Psyche
alle pijlers
Rouwverwerking
vrijdag 30 mei 2008 om 12:02
Ik open dit topic, omdat ik bij mezelf merk dat ik na bijna anderhalf jaar nog dagelijks bezig ben met de dood van mijn vader.
Mijn vader is in december 2006 plotseling overleden na een hersenbloeding. Ik heb geen afscheid van hem kunnen nemen en dat doet na al die tijd nog steeds vreselijk veel pijn.
Daarnaast maak ik me ook zorgen om mijn moeder. Ze vereenzaamt heel erg. Ze is na mijn vaders dood niet meer gelukkig geweest. En het lijkt wel of dat de laatste tijd steeds erger wordt. Ik kan haar niet helpen, ik kan alleen maar naar haar luisteren en er zoveel mogelijk zijn voor haar.
De reden dat ik dit topic open is dat ik nog steeds de behoefte heb om hier over te praten en ik wil geen andere topics 'vervuilen' met mijn verhaal.
Misschien zijn er nog meer mensen met dit soort gevoelens en kunnen we elkaar hier af en toe even helpen. Misschien wil je advies over hoe iemand te helpen in een rouwproces, of heb je zelf hulp nodig. Of misschien wil je het alleen maar even van je afschrijven, even lekker huilen of herinneringen aan je dierbare overledene kwijt.
Mijn vader is in december 2006 plotseling overleden na een hersenbloeding. Ik heb geen afscheid van hem kunnen nemen en dat doet na al die tijd nog steeds vreselijk veel pijn.
Daarnaast maak ik me ook zorgen om mijn moeder. Ze vereenzaamt heel erg. Ze is na mijn vaders dood niet meer gelukkig geweest. En het lijkt wel of dat de laatste tijd steeds erger wordt. Ik kan haar niet helpen, ik kan alleen maar naar haar luisteren en er zoveel mogelijk zijn voor haar.
De reden dat ik dit topic open is dat ik nog steeds de behoefte heb om hier over te praten en ik wil geen andere topics 'vervuilen' met mijn verhaal.
Misschien zijn er nog meer mensen met dit soort gevoelens en kunnen we elkaar hier af en toe even helpen. Misschien wil je advies over hoe iemand te helpen in een rouwproces, of heb je zelf hulp nodig. Of misschien wil je het alleen maar even van je afschrijven, even lekker huilen of herinneringen aan je dierbare overledene kwijt.
vrijdag 4 juli 2008 om 21:27
vrijdag 4 juli 2008 om 22:38
Hé dutchie,
als je nou zo'n vuurpijl vind, kan je er dan de groetjes vor mijn paps in stoppen![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
Ik heb trouwens ook een klein hangertje met een beetje as er in en mijn zusje ook. De rest staat in het colombarium bij het crematorium. Maar ik kreeg de hanger op de dag dat ik ging verhuizen naar het huis dat we na de dood van paps hadden gekocht. Het was net of ik paps ook ging verhuizen naar het nieuwe huis. De hanger staat hier trouwens op de schouw met een foto erbij.
Op zijn verjaardag hebben we trouwens hier in de voortuin met z'n allen een boom gepland voor hem. Om het leven te vieren en hem te herdenken. Ik he nu klavertjes onder de boom gepland (we hebben een kalvertje voor de rouwkaart gebruikt). Nu heb ik mijn eigen herdenkplekje in de voortuin...
Fijn weekend allemaal
J
als je nou zo'n vuurpijl vind, kan je er dan de groetjes vor mijn paps in stoppen
Ik heb trouwens ook een klein hangertje met een beetje as er in en mijn zusje ook. De rest staat in het colombarium bij het crematorium. Maar ik kreeg de hanger op de dag dat ik ging verhuizen naar het huis dat we na de dood van paps hadden gekocht. Het was net of ik paps ook ging verhuizen naar het nieuwe huis. De hanger staat hier trouwens op de schouw met een foto erbij.
Op zijn verjaardag hebben we trouwens hier in de voortuin met z'n allen een boom gepland voor hem. Om het leven te vieren en hem te herdenken. Ik he nu klavertjes onder de boom gepland (we hebben een kalvertje voor de rouwkaart gebruikt). Nu heb ik mijn eigen herdenkplekje in de voortuin...
Fijn weekend allemaal
J
zaterdag 5 juli 2008 om 00:29
Ik ben nieuwsgierig naar de dingen die jullie van je vader/moeder/broer hebben meegenomen naar huis, als aandenken.
Ik heb van mijn vader de gekste dingen meegenomen, een stanleymes waar hij zijn initialen ingekerfd had, een pen die hij kreeg toen hij zoveel jaar bij de zaak werkte, een rollmate (ook met zijn initialen, dat deed hij kennelijk vaak
), zijn horloge (een hele grote Swatch, die ik zelf nog wel eens draag hoewel hij veel te groot is voor mij) en 10 (!) rollen plakband (vraag me niet waarom). Al deze dingen hebben echt heel veel waarde voor mij. Mijn vader was een klusser en we hebben heel veel van zijn gereedschap weggedaan, maar ik wilde dat er toch nog iets van bewaard zou blijven.
Hebben jullie dat ook?
Ik heb van mijn vader de gekste dingen meegenomen, een stanleymes waar hij zijn initialen ingekerfd had, een pen die hij kreeg toen hij zoveel jaar bij de zaak werkte, een rollmate (ook met zijn initialen, dat deed hij kennelijk vaak
), zijn horloge (een hele grote Swatch, die ik zelf nog wel eens draag hoewel hij veel te groot is voor mij) en 10 (!) rollen plakband (vraag me niet waarom). Al deze dingen hebben echt heel veel waarde voor mij. Mijn vader was een klusser en we hebben heel veel van zijn gereedschap weggedaan, maar ik wilde dat er toch nog iets van bewaard zou blijven.Hebben jullie dat ook?
zaterdag 5 juli 2008 om 09:22
Ik weet zo eigenlijk niet wat ik heb meegenomen. In ieder geval een hele stapel kleding, vooral veel tshirtjes. Verder nog niets. Er ligt nog een mooie ring op me te wachten. Wel heb ik hier een aantal prachtige borduurwerken van mama. De laatste heeft ze in januari afgemaakt zo ongeveer, dus dat is het laatste van haar hand. Ik heb hem in laten lijsten toen ze in het ziekenhuis lag, helaas heeft ze hem niet meer ingelijst gezien, toen was ze al overleden :(
Inmiddels liggen er een aantal weken vakantie voor me. En gisteren merkte ik dat ik er tegenop keek omdat ik zo bang was dat het verdriet in alle hevigheid tevoorschijn zou komen omdat ik dan veel minder druk ben. Best eng. Maar ja, het moet toch he?
Verder gaat het wel redelijk eigenlijk. De zon doet me veel goed. Oh, wat ik wel moeilijk vond was dat ik niet aan mama kon vertellen dat Zoonlief toch naar groep 3 doormag en dat ik daar zo trots op ben. Ik hoop maar dat ze dat toch meekrijgt. Al heb ik geen flauw idee waar mama nu is. Ik was altijd wel wat van het spirituele, maar nu weet ik het niet meer. Hebben jullie de overtuiging dat je vader, moeder, broer ergens is, en zo ja, waar dan?
Inmiddels liggen er een aantal weken vakantie voor me. En gisteren merkte ik dat ik er tegenop keek omdat ik zo bang was dat het verdriet in alle hevigheid tevoorschijn zou komen omdat ik dan veel minder druk ben. Best eng. Maar ja, het moet toch he?
Verder gaat het wel redelijk eigenlijk. De zon doet me veel goed. Oh, wat ik wel moeilijk vond was dat ik niet aan mama kon vertellen dat Zoonlief toch naar groep 3 doormag en dat ik daar zo trots op ben. Ik hoop maar dat ze dat toch meekrijgt. Al heb ik geen flauw idee waar mama nu is. Ik was altijd wel wat van het spirituele, maar nu weet ik het niet meer. Hebben jullie de overtuiging dat je vader, moeder, broer ergens is, en zo ja, waar dan?
zaterdag 5 juli 2008 om 09:41
He Fussie,
Dat borduurwerk herinner ik me nog uit je eigen topic. Dat zijn pas echt dierbare herinneringen. Mijn vader heeft zijn hele leven veel dingen voor me gemaakt, een schoenenkastje en een tv-kast bv. Hij was echt een hele goede timmerman.
Ga je nog weg in je vakantie? Laat het maar lekker op je afkomen. Waarschijnlijk is het ook wel goed om wat meer tijd voor jezelf te hebben nu.
En ja, ik ben er (bijna) van overtuigd dat mijn vader nog in de buurt is. Misschien ook omdat ik het graag wil geloven. Bij mij is het precies andersom als bij jou. Ik geloofde er vroeger nooit in, maar nu wel. Ik heb ook geen idee in wat voor vorm. Ik las in het topic van Kris10a dat er bij de crematie van haar man een vlinder bij haar bleef. Dat vind ik wel een mooi idee. De vlinder staat ook symbool voor de ziel.
Dat borduurwerk herinner ik me nog uit je eigen topic. Dat zijn pas echt dierbare herinneringen. Mijn vader heeft zijn hele leven veel dingen voor me gemaakt, een schoenenkastje en een tv-kast bv. Hij was echt een hele goede timmerman.
Ga je nog weg in je vakantie? Laat het maar lekker op je afkomen. Waarschijnlijk is het ook wel goed om wat meer tijd voor jezelf te hebben nu.
En ja, ik ben er (bijna) van overtuigd dat mijn vader nog in de buurt is. Misschien ook omdat ik het graag wil geloven. Bij mij is het precies andersom als bij jou. Ik geloofde er vroeger nooit in, maar nu wel. Ik heb ook geen idee in wat voor vorm. Ik las in het topic van Kris10a dat er bij de crematie van haar man een vlinder bij haar bleef. Dat vind ik wel een mooi idee. De vlinder staat ook symbool voor de ziel.
zaterdag 5 juli 2008 om 10:41
Ik weet ook (bijna) zeker dat mijn vader bij me is en op mij let. Er zijn zoveel bijzondere dingen gebeurd sinds zijn dood....
- vanaf de middag van het overlijden zat er een merel bij mijn raam, mij heel de tijd aan te staren. Nu zie ik nog geregeld een merel, altijd kijkt hij mij aan....
- de nacht dat het 12 uur werd en mijn papa jarig zou zijn, ging ineens een wekker af (terwijl ik hem niet had ingesteld)....alsof hij wilde zeggen; hallo het is mijn verjaardag!
- het huis van mijn ouders was verkocht en de sleuteloverdracht (welke wordt gepland door de notaris) vond plaats precies 1 jaar na de stefdag van mijn vader (dus 29 april 2007 werd mijn vader het huis uitgedragen en 29 april 2008 ging mijn moeder eruit)
Zo zijn er nog zoveel dingen. Je kunt natuurlijk denken ach puur toeval, maar daar geloof ik niet in....
- vanaf de middag van het overlijden zat er een merel bij mijn raam, mij heel de tijd aan te staren. Nu zie ik nog geregeld een merel, altijd kijkt hij mij aan....
- de nacht dat het 12 uur werd en mijn papa jarig zou zijn, ging ineens een wekker af (terwijl ik hem niet had ingesteld)....alsof hij wilde zeggen; hallo het is mijn verjaardag!
- het huis van mijn ouders was verkocht en de sleuteloverdracht (welke wordt gepland door de notaris) vond plaats precies 1 jaar na de stefdag van mijn vader (dus 29 april 2007 werd mijn vader het huis uitgedragen en 29 april 2008 ging mijn moeder eruit)
Zo zijn er nog zoveel dingen. Je kunt natuurlijk denken ach puur toeval, maar daar geloof ik niet in....
zaterdag 5 juli 2008 om 10:56
Bij mama's begrafenis was er een zwerm roofvogels in het bos vlakbij. Mama was gek op roofvogels, dus papa en ik vonden het heel bijzonder! We hebben ze daarna niet meer gezien daar. Wel zie ik onderweg tegenwoordig veel roofvogels. Dat is al sinds ze in het ziekenhuis ligt.
Vandaag een dagje sauna. Even ontspannen!
Fijne dag allemaal
Vandaag een dagje sauna. Even ontspannen!
Fijne dag allemaal
zaterdag 5 juli 2008 om 13:10
Toen we de as van mijn moeder uitstrooiden langs het uitstrooipad van de begraafplaats brak plotseling de zon door terwijl het best een grijze dag was.
Ik praat heel soms in gedachten wel tegen mama. Maar dan ben ik wel verdrietig en wil ik weten waar ze is. Als ze nog ergens is.
Ik heb een schilderijtje meegenomen dat mama heeft gemaakt. En een boerenzakdoek. Zolang ik me kan herinneren had mama een boerenzakdoek ik bed waarmee ze eigenlijk een beetje 'kroelde'.
Het gaat met mij best goed de afgelopen 2 weken ofzo. Ben daaerom ook minder vaak op dit topic geweest. Om het goede gevoel langer vast te kunnen houden. Ik merk dat hier lezen me toch wel triest maakt en ik dan weer veel meer aan mama ga denken.
Ik praat heel soms in gedachten wel tegen mama. Maar dan ben ik wel verdrietig en wil ik weten waar ze is. Als ze nog ergens is.
Ik heb een schilderijtje meegenomen dat mama heeft gemaakt. En een boerenzakdoek. Zolang ik me kan herinneren had mama een boerenzakdoek ik bed waarmee ze eigenlijk een beetje 'kroelde'.
Het gaat met mij best goed de afgelopen 2 weken ofzo. Ben daaerom ook minder vaak op dit topic geweest. Om het goede gevoel langer vast te kunnen houden. Ik merk dat hier lezen me toch wel triest maakt en ik dan weer veel meer aan mama ga denken.
zaterdag 5 juli 2008 om 15:58
Hé,
bij mijn oma (de moeder van mijn vader) komt sinds zijn dood ook heel vaak een vlinder op het balkon zitten. En tijdens de crematie hebben de kinderen allemaal nog een persoonlijk verhaal verteld. Ik heb verteld over de sport die ik doe en waar mijn vader altijd kwam kijken en dat we samen ook altijd naar het nationale team gingen kijken. En prompt kom ik die avond de aanvoerder van dat Nederlands team tegen dat wij Europees kampioen hebben zien worden. Toen wist ik het, hij had het goed op de plek waar hij nu is.
Tja, ik heb niet veel van mijn vader mee genomen. Eenoud speelgoed autootje van hem, zijn militaire plaatjes en een pinnetje dat hij ter ere van iets had gekregen en dat in de kist ook op zijn kleding zat. Toen we de kist gingen sluiten (het meest moeilijke moment van al die dagen) heb ik het er af gehaald en mee naar huis genomen. Verder heb ik nog een pasfotootje van hem toen hij nog heel klein was.
(f)
bij mijn oma (de moeder van mijn vader) komt sinds zijn dood ook heel vaak een vlinder op het balkon zitten. En tijdens de crematie hebben de kinderen allemaal nog een persoonlijk verhaal verteld. Ik heb verteld over de sport die ik doe en waar mijn vader altijd kwam kijken en dat we samen ook altijd naar het nationale team gingen kijken. En prompt kom ik die avond de aanvoerder van dat Nederlands team tegen dat wij Europees kampioen hebben zien worden. Toen wist ik het, hij had het goed op de plek waar hij nu is.
Tja, ik heb niet veel van mijn vader mee genomen. Eenoud speelgoed autootje van hem, zijn militaire plaatjes en een pinnetje dat hij ter ere van iets had gekregen en dat in de kist ook op zijn kleding zat. Toen we de kist gingen sluiten (het meest moeilijke moment van al die dagen) heb ik het er af gehaald en mee naar huis genomen. Verder heb ik nog een pasfotootje van hem toen hij nog heel klein was.
(f)
zaterdag 5 juli 2008 om 20:33
Het is nooit makkelijk als een dierbare overlijdt. En zeker niet als hij of zij zo ploteseling uit je leven wordt gerukt.
Zelf heb ik vorig jaar mijn baby verloren. Dit is alweer bijna 1 1/2 jaar geleden. Voor de buitenwereld gaat zoiets veel sneller voorbij en ze stappen snel weer in het dagelijks leven.
Meestal verwachten ze ook van jou dat je dat weer doet.
Voor mij is het met vallen en opstaan. Er zijn dagen bij dat ik er niet aan denk maar dan opeens komt dat gevoel er weer.
Zeker als ik bij mensen ben, die zelf nog hele kleine kinderen hebben. Dan zie je precies weer wat je zelf nooit met je eigen kind zal gaan meemaken.
Tegen mij werd al snel gezegd dat ik verder moest gaan en het verleden moest laten rusten. Dat was al twee maanden na de begrafenis.
Terwijl bij mij toen nog maar amper het besef er was dat ik mijn kind verloren had, dat ik voor de eerste keer moeder geworden was maar nooit meer mama zal zijn van mijn engeltje. Mijn engeltje leeft verder in mijn hart.....
Ik wens iedereen heel veel geluk en liefde toe.
Zelf heb ik vorig jaar mijn baby verloren. Dit is alweer bijna 1 1/2 jaar geleden. Voor de buitenwereld gaat zoiets veel sneller voorbij en ze stappen snel weer in het dagelijks leven.
Meestal verwachten ze ook van jou dat je dat weer doet.
Voor mij is het met vallen en opstaan. Er zijn dagen bij dat ik er niet aan denk maar dan opeens komt dat gevoel er weer.
Zeker als ik bij mensen ben, die zelf nog hele kleine kinderen hebben. Dan zie je precies weer wat je zelf nooit met je eigen kind zal gaan meemaken.
Tegen mij werd al snel gezegd dat ik verder moest gaan en het verleden moest laten rusten. Dat was al twee maanden na de begrafenis.
Terwijl bij mij toen nog maar amper het besef er was dat ik mijn kind verloren had, dat ik voor de eerste keer moeder geworden was maar nooit meer mama zal zijn van mijn engeltje. Mijn engeltje leeft verder in mijn hart.....
Ik wens iedereen heel veel geluk en liefde toe.
zondag 6 juli 2008 om 10:14
Flowerly, hoe oud is jouw babytje geworden? (sorry, oud is niet het juiste woord, maar ik wist niet hoe ik het anders moest vragen) Natuurlijk ben je daar over 2 maanden niet overheen. Dat soort reacties zie ik hier trouwens vaak voorbij komen. Veel mensen staan pas stil bij de impact van een verlies wanneer ze het zelf hebben meegemaakt. Hoe kan je nu over 2 maanden al over de dood van je eigen kind heen zijn. 
Ikkephien, bij mijn vader in zijn portemonnee zat ook een foto van hem zelf toen hij nog een peuter was. Dat wist zelfs mijn moeder niet. En foto's van mij, mijn zus en mijn broer (toen we klein waren). Mijn vader was een man van weinig woorden en vooral emoties tonen dat deed hij praktisch nooit.......maar wel die foto's in zijn portemonnee.
Pebbles, .
Fussie, dat kan geen toeval zijn, die roofvogels. Indrukwekkende beesten vind ik dat. Ik zie ze hier ook heel veel. Ze kunnen zo mooi stil in de lucht hangen.
Steffi, ik denk ook niet dat die dingen toeval zijn. Troostend idee toch, dat je vader op je let? Ik hoor hier door de openstaande deur nu de merels zingen.
Ikkephien, bij mijn vader in zijn portemonnee zat ook een foto van hem zelf toen hij nog een peuter was. Dat wist zelfs mijn moeder niet. En foto's van mij, mijn zus en mijn broer (toen we klein waren). Mijn vader was een man van weinig woorden en vooral emoties tonen dat deed hij praktisch nooit.......maar wel die foto's in zijn portemonnee.
Pebbles,
.Fussie, dat kan geen toeval zijn, die roofvogels. Indrukwekkende beesten vind ik dat. Ik zie ze hier ook heel veel. Ze kunnen zo mooi stil in de lucht hangen.
Steffi, ik denk ook niet dat die dingen toeval zijn. Troostend idee toch, dat je vader op je let? Ik hoor hier door de openstaande deur nu de merels zingen.
maandag 7 juli 2008 om 14:39
FLowerly..hele dikke knuffel voor jou.... luister goed naar je zelf.... je hoeft tegen iemand verantwoordelijkheid afteleggen hoe lang JOU rouw procces duurt....wa tlijkt me dit ontiegelijk zwaar,...van nature hoor je je ouders eerste te verliezen niet anders om........
steffie ...we delen een datum,..29 april 2006 is mijn vader overleden,..... hij had ook heel veel met vogels vroeger gingen we naar bossen naar de vogel hut met verrekijker en als,... vroeger vond ik dat erg leuk totdat ik 14 was ,,.... neeee dat was dan niet cool meer hahahaha..... elke keer dat hij oop bezoek was hier in amerika was ie helemaal weg van de nieuwe vogeltjes die we hier hebben kolibries etc...... ik heb ook heel sterk het gevoel da tmijn vader asl...vogel steeds even langs vliegt....weet niet hoe ik het moet uit leggen......
mijn vader spaarde oude zak horloges daar heb ik een paar van mee genomen....
steffie ...we delen een datum,..29 april 2006 is mijn vader overleden,..... hij had ook heel veel met vogels vroeger gingen we naar bossen naar de vogel hut met verrekijker en als,... vroeger vond ik dat erg leuk totdat ik 14 was ,,.... neeee dat was dan niet cool meer hahahaha..... elke keer dat hij oop bezoek was hier in amerika was ie helemaal weg van de nieuwe vogeltjes die we hier hebben kolibries etc...... ik heb ook heel sterk het gevoel da tmijn vader asl...vogel steeds even langs vliegt....weet niet hoe ik het moet uit leggen......
mijn vader spaarde oude zak horloges daar heb ik een paar van mee genomen....
maandag 7 juli 2008 om 15:07
Ik moest rij-examen doen en reed met mijn instructeur zenuwachtig naar het CBR. De laatste paar minuten kwam opeens zijn lievelingsnummer op de radio. Het is een nummer dat echt nooit wordt gedraaid en zeker niet op een lokale zender. Het is echt bizar..toeval of niet? Ik geloof niet dat het toeval is, ik hoorde hem echt zeggen: kom op San, je kunt het. Hoewel ik verstandelijk natuurlijk heel goed weet dat hij het niet letterlijk zei, weet ik dat hij er toch ergens voor me is.
Ik ben trouwens geslaagd voor dat examen :-)
Ik ben trouwens geslaagd voor dat examen :-)
maandag 7 juli 2008 om 17:38
Even snel een berichtje....het gaat nie zo goed momenteel, merk dat iedereen om me heen er een beetje 'klaar' mee is, terwijl het voor mij nu pas begint. Voel heel veel boosheid en frustratie over het feit dat voor iedereen het leven gewoon doorgaat... Heb ook sterk de behoefte om me even af te sluiten van alles en iedereen.
Ik had een vriendin beloofd om vanmiddag mee te gaan naar het ziekenhuis (haar verstandskiezen moesten eruit) en vanochtend zag ik er al tegenop maar ja, beloofd is beloofd he.
Eenmaal onderweg kreeg ik het steeds zwaarder (paniek om weer naar het ziekenhuis te gaan, na die periode met m'n moeder) en ik was dus de hele tijd stil. Wilde haar niet tot last zijn omdat ze er best tegenop zag om de ingreep te laten doen.
Maar toch kan ik dan zo kwaad worden dat ik gewoon 'genegeerd' word op dat moment. En dat ik er op de terugweg zelf over moet beginnen dat ik het zo moeilijk vond.
Iedereen is weer gewoon met zichzelf bezig, en blijkbaar denken ze dat ik er nu wel overheen ben ofzo.
Aan de andere kant laat ik ook niet snel m'n emoties zien, en als ik me rot voel kan ik heel onverschillig reageren dus misschien is het gewoon eigen schuld, dikke bult...
Ik wil gewoon niet steeds maar zelf degene zijn die er over begint, omdat ik mezelf dan zo'n zeur vind...:-(
Damn, wat is dat rouwen moeilijk zeg...daar moeten ze maar eens een handleiding voor gaan schrijven want ik zie door de bomen het bos niet meer.
voor iedereen en ik lees nog steeds mee hoor, alleen ff te moeilijk om op iedereen te reageren.
Liefs
PS heeft iemand trouwens ervaring met haptotherapie? Wil graag leren om m'n emoties te voelen en ze dan ook echt te verwerken in plaats van alles op te kroppen. En heb gehoord dat hapto dan misschien wel nuttig kan zijn.
Ik had een vriendin beloofd om vanmiddag mee te gaan naar het ziekenhuis (haar verstandskiezen moesten eruit) en vanochtend zag ik er al tegenop maar ja, beloofd is beloofd he.
Eenmaal onderweg kreeg ik het steeds zwaarder (paniek om weer naar het ziekenhuis te gaan, na die periode met m'n moeder) en ik was dus de hele tijd stil. Wilde haar niet tot last zijn omdat ze er best tegenop zag om de ingreep te laten doen.
Maar toch kan ik dan zo kwaad worden dat ik gewoon 'genegeerd' word op dat moment. En dat ik er op de terugweg zelf over moet beginnen dat ik het zo moeilijk vond.
Iedereen is weer gewoon met zichzelf bezig, en blijkbaar denken ze dat ik er nu wel overheen ben ofzo.
Aan de andere kant laat ik ook niet snel m'n emoties zien, en als ik me rot voel kan ik heel onverschillig reageren dus misschien is het gewoon eigen schuld, dikke bult...
Ik wil gewoon niet steeds maar zelf degene zijn die er over begint, omdat ik mezelf dan zo'n zeur vind...:-(
Damn, wat is dat rouwen moeilijk zeg...daar moeten ze maar eens een handleiding voor gaan schrijven want ik zie door de bomen het bos niet meer.
voor iedereen en ik lees nog steeds mee hoor, alleen ff te moeilijk om op iedereen te reageren. Liefs
PS heeft iemand trouwens ervaring met haptotherapie? Wil graag leren om m'n emoties te voelen en ze dan ook echt te verwerken in plaats van alles op te kroppen. En heb gehoord dat hapto dan misschien wel nuttig kan zijn.
maandag 7 juli 2008 om 22:08
Girl_22 ik heb zelf een professionele praat vriendin, het bevalt me goed ik voel me niet "gek"..... het belangrijkste wat zij mij leit zien is dat andere mensen niet kunnen zien hoever jij bent in het rouw proccess en dat je dus "hints" moets geven..... ik ben helemaal geen prater en dit is dus moeilijk voor mij... dus vaak sms ik naar hubbie van ik heb mijn dag niet z,o ik mis pa...het is niet praten..maar op dioe manier wist ie gewoon dat ie niet 20 x hoefte te vragen over er iets was..
woensdag 9 juli 2008 om 18:46
Girl, het is en het blijft moeilijk. Gaat het vandaag ietsje beter? 
Ik mis mijn vader. Ik weet niet waarom ik het er vandaag zo moeilijk mee heb, het is een gewone dag, niets byzonders. Maar bij alles wat ik doe spookt dit door mijn hoofd. Ik zie hem de hele tijd voor me.............en ik wil hem terug.
Ik mis mijn vader. Ik weet niet waarom ik het er vandaag zo moeilijk mee heb, het is een gewone dag, niets byzonders. Maar bij alles wat ik doe spookt dit door mijn hoofd. Ik zie hem de hele tijd voor me.............en ik wil hem terug.
woensdag 9 juli 2008 om 22:16
knuffel voor iedereen.
Van het weekend hebben de jongens voor het eerst samen geslapen in het stapel bed da tmijn vader voor ze gekocht had... de oudste slipe er in maar we hadden nooit een 2e matras voor boven in gekocth ...dus van het weekend kregen we er een........ en ja hoor een 4 en een 5 jarige kunnen heel goed een house party in een stapel bed houden ...wel tot 1 uur snachts..... wat zou pa een lol hebben gehad als hij dit zag...
Van het weekend hebben de jongens voor het eerst samen geslapen in het stapel bed da tmijn vader voor ze gekocht had... de oudste slipe er in maar we hadden nooit een 2e matras voor boven in gekocth ...dus van het weekend kregen we er een........ en ja hoor een 4 en een 5 jarige kunnen heel goed een house party in een stapel bed houden ...wel tot 1 uur snachts..... wat zou pa een lol hebben gehad als hij dit zag...
donderdag 10 juli 2008 om 07:55
Lapin:
mooi Dutchie als je zo kunt terugkijken een glimlach.
Vrijdag hebben wij een afsluitend gesprek met de neuroloog van mama. Ben benieuwd. 's Avonds blijven we dan bij papa, ik wil hem die avond niet alleen laten, het zal weer een moeilijke dag voor hem zijn.
binnenkort gaan we op vakantie. Wie moet ik nu een sms sturen dat we veilig zijn aangekomen? Ik smste altijd met mama
Verder probeer ik g ewoon mijn ding te doen en alles een plekje te geven.
mooi Dutchie als je zo kunt terugkijken een glimlach.
Vrijdag hebben wij een afsluitend gesprek met de neuroloog van mama. Ben benieuwd. 's Avonds blijven we dan bij papa, ik wil hem die avond niet alleen laten, het zal weer een moeilijke dag voor hem zijn.
binnenkort gaan we op vakantie. Wie moet ik nu een sms sturen dat we veilig zijn aangekomen? Ik smste altijd met mama
Verder probeer ik g ewoon mijn ding te doen en alles een plekje te geven.
donderdag 10 juli 2008 om 08:54
Fussie, het zijn van die kleine dingetjes. Je vader smst zeker nooit? Maar je kan ook in gedachten een smsje opstellen en naar je moeder sturen. Misschien komt het nog wel aan ook.
Ik zal vrijdag aan je denken.
Dutchie, ik zie het voor me, die 2 van jou in dat stapelbed.
En je vader heeft het vast ook gezien.
Ik zal vrijdag aan je denken.
Dutchie, ik zie het voor me, die 2 van jou in dat stapelbed.
En je vader heeft het vast ook gezien.
donderdag 10 juli 2008 om 08:57
donderdag 10 juli 2008 om 09:41
Ik ben de laatste tijd ook veel bezig met mijn vader. Herinneringen die opeens naar boven komen, hoe hij praatte, deed. Gek genoeg droom ik nooit over hem.
Geloven jullie in een leven na de dood??? Ik ben wat boeken aan het lezen over bijna-dood-ervaringen maar wil graag weten of hij goed is overgekomen en wie op hem wachtte!!!!!
Sterkte allemaal
Geloven jullie in een leven na de dood??? Ik ben wat boeken aan het lezen over bijna-dood-ervaringen maar wil graag weten of hij goed is overgekomen en wie op hem wachtte!!!!!
Sterkte allemaal
donderdag 10 juli 2008 om 11:13
Fleurtje, ik ben pas op pagina 1 van de reacties, maar ik wil hier toch even op reageren. Wellicht zijn anderen me voorgeweest, maar goed. Toen mijn moeder overleed was ik 25 jaar en ik vond toen dat ik er heel goed mee omging. Ik ben zelf niet de meest open persoon, maar in die periode mocht iedereen en alles weten hoe ik me voelde. Ruim 5 jaar later kwam ik echter in de problemen, heftige depressies. Deels omdat ik nog steeds zat met de dood van mijn moeder. Ik vind het dus helemaal niet raar om iemand professionele rouwverwerking aan te raden. Niet om er zelf maar vanaf te zijn, maar een counseller, gespecialiseerd in rouwverwerking kan je heel goed helpen om alles een plaats te geven. Mede omdat hij/zij gevoelsmatig niet bij de situatie betrokken is. Een vriend of vriendin kan nog wel eens teveel mee gaan in je verdriet en durft wellicht bepaalde vragen niet te stellen. Prof. hulp inschakelen betekent overigens niet dat je de overleden persoon vergeet, want vergeten doe je nooit. Ik ben nu 43, maar mijn moeder, daar denk ik nog elke dag aan, zelfs na 18 jaar. De ene keer met een glimlach, de andere keer huilend omdat het dan lijkt of het pas gisteren was dat ze overleed. Het hoort er gewoon bij.
donderdag 10 juli 2008 om 16:10
switi, ik denk dat het gemis altijd zou blijven iemand die zoveel invloed op je gehad heb.......
Lapin ik kan zijn gelach gewoon hoor als ik zulke momenten van mijn jongens zie, hij genoot zo van ze. De jongste was 1.5 jaar en de oudste 3jaar toen hij kwam te overlijden.... hij had nog zoveel langer van ze kunnen geniet.... het gevoel dat het "oneerlijk" is kan ik niet weg stoppen...
Lapin ik kan zijn gelach gewoon hoor als ik zulke momenten van mijn jongens zie, hij genoot zo van ze. De jongste was 1.5 jaar en de oudste 3jaar toen hij kwam te overlijden.... hij had nog zoveel langer van ze kunnen geniet.... het gevoel dat het "oneerlijk" is kan ik niet weg stoppen...
