Psyche
alle pijlers
Stigma borderline
maandag 28 december 2020 om 16:57
Hoi,
Een poos terug werd ik verdacht van borderline, ik had er kenmerken van. Deze diagnose is kortgeleden doorgehaald waardoor dit van tafel is.
Toch moet er iets van mijn hart. Ik ben namelijk behoorlijk geschrokken van hoe er over mensen met borderline wordt gedacht. Ik heb me als een "speciaal soort mens"(in negatieve zin) gevoeld in periode toen ik die verdenking had. Ik durfde er niet eens voor uit te komen.
Zo heb ik een hele poos geleden een topic gezien waarin iemand een partner met borderline had. Er werden reacties gegeven in de richting dat diegene maar gauw partner moest verlaten want 'met een borderliner valt niet samen te leven'. Ik vond dit zeer schokkend. Er wordt over 'borderliner' gepraat alsof het een speciaal soort volk is. Tevens werd er beweerd dat er met mensen met borderline niet valt samen te leven. Dit vind ik nogal wat. Want bij iemand met borderline 'kan je beter ver uit de buurt blijven', heb ik hier al ergens gelezen ooit.
Ik merk in het dagelijks leven dat, wanneer er over borderline, gesproken wordt. Meteen een beeld gevormd wordt. Als ik geen kaas van psyche had gegeten, en niets van borderline af wist, dan zou ik echt denken dat mensen met borderline vreselijk complexe moeilijke mensen zijn. Onterecht. Als iemand met borderline, tegen een conflict aanloopt, wordt meteen gezegd "ja maar die heeft borderline". Alles wordt er op afgeschoven.
Door het beeld wat geschetst wordt van borderline, durven mensen met de diagnose er niet eens voor uit te komen.
Vol afschuw wordt er naar de diagnose Borderline gekeken. Het wordt in een negatief hokje geplaatst.
Wanneer iemand een diagnose ADHD heeft is dit dood normaal, maar bij een diagnose Borderline gaan meteen de alarmbellen rinkelen. Ik vind dit erg kwalijk. Het is niets meer dan een label, dat een dood normaal persoon opgeplakt krijgt.
Mensen met borderline zijn hetzelfde als normale mensen, alleen met een iets gevoeligere antenne voor externe prikkels. Mijn therapeut zei ooit: "mensen met borderline zijn de meest gevoelige mensen die er zijn".
Gelukkig heb ik deze diagnose niet meer. Maar in de periode dat ik dit label wel had, heb ik me erg vaak in een hokje geplaatst gevoeld. Door dingen die ik las en hoorde. Met veel innerlijke frustratie en teleurstelling als gevolg.
Een poos terug werd ik verdacht van borderline, ik had er kenmerken van. Deze diagnose is kortgeleden doorgehaald waardoor dit van tafel is.
Toch moet er iets van mijn hart. Ik ben namelijk behoorlijk geschrokken van hoe er over mensen met borderline wordt gedacht. Ik heb me als een "speciaal soort mens"(in negatieve zin) gevoeld in periode toen ik die verdenking had. Ik durfde er niet eens voor uit te komen.
Zo heb ik een hele poos geleden een topic gezien waarin iemand een partner met borderline had. Er werden reacties gegeven in de richting dat diegene maar gauw partner moest verlaten want 'met een borderliner valt niet samen te leven'. Ik vond dit zeer schokkend. Er wordt over 'borderliner' gepraat alsof het een speciaal soort volk is. Tevens werd er beweerd dat er met mensen met borderline niet valt samen te leven. Dit vind ik nogal wat. Want bij iemand met borderline 'kan je beter ver uit de buurt blijven', heb ik hier al ergens gelezen ooit.
Ik merk in het dagelijks leven dat, wanneer er over borderline, gesproken wordt. Meteen een beeld gevormd wordt. Als ik geen kaas van psyche had gegeten, en niets van borderline af wist, dan zou ik echt denken dat mensen met borderline vreselijk complexe moeilijke mensen zijn. Onterecht. Als iemand met borderline, tegen een conflict aanloopt, wordt meteen gezegd "ja maar die heeft borderline". Alles wordt er op afgeschoven.
Door het beeld wat geschetst wordt van borderline, durven mensen met de diagnose er niet eens voor uit te komen.
Vol afschuw wordt er naar de diagnose Borderline gekeken. Het wordt in een negatief hokje geplaatst.
Wanneer iemand een diagnose ADHD heeft is dit dood normaal, maar bij een diagnose Borderline gaan meteen de alarmbellen rinkelen. Ik vind dit erg kwalijk. Het is niets meer dan een label, dat een dood normaal persoon opgeplakt krijgt.
Mensen met borderline zijn hetzelfde als normale mensen, alleen met een iets gevoeligere antenne voor externe prikkels. Mijn therapeut zei ooit: "mensen met borderline zijn de meest gevoelige mensen die er zijn".
Gelukkig heb ik deze diagnose niet meer. Maar in de periode dat ik dit label wel had, heb ik me erg vaak in een hokje geplaatst gevoeld. Door dingen die ik las en hoorde. Met veel innerlijke frustratie en teleurstelling als gevolg.
maandag 28 december 2020 om 18:10
Nou iemand met ernstige OCD is ook niet altijd gezellig of iemand die heel afhankelijk of vermijdend is.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 28 december 2020 om 18:11
Dat is wel een heel milde visie op een heftige problematiek. Waarom is het zo erg om afwijkend te zijn of genoemd te worden?DonutMetChocolade schreef: ↑28-12-2020 18:08
Dus ergens ben ik het eens, mensen met borderline zijn hetzelfde als normale mensen alhoewel gevoeliger. Toch zijn er sommige die er echt niet mee om kunnen gaan en die zou ik zeker niet als 'normaal' beschrijven.
maandag 28 december 2020 om 18:16
Dat kan je ook niet zo zeggen natuurlijk, dat ligt een stuk gecompliceerder. En depressies en depressieve stoornissen zijn er in allerlei gradaties.Joyce48 schreef: ↑28-12-2020 18:04Dit valt niet te vergelijken.
Iemand die depressief is, is alleen een last voor zichzelf; hij/zij kan weliswaar een zware wissel trekken op de omgeving, veel steun en begrip nodig hebben, maar beschaigt de mensen om zich heen niet.
Iemand met BPS is dermate onvoorspelbaar in gedrag, manipuleert en beschuldigt zijn/haar omgeving, dat het vrijwel niet mogelijk is daarmee samen te leven.
maandag 28 december 2020 om 18:28
ADHD én borderline, dus bring it on!
Ik werk nu 3 jaar voor hetzelfde bedrijf, waarvan een jaar in een leidinggevende functie. Ik heb grotendeels langere relaties, de langste 16 jaar. Helaas net single na bijna 3,5 jaar, dit omdat ex langdurig depressief is en niet omdat ik zo'n lastige vriendin ben. Integendeel, want ik durf (privé) niks te vragen van mensen omdat ik bang ben dat ze weggaan. Ik heb kinderen, veel structuur, en mensen vinden me makkelijk in de omgang. Als ik mijn diagnose vertel, word ik vaak niet geloofd.
Automutilatie is sinds de puberteit niet meer voorgekomen, van mijn zelfdestructieve gedachten weten alleen de mensen heel dichtbij iets en dat omdat ik het ze verteld heb, niet omdat mensen dat merken.
Wél een wat dramatische persoonlijkheid, maar mijn laatste grote driftbui is 2 jaar geleden, dus ook dat lijkt me niet heel absurd.
Geen zelfreflectie? Ik zit nu nog 's nachts te malen over die keer dat ik op m'n 8e een wc deur opentrok en er zat al iemand op.. Ik overanalyseer alles en geef mezelf van alles de schuld.
So far die gevaarlijke destructieve borderliners. Denk dat ik een heel stuk lastiger ben voor mezelf dan voor mijn omgeving
Ik werk nu 3 jaar voor hetzelfde bedrijf, waarvan een jaar in een leidinggevende functie. Ik heb grotendeels langere relaties, de langste 16 jaar. Helaas net single na bijna 3,5 jaar, dit omdat ex langdurig depressief is en niet omdat ik zo'n lastige vriendin ben. Integendeel, want ik durf (privé) niks te vragen van mensen omdat ik bang ben dat ze weggaan. Ik heb kinderen, veel structuur, en mensen vinden me makkelijk in de omgang. Als ik mijn diagnose vertel, word ik vaak niet geloofd.
Automutilatie is sinds de puberteit niet meer voorgekomen, van mijn zelfdestructieve gedachten weten alleen de mensen heel dichtbij iets en dat omdat ik het ze verteld heb, niet omdat mensen dat merken.
Wél een wat dramatische persoonlijkheid, maar mijn laatste grote driftbui is 2 jaar geleden, dus ook dat lijkt me niet heel absurd.
Geen zelfreflectie? Ik zit nu nog 's nachts te malen over die keer dat ik op m'n 8e een wc deur opentrok en er zat al iemand op.. Ik overanalyseer alles en geef mezelf van alles de schuld.
So far die gevaarlijke destructieve borderliners. Denk dat ik een heel stuk lastiger ben voor mezelf dan voor mijn omgeving
maandag 28 december 2020 om 18:31
fluttershy schreef: ↑28-12-2020 18:28ADHD én borderline, dus bring it on!
Ik werk nu 3 jaar voor hetzelfde bedrijf, waarvan een jaar in een leidinggevende functie. Ik heb grotendeels langere relaties, de langste 16 jaar. Helaas net single na bijna 3,5 jaar, dit omdat ex langdurig depressief is en niet omdat ik zo'n lastige vriendin ben. Integendeel, want ik durf (privé) niks te vragen van mensen omdat ik bang ben dat ze weggaan. Ik heb kinderen, veel structuur, en mensen vinden me makkelijk in de omgang. Als ik mijn diagnose vertel, word ik vaak niet geloofd.
Automutilatie is sinds de puberteit niet meer voorgekomen, van mijn zelfdestructieve gedachten weten alleen de mensen heel dichtbij iets en dat omdat ik het ze verteld heb, niet omdat mensen dat merken.
Wél een wat dramatische persoonlijkheid, maar mijn laatste grote driftbui is 2 jaar geleden, dus ook dat lijkt me niet heel absurd.
Geen zelfreflectie? Ik zit nu nog 's nachts te malen over die keer dat ik op m'n 8e een wc deur opentrok en er zat al iemand op.. Ik overanalyseer alles en geef mezelf van alles de schuld.
So far die gevaarlijke destructieve borderliners. Denk dat ik een heel stuk lastiger ben voor mezelf dan voor mijn omgeving
Goed om dit te lezen en dat je dit deelt.
maandag 28 december 2020 om 18:39
Ik heb borderline en ervaar het toch echt wel iets intenser dan alleen "een iets gevoeligere antenne". En mijn omgeving ook.Hardlopenisleuk schreef: ↑28-12-2020 16:57Mensen met borderline zijn hetzelfde als normale mensen, alleen met een iets gevoeligere antenne voor externe prikkels.
maandag 28 december 2020 om 18:48
Ja en nee.
Er hangt inderdaad een stigma op. Zelfs in de hulpverlening. Ik had ook ooit onterecht de diagnose borderline (heb eigenlijk autisme). Hulpverleners zeiden dat de problemen tussen mijn oren zaten. Als ik ergens verdrietig over was kwam dat zogenaamd door mijn ‘emotieregulatie probleem’. Al mijn acties werden uitgelegd als ‘manipulatie’. Ik deed een suïcidepoging, omdat ik oprecht dood wilde. Niemand wilde hier met me over praten want het was ‘aandacht trekken’. Als ik iets vervelends had meegemaakt en ik vertelde er over was het vast ‘aangedikt’. En ik heb het hier dus over hulpverleners. Toen mijn borderline diagnose werd veranderd naar autisme werd ik opeens wel serieus genomen. Ik denk dat het heel zwaar is om borderline te hebben want je hele geloofwaardigheid wordt onderuit gehaald.
Maar: het is niet onterecht om te zeggen dat borderliners moeilijke mensen zijn. Ze hebben zware emotionele problemen, vaak problematiek op het gebied van relaties (verlatings- of bindingsangst), soms komt daar nog een verslaving bovenop. Ze kunnen erg zwart wit denken. Veel zijn impulsief en destructief. Als je een makkelijk mens was kreeg je de diagnose niet. Het heeft ook vaak een grote impact op de omgeving.
Er hangt inderdaad een stigma op. Zelfs in de hulpverlening. Ik had ook ooit onterecht de diagnose borderline (heb eigenlijk autisme). Hulpverleners zeiden dat de problemen tussen mijn oren zaten. Als ik ergens verdrietig over was kwam dat zogenaamd door mijn ‘emotieregulatie probleem’. Al mijn acties werden uitgelegd als ‘manipulatie’. Ik deed een suïcidepoging, omdat ik oprecht dood wilde. Niemand wilde hier met me over praten want het was ‘aandacht trekken’. Als ik iets vervelends had meegemaakt en ik vertelde er over was het vast ‘aangedikt’. En ik heb het hier dus over hulpverleners. Toen mijn borderline diagnose werd veranderd naar autisme werd ik opeens wel serieus genomen. Ik denk dat het heel zwaar is om borderline te hebben want je hele geloofwaardigheid wordt onderuit gehaald.
Maar: het is niet onterecht om te zeggen dat borderliners moeilijke mensen zijn. Ze hebben zware emotionele problemen, vaak problematiek op het gebied van relaties (verlatings- of bindingsangst), soms komt daar nog een verslaving bovenop. Ze kunnen erg zwart wit denken. Veel zijn impulsief en destructief. Als je een makkelijk mens was kreeg je de diagnose niet. Het heeft ook vaak een grote impact op de omgeving.
anoniem_64c24aae5301f wijzigde dit bericht op 28-12-2020 18:50
0.08% gewijzigd
maandag 28 december 2020 om 18:49
In mijn omgeving ken ik twee personen met borderline. De invloed die beide mensen hebben op de mensen op hen heen is enorm. En ik zou inderdaad over deze twee personen zeggen dat er eigenlijk niet samen mee te leven is. Ze vinden zichzelf inderdaad ook gevoeliger. Ik zie ze niet zozeer als meer gevoelig, maar het zijn wel mensen die niet met gevoelens om kunnen gaan. En dat is lastig heel lastig.
Als kind vond ik het verschrikkelijk moeilijk om met de persoon met borderline om te gaan. Het ene moment werd ik uitgescholden en was er alleen maar boosheid en dreiging, het volgende moment kreeg ik een cadeautje en complimentjes (omdat er iemand binnen kwam). Ik snapte er helemaal niets meer van. Gelukkig was dit niet mijn moeder maar iemand die verder van mij afstond. Iemand in mijn omgeving heeft wel een moeder met borderline, zij is er ernstig door beschadigd. Zij ging als kind bijvoorbeeld gezellig een dagje met haar moeder naar de dierentuin. Na een gezellige dag deed haar moeder bij thuiskomst een zelfmoordpoging. Dit soort gebeurtenissen in je kindertijd hebben een behoorlijke invloed op je volwassen leven.
Door dit soort ervaringen met borderline personen zijn mijn gevoelens bij deze diagnose ook behoorlijk negatief. In mijn ervaring beschadigen mensen met borderline de mensen om zich heen. Ook al ben ik me er ook van bewust dat er enorm veel gradaties zijn in ziektebeeld.
Als kind vond ik het verschrikkelijk moeilijk om met de persoon met borderline om te gaan. Het ene moment werd ik uitgescholden en was er alleen maar boosheid en dreiging, het volgende moment kreeg ik een cadeautje en complimentjes (omdat er iemand binnen kwam). Ik snapte er helemaal niets meer van. Gelukkig was dit niet mijn moeder maar iemand die verder van mij afstond. Iemand in mijn omgeving heeft wel een moeder met borderline, zij is er ernstig door beschadigd. Zij ging als kind bijvoorbeeld gezellig een dagje met haar moeder naar de dierentuin. Na een gezellige dag deed haar moeder bij thuiskomst een zelfmoordpoging. Dit soort gebeurtenissen in je kindertijd hebben een behoorlijke invloed op je volwassen leven.
Door dit soort ervaringen met borderline personen zijn mijn gevoelens bij deze diagnose ook behoorlijk negatief. In mijn ervaring beschadigen mensen met borderline de mensen om zich heen. Ook al ben ik me er ook van bewust dat er enorm veel gradaties zijn in ziektebeeld.
madamecannibale wijzigde dit bericht op 28-12-2020 19:00
1.60% gewijzigd
maandag 28 december 2020 om 18:50
Dank je wel.
Ik vind het gewoon heel belangrijk om mensen duidelijk te maken dat ook borderline gradaties heeft. De lichte gevallen merk je van buitenaf niet op, en vanwege het stigma waar dit topic over gaat hangt niemand het aan de grote klok.
maandag 28 december 2020 om 18:52
OCD is wat anders dan een cluster C dwangmatige persoonlijkheidsstoornis.viva-amber schreef: ↑28-12-2020 18:10Nou iemand met ernstige OCD is ook niet altijd gezellig of iemand die heel afhankelijk of vermijdend is.
Daarnaast zijn er in al deze stoornissen gradaties. De een heeft er (evt mede middels intensieve therapie) minder last van dan de ander.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
maandag 28 december 2020 om 18:56
Ik heb ooit een diagnose gekregen toen ik een jaar of 19 was. Dit is toen gedaan op basis van een vragenlijst van een stuk of 15 vragen, mondeling afgenomen door een psycholoog. Het doel van de test was doorverwijzing voor therapie.
Een half jaar later bleek dit een onjuiste diagnose volgens een veel uitgebreidere test bij een GGZ instelling.
So far niks aan de hand. Tot ik ruim 12 jaar later naar de huisarts ging voor een doorverwijzing naar een KNO-arts. Thuis maakte ik de brief met doorverwijzing open en tot mijn grote schrik stond er in koeienletters op de brief: PAS OP! Borderline PS.
Terug naar de huisarts die niet wist hoe gauw ze een nieuwe moest uitdraaien plus excuses.
Ik ben hier ontzettend van geschrokken. Blijkbaar is heerst er ook onder zorgverleners een stigma.
Een half jaar later bleek dit een onjuiste diagnose volgens een veel uitgebreidere test bij een GGZ instelling.
So far niks aan de hand. Tot ik ruim 12 jaar later naar de huisarts ging voor een doorverwijzing naar een KNO-arts. Thuis maakte ik de brief met doorverwijzing open en tot mijn grote schrik stond er in koeienletters op de brief: PAS OP! Borderline PS.
Terug naar de huisarts die niet wist hoe gauw ze een nieuwe moest uitdraaien plus excuses.
Ik ben hier ontzettend van geschrokken. Blijkbaar is heerst er ook onder zorgverleners een stigma.
maandag 28 december 2020 om 19:08
Dat is puur mijn ervaring, ik ken dan ook maar 6 mensen met borderline. Ik wilde er eigenlijk meer mee zeggen dat sommige mensen met borderline juist wel last hebben van heftige problematiek en echt niet alleen maar 'wat gevoeliger' zijn.
maandag 28 december 2020 om 19:16
De ene persoon met borderline is de andere niet he. Zelf heb ik wel op eieren gelopen hoor, bij sommige mensen met, bleek later, de diagnose. Het ene moment ben je de sweetest darling ever en de volgende dag krijg je een woedeaanval over je heen terwijl je totaal niet weet wat je verkeerd hebt gedaan.
Ik vraag me af hoe borderline ontstaat. Zo ken ik twee gezinnen waarin een van de kinderen borderline heeft en de andere kinderen voorbeeldig zijn.
Ik vraag me af hoe borderline ontstaat. Zo ken ik twee gezinnen waarin een van de kinderen borderline heeft en de andere kinderen voorbeeldig zijn.
maandag 28 december 2020 om 19:21
Jeetje wat gek dat een huisarts dit doet zeg!BassVick schreef: ↑28-12-2020 18:56Ik heb ooit een diagnose gekregen toen ik een jaar of 19 was. Dit is toen gedaan op basis van een vragenlijst van een stuk of 15 vragen, mondeling afgenomen door een psycholoog. Het doel van de test was doorverwijzing voor therapie.
Een half jaar later bleek dit een onjuiste diagnose volgens een veel uitgebreidere test bij een GGZ instelling.
So far niks aan de hand. Tot ik ruim 12 jaar later naar de huisarts ging voor een doorverwijzing naar een KNO-arts. Thuis maakte ik de brief met doorverwijzing open en tot mijn grote schrik stond er in koeienletters op de brief: PAS OP! Borderline PS.
Terug naar de huisarts die niet wist hoe gauw ze een nieuwe moest uitdraaien plus excuses.
Ik ben hier ontzettend van geschrokken. Blijkbaar is heerst er ook onder zorgverleners een stigma.
maandag 28 december 2020 om 19:24
Chienandalou schreef: ↑28-12-2020 18:52OCD is wat anders dan een cluster C dwangmatige persoonlijkheidsstoornis.
Daarnaast zijn er in al deze stoornissen gradaties. De een heeft er (evt mede middels intensieve therapie) minder last van dan de ander.
Dit inderdaad.
En dan nog denk ik dat cluster C veel lastiger is voor de persoon zelf dan voor de omgeving. Bij A en met name B is het uiteraard ook lastig voor de persoon zelf, maar heeft het vaak ook een grotere invloed op de omgeving.
Here am I in my little bubble
maandag 28 december 2020 om 19:25
‘De oorzaken van borderline zijn vaak niet bekend. Wel is duidelijk dat u meer kans op borderline heeft:Cecilie schreef: ↑28-12-2020 19:16De ene persoon met borderline is de andere niet he. Zelf heb ik wel op eieren gelopen hoor, bij sommige mensen met, bleek later, de diagnose. Het ene moment ben je de sweetest darling ever en de volgende dag krijg je een woedeaanval over je heen terwijl je totaal niet weet wat je verkeerd hebt gedaan.
Ik vraag me af hoe borderline ontstaat. Zo ken ik twee gezinnen waarin een van de kinderen borderline heeft en de andere kinderen voorbeeldig zijn.
Als het in uw familie voorkomt.
Als u er aanleg voor heeft. Het kan zijn dat uw hersenen prikkels anders verwerkt. Hierdoor kunt u anders denken, voelen en reageren dan andere mensen.
Als u in uw jeugd een ingrijpende ervaring hebt meegemaakt en/ of zich onveilig hebt gevoeld. Bijvoorbeeld door mishandeling, seksueel misbruik of een scheiding van de ouders. Het kan ook zijn dat er geen oorzaak voor het onveilige gevoel is.’
https://www.zorgkaartnederland.nl/aando ... borderline
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
maandag 28 december 2020 om 19:30
Chienandalou schreef: ↑28-12-2020 19:25‘De oorzaken van borderline zijn vaak niet bekend. Wel is duidelijk dat u meer kans op borderline heeft:
Als het in uw familie voorkomt.
Als u er aanleg voor heeft. Het kan zijn dat uw hersenen prikkels anders verwerkt. Hierdoor kunt u anders denken, voelen en reageren dan andere mensen.
Als u in uw jeugd een ingrijpende ervaring hebt meegemaakt en/ of zich onveilig hebt gevoeld. Bijvoorbeeld door mishandeling, seksueel misbruik of een scheiding van de ouders. Het kan ook zijn dat er geen oorzaak voor het onveilige gevoel is.’
https://www.zorgkaartnederland.nl/aando ... borderline
Dank!
maandag 28 december 2020 om 19:38
Was ook niet de bedoeling geweest van de huisarts. Kennelijk is dit iets dat in het beeldscherm verschijnt als het dossier geopend wordt. ( Was een nieuwe huisarts ).
De brief werd geprint bij de assistente dus de huisarts had kennelijk een foutje gemaakt waardoor het op de brief kwam te staan.
Pas toen ik ermee terug kwam zag ze het en heeft ze het onmiddellijk verandert, na excuses.
Het geeft wel te denken wat er zo al meer pop -upt als je bij de huisarts komt.
En het was bovendien geen juiste diagnose.
maandag 28 december 2020 om 19:39
Klopt, denk ik. Cluster C is qua hevigheid wss even erg dan A en B, maar voor buitenstaanders minder merkbaar.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
maandag 28 december 2020 om 19:57
Ik kan gewoon meekijken op het beeldscherm. Links alle chronische ziektes/diagnoses en allergieën en wie mijn kind is. Rechts de consultverslagen.BassVick schreef: ↑28-12-2020 19:38Was ook niet de bedoeling geweest van de huisarts. Kennelijk is dit iets dat in het beeldscherm verschijnt als het dossier geopend wordt. ( Was een nieuwe huisarts ).
De brief werd geprint bij de assistente dus de huisarts had kennelijk een foutje gemaakt waardoor het op de brief kwam te staan.
Pas toen ik ermee terug kwam zag ze het en heeft ze het onmiddellijk verandert, na excuses.
Het geeft wel te denken wat er zo al meer pop -upt als je bij de huisarts komt.
En het was bovendien geen juiste diagnose.
maandag 28 december 2020 om 19:58
Iemand met borderline is gewoon mens. Borderline is niet de identiteit van diegene. En diegene zal ongetwijfeld wel leuke goede kanten hebben.drominique schreef: ↑28-12-2020 17:05Er is ook bijna niet samen te leven met iemand met borderline.
Het is zo manipulatief, destructief en wispelturig!
Daarnaast is de behandeling enorm lastig.
Leuke kanten? Bijna geen.
Dat is echt niet te vergelijken met iemand met adhd:
Behandeling is een stuk makkelijker,
maar omgang ook en er zitten niet alleen maar negatieve kanten aan.
maandag 28 december 2020 om 20:02
Ja inderdaadLaCatastrophe schreef: ↑28-12-2020 17:48Hmm, TS. Het is inderdaad waardeloos welk effect de diagnose BPS heeft op omgeving, hulpverleners etc. In mijn vakgebied trek ik in gesprek met collega's nog wel eens de vergelijking met iemand die lijdt aan een depressie. Op het moment dat een depressief persoon in zichzelf gekeerd in een hoekje zit (als voorbeeld) wordt dat gezien als een resultaat van hun 'ziekte'. En heeft men hier meer begrip voor.
Wanneer iemand met een BPS getriggerd wordt ergens door en soort van in een dissociatieve 'acting-out' toestand belandt dan is ineens niet meer de ziekte (in het geval van een depressie) hiervoor verantwoordelijk, maar wordt de persoon die lijdt aan die stoornis bijna verantwoordelijk gemáákt.
Probeer er maar boven te staan. Er zijn genoeg succesverhalen. Zoals met eender welk ziektebeeld.
