Psyche
alle pijlers
Schrijnende gevallen: wie loopt er niet met een boog omheen?
zaterdag 13 maart 2021 om 21:45
Ik ben nu een aantal keer mensen in de knel tegengekomen waar ik me wel zorgen om maak, maar waar ik gewoon heel ver van af sta. Ik heb zelf wel genoeg gedoe omhanden en geen redders-syndroom, dus ik kies maar verstandig om me er niet mee te bemoeien.
Maar ik moet er wel veel aan denken als ik het tegenkom. Allemaal van die gedachten van: "Beoordeel ik het wel goed, zou ik toch een verschil kunnen maken, er wordt veel gepraat door anderen en weinig gedaan, maar moet niet iemand gewoon iets doen?" Etc.
Dus gewoon als algemene vraag: hoeveel mensen hier durven wel een stap te zetten bij mensen in de shit? Heb je wel eens een verschil kunnen maken? Waar trekken jullie een grens?
Paar voorbeelden: verderop woont een alleenstaande moeder met een niet inwonende nieuwe vriend. Er klopt veel niet; hij fraudeert, kind zit op speciaal onderwijs en is niet heel benaderbaar (stond blijkbaar wel eens in de speeltuin met een mes), zij schijnt aan de drank en/of drugs te zijn. Hun hondje was best schattig maar kreeg veel te vaak de kans om te ontsnappen en liep dan een hele avond blaffend rond (liet zich niet vangen). Hij bijt inmiddels passerende honden aan de lijn en ook mensen; bazin is niet aanspreekbaar. Er komt regelmatig politie aan de deur en de buurvrouw wordt gek van de overlast.
Afgelopen week stond er een man daar voor de deur die nogal hardop aan het bellen was, en die mij toeriep wat de postcode was toen ik uit mijn auto stapte. Ik gaf wel antwoord, maar kan dan echt het niet inschatten wat er speelt, dus ik ga dan verder met mijn eigen ding. Hij had een jongen in zijn auto waarvan ik niet kon zien of het haar zoon was. Bij dit gezin denk je dan toch aan een of andere ruzie ofzo, waar je niet in betrokken wil worden.
Maar toen ik vlak daarna weer weg moest rijden, zag ik terwijl ik dat deed een politieauto met zwaailichten op de wachtende man af rijden, die ongeduldig op ze wachtte, en omdat ik doorreed, passeerde ik daarna een brandweer auto die mijn straat in reed. En toen was er ineens de kans dat zij dood was (zelfmoord of een overdosis ofzo). Toen ik later weer thuis kwam, was er ook nog een ambulance bij, en via de meldingen van 112 was wel te lezen dat het idd om een reanimatie ging. En dan maak ik me zulke grote zorgen om dat kind in de auto dat iets heel engs meemaakt en daar moet wachten terwijl die man met de politie de achtertuin in ging. Dan vraag ik me af je dan toch niet menselijk moet doen, en ernaar toe gaan om dat kind af te leiden of gerust te stellen, ondanks dat de moeder een ongemakkelijke dame is, en je niet weet hoe het valt.
Nu is er daar sinds gister weer iemand thuis, en vanavond (bij het uitlaten van mij hond) stond de politie weer aan die deur, rustig te praten. Belangrijkste instinct zegt: "niet mee bemoeien!". Maar ik denk ook: "Wat er ook is gebeurd, wat zal die vrouw op dit moment een kutleven hebben". Echt netwerk heeft ze niet. Dus wie zou dan aanbellen en een praatje gaan maken? Of iets anders (menselijks) doen?
Verder via een aankoop via Marktplaats een dame in mijn woonplaats getroffen die meer categorie hoogopgeleid is, maar die schijnbaar ook allemaal tegenslag heeft en totaal geen netwerk. Het is lastig te zeggen of ze verder wel helemaal stabiel is: ik kreeg een onduidelijke indruk. En dan dus een dochter van een jaar of 10. Ik heb een paar keer wat bij haar opgehaald, en de laatste keer liet ze me echt lang wachten terwijl ze had gezegd dat ik tussen 9 en 9:15 moest komen. Doordeweekse dag, maar dochter was thuis.
Dus ik vroeg of ik haar overviel. Toen vertelde ze dat ze naast allerlei neurologische klachten ook heel erg buikpijn had, dat ze volgende week onderzoek zou krijgen (nu nog met twijfel over endometriose maar ook darmkanker) en dat ze te veel pijn had om haar dochter naar school te brengen!!! Als het zo heftig is, dan is dat toch een onmogelijke situatie voor dat kind? Dan ga ik wel twijfelen of daar geen instanties naar moeten kijken. Maar ik ken haar verdere helemaal niet.
Nu zou iedereen natuurlijk zelf in het verzet hebben gezeten in de oorlog, maar wie doet ook echt iets als je mensen in de knel ziet, ook als ze niet volledig pluis zijn?
Maar ik moet er wel veel aan denken als ik het tegenkom. Allemaal van die gedachten van: "Beoordeel ik het wel goed, zou ik toch een verschil kunnen maken, er wordt veel gepraat door anderen en weinig gedaan, maar moet niet iemand gewoon iets doen?" Etc.
Dus gewoon als algemene vraag: hoeveel mensen hier durven wel een stap te zetten bij mensen in de shit? Heb je wel eens een verschil kunnen maken? Waar trekken jullie een grens?
Paar voorbeelden: verderop woont een alleenstaande moeder met een niet inwonende nieuwe vriend. Er klopt veel niet; hij fraudeert, kind zit op speciaal onderwijs en is niet heel benaderbaar (stond blijkbaar wel eens in de speeltuin met een mes), zij schijnt aan de drank en/of drugs te zijn. Hun hondje was best schattig maar kreeg veel te vaak de kans om te ontsnappen en liep dan een hele avond blaffend rond (liet zich niet vangen). Hij bijt inmiddels passerende honden aan de lijn en ook mensen; bazin is niet aanspreekbaar. Er komt regelmatig politie aan de deur en de buurvrouw wordt gek van de overlast.
Afgelopen week stond er een man daar voor de deur die nogal hardop aan het bellen was, en die mij toeriep wat de postcode was toen ik uit mijn auto stapte. Ik gaf wel antwoord, maar kan dan echt het niet inschatten wat er speelt, dus ik ga dan verder met mijn eigen ding. Hij had een jongen in zijn auto waarvan ik niet kon zien of het haar zoon was. Bij dit gezin denk je dan toch aan een of andere ruzie ofzo, waar je niet in betrokken wil worden.
Maar toen ik vlak daarna weer weg moest rijden, zag ik terwijl ik dat deed een politieauto met zwaailichten op de wachtende man af rijden, die ongeduldig op ze wachtte, en omdat ik doorreed, passeerde ik daarna een brandweer auto die mijn straat in reed. En toen was er ineens de kans dat zij dood was (zelfmoord of een overdosis ofzo). Toen ik later weer thuis kwam, was er ook nog een ambulance bij, en via de meldingen van 112 was wel te lezen dat het idd om een reanimatie ging. En dan maak ik me zulke grote zorgen om dat kind in de auto dat iets heel engs meemaakt en daar moet wachten terwijl die man met de politie de achtertuin in ging. Dan vraag ik me af je dan toch niet menselijk moet doen, en ernaar toe gaan om dat kind af te leiden of gerust te stellen, ondanks dat de moeder een ongemakkelijke dame is, en je niet weet hoe het valt.
Nu is er daar sinds gister weer iemand thuis, en vanavond (bij het uitlaten van mij hond) stond de politie weer aan die deur, rustig te praten. Belangrijkste instinct zegt: "niet mee bemoeien!". Maar ik denk ook: "Wat er ook is gebeurd, wat zal die vrouw op dit moment een kutleven hebben". Echt netwerk heeft ze niet. Dus wie zou dan aanbellen en een praatje gaan maken? Of iets anders (menselijks) doen?
Verder via een aankoop via Marktplaats een dame in mijn woonplaats getroffen die meer categorie hoogopgeleid is, maar die schijnbaar ook allemaal tegenslag heeft en totaal geen netwerk. Het is lastig te zeggen of ze verder wel helemaal stabiel is: ik kreeg een onduidelijke indruk. En dan dus een dochter van een jaar of 10. Ik heb een paar keer wat bij haar opgehaald, en de laatste keer liet ze me echt lang wachten terwijl ze had gezegd dat ik tussen 9 en 9:15 moest komen. Doordeweekse dag, maar dochter was thuis.
Dus ik vroeg of ik haar overviel. Toen vertelde ze dat ze naast allerlei neurologische klachten ook heel erg buikpijn had, dat ze volgende week onderzoek zou krijgen (nu nog met twijfel over endometriose maar ook darmkanker) en dat ze te veel pijn had om haar dochter naar school te brengen!!! Als het zo heftig is, dan is dat toch een onmogelijke situatie voor dat kind? Dan ga ik wel twijfelen of daar geen instanties naar moeten kijken. Maar ik ken haar verdere helemaal niet.
Nu zou iedereen natuurlijk zelf in het verzet hebben gezeten in de oorlog, maar wie doet ook echt iets als je mensen in de knel ziet, ook als ze niet volledig pluis zijn?
zaterdag 13 maart 2021 om 21:51
Ik niet. Om de doodsimpele reden dat ik dat niet kan (eigen situatie).
En ook omdat een buur dat wel eens bij mij heeft geprobeerd, en ik voelde me er heel onveilig door. Alsof ik bekeken werd, in de gaten gehouden. Het voelde opdringerig en als inbreuk op mijn privacy (was ook nav incidenten met politie en ambulance voor de deur).
(Verstandelijk kan ik prima beredeneren dat hij het echt oprecht goed bedoelde, maar ik vond het naar).
Oh. Je laatste zin van de OP is precies anders dan de titel, dus klinkt mijn antwoord raar. Maar ik doe dus niks bedoel ik.
En ook omdat een buur dat wel eens bij mij heeft geprobeerd, en ik voelde me er heel onveilig door. Alsof ik bekeken werd, in de gaten gehouden. Het voelde opdringerig en als inbreuk op mijn privacy (was ook nav incidenten met politie en ambulance voor de deur).
(Verstandelijk kan ik prima beredeneren dat hij het echt oprecht goed bedoelde, maar ik vond het naar).
Oh. Je laatste zin van de OP is precies anders dan de titel, dus klinkt mijn antwoord raar. Maar ik doe dus niks bedoel ik.
oohboy wijzigde dit bericht op 13-03-2021 21:55
25.67% gewijzigd
zaterdag 13 maart 2021 om 21:54
Daar heb je toch instanties voor.
Bij vb nummer 2 kan die vrouw toch ook zelf aan de bel trekken of bv een andere ouder haar kind mee wil nemen? Of iets anders regelen. Dar is toch haar verantwoordelijkheid als moeder.
Ik heb paar jaar terug de jeugdzorg gebeld voor een meisje van een alleenstaande moeder die alcoholist is.
Weinig lijkt veranderd. Denk dat jeugdzorg ook machteloos staat .
Bij vb nummer 2 kan die vrouw toch ook zelf aan de bel trekken of bv een andere ouder haar kind mee wil nemen? Of iets anders regelen. Dar is toch haar verantwoordelijkheid als moeder.
Ik heb paar jaar terug de jeugdzorg gebeld voor een meisje van een alleenstaande moeder die alcoholist is.
Weinig lijkt veranderd. Denk dat jeugdzorg ook machteloos staat .
zaterdag 13 maart 2021 om 21:59
Ik denk dat het echt geen kwaad kan om eens te vragen of je de persoon in kwestie ergens mee kan helpen. Vaak genoeg draaien mensen zich om en denken “niet mijn probleem”.
Al is het een keertje op zo’n kind passen of een keer naar school brengen.
Ik denk dat (sommige) mensen dat echt wel kunnen waarderen.
Bij mij heeft een buurvrouw ooit aangeboden om op te passen als ik een keer ergens heen moest, dokter ofzo (ze wist dat ik 3 kinderen heb en mijn man vaak weg is, en dat het soms zwaar is om die dingen te plannen).
Niet echt een schrijnend voorbeeld maar wel fijn voor mij om te weten dat er iemand is in geval van nood of overmacht.
Ik waardeer dat zeer! Ookal heb ik er nog geen gebruik van hoeven maken.
Al is het een keertje op zo’n kind passen of een keer naar school brengen.
Ik denk dat (sommige) mensen dat echt wel kunnen waarderen.
Bij mij heeft een buurvrouw ooit aangeboden om op te passen als ik een keer ergens heen moest, dokter ofzo (ze wist dat ik 3 kinderen heb en mijn man vaak weg is, en dat het soms zwaar is om die dingen te plannen).
Niet echt een schrijnend voorbeeld maar wel fijn voor mij om te weten dat er iemand is in geval van nood of overmacht.
Ik waardeer dat zeer! Ookal heb ik er nog geen gebruik van hoeven maken.
zaterdag 13 maart 2021 om 22:01
Ja: dat kan ik me dus ook voorstellen. Maar tegelijk weet ze toch wel dat de hele buurt het gezien heeft. Ik kan me voorstellen dat je dan uit gene nog minder open staat voor contact, en dat verergert de situatie alleen maar. Er wonen ook echt enorme roddelkonten in de buurt. En die politie voor de deur is ook geen reclame. Het werpt enorme drempels op voor iedereen. En dat laat ik nu maar omdat ik geen superhulpverlener ben.OohBoy schreef: ↑13-03-2021 21:51Ik niet. Om de doodsimpele reden dat ik dat niet kan (eigen situatie).
En ook omdat een buur dat wel eens bij mij heeft geprobeerd, en ik voelde me er heel onveilig door. Alsof ik bekeken werd, in de gaten gehouden. Het voelde opdringerig en als inbreuk op mijn privacy (was ook nav incidenten met politie en ambulance voor de deur).
Maar tegelijk zou het MIJ in haar situatie opluchten als iemand gewoon zegt: "hoe gaat het met je en met je zoon?" Ik heb op zich geen oordeel over wat er gebeurd kan zijn. En ik vind wel dat je altijd met elkaar moet proberen om kinderen niet ergens de dupe van te laten worden en dat je bij echte nood hulp moet kunnen vragen in je straat.
zaterdag 13 maart 2021 om 22:04
Ik heb wel een paar oude vrienden die buitenstaanders misschien als zonderling zouden bestempelen. Maar die zijn (niet toevallig) kinderloos.
Dingen waar kinderen bij betrokken zijn en jeugdzorg enzo dat heb ik nog nooit in mijn omgeving gehad en wil ik verre van blijven. Ik snap eerlijk gezegd ook niet hoe je zoveel te weten kan komen van iemand waar je een Marktplaats aankoop bij hebt gedaan, ik zou zo'n gesprek direct afkappen.
Dingen waar kinderen bij betrokken zijn en jeugdzorg enzo dat heb ik nog nooit in mijn omgeving gehad en wil ik verre van blijven. Ik snap eerlijk gezegd ook niet hoe je zoveel te weten kan komen van iemand waar je een Marktplaats aankoop bij hebt gedaan, ik zou zo'n gesprek direct afkappen.
zaterdag 13 maart 2021 om 22:07
Met professionals praten is iets anders dan zelf contact leggen. Ik doel meer op dat laatste.
Daarnaast heb ik in een andere situatie 1x contact gezocht met VT, en wel gemerkt dat ze echt niets kunnen met veronderstellingen. Je moet echt getuige zijn van dingen die niet kunnen. Dat is in dit soort gevallen niet zo; daarvoor is de afstand te groot.
zaterdag 13 maart 2021 om 22:09
blijmetmij schreef: ↑13-03-2021 22:07Met professionals praten is iets anders dan zelf contact leggen. Ik doel meer op dat laatste.
Daarnaast heb ik in een andere situatie 1x contact gezocht met VT, en wel gemerkt dat ze echt niets kunnen met veronderstellingen. Je moet echt getuige zijn van dingen die niet kunnen. Dat is in dit soort gevallen niet zo; daarvoor is de afstand te groot.
Heb jij niet genoeg aan je eigen sores?
zaterdag 13 maart 2021 om 22:13
Ik ga niet te veel details geven, maar het was niet helemaal een standaard marktplaats situatie. Ze bleek ook op een andere manier ooit contact met mij gehad te hebben, en daardoor werd ze heel openhartig. Ik heb haar via die MP advertentie 3x in het echt gesproken.
zaterdag 13 maart 2021 om 22:16
Ja. Dus ik weet dat ik beter afstand kan houden en dat doe ik. Maar ik vind het wel fijn om er met anderen over van gedachten te wisselen. Ik vermoed dat al mijn behulpzame gedachten grote kans hebben om bij uitvoering enorm tegen te vallen. Maar wat gebeurt er dan wel? Ben jij niet geïnteresseerd in de ervaring van anderen?
zaterdag 13 maart 2021 om 22:17
Ik vind dat er wel een groot verschil zit in 'schrijnende gevallen'.
Een eenzame buur aanspreken, aanbieden dat je in geval van nood beschikbaar bent bij iemand die net een baby erbij heeft gekregen, spullen geven aan goede doelen (heb mijn draagzak weg gegeven aan because we carry!), dat doe ik allemaal.
Maar er is een grens waarbij ik me niet meer prettig of veilig voel. Dat is wanneer er tokkiegedrag, criminaliteit, verslaving, geestesziekte, politie of instanties bij komt kijken, of wanneer kinderen er duidelijk onder lijden. Ik hou me verre van al dat soort situaties. Alleen als er kinderen bij zijn zou ik anoniem veilig thuis bellen maar ik ga me er niet persoonlijk mee bemoeien (tenzij het vriendjes zijn die over de vloer komen, dat lijkt me anders maar dat heb ik nog nooit mee gemaakt dus weet ik niet).
Mijn instinct roept dan heel hard "wegwezen!" tegen me.
Een eenzame buur aanspreken, aanbieden dat je in geval van nood beschikbaar bent bij iemand die net een baby erbij heeft gekregen, spullen geven aan goede doelen (heb mijn draagzak weg gegeven aan because we carry!), dat doe ik allemaal.
Maar er is een grens waarbij ik me niet meer prettig of veilig voel. Dat is wanneer er tokkiegedrag, criminaliteit, verslaving, geestesziekte, politie of instanties bij komt kijken, of wanneer kinderen er duidelijk onder lijden. Ik hou me verre van al dat soort situaties. Alleen als er kinderen bij zijn zou ik anoniem veilig thuis bellen maar ik ga me er niet persoonlijk mee bemoeien (tenzij het vriendjes zijn die over de vloer komen, dat lijkt me anders maar dat heb ik nog nooit mee gemaakt dus weet ik niet).
Mijn instinct roept dan heel hard "wegwezen!" tegen me.
zaterdag 13 maart 2021 om 22:17
Zonder in teveel detail te treden ivm herkenbaarheid, heb ik wel eens hulpdiensten gebeld en laten voorrijden voor een oude dame die ik niet kende en niet in de buurt woonde, maar huilend een voicemail ingesproken had bij de winkel waar ik destijds werkte dat ze dacht niet lang meer te hebben. Vanwege slechte ervaringen met dame in kwestie van collega's was de kans groot dat wat ze zei niet klopte en vooral aandacht vragen was. Ze heeft daarna nog wel eens gebeld begreep ik, en was zich van geen kwaad bewust. Maar na het erop afsturen van hulpdiensten heb ik het bewust losgelaten. Ik ben niet iemand die de last van de wereld op mijn schouders kan of wil dragen.
Ik zie dat bij mijn moeder wel, die is erg (in mijn ogen te) begaan met sloebers of eenzame mensen in haar omgeving. Dan gaat ze tot het gaatje om te helpen, maar het resulteert soms in een situatie waar die mensen een bodemloze put blijken omdat ze zelf niet in actie komen om hun situatie te verbeteren. In haar geval heeft het ook een component van nodig willen zijn en onzekerheid, die gesust kan worden door de dankbaarheid van relatief vreemden. Wat niet zelden uitloopt tot een teleurstelling voor mijn moeder.
Ik zie dat bij mijn moeder wel, die is erg (in mijn ogen te) begaan met sloebers of eenzame mensen in haar omgeving. Dan gaat ze tot het gaatje om te helpen, maar het resulteert soms in een situatie waar die mensen een bodemloze put blijken omdat ze zelf niet in actie komen om hun situatie te verbeteren. In haar geval heeft het ook een component van nodig willen zijn en onzekerheid, die gesust kan worden door de dankbaarheid van relatief vreemden. Wat niet zelden uitloopt tot een teleurstelling voor mijn moeder.
ringaroundtherosie wijzigde dit bericht op 13-03-2021 22:27
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
12.26% gewijzigd
zaterdag 13 maart 2021 om 22:20
zaterdag 13 maart 2021 om 22:22
Ik vind het ergens een beetje ongezond TO dat jouw instinct niet roept "wegwezen" als er politie in je straat staat en er duidelijk veel ernstigere dingen aan de hand zijn. Dan denk jij: "Goh interessant, moet ik niet eens een praatje maken".
Heel nobel hoor maar ik snap het niet goed, zeker niet omdat je zelf ook een kind hebt. Dan zorg je toch dat je wegblijft van problemen lijkt me. Het is niet een gemiddeld eenzaam bejaard buurvrouwtje die je een handje wil toesteken.
Heel nobel hoor maar ik snap het niet goed, zeker niet omdat je zelf ook een kind hebt. Dan zorg je toch dat je wegblijft van problemen lijkt me. Het is niet een gemiddeld eenzaam bejaard buurvrouwtje die je een handje wil toesteken.
zaterdag 13 maart 2021 om 22:24
blijmetmij schreef: ↑13-03-2021 22:16Ja. Dus ik weet dat ik beter afstand kan houden en dat doe ik. Maar ik vind het wel fijn om er met anderen over van gedachten te wisselen. Ik vermoed dat al mijn behulpzame gedachten grote kans hebben om bij uitvoering enorm tegen te vallen. Maar wat gebeurt er dan wel? Ben jij niet geïnteresseerd in de ervaring van anderen?
Ik ben erg geïnteresseerd in ervaringen van anderen maar niet in hypothetische gedachten van anderen.
zaterdag 13 maart 2021 om 22:24
zaterdag 13 maart 2021 om 22:27
Ligt eraan. Als iemand steeds door eigen keuzes in de problemen komt, dan ga ik daar niet veel energie insteken. Dat is een gebed zonder end. Dat geldt dus ook voor een vrouw die weer die bad boy terug neemt. Op een gegeven moment is het klaar.
Als iemand bijvoorbeeld depressief is dan help ik mensen graag, maar wel met de grens dat het niet mijn leven overneemt, of zij over mij heen gaan lopen. Wel bied ik dan een luisterend oor, of geef ze aanmoediging om hulp te zoeken etc.
Als iemand bijvoorbeeld depressief is dan help ik mensen graag, maar wel met de grens dat het niet mijn leven overneemt, of zij over mij heen gaan lopen. Wel bied ik dan een luisterend oor, of geef ze aanmoediging om hulp te zoeken etc.
