sloeg het aan?
Vandaag een 6,5. Positief:
- Met zijn drieen naar het beeld en geluid museum geweest
- vanavond gevolleybald
Op zich loopt het wel redelijk met mij. Ik werk nu 20 uur en ga straks 24 uur werken, qua tempo zit ik nog niet volledig op 24 uur.
Het enige waar ik tegen aan loop is dat je regelmatig gefocust bent hoe ik me voel en bang bent voor een terugval... Soms wil je gewoon niet meer denken en lekker gewoon je dagelijks bezigheden doen.
Vandaag hoorde ik dat een vriendin zwanger is van een tweede. Haar dochter is nu 13 maand... Dan heb ik wel zoiets dit wil ik ook... En tegelijkertijd ook weer niet... Maar ik wil ook niet jaren wachten. Dubbel is dat. Kennen jullie dit probleem ook.
Het is lastig om te voelen of ik nou vermoeid ben door de griep of toch slaaptekort... Ik ga maar uit van het eerste.
Lilliwillie goed om te horen dat het snel goed met je gaat. Welke medicatie slik je als ik vragen mag. En wanneer sloeg het aan?
Vandaag een 6,5. Positief:
- Met zijn drieen naar het beeld en geluid museum geweest
- vanavond gevolleybald
Op zich loopt het wel redelijk met mij. Ik werk nu 20 uur en ga straks 24 uur werken, qua tempo zit ik nog niet volledig op 24 uur.
Het enige waar ik tegen aan loop is dat je regelmatig gefocust bent hoe ik me voel en bang bent voor een terugval... Soms wil je gewoon niet meer denken en lekker gewoon je dagelijks bezigheden doen.
Vandaag hoorde ik dat een vriendin zwanger is van een tweede. Haar dochter is nu 13 maand... Dan heb ik wel zoiets dit wil ik ook... En tegelijkertijd ook weer niet... Maar ik wil ook niet jaren wachten. Dubbel is dat. Kennen jullie dit probleem ook.
donderdag 31 januari 2013 om 08:59
donderdag 31 januari 2013 om 10:01
Ik heb op dit moment geen kinderen, maar wil toch even reageren ip get verhaal van Julia.
Bang zijn om niet te kunnen slapen heb ik ook gehad en soms nog. Maar van waar ik kwam en waar ik nu ben, is het echt flink verbeterd.
Heb nooit ad geslikt, wel slaappillen als ik weer in een waardeloze periode zat.
Wat goed geholpen heeft is een therapie bij IPZO. Daar werken therapeuten speciaal getraind on mensen te helpen met angat. Misschien is dat wat voor je?
Bang zijn om niet te kunnen slapen heb ik ook gehad en soms nog. Maar van waar ik kwam en waar ik nu ben, is het echt flink verbeterd.
Heb nooit ad geslikt, wel slaappillen als ik weer in een waardeloze periode zat.
Wat goed geholpen heeft is een therapie bij IPZO. Daar werken therapeuten speciaal getraind on mensen te helpen met angat. Misschien is dat wat voor je?
donderdag 31 januari 2013 om 11:33
Ha dames,
Zazoethoorn erg goed hoor dat je al weer op de 20 uur zit en dat je uitjes onderneemt als het beeld & geluid museum. Ik zou je meer als een 6,5 geven! Dat je steeds bezig bent met 'hoe voel ik me nou' herken ik ook heel erg. Hier ben ik ook heel veel mee bezig geweest. En bij elke vleugje van sjagerijnigheid of onzekerheid dacht ik weer; O nee daar gaan we weer. moet zeggen dat het met de tijd steeds meer naar de achtergrond verdwijnt.
Ik slik Lexapro (citalopram) en seroquel. In het begin kreeg ik daar nog nitrazepam bij voor het slapen. Ik ben nu langzaam de seroquel aan het afbouwen. Ik vind het lastig te zeggen wanneer de medicijnen, en dan ook welke medicijnen, hun werk zijn gaan doen. Ik heb half oktober beginnen met slikken en toen ik half november stopte met de seroquel ging het weer hardgrondig mis. Meteen weer gestart met seroquel en sinds begin december weer echrt aan het opkrabbelen. Al met al heeft het dus een week of 6 geduurd. Sindsdien heb ik ook geen last meer van bijwerkingen. Nu maar hopen dat de nieuwe afbouwpoging beter verloopt.
Op advies van mijn psycholoog moet ik mijn schildklierwaarden nog laten checken. Ze verwacht geen rare dingen maar het verbaasde haar dat dat nog niet gedaan is. Is dat bij jullie wel gecontroleerd?
Wat betreft een 2e kindje; daar ben ook wel mee bezig. Ik vind dat lastig hoor! De wens is er zeker. En wij hadden de droom van een niet al te groot leeftijdsverschil. Maar om de stap te nemen en dan weer het enorme risico te lopen, en dan zelfs de zorg over 2 kindjes te hebben. Pffff ik weet het nog niet. Ik begrijp dat er wel bepaalde voorzorgsmaatregelen te nemen zijn, maar garanties heb je natuurlijk nooit. Gelukkig hebben we nog even de tijd
Fijne dag allemaal dames!
Zazoethoorn erg goed hoor dat je al weer op de 20 uur zit en dat je uitjes onderneemt als het beeld & geluid museum. Ik zou je meer als een 6,5 geven! Dat je steeds bezig bent met 'hoe voel ik me nou' herken ik ook heel erg. Hier ben ik ook heel veel mee bezig geweest. En bij elke vleugje van sjagerijnigheid of onzekerheid dacht ik weer; O nee daar gaan we weer. moet zeggen dat het met de tijd steeds meer naar de achtergrond verdwijnt.
Ik slik Lexapro (citalopram) en seroquel. In het begin kreeg ik daar nog nitrazepam bij voor het slapen. Ik ben nu langzaam de seroquel aan het afbouwen. Ik vind het lastig te zeggen wanneer de medicijnen, en dan ook welke medicijnen, hun werk zijn gaan doen. Ik heb half oktober beginnen met slikken en toen ik half november stopte met de seroquel ging het weer hardgrondig mis. Meteen weer gestart met seroquel en sinds begin december weer echrt aan het opkrabbelen. Al met al heeft het dus een week of 6 geduurd. Sindsdien heb ik ook geen last meer van bijwerkingen. Nu maar hopen dat de nieuwe afbouwpoging beter verloopt.
Op advies van mijn psycholoog moet ik mijn schildklierwaarden nog laten checken. Ze verwacht geen rare dingen maar het verbaasde haar dat dat nog niet gedaan is. Is dat bij jullie wel gecontroleerd?
Wat betreft een 2e kindje; daar ben ook wel mee bezig. Ik vind dat lastig hoor! De wens is er zeker. En wij hadden de droom van een niet al te groot leeftijdsverschil. Maar om de stap te nemen en dan weer het enorme risico te lopen, en dan zelfs de zorg over 2 kindjes te hebben. Pffff ik weet het nog niet. Ik begrijp dat er wel bepaalde voorzorgsmaatregelen te nemen zijn, maar garanties heb je natuurlijk nooit. Gelukkig hebben we nog even de tijd
Fijne dag allemaal dames!
donderdag 31 januari 2013 om 13:30
Wel goed dat je alweer bijna 24 uur werkt zazoethom! En dat je toch redelijk geslapen hebt. En de griep kan je er nu niet bij gebruiken he, bah, Beterschap!
Lilliwilli: Fijn zo'n positief verhaal! Wel snel dat je je zoveel beter voelt. Wanneer ga je een nieuwe afbouwpoging ondernemen? Mijn huisarts zei dat als de medicijnen eenmaal goed werken ik nog minstens een half jaar door moest slikken en dan pas langzaam afbouwen, om het risico van het terugkomen van de klachten te verminderen. Maar goed, zover zijn we nog niet.
Zwarte pietje: hoe ging het gisteren, je moest naar een begrafenis zei je? Pittig lijkt me.
Gisteren een vreselijke dag, had de nacht daarvoor weer een vreselijke paniekaanval. Dus uiteindelijk maar weer bed uit en iets anders gaan doen om te kalmeren. Uiteindelijk om 3 uur weer in bed, jongste werd om 5.30 uur wakker voor een voeding, nog weten te rekken tot 6.00 uur. Vervolgens m'n oudste om 6.30 wakker omdat ze in bed heeft geplast. Uiteindelijk maar zo'n 2 uurtjes geslapen dus. Gisteren op m'n tandvlees doorgekomen en ik lag om 7 uur op bed (nog wel tv gekeken, af en toe even weggedommeld). Vandaag lekker uitgeslapen (tussen de voedingen door) en beetje rustig aan doen. Zat gisteren ook nog tegen een borstontsteking aan, en dat is pijnlijk! Met veel masseren en laten drinken lijkt het nu wat beter te gaan, nog wel gevoelig, maar niet zo pijnlijk als gisteren.
Gisteren geef ik een 3, vandaag een 5+ (nog net geen voldoende).
Positief:
- lekker uitgeslapen
- ga straks met m'n dochter lekker in bad
Lilliwilli: Fijn zo'n positief verhaal! Wel snel dat je je zoveel beter voelt. Wanneer ga je een nieuwe afbouwpoging ondernemen? Mijn huisarts zei dat als de medicijnen eenmaal goed werken ik nog minstens een half jaar door moest slikken en dan pas langzaam afbouwen, om het risico van het terugkomen van de klachten te verminderen. Maar goed, zover zijn we nog niet.
Zwarte pietje: hoe ging het gisteren, je moest naar een begrafenis zei je? Pittig lijkt me.
Gisteren een vreselijke dag, had de nacht daarvoor weer een vreselijke paniekaanval. Dus uiteindelijk maar weer bed uit en iets anders gaan doen om te kalmeren. Uiteindelijk om 3 uur weer in bed, jongste werd om 5.30 uur wakker voor een voeding, nog weten te rekken tot 6.00 uur. Vervolgens m'n oudste om 6.30 wakker omdat ze in bed heeft geplast. Uiteindelijk maar zo'n 2 uurtjes geslapen dus. Gisteren op m'n tandvlees doorgekomen en ik lag om 7 uur op bed (nog wel tv gekeken, af en toe even weggedommeld). Vandaag lekker uitgeslapen (tussen de voedingen door) en beetje rustig aan doen. Zat gisteren ook nog tegen een borstontsteking aan, en dat is pijnlijk! Met veel masseren en laten drinken lijkt het nu wat beter te gaan, nog wel gevoelig, maar niet zo pijnlijk als gisteren.
Gisteren geef ik een 3, vandaag een 5+ (nog net geen voldoende).
Positief:
- lekker uitgeslapen
- ga straks met m'n dochter lekker in bad
donderdag 31 januari 2013 om 19:52
meiden daar was ik weer......vandaag een leuk dagje gehad met allerlei leuke dingen....ik voelde me goed! natuurlijk waren er wel eens..... momentjes.....maar we moeten naar de positieve dingen kijken!
Gister begravenis gehad....t was moeilijk maar ik heb me er aardig doorheen geslagen.
Ik geef vandaag een 7,5
positieve punten
kunnen genieten van mijn dagje uit
lekker met zoonlief gezwommen
Gister begravenis gehad....t was moeilijk maar ik heb me er aardig doorheen geslagen.
Ik geef vandaag een 7,5
positieve punten
kunnen genieten van mijn dagje uit
lekker met zoonlief gezwommen
donderdag 31 januari 2013 om 20:22
Lilliwill: slik jij seroquel voor de nacht? En ja mijn schildkierhormoon werd direct getest.
Titania: balen van die paniekaanval, gelukkig dat de nacht daarna goed ging! Lijkt me pittig twee kinderen. Merk je al voordelen van AD. Want dat slik je nu 3 week toch?
Zwartepietje: fijn dat je dag lekker is verlopen, ondanks de begrafenis. En hoe is het de afbouw verder verlopen?
Lolita: ik heb nog niet op je bericht gereageerd., maar dank als je dit nog leest. Hoe lang heeft het bij je geduurd en heb je je medicatie afgebouwd?
Julia, Stop en Kolki hoe gaat het met jullie?
Ik moet wel zeggen dat ik niet alles meer van jullie kan bijhouden. Ik mag wel een schriftje bijleggen ... Maar goed als ik dingen dubbel vraag, neem het me niet kwalijk.
Met mij gaat het redelijk. Vandaag wer bij de therapeut geweest. De kwestie bedrijfsarts met haar besproken en zij vindt het schadelijk wat bedrijfsarts allemaal zegt (is overigens een vrouw...). Mijn therapeut geeft aan dat ik echt ooit weer beter wordt.
Ook het volgende besproken en misschien herkennen jullie dit ook. Als het lekker en goed verloopt met mij, dan denk ik yes het loopt lekker, vervolgens gaat mijn gedachte mij uittesten door allenaal negatieve gedachtes op te roepen, terwijl ik dat niet had of wilde.... Beetje zo: hee ik denk niks vervelends meer over mijn zoon, dat is fijn... En vervolgens... O ja is dat zo zie je die mes dan niet liggen... Nou ja uiteindelijk ben ik een gevecht in mijn hoofd aan het houden... Dus nu moet ik het uittesten van mijn gedachte gaan accepteren... Lastig hoe doen jullie dat?
Een 7 geef ik.
- samen met zoon bij schoonzusje en neefje geweest, was gezellig.
- gekookt voor buurvrouw.
Titania: balen van die paniekaanval, gelukkig dat de nacht daarna goed ging! Lijkt me pittig twee kinderen. Merk je al voordelen van AD. Want dat slik je nu 3 week toch?
Zwartepietje: fijn dat je dag lekker is verlopen, ondanks de begrafenis. En hoe is het de afbouw verder verlopen?
Lolita: ik heb nog niet op je bericht gereageerd., maar dank als je dit nog leest. Hoe lang heeft het bij je geduurd en heb je je medicatie afgebouwd?
Julia, Stop en Kolki hoe gaat het met jullie?
Ik moet wel zeggen dat ik niet alles meer van jullie kan bijhouden. Ik mag wel een schriftje bijleggen ... Maar goed als ik dingen dubbel vraag, neem het me niet kwalijk.
Met mij gaat het redelijk. Vandaag wer bij de therapeut geweest. De kwestie bedrijfsarts met haar besproken en zij vindt het schadelijk wat bedrijfsarts allemaal zegt (is overigens een vrouw...). Mijn therapeut geeft aan dat ik echt ooit weer beter wordt.
Ook het volgende besproken en misschien herkennen jullie dit ook. Als het lekker en goed verloopt met mij, dan denk ik yes het loopt lekker, vervolgens gaat mijn gedachte mij uittesten door allenaal negatieve gedachtes op te roepen, terwijl ik dat niet had of wilde.... Beetje zo: hee ik denk niks vervelends meer over mijn zoon, dat is fijn... En vervolgens... O ja is dat zo zie je die mes dan niet liggen... Nou ja uiteindelijk ben ik een gevecht in mijn hoofd aan het houden... Dus nu moet ik het uittesten van mijn gedachte gaan accepteren... Lastig hoe doen jullie dat?
Een 7 geef ik.
- samen met zoon bij schoonzusje en neefje geweest, was gezellig.
- gekookt voor buurvrouw.
vrijdag 1 februari 2013 om 14:03
Zazoethom: Ja ik slik nu drie weken en ik moet zeggen dat ik vandaag een redelijk goede dag heb, voel me bijna weer 'normaal' (heb eigenlijk een hekel aan de term 'normaal', alsof je moet voldoen aan een standaarnorm, hou ik niet zo van... ). Ben wel erg duizelig. Hopen dat er van dit soort dagen nog vele volgen. En jij? Jij bent evenlang bezig toch met slikken? 'Voel' jij al iets?
Zwartepietje: jij klinkt positief! Goed hoor! Minder last van de afkickverschijnselen?
Lilliwilli: nee, geen schildklierhormoon getest bij mij. Hoe gaat het afbouwen?
Wat je zegt Zazoethom, op de momenten dat het goed gaat en je even geen sombere gedachten hebt, spelen je eigen gedachten een spelletje met je. Zodra je beseft dat je geen sombere gedachten hebt is het over met de pret, dan gaan je gedachten zelf wel iets bedenken. Zo van 'oh ja, jij hebt geen sombere gedachten dacht je, nou wat dacht je dan van dit:....(rits sombere gedachten achter elkaar)'. Zo werkte het voor de AD ook met slapen 'oh ja, jij voelt je sterk genoeg om zonder medicatie in slaap te vallen, nou mooi niet dus'. Terwijl ik wel een paar keer had dat ik vergeten was de medicatie in te nemen en dat zelf pas de dag daarna doorhad en wel redelijk had geslapen. Nu slaap ik over het algemeen wel beter zonder aanvullende middelen. Zal nooit iemand worden die binnen een kwartier in slaap valt als ik op bed lig, ben ik nooit geweest, heb altijd al minimaal een uur nodig gehad om in slaap te vallen, maar nu met AD is mijn slaappatroon wel weer redelijk zoals ie was voor de zwangerschap (tijdens zwangerschap was het ook al drama).
Ik geef vandaag een 7:
- een uur lang met een goede vriendin gebeld, heel gezellig
- heb zelfs zin om met dit slechte weer even de deur uit te gaan
Zwartepietje: jij klinkt positief! Goed hoor! Minder last van de afkickverschijnselen?
Lilliwilli: nee, geen schildklierhormoon getest bij mij. Hoe gaat het afbouwen?
Wat je zegt Zazoethom, op de momenten dat het goed gaat en je even geen sombere gedachten hebt, spelen je eigen gedachten een spelletje met je. Zodra je beseft dat je geen sombere gedachten hebt is het over met de pret, dan gaan je gedachten zelf wel iets bedenken. Zo van 'oh ja, jij hebt geen sombere gedachten dacht je, nou wat dacht je dan van dit:....(rits sombere gedachten achter elkaar)'. Zo werkte het voor de AD ook met slapen 'oh ja, jij voelt je sterk genoeg om zonder medicatie in slaap te vallen, nou mooi niet dus'. Terwijl ik wel een paar keer had dat ik vergeten was de medicatie in te nemen en dat zelf pas de dag daarna doorhad en wel redelijk had geslapen. Nu slaap ik over het algemeen wel beter zonder aanvullende middelen. Zal nooit iemand worden die binnen een kwartier in slaap valt als ik op bed lig, ben ik nooit geweest, heb altijd al minimaal een uur nodig gehad om in slaap te vallen, maar nu met AD is mijn slaappatroon wel weer redelijk zoals ie was voor de zwangerschap (tijdens zwangerschap was het ook al drama).
Ik geef vandaag een 7:
- een uur lang met een goede vriendin gebeld, heel gezellig
- heb zelfs zin om met dit slechte weer even de deur uit te gaan
zaterdag 2 februari 2013 om 09:22
Ha dames,
Wat goed om te lezen dat de laatste verhalen allemaal overwegend positief zijn: super! Heerlijk he om weer te kunnen genieten van kleine voorheen doodnormale dingen! Terwijl ik dit schrijft ontdekt mijn zoon de knopjes van zijn speelgoedtelefoon: supergrappig die verbazing als er weer een geluidje klinkt. Bijzonder om te lezen dat die 'mindtricks' bij meer mensen spelen dacht dat alleen ik me af en toe depressief kon 'denken'.
Ik slik de seroquel inderdaad voor de nacht, maar is voorgeschreven om de enorme drukte in mijn hoofd te stoppen en ik vermoed ook dat ze me enigszins randpsychotisch vonden. Ik slikte 75 mg, afgelopen 3 weken 50 mg en gisteravond voor het eerst 25 mg. Moet zeggen dat ik niet echt verschil merk gelukkig. Maar de vorige x ging het pas mis toen ik helemaal niet meer slikte dus we zullen zien. De lexapro zal ik inderdaad nog een paar maanden moeten slikken.
Voor jullie allemaal: fijn weekend! Hopelijk straks weer een aantal 7s en 8en te lezen!
Wat goed om te lezen dat de laatste verhalen allemaal overwegend positief zijn: super! Heerlijk he om weer te kunnen genieten van kleine voorheen doodnormale dingen! Terwijl ik dit schrijft ontdekt mijn zoon de knopjes van zijn speelgoedtelefoon: supergrappig die verbazing als er weer een geluidje klinkt. Bijzonder om te lezen dat die 'mindtricks' bij meer mensen spelen dacht dat alleen ik me af en toe depressief kon 'denken'.
Ik slik de seroquel inderdaad voor de nacht, maar is voorgeschreven om de enorme drukte in mijn hoofd te stoppen en ik vermoed ook dat ze me enigszins randpsychotisch vonden. Ik slikte 75 mg, afgelopen 3 weken 50 mg en gisteravond voor het eerst 25 mg. Moet zeggen dat ik niet echt verschil merk gelukkig. Maar de vorige x ging het pas mis toen ik helemaal niet meer slikte dus we zullen zien. De lexapro zal ik inderdaad nog een paar maanden moeten slikken.
Voor jullie allemaal: fijn weekend! Hopelijk straks weer een aantal 7s en 8en te lezen!
zaterdag 2 februari 2013 om 12:57
zondag 3 februari 2013 om 22:27
Hai!
Is er hier trouwens iemand die ook Haldol heeft geslikt? Ik heb het maar eventjes geslikt want sliep helemaal niet meer.....
Nu ik de lexapro heb opgehoogd slaap ik als een roosje..... Niet te geloven he?? Vandaag heb ik gewoon een goeie dag gehad! Ik begin wat meer helderheid in mijn hoofd te krijgen en niet meer zo'n bedompt gevoel. Ik begin weer allerlei ideeen te krijgen en zelfs zin om ze uit te voeren....
Kon ik maar een paar weken vooruit spoelen zodat ik weer lekker mijzelf kan zijn. Het lijkt zo oneerlijk om er alleen maar uit te mogen kijken en het niet te mogen ervaren....
Beterschap zwarte pietje!
Titiana; ik snap het dat je er niet over wil schrijven. Je zo voelen is al klote genoeg en het opnieuw te ervaren door erover te schrijven is niet leuk.... Hou je taai meid!
Is er hier trouwens iemand die ook Haldol heeft geslikt? Ik heb het maar eventjes geslikt want sliep helemaal niet meer.....
Nu ik de lexapro heb opgehoogd slaap ik als een roosje..... Niet te geloven he?? Vandaag heb ik gewoon een goeie dag gehad! Ik begin wat meer helderheid in mijn hoofd te krijgen en niet meer zo'n bedompt gevoel. Ik begin weer allerlei ideeen te krijgen en zelfs zin om ze uit te voeren....
Kon ik maar een paar weken vooruit spoelen zodat ik weer lekker mijzelf kan zijn. Het lijkt zo oneerlijk om er alleen maar uit te mogen kijken en het niet te mogen ervaren....
Beterschap zwarte pietje!
Titiana; ik snap het dat je er niet over wil schrijven. Je zo voelen is al klote genoeg en het opnieuw te ervaren door erover te schrijven is niet leuk.... Hou je taai meid!
maandag 4 februari 2013 om 11:29
@ Kolki ik heb geen Haldol geslikt. Wel temazepam en nitrazepam, temazepam hielp bij mij nauwelijks maar van nitrazepam was ik half in coma. Fijn dat je zo lekker slaapt op de lexapro; dacht dat je daar juist moeilijker door ging slapen, vandaar dat ik hem 's ochtends moet nemen. Slik jij die 's avonds? En fijn dat je weer plannen krijgt! Zo begon de weg terug bij mij ook; nog te lamlendig om ze uit te voeren maar wel allerlei plannen, langzaam kwam ook de puf terug en toen kon ik alle plannen uit te voeren.
@titiana balen dat je een slechte dag hebt. Hopelijk is vandaag beter?
@titiana balen dat je een slechte dag hebt. Hopelijk is vandaag beter?
maandag 4 februari 2013 om 13:04
zijn er meer mensen die nog steeds tegen werken opzien, ik merk dat de dag voordat ik werken moet me altijd op 1 of andere manier wat onrustig voel....misschien heeft het er ook mee te maken dat onze zoon momenteel een drama maakt van de gastouder......elke keer als ik hem breng is het tranen met tuiten....ik ga dan zo naar weg....hij houd het ongeveer een uur vol zegt de gastouder en kalmeert dan weer wat, zijn er mensen die dit herkennen, dacht dat het een fase was maar deze fase duurt nu al vier maanden. Voor de rest heeft hij het er prima naar zijn zin....is altijd vrolijk als hij er weg komt, misschien komt het ook omdat hij er zo weinig is werd laatst geopperd. (hij gaat de ene week een hele dag en de andere week een halve dag) misschien iemand van jullie die het herkend of die tips heeft.
maandag 4 februari 2013 om 13:52
Hallo Allemaal,
Ik had hier wat geschreven, maar zie het niet staan.
Met mij gaat het redelijk, ondankst de steeds terugkerende griep. ik herken griepverschijnselen niet altijd even goed en koppelde het voorheen aan de PND en stress. Dus dan ging ik me nog ellendiger voelen..., nu kan ik het beter relativeren door te denken dat dit waarschijnlijk de griep is.
Dit maakt dat ik me sneller moe voel. Ook wil ik niet toegeven aan de griep (tja wie wel), want dan voel ik me zo'n zeur...
Gisteren zou ik samen met mijn man naar de bios gaan. Mijn vader en zijn vriendin zouden oppasen, maar ik voelde me zo lamlendig in mijn spieren, misselijk en buikkrampen, dat ik besloten had om toch niet te gaan. Daar baal ik dan van. Ik wil wel en mijn stemming is vrij neutraal, alleen nu doet me lichaam weer raar.
Op de vraag over de haldol. Ik heb voor de nacht temazepam gehad. Alleen dat werkte 3/4 uur en daarna werd ik een nachtmerrie wakker. Dit kan blijkbaar een bijwerking zijn. Ook heb ik voor paniekaanvallen oxazepam gehad, alleen werd ik daar weer somberder van. Dus pammetjes werken bij mij niet.
Lexapro is dat nou hetzelfde als citolapram?
Kolki wat fijn dat het nu beter gaat. en straks lekker de plannen uitvoeren. Wat is het eerste wat je wilt gaan doen.
Zwartepietje wat vervelend dat je zoon zo reageert op de gastouder. Mijn zoon gaat naar opa en oma's als we allebei werken. Hij heeft wel periodes gehad dat hij moest huilen als ik weg ging, maar dit stopte vrijwel direct als ik uit zicht was.
wel wordt ik ook onrustiger als ik onze zoon de volgende dag naar bv oma (schoonmoeder) moet brengen en daarna naar het werk moet. Wat voor spullen moet je allemaal meenemen en gesjouw in en uit de auto. Gelukkig komt mijn moeder bij ons en is het niet elke week zo.
Titania sterkte, hoop dat je snel je goed gaat voelen.
Ik zit trouwens te denken om de seroquel te verminderen van 50 mg naar 25..., want ik val met gemak in slaap. Wordt wel geregeld wakker, maar val dan ook weer in slaap. Alleen durf ik het niet. Ik moest van de psychiater zelf even kijken hoe ik me voelde met de citolapram en als ik me suffig voelde dan mocht ik zelf de seroquel naar beneden stellen. Tja wanneer beslis je zoiets. Ik zal blij zijn dat ik de seroquel niet meer nodig heb, want dan hoef ik daar 's avonds niet meer aan denken...
Nou genoeg geschreven dacht ik zo.
Ik ga weer aan het werk...
Ik had hier wat geschreven, maar zie het niet staan.
Met mij gaat het redelijk, ondankst de steeds terugkerende griep. ik herken griepverschijnselen niet altijd even goed en koppelde het voorheen aan de PND en stress. Dus dan ging ik me nog ellendiger voelen..., nu kan ik het beter relativeren door te denken dat dit waarschijnlijk de griep is.
Dit maakt dat ik me sneller moe voel. Ook wil ik niet toegeven aan de griep (tja wie wel), want dan voel ik me zo'n zeur...
Gisteren zou ik samen met mijn man naar de bios gaan. Mijn vader en zijn vriendin zouden oppasen, maar ik voelde me zo lamlendig in mijn spieren, misselijk en buikkrampen, dat ik besloten had om toch niet te gaan. Daar baal ik dan van. Ik wil wel en mijn stemming is vrij neutraal, alleen nu doet me lichaam weer raar.
Op de vraag over de haldol. Ik heb voor de nacht temazepam gehad. Alleen dat werkte 3/4 uur en daarna werd ik een nachtmerrie wakker. Dit kan blijkbaar een bijwerking zijn. Ook heb ik voor paniekaanvallen oxazepam gehad, alleen werd ik daar weer somberder van. Dus pammetjes werken bij mij niet.
Lexapro is dat nou hetzelfde als citolapram?
Kolki wat fijn dat het nu beter gaat. en straks lekker de plannen uitvoeren. Wat is het eerste wat je wilt gaan doen.
Zwartepietje wat vervelend dat je zoon zo reageert op de gastouder. Mijn zoon gaat naar opa en oma's als we allebei werken. Hij heeft wel periodes gehad dat hij moest huilen als ik weg ging, maar dit stopte vrijwel direct als ik uit zicht was.
wel wordt ik ook onrustiger als ik onze zoon de volgende dag naar bv oma (schoonmoeder) moet brengen en daarna naar het werk moet. Wat voor spullen moet je allemaal meenemen en gesjouw in en uit de auto. Gelukkig komt mijn moeder bij ons en is het niet elke week zo.
Titania sterkte, hoop dat je snel je goed gaat voelen.
Ik zit trouwens te denken om de seroquel te verminderen van 50 mg naar 25..., want ik val met gemak in slaap. Wordt wel geregeld wakker, maar val dan ook weer in slaap. Alleen durf ik het niet. Ik moest van de psychiater zelf even kijken hoe ik me voelde met de citolapram en als ik me suffig voelde dan mocht ik zelf de seroquel naar beneden stellen. Tja wanneer beslis je zoiets. Ik zal blij zijn dat ik de seroquel niet meer nodig heb, want dan hoef ik daar 's avonds niet meer aan denken...
Nou genoeg geschreven dacht ik zo.
Ik ga weer aan het werk...
maandag 4 februari 2013 om 16:54
even reageren op zazoethom....ik zou zeker proberen de seroquel af te bouwen naar 25 mg...zoals je al zegt je slaapt de laatste tijd al beter dus waarom dan nog 50 mg. denk erom als je af gaat bouwen dat alles eerst weer even wat minder gaat...zo ging het bij mij helaas ook! doorzetten meid we komen er wel!
maandag 4 februari 2013 om 19:56
Laten we het erop houden dat ik gisteren serieus overwoog om in de auto te stappen en gewoon weg te rijden, maakt niet uit waarheen en hier gewoon de boel de boel te laten. Gelukkig overwon het verstand het nog (maar ook nog maar net...). Geen goede dag dus. Vandaag wel weer wat beter.
Zwarte pietje: werken? moet er nog niet aan denken... heb geen werk op het ogenblik, was hard op zoek, maar dat nu ook maar even aan de wilgen gehangen. Ik denk dat als ik werk had gehad dat ik dan wel gewoon zou gaan werken, maar de stress van een nieuwe baan nu, nee bedankt. Pffft moeilijk is dat he als ze niet willen. Had dat met de oudste op een gegeven moment ook (maar die was toen 2,5 al), bleek gewoon een fase te zijn. Maar gemakkelijk is het niet voor de mama (kinderen zijn het zo weer vergeten).
Zazoethom: vervelend zeg dat je nog steeds griepverschijnselen hebt. Hoop dat het snel weer over is! Fijn dat je nu weer beter slaapt.
Ik baal echt heel erg van mijn slechte dag gisteren, alsof ik weer terug bij af ben... Inmiddels 3,5 week aan het slikken en verbetering zie ik nog niet. Waarschijnlijk betekent dat over 2 weken dosis omhoog. Wat ik liever had willen voorkomen, maar het is niet anders. We zien wel, donderdag voor het eerst naar de psycholoog, eens zien wat dat voor effect heeft..
Zwarte pietje: werken? moet er nog niet aan denken... heb geen werk op het ogenblik, was hard op zoek, maar dat nu ook maar even aan de wilgen gehangen. Ik denk dat als ik werk had gehad dat ik dan wel gewoon zou gaan werken, maar de stress van een nieuwe baan nu, nee bedankt. Pffft moeilijk is dat he als ze niet willen. Had dat met de oudste op een gegeven moment ook (maar die was toen 2,5 al), bleek gewoon een fase te zijn. Maar gemakkelijk is het niet voor de mama (kinderen zijn het zo weer vergeten).
Zazoethom: vervelend zeg dat je nog steeds griepverschijnselen hebt. Hoop dat het snel weer over is! Fijn dat je nu weer beter slaapt.
Ik baal echt heel erg van mijn slechte dag gisteren, alsof ik weer terug bij af ben... Inmiddels 3,5 week aan het slikken en verbetering zie ik nog niet. Waarschijnlijk betekent dat over 2 weken dosis omhoog. Wat ik liever had willen voorkomen, maar het is niet anders. We zien wel, donderdag voor het eerst naar de psycholoog, eens zien wat dat voor effect heeft..
dinsdag 5 februari 2013 om 12:22
Tsja, die gedachten doen rare dingen met je... Heb gisteravond/vannacht ook weer wat 'ergs' gedaan. Jongste lag op haar eigen kamertje te slapen. Tot nog toe heeft ze dat twee keer eerder geprobeerd (voor kerst nog), de eerste keer vond zij dat niet leuk, de tweede keer ik niet. Nu weer geprobeerd, zij lag heerlijk te slapen, maar ik kon niet slapen, ik lag met de babyfoon tegen m'n oren geklemd. Zooooo bang dat er iets zou gebeuren, dat ze zou stoppen met ademhalen. Uiteindelijk was de batterij van de babyfoon leeg, die begon te piepen. Had natuurlijk makkelijk beneden even de oplader kunnen halen. In plaats daarvan ben ik op haar kamertje gaan zitten, naar haar kijkende als slapende en proberen mijn nare gedachten onder controle te krijgen. (en huilen natuurlijk...). Uiteindelijk toch opgepakt, gevoed en weer in het wiegje naast ons bed neergelegd (waar ze nog maar net inpast). Deze mama is er nog niet aan toe, ik ben nog te labiel en belachelijk overbezorgd...
dinsdag 5 februari 2013 om 19:25
Hey titania... Had je dat overbezorgde ook bij de eerste? Ik herken het heel erg van de eerste 4 maanden, daarna storte ik in en moest ik me zoon "los laten". Daar hele fijne gesprekken met mij vader over gehad. Dat je na de geboorte van je baby moet leren loslaten, zodat ze zelf gaan ontwikkelen. Ik vond het bijvoorbeeld verschrikkelijk als mijn zoon huilde en durfde dus hem niet weg te leggen, want dan begon hij te huilen nou ja ik vond het krijsen. Dit ging bij mij door merg en been, dus mijn zoon zat aan mijn "vastgeplakt" dmv een draagzak en ik ging zelf zo met hem naar het toilet. Ik moest echt leren om het huilen te verdragen en hem dus weg te leggen... Ook het idee dat ik even niet aan hem dacht, vond ik niet kunnen... Nu merk ik zelf dat hij veel leert doordat ik hem loslaat. Zo is hij 's ochtends met zijn knuffels aan het spelen (grote gesprekken) ipv dat huilend zich meld. Hij heeft ons dan even niet nodig om zich te vermaken. Als hij ons nodig heeft, komt hij vaak zelf naar ons toe ipv dat hij gaat jengelen.
Ik was eerst ook overal bang voor. Heeft allerlei ziektes/aandoeningen gehad in mijn gedacht: reflux, rs-virus, klompvoetje en ik was ook heel erg bang voor wiegendood. Ook was ik overtuigd dat een baby sowieso stikt als hij onder een dekentje... Totdat ik onze zoon onder het dekentje trof (2,5maand was hij), hij huilde... Maar ik was zo in de war, want hij leefde nog... Nu kan ik dit redelijk loslaten... Als hij koorts heeft, kijk ik of hij goed drinkt, eet, alert is en niet te benauwd... Als dit het geval is hoef ik niet de huisarts te bellen. Terwijl ik in de eerste 3 maand bijna dagelijks met de huisarts aan de telefoon zat.
Uiteindelijk kom ik toch tot de conclusie: hoe goed jij je kind beschermt, garantie heb je nooit... Dit blijkt ook uit een incident, waarbij ik dacht dat onze zoon van toen 2 maand veilig op de buik op onze brede bank lag. Als hij 2 keer draaide was dat veilig... Ik had niet verwacht dat hij zal gaan draaien, want niks leek er op en hij was nog maar 2 maand. Ik hoefde alleen het flesje uit de keuken te halen en toen besloot hier drie keer te draaien... Plof... Op de grond en mama in paniek. Hij heeft er niks aan over gehouden...gelukkig... Maar hieruit blijkt al hoe veilig je denkt te zijn, geen garantie heb je.
Verder gaat het vandaag wisselend met mij... Ik heb gisteren gelezen dat 10mg citalopram hetzelfde is al het placebo-effect... En dat het juiste effect bij 20mg merkbaar is... Dus ik weer aan het piekeren..., want zit ik mezelf nou weer voor de gek te houden. Tja jullie zullen je afvragen waarom ik dit lees. Ik doe een bijscholing waarbij ik straks medicatiecontroles ga doen in de kinderpsychiatrie..dussss dit was nou net niet wat ik wilde lezen. Gisteravond was ik hyper naar bed gegaan. We kijken dan nog even tv of ik lees een boekje, meestal val ik halverwege in slaap..., maar gisteren dus niet. Ik was ook vaag misselijk al een paar dagen en vroeg me af of dit de griep is of juist zenuwen. Uiteindelijk werd ik daar zenuwachtig van, dus maar een extra seroquel ingenomen. Ben in slaap gevallen, een uur later wakker, maar wel weer in slaap gevallen... Tot 5.30 en daarna wat gedommeld. De rest vd dag somber en daarna weer vrolijk... Grrrrrrr nu gefrustreerd....
Dus ik geef een 6:
- twee clienten gezien vandaag
- leuk gespeeld met mijn zoon
Ik was eerst ook overal bang voor. Heeft allerlei ziektes/aandoeningen gehad in mijn gedacht: reflux, rs-virus, klompvoetje en ik was ook heel erg bang voor wiegendood. Ook was ik overtuigd dat een baby sowieso stikt als hij onder een dekentje... Totdat ik onze zoon onder het dekentje trof (2,5maand was hij), hij huilde... Maar ik was zo in de war, want hij leefde nog... Nu kan ik dit redelijk loslaten... Als hij koorts heeft, kijk ik of hij goed drinkt, eet, alert is en niet te benauwd... Als dit het geval is hoef ik niet de huisarts te bellen. Terwijl ik in de eerste 3 maand bijna dagelijks met de huisarts aan de telefoon zat.
Uiteindelijk kom ik toch tot de conclusie: hoe goed jij je kind beschermt, garantie heb je nooit... Dit blijkt ook uit een incident, waarbij ik dacht dat onze zoon van toen 2 maand veilig op de buik op onze brede bank lag. Als hij 2 keer draaide was dat veilig... Ik had niet verwacht dat hij zal gaan draaien, want niks leek er op en hij was nog maar 2 maand. Ik hoefde alleen het flesje uit de keuken te halen en toen besloot hier drie keer te draaien... Plof... Op de grond en mama in paniek. Hij heeft er niks aan over gehouden...gelukkig... Maar hieruit blijkt al hoe veilig je denkt te zijn, geen garantie heb je.
Verder gaat het vandaag wisselend met mij... Ik heb gisteren gelezen dat 10mg citalopram hetzelfde is al het placebo-effect... En dat het juiste effect bij 20mg merkbaar is... Dus ik weer aan het piekeren..., want zit ik mezelf nou weer voor de gek te houden. Tja jullie zullen je afvragen waarom ik dit lees. Ik doe een bijscholing waarbij ik straks medicatiecontroles ga doen in de kinderpsychiatrie..dussss dit was nou net niet wat ik wilde lezen. Gisteravond was ik hyper naar bed gegaan. We kijken dan nog even tv of ik lees een boekje, meestal val ik halverwege in slaap..., maar gisteren dus niet. Ik was ook vaag misselijk al een paar dagen en vroeg me af of dit de griep is of juist zenuwen. Uiteindelijk werd ik daar zenuwachtig van, dus maar een extra seroquel ingenomen. Ben in slaap gevallen, een uur later wakker, maar wel weer in slaap gevallen... Tot 5.30 en daarna wat gedommeld. De rest vd dag somber en daarna weer vrolijk... Grrrrrrr nu gefrustreerd....
Dus ik geef een 6:
- twee clienten gezien vandaag
- leuk gespeeld met mijn zoon
woensdag 6 februari 2013 om 13:54
@zazoethom: ja loslaten, begint al vanaf de geboorte. Met de eerste had ik daar minder moeite mee (maar toen zat ik ook wel op die grote roze wolk), die sliep met 8 weken de nacht door en vanaf 10 weken op haar eigen kamer. Met de jongste heb ik daar overdag ook geen moeite mee (ze ligt nu ook te slapen op haar eigen kamer), maar 's nachts wil ik haar gewoon horen ademhalen. Het is niet dat ik haar de hele dag rondsjouw, ze is ook wel eens bij mijn ouders voor een uurtje of paar uurtjes soms, daar heb ik dan geen moeite mee. Maar een hele nacht durf ik nog niet aan. Volgende maand hebben we eigenlijk een bedrijfsuitje/weekend van m'n vriend, maar dat is in zuid-limburg (andere eind van het land voor ons), met een overnachting. Ik zou eerst meegaan, maar ik durf dat nog niet aan, een nacht weg en dan meteen zo verweg. (bovendien ken ik al die mensen niet).
Mbt placebo dosering: toevallig belde m'n huisarts mij gisteren of ik al effect merkte van de medicatie (nee dus) en met het voorstel om het op te hogen tot 20 mg (dus nu 2 tabletjes te slikken), omdat dat de normale dosering is voor volwassenen. Daar dus gisteren mee begonnen. En ik weet niet of het door de dubbele dosering kwam of omdat mijn gedachten weer een spelletje spelen, maar ik werd er ontzettend hyper van. Ben een beetje bang voor weer opnieuw beginnen met de bijwerkingen.
Oh en met dat omrollen: ja, oeps! dat had ik bij mijn eerste, die rolde nooit en toen opeens op de commode toen ik me omdraaide, bijna met haar hoofd op de grond, kon haar nog net bij haar benen grijpen... sindsdien (en dus nu ook met de jongste) heeeel voorzichtig. Zomaar vanuit het niets kunnen ze soms dingen doen die ze voorheen nooit deden.
Met de eerste al alle kinderziekten gehad en koortsaanvallen die vanuit het niets opkomen en ook vanuit het niets weer weggaan, dus daar ben ik niet zo bang voor (gelukkig heeft ze nog nooit koorts gehad), het is echt puur 's nachts dat ik haar wil horen ademen (m'n oudste snurkt als een grote vent, dus die hoor ik sowieso wel
).
Hou je taai Zazoe! Kun je niet met je huisarts bellen als je onzeker bent over de hoogte van je medicatie?
Mbt placebo dosering: toevallig belde m'n huisarts mij gisteren of ik al effect merkte van de medicatie (nee dus) en met het voorstel om het op te hogen tot 20 mg (dus nu 2 tabletjes te slikken), omdat dat de normale dosering is voor volwassenen. Daar dus gisteren mee begonnen. En ik weet niet of het door de dubbele dosering kwam of omdat mijn gedachten weer een spelletje spelen, maar ik werd er ontzettend hyper van. Ben een beetje bang voor weer opnieuw beginnen met de bijwerkingen.
Oh en met dat omrollen: ja, oeps! dat had ik bij mijn eerste, die rolde nooit en toen opeens op de commode toen ik me omdraaide, bijna met haar hoofd op de grond, kon haar nog net bij haar benen grijpen... sindsdien (en dus nu ook met de jongste) heeeel voorzichtig. Zomaar vanuit het niets kunnen ze soms dingen doen die ze voorheen nooit deden.
Met de eerste al alle kinderziekten gehad en koortsaanvallen die vanuit het niets opkomen en ook vanuit het niets weer weggaan, dus daar ben ik niet zo bang voor (gelukkig heeft ze nog nooit koorts gehad), het is echt puur 's nachts dat ik haar wil horen ademen (m'n oudste snurkt als een grote vent, dus die hoor ik sowieso wel
).Hou je taai Zazoe! Kun je niet met je huisarts bellen als je onzeker bent over de hoogte van je medicatie?
woensdag 6 februari 2013 om 20:52
Zazoethoorn: vervelend dat je zulke dingen op je werk mee krijgt, daarvan raak je wel even van slag! Ik werk ook in de zorg en heb gelukkig met mijn werkgever de afspraak kunnen maken dat ik emotioneel beladen zaken voorlopig mag ontwijken. Dit is met mijn werkzaamheden en door mijn geweldige collega's ook wel te doen gelukkig. Overigens slik ik ook 10 mg en heb zelf wel het gevoel dat het iets doet en niet alleen een placebo effect. Volgens mij hebben medicijnen op iedereen een andere uitwerking zeker in het geval van AD. Dat maakt het ook zo'n lastige zoektocht naar het juiste middel.
Titania: het gevoel van in de auto willen stappen en weg willen rijden herken ik heel erg. Het pure vluchtgedrag: ik heb heel lang gevraagd of ze me alsjeblieft op wilden nemen en ben onder andere op een middag het bos ingelopen met het vaste voornemen dat ik gewoon eindeloos rechtdoor zou blijven lopen. Maar van je ellendige gevoel kan je natuurlijk niet vluchten, aan het einde van het bospad waren nog dezelfde moeilijkheden en enorme zorgen natuurlijk. Hopelijk gaat de 20 mg snel zijn werk voor je doen!!
Titania: het gevoel van in de auto willen stappen en weg willen rijden herken ik heel erg. Het pure vluchtgedrag: ik heb heel lang gevraagd of ze me alsjeblieft op wilden nemen en ben onder andere op een middag het bos ingelopen met het vaste voornemen dat ik gewoon eindeloos rechtdoor zou blijven lopen. Maar van je ellendige gevoel kan je natuurlijk niet vluchten, aan het einde van het bospad waren nog dezelfde moeilijkheden en enorme zorgen natuurlijk. Hopelijk gaat de 20 mg snel zijn werk voor je doen!!
donderdag 7 februari 2013 om 16:23
hallo meiden hoe is het ermee.....hier gaat het redelijk...merk afentoe dat ik er nog eens een depressieve dag tussen heb zitten, ban dan gelijk zo bang dat ik weer terugval....ik herken dat ook wel in jullie verhalen dat jullie dat ook wel hebben. ik voel me op zulke dagen negatief en somber, misschien moeten we accepteren dat iedereen deze dagen wel eens heeft!morgen maar weer hopen op een betere dag nog even terug te komen op loslaten ik had en heb hier ook erg veel moeite mee, aan de ene kant weet ik dat het goed voor mijn zoon is dat hij eens ergens anders is dan bij mama aan de andere kant merk ik dat ik hem het liefste bij me heb
Titania hoe is het nu met jou? ook weer wat een betere dag?
Zazoethom wat jij verteld over dingen lezen op je werk, ik heb dat ook of ik zie bv dat een client dezelfde medicatie als mij gerbuikt en ga me dan afvragen of ik net zulk vreemd gedrag vertoon als hem/haar, erg lastig!
Soms ben ik zo bang dat ik nooit weer helemaal me zelf ga worden, hebben jullie dat ook?
Titania hoe is het nu met jou? ook weer wat een betere dag?
Zazoethom wat jij verteld over dingen lezen op je werk, ik heb dat ook of ik zie bv dat een client dezelfde medicatie als mij gerbuikt en ga me dan afvragen of ik net zulk vreemd gedrag vertoon als hem/haar, erg lastig!
Soms ben ik zo bang dat ik nooit weer helemaal me zelf ga worden, hebben jullie dat ook?
