Psyche
alle pijlers
Postnatale depressie en nu op zoek naar positieve verhalen!,
dinsdag 8 januari 2013 om 13:56
Lieve moeders die dit lezen,
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
vrijdag 3 oktober 2014 om 21:29
Hi lilliwillie,
Het gaat op zich redelijk. Ik blijf in mijn normale ritme maar heb weer zoveel spanningen in mijn lijf:( Ik kan niet in slapen. Slik nu alweer 2 wkn slaap medicatie. Ik ben weer een stuk vertrouwen kwijt in mezelf. Maar we gaan hier weer uit komen.
Ik denk dat het begonnen is vlak voor de zomer vakantie. We hebben veel drukke weekenden gehad, ook gezellig hoor. Ik denk dat ik weer teveel gedaan heb en overal bij willen zijn.
Na de vakantie toen de kids weer naar school moesten en werken en weer sport en zwemles, ik zag even door de bomen het bos niet meer.
De paniek is toen weer volledig teruggekomen tijdens het naar bed gaan en het niet in slaap komen. Nu heb ik angst dat ik niet meer zonder medicatie kan slapen:(
Ga volgende week naar acupuncturist die gaat proberen om mijn emmertje weer wat te legen zodat ik alles weer kan handelen. Ik hoop dat dit gaat werken.
Het gaat op zich redelijk. Ik blijf in mijn normale ritme maar heb weer zoveel spanningen in mijn lijf:( Ik kan niet in slapen. Slik nu alweer 2 wkn slaap medicatie. Ik ben weer een stuk vertrouwen kwijt in mezelf. Maar we gaan hier weer uit komen.
Ik denk dat het begonnen is vlak voor de zomer vakantie. We hebben veel drukke weekenden gehad, ook gezellig hoor. Ik denk dat ik weer teveel gedaan heb en overal bij willen zijn.
Na de vakantie toen de kids weer naar school moesten en werken en weer sport en zwemles, ik zag even door de bomen het bos niet meer.
De paniek is toen weer volledig teruggekomen tijdens het naar bed gaan en het niet in slaap komen. Nu heb ik angst dat ik niet meer zonder medicatie kan slapen:(
Ga volgende week naar acupuncturist die gaat proberen om mijn emmertje weer wat te legen zodat ik alles weer kan handelen. Ik hoop dat dit gaat werken.
zondag 5 oktober 2014 om 09:28
Dat is vaak de trigger he...te druk zijn, jezelf voorbij lopen....en dan is het slapen een probleem. Naast de vreselijke 'mindgame' van: ' ik moet nu slapen anders red ik morgen niet' of 'ik heb nog maar 5 uurtjes om te slapen' is het ook gewoon een chemisch proces. Waarschijnlijk draait je adrenaline en cortisol pomp volop...daardoor maak je niet voldoende melatonine aan en slaap je niet meer...enorme vusuele cirkel die je alleen kan doorbreken met slaapmedicatie. En als die cirkel doorbroken is kom je daar zeker weer vanaf hoor! Dat is je eerder gelukt, dus gaat je nu ook weer lukken! Kom je overdag wel tot ontspanning? Voor zover dat mogelijk is met kinderen dan
maandag 6 oktober 2014 om 10:49
Hi, inderdaad die vervelende vicieuze cirkel die weer doorbroken moet worden. Wat een strijd:(
Thuis loopt alles op zich wel. Het is druk maar ik kan het aan zolang ik maar goed slaap en dat is voor nu dus weer even met medicatie.
Ik heb gelukkig hulp van ouders en schoonouders, die af en toe een kind meenemen naar zwemles of rugby:) dat scheelt al een hoop gesjouw met de kleine meid.
Hoe is het bij jou? Alweer een beetje een ritme met de nieuwe aanwinst?
Thuis loopt alles op zich wel. Het is druk maar ik kan het aan zolang ik maar goed slaap en dat is voor nu dus weer even met medicatie.
Ik heb gelukkig hulp van ouders en schoonouders, die af en toe een kind meenemen naar zwemles of rugby:) dat scheelt al een hoop gesjouw met de kleine meid.
Hoe is het bij jou? Alweer een beetje een ritme met de nieuwe aanwinst?
donderdag 9 oktober 2014 om 14:24
Inderdaad een enorme strijd. Wel fijn dat je hulp hebt, dat heb je af en toe ook echt nodig! Hier loopt alles lekker. Er komt steeds meer ritme en kleine man heeft deze week voor het eerst doorgeslapen. Wat dat betreft ben ik heel blij dat ik voor flesvoeding heb gekozen. Geeft zoveel rust!
Hopelijk gaat je strijd snel de goede kant op, Enne wees niet te streng voor jezelf!
Hopelijk gaat je strijd snel de goede kant op, Enne wees niet te streng voor jezelf!
zondag 19 oktober 2014 om 21:13
Hey meiden,
Lilliwillie wat fijn dat de start met de kleine goed gaat! Ik zit nu op 37 weken. Vorige week nu zo'n leuke week gehad. Onze kat Zazoe is overleden. Haar op een akelige manier aangetroffen, ze mauwde van pijn ivm trombose in de achterpoten. We hebben haar moeten in slapen.
Paar dagen later mijn man gestrest over gebeurtenissen op zijn werk. Dit uit bij hem in boos en chagrijnigheid en m.n. Op mij. Dus dat werd even bonje.
Alleen door deze gebeurtenissen, merk ik spanning in mijn lijf wat ik al sinds weken/maanden niet heb gehad. De zwangerschap is tot nu goed verlopen, maar merk sinds twee weken mijn energie weg sijpelt.... Dat maakt me extra onrustig, want de topprestatie moet nog geleverd.
Daarnaast weet ik soms niet of ik nou last van psychische of lichamelijke klachten. Gisteren erg veel moeite met inslapen. Ons meissie was druk aan het bewegen.... Veel pijn aan buik, misselijk en darmen op hol zijn het voorweeen of verbeeld ik me dat? Dan wordt ik onrustig en slaap vervolgens rond half 3... Krijg dan wel last van oude piekergedachtes.
Maak me nu wel meer zorgen over wat komen gaat sinds afgelopen dagen. Dus vandaar dat ik jullie even weer op zoek...
Veer balen dat het nu minder gaat... Zodra het beter gaat, kun je weer stoppen met slaapmedicatie... En misschien blijven die golfbewegingen nog wel even, maar het komt goed. Sterkte!
Lilliwillie wat fijn dat de start met de kleine goed gaat! Ik zit nu op 37 weken. Vorige week nu zo'n leuke week gehad. Onze kat Zazoe is overleden. Haar op een akelige manier aangetroffen, ze mauwde van pijn ivm trombose in de achterpoten. We hebben haar moeten in slapen.
Paar dagen later mijn man gestrest over gebeurtenissen op zijn werk. Dit uit bij hem in boos en chagrijnigheid en m.n. Op mij. Dus dat werd even bonje.
Alleen door deze gebeurtenissen, merk ik spanning in mijn lijf wat ik al sinds weken/maanden niet heb gehad. De zwangerschap is tot nu goed verlopen, maar merk sinds twee weken mijn energie weg sijpelt.... Dat maakt me extra onrustig, want de topprestatie moet nog geleverd.
Daarnaast weet ik soms niet of ik nou last van psychische of lichamelijke klachten. Gisteren erg veel moeite met inslapen. Ons meissie was druk aan het bewegen.... Veel pijn aan buik, misselijk en darmen op hol zijn het voorweeen of verbeeld ik me dat? Dan wordt ik onrustig en slaap vervolgens rond half 3... Krijg dan wel last van oude piekergedachtes.
Maak me nu wel meer zorgen over wat komen gaat sinds afgelopen dagen. Dus vandaar dat ik jullie even weer op zoek...
Veer balen dat het nu minder gaat... Zodra het beter gaat, kun je weer stoppen met slaapmedicatie... En misschien blijven die golfbewegingen nog wel even, maar het komt goed. Sterkte!
maandag 10 november 2014 om 08:41
Hoi Zazoethom, lees je reactie nu pas en je zal dan nu om en na bij uitgerekend en of bevallen zijn. En dat de spanning toenemen lijkt me niet meer dan normaal en wil natuurlijk helemaal niks zeggen over de fase daarna al snap ik je zorg natuurlijk wel.
Hier helaas ook minder goede berichten. Hoewel ik er aanvankelijk heel.genadig doorheen leek te komen zijn sinds 1 1/2 week de slaapproblemen op volle sterkte terug. Iedere x dat ik in slaap val krijg ik een enorme adrenaline stoot en schrik ik stuiterend wakker. Heel eng weer. Ook weer paniek en piekeren...slaap nu mbv oxazepam maar dit kan natuurlijk niet erg lang. Pffff tranen blijven maar komen...vind eigenlijk dat ik mijn portie op dit vlak wel gehad heb...
Woensdag overleg met de huisarts...en dan? Toch maar weer aan de seroquel? Heb geen idee.....zulke twijfels!
Hoest met de rest? veer? Jij je terugval inmiddels te boven? Misschien kunnen we elkaar weer wat steun bieden op dit forum?
Hier helaas ook minder goede berichten. Hoewel ik er aanvankelijk heel.genadig doorheen leek te komen zijn sinds 1 1/2 week de slaapproblemen op volle sterkte terug. Iedere x dat ik in slaap val krijg ik een enorme adrenaline stoot en schrik ik stuiterend wakker. Heel eng weer. Ook weer paniek en piekeren...slaap nu mbv oxazepam maar dit kan natuurlijk niet erg lang. Pffff tranen blijven maar komen...vind eigenlijk dat ik mijn portie op dit vlak wel gehad heb...
Woensdag overleg met de huisarts...en dan? Toch maar weer aan de seroquel? Heb geen idee.....zulke twijfels!
Hoest met de rest? veer? Jij je terugval inmiddels te boven? Misschien kunnen we elkaar weer wat steun bieden op dit forum?
dinsdag 18 november 2014 om 20:21
Dag dames,
Het lijkt dat we er allemaal weer wat onderdoor zitten. Hier hetzelfde verhaal, ben vanaf juli beginnen afbouwen met de AD. Had er geen last van en was al vlotjes gehalveerd. Toen nog een stapje afgebouwd en toen is het weer misgelopen. Het begon weer met niet kunnen inslapen. Ik voelde me enkele dagen goed om dan weer enkele dagen een serieuze dip te hebben. Gisteren weer een kalmeringstablet moeten nemen om in slaap te komen. Ga binnen twee weken eens acupunctuur proberen, wie had dat hier vorige maand nu ook weer gezegd? Heeft het iets geholpen? Ben al twee weken aan het twijfelen om de AD weer op te hogen. Pfff ik dacht dat ik er wel door zou zijn nu. Maar ik heb mezelf voorgenomen dat, als het nodig is, ik terug ophoog. Liever gelukkig met AD dan ongelukkig zonder. Het was misschien de tijd nog niet...
Hoe gaat het met jullie?
Knuf
Het lijkt dat we er allemaal weer wat onderdoor zitten. Hier hetzelfde verhaal, ben vanaf juli beginnen afbouwen met de AD. Had er geen last van en was al vlotjes gehalveerd. Toen nog een stapje afgebouwd en toen is het weer misgelopen. Het begon weer met niet kunnen inslapen. Ik voelde me enkele dagen goed om dan weer enkele dagen een serieuze dip te hebben. Gisteren weer een kalmeringstablet moeten nemen om in slaap te komen. Ga binnen twee weken eens acupunctuur proberen, wie had dat hier vorige maand nu ook weer gezegd? Heeft het iets geholpen? Ben al twee weken aan het twijfelen om de AD weer op te hogen. Pfff ik dacht dat ik er wel door zou zijn nu. Maar ik heb mezelf voorgenomen dat, als het nodig is, ik terug ophoog. Liever gelukkig met AD dan ongelukkig zonder. Het was misschien de tijd nog niet...
Hoe gaat het met jullie?
Knuf
vrijdag 21 november 2014 om 15:30
Hoi Katoe , balen dat ook jij weer ff een stapje terug moet doen. Het blijft een gevecht hè. Ik ben 1,5 week geleden gestart met 50 mg seroquel. Hierdoor slaap ik weer goed en zijn de tranen weer opgedroogd. Heb van de week geprobeerd of ik het ook red met 25 mg, maar helaas....en ben het helemaal.met je eens hoor: liever gelukkig met medicatie dan ongelukkig zonder!
zaterdag 29 november 2014 om 14:44
Hoe gaat het met jullie?
Veer, ben je terug wat ok?
Zazoetom, hoe gaat het met je beebje en met jou?
Lilliewilli?
Hier nog steeds niet op mijn plooi, ben terug opgehoogd met de AD, binnen een week kan ik terug naar de psych... Is het een terugval? Waren het ontwenningsverschijnselen? Ik ben het echt beu...
Veer, ben je terug wat ok?
Zazoetom, hoe gaat het met je beebje en met jou?
Lilliewilli?
Hier nog steeds niet op mijn plooi, ben terug opgehoogd met de AD, binnen een week kan ik terug naar de psych... Is het een terugval? Waren het ontwenningsverschijnselen? Ik ben het echt beu...
woensdag 3 december 2014 om 20:34
Hè meiden, ik had het forum alleen via de app en die deed het niet. Nu via de pc kijken of er nog gereageerd is op het topic. Wat een reacties zeg. Helaas allemaal minder leuke berichten. Balen hè.... Ik ben er ook zo klaar mee.
Hier vanaf september weer een dip. Niet slapen, paniek, piekeren:( Ik heb denk ik ongeveer weer een maand geslapen met temazepam. Eigenlijk ging het toen half okt een beetje beter, ik kon weer zelf slapen en was minder zenuwachtig.
Maar goed ik moest naar de gyn, ik had vage klachten, wat bleek mijn spiraaltje zat door mijn baarmoederwand heen. Ze hebben eerst geprobeerd hem vaginaal met een camera te verwijderen. Dit is niet gelukt. Hij zat te vast:( Wat een gezeur allemaal aan je lijf. Nieuwe afspraak gemaakt om hem operatief te verdwijnen. Dit was afgelopen vrijdag, vond het doodeng moest onder narcose. De operatie is goed gegaan. Je mag dezelfde dag nog naar huis. Ik had liever nog even in het zkh willen blijven. Ik voelde me zo beroerd. Bij de eerste poging naar huis gaan ben ik flauw gevallen, manlief me weer teruggebracht naar de afdeling. Toch nog maar even liggen. Tegen de avond kwam mijn man me weer ophalen, het naar huis gaan is goed gegaan. Maar ik ben psychisch en lichamelijk niet top. De paniek is volledig terug en lichamelijk voel ik me ook nog niet lekker, mede ook door de narcose schijnt. Nu pieker ik weer bij alles wat ik voel, ik ben weer zo onzeker over alles. Zo vervelend:( Ik slaap nu weer met temazepam 20 Mg, 10 Mg hielp niet.
Gister weer bij de dokter geweest, weer sprake van een terugval, 2e sinds september. Ze twijfelt nu of ik niet weer met AD moet beginnen. Ik weet het ook niet meer. We gaan het per week bekijken. Ik bekijk zelf alles weer met de dag anders wordt het teveel...
Herkennen jullie dit ook? Nou ja eerst herstellen van die stomme operatie en dan psychisch alles weer op een rijtje zien te krijgen:(
Sorry voor het lange verhaal... @katoe balen dat je ook weer een terugval hebt en @lilliewille jij ook, het ging zo goed met ons....
@zazoe ben benieuwd hoe het met je is, als het goed ben je inmiddels bevallen?? We kunnen volgens mij allemaal wel weer een steuntje en een uitlaatklep gebruiken....
Hier vanaf september weer een dip. Niet slapen, paniek, piekeren:( Ik heb denk ik ongeveer weer een maand geslapen met temazepam. Eigenlijk ging het toen half okt een beetje beter, ik kon weer zelf slapen en was minder zenuwachtig.
Maar goed ik moest naar de gyn, ik had vage klachten, wat bleek mijn spiraaltje zat door mijn baarmoederwand heen. Ze hebben eerst geprobeerd hem vaginaal met een camera te verwijderen. Dit is niet gelukt. Hij zat te vast:( Wat een gezeur allemaal aan je lijf. Nieuwe afspraak gemaakt om hem operatief te verdwijnen. Dit was afgelopen vrijdag, vond het doodeng moest onder narcose. De operatie is goed gegaan. Je mag dezelfde dag nog naar huis. Ik had liever nog even in het zkh willen blijven. Ik voelde me zo beroerd. Bij de eerste poging naar huis gaan ben ik flauw gevallen, manlief me weer teruggebracht naar de afdeling. Toch nog maar even liggen. Tegen de avond kwam mijn man me weer ophalen, het naar huis gaan is goed gegaan. Maar ik ben psychisch en lichamelijk niet top. De paniek is volledig terug en lichamelijk voel ik me ook nog niet lekker, mede ook door de narcose schijnt. Nu pieker ik weer bij alles wat ik voel, ik ben weer zo onzeker over alles. Zo vervelend:( Ik slaap nu weer met temazepam 20 Mg, 10 Mg hielp niet.
Gister weer bij de dokter geweest, weer sprake van een terugval, 2e sinds september. Ze twijfelt nu of ik niet weer met AD moet beginnen. Ik weet het ook niet meer. We gaan het per week bekijken. Ik bekijk zelf alles weer met de dag anders wordt het teveel...
Herkennen jullie dit ook? Nou ja eerst herstellen van die stomme operatie en dan psychisch alles weer op een rijtje zien te krijgen:(
Sorry voor het lange verhaal... @katoe balen dat je ook weer een terugval hebt en @lilliewille jij ook, het ging zo goed met ons....
@zazoe ben benieuwd hoe het met je is, als het goed ben je inmiddels bevallen?? We kunnen volgens mij allemaal wel weer een steuntje en een uitlaatklep gebruiken....
woensdag 3 december 2014 om 20:42
@katoe ik ben ook bezig met acupunctuur. Volgens mij hielp het wel. Ik sliep weer zelf en was minder zenuwachtig. Maar ja toe kwam die operatie. Ik moet komende maandag weer naar de acupuncturist. Hij probeert mijn banen weer in balans te krijgen. Het is een beetje vaag allemaal, maar volgens mij hielp het mij wel.
Ik loop trouwens ook weer bij een praktijkondersteuner. Soort psych. Ben weer terug alle dokters en therapeuten... Alles op alles om hier weer uit te komen, het liefst onder AD. Ben benieuwd of dit gaat lukken.
Ik had tijdens het afbouwen ook wel wat dipjes. Ik vond de laatste stap het zwaarst toen, naar niks. Je voelt zelf of je er sterk genoeg voor bent. Zo niet dan ben je ook niet minder omdat je AD slikt. Ik ben ook liever gelukkig met medicijnen, dan paniekerig en nerveus zonder. We zien wel of ik weer terug moet aan de AD.
Ik loop trouwens ook weer bij een praktijkondersteuner. Soort psych. Ben weer terug alle dokters en therapeuten... Alles op alles om hier weer uit te komen, het liefst onder AD. Ben benieuwd of dit gaat lukken.
Ik had tijdens het afbouwen ook wel wat dipjes. Ik vond de laatste stap het zwaarst toen, naar niks. Je voelt zelf of je er sterk genoeg voor bent. Zo niet dan ben je ook niet minder omdat je AD slikt. Ik ben ook liever gelukkig met medicijnen, dan paniekerig en nerveus zonder. We zien wel of ik weer terug moet aan de AD.
donderdag 4 december 2014 om 10:53
Ow Veer wat balen dat je het allemaal nog wankelt. Ik vind het hard aankomen zo'n terugval. Heb je zo hard geknokt om stabiel te zijn en hoppa weer terug bij af. Ten minste zo voelt het. Achteraf zie ik altijd wel dat een terugval minder diep was en dat je er sneller bovenop komt. En ik denk dat als je eenmaal zo'n depressie hebt meegemaakt dat je gewoon gevoelig bent en blijft. Die paniek van niet kunnen slapen is zo snel weer terug en dan gaat dat balletje snel rollen. Veer; wat houd je tegen om weer met de AD te starten? Heb je wel eens heel rationeel een lijstje plussen en minnen gemaakt? Katoe helpt de ophoging van de AD? Hier is de situatie weer wat stabiel. Inmiddels afgebouwd naar 25 mg seroquel en hiermee gaat het goed. Merk wel dat de drukte thuis en op het werk risicovol is...moet erg mijn best doen om alles in het koppie rustig te houden. Vroeger ging dat toch echt veel makkelijker?
Zazoethom, hoe is het met jou? Hoop dat geen nieuws, goed nieuws is!
Zazoethom, hoe is het met jou? Hoop dat geen nieuws, goed nieuws is!
donderdag 4 december 2014 om 14:18
Hè meiden hier een goede nacht gehad, met 10 mg temazepam yes ik ben blij, weer een klein stapje in de goede richting.
Wat zo,n depressie allemaal met je doet. Ik denk inderdaad ook dat het altijd een gevoelig punt blijft. Grenzen stellen is zo belangrijk en zo moeilijk, want waar doe je goed aan. Wat is te druk? Dit zal denk ik nog wel even een struikelblok blijven.
De dalen zijn gelukkig minder diep lilliewillie, dat is wel een lichtpuntje. Je klimt weer eerder naar boven, en ik moet echt tegen mezelf zeggen "kom op, dit heb je eerder meegemaakt en je komt hier weer uit". Dat geeft ergens wel een goed gevoel. Alleen doe paniek die zo snel weer de overhand kan nemen, en waarom? Die vraag moet ik mezelf maar niet meer stellen. Het gaat goed komen, maar wat is de weg lang... De acceptatie is zo lastig. Tijd heelt alle wonden. Als je terug leest hebben we toch al veel bereikt daar mogen we best trots op zijn. @zazoe ik hoop inderdaad geen bericht goed bericht....
Het is hier ook een lekkere drukke maar wel gezellig week met al die Sint activiteiten. De kids zijn niet meer te stoppen hihi... Alles voor morgen is geregeld dus dat is ook weer uit mijn hoofd. Ik moet ook echt alles opschrijven anders vergeet ik het, hebben jullie dat ook?
In ieder geval een hele fijne pakjes avond meiden!!
Wat zo,n depressie allemaal met je doet. Ik denk inderdaad ook dat het altijd een gevoelig punt blijft. Grenzen stellen is zo belangrijk en zo moeilijk, want waar doe je goed aan. Wat is te druk? Dit zal denk ik nog wel even een struikelblok blijven.
De dalen zijn gelukkig minder diep lilliewillie, dat is wel een lichtpuntje. Je klimt weer eerder naar boven, en ik moet echt tegen mezelf zeggen "kom op, dit heb je eerder meegemaakt en je komt hier weer uit". Dat geeft ergens wel een goed gevoel. Alleen doe paniek die zo snel weer de overhand kan nemen, en waarom? Die vraag moet ik mezelf maar niet meer stellen. Het gaat goed komen, maar wat is de weg lang... De acceptatie is zo lastig. Tijd heelt alle wonden. Als je terug leest hebben we toch al veel bereikt daar mogen we best trots op zijn. @zazoe ik hoop inderdaad geen bericht goed bericht....
Het is hier ook een lekkere drukke maar wel gezellig week met al die Sint activiteiten. De kids zijn niet meer te stoppen hihi... Alles voor morgen is geregeld dus dat is ook weer uit mijn hoofd. Ik moet ook echt alles opschrijven anders vergeet ik het, hebben jullie dat ook?
In ieder geval een hele fijne pakjes avond meiden!!
donderdag 4 december 2014 om 18:25
donderdag 4 december 2014 om 18:28
Oeps enter te snel....
Was er weer complete paniek. De volgende dag kon ik me dan ook nauwelijks meer voorstellen dat ik me s nachts zo rot heb gevoeld!
En alles opschrijven: heeeeeel herkenbaar. Ik was altijd zo'n persoon die 1000 dingen tegelijk deed en nauwelijks iets op schreef....nu heb ik over postitjes en herinneringsalarmem in mijn telefoon. Hoop zo dat dat nog wat op gaat knappen!
Was er weer complete paniek. De volgende dag kon ik me dan ook nauwelijks meer voorstellen dat ik me s nachts zo rot heb gevoeld!
En alles opschrijven: heeeeeel herkenbaar. Ik was altijd zo'n persoon die 1000 dingen tegelijk deed en nauwelijks iets op schreef....nu heb ik over postitjes en herinneringsalarmem in mijn telefoon. Hoop zo dat dat nog wat op gaat knappen!
donderdag 4 december 2014 om 19:01
Ik kreeg er 1 kado bij mijn eerste kind (had drama bevalling ). .Heeft dik 2 jaar geduurd maar toen was ik er vanaf.. Ben er nog wel gevoelig voor gebleven Heb in 17 jaar nu 3 fikse depressies gehad.. die alleen met medicatie en psychologische hulp aangepakt konden worden.. Alle 3 hebben wel 1 tot 2 jaar gekost om weer van te herstellen..
Nu moet ik oppassen maar herken ik het snel en kan ik veel voorkomen door stap terug te doen en sinds 2008/9 geen terugval meer.. Dus..
Nu moet ik oppassen maar herken ik het snel en kan ik veel voorkomen door stap terug te doen en sinds 2008/9 geen terugval meer.. Dus..
vrijdag 5 december 2014 om 09:57
Goedemorgen dames
Maandagavond naar de HA geweest, hij heeft me thuis geschreven tot volgende maandag, dan kan ik weer naar de psych. Hij liet ook vallen dat ik de AD best nog een aantal jaar neem. (weet niet of ik me daar mee kan verzoenen) Ondertussen 2 weken opgehoogd. Voel me elke dag ietsie beter. Alleen als de schemering valt krijg ik elke dag weer onrust in mijn lijf, duurt zo'n uurtje of 2 en dan is het weer voorbij, maar die 2 uren zie ik altijd alles zo negatief...
Het slapen op zich lukt, ik neem nog wel een tabletje Trazolan (werkt ongeveer zoals seroquel). ben alleen zo verkrampt bezig nog met slapen, ik val altijd in slaap in de zetel, en altijd voor 22u anders is de druk om te slapen te hoog en lukt het niet.
Woensdag ben ik naar accupuncturist geweest, zij wilde mijn balans herstellen en zegt dat dat zou helpen voor de andere klachten. volgende woensdag terug...
Hadden jullie bijwerkingen van de seroquel? Ik lees dat veel mensen enorm in gewicht toenemen. Heb vorige jaar ook eens andere medicatie gekregen voor het slapen en was op 3 maanden 10 kilo bijgekomen!!! Ik had echt vreetbuien, dacht heel de dag aan eten, niet normaal hahaha.
Veer, is het niet veiliger om iets te nemen zoals seroquel ipv benzo's? Weet niet hoor, ben geen dokter.
Ach, het positieve is, het gaat weer beter en krijg heeeel langzaam weer wat zelfvertrouwen. Ik denk dat dat ook heel belangrijk is, vertrouwen in jezelf, vertrouwen dat het weer goedkomt. En dat geloof ik ook. Het komt weer goed! Ik doe ook regelmatig mindfulness-meditaties van 10 tot 30 minuten. Dat helpt echt als ik de onrust voel komen, even op de ademhaling letten, rust in mijn hoofd maken. Zelfs op het werk zonder ik mij dan 10 minuutjes af, de collega's kennen dat al en storen me dan niet
Ben er altijd heel eerlijk over geweest tov mijn collega's, ze steunen me enorm.
Poldervrouw, ik denk dat het heel belangrijk is, naar je lichaam te luisteren en bijsturen als je voelt dat het teveel wordt. Maar soms gaat het zo snel en je zit inderdaad snel terug in de negatieve spiraal.
Zo, ik ga nu even de zoon zijn werkbank verstoppen want de sint komt die natuurlijk pas morgen halen. Straks nog snel om chocola en koekjes lopen om de boel wat op te vrolijken! En zondag, eindelijk, de kerstversiering doen, daar kijk ik zo naar uit! Denk dat het voor mijn gemoed ook gaat bijdragen, dan is het zo gezellig in huis met die lichtjes en zo. Heb ook nog nooit zo tegenop gezien naar de wintermaanden. Hoop dat de dagen snel terug langer worden en het zonnetje snel meer schijnt, zowel in de lucht als bij ons allemaal.
Sterkte dames, we komen hier (weer) door en zullen er sterker uitkomen, daar ben ik zeker van!
x
Maandagavond naar de HA geweest, hij heeft me thuis geschreven tot volgende maandag, dan kan ik weer naar de psych. Hij liet ook vallen dat ik de AD best nog een aantal jaar neem. (weet niet of ik me daar mee kan verzoenen) Ondertussen 2 weken opgehoogd. Voel me elke dag ietsie beter. Alleen als de schemering valt krijg ik elke dag weer onrust in mijn lijf, duurt zo'n uurtje of 2 en dan is het weer voorbij, maar die 2 uren zie ik altijd alles zo negatief...
Het slapen op zich lukt, ik neem nog wel een tabletje Trazolan (werkt ongeveer zoals seroquel). ben alleen zo verkrampt bezig nog met slapen, ik val altijd in slaap in de zetel, en altijd voor 22u anders is de druk om te slapen te hoog en lukt het niet.
Woensdag ben ik naar accupuncturist geweest, zij wilde mijn balans herstellen en zegt dat dat zou helpen voor de andere klachten. volgende woensdag terug...
Hadden jullie bijwerkingen van de seroquel? Ik lees dat veel mensen enorm in gewicht toenemen. Heb vorige jaar ook eens andere medicatie gekregen voor het slapen en was op 3 maanden 10 kilo bijgekomen!!! Ik had echt vreetbuien, dacht heel de dag aan eten, niet normaal hahaha.
Veer, is het niet veiliger om iets te nemen zoals seroquel ipv benzo's? Weet niet hoor, ben geen dokter.
Ach, het positieve is, het gaat weer beter en krijg heeeel langzaam weer wat zelfvertrouwen. Ik denk dat dat ook heel belangrijk is, vertrouwen in jezelf, vertrouwen dat het weer goedkomt. En dat geloof ik ook. Het komt weer goed! Ik doe ook regelmatig mindfulness-meditaties van 10 tot 30 minuten. Dat helpt echt als ik de onrust voel komen, even op de ademhaling letten, rust in mijn hoofd maken. Zelfs op het werk zonder ik mij dan 10 minuutjes af, de collega's kennen dat al en storen me dan niet
Ben er altijd heel eerlijk over geweest tov mijn collega's, ze steunen me enorm.Poldervrouw, ik denk dat het heel belangrijk is, naar je lichaam te luisteren en bijsturen als je voelt dat het teveel wordt. Maar soms gaat het zo snel en je zit inderdaad snel terug in de negatieve spiraal.
Zo, ik ga nu even de zoon zijn werkbank verstoppen want de sint komt die natuurlijk pas morgen halen. Straks nog snel om chocola en koekjes lopen om de boel wat op te vrolijken! En zondag, eindelijk, de kerstversiering doen, daar kijk ik zo naar uit! Denk dat het voor mijn gemoed ook gaat bijdragen, dan is het zo gezellig in huis met die lichtjes en zo. Heb ook nog nooit zo tegenop gezien naar de wintermaanden. Hoop dat de dagen snel terug langer worden en het zonnetje snel meer schijnt, zowel in de lucht als bij ons allemaal.
Sterkte dames, we komen hier (weer) door en zullen er sterker uitkomen, daar ben ik zeker van!
x
vrijdag 5 december 2014 om 20:12
Hoi Katoe,
Ik heb geen enkele bijwerking van de seroquel. Gewichtstoename hoor je wel vaak inderdaad, maar het lukt me nu zelfs om heel rustig wat kilo's kwijt te raken. Veer ik vroeg me ook al af hoe lang je temazepam mag slikken. Wil je niet ongerust maken maar heb altijd begrepen dat je die niet te lang mag slikken ivm verslaving en verminderde werking.
Iedereen veel plezier met de sint viering!
Ik heb geen enkele bijwerking van de seroquel. Gewichtstoename hoor je wel vaak inderdaad, maar het lukt me nu zelfs om heel rustig wat kilo's kwijt te raken. Veer ik vroeg me ook al af hoe lang je temazepam mag slikken. Wil je niet ongerust maken maar heb altijd begrepen dat je die niet te lang mag slikken ivm verslaving en verminderde werking.
Iedereen veel plezier met de sint viering!
vrijdag 5 december 2014 om 22:01
Hè dames de Sint is geweest hier.... Pffff het was even druk, had een kleine paniek aanval. Maar gelukkig gauw weer onder controle. De kids waren helemaal blij en zijn super lief gaan spelen, daar kan ik dan wel weer van genieten!
Wat betreft de temazepam ik weet dat ze zeer verslavings gevoelig zijn. Vorig jaar heb ik ze bijna 5 maanden geslikt iedere avond anders kon ik echt niet slapen. Ik was er toen van de 1 op de andere dag vanaf. Toen ik sterk genoeg was. Nu met mijn terugval in september heb ik ze denk 3,5 week moeten gebruiken en daarna ook weer zonder toen ik sterk genoeg was. Dus ik heb het op zich wel onder controle. De dokter schrijft ze per 2 wkn uit en houdt me goed in de gaten. Maar die pillen geven me zo'n rust. Ik heb slik ze nu weer een week want na de ingreep was het weer helemaal mis met slapen. Eerst 20 mg en nu alweer sinds 2 dagen 10 mg dus het gaat goed komen... Ik moet ze ook wel om huis hebben, dat geeft me een soort rust
Als mijn slaap niet goed is dan ga ik heel gauw bergafwaarts zou dat ooit weer anders worden? Voorheen maakte ik me niet zo druk als ik een nacht niet goed had geslapen. Nu is dat zo'n issue:(
Inderdaad @poldervrouw op tijd naar je lichaam luisteren dat is zo belangrijk maar zo moeilijk. Het geeft me wel een goed gevoel dat jij nu al zo lang geen terugval meer hebt gehad en dat je er dus wel degelijk wat aan kan doen als je het op tijd herkent.
Meiden ik ga slapen, was weer een aardig dagje zo. Fijn weekend allemaal...
Wat betreft de temazepam ik weet dat ze zeer verslavings gevoelig zijn. Vorig jaar heb ik ze bijna 5 maanden geslikt iedere avond anders kon ik echt niet slapen. Ik was er toen van de 1 op de andere dag vanaf. Toen ik sterk genoeg was. Nu met mijn terugval in september heb ik ze denk 3,5 week moeten gebruiken en daarna ook weer zonder toen ik sterk genoeg was. Dus ik heb het op zich wel onder controle. De dokter schrijft ze per 2 wkn uit en houdt me goed in de gaten. Maar die pillen geven me zo'n rust. Ik heb slik ze nu weer een week want na de ingreep was het weer helemaal mis met slapen. Eerst 20 mg en nu alweer sinds 2 dagen 10 mg dus het gaat goed komen... Ik moet ze ook wel om huis hebben, dat geeft me een soort rust
Als mijn slaap niet goed is dan ga ik heel gauw bergafwaarts zou dat ooit weer anders worden? Voorheen maakte ik me niet zo druk als ik een nacht niet goed had geslapen. Nu is dat zo'n issue:(
Inderdaad @poldervrouw op tijd naar je lichaam luisteren dat is zo belangrijk maar zo moeilijk. Het geeft me wel een goed gevoel dat jij nu al zo lang geen terugval meer hebt gehad en dat je er dus wel degelijk wat aan kan doen als je het op tijd herkent.
Meiden ik ga slapen, was weer een aardig dagje zo. Fijn weekend allemaal...
zaterdag 6 december 2014 om 15:04
Veer, volgens mij krijgen veel moeders wel een soort van paniekaanval tijdens de Sint drukte. Fijn dat je de boel snel weer onder controle had! Ik vrees dat slapen....of vooral niet meer kunnen slapen nooit meer normaal wordt. Als je eenmaal weet waar niet slapen toe kan leiden...blijft die angst.
En fijn dat de temazepam zo voor je werkt. Als je der eerder vanaf gekomen bent gaat dat nu vast en zeker ook lukken. Ik heb gisteren een poging gewaagd zonder seroquel. Ik was zo moe dus dacht dat moet vast lukken. Maar helaas....tis blijkbaar de tijd nog niet....
En fijn dat de temazepam zo voor je werkt. Als je der eerder vanaf gekomen bent gaat dat nu vast en zeker ook lukken. Ik heb gisteren een poging gewaagd zonder seroquel. Ik was zo moe dus dacht dat moet vast lukken. Maar helaas....tis blijkbaar de tijd nog niet....
dinsdag 6 januari 2015 om 20:30
Hè meiden, het nieuwe jaar is begonnen en ik hoop voor ons dat dit een fijn jaar gaat worden zonder al die vervelend klachten:( Ik heb heerlijk 2 weken vrij gehad met mijn man samen. Het liep eigenlijk wel lekker allemaal, zelfs de kerstdagen waren gezellig.
Ik heb wel iedere keer na paniek periode dat ik weer opnieuw vertrouwen moet krijgen in mijn lichaam. Ik vind alle dingen die ik dan weer het eerst ga ondernemen een soort van spannend. Zo ook overgang van een vakantie naar weer gaan werken, herkennen jullie dit? Nu voel ik me op zich wel goed, alleen ben ik zo onzeker. Als ik ergens pijn voel denk ik algauw aan het ergste. Erg vermoeiend:( Maar goed straks als ik weer meer vertrouwen in alles heb, zal dat wel wegebben (hoop ik). Al met al is het een lange strijd ook met goede perioden hoor, maar mijn jongste wordt bijna 2 en ik ben nog steeds niet mezelf... Het gaat goed komen.
Hoe is het met jullie?
Ik heb wel iedere keer na paniek periode dat ik weer opnieuw vertrouwen moet krijgen in mijn lichaam. Ik vind alle dingen die ik dan weer het eerst ga ondernemen een soort van spannend. Zo ook overgang van een vakantie naar weer gaan werken, herkennen jullie dit? Nu voel ik me op zich wel goed, alleen ben ik zo onzeker. Als ik ergens pijn voel denk ik algauw aan het ergste. Erg vermoeiend:( Maar goed straks als ik weer meer vertrouwen in alles heb, zal dat wel wegebben (hoop ik). Al met al is het een lange strijd ook met goede perioden hoor, maar mijn jongste wordt bijna 2 en ik ben nog steeds niet mezelf... Het gaat goed komen.
Hoe is het met jullie?
woensdag 7 januari 2015 om 20:24
Hoi Veer, wat een lange weg is het hè...ik denk soms wel eens dat ik nooit meer helemaal de oude word. Als je eenmaal depressie of paniek/angstaanvallen hebt gekend zal er altijd een angst op de achtergrond zijn dat deze weer terug komen. Dit maakt ook mij onzeker bij nieuwe dingen of 1e keren. Hier gaat het op zich goed. Ik slik nog een halfje seroquel en slaap daar redelijk mee. De paniek en het wakker schrikken is gelukkig helemaal weg. Ik wil dus ook snel een x zonder medicatie gaan proberen. Ik ben er zo aan toe om deze periode weer af te sluiten! Aan de andere kant voelt het ook wel wat verdrietig...nooit meer dat bijzondere gevoel van zwanger zijn enzo...kan echt met een steekje jaloezie naar een zwangere buik kijken. Aan de andere kant ben ik ook zo blij dat die eerste heftige maanden er op zitten. Lekker dubbel allemaal hè?
Zazoethom Hoe is het met jou? Of is er misschien iemand die weet hoe het met haar is na de bevalling van de 2e?
Zazoethom Hoe is het met jou? Of is er misschien iemand die weet hoe het met haar is na de bevalling van de 2e?
zondag 12 juli 2015 om 19:21
He meiden,
Lange tijd alweer stil op ons onderwerp. Geen bericht goed bericht? Hier alles goed. De afgelopen maanden heb ik een goede periode gehad. Weinig zenuwen en ook echt weer kunnen genieten. Voelde me soms weer een beetje de oude.
De kleine meid wordt groot, het is een heerlijke kletskous. De jongens hebben lekker vakantie nu. Ik moet nog 1 week werken en dan gaan we 3 weken kamperen. Spannend!!
Heb wel wat inpak stress nu. Voel aan mijn lijf dat er nu de vakantie aantreed wel weer wat spanning is. Ik denk mede omdat het vorig jaar na de vakantie periode fout is gegaan.
Op dit soort momenten ben ik dan wel weer bang om terug te vallen. Maar goed ik heb zin in de vakantie. Ben blij als we met zijn vijven in de auto zitten:)
Vinden jullie de momenten dat het fout ging ook spannend om te doen? Ik hoop dat ik nu na de vakantie niet terugval, dan heb ik weer een positieve mijlpaal bereikt.
@zazoe hoe is het met jou en de baby?
@lilliewillie hoe is het met jou ook nog steeds op de goede weg?
@katoe en met jou?
Meiden ben benieuwd hoe het met jullie allemaal is? In ieder geval allemaal een fijne vakantie...
Lange tijd alweer stil op ons onderwerp. Geen bericht goed bericht? Hier alles goed. De afgelopen maanden heb ik een goede periode gehad. Weinig zenuwen en ook echt weer kunnen genieten. Voelde me soms weer een beetje de oude.
De kleine meid wordt groot, het is een heerlijke kletskous. De jongens hebben lekker vakantie nu. Ik moet nog 1 week werken en dan gaan we 3 weken kamperen. Spannend!!
Heb wel wat inpak stress nu. Voel aan mijn lijf dat er nu de vakantie aantreed wel weer wat spanning is. Ik denk mede omdat het vorig jaar na de vakantie periode fout is gegaan.
Op dit soort momenten ben ik dan wel weer bang om terug te vallen. Maar goed ik heb zin in de vakantie. Ben blij als we met zijn vijven in de auto zitten:)
Vinden jullie de momenten dat het fout ging ook spannend om te doen? Ik hoop dat ik nu na de vakantie niet terugval, dan heb ik weer een positieve mijlpaal bereikt.
@zazoe hoe is het met jou en de baby?
@lilliewillie hoe is het met jou ook nog steeds op de goede weg?
@katoe en met jou?
Meiden ben benieuwd hoe het met jullie allemaal is? In ieder geval allemaal een fijne vakantie...
maandag 13 juli 2015 om 21:03
Hoi Veer, wat een toeval. Kijk bijna nooit meer op het forum maar nu surfde ik even langs, en zie toevallig je berichtje. Hier is alles goed. Ik durf eigenlijk wel.te zeggen dat ik me weer als de oude voel geen terugvallen meer gehad en slik geen medicatie meer. Ik ben eigenlijk ook niet meer bang voor een terugval. Al blijf ik de nachten dat ik niet kan slapen heel vervelend vinden. Ik begin nu te ontdekken dat ik rond mijn menstruatie 1 of 2 slechte nachten heb, iets waar prima mee te leven valt als je je er bij neer legt.
De jongste gaat nu hard richting 1 jaar en merk wel dat mijn gedachten regelmatig teruggaan naar vorig jaar rond deze tijd en alle 'avonturen' van het afgelopen jaar. Terugkijkend ben ik er nog relatief makkelijk doorheen gerold. Hier is het inmiddels duidelijk dat ons gezinnetje compleet is, dus het voelt alsof ik het hoofdstuk PND mag afsluiten. Hopelijk is dat voor jou ook snel het geval. En het lijkt me niet meer dan logisch dat je terugdenkt aan vorig jaar en dat het een overwinning is als je straks terug komt en alles gaat goed (want dat gaat het vast!). Dan kan je weer een hoofdstuk afsluiten!
Fijne vakantie!
geen terugvallen meer gehad en slik geen medicatie meer. Ik ben eigenlijk ook niet meer bang voor een terugval. Al blijf ik de nachten dat ik niet kan slapen heel vervelend vinden. Ik begin nu te ontdekken dat ik rond mijn menstruatie 1 of 2 slechte nachten heb, iets waar prima mee te leven valt als je je er bij neer legt.De jongste gaat nu hard richting 1 jaar en merk wel dat mijn gedachten regelmatig teruggaan naar vorig jaar rond deze tijd en alle 'avonturen' van het afgelopen jaar. Terugkijkend ben ik er nog relatief makkelijk doorheen gerold. Hier is het inmiddels duidelijk dat ons gezinnetje compleet is, dus het voelt alsof ik het hoofdstuk PND mag afsluiten. Hopelijk is dat voor jou ook snel het geval. En het lijkt me niet meer dan logisch dat je terugdenkt aan vorig jaar en dat het een overwinning is als je straks terug komt en alles gaat goed (want dat gaat het vast!). Dan kan je weer een hoofdstuk afsluiten!
Fijne vakantie!
