Psyche
alle pijlers
Rouwverwerking
vrijdag 30 mei 2008 om 12:02
Ik open dit topic, omdat ik bij mezelf merk dat ik na bijna anderhalf jaar nog dagelijks bezig ben met de dood van mijn vader.
Mijn vader is in december 2006 plotseling overleden na een hersenbloeding. Ik heb geen afscheid van hem kunnen nemen en dat doet na al die tijd nog steeds vreselijk veel pijn.
Daarnaast maak ik me ook zorgen om mijn moeder. Ze vereenzaamt heel erg. Ze is na mijn vaders dood niet meer gelukkig geweest. En het lijkt wel of dat de laatste tijd steeds erger wordt. Ik kan haar niet helpen, ik kan alleen maar naar haar luisteren en er zoveel mogelijk zijn voor haar.
De reden dat ik dit topic open is dat ik nog steeds de behoefte heb om hier over te praten en ik wil geen andere topics 'vervuilen' met mijn verhaal.
Misschien zijn er nog meer mensen met dit soort gevoelens en kunnen we elkaar hier af en toe even helpen. Misschien wil je advies over hoe iemand te helpen in een rouwproces, of heb je zelf hulp nodig. Of misschien wil je het alleen maar even van je afschrijven, even lekker huilen of herinneringen aan je dierbare overledene kwijt.
Mijn vader is in december 2006 plotseling overleden na een hersenbloeding. Ik heb geen afscheid van hem kunnen nemen en dat doet na al die tijd nog steeds vreselijk veel pijn.
Daarnaast maak ik me ook zorgen om mijn moeder. Ze vereenzaamt heel erg. Ze is na mijn vaders dood niet meer gelukkig geweest. En het lijkt wel of dat de laatste tijd steeds erger wordt. Ik kan haar niet helpen, ik kan alleen maar naar haar luisteren en er zoveel mogelijk zijn voor haar.
De reden dat ik dit topic open is dat ik nog steeds de behoefte heb om hier over te praten en ik wil geen andere topics 'vervuilen' met mijn verhaal.
Misschien zijn er nog meer mensen met dit soort gevoelens en kunnen we elkaar hier af en toe even helpen. Misschien wil je advies over hoe iemand te helpen in een rouwproces, of heb je zelf hulp nodig. Of misschien wil je het alleen maar even van je afschrijven, even lekker huilen of herinneringen aan je dierbare overledene kwijt.
vrijdag 11 juli 2008 om 09:36
we hadden het er hier geloof ik een tijdje terug over en toen was ik teleurgesteld dat ik nog nooit over heb gedroomt heb!
maar nu wel en het voelde echt geweldig! hij was precies zoals hij is!
tuurlijk vergeet je iemand uit je eigen gezin nooit!
ik kan me ook niet voorstellen dat ik ooit een dag niet aan me vader zal denken. toch mis ik heb nog steeds niet!
maar nu wel en het voelde echt geweldig! hij was precies zoals hij is!
tuurlijk vergeet je iemand uit je eigen gezin nooit!
ik kan me ook niet voorstellen dat ik ooit een dag niet aan me vader zal denken. toch mis ik heb nog steeds niet!
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
vrijdag 11 juli 2008 om 18:29
Ik heb in Januari 2 dochtertjes verloren een 1eiige tweeling (bij 22 weken zwangerschap) Ik merk nu dat ik er erg veel last van heb dat uit zich door paniek ,angst en hyperventilatie aanvallen
Het stomme is dat ik het nu achteraf wel weet , ik ben gewoon te nuchter geweest.
Toen de meisjes geboren werden moest de placenta er nog uit en met een vroeggeboorte gebeurt het vaak dat die er niet vlekkeloos uitkomt en ik zei toen : duim voor me jongens anders moet ik nog geopereerd worden en nu weet ik met die opmerking die ik toen maakte wist ik , ik kom me later nog wel tegen
Het stomme is dat ik het nu achteraf wel weet , ik ben gewoon te nuchter geweest.
Toen de meisjes geboren werden moest de placenta er nog uit en met een vroeggeboorte gebeurt het vaak dat die er niet vlekkeloos uitkomt en ik zei toen : duim voor me jongens anders moet ik nog geopereerd worden en nu weet ik met die opmerking die ik toen maakte wist ik , ik kom me later nog wel tegen
zaterdag 12 juli 2008 om 14:35
Ik heb net een maand vakantie achter de rug waarvan ik twee weken in Italie heb doorgebracht. Ik was er heel erg aan toe en het heeft me erg goed gedaan. Ik heb wel een kleine inzinking gehad, maar dat was snel over. In de tussentijd heeft mijn moeder mijn huis opgeruimd (mijn ouders hadden me Captain Chaos moeten noemen!). Ik kwam afgelopen maandag thuis en mijn huis leek zo leeg, maar het was alleen maar opgeruimd. En toen besefte ik ook, dat waarschijnlijk door alle gebeurtenissen van de laatste jaren (ziekte en overlijden van mijn vader, overlijden van zijn moeder, slechte relatie, inmiddles wel een goede nieuwe relatie) ik ook een enorme chaos in mijn hoofd had. Klinkt wat raar misschien. Ik kwam er nooit echt aan toe om thuis wat te doen, had er geen zin in, er waren wel belangrijkere dingen etc. Ik verwaarloosde alles eigenlijk, inclusief mezelf. Ben de laatste jaren ook weer wat kilo's aangekomen, begon wat minder make-up te gebruiken etc. En nu mijn huis opgeruimd is, lijkt het ook wat helderder in mijn hoofd te worden.
Bovendien begint nu heel langzaam het besef te komen dat pa echt nooit meer terug komt. Ik sluit me af en toe ervoor af, maar ik weet dat de echte dreun een keer gaat komen. Ik besef ook steeds meer wat een enorme bofkont ik ben. Als ik wel eens de verhalen lees van sommige mensen hier die misbruikt zijn of mishandeld zijn door hun ouders, dan besef ik steeds meer wat ik toch bof met zulke lieve ouders.
Bovendien begint nu heel langzaam het besef te komen dat pa echt nooit meer terug komt. Ik sluit me af en toe ervoor af, maar ik weet dat de echte dreun een keer gaat komen. Ik besef ook steeds meer wat een enorme bofkont ik ben. Als ik wel eens de verhalen lees van sommige mensen hier die misbruikt zijn of mishandeld zijn door hun ouders, dan besef ik steeds meer wat ik toch bof met zulke lieve ouders.
zaterdag 12 juli 2008 om 20:52
Nikema, 
voor jou.
Rosalita, ik heb dat begin vorig jaar ook gehad. Het was hier ook een behoorlijke chaos toen. Het interesseerde me helemaal niets. Ik zag het wel maar dacht 'lekker belangrijk'. Ik had trouwens ook helemaal geen energie om ook maar iets te doen hier. Ik heb het opgelost door een werkster te nemen![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
.
Wat lief van je moeder dat ze dat voor je doet.
En natuurlijk bof je met zulke ouders, maar de pijn is daardoor wel groter. Bij mij dringt het de laatste tijd ook goed door dat mijn vader nooit, maar dan ook echt nooit, meer terugkomt. En ik kan daar ook niet zo goed mee om gaan.
voor jou.Rosalita, ik heb dat begin vorig jaar ook gehad. Het was hier ook een behoorlijke chaos toen. Het interesseerde me helemaal niets. Ik zag het wel maar dacht 'lekker belangrijk'. Ik had trouwens ook helemaal geen energie om ook maar iets te doen hier. Ik heb het opgelost door een werkster te nemen
.Wat lief van je moeder dat ze dat voor je doet.
En natuurlijk bof je met zulke ouders, maar de pijn is daardoor wel groter. Bij mij dringt het de laatste tijd ook goed door dat mijn vader nooit, maar dan ook echt nooit, meer terugkomt. En ik kan daar ook niet zo goed mee om gaan.
zondag 13 juli 2008 om 10:31
Heb ik gedaan, een paragnoste bezocht (weet niet of dat de goede naam is).Ik wilde gewoon weten of het goed met mijn moeder gaat daar boven en had ook een beetje last van schuldgevoel omdat ik er niet bij was op het moment dat ze stierf. Afijn, ik was nogal sceptisch voordat ik ging, wist niet wat ik moest verwachten, maar ik ging er met een goed gevoel vandaan. Had echt het idee gehad alsof ik nog even bij mijn moeder op bezoek was.
Cum non tum age
zondag 13 juli 2008 om 10:46
Ja, een paragnost....... Ik weet niet zo goed wat ik daar van moet denken. Ik zit er ook wel eens aan te denken om te gaan. Maar dan zou ik af willen gaan op goede ervaringen van anderen. Er zitten zoveel bedriegers tussen.
Ik ben ooit, lang geleden, eens een keer naar zo iemand geweest. En dat was de bedrieger bij uitstek. Dat hele consult sloeg echt nergens op. Maar als iemand hier een goede tip heeft hoor ik het graag.
Ik ben ooit, lang geleden, eens een keer naar zo iemand geweest. En dat was de bedrieger bij uitstek. Dat hele consult sloeg echt nergens op. Maar als iemand hier een goede tip heeft hoor ik het graag.
zondag 13 juli 2008 om 10:49
zondag 13 juli 2008 om 11:56
Noa, welke paragnost was dat, uit de regio Den Haag ?? Je mag geen reclame maken maar kan je de naam misschien mailen? avatarlilyblue@yahoo.com
maandag 14 juli 2008 om 12:43
@ xxxRosalitaxxx
Ik herken het zo erg inderdaad dat je geen zin hebt om je huis op te ruimen of make up op wil doen
Maar ik merk wel dat als ik me huis opruim ik zo blij ben dat het netjes is
En ook als ik make up op doe ik me een stuk beter voel alleen jammer dat het niet zo makkelijk gaat allemaal
Ik herken het zo erg inderdaad dat je geen zin hebt om je huis op te ruimen of make up op wil doen
Maar ik merk wel dat als ik me huis opruim ik zo blij ben dat het netjes is
En ook als ik make up op doe ik me een stuk beter voel alleen jammer dat het niet zo makkelijk gaat allemaal
maandag 14 juli 2008 om 14:48
Hé lieve Lapin,
Mijn eerste gedachte na jouw reactie op mijn topic was wat lief dat ze zelfs haar week vakantie doorgeeft....
Totdat mij een gevoel bekroop dat ik hier maar even moest kijken of er mogelijk iets aan de hand zou zijn.....
Wel dus.... wat een ellende.....ik wens jullie héééél erg veel sterkte!
Liefs,
Danique. xxx
Mijn eerste gedachte na jouw reactie op mijn topic was wat lief dat ze zelfs haar week vakantie doorgeeft....
Totdat mij een gevoel bekroop dat ik hier maar even moest kijken of er mogelijk iets aan de hand zou zijn.....
Wel dus.... wat een ellende.....ik wens jullie héééél erg veel sterkte!
Liefs,
Danique. xxx
dinsdag 15 juli 2008 om 13:25
dinsdag 15 juli 2008 om 19:03
Hallo allemaal,
af en toe wel eens gelezen maar nu dan ook eindelijk een berichtje. Juist vandaag omdat ik het even moeilijk heb. Acht jaar geleden is m'n vader overleden en morgen is het een jaar geleden dat m'n moeder is overleden.
Het gemis overvalt me regelmatig, maar die datums daar hik ik tegen aan. Ik merk het aan alles, voel me niet fijn, heb het gevoel dat m'n ogen ieder moment kunnen overstromen.
Denk de hele tijd aan vorig jaar deze tijd, toen was ze er nog, kon ik haar nog aanraken, nog naar haar kijken en nog tegen haar praten maar nu, nu moet ik op eigen benen staan.
Geen thuis meer hebben voelt zo vreselijk...
af en toe wel eens gelezen maar nu dan ook eindelijk een berichtje. Juist vandaag omdat ik het even moeilijk heb. Acht jaar geleden is m'n vader overleden en morgen is het een jaar geleden dat m'n moeder is overleden.
Het gemis overvalt me regelmatig, maar die datums daar hik ik tegen aan. Ik merk het aan alles, voel me niet fijn, heb het gevoel dat m'n ogen ieder moment kunnen overstromen.
Denk de hele tijd aan vorig jaar deze tijd, toen was ze er nog, kon ik haar nog aanraken, nog naar haar kijken en nog tegen haar praten maar nu, nu moet ik op eigen benen staan.
Geen thuis meer hebben voelt zo vreselijk...
dinsdag 15 juli 2008 om 19:59
Wat een herkenning! Ik heb al gereageerd omtrent het overlijden van mijn moeder via andere topic/borderline, ik wil het hier dan ook alleen over rouwverwerking hebben. Mijn moeder is op 11/april jl. overleden onverwacht. Ik heb het vaak heel moeilijk en probeer me erdoorheen te slaan wat heel moeilijk is soms, het contact met mijn moeder was minimaal ze was alcholiste en is daar ook uiteindelijk aan overleden, ik was er wel bij toen de apparaten uitgingen. Ik ben mijn beste vriendin inmiddels kwijt, ik heb op een avond iets rots tegen haar gezegd aan de telefoon en later wel mijn excuses wel 10 keer aangeboden en het uitgelegd maar ze vindt dat ik haar niet eerlijk behandeld heb. Ok. Mijn vriend gaat gelukkig beter met mijn stemmingen om, hij weet dat het onmacht is en pijn wat ik niet kan uitten, ik probeer steeds meer te praten en me te uitten maar soms kun je er gewoon niets aan doen, en kun je rot reageren. Ik voel me in de steek gelaten en dat doet zeer. Sterkte allemaal!!!!!
dinsdag 15 juli 2008 om 20:19
Ik durf niet. Zes weken geleden is mijn vader overleden. En ik zal het moeten gaan geloven. Maar ik durf niet. Ik wil niet toegeven dat mijn vader er niet meer is. En ik durf het ook niet. Maar ik ben ook bang voor het gevoel dat in mijn hoofd en in mijn buik broeit, wat alleen maar erger wordt als ik mezelf voor de gek blijf houden. Maar hoe weet ik nou wat ik moet doen?
