Problemen door hoogbegaafdheid..wie ook?

Aha. Ge zet genen Belg, maar ik bevind mij in dat donkergrijze vlakje rechts.



Maarre hypersensitief autisme asperger bipolair is altijd een probleem hoor, misschien kun je met deze zaken beter maar zelfs gemiddeld begaafd zijn! Immers je hebt minder restpotentieel om te compenseren.

Ik kan wel mijn naam achterstevoren zeggen, telt dat ook?

Haha tubbie,

blij dat je het grappig vindt.

En ja 'k ben Belg.

Rechts? Ben je zeker? Da's waar je duim links staat hé?

Ik verdwaal eigenlijk nooit, maar de sociale werkplaats weet ik wel te vinden. Oh nee juist niet. Of zoiets. Ehm, als je nou het woordje "werk"(plaats) weglaat dan ben ik helemaal in m'n habitat. Oh nee dat was dat andere topic. Shit. Blieb.

''Ze zeggen toch dat hoogbegaafden een afwijkend gevoel voor humor hebben?''



Dat kun je wel zeggen ja

Tjonge want een lang topic, maar wel reuze interessant.



Mijn zoontje van 8 is in elk geval begaafd. In hoeverre is nog de vraag. Ik herken veel in de verhalen hier. Lopen langs de rand van de bank met 6 maanden, rennen met 8 maanden, goed lezen met 3 jaar, álle vogelnamen (dat zijn er véél) uit zijn hoofd kennen en de vogels ook nog perfect uit elkaar houden met 5/6 jaar..ga zo maar door. Hij is anders, speelt bijna nooit met jongens (is het liefst alleen, want wat die anderen willen is sáái), houdt niet van voetbal maar speelt fanatiek dwarsfluit maar hij is wél weer populair. Door zijn humor. En omdat hij het léuk vind om anders te zijn. En het leuk vind om degene te zijn die alles weet. Maar het probleem is dat hij hele sterke emotionele stemmingen heeft. Van héél vrolijk naar zomaar na 1 verkeerd woordje (meestal lijkt hij zich dan gekrenkt te voelen) hélemaal op de grond storten van ellende (beetje theater is hem niet vreemd hoor). Al heel jong begon hij wel eens te zeggen: ''Is dít het nou? Het leven? Is dit álles was er is? Wat sáái!!!!!''. Hij verwacht altijd overal heel veel van in het leven. En is gewend dat alles vanzelf gaat. Hij leert niet te leren. Dat is het probleem. En áls hem dan een keer iets niet lukt, iets wat hij dus niet vaak heeft, dan kan hij meestal niet doorzetten (want dat heeft hij denk ik nooit geleerd omdat alles hem kwam aanwaaien) en is gelijk gefrustreerd. Dan smijt hij hetgene waar hij mee bezig is het liefste hard weg. Zoals zijn tekeningen vroeger..1 streepje over het lijntje en hij verfrommelde boos zijn zorgvuldig gekleurde kleurplaat in elkaar. Perfectionisme. Het moet goed en anders niet.



En dan nog zijn enórme verantwoordelijkheidsgevoel. Het diep medelijden kunnen hebben met mensen en hélémaal niet tegen onrecht kunnen. Hij kan er tranen van in zijn ogen krijgen.



Ik vind het geweldig zo'n kind te hebben. Want hij is zo gretig. Wil zoveel weten, dus je kan al je verhalen aan hem kwijt. En dan niet te vergeten de geweldige gesprekken.

Geweldig dus, maar het brengt ook zorgen mee. Ten eerste dus dat hij anders is als de anderen, hij had nooit vriendjes thuis en ging bijna nooit ergens spelen. Daar had hij écht geen zin in. Op school echter vonden ze hem geweldig. En vermaakte hij zich prima, meestal met de kinderen uit zijn oudere zus zijn klas. En hij zit wat dat betreft nog steeds goed in zijn vel, dus dat is al een zorg minder. Hij vind zijn weg wel.



Maar ik weet niet goed wat ik precies moet doen om hem het beste te kunnen helpen. Nu het nog kan! Op school lijken ze het wel een beetje te negeren. Ze willen wel maar het komt er niet van. Terwijl hij nu nog leergierig is. Hij wil leren best leren typen bijvoorbeeld, maar op school kunnen ze alleen verzinnen dat ze hem wel een werkstukje kunnen laten maken over wat hem interesseert, maar daar komt nooit wat van. Hij heeft nu vakantie en heeft net de CITO groep 4 gedaan en álles was een dikke A. Hij heeft aandacht nodig, die ze op school niet goed kunnen geven en thuis heeft hij nog 2 zussen en een broer dus daar glipt hij er ook vaak tussendoor.



Dit verhaal is wel érg lang aan het worden. Misschien ga ik het zelfs maar wissen, maar dat is ook wel weer zonde van de tijd.



Misschien hebben jullie tips wat ik het beste met mij zoon kan doen. Wáár heeft zo'n jongen behoefte aan en hoe moet ik hem begeleiden? Jullie zijn nu volwassen, hoe kan een moeder in jullie ogen een begaafd kind het beste ''sturen''? En wat moet je als ouder zijnde naar jouw mening vooral NIET doen?

Ik hoop vooral dat hij als volwassene een stabiel mens wordt.

Het lijkt me eng als hij als puber nog steeds van die stemmingswisselingen heeft. Omdat hij veel dingen doorheeft die je pas als volwassene hoeft door te hebben kan veel hem vaak zo zwaar vallen.

tubbetje schreef op 19 juli 2008 @ 20:22:

Ik vind het geen nondiscussie hoor. Wel als je te pas en te onpas met je IQ gaat strooien op topics die daar niks mee te maken hebben, maar als iemand een topic opent met de vraag of andere mensen herkennen dat ze snel is uitgekeken op dingen omdat ze hoogbegaafd is, dan is dat toch een hele zinnige en interessante discussie?



Bijvoorbeeld:

- Heeft snel uitgekeken zijn op dingen te maken met je IQ?

- Wat is hoogbegaafdheid?

- Wat voor rol speelt de hoogte van je IQ in je dagelijkse leven?



Dat zijn toch hele interessante psychologische vragen?



Ik vint het ook een modegril om te roepen dat EQ beter is dan IQ. Net alsof EQ goed is en IQ slecht. Het is goed om sociaal te zijn, maar het is ook goed dat er mensen zijn die bijvoorbeeld hele slimme dingen uitvinden, waar de rest van de mensen ook gebruik van kan maken. Dit is dan een extreem voorbeeld want in het algemeen worden grote ontdekkingen gedaan door mensen die geniaal zijn en niet door mensen die gewoon 'slim' zijn. Maar het is bijvoorbeeld ook best fijn als je belastingaccountant of beleggingsadviseur goed kan rekenen, beter dan jijzelf bijvoorbeeld, want daar betaal je hem immers voor.



Elke psychologische eigenschap kan toch zijn eigen voor- en nadelen hebben?



Het lijkt wel haast taboe om intelligent te mogen zijn.

***************************************************************************



Dit vind ik een hele goede post!!



Helemaal mee eens.

Hoi mamaroos, ik weet het eigenlijk niet want in mijn tijd bestond dat nog niet.



Wat ik me wel kan voorstellen is dat als je het etiketje hoogbegaafd krijgt je er naar gaat leven, dus nijdig tekeningen in een hoek smijten als het niet meteen is wat je wil (overigens had ik ook dat precieze inkleuren, maar dan zonder het smijten). Ik herken echter wel die enorme leesdrang, en als jouw zoon nu heel populair is komt dat vast allemaal goed later. Met mij is het toch ook enigszins goed gekomen (oke ben wel prettig gestoord maar wel netjes afgestudeerd, klaag alleen af en toe wat over saai werk dus je moet wel oppassen dat ie geen zeur wordt).

Ja tubbie jij zit echt in dat stukje rechts denk ik, want ik begrijp er al niks meer van.

Maarre ben ik nou de enige hier? Dan ben ik snel verdwenen hoor, vind het namelijk niet zo leuk om op het forum als freak bekend te komen staan...

schattie,

niemand noemt jou een freak

@Tubbetje: Thanx voor de reactie. Ik had al een beetje spijt, met mijn enorme lap tekst zomaar in jullie plekje

Het onderwerp heeft in elk geval een goede wending gekregen, gisteren was er wat teveel doordraverij over weet ik veel wat. Ik zal dus niet nogmaals de vraag stellen of je als je hoogbegaafd bent ook een relatief meer sociale begaafdheid nodig hebt omdat bv je de automatische aansluiting mist (haha, doe ik het toch). Maar voor een deel heb jij daar ook al wat over geschreven. Ik vind dat je zinvolle punten noemt, Tubbetje, niets freakyachtigs aan te ontdekken

@ mamaroos.



Ik had bijna je stukje geciteerd voor mijn reactie,maar bedacht mij net op tijd omdat je het misschien wil wissen.

Zou niet handig geweest zijn.





Maar ik herken heel veel in je stukje in mijn zoon van 11.



Een geweldig kind!,maar ook een zorgenkindje.



Sinds kort valt hier pas het kwartje dat hij weleens een zeer hoge intelligentie kan hebben.

Nooit eerder echt door mijn hoofd geschoten omdat intelligentie binnen mijn gezin niet zo opvalt( en dat is geen opscheppen,gewoon een gegeven)



Nu vallen wel heel wat puzzelstukjes op zijn plaats wat betreft bepaalde gedragingen en problemen waar hij tegenaan loopt.



Ik ben er op het moment erg mee bezig om het koppie van mijn kind van de afgelopen jaren te begrijpen(hij heeft bijv. lange tijd smetvrees gehad en dwanghandelingen).



Ik heb niet echt tips voor je.

Ik heb wel het geluk dat mijn zoon een basisschool heeft getroffen waar ze veel aandacht besteden aan het aanreiken van uitdagingen.

Daar gaat het eigenlijk heel goed,ook veel vriendjes.



Alleen emotioneel is het heel lastig en vind ik het heel moeilijk.

Het is een piekeraar, een kind wat zoveel nadenkt over eigenlijk volwassen zaken.

Tsja,dat geeft wel problemen die ik moeilijk op te vangen vind.

Ik ben zelf ook zo'n piekeraar,het is niet makkelijk om dingen te relativeren voor hem.



Goed,

ik ga geheel off-topic,maar dat is gebruikelijk hier toch?

Riep er iemand freak? I love freaks.

Ik probeer dit topic te volgen, maar jeeee, heb ik vandaag ineens een leven naast het forum, mis ik toch een hoop hier.



Ik ben allang de draad van de discussie(s) kwijt, maar ik vroeg me af of topicopenster nog gerageerd heeft. Ik zie allerlei namen steeds langs komen, maar maries144 heb ik niet meer gezien. Maar ik heb dan ook lang niet alles gelezen.

mamaroos,

ik weet niet zo direkt wat mijn ouders beter hadden kunnen doen, Ik weet wel dat ons vader een héél consequent eerlijk man was, die mij altijd serieus heeft genomen.

Mijn moeder daarentegen, heeft me dikwijls het gevoel gegeven dat ze geen flauw idee had hoe slim ik wel was.

Ik denk dat als je heel rechtlijnig bent, eerlijk en consequent, je jongen wel kan prijzen voor zijn inzichten en zijn wijsheden. Je kan een kind van 8 héél serieus nemen, en stimuleren, maar jij blijft wel zijn moeder. T'is niet omdat je hoogbegaafd bent dat je niet beleefd, ordelijk en aangenaam in de omgang kan zijn. Zoiets in die genre.

tangerine schreef op 19 juli 2008 @ 20:11:

[...]





Ja, daar is eerder een keer een discussie over geweest. Dat zoveel mensen hier met hun IQ lopen rond te strooien, wat uiteraard áltíjd vér bovengemiddeld is. Echt, gemiddelde of domme mensen komen hier niet. Gelukkig heb ik iedereen afgebluft door mijn eigen IQscore tussen neus en lippen door te noemen, (**uch, 234 uch**) daarna werd het wat stiller in den zaal .



Ik vind het echt een non-discussie trouwens. IQ is weinig interessant, wat interessant is of je er ook iets mee doet/ kan doen. Er zijn genoeg hoogbegaafden die een potje maken van hun leven en dan roepen 'maar ik heb een hoog IQ hoor, ik kan er niks aan doen!'. Zo werkt het niet natuurlijk.

Wel of niet een goed ruimtelijk en logisch inzicht hebben is één ding, maar wat je er in de praktijk mee doet is iets heel anders.

Komen we toch weer bij dat EQ terecht...

234?



En je bent nog normaal?

Ik vind de discussie ook weer wat normaler verlopen

(of ik kan het weer beter volgen ,haha)



Ik begrijp nog steeds niet waaarom mensen fel reageren over hoogbegaafdheid(hoge intelligentie) op dit topic.



Ik ga ook nooit mijn IQ ergens vermelden zonder reden,ik snap dat je daar geen vrienden mee maakt(waarom eigenlijk niet?)



In het dagelijks leven soms wel.

Maar dat is in mijn eigen omgeving.

Waar sommige het iedere keer nodig vinden mij simpele dingen

Haast kinderlijk uit te leggen aan mij.



Kennelijk heb ik een dom hoofd ofzo.

De slimste man ter wereld werkt overigens als uitsmijter. Maar dat is omdat hij dan lekker veel tijd heeft om na te denken (tussen de gevechten door tenminste), en mensen op de universiteit vond hij maar dom. In Bell-curve termen ben ik voor die man een domme kloot

Specialleke, hoe heb jij het opgelost qua werk trouwens? Wat voor soort werk doe je?

Haha,

ik heb 10 jaar in het middelbaar onderwijs mijn broek versleten(4 keer gedubbeld), geen middelbaar diploma gehaald, 12 stielen en 13 ongelukken, en nu werk ik sinds 8 maand bij mij in de straat in een gereedschappen winkel. En dat vind ik tot nog toe leuk...

En jij?

haha...

nou ja

Oh eh... ik wil daar eigenlijk niet te veel over zeggen i.v.m. herkenbaarheid. Niet ver onder mijn nivo in ieder geval, maar ben nu werkloos.

Qua werk en vriendschap loopt de boel wel goed nu. Heb niet meer de neiging om me te profileren of te bevestigen ofzo. Sta met men twee voeten op de grond, en weet wie ik ben en wat ik aan de anderen heb. Het enigste punt dat me momenteel zwaar stoort is dat ik geen vriendin heb. Niet zozeer het gebrek eraan, wel het besef dat ik het heel moeilijk heb om me te plaatsen binnen sociale goepen of netwerken, en op die manier heel veel kansen mis om op een normale manier andere mensen te leren kennen( en dus ook vrouwen.) Voor de rest lig ik geen reet meer wakker van hoogbegaafdheid, of het moest het gespreksonderwerp zijn, dan kan ik al eens politiek worden...