Psyche
alle pijlers
Rouwverwerking
vrijdag 30 mei 2008 om 12:02
Ik open dit topic, omdat ik bij mezelf merk dat ik na bijna anderhalf jaar nog dagelijks bezig ben met de dood van mijn vader.
Mijn vader is in december 2006 plotseling overleden na een hersenbloeding. Ik heb geen afscheid van hem kunnen nemen en dat doet na al die tijd nog steeds vreselijk veel pijn.
Daarnaast maak ik me ook zorgen om mijn moeder. Ze vereenzaamt heel erg. Ze is na mijn vaders dood niet meer gelukkig geweest. En het lijkt wel of dat de laatste tijd steeds erger wordt. Ik kan haar niet helpen, ik kan alleen maar naar haar luisteren en er zoveel mogelijk zijn voor haar.
De reden dat ik dit topic open is dat ik nog steeds de behoefte heb om hier over te praten en ik wil geen andere topics 'vervuilen' met mijn verhaal.
Misschien zijn er nog meer mensen met dit soort gevoelens en kunnen we elkaar hier af en toe even helpen. Misschien wil je advies over hoe iemand te helpen in een rouwproces, of heb je zelf hulp nodig. Of misschien wil je het alleen maar even van je afschrijven, even lekker huilen of herinneringen aan je dierbare overledene kwijt.
Mijn vader is in december 2006 plotseling overleden na een hersenbloeding. Ik heb geen afscheid van hem kunnen nemen en dat doet na al die tijd nog steeds vreselijk veel pijn.
Daarnaast maak ik me ook zorgen om mijn moeder. Ze vereenzaamt heel erg. Ze is na mijn vaders dood niet meer gelukkig geweest. En het lijkt wel of dat de laatste tijd steeds erger wordt. Ik kan haar niet helpen, ik kan alleen maar naar haar luisteren en er zoveel mogelijk zijn voor haar.
De reden dat ik dit topic open is dat ik nog steeds de behoefte heb om hier over te praten en ik wil geen andere topics 'vervuilen' met mijn verhaal.
Misschien zijn er nog meer mensen met dit soort gevoelens en kunnen we elkaar hier af en toe even helpen. Misschien wil je advies over hoe iemand te helpen in een rouwproces, of heb je zelf hulp nodig. Of misschien wil je het alleen maar even van je afschrijven, even lekker huilen of herinneringen aan je dierbare overledene kwijt.
woensdag 6 augustus 2008 om 21:13
Weet je, ik lees echt al jullie berichten en jullie verdriet maar ik weet niet zo goed hoe ik er op moet reageren. Iedere keer als ik dat wil toen lijkt het of ik watten in mijn hoofd heb. Vorige week is de vader van een collega overleden. Ik ben best een kaartjes-stuur-mens maar ik heb haar nog niks gestuurd. Zou niet weten wat ik op moet schrijven. Ook voor jullie niet. Niet omdat ik jullie verdriet met dat van mij vergelijk ofzo maar als ik wil reageren lijkt het wel of ik stom (als in 'doofstom') ben. Maar ik kom hier niet alleen om over mezelf te praten hoor, maar soms lukt het echt niet om wat voor jullie op te schrijven.
Vandaag was het een gewone dag. Lekker gewerkt alsof er niks aan de hand was, hoefde ook de schijn niet op te houden. Maar toen ik vanavond even zat te zappen en bleef hangen bij de 'huisartsenpost' kreeg ik een flashback. Op tv zag je dat een arts van de huisartsenpost 's nachts een oproep kreeg om naar een bepaald adres te gaan. En meteen moest ik denken aan de melding die ik bij de huisartsenpost heb gedaan. Ik had ze gebeld om te vragen of ze iemand wilden sturen omdat mijn vader was overleden. En door het filmpje op tv realiseerde ik me pas hoe donker het eigenlijk was die nacht. Raar he, alsof dat van enig belang was!! Maar nu besefte ik hoe zwart het buiten was. Op het moment zelf was ik niet bang, alleen maar dankbaar. Maar nu vloog het me aan en beangstigde het me. Niet zozeer hoe donker het was maar gewoon, de hele situatie.
En ja, ik voel inderdaad radeloosheid. Ik heb het gevoel dat ik het servies kapot moet gooien ofzo... Anders explodeer ik misschien wel. Ik ben op dit moment niet boos. Maar ergens in mijn hoofd zegt een stemmetje dat als ik nou maar hééééél hard schreeuw en smijt, alles weer normaal wordt. Wat ook zo raar is, is dat dit alles wat er nu gebeurd over mijn vader gaat. Daarom zou ik er zo graag met hem over praten. Maar dat kan dus niet meer. Tot twee weken terug was ik bang dat ik 'm niet zou gaan missen of dat het niet tot me door zou dringen. Maar nu is dat wel zo. Raar he, dat iemand waarvan je verwacht dat hij of zij er altijd (voor je) zou zijn, er nu net meer is...
Soms fladder ik m'n gedachten hier maar neer. Door te typen ben ik gedwongen hele zinnen te maken en dat ordent mijn gedachten een beetje. En daar word ik wat rustiger van. Maar ik leef ook echt met jullie mee hoor!
Vandaag was het een gewone dag. Lekker gewerkt alsof er niks aan de hand was, hoefde ook de schijn niet op te houden. Maar toen ik vanavond even zat te zappen en bleef hangen bij de 'huisartsenpost' kreeg ik een flashback. Op tv zag je dat een arts van de huisartsenpost 's nachts een oproep kreeg om naar een bepaald adres te gaan. En meteen moest ik denken aan de melding die ik bij de huisartsenpost heb gedaan. Ik had ze gebeld om te vragen of ze iemand wilden sturen omdat mijn vader was overleden. En door het filmpje op tv realiseerde ik me pas hoe donker het eigenlijk was die nacht. Raar he, alsof dat van enig belang was!! Maar nu besefte ik hoe zwart het buiten was. Op het moment zelf was ik niet bang, alleen maar dankbaar. Maar nu vloog het me aan en beangstigde het me. Niet zozeer hoe donker het was maar gewoon, de hele situatie.
En ja, ik voel inderdaad radeloosheid. Ik heb het gevoel dat ik het servies kapot moet gooien ofzo... Anders explodeer ik misschien wel. Ik ben op dit moment niet boos. Maar ergens in mijn hoofd zegt een stemmetje dat als ik nou maar hééééél hard schreeuw en smijt, alles weer normaal wordt. Wat ook zo raar is, is dat dit alles wat er nu gebeurd over mijn vader gaat. Daarom zou ik er zo graag met hem over praten. Maar dat kan dus niet meer. Tot twee weken terug was ik bang dat ik 'm niet zou gaan missen of dat het niet tot me door zou dringen. Maar nu is dat wel zo. Raar he, dat iemand waarvan je verwacht dat hij of zij er altijd (voor je) zou zijn, er nu net meer is...
Soms fladder ik m'n gedachten hier maar neer. Door te typen ben ik gedwongen hele zinnen te maken en dat ordent mijn gedachten een beetje. En daar word ik wat rustiger van. Maar ik leef ook echt met jullie mee hoor!
woensdag 6 augustus 2008 om 21:57
Bobke, geeft niks. Gooi het er hier maar allemaal lekker uit. Kwak het neer, gooi er een paar boze smileys tegen aan.
Ik heb trouwens precies hetzelfde als jij. De broer van mijn beste vriendin is een paar maanden geleden overleden. En de kaart die ik moet sturen ligt hier al maanden onder mijn neus, achter het toetsenbord. Nog net zo leeg als toen ik hem kocht. En ik krijg geen letter op papier. Hier schrijf ik hele A4tjes vol, maar als ik naar die kaart kijk is mijn hoofd leeg.
Ik heb trouwens precies hetzelfde als jij. De broer van mijn beste vriendin is een paar maanden geleden overleden. En de kaart die ik moet sturen ligt hier al maanden onder mijn neus, achter het toetsenbord. Nog net zo leeg als toen ik hem kocht. En ik krijg geen letter op papier. Hier schrijf ik hele A4tjes vol, maar als ik naar die kaart kijk is mijn hoofd leeg.
donderdag 7 augustus 2008 om 06:59
donderdag 7 augustus 2008 om 08:40
Misschien hoeven troostende woorden wel niet, als je maar leest dat het herkenbaar is. Dat scheelt bij mij in ieder geval heel erg. Dat ik niet de enige ben.
Ik heb gisteren de foto's die op de pc stonden in mapjes geplaatst. Gek klusje. De foto's waar mama opstaat na haar overlijden heb ik in aparte mapjes gestopt zodat niet iedereen er meteen mee geconfronteerd hoeft te worden. Verder ben ik er alleen maar blij mee, dat ik er nog naar kan kijken.
Weer eens een donderdag, ben benieuwd hoe deze gaat verlopen vandaag.
Ik heb gisteren de foto's die op de pc stonden in mapjes geplaatst. Gek klusje. De foto's waar mama opstaat na haar overlijden heb ik in aparte mapjes gestopt zodat niet iedereen er meteen mee geconfronteerd hoeft te worden. Verder ben ik er alleen maar blij mee, dat ik er nog naar kan kijken.
Weer eens een donderdag, ben benieuwd hoe deze gaat verlopen vandaag.
donderdag 7 augustus 2008 om 12:20
Afgelopen vrijdag was ik jarig, de eerste keer dat ik geen sms van mijn moeder kreeg, het was een fijne dag, maar s'avonds ben ik gaan flippen..ontzettend, met mijn telefoon gegooid etc,,,onmacht denk ik... ik kan het gewoon allemaal niet geloven wat er de afgelopen maanden gebeurd is etccc..weet wel dat het zo is, maar begrijp het niet ofzo...
donderdag 7 augustus 2008 om 16:04
Lapin, lucht toch een beetje op he, hoop trouwens niet dat het bij jou zulk weer is als hier, want dan was je helemaal natgeregend bij het op de post doen.
Dutchie, het is jouw verjaardag, dus je kunt doen wat je wilt. Ik heb mijn verjaardag vorig jaar ook niet gevierd, vond dat er niks te vieren viel toen.
Sterkte gewenst aan iedereen hier trouwens.
Dutchie, het is jouw verjaardag, dus je kunt doen wat je wilt. Ik heb mijn verjaardag vorig jaar ook niet gevierd, vond dat er niks te vieren viel toen.
Sterkte gewenst aan iedereen hier trouwens.
Cum non tum age
vrijdag 8 augustus 2008 om 16:05
Het is logisch dat je zoveel verdriet voelt.... zeker op zulke bijzondere dagen als je verjaardag, moeder en vaderdag etc.
De momenten dat je graag je vader en moeder bij je zou willen hebben. Maar dat kan gewoon nooit meer..........
@Lapin, goed van je dat je een kaartje naar je vriendin hebt gestuurd. Het is zo fijn om te weten dat er mensen zijn die aan je denken.
Ik heb zelf destijds zoveel kaartjes gehad en het gaf me enorm veel steun.... Zelfs toen mijn meisje 1 jaar geworden zou zijn, kreeg ik nog wat kaartjes en sms-jes. Dat gaf mij het gevoel dat ze toch niet vergeten was. Het is altijd zo jammer dat mensen niet meer over jouw dierbare durven te praten.
Bang zijn om je te kwetsen en géén raad weten hoe om te gaan met het verdriet.....
De momenten dat je graag je vader en moeder bij je zou willen hebben. Maar dat kan gewoon nooit meer..........
@Lapin, goed van je dat je een kaartje naar je vriendin hebt gestuurd. Het is zo fijn om te weten dat er mensen zijn die aan je denken.
Ik heb zelf destijds zoveel kaartjes gehad en het gaf me enorm veel steun.... Zelfs toen mijn meisje 1 jaar geworden zou zijn, kreeg ik nog wat kaartjes en sms-jes. Dat gaf mij het gevoel dat ze toch niet vergeten was. Het is altijd zo jammer dat mensen niet meer over jouw dierbare durven te praten.
Bang zijn om je te kwetsen en géén raad weten hoe om te gaan met het verdriet.....
vrijdag 8 augustus 2008 om 22:04
maandag 11 augustus 2008 om 11:20
Alles goed met iedereen?
Ik heb net de honden uitgelaten in het bos. Het is heerlijk weer, niet te warm, beetje zonnig. In het bos ga ik altijd lopen mijmeren over vroeger. Ik heb heimwee naar vroeger, toen iedereen er nog was. Toen je nog geen zorgen en geen verdriet had (nou ja, niet echt in ieder geval). Gelukkig had ik de honden om me af te leiden. Otto (mijn pup) ging vrolijk achter een jogger aan, die de andere kant op liep. Hij dacht waarschijnlijk dat ik het was (hoewel ik nooit ren
).
Ik zit een beetje met een dilemma. Ik heb het telefoonnr. van een goed medium gekregen van iemand. Zij had daar zelf hele goede ervaringen mee (en ze is bekend van tv, kwam er uit als beste medium). Ik zou eigenlijk graag contact met haar willen zoeken. Het kan ook telefonisch, wat in mijn geval wel goed uitkomt, omdat het moeilijk afspraken maken is. Ik weet niet wanneer ik weer in NL ben. Ze neemt ook het gesprek op op cd en die krijg je dan. Maar ik vind het eng en ik weet niet zo goed wat ik allemaal moet vragen dan. Gesprek duurt een half uur. Ik denk wel dat ik het ga doen. Moet nog even moed verzamelen.
Hebben jullie zoiets wel eens gedaan? En had je er wat aan?
Het lijkt mij fijn om de cd dan aan mijn moeder te geven (als het positief is tenminste).
Iedereen een
Ik heb net de honden uitgelaten in het bos. Het is heerlijk weer, niet te warm, beetje zonnig. In het bos ga ik altijd lopen mijmeren over vroeger. Ik heb heimwee naar vroeger, toen iedereen er nog was. Toen je nog geen zorgen en geen verdriet had (nou ja, niet echt in ieder geval). Gelukkig had ik de honden om me af te leiden. Otto (mijn pup) ging vrolijk achter een jogger aan, die de andere kant op liep. Hij dacht waarschijnlijk dat ik het was (hoewel ik nooit ren
). Ik zit een beetje met een dilemma. Ik heb het telefoonnr. van een goed medium gekregen van iemand. Zij had daar zelf hele goede ervaringen mee (en ze is bekend van tv, kwam er uit als beste medium). Ik zou eigenlijk graag contact met haar willen zoeken. Het kan ook telefonisch, wat in mijn geval wel goed uitkomt, omdat het moeilijk afspraken maken is. Ik weet niet wanneer ik weer in NL ben. Ze neemt ook het gesprek op op cd en die krijg je dan. Maar ik vind het eng en ik weet niet zo goed wat ik allemaal moet vragen dan. Gesprek duurt een half uur. Ik denk wel dat ik het ga doen. Moet nog even moed verzamelen.
Hebben jullie zoiets wel eens gedaan? En had je er wat aan?
Het lijkt mij fijn om de cd dan aan mijn moeder te geven (als het positief is tenminste).
Iedereen een
maandag 11 augustus 2008 om 12:20
Hoi Lapin. Lekker zo'n bos bij de deur. Mooi ook zo'n pup, het is zo heerlijk genieten dan he?
hier gaat het. Niet super eigenlijk. Volgende week moet ik weer werken en ik zou nog zoveel willen doen thuis. Alleen dat gaat op het moment gewoon niet. Twee huildonderdagen overslaan is niet handig, is wel gebleken.
Nu probeer ik dus veel te rusten, veel te nietsen en tussendoor wat kleine dingetjes te doen om zo toch voor mezelf met een goed gevoel de week te kunnen afsluiten.
Donderdag ga i keen dagje op en neer naar papa. Da's wel leuk.
hier gaat het. Niet super eigenlijk. Volgende week moet ik weer werken en ik zou nog zoveel willen doen thuis. Alleen dat gaat op het moment gewoon niet. Twee huildonderdagen overslaan is niet handig, is wel gebleken.
Nu probeer ik dus veel te rusten, veel te nietsen en tussendoor wat kleine dingetjes te doen om zo toch voor mezelf met een goed gevoel de week te kunnen afsluiten.
Donderdag ga i keen dagje op en neer naar papa. Da's wel leuk.
maandag 11 augustus 2008 om 12:22
maandag 11 augustus 2008 om 12:49
maandag 11 augustus 2008 om 16:48
He Dutchie, jawel.......
http://tessa.enjoylifeforever.nl/
Ik weet alleen niet of ik dat hier neer mag zetten. Nou ja, dan hoor ik het wel.
dinsdag 12 augustus 2008 om 16:06
hahahaha,..... ik zouhet wel willen hoor zit nu alleen krab bij kas..... school is weer begonnen he en ik betaal $288 per week,..en dat is voro 2 kids peuter en kleuterschool.... hahahaha
misschien kan ik voor geluks nummers vragen voor de lotto....
ik zou best graag willen.... ik denk alleen dat het "verslafend" werkt,... kijk ze hoeft maar 1 ding tezeggen waar jij een link mee legt,..en dan wil je meer weten en horen....
het is zo verleidelijk...
misschien kan ik voor geluks nummers vragen voor de lotto....
ik zou best graag willen.... ik denk alleen dat het "verslafend" werkt,... kijk ze hoeft maar 1 ding tezeggen waar jij een link mee legt,..en dan wil je meer weten en horen....
het is zo verleidelijk...
