Psyche
alle pijlers
Postnatale depressie en nu op zoek naar positieve verhalen!,
dinsdag 8 januari 2013 om 13:56
Lieve moeders die dit lezen,
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
woensdag 18 september 2013 om 19:44
Hier ben ik weer even... Gaat weer beter en het slapen ook.... Gelukkig maar, je merkt dat je sneller hersteld na een dipmomentje.
Wel pieker ik geregeld over het zwanger worden van een tweede kindje. Ik wil dit heel graag, maar ben ik er wel aan toe? Wanneer ben je er aan toe? En alle zorgen dat je erbij krijgt tijdens je zwangerschap zoals is het kindje wel gezond en stel dat ik dan weer naar wordt in mijn hoofd... En wat als medicatie niet lukt qua afbouwen... Soms denk ik was ik nu maar zwanger dan hebben we het gehad.... En de andere keer denk ik wacht nog maar even zodat je sterker bent... Wanneer ben je sterk genoeg?
Herkennen jullie dit...?
Lilliwillie bedankt voor de tip haptanoom... Ik denk dat ik daar eens naar ga zoeken.... Ik merk dat ik soms verdrietig wordt, soms is het niet te verklaren en soms wel dan wordt ik verdrietig om de zorgen die ik heb. Alleen kan ik niet huilen. Ik huil wel als ik een keer ruzie heb met mijn man. Maar dan huil ik omdat ik boos ben of gefrustreerd. Maar om verdriet niet en dan gaat de spanning in mijn lijf zitten en krijg ik dus last van mijn kaken en rug... Ik ben echt een denken/veel doen vanuit verstand en ik merk dat ik meer moet gaan voelen...
Zwartpietje...fijn dat je een fijne vakantie heb gehad! En tja die triggers zijn herkenbaar. Wat slik je trouwens qua medicatie nog. Klinkt goed hoe je aan het afbouwen bent, wat is je schema?
Wel pieker ik geregeld over het zwanger worden van een tweede kindje. Ik wil dit heel graag, maar ben ik er wel aan toe? Wanneer ben je er aan toe? En alle zorgen dat je erbij krijgt tijdens je zwangerschap zoals is het kindje wel gezond en stel dat ik dan weer naar wordt in mijn hoofd... En wat als medicatie niet lukt qua afbouwen... Soms denk ik was ik nu maar zwanger dan hebben we het gehad.... En de andere keer denk ik wacht nog maar even zodat je sterker bent... Wanneer ben je sterk genoeg?
Herkennen jullie dit...?
Lilliwillie bedankt voor de tip haptanoom... Ik denk dat ik daar eens naar ga zoeken.... Ik merk dat ik soms verdrietig wordt, soms is het niet te verklaren en soms wel dan wordt ik verdrietig om de zorgen die ik heb. Alleen kan ik niet huilen. Ik huil wel als ik een keer ruzie heb met mijn man. Maar dan huil ik omdat ik boos ben of gefrustreerd. Maar om verdriet niet en dan gaat de spanning in mijn lijf zitten en krijg ik dus last van mijn kaken en rug... Ik ben echt een denken/veel doen vanuit verstand en ik merk dat ik meer moet gaan voelen...
Zwartpietje...fijn dat je een fijne vakantie heb gehad! En tja die triggers zijn herkenbaar. Wat slik je trouwens qua medicatie nog. Klinkt goed hoe je aan het afbouwen bent, wat is je schema?
woensdag 18 september 2013 om 20:12
Hallo Zazoethom en de rest,
Wat herkenbaar die twijfels over een nieuwe zwangerschap......ik zou ook graag nog een kindje willen maar voel me daarvoor nog niet stabiel genoeg.
Hebben jullie helemaal geen last meer van dwanggedachten etc.
Ik slik antidepressivia (wat ik blijf slikken) ben hier al eerder aan geweest vanwege een depressie dus wil niet weer dit risico lopen, daarnaast slik ik een hele lage dosis antipsychotica, dit om de scherpe kantjes er wat af te halen.....dit ben ik nu aan het afbouwen, voor een volgende zwangerschap wil ik hier zowiezo vanaf zijn, met de anti depressivia (in lage dosering) mag ik ipc gewoon zwanger worden.
Wat herkenbaar die twijfels over een nieuwe zwangerschap......ik zou ook graag nog een kindje willen maar voel me daarvoor nog niet stabiel genoeg.
Hebben jullie helemaal geen last meer van dwanggedachten etc.
Ik slik antidepressivia (wat ik blijf slikken) ben hier al eerder aan geweest vanwege een depressie dus wil niet weer dit risico lopen, daarnaast slik ik een hele lage dosis antipsychotica, dit om de scherpe kantjes er wat af te halen.....dit ben ik nu aan het afbouwen, voor een volgende zwangerschap wil ik hier zowiezo vanaf zijn, met de anti depressivia (in lage dosering) mag ik ipc gewoon zwanger worden.
woensdag 18 september 2013 om 20:19
Hoi Zazoethom, fijn dat je weer de goede kant op gaat! Tja wanneer ben je klaar voor een 2e? Moeilijke vraag hoor! Maar dat vond ik voor de 1e ook, jij niet? En zo'n PND maakt het alleen nog maar complexer! Heb je deze twijfels wel eens met een behandelaar besproken? Of misschien eens naar een pre-conceptie-spreekuur van de verloskundige, hier hebben we dat ten minste en misschien kunnen ze je daar de juiste vragen stellen? Wij zijn nu 'bezig' (bah wat een nare zin, maar jullie snappen hem...) maar merk dat we tot op heden niet heel hard ons best doen, misschien onbewust? Overigens herken ik jouw argument van dan hebben we dat maar gehad wel hoor. Ik bedoel het niet verkeerd maar dat 1e half jaar is nou niet echt iets waar ik naar uit kijk. Die luiertijd is gewoon vet zwaar: ik heb dan liever een zwaardere luiertijd als een langere luiertijd....dan hebben we dat maar gehad zeg maar....hoe denkt jouw man eigenlijk over een 2e? En wat was jullie aanvankelijke plan voor de 1e kwam?
Haring, hoe is het eigenlijk met jou?
Haring, hoe is het eigenlijk met jou?
zaterdag 28 september 2013 om 19:23
Hoi illiwlie
Ben net terug van een heerlijke vakantie!! Ik hadme op t ergste voorbereid maar ik heb echt genoten! Slapen ging goed. Geen extra medicatie nodig gehad en zelfs middagdutjes kunnen doen! Ongelofelijk. Terug in nederland slaap ik weer als vanouds lijkt t. Ik voel dat t slapen weer als vroeger is. Volgende week echt afbouwen maar ik slikte maar heel weinig en wat de arts al zei wt je slikt is niets en lijkt t op placebopillen.
Gek he! Times heals everything en ik ben nu noet bang dat ik afbouw omdat ik kan slapen.
Zazathoem alleen jij kan aanvoelen wanneer jij het aankan. Er komt een tijd. Echt waar en soms moet je een knoop doorhakken
Ben net terug van een heerlijke vakantie!! Ik hadme op t ergste voorbereid maar ik heb echt genoten! Slapen ging goed. Geen extra medicatie nodig gehad en zelfs middagdutjes kunnen doen! Ongelofelijk. Terug in nederland slaap ik weer als vanouds lijkt t. Ik voel dat t slapen weer als vroeger is. Volgende week echt afbouwen maar ik slikte maar heel weinig en wat de arts al zei wt je slikt is niets en lijkt t op placebopillen.
Gek he! Times heals everything en ik ben nu noet bang dat ik afbouw omdat ik kan slapen.
Zazathoem alleen jij kan aanvoelen wanneer jij het aankan. Er komt een tijd. Echt waar en soms moet je een knoop doorhakken
maandag 30 september 2013 om 19:14
Hey meiden,
Het gaat goed hier. Vorige week een extreem drukke week, maar ik heb het overleefd. Slapen gaat ook redelijk goed... Ik bouw liever de AD af dan de seroquel... Maar goed volgende week naar de arts en kijken wat voor plan we maken
wat betreft de tweede. We gaan eerst in het voorjaar verbouwen en daarna gaan we er voor. Mijn man zegt dat hij er aan toe is, als ik er ook aan toe ben....
Na een tweede ben ik denk ik ook echt wel klaar.... Twee kids lijkt me prima.
Wat betreft de keus voor de eerste, tja daar dacht ik niet echt over na. Meer zoiets van leuk dat gaan we doen. Eenmaal zwanger raakte ik in het begin wel ff in paniek. Want stel je voor als je kindje ziek is of een aandoening heeft, kan ik dat wel aan? Dit heeft een weekje geduurd en daarna kon ik alles goed relativeren.
Een maand voor de bevalling ging ik een borstvoedingscursus doen en daar hoorde ik dat je de eerste paar weken ongeveer 10 voeding per 24 uur moest doen. Ik keek me schoonzusje aan zo van... Zo veel zes keer is toch voldoende?
Al me al ik was vrij naief... En als ik er op terug kijk, heb ik het totaal onderschat...
Haring wat fijn dat je een leuke vakantie heb gehad, hou het gevoel vast!
Het gaat goed hier. Vorige week een extreem drukke week, maar ik heb het overleefd. Slapen gaat ook redelijk goed... Ik bouw liever de AD af dan de seroquel... Maar goed volgende week naar de arts en kijken wat voor plan we maken
wat betreft de tweede. We gaan eerst in het voorjaar verbouwen en daarna gaan we er voor. Mijn man zegt dat hij er aan toe is, als ik er ook aan toe ben....
Na een tweede ben ik denk ik ook echt wel klaar.... Twee kids lijkt me prima.
Wat betreft de keus voor de eerste, tja daar dacht ik niet echt over na. Meer zoiets van leuk dat gaan we doen. Eenmaal zwanger raakte ik in het begin wel ff in paniek. Want stel je voor als je kindje ziek is of een aandoening heeft, kan ik dat wel aan? Dit heeft een weekje geduurd en daarna kon ik alles goed relativeren.
Een maand voor de bevalling ging ik een borstvoedingscursus doen en daar hoorde ik dat je de eerste paar weken ongeveer 10 voeding per 24 uur moest doen. Ik keek me schoonzusje aan zo van... Zo veel zes keer is toch voldoende?
Al me al ik was vrij naief... En als ik er op terug kijk, heb ik het totaal onderschat...
Haring wat fijn dat je een leuke vakantie heb gehad, hou het gevoel vast!
maandag 30 september 2013 om 20:52
meiden wat ontzetten leuk weer wat van jullie te horen!
Hier gaat het ook goed, heb ook drukke weken maar sla me er tot nu toe prima door heen......afentoe even een avondje vroeg op bed doet wonderen.
Leuk om nu ook wat van elkaar te horen nu het goed gaat, ook fijn voor de meiden die er nu middenin zitten, HET KOMT GOED echt waar!
Hier gaat het ook goed, heb ook drukke weken maar sla me er tot nu toe prima door heen......afentoe even een avondje vroeg op bed doet wonderen.
Leuk om nu ook wat van elkaar te horen nu het goed gaat, ook fijn voor de meiden die er nu middenin zitten, HET KOMT GOED echt waar!
maandag 30 september 2013 om 22:27
Fijn om te lezen, dat het goed gaat met jullie. Hier ook eigenlijk alleen maar positief nieuws!! Ik ben sinds een maand weer aan het werk. Mijn uren heel rustig aan het opbouwen:) werk nu 2x 2 uurtjes per week... Volgende week 2x 3 uurtjes:) het gaat goed, ben wel moe na het werken. Alles is weer nieuw en ik moet echt weer vertrouwen krijgen in mezelf. Maar ben zo blij dat ik beetje bij beetje weer mijn 'normale' leven terug krijg:)
Met mijn kleine meisje gaat het ook super, alweer 7 maanden! Tijd vliegt en ik kan nu eindelijk echt genieten.... Het kost tijd maar we komen hier sterker uit!!
Met mijn kleine meisje gaat het ook super, alweer 7 maanden! Tijd vliegt en ik kan nu eindelijk echt genieten.... Het kost tijd maar we komen hier sterker uit!!
zondag 13 oktober 2013 om 08:35
Hoi dames,
Hoe is het met jullie allen? Blijven we stabiel nu de blaadjes gaan vallen? Veer hoe is het werken? Zazoethom hoe is het met de afbouw? Haring blijft het goed gaan met de slaap? Zwartepietje al wat minder druk? En voor de anderen; uiteraard ben ik even nieuwsgierig naar hoe het jullie vergaat!
Ik mag jullie goed nieuws vertellen: ik ben zwanger van onze 2e. Tis nog heel pril, en dus ook heel spannend! Maar voel me weer op en top zwanger inclusief misselijk en mega-tieten. Wist eigenlijk al voor de test dat het 'raak' was. Is allemaal heel snel gegaan, was eigenlijk de 1e ronde raak, wat een geluk! Als alles goed mag blijven gaan komt er half juni een kleintje. Kan het zelf nog niet zo goed bevatten eigenlijk...maar goed dat komt vanzelf....langzaam ben ik me ook wat aan het inlezen over het voorkomen van een 2e PND. Maar alles op zijn tijd, eerst maar eens genieten van het zwanger zijn
Hoe is het met jullie allen? Blijven we stabiel nu de blaadjes gaan vallen? Veer hoe is het werken? Zazoethom hoe is het met de afbouw? Haring blijft het goed gaan met de slaap? Zwartepietje al wat minder druk? En voor de anderen; uiteraard ben ik even nieuwsgierig naar hoe het jullie vergaat!
Ik mag jullie goed nieuws vertellen: ik ben zwanger van onze 2e. Tis nog heel pril, en dus ook heel spannend! Maar voel me weer op en top zwanger inclusief misselijk en mega-tieten. Wist eigenlijk al voor de test dat het 'raak' was. Is allemaal heel snel gegaan, was eigenlijk de 1e ronde raak, wat een geluk! Als alles goed mag blijven gaan komt er half juni een kleintje. Kan het zelf nog niet zo goed bevatten eigenlijk...maar goed dat komt vanzelf....langzaam ben ik me ook wat aan het inlezen over het voorkomen van een 2e PND. Maar alles op zijn tijd, eerst maar eens genieten van het zwanger zijn
zondag 13 oktober 2013 om 12:52
hallo meiden,
Lilliwilli gefeliciteerd met je zwangerschap, leuk hoor, vind je het ook spannend? Geniet er idd geval lekker van!
Hier weer een stapje verder aan het afbouwen......en ja hoor alle angsten komen weer terug grrr bah. Nu dus maar even om de dag afbouwen en dan zien hoe het gaat, ik moet er toch ooit van af kunnen!Zazoethom hoe is het met jou en de rest? 't valt wat stil op het forum......
Lilliwilli gefeliciteerd met je zwangerschap, leuk hoor, vind je het ook spannend? Geniet er idd geval lekker van!
Hier weer een stapje verder aan het afbouwen......en ja hoor alle angsten komen weer terug grrr bah. Nu dus maar even om de dag afbouwen en dan zien hoe het gaat, ik moet er toch ooit van af kunnen!Zazoethom hoe is het met jou en de rest? 't valt wat stil op het forum......
zondag 13 oktober 2013 om 16:31
Hey meiden,
Leuk om weer wat te horen van jullie. Lilliwillie gefeliciteerd wat een super goed nieuws!! Hier alles goed.... Nog wel wat last van spanningen in mijn nek als ik het druk heb. Nog last van concentratie problemen, zeker als ik lang iets moet doen dan ben ik daarna helemaal klaar. Na het werken wat steeds beter gaat ben ik ook erg moe, herkennen jullie dit?? Ik ga volgende maand beginnen met de afbouw van de AD. Dit vind ik wel weer heel spannend. Maar goed we gaan ervoor. Voor de rest krijg ik steeds meer vertrouwen in de dingen.
Ben een weekend weg geweest met mijn vriendinnen en dit ging ook super... Ik kon soms alleen slecht schakelen tussen de gesprekken, dat is soms nog een beetje vermoeiend. Hoe is het verder met jullie allemaal?? @zwartepietje succes met het afbouwen!!
Leuk om weer wat te horen van jullie. Lilliwillie gefeliciteerd wat een super goed nieuws!! Hier alles goed.... Nog wel wat last van spanningen in mijn nek als ik het druk heb. Nog last van concentratie problemen, zeker als ik lang iets moet doen dan ben ik daarna helemaal klaar. Na het werken wat steeds beter gaat ben ik ook erg moe, herkennen jullie dit?? Ik ga volgende maand beginnen met de afbouw van de AD. Dit vind ik wel weer heel spannend. Maar goed we gaan ervoor. Voor de rest krijg ik steeds meer vertrouwen in de dingen.
Ben een weekend weg geweest met mijn vriendinnen en dit ging ook super... Ik kon soms alleen slecht schakelen tussen de gesprekken, dat is soms nog een beetje vermoeiend. Hoe is het verder met jullie allemaal?? @zwartepietje succes met het afbouwen!!
maandag 14 oktober 2013 om 22:04
Lilliwillie gefeliciteerd wat een goed nieuws!
Zwartepietje ik heb de seroquel afgebouwd naar een kwart tabletje en dat gaat goed. Ff angstige gevoelens gehad, maar dit kan ook door de griep en/of menstruatie liggen
De AD vergeet ik de laatste tijd geregeld..., dus ik denk dat het afbouwen daar van geen problemen zal opleveren.
Ach en als ik de seroquel voorlopig nodig blijf houden, vind ik dat voor nu wel even prima.
En tja het gevoel om voor een 2e te gaan wordt wel steeds sterker. Nog even een halfjaartje wachten, eerst een verbouwing!
Ik merk ook dat elk dipje waar ik in kom, er echt voor vooruitgang zorgt. Ik lijk het echt nodig te hebben om tot inzichten te komen of een herhaling daarvan.
Dus al met al, gaat het wel goed..
Ff een ander vraagje ik werk in de kinder- en jeugdpsychiatrie en weet veel van hechting af. Maken jullie wel eens zorgen dat je kindje goed gehecht is?
Ik zie aan mijn zoon dat hij vrolijk mannetje is en goed ontwikkelt, maar toch? Zal hij toch last van mijn pnd hebben gehad of er last van krijgen? Hoe denken jullie hier over?
Zwartepietje ik heb de seroquel afgebouwd naar een kwart tabletje en dat gaat goed. Ff angstige gevoelens gehad, maar dit kan ook door de griep en/of menstruatie liggen
De AD vergeet ik de laatste tijd geregeld..., dus ik denk dat het afbouwen daar van geen problemen zal opleveren.
Ach en als ik de seroquel voorlopig nodig blijf houden, vind ik dat voor nu wel even prima.
En tja het gevoel om voor een 2e te gaan wordt wel steeds sterker. Nog even een halfjaartje wachten, eerst een verbouwing!
Ik merk ook dat elk dipje waar ik in kom, er echt voor vooruitgang zorgt. Ik lijk het echt nodig te hebben om tot inzichten te komen of een herhaling daarvan.
Dus al met al, gaat het wel goed..
Ff een ander vraagje ik werk in de kinder- en jeugdpsychiatrie en weet veel van hechting af. Maken jullie wel eens zorgen dat je kindje goed gehecht is?
Ik zie aan mijn zoon dat hij vrolijk mannetje is en goed ontwikkelt, maar toch? Zal hij toch last van mijn pnd hebben gehad of er last van krijgen? Hoe denken jullie hier over?
dinsdag 15 oktober 2013 om 09:37
dinsdag 15 oktober 2013 om 19:13
Hallo dames, wat geruststellend om te lezen dat er meer zijn met dezelfde vragen als ik. Ik heb drie jaar geleden een pnd gehad met paniekaanvallen, na een diep dal waarbij ik zelfs ben opgenomen op een moeder baby unit met mijn meisje, ben ik nu sinds vandaag officieel ggz patiënt af. Ik werk weer, heb een goede band en hechting met mijn meisje en ben weer een zelfstandig functionerend persoon.
Maar toch, heb ik niet het gevoel dat de vlag uit kan.
Ik ben vaak nog overbezorgd, paniekerig bij vlagen en onzeker over mijn psychische stabiliteit. Het blijft voor mijn gevoel hard werken, om gewoon mijn ding te kunnen doen. Herkennen jullie dit en frustreert dat jullie ook wel eens?
Maar toch, heb ik niet het gevoel dat de vlag uit kan.
Ik ben vaak nog overbezorgd, paniekerig bij vlagen en onzeker over mijn psychische stabiliteit. Het blijft voor mijn gevoel hard werken, om gewoon mijn ding te kunnen doen. Herkennen jullie dit en frustreert dat jullie ook wel eens?
dinsdag 15 oktober 2013 om 20:09
Herkenbaar Zazoethom die zorg qua hechting. Komt regelmatig terug, zeker als de hormonen weer rommelen, of wanneer mijn ventje een pappa-fase heeft. Ook ik ben hulpverlener dus weer wat voor nare gevolgen een slechte hechting kan hebben, maar weet te weinig van de vroege signalen van een onveilige hechting. Weet jij daar misschien meer van? Ik ben aan het einde van mijn PND bij een psycholoog geweest die mij en mijn zoontje observeerde. Zij benoemde toen een aantal duidelijk zichtbare signalen om aan te tonen dat het met die hechting wel goed zat. Toen was ik op zich wel gerustgesteld. Ik weet dat het consultatiebureau hier ook videohometraining aan biedt. Zij filmen je dan in je thuissituatie met je kind en samen kijk je de beelden terug bijvoorbeeld om te zien hoe je kind op je reageert. Maar die zorg blijft denk ik. Ik maak me de laatste tijd wel zorgen dat de kleine man met iedereen contact maakt. Hij is werkelijk voor niemand bang en kruipt zo bij een vreemde op schoot. Heeft ook nooit iets van eenkennigheid gehad. Soms wilde ik dat ie dat wat meer had gehad was misschien wel wat geruststellend geweest....
En ja het is weer vreselijk spannend dat zwanger zijn. Nu vooral de vraag of het allemaal goed zit maar natuurlijk ook: is dit wel verstandig? 60procent kans om weer in die ellende terecht te komen terwijl ik net alles weer op de rit heb...maar goed we weten allemaal waar we het voor doen nietwaar...het is het waard uiteindelijk!
Afbouwers: succes met de volgende stappen, neem de tijd, 2 stappen vooruit soms 1tje terug...zo werkt het helaas....
En ja het is weer vreselijk spannend dat zwanger zijn. Nu vooral de vraag of het allemaal goed zit maar natuurlijk ook: is dit wel verstandig? 60procent kans om weer in die ellende terecht te komen terwijl ik net alles weer op de rit heb...maar goed we weten allemaal waar we het voor doen nietwaar...het is het waard uiteindelijk!
Afbouwers: succes met de volgende stappen, neem de tijd, 2 stappen vooruit soms 1tje terug...zo werkt het helaas....
donderdag 7 november 2013 om 23:10
Volgens mij gaat het goed met iedereen, want deze topic kon ik amper vinden.... Met mij gaat het ook goed. De pieken en dalen worden stabieler.... Dat is erg prettig!
Het gaat jullie goed als ik jullie hier niet meer tegen kom. Dit betekent niet dat ik de topic niet zal volgen... Af en toe check ik of er nog een berichtje geplaatst. En allen erg bedankt voor alle lieve berichtjes!
Xx
Het gaat jullie goed als ik jullie hier niet meer tegen kom. Dit betekent niet dat ik de topic niet zal volgen... Af en toe check ik of er nog een berichtje geplaatst. En allen erg bedankt voor alle lieve berichtjes!
Xx
vrijdag 8 november 2013 om 09:06
zaterdag 9 november 2013 om 12:50
Hier ook alleen maar positief nieuws. Thuis gaat het goed, geniet van mijn heerlijke gezin!
Ben nu weer 3x 4 uur aan het werk en eigenlijk gaat dat ook goed, ben nog wel moe maar dat is een kwestie van wennen.
Volgende week beginnen met de afbouw van de AD ben benieuwd. Nog 1 grote hobbel te gaan en dan hoop ik weer mezelf te zijn:)
Onwijs bedankt voor de verhalen en tips dit heeft mij veel steun en begrip gebracht. Alle meiden veel succes en ook ik zal af en toe ons topic nog checken...
Ben nu weer 3x 4 uur aan het werk en eigenlijk gaat dat ook goed, ben nog wel moe maar dat is een kwestie van wennen.
Volgende week beginnen met de afbouw van de AD ben benieuwd. Nog 1 grote hobbel te gaan en dan hoop ik weer mezelf te zijn:)
Onwijs bedankt voor de verhalen en tips dit heeft mij veel steun en begrip gebracht. Alle meiden veel succes en ook ik zal af en toe ons topic nog checken...
woensdag 13 november 2013 om 11:08
Dag dames,
Ik ben een "stiekeme" volger van jullie forum...
Ben ook herstellende van een vette PND, neem sinds april AD en Trazolan (vergelijkend met seroquel) om me te helpen slapen. Had deze laatste al afgebouwd naar een halfje, maar er is de laatste tijd heel veel gebeurd op mijn werk en vorig weekend had ik ineens weer een echte serieuze dip en kon ik weer niet meer slapen, dan maar naar mijn laatste hulpmiddel gegrepen: een kalmeringspilletje. Ik merk wel dat ik sneller uit die dipjes ben dan enkele maanden geleden. Voel me al stukken beter maar het eventueel niet kunnen slapen blijft door mijn hoofd spoken, zal blij zijn als ik terug zoals vanouds kan slapen. Neem nu tijdelijk weer een heel tabletje om mezelf even op het rechte pad terug te helpen.
Waarom ik nu plots wel met een bericht op het forum op de proppen kom? Ik heb enorm veel steun gehad aan het lezen van jullie berichten, soms lees ik ze van het begin terug.
Volgens mij zijn er nog vele stiekeme lezers die veel steun hieruit halen, daarom zou ik het superjammer vinden dat dit forum een stille dood sterft (hoe dramatisch hihi)
Dus, een warme oproep aan de mama's die het nu moeilijk hebben en aan de mama's die uit deze zware periode uit zijn geraakt, blijf aub jullie berichten posten, zo kunnen we elkaar helpen en anderen! Soms denk ik, als 1 à 2 moeders op 10 een PND hebben, waarom ken ik er dan geen??? Juist omdat er zo'n taboe om heerst. We zien allemaal ons kindje graag en willen allemaal een goede mama zijn en vooral een gelukkige mama.
Hopelijk komt er terug wat leven in dit forum... ik beloof alvast ook wat vaker te posten.
Zazoethom, ik vond jou altijd een sterke, grappige dame, respect voor de manier waarop je je PND hebt aangepakt en dit forum hebt opgestart.
Ik hoop ook dat we allemaal binnenkort (of langer) medicatievrij en gelukkig zonder zorgen door het leven kunnen gaan. Ik kan sinds een paar maanden alvast met volle teugen genieten van mijn kleine prins van 1.5 jaar, maar heb nog een stukje te gaan voor ik helemaal de oude ben.
Groetjes aan jullie allemaal!
Ik ben een "stiekeme" volger van jullie forum...
Ben ook herstellende van een vette PND, neem sinds april AD en Trazolan (vergelijkend met seroquel) om me te helpen slapen. Had deze laatste al afgebouwd naar een halfje, maar er is de laatste tijd heel veel gebeurd op mijn werk en vorig weekend had ik ineens weer een echte serieuze dip en kon ik weer niet meer slapen, dan maar naar mijn laatste hulpmiddel gegrepen: een kalmeringspilletje. Ik merk wel dat ik sneller uit die dipjes ben dan enkele maanden geleden. Voel me al stukken beter maar het eventueel niet kunnen slapen blijft door mijn hoofd spoken, zal blij zijn als ik terug zoals vanouds kan slapen. Neem nu tijdelijk weer een heel tabletje om mezelf even op het rechte pad terug te helpen.
Waarom ik nu plots wel met een bericht op het forum op de proppen kom? Ik heb enorm veel steun gehad aan het lezen van jullie berichten, soms lees ik ze van het begin terug.
Volgens mij zijn er nog vele stiekeme lezers die veel steun hieruit halen, daarom zou ik het superjammer vinden dat dit forum een stille dood sterft (hoe dramatisch hihi)
Dus, een warme oproep aan de mama's die het nu moeilijk hebben en aan de mama's die uit deze zware periode uit zijn geraakt, blijf aub jullie berichten posten, zo kunnen we elkaar helpen en anderen! Soms denk ik, als 1 à 2 moeders op 10 een PND hebben, waarom ken ik er dan geen??? Juist omdat er zo'n taboe om heerst. We zien allemaal ons kindje graag en willen allemaal een goede mama zijn en vooral een gelukkige mama.
Hopelijk komt er terug wat leven in dit forum... ik beloof alvast ook wat vaker te posten.
Zazoethom, ik vond jou altijd een sterke, grappige dame, respect voor de manier waarop je je PND hebt aangepakt en dit forum hebt opgestart.
Ik hoop ook dat we allemaal binnenkort (of langer) medicatievrij en gelukkig zonder zorgen door het leven kunnen gaan. Ik kan sinds een paar maanden alvast met volle teugen genieten van mijn kleine prins van 1.5 jaar, maar heb nog een stukje te gaan voor ik helemaal de oude ben.
Groetjes aan jullie allemaal!
donderdag 14 november 2013 om 09:30
donderdag 14 november 2013 om 20:55
Hey Katoe,
Dankjewel voor je fijne compliment, dat doe met goed!
Deze week gestopt met de AD. Nu alleen nog een kwartje van de 25mg seroquel. Psych zegt dat het placebo effect is... Nou dat werkt voor mij prima hahaha...
En serieus we zijn plannen aan het maken voor een tweede over maand/2 maanden laat ik het spiraaltje verwijderen en dan afwachten. Spannend! Ik hou jullie op de hoogte!
Dankjewel voor je fijne compliment, dat doe met goed!
Deze week gestopt met de AD. Nu alleen nog een kwartje van de 25mg seroquel. Psych zegt dat het placebo effect is... Nou dat werkt voor mij prima hahaha...
En serieus we zijn plannen aan het maken voor een tweede over maand/2 maanden laat ik het spiraaltje verwijderen en dan afwachten. Spannend! Ik hou jullie op de hoogte!
donderdag 14 november 2013 om 21:26
Ha dames, leuk weer wat van elkaar te horen! En vooral omdat het ons allen goed gaat!! Katoe, wat goed om te horen dat er meelezers zijn die we een steuntje hebben kunnen bieden. In de hel die PND heet zijn die steuntjes heel hard nodig! Dus mee eens dat we hier af en toe blijven 'buurten'.
Vanuit hier helaas minder nieuws; heb namelijk een miskraam gehad. Nadat ik een week wist dat ik zwanger was kreeg ik al een raar ondefinieerbaar voorgevoel...voelde niet goed zeg maar. In de week daarna nog een test gedaan en ja hoor deze werd lichter. Paar dagen later startte het bloedverlies. Heel erg balen en verdrietig geweest, maar nu wel weer ok en nuchter....zo is de natuur helaas....
1 ochtend gedacht dat mijn hormonen weer volledig op hol waren geslagen, maar dat had misschien ook wel andere oorzaken.
Zazoethom wat spannend dat jij ook voor een tweede gaat over een tijdje! Ik zeg 2 mooie zwangerschappen en 2 roze wolken gewenst
Vanuit hier helaas minder nieuws; heb namelijk een miskraam gehad. Nadat ik een week wist dat ik zwanger was kreeg ik al een raar ondefinieerbaar voorgevoel...voelde niet goed zeg maar. In de week daarna nog een test gedaan en ja hoor deze werd lichter. Paar dagen later startte het bloedverlies. Heel erg balen en verdrietig geweest, maar nu wel weer ok en nuchter....zo is de natuur helaas....
1 ochtend gedacht dat mijn hormonen weer volledig op hol waren geslagen, maar dat had misschien ook wel andere oorzaken.
Zazoethom wat spannend dat jij ook voor een tweede gaat over een tijdje! Ik zeg 2 mooie zwangerschappen en 2 roze wolken gewenst
zondag 17 november 2013 om 10:13
Hey dames
Hoewel ik mij mentaal goed en gelukkig voel, gisteren weer niet kunnen slapen. Na een behoorlijke dosis pillen eindelijk ik slaap gevallen. Ik was nochtans rustig, had een hele gezellige dag gehad... Dus waarom weer klaarwakker in bed?
Hoe waren jullie ervaringen met seroquel? Hoeveel namen jullie in?
Bedankt alvast voor de tips...
Hoewel ik mij mentaal goed en gelukkig voel, gisteren weer niet kunnen slapen. Na een behoorlijke dosis pillen eindelijk ik slaap gevallen. Ik was nochtans rustig, had een hele gezellige dag gehad... Dus waarom weer klaarwakker in bed?
Hoe waren jullie ervaringen met seroquel? Hoeveel namen jullie in?
Bedankt alvast voor de tips...
zondag 17 november 2013 om 12:06
Hoi Katoe, ik nam in het begin 75 Mg seroquel. In mijn heftigste paniek sliep ik daar ook niet op en kreeg ik er nitrazepam bij. Dat is echt slaapmedicatie wat je niet al te lang mag nemen ivm verslavingsgevaar. Ik heb de seroquel met stapjes van 25 Mg afgebouwd en dat is goed gegaan. Maar herkenbaar hoor met hartkloppingen in bed liggen en half gek worden van ellende. Ik maakte altijd een afspraak met mezelf in de trant van 'als ik om 24.00 nog niet slaap dan neem ik een pil' dit gaf mij zoveel rust dat het meestal niet nodig was. Ik had zelf het idee dat mijn cyclus ook meespeelde. Moet je misschien ongesteld worden?
