Psyche
alle pijlers
Postnatale depressie en nu op zoek naar positieve verhalen!,
dinsdag 8 januari 2013 om 13:56
Lieve moeders die dit lezen,
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
Vorig jaar 27 januari ben ik bevallen van een prachtige zoon! Ik heb een moeilijke zwangerschap gehad, waarbij ik veel misselijk ben geweest een zwangerschapsdiabetes heb ontwikkeld. Ondanks de zwangerschap is mijn bevalling positief verlopen en kijk ik fijn op terug. Helaas is hij na een halfuur bij mij gelegen te hebben, met spoed opgenomen geweest op de highcare afdeling ivm ademhalingsproblemen en vermoeden van epilepsie. Na een paar dagen ging alles gelukkig goed en mocht hij mee naar huis. Na een week thuis moest hij weer naar het ziekenhuis ivm geelzucht. Kortom geen leuke start! Onze zoon huilde bijna 24 uur per dag en spuugde heel veel. Geregeld de huisarts aan de lijn gehad en het consultatiebureau. Eenmaal bij de kinderarts blijkt hij enorm veel aangekomen te zijn en zij vermoedden dat hij te veel melk (borstvoeding) binnen kreeg. Proberen hier een oplossing voor te vinden was niet simpel en doordat ik vrijwel niet meer sliep, hebben we besloten om naar drie maanden borstvoeding over te gaan op flesvoeding! Dit was voor onze zoon de oplossing. Hij werd eindelijk een rustige, vrolijke baby..., maar toen stortte ik in....
Ik dacht eindelijk rust we kunnen nu meer slaap pakken, maar ik was zo hyper, ik kon niet de rust en ontspanning meer vinden.
Onze zoon aan iemand anders overlaten vond ik verschrikkelijk, maar het moest wel om bij te komen. Tegelijkertijd was ik verschrikkelijk bang. Bang om gek te worden, bang om psychotisch te worden, bang om onze zoon wat aan te doen of mezelf, de bizarste gedachtes kwamen in mij op, bang voor scherpe voorwerpen etc....Bij de POP-poli terecht gekomen en goed opgevangen door en fijne psychiater. Hij zette me op seroquel (is een antipsychotica, maar in lage dosering slaapmedicatie). Langzaamaan ging ik weer beter slapen. Ik ging (ga) ook naar een psycholoog om aan mijn dwanggedachtes af te komen.
Vanaf september ging ik langzaamaan beter met me. Ik ging weer werken en durfde de nachten dat mijn man niet thuis was alleen met onze zoon in huis slapen. Ontspannen over slaap was ik nog altijd niet, dus afbouwen van medicatie wilde ik wel maar kan nog.
Nu ben ik na de kerstdagen weer ingestort. De enge gedachtes over mijn zoon kwamen in een klap weer terug. Ik vind dat verschrikkelijk en ben dan enorm teleurgesteld dat alles weer terugkomt. Waarom kan ik nu alleen de liefde voor mijn zoon voelen. ik weet dat ik enorm van hem hou en waarschijnlijk deze gedachtes te maken hebben dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, maar toch dit is niet wat ik wil!
Ik ben nu van 50 mg naar 75 mg seroquel gegaan. Ik zit te denken om toch aan de antidepressiva te gaan, maar twijfel enorm. Stel dat ik er nooit meer van af kom. En hoe kan ik hier in vredesnaam in terechtkomen. Ik was voor mijn zoon een super sterk mens die alles aan kon en een enorme doorzetter. Waar is dat gebleven, waarom ben ik zo verschrikkelijk bang. Ook ben ik bang dat antidepressiva een symptoombestrijder is en ik dan op een later moment moet dealen met de depressie en angsten. Ik wil zo graag beter zijn en lekker genieten van mijn leven en allerbelangrijkst mijn gezin! Daarnaast heb ik nog steeds een wens voor een tweede kindje...alleen ben ik bang dat dat er nooit meer van komt.... Raar dat die wens er nog steeds is, terwijl ik het al moeilijk heb met 1 lief kindje....
Kortom zijn er moeders die dit hebben overwonnen? Hoe dan en hoe lang? Wat is het traject geweest? En hebben jullie ook van die enge gedachtes gehad? Graag positieve verhalen, want op internet lees ik met name veel negatieve verhalen!!
By the way: ik weet wat de oorzaak is van mijn terugval. (Over mijn grenzen heen gaan, te veel willen en niks missen, enthousiast om overal een mee te willen doen, me aanpassen aan anderen)
donderdag 10 januari 2013 om 17:31
@wibra. Ik start morgen met antidepressiva, citalopram 10 mg.
Seroquel mag ik voor de nacht blijven slikken. Heb jij al eerder antidepressiva afgebouwt... Ik lees op internet alleen maar negatieve verhalen... Dat is natuurlijk al snel zo, want als het positief is zoek je het niet op... Maar toch wat is je ervaring... Verder zit ik in een soort afwachtingstaat....
Seroquel mag ik voor de nacht blijven slikken. Heb jij al eerder antidepressiva afgebouwt... Ik lees op internet alleen maar negatieve verhalen... Dat is natuurlijk al snel zo, want als het positief is zoek je het niet op... Maar toch wat is je ervaring... Verder zit ik in een soort afwachtingstaat....
donderdag 10 januari 2013 om 18:17
Het was 3 weken afzien. Dat zeg ik eerlijk. Maar toen de prozac volledig uit m'n bloed was voelde ik me weer goed.
Ook het opbouwen vond ik zwaar. Had veel bijwerkingen. Daarna heb ik er echt baad bij gehad. Het is echt even doorzetten.
Het is echt echt echt zwaar Zazoe. Maar er is licht aan het einde van de tunnel. Hard eraan werken en er in blijven geloven meid. Het KOMT ECHT GOED!
Als ik een tip mag geven. Hou je partner in de gaten. Het is ook heel zwaar voor hem. Vraag hem ook eens wat HIJ nodig heeft om hier met jou doorheen te komen.
Ik wens je heel veel sterkte en mocht je meer willen weten vraag het me gerust.
Ook het opbouwen vond ik zwaar. Had veel bijwerkingen. Daarna heb ik er echt baad bij gehad. Het is echt even doorzetten.
Het is echt echt echt zwaar Zazoe. Maar er is licht aan het einde van de tunnel. Hard eraan werken en er in blijven geloven meid. Het KOMT ECHT GOED!
Als ik een tip mag geven. Hou je partner in de gaten. Het is ook heel zwaar voor hem. Vraag hem ook eens wat HIJ nodig heeft om hier met jou doorheen te komen.
Ik wens je heel veel sterkte en mocht je meer willen weten vraag het me gerust.
vrijdag 11 januari 2013 om 10:56
Vooral goed met elkaar blijven praten. Wat je bezighoudt, wat je moeilijk vindt, van beiden kanten.
Je relatie krijgt een opdonder, het is belangrijk om geduld te hebben.
Spannend dat je bent begonnen met citalopram. Je krijgt nu de lichtste dosering, dat zal steeds worden opgebouwd. Ik had totaal geen bijwerkingen van de citalopram.
Hoeveel serequel gebruik je nu?
Ik ben nog niet aan het afbouwen met de citalopram en serequel, wel met de slaappillen en dat gaat best goed.
Ik moest wel de mirtazapine afbouwen, ook een AD, toen bleek dat dit niets hielp. Ik moest toen overstappen naar citalopram maar eerst de mirtazapine afbouwen. Ook daar heb ik geen nare bijwerkingen van gehad.
Hou vol meis, je kunt het!!
Je relatie krijgt een opdonder, het is belangrijk om geduld te hebben.
Spannend dat je bent begonnen met citalopram. Je krijgt nu de lichtste dosering, dat zal steeds worden opgebouwd. Ik had totaal geen bijwerkingen van de citalopram.
Hoeveel serequel gebruik je nu?
Ik ben nog niet aan het afbouwen met de citalopram en serequel, wel met de slaappillen en dat gaat best goed.
Ik moest wel de mirtazapine afbouwen, ook een AD, toen bleek dat dit niets hielp. Ik moest toen overstappen naar citalopram maar eerst de mirtazapine afbouwen. Ook daar heb ik geen nare bijwerkingen van gehad.
Hou vol meis, je kunt het!!
vrijdag 11 januari 2013 om 11:18
Dank voor het delen jetfreggel en wibra.
Vandaag gestart met citolapram. Het is idd de lichtste dosering. Dit komt ook omdat het drie maanden redelijk goed met me ging, dus we hopen dat dit voldoende is. Net dat zetje van zekerheid die ik nodig heb.
Ik slik 50 mg seroquel voor het slapen. Heb op meer gezeten, maar toen kreeg ik enorm onrustige benen 's avonds en sliep ik daardoor niet. Op pammetjes reageer ik niet goed. Van temazepam kreeg ik nachtmerries en van oxazepam werd ik nog somberder.
Zometeen ga ik met mijn man en zoon zwemmen. Even niet focussen op wat ik denk/voel of dat ik iets merk van de AD.... Afleiding werkt voor mij het beste.
En gelukkig schijnt de zon weer. Las op nu.nl dat de zon in nederland drie weken vrijwel niet geschenen heeft. Tja misschien ook een veroorzaker van de dip...
Vandaag gestart met citolapram. Het is idd de lichtste dosering. Dit komt ook omdat het drie maanden redelijk goed met me ging, dus we hopen dat dit voldoende is. Net dat zetje van zekerheid die ik nodig heb.
Ik slik 50 mg seroquel voor het slapen. Heb op meer gezeten, maar toen kreeg ik enorm onrustige benen 's avonds en sliep ik daardoor niet. Op pammetjes reageer ik niet goed. Van temazepam kreeg ik nachtmerries en van oxazepam werd ik nog somberder.
Zometeen ga ik met mijn man en zoon zwemmen. Even niet focussen op wat ik denk/voel of dat ik iets merk van de AD.... Afleiding werkt voor mij het beste.
En gelukkig schijnt de zon weer. Las op nu.nl dat de zon in nederland drie weken vrijwel niet geschenen heeft. Tja misschien ook een veroorzaker van de dip...
vrijdag 11 januari 2013 om 11:21
Wat betreft mijn man. Hij is een echte schat. We praten veel, ook wat dit met hem doet. Soms hebben we een meningsverschil, maar met respect na elkaar lossen we het op. Wel merk ik dat sinds onze zoon er is, we meer aan ons huwelijk moeten werken. Dus we plannen binnenkort een weekendjeweg... En een aantal vrienden van onze gaan trouwen, dus feestje in de toekomst staan ook al vast. Voor ons erg fijn om iets in het vooruitzicht te hebben.
Het lastige is wel dat hij bij de brandweer werkt en geregeld 24 uur weg is... En de nachten vind ik dus het engst, is ook een onderwerp van gesprek bij therapeut.
Het lastige is wel dat hij bij de brandweer werkt en geregeld 24 uur weg is... En de nachten vind ik dus het engst, is ook een onderwerp van gesprek bij therapeut.
vrijdag 11 januari 2013 om 17:22
Kolki heftig heh zo'n periode. Dat is niet iets wat je verwacht! Krijg je een kindje en dan doet je hoofd raar. De eerste drie maanden ging het nog goed met mij, maar daarna storte ik in. Hoe is dat met jou gegaan? En werk je?
Ik merk nog niks negatiefs over de AD die ik slik, of juig ik dan te vroeg?
Ik merk nog niks negatiefs over de AD die ik slik, of juig ik dan te vroeg?
vrijdag 11 januari 2013 om 19:23
Ik heb veel steun van mijn omgeving, gelukkig! Alleen ben ik het zelf zat om afhankelijk van anderen te zijn, dat is 1 van de reden waarom ik nu voor AD heb gekozen. Ik ben (was) iemand die het heerlijk vond om een dagje/avond alleen te zijn. Nu ik van die angsten heb moet er (vaak) iemand blijven logeren als mijn man 24 uursdienst heeft. Dat maakt me niet altijd rustig... Dubbel dus...vannacht goed geslapen...
Ik wil nu gewoon mijn zelfstandigheid terug, maar alle belangrijkst die vervelende enge gedachtes. Moet wel zeggen dat ze nu weer aardig op de achtergrond zijn. Dus dat maakt me rustig.
Wibra hoeveel seroquel slik je?
Ik wil nu gewoon mijn zelfstandigheid terug, maar alle belangrijkst die vervelende enge gedachtes. Moet wel zeggen dat ze nu weer aardig op de achtergrond zijn. Dus dat maakt me rustig.
Wibra hoeveel seroquel slik je?
zaterdag 12 januari 2013 om 10:39
@zazoet; Bedankt voor je reactie. Heel fijn dat je omgeving je goed steunt en dat je je daarbij prettig voelt. Wel echt vervelend dat je man 24 uur werkt..... Top dat er mensen blijven logeren! Wat een lieve mensen!
Wbt de bijwerkingen, ik merkte ze al wel vanaf dag 1, maar de huisarts had daar ook voor gewaarschuwd. Lexapro staat bekend (blijkbaar) als de snelstwerkende AD. Dat was helaas ook nodig, omdat ik heel ver heen was. Ik heb ruim een week last gehad van misselijkheid, duizeligheid en zeer moe zijn. Ik ben trouwens flink afgevallen en heb nog steeds geen eetlust.
Bij mij is het het er heeeeeel zachtjes ingeslopen. Achteraf meteen vanaf dag 1. Maar uiteindelijk volledig doorgeslagen (denk aan de film) rond 7 maanden na de geboorte. De politie, huisarts en crisisopvang stonden binnen 2 uur na elkaar bij mij in huis. drama, drama.
Ik werk niet, en ga dat voorlopig ook niet doen, Dat haalt niks uit....
Fijn om lotgenoten te spreken.....
Wbt de bijwerkingen, ik merkte ze al wel vanaf dag 1, maar de huisarts had daar ook voor gewaarschuwd. Lexapro staat bekend (blijkbaar) als de snelstwerkende AD. Dat was helaas ook nodig, omdat ik heel ver heen was. Ik heb ruim een week last gehad van misselijkheid, duizeligheid en zeer moe zijn. Ik ben trouwens flink afgevallen en heb nog steeds geen eetlust.
Bij mij is het het er heeeeeel zachtjes ingeslopen. Achteraf meteen vanaf dag 1. Maar uiteindelijk volledig doorgeslagen (denk aan de film) rond 7 maanden na de geboorte. De politie, huisarts en crisisopvang stonden binnen 2 uur na elkaar bij mij in huis. drama, drama.
Ik werk niet, en ga dat voorlopig ook niet doen, Dat haalt niks uit....
Fijn om lotgenoten te spreken.....
zaterdag 12 januari 2013 om 19:20
Bij mij sloop het er ook langzaam in. Door zware zwangerschap (=20 weken overgeven en zwangerschapsdiabetes), inbraak nu 2 jaar geleden en onrust op het werk/ heftig werk en wel gewoon doorwerken, was ik eigenlijk uitgeput voordat onze zoon geboren was. Daarna de heftige periode na de bevalling en vervolgens een huilbaby (wat waarschijnlijk mijn onrust de veroorzaker is geweest, ik dacht bij elk huiltje moet hij eten, maar uiteindelijk was hij hartstikke moe). Net op het kwetsbaarste moment ging ik ook nog de film de gelukkig huisvrouw kijken! Na weken slecht slapen tot helemaal niet slapen, de huisarts ingeschakeld, maar die wilde dat ik alleen naar de psycholoog ging. Uiteindelijk ben ik zelf naar de PAAZ gelopen en gezegd dat ze me moeten helpen want anders gaat het niet goed. Daar werd ik meteen opgevangen door een psychiater die gespecialiseerd is in postnatale depressie. En hem moest ik meteen mijn netwerk inschakelen. Tja daar had ik toen niet eens over nagedacht. Heb nog nooit hulp hoeven te vragen.
Het scheelt dat ik zelf in de (kinder)psychiatrie werk, zodat ik wist dat het niet goed met me ging. Aan de andere kant mijn werk heeft ook negatieve gevolgen gehad. Ik was enorm bang dat mijn zoon zich niet goed hechte, maar ook dat ik psychotisch zal worden.
Verder ben ik enorm beïnvloedbaar voor negatieve verhalen. Thrillers e.d moet ik niet zien of lezen. Gelukkig kan ik dat steeds beter filteren.
Op dit moment nog geen bijwerkingen van de AD. Heb wel meteen AD gekregen waar ik zwanger mee mag worden. Heeft iemand daar ervaring mee?
En Kolki wordt je geholpen door je omgeving? Snappen ze het een beetje in hoeverre je het kan snappen? En merk je verbetering? Heb je goede zwangerschap/bevalling gehad? En ben je een beetje aan het genieten van je zoon.
Enige tip wat ik je kan geven: probeer niet te hard je best te doen! Zodra ik zo graag wil genieten, lukt het niet en als ik het loslaat dan komt het me in 1 keer tegemoet.... Wil niet zeggen dat dit me altijd lukt.... Ik ben namelijk een vechter en dat werkt mij nu enorm tegen...
Het scheelt dat ik zelf in de (kinder)psychiatrie werk, zodat ik wist dat het niet goed met me ging. Aan de andere kant mijn werk heeft ook negatieve gevolgen gehad. Ik was enorm bang dat mijn zoon zich niet goed hechte, maar ook dat ik psychotisch zal worden.
Verder ben ik enorm beïnvloedbaar voor negatieve verhalen. Thrillers e.d moet ik niet zien of lezen. Gelukkig kan ik dat steeds beter filteren.
Op dit moment nog geen bijwerkingen van de AD. Heb wel meteen AD gekregen waar ik zwanger mee mag worden. Heeft iemand daar ervaring mee?
En Kolki wordt je geholpen door je omgeving? Snappen ze het een beetje in hoeverre je het kan snappen? En merk je verbetering? Heb je goede zwangerschap/bevalling gehad? En ben je een beetje aan het genieten van je zoon.
Enige tip wat ik je kan geven: probeer niet te hard je best te doen! Zodra ik zo graag wil genieten, lukt het niet en als ik het loslaat dan komt het me in 1 keer tegemoet.... Wil niet zeggen dat dit me altijd lukt.... Ik ben namelijk een vechter en dat werkt mij nu enorm tegen...
zondag 13 januari 2013 om 08:06
ik herken veel van je verhaal. ik heb het zelf ook meegemaakt. inderdaad de onrust in de kraamweek.in de week na de bevalling heb ik elke nacht maar een aantal uurtjes geslapen en op een gegeven moment helemaal niet meer.
ik ben niet echt volledig doorgedraaid, maar zat er volgens mij wel tegenaan. Ik zag veel boodschappen in liedjes en tvprogrammas. dacht dat het over mij ging. ook was ik erg gevoelig voor prikkels licht, geur, geluid. het kwam allemaal heftiger binnen.
het kwam bij mij doordat ik er in de familie iets heel emotioneels was gebeurd in de weken ervoor. en ook de borstvoeding die niet liep en veel stress veroorzaakte.
ik heb toe oxazepam gekregen. maar dat werkte niet voldoende. daarna seroquel (opgevoerd tot wel 400mg) ik was echt een zombie. ik heb toen ook dagelijks bezoek of contact gehad met het ggz gehad.
Ik ben niet opgenomen geweest. Maar mocht niet alleen thuis zijn met mn dochter. Dat vond ik echt heel erg. ik namelijk niet het gevoel dat ik haar iets aan zou doen, maar de dokters blijkbaar wel. daar word je niet blij van. ook mocht ik niet te veel naar buiten. of in ieder geval geen drukke plekken. terwijl ik juist gek werd van het binnenzitten.
ik heb toen nog een aantal weken seroquel geslikt. maar verder heel snel weer gestopt. ik had geen zin in gesprekken en dat soort gedoe. Dus dat heb ik allemaal afgehouden.
ik ben ook weer gewoon gaan werken toen mn zwschv was afgelopen.
inmiddels is oudste dochter bijna 3. en er is er zelfs al eentje bij. bij die kraamperiode was het zon wereld van verschil. ik was van mezelf veel rustiger. de pillen lagen klaar voor het geval dat het niet goed zou gaan. maar dit is toen eigenlijk niet nodig geweest. heel af en toe slik ik nog wel een beetje seorquel als ik een paar slechte nachten heb gehad. (kwart pil).
ik ben blij met dit onderwerp. ik heb het wel redelijk een plekje gegeven, maar de schaamte blijft wel.
maar een tweede kind zonder problemen is heel goed mogelijk, dus laat je niet te erg afschrikken. ik zou alleen wel eventjes wachten tot het weer beter met je gaat. Het komt wel goed.
ik ben niet echt volledig doorgedraaid, maar zat er volgens mij wel tegenaan. Ik zag veel boodschappen in liedjes en tvprogrammas. dacht dat het over mij ging. ook was ik erg gevoelig voor prikkels licht, geur, geluid. het kwam allemaal heftiger binnen.
het kwam bij mij doordat ik er in de familie iets heel emotioneels was gebeurd in de weken ervoor. en ook de borstvoeding die niet liep en veel stress veroorzaakte.
ik heb toe oxazepam gekregen. maar dat werkte niet voldoende. daarna seroquel (opgevoerd tot wel 400mg) ik was echt een zombie. ik heb toen ook dagelijks bezoek of contact gehad met het ggz gehad.
Ik ben niet opgenomen geweest. Maar mocht niet alleen thuis zijn met mn dochter. Dat vond ik echt heel erg. ik namelijk niet het gevoel dat ik haar iets aan zou doen, maar de dokters blijkbaar wel. daar word je niet blij van. ook mocht ik niet te veel naar buiten. of in ieder geval geen drukke plekken. terwijl ik juist gek werd van het binnenzitten.
ik heb toen nog een aantal weken seroquel geslikt. maar verder heel snel weer gestopt. ik had geen zin in gesprekken en dat soort gedoe. Dus dat heb ik allemaal afgehouden.
ik ben ook weer gewoon gaan werken toen mn zwschv was afgelopen.
inmiddels is oudste dochter bijna 3. en er is er zelfs al eentje bij. bij die kraamperiode was het zon wereld van verschil. ik was van mezelf veel rustiger. de pillen lagen klaar voor het geval dat het niet goed zou gaan. maar dit is toen eigenlijk niet nodig geweest. heel af en toe slik ik nog wel een beetje seorquel als ik een paar slechte nachten heb gehad. (kwart pil).
ik ben blij met dit onderwerp. ik heb het wel redelijk een plekje gegeven, maar de schaamte blijft wel.
maar een tweede kind zonder problemen is heel goed mogelijk, dus laat je niet te erg afschrikken. ik zou alleen wel eventjes wachten tot het weer beter met je gaat. Het komt wel goed.
zondag 13 januari 2013 om 08:32
S1981: dank voor je reactie. Klinkt positief. Hoe ben je uiteindelijk van die seroquel afgekomen? Ik heb iets in mijn hoofd gehaald dat ik altijd een pilletje nodig heb om in slaap te vallen. Dus nooit meer natuurlijk in slaap val.
Ook ik was enorm gevoelig voor prikkels. Hoorde allemaal nieuwe geluiden bij de buren, die ik voorheen niet hoorde. Als ik ging wandelen werd ik helemaal opgefokt door scooters die me voorbij raasden.
Had ook geregeld liedjes in mijn hoofd en/of daar 's nachts wakker van.
Hoe lang die periode bij jou geduurt?
Vannacht om half 3 wakker, de zenuwen gierden weer door mij lijf! Bah! Geen idee waar ik zenuwachtig voor ben. Een tabletje extra genomen, daarna nog onrustig geslapen. Zo dit nou een bijwerking van citolapram zijn?
Nu ik uit bed ben voel ik me wel redelijk. Mijn man is naar het werk, mijn moeder komt straks en blijft logeren. Morgen ga ik werken of ik nou goed slaap of niet, ik wil ritme gewoon oppaken en vind het ook lekker om even wat anders te doen.
X
Ook ik was enorm gevoelig voor prikkels. Hoorde allemaal nieuwe geluiden bij de buren, die ik voorheen niet hoorde. Als ik ging wandelen werd ik helemaal opgefokt door scooters die me voorbij raasden.
Had ook geregeld liedjes in mijn hoofd en/of daar 's nachts wakker van.
Hoe lang die periode bij jou geduurt?
Vannacht om half 3 wakker, de zenuwen gierden weer door mij lijf! Bah! Geen idee waar ik zenuwachtig voor ben. Een tabletje extra genomen, daarna nog onrustig geslapen. Zo dit nou een bijwerking van citolapram zijn?
Nu ik uit bed ben voel ik me wel redelijk. Mijn man is naar het werk, mijn moeder komt straks en blijft logeren. Morgen ga ik werken of ik nou goed slaap of niet, ik wil ritme gewoon oppaken en vind het ook lekker om even wat anders te doen.
X
zondag 13 januari 2013 om 09:02
ik heb denk ik maar anderhalve maand aan de seroquel gezeten. ik viel soms al in slaap zonder dat ik het genomen had. dan maakte manlief mij wakker dat ik het nog moest nemen.
ik voelde me er niet prettig bij. liep tot 12-13.00 rond als een zombie. niet echt handig als je voor een kind moet zorgen.
ik heb toen dus met ggz besproken of ik een vrije keus had in de behandeling. ik was namelijk bang dat als ik medicatie zou weigeren mn dochter weggehaald zou worden.
nadat ik gestopt was ging het eigenlijk meteen weer goed. ik denk dat onze situatie dus wel anders is. en als ik weer een periode heb van slecht slapen. pak ik weer eventjes een pilletje.
wat is die citolapram? word jij ook zo duf van die seroquel? ik kon ook echt niet autorijden als ik dat spul op had.
ik voelde me er niet prettig bij. liep tot 12-13.00 rond als een zombie. niet echt handig als je voor een kind moet zorgen.
ik heb toen dus met ggz besproken of ik een vrije keus had in de behandeling. ik was namelijk bang dat als ik medicatie zou weigeren mn dochter weggehaald zou worden.
nadat ik gestopt was ging het eigenlijk meteen weer goed. ik denk dat onze situatie dus wel anders is. en als ik weer een periode heb van slecht slapen. pak ik weer eventjes een pilletje.
wat is die citolapram? word jij ook zo duf van die seroquel? ik kon ook echt niet autorijden als ik dat spul op had.
zondag 13 januari 2013 om 20:00
@zwartepietje: een redelijk weekend. Vrijdag lekker met gezin gezwommen en daar kan ik nu weer echt van genieten. Gisteren naar de stad geweest op zoek naar een verjaardagscadeau voor onze zoon...pff das niet makkelijk..., hebben jullie tips. Vandaag heb ik negens zin in, niet dat ik neerslachtig ben, maar mijn draai niet echt kunnen vinden. Mijn moeder is er dus misschien ook daarom, dat ik niet echt mijn gang kan gaan... Wel een lekker stuk gewandeld.
maandag 14 januari 2013 om 09:31
@zazoethom, heerlijk even zwemmen, daar kan ik ook echt van genieten.
Wij hebben voor onze zoon die volgende week jarig is de toet toet garage van vtech gekocht, hoop dat dit wat in de smaak valt, de auto's zijn idd geval al een groot succes.
Wat je benoemt van je draai niet kunnen vinden, dat heb ik ook afentoe een dagje, een zenuwachtig gevoel maar waarvoor?
En dan vooral gaan vechten tegen dat gevoel.....waardoor het alleen maar erger wordT!
Wij hebben voor onze zoon die volgende week jarig is de toet toet garage van vtech gekocht, hoop dat dit wat in de smaak valt, de auto's zijn idd geval al een groot succes.
Wat je benoemt van je draai niet kunnen vinden, dat heb ik ook afentoe een dagje, een zenuwachtig gevoel maar waarvoor?
En dan vooral gaan vechten tegen dat gevoel.....waardoor het alleen maar erger wordT!
maandag 14 januari 2013 om 16:57
O ja dat vechten, het wegstoppen ect... Je schiet er niks mee op, maar ik doe het wel. Dan zegt me omgeving: dan voel je je vandaag toch even klote, morgen weer een nieuwe dag.... Het komt op accepteren neer, maar op dat moment is dat zo lastig...
Maar goed, vandaag gewerkt. Wel een uur eerder weggegaan omdat ik echt heel moe .... Nu ik thuis ben gaat het wel weer. Vanavond is mijn sport avond, alleen mijn lijf voelt enorm zwaar, dus denk dat ik op de bank blijf plakken....
O ja ik gaap me suf .... Zal wel de bijwerkingen zijn
Maar goed, vandaag gewerkt. Wel een uur eerder weggegaan omdat ik echt heel moe .... Nu ik thuis ben gaat het wel weer. Vanavond is mijn sport avond, alleen mijn lijf voelt enorm zwaar, dus denk dat ik op de bank blijf plakken....
O ja ik gaap me suf .... Zal wel de bijwerkingen zijn
