Psyche
alle pijlers
Rouwverwerking
vrijdag 30 mei 2008 om 12:02
Ik open dit topic, omdat ik bij mezelf merk dat ik na bijna anderhalf jaar nog dagelijks bezig ben met de dood van mijn vader.
Mijn vader is in december 2006 plotseling overleden na een hersenbloeding. Ik heb geen afscheid van hem kunnen nemen en dat doet na al die tijd nog steeds vreselijk veel pijn.
Daarnaast maak ik me ook zorgen om mijn moeder. Ze vereenzaamt heel erg. Ze is na mijn vaders dood niet meer gelukkig geweest. En het lijkt wel of dat de laatste tijd steeds erger wordt. Ik kan haar niet helpen, ik kan alleen maar naar haar luisteren en er zoveel mogelijk zijn voor haar.
De reden dat ik dit topic open is dat ik nog steeds de behoefte heb om hier over te praten en ik wil geen andere topics 'vervuilen' met mijn verhaal.
Misschien zijn er nog meer mensen met dit soort gevoelens en kunnen we elkaar hier af en toe even helpen. Misschien wil je advies over hoe iemand te helpen in een rouwproces, of heb je zelf hulp nodig. Of misschien wil je het alleen maar even van je afschrijven, even lekker huilen of herinneringen aan je dierbare overledene kwijt.
Mijn vader is in december 2006 plotseling overleden na een hersenbloeding. Ik heb geen afscheid van hem kunnen nemen en dat doet na al die tijd nog steeds vreselijk veel pijn.
Daarnaast maak ik me ook zorgen om mijn moeder. Ze vereenzaamt heel erg. Ze is na mijn vaders dood niet meer gelukkig geweest. En het lijkt wel of dat de laatste tijd steeds erger wordt. Ik kan haar niet helpen, ik kan alleen maar naar haar luisteren en er zoveel mogelijk zijn voor haar.
De reden dat ik dit topic open is dat ik nog steeds de behoefte heb om hier over te praten en ik wil geen andere topics 'vervuilen' met mijn verhaal.
Misschien zijn er nog meer mensen met dit soort gevoelens en kunnen we elkaar hier af en toe even helpen. Misschien wil je advies over hoe iemand te helpen in een rouwproces, of heb je zelf hulp nodig. Of misschien wil je het alleen maar even van je afschrijven, even lekker huilen of herinneringen aan je dierbare overledene kwijt.
vrijdag 24 juli 2009 om 11:58
Hoi Passiebloempje,
Voor mij breekt nu ook weer een lastige tijd aan. Het is gisteren precies een jaar geleden dat wij in Frankrijk gebeld werden dat mijn pa in het ziekenhuis lag en vandaag is het een jaar geleden dat we hals over kop naar huis reden. Heb deze dagen ook weer veel flash-backs over hoe we er een jaar geleden voor stonden. Toen ook veel vakantie-stress omdat zus en ik tegelijk op vakantie gingen en pa alleen achterbleef en het uiteindelijk dus ook fout ging in die vakantie. Een jaar geleden was hij er nu nog.....
Dit jaar zijn we op zijn sterfdag op vakantie, misschien kan ik het dan een beetje proberen te negeren. Ik heb geen flauw idee hoe dat moet, maar we zien het wel.
Ik wens jou een hele fijne vakantie toe, rust lekker uit, dat heb je zeker verdiend!
Voor mij breekt nu ook weer een lastige tijd aan. Het is gisteren precies een jaar geleden dat wij in Frankrijk gebeld werden dat mijn pa in het ziekenhuis lag en vandaag is het een jaar geleden dat we hals over kop naar huis reden. Heb deze dagen ook weer veel flash-backs over hoe we er een jaar geleden voor stonden. Toen ook veel vakantie-stress omdat zus en ik tegelijk op vakantie gingen en pa alleen achterbleef en het uiteindelijk dus ook fout ging in die vakantie. Een jaar geleden was hij er nu nog.....
Dit jaar zijn we op zijn sterfdag op vakantie, misschien kan ik het dan een beetje proberen te negeren. Ik heb geen flauw idee hoe dat moet, maar we zien het wel.
Ik wens jou een hele fijne vakantie toe, rust lekker uit, dat heb je zeker verdiend!
vrijdag 24 juli 2009 om 17:12
Duet en Passiebloempje,
Dit soort dagen blijven moeilijk. Alle herinneringen komen weer terug. Maar dat is ook eigenlijk helemaal niet erg, zo blijven ze ook een beetje bij ons.
Passiebloem, fijne vakantie met lekker weer.
*hier regent het veel, afgewisseld met onweers-en hagelbuien, dus ik hoop niet dat je naar Zwitserland gaat *
Dit soort dagen blijven moeilijk. Alle herinneringen komen weer terug. Maar dat is ook eigenlijk helemaal niet erg, zo blijven ze ook een beetje bij ons.
Passiebloem, fijne vakantie met lekker weer.
*hier regent het veel, afgewisseld met onweers-en hagelbuien, dus ik hoop niet dat je naar Zwitserland gaat *
vrijdag 24 juli 2009 om 22:43
Opeens is het weer druk hier. Ben zelf een tijdje niet geweest. Te heftig nu met mijn zieke man wat ook niet helemaal goed gaat. Ik heb dit topic bewust even omzeild. Maar het is weer heel herkenbaar. Passiebloem het helpt zeker om hier je verhaal neer te zetten. Weet je dat het echt fijn is om zo af en toe nog een keer je moeder te kunnen ruiken. Ik krijg door je verhalen sterk de indruk dat zij een bijzondere vrouw moet zijn geweest. Wat zul je haar missen.
Ik heb het haar van mijn dochtertje in een afgesloten doosje zitten. En dat ruikt nog steeds naar mijn meiske. De eerste keer ben ik er erg van geschrokken. Nu koester ik de doos en maak hem zelden open. Bang dat de geur wegvliegt.
Duet wat vliegt de tijd. Is het alweer een jaar?
Ik heb het haar van mijn dochtertje in een afgesloten doosje zitten. En dat ruikt nog steeds naar mijn meiske. De eerste keer ben ik er erg van geschrokken. Nu koester ik de doos en maak hem zelden open. Bang dat de geur wegvliegt.
Duet wat vliegt de tijd. Is het alweer een jaar?
zondag 2 augustus 2009 om 23:00
De vader van een hele goede vriend is vannacht overleden. Het was niet helemaal plotseling, hij heeft al iets van 12/13 jaar een tumor in zijn hoofd die niet verwijderd kon worden. Week geleden is hij opgenomen in het ziekenhuis met vermoedelijk hersenbloeding. Bleek dus te gaan om iets in zn longen waaraan hij uiteindelijk is gestorven.
Ik heb die vriend gebeld en ik vind het moeilijk, weet niet precies wat ik wel en niet kan zeggen. Hij zei ook dat hij helemaal niet het idee heeft dat zn vader is overleden wat natuurlijk bij het rouwproces hoort.
Hij ligt nu in het mortuarium en zal morgen naar huis worden gebracht en dan donderdag is de begrafenis. Langzaam maar zeker zal dan het besef komen dat hij er toch echt niet meer is.. Ik vind het heel moeilijk, ik wil er heel graag voor hem zijn maar tegelijkertijd wil ik hem ook alle rust geven..
Ik heb die vriend gebeld en ik vind het moeilijk, weet niet precies wat ik wel en niet kan zeggen. Hij zei ook dat hij helemaal niet het idee heeft dat zn vader is overleden wat natuurlijk bij het rouwproces hoort.
Hij ligt nu in het mortuarium en zal morgen naar huis worden gebracht en dan donderdag is de begrafenis. Langzaam maar zeker zal dan het besef komen dat hij er toch echt niet meer is.. Ik vind het heel moeilijk, ik wil er heel graag voor hem zijn maar tegelijkertijd wil ik hem ook alle rust geven..
dinsdag 4 augustus 2009 om 13:17
Wat was je nog laat wakker Lapin!
Lang geleden dat ik hier geschreven heb. Het lijkt alsof het verdriet gewoon weg is. Ik mis mama ook een stuk minder. Net alsof mijn mama nooit bestaan heeft ofzo. En dus voel ik me daar weer schuldig over, dat het zo voelt.
Maar misschien is het gewoon wel weggestopt verdriet.
Ik weet het ook allemaal niet.
Lang geleden dat ik hier geschreven heb. Het lijkt alsof het verdriet gewoon weg is. Ik mis mama ook een stuk minder. Net alsof mijn mama nooit bestaan heeft ofzo. En dus voel ik me daar weer schuldig over, dat het zo voelt.
Maar misschien is het gewoon wel weggestopt verdriet.
Ik weet het ook allemaal niet.
dinsdag 4 augustus 2009 om 23:25
He Fussie, ja ik kon niet slapen. Dat heb ik wel eens.
Dat je je moeder opeens niet meer zo hevig mist is helemaal niet gek hoor. En je moet je zeker niet schuldig voelen. Het gaat bij je leven horen en ik denk dat het zo gaat met alle nare dingen.
Ik huil ook niet meer om mijn vader. Heel af en toe nog wel eens. Het is nu eenmaal zo. Maar dat wil niet zeggen dat we ze vergeten zijn.
Verder alles goed met je?
Dat je je moeder opeens niet meer zo hevig mist is helemaal niet gek hoor. En je moet je zeker niet schuldig voelen. Het gaat bij je leven horen en ik denk dat het zo gaat met alle nare dingen.
Ik huil ook niet meer om mijn vader. Heel af en toe nog wel eens. Het is nu eenmaal zo. Maar dat wil niet zeggen dat we ze vergeten zijn.
Verder alles goed met je?
woensdag 5 augustus 2009 om 21:26
Ja, verder alles oke We zijn druk aan het klussen in ons nieuwe huis. Lief, Zoonlief en ik gaan in één huis wonen
Echt heerlijk! Met bad en een heerlijk zonnig plaatsje achter. Oh, en een speeltuin om de hoek voor Zoon. Dus helemaal goed.
Hoe is het met jou? Krijg je binnenkort nog visite of kom je weer naar NL? Kom je ook naar de meeting?
Echt heerlijk! Met bad en een heerlijk zonnig plaatsje achter. Oh, en een speeltuin om de hoek voor Zoon. Dus helemaal goed.
Hoe is het met jou? Krijg je binnenkort nog visite of kom je weer naar NL? Kom je ook naar de meeting?
woensdag 5 augustus 2009 om 23:54
Fussie, goed om te horen dat alles goed met je gaat.
Volgende week komt mijn nichtje (oudste dochter van mijn zus) weer hier voor een week. En begin september mijn moeder waarschijnlijk. Ze wil weer met de auto komen, voor het eerst alleen zonder mijn vader. Moedig he van haar?
Ik heb het topic over de forummeeting ook gelezen. En ik zou heel erg graag komen, maar ik denk dat dat niet gaat lukken dit keer. Jammer, ik had je graag willen ontmoeten.
Volgende week komt mijn nichtje (oudste dochter van mijn zus) weer hier voor een week. En begin september mijn moeder waarschijnlijk. Ze wil weer met de auto komen, voor het eerst alleen zonder mijn vader. Moedig he van haar?
Ik heb het topic over de forummeeting ook gelezen. En ik zou heel erg graag komen, maar ik denk dat dat niet gaat lukken dit keer. Jammer, ik had je graag willen ontmoeten.
donderdag 6 augustus 2009 om 08:36
donderdag 13 augustus 2009 om 16:15
Hallo allemaal,
Hier weer eens een berichtje van mij. Volgende week is het voor ons alweer een jaar geleden......
Vorige week is eindelijk de sleuteloverdracht geweest, dus nu is ons ouderlijk huis niet meer van ons. Was daar vorige week best verdrietig over, maar nu gaat het wel weer. De nieuwe bewoners hebben nog telefonisch contact met mijn man gehad over regelzaken en vertelden dat ze al enthousiast aan het opknappen waren. Voelt wel gek dat een ander in "jouw" huis bezig is. Volgens mijn man waren het mensen die een beetje de jongere versie van mijn eigen ouders waren, dus dat past dan wel weer helemaal in het plaatje.
Zaterdag vertrekken we op vakantie en als we terugkomen, is "het eerste jaar" voorbij. Een jaar waar ik me behoorlijk goed doorheen geslagen heb, al zeg ik het zelf. Bij mijn moeder heeft het me zo veel meer pijn en moeite gekost. Ik weet zeker dat dit rouwtopic me enorm geholpen heeft om alles op een rijtje te zetten en mijn verdriet te verwerken samen met jullie. Daarom een dikke hug voor jullie!! Tot over drie weken.
liefs van duet
Hier weer eens een berichtje van mij. Volgende week is het voor ons alweer een jaar geleden......
Vorige week is eindelijk de sleuteloverdracht geweest, dus nu is ons ouderlijk huis niet meer van ons. Was daar vorige week best verdrietig over, maar nu gaat het wel weer. De nieuwe bewoners hebben nog telefonisch contact met mijn man gehad over regelzaken en vertelden dat ze al enthousiast aan het opknappen waren. Voelt wel gek dat een ander in "jouw" huis bezig is. Volgens mijn man waren het mensen die een beetje de jongere versie van mijn eigen ouders waren, dus dat past dan wel weer helemaal in het plaatje.
Zaterdag vertrekken we op vakantie en als we terugkomen, is "het eerste jaar" voorbij. Een jaar waar ik me behoorlijk goed doorheen geslagen heb, al zeg ik het zelf. Bij mijn moeder heeft het me zo veel meer pijn en moeite gekost. Ik weet zeker dat dit rouwtopic me enorm geholpen heeft om alles op een rijtje te zetten en mijn verdriet te verwerken samen met jullie. Daarom een dikke hug voor jullie!! Tot over drie weken.
liefs van duet
donderdag 13 augustus 2009 om 20:45
Er schiet me ineens weer wat te binnen. Mijn zus was gisteren hier en we zaten samen wat herinneringen van vroeger op te halen. Ik vertelde aan mijn kinderen dat mijn zus en ik 's avonds na het eten altijd moesten afwassen. Pa en ma zaten lekker in de kamer tv te kijken en wij moesten dan in de keuken de afwas van de hele dag nog wegwerken, terwijl we luisterden naar Frits Spits met de avondspits op de radio. Zegt mijn zus ineens: Weet je nog van ons afwashapje? We pakten dan altijd stiekem een beschuit, deden daar een schep suiker op en dan onder de kraan een paar druppeltjes water erop. Lekker! Roept ze er gierend van de lach achteraan: En als het water dan nog een beetje warm was, was het extra lekker! Ik was dat allang vergeten en kreeg ter plekke een enorme flash back, stond in eens weer in die keuken met mijn beschuitje. Dat was wel bijzonder.
woensdag 19 augustus 2009 om 10:22
Duet, je bent nu lekker op vakantie en ik hoop dat je een hele fijne ontspannen vakantie hebt. Ik denk ook dat het goed is dat het huis is overgedragen voordat je op vakantie ging. Het is afgesloten en jij gaat je lekker ontspannen.
Een beschuitje met water???? Daar heb ik nog nooit van gehoord.
Ik moest vroeger ook iedere avond samen met mijn zus afwassen. Wij kregen vaak ruzie. Dan gooide zij de dingen die ik had afgewassen weer terug in het sop met de mededeling dat het niet schoon was. Mijn broertje ontsprong de dans meestal, die zat dan gewoon op het toilet als het zijn beurt was
Dames, hoe is het met jullie allemaal? De tijd gaat zo snel vind ik. Voor mij is het in december al weer 3 jaar geleden dat mijn vader overleed. Hij is nog steeds iedere dag in mijn gedachten, maar ik kan er beter mee omgaan. Het gaat echt bij je leven horen merk ik.
Ik kreeg in een ander topic van iemand te horen dat mijn vader heel vaak bij me is. Ze beschreef iemand die precies op mijn vader leek. Dat vind ik wel heel byzonder. Ze vertelde er wel bij dat ik hem moest vertellen dat het goed met me ging en dat ik zonder hem verder kon leven. Daar ben ik nu dus mee bezig.
Iedereen nog even een van mij.
Een beschuitje met water???? Daar heb ik nog nooit van gehoord.
Ik moest vroeger ook iedere avond samen met mijn zus afwassen. Wij kregen vaak ruzie. Dan gooide zij de dingen die ik had afgewassen weer terug in het sop met de mededeling dat het niet schoon was. Mijn broertje ontsprong de dans meestal, die zat dan gewoon op het toilet als het zijn beurt was
Dames, hoe is het met jullie allemaal? De tijd gaat zo snel vind ik. Voor mij is het in december al weer 3 jaar geleden dat mijn vader overleed. Hij is nog steeds iedere dag in mijn gedachten, maar ik kan er beter mee omgaan. Het gaat echt bij je leven horen merk ik.
Ik kreeg in een ander topic van iemand te horen dat mijn vader heel vaak bij me is. Ze beschreef iemand die precies op mijn vader leek. Dat vind ik wel heel byzonder. Ze vertelde er wel bij dat ik hem moest vertellen dat het goed met me ging en dat ik zonder hem verder kon leven. Daar ben ik nu dus mee bezig.
Iedereen nog even een van mij.
zaterdag 22 augustus 2009 om 04:20
Lieve Duet, wat doet denken aan een jaar geleden een verrekte pijn he!? Een jaar geleden waren jouw vader en mijn moeder er nog....zo kort geleden nog maar en zo ontzettend veel gebeurd!
Hoop dat jij en jouw familie, ieder z'n eigen manier...jullie vader op zijn sterfdag liefdevol kunnen gedenken!
Maakt niet uit waar je bent of wat je doet die dag....één momentje van stilstaan en stilletjes iets zeggen is genoeg. Weet zeker dat dat momentje overkomt naar die ander wereld!
( de sterfdag van mij vader komt er ook weer aan...ik hoefde nooit naar zijn graf...beter gezegd, mijn moeder behoedde zus en mij voor die moeilijke gang omdat zij zelf dat vroeger wel moest...
Mama was 11 jaar oud toen zij haar vader verloor en ik ook...pffff...schiet nu vol omdat ik zo erg waardeer hoe zij mij toen trooste met.."schatje, ik weet het en huil maar, dat mag...)
Ben nu 44...en huil nu om beiden! Het doet GVD zo'n pijn om geen kind meer te zijn!
Lieve, lieve Lapin...wat vind ik het fijn dat jij dit topic geopend hebt. Kus! Enne..nu niet naar Zwitserland maar met Kerst en Oud en Nieuw ben ik er wel!! Al ruim 20 jaar gaan we dan met de hele familie naar jouw mooi land...( ok, vorig jaar niet....)
Mama ging altijd mee. Ze kon daar uuuren wandelen en genieten, noemden haar "ouwe berggeit" omdat zij zo soepel de berg af "huppelde'....
Mama had sowieso een speciale band met Zwitserland...na de oorlog/aansterken en zo.
Lieve Zoebie, je lieve woorden van herkenning raken mij...Ja mijn moeder was bijzonder omdat zij was zoals zij was...Afgelopen weekend samen met zus op bankje voor haar deur, iedereen stopte, bekenden voor een praatje en onbekenden voor een bakkie water voor hond of lekke band.
Ik "voel' dan mama op mijn schouder maar ben nog niet zo sterk als ik wil zijn en omzeil ik elk ander verdriet. .....
Zonder verder te lezen ben ik er van overtuigd dat jij een hele dikke knuffel verdient
Want dat kan ik wel oprecht geven!
@Jasminn....wat lapin dus zegt, juist fijn als je belt en je medeleven toont! Heb dat als zooo fijn ervaren, die moeite die werd genomen om te bellen en dan uiteindelijk samen ff niks zeggen maar gewoon samen verdriet voelen....
@ fussie....ik herken het en voel je niet schuldig! Dat het verdriet van mijn vader nu weer zo heftig boven komt, is omdat ik door het overlijden van mijn moeder nu zo besef dat ik geen ouders meer heb.
Ik ben van mijn 11e jaar tot aan mijn 44e...ook niet eeuwig en altijd verdrietig geweest hoor! Ok bij sommige hoogtepunten miste ik een vader....door dat uit spreken en te benoemen was hij er "bij"....
@ lapin...wat een sterk voornemen van je moeder, is toch een heel stuk rijden! Petje af hoor! ( Wij kiezen voor onze bestemming de autotrein...Kandersteg/Koppenstein....of is dat andersom?...( sssst...zeg het niet te hard als het andersom is...IK ben de kaartlezer maar heb daar heen en weer al zoooo vaak moeten wachten...!!)
Hoop dat jij en jouw familie, ieder z'n eigen manier...jullie vader op zijn sterfdag liefdevol kunnen gedenken!
Maakt niet uit waar je bent of wat je doet die dag....één momentje van stilstaan en stilletjes iets zeggen is genoeg. Weet zeker dat dat momentje overkomt naar die ander wereld!
( de sterfdag van mij vader komt er ook weer aan...ik hoefde nooit naar zijn graf...beter gezegd, mijn moeder behoedde zus en mij voor die moeilijke gang omdat zij zelf dat vroeger wel moest...
Mama was 11 jaar oud toen zij haar vader verloor en ik ook...pffff...schiet nu vol omdat ik zo erg waardeer hoe zij mij toen trooste met.."schatje, ik weet het en huil maar, dat mag...)
Ben nu 44...en huil nu om beiden! Het doet GVD zo'n pijn om geen kind meer te zijn!
Lieve, lieve Lapin...wat vind ik het fijn dat jij dit topic geopend hebt. Kus! Enne..nu niet naar Zwitserland maar met Kerst en Oud en Nieuw ben ik er wel!! Al ruim 20 jaar gaan we dan met de hele familie naar jouw mooi land...( ok, vorig jaar niet....)
Mama ging altijd mee. Ze kon daar uuuren wandelen en genieten, noemden haar "ouwe berggeit" omdat zij zo soepel de berg af "huppelde'....
Mama had sowieso een speciale band met Zwitserland...na de oorlog/aansterken en zo.
Lieve Zoebie, je lieve woorden van herkenning raken mij...Ja mijn moeder was bijzonder omdat zij was zoals zij was...Afgelopen weekend samen met zus op bankje voor haar deur, iedereen stopte, bekenden voor een praatje en onbekenden voor een bakkie water voor hond of lekke band.
Ik "voel' dan mama op mijn schouder maar ben nog niet zo sterk als ik wil zijn en omzeil ik elk ander verdriet. .....
Zonder verder te lezen ben ik er van overtuigd dat jij een hele dikke knuffel verdient
Want dat kan ik wel oprecht geven!
@Jasminn....wat lapin dus zegt, juist fijn als je belt en je medeleven toont! Heb dat als zooo fijn ervaren, die moeite die werd genomen om te bellen en dan uiteindelijk samen ff niks zeggen maar gewoon samen verdriet voelen....
@ fussie....ik herken het en voel je niet schuldig! Dat het verdriet van mijn vader nu weer zo heftig boven komt, is omdat ik door het overlijden van mijn moeder nu zo besef dat ik geen ouders meer heb.
Ik ben van mijn 11e jaar tot aan mijn 44e...ook niet eeuwig en altijd verdrietig geweest hoor! Ok bij sommige hoogtepunten miste ik een vader....door dat uit spreken en te benoemen was hij er "bij"....
@ lapin...wat een sterk voornemen van je moeder, is toch een heel stuk rijden! Petje af hoor! ( Wij kiezen voor onze bestemming de autotrein...Kandersteg/Koppenstein....of is dat andersom?...( sssst...zeg het niet te hard als het andersom is...IK ben de kaartlezer maar heb daar heen en weer al zoooo vaak moeten wachten...!!)
zaterdag 22 augustus 2009 om 21:31
quote:passiebloempje65 schreef op 22 augustus 2009 @ 04:20:
Lieve Zoebie, je lieve woorden van herkenning raken mij...Ja mijn moeder was bijzonder omdat zij was zoals zij was...Afgelopen weekend samen met zus op bankje voor haar deur, iedereen stopte, bekenden voor een praatje en onbekenden voor een bakkie water voor hond of lekke band.
Ik "voel' dan mama op mijn schouder maar ben nog niet zo sterk als ik wil zijn en omzeil ik elk ander verdriet. .....
Zonder verder te lezen ben ik er van overtuigd dat jij een hele dikke knuffel verdient
Want dat kan ik wel oprecht geven!
Lief Passiebloempje,
Ik vond je post alweer zo bijzonder. Ik zag jullie samen op een bankje zitten. (terwijl ik je helemaal niet ken) Er klinkt zoveel mensenliefde uit. Mensen kwamen voor een praatje, bakje drinken voor de hond of een lekke band. Kom hier tegenwoordig nog eens om. Ik wou best wel dat ik langs was gekomen.
En dat je je verdriet nog omzeilt is helemaal niet gek. Het komt wel. Opeens. En dan ben je eraan toe en geef je eraan toe en daarna voel je je opgelucht en weet je dat het goed was.
Heb geduld en voel je niet schuldig als het er nog niet is.
Voor allemaal een dikke
Liefs Zoeb.
Lieve Zoebie, je lieve woorden van herkenning raken mij...Ja mijn moeder was bijzonder omdat zij was zoals zij was...Afgelopen weekend samen met zus op bankje voor haar deur, iedereen stopte, bekenden voor een praatje en onbekenden voor een bakkie water voor hond of lekke band.
Ik "voel' dan mama op mijn schouder maar ben nog niet zo sterk als ik wil zijn en omzeil ik elk ander verdriet. .....
Zonder verder te lezen ben ik er van overtuigd dat jij een hele dikke knuffel verdient
Want dat kan ik wel oprecht geven!
Lief Passiebloempje,
Ik vond je post alweer zo bijzonder. Ik zag jullie samen op een bankje zitten. (terwijl ik je helemaal niet ken) Er klinkt zoveel mensenliefde uit. Mensen kwamen voor een praatje, bakje drinken voor de hond of een lekke band. Kom hier tegenwoordig nog eens om. Ik wou best wel dat ik langs was gekomen.
En dat je je verdriet nog omzeilt is helemaal niet gek. Het komt wel. Opeens. En dan ben je eraan toe en geef je eraan toe en daarna voel je je opgelucht en weet je dat het goed was.
Heb geduld en voel je niet schuldig als het er nog niet is.
Voor allemaal een dikke
Liefs Zoeb.
maandag 24 augustus 2009 om 02:21
[quote]duet schreef op 13 augustus 2009 @ 16:15:
Volgens mijn man waren het mensen die een beetje de jongere versie van mijn eigen ouders waren, dus dat past dan wel weer helemaal in het plaatje.
Hoe verdrietig en ook zo waardevol en mooi deze opmerking....maakt mij stil!
Bij mijn moeder heeft het me zo veel meer pijn en moeite gekost.
pff...daar" zit" ik nu ook een beetje mee... Het overlijden van mijn vader was erg plotseling en overwacht, allen in shock, ik erg jong en hartverscheurend overstuur...
Heb daar natuurlijk mee "leren leven" maar komt niet overeen met met het verdriet wat ik nu voel, bij het overlijden van mijn moeder.
Dit verdriet is anders, omdat ik haar lijden heb mee gevoeld en ik zoveel van haar hou...
Moeilijk uit te leggen maar nu alleen maar weemoed....
Volgens mijn man waren het mensen die een beetje de jongere versie van mijn eigen ouders waren, dus dat past dan wel weer helemaal in het plaatje.
Hoe verdrietig en ook zo waardevol en mooi deze opmerking....maakt mij stil!
Bij mijn moeder heeft het me zo veel meer pijn en moeite gekost.
pff...daar" zit" ik nu ook een beetje mee... Het overlijden van mijn vader was erg plotseling en overwacht, allen in shock, ik erg jong en hartverscheurend overstuur...
Heb daar natuurlijk mee "leren leven" maar komt niet overeen met met het verdriet wat ik nu voel, bij het overlijden van mijn moeder.
Dit verdriet is anders, omdat ik haar lijden heb mee gevoeld en ik zoveel van haar hou...
Moeilijk uit te leggen maar nu alleen maar weemoed....
maandag 24 augustus 2009 om 02:33
Ik ben dan wel op vakantie en ik had me voorgenomen de computer 3 weken niet aan te raken. Sinds gisteren zitten we in een oersaai vakantiedorp (met internet), zodat ik uit pure verveling toch weer hier verzeild ben geraakt. Ja, het is sterker dan mezelf......
En nu kan ik gewoon niet slapen (lag me te ergeren aan de kindonvriendelijkheid van dit park en me af te vragen hoe we de komende 2 weken zo leuk mogelijk kunnen doorbrengen).
En nu kan ik gewoon niet slapen (lag me te ergeren aan de kindonvriendelijkheid van dit park en me af te vragen hoe we de komende 2 weken zo leuk mogelijk kunnen doorbrengen).
maandag 24 augustus 2009 om 03:41
Duet. heerlijk he, die herinneringen!
In mijn grote Oom en Tante familie werd mijn vader altijd genoemd...nou ja "genoemd"....zijn streken werden ieder keer uitgebreid verteld en iedereen deed dan nog een extra duit in het zakje. Steeds weer deden zij hun best om ons (..zus en mij) te vertellen hoe een plaagerd onze vader was....(lees: hoe fijne vent ie was en hoe zij hem ook moesten missen!)
Heerlijk die verhalen maar gewoon thuis met mama...kregen wij een liefdevolle maar toch wel beter beeld van papa.
Dat beeld waardeer ik nu dubbel...met zoveel liefde sprak zij over haar grote liefde..onze vader...met zijn eigen "thuis- streken" hahaha!
En idd die zus tot zus herinneringen....hier ook. Met halve zin elkaar aan kijken, dubbel liggen en dan nog "duidelijker proberen te zijn" met.... alleen maar jaaaaaaaa..!!!!
Zo hebben wij vandaag besloten dat wij echt de eerste waren met X-factor! In de ruiten van de schuifdeuren, na ons 2-wekelijkse bad in tobbe voor de kolenkachel, traden wij op en gunden wij elkaar het licht niet in de ogen!
Jaja....wij hadden vele talenten met onze typetjes! Deden Abba met de juiste stapjes stijlvol na...Queen en Kiss waren "onze" look a likes.. en Meat Love kenden we helemaal uit ons hoofd! Inclusief wit sjaaltje deden wij die act alsof ons leven ervan af hing....( p.s...denk dat wij toen net centrale verwarming hadden maar ons podium was toch voor de haard..)
Dat deden we samen maar.... daarna kwam dan het gymnastische onderdeel van zus en haakte ik af...hihihi...
Tot mijn moment met de hoge hood, bosje blommen (gekreukt tot en met!) en de enige truc die ik kende met een spel kaarten!
Ondertussen zaten papa en mama van ons te genieten op de bank....soms een beetje te knuffelen, maar met een Gatverrrrdamme van ons....letten ze goed op en gaven ze punten.
We eindigden altijd gelijk.........hhhhhmmmmmm....denk nog steeds dat ik eigenlijk beter was!!!
In mijn grote Oom en Tante familie werd mijn vader altijd genoemd...nou ja "genoemd"....zijn streken werden ieder keer uitgebreid verteld en iedereen deed dan nog een extra duit in het zakje. Steeds weer deden zij hun best om ons (..zus en mij) te vertellen hoe een plaagerd onze vader was....(lees: hoe fijne vent ie was en hoe zij hem ook moesten missen!)
Heerlijk die verhalen maar gewoon thuis met mama...kregen wij een liefdevolle maar toch wel beter beeld van papa.
Dat beeld waardeer ik nu dubbel...met zoveel liefde sprak zij over haar grote liefde..onze vader...met zijn eigen "thuis- streken" hahaha!
En idd die zus tot zus herinneringen....hier ook. Met halve zin elkaar aan kijken, dubbel liggen en dan nog "duidelijker proberen te zijn" met.... alleen maar jaaaaaaaa..!!!!
Zo hebben wij vandaag besloten dat wij echt de eerste waren met X-factor! In de ruiten van de schuifdeuren, na ons 2-wekelijkse bad in tobbe voor de kolenkachel, traden wij op en gunden wij elkaar het licht niet in de ogen!
Jaja....wij hadden vele talenten met onze typetjes! Deden Abba met de juiste stapjes stijlvol na...Queen en Kiss waren "onze" look a likes.. en Meat Love kenden we helemaal uit ons hoofd! Inclusief wit sjaaltje deden wij die act alsof ons leven ervan af hing....( p.s...denk dat wij toen net centrale verwarming hadden maar ons podium was toch voor de haard..)
Dat deden we samen maar.... daarna kwam dan het gymnastische onderdeel van zus en haakte ik af...hihihi...
Tot mijn moment met de hoge hood, bosje blommen (gekreukt tot en met!) en de enige truc die ik kende met een spel kaarten!
Ondertussen zaten papa en mama van ons te genieten op de bank....soms een beetje te knuffelen, maar met een Gatverrrrdamme van ons....letten ze goed op en gaven ze punten.
We eindigden altijd gelijk.........hhhhhmmmmmm....denk nog steeds dat ik eigenlijk beter was!!!
maandag 24 augustus 2009 om 04:03
Hee Bubbels, ik herken of ik denk dat ik jouw gevoelens herken....Wat jij mist aan een moeder...mis ik aan een vader!
Tot aan mijn 11e jaar heb ik een vader gekend, toen plots niet meer.....Heb uit alle verhalen en herinneringen een zo goed mogelijk beeld gevormd van mijn vader/ van een vader.
Ik heb hem gemist omdat ik wel wist hoe het was om een vader te hebben en was zooo teleurgesteld in vaderfiguur als schoonvader...dat ik uiteindelijk maar besloot...dat ik echt zonder kon!!
Ik heb ervan geleerd...deed pijn maar dan maar echt zonder...
Jij klinkt al zoveel wijs en veel eerder verder, terwijl ik later nog zo gevoelig was voor een vaderfiguur....
Die mega schop onder mijn kont heb ik mij toen echt gegeven!
Tot aan mijn 11e jaar heb ik een vader gekend, toen plots niet meer.....Heb uit alle verhalen en herinneringen een zo goed mogelijk beeld gevormd van mijn vader/ van een vader.
Ik heb hem gemist omdat ik wel wist hoe het was om een vader te hebben en was zooo teleurgesteld in vaderfiguur als schoonvader...dat ik uiteindelijk maar besloot...dat ik echt zonder kon!!
Ik heb ervan geleerd...deed pijn maar dan maar echt zonder...
Jij klinkt al zoveel wijs en veel eerder verder, terwijl ik later nog zo gevoelig was voor een vaderfiguur....
Die mega schop onder mijn kont heb ik mij toen echt gegeven!
