Psyche
alle pijlers
Stigma borderline
maandag 28 december 2020 om 16:57
Hoi,
Een poos terug werd ik verdacht van borderline, ik had er kenmerken van. Deze diagnose is kortgeleden doorgehaald waardoor dit van tafel is.
Toch moet er iets van mijn hart. Ik ben namelijk behoorlijk geschrokken van hoe er over mensen met borderline wordt gedacht. Ik heb me als een "speciaal soort mens"(in negatieve zin) gevoeld in periode toen ik die verdenking had. Ik durfde er niet eens voor uit te komen.
Zo heb ik een hele poos geleden een topic gezien waarin iemand een partner met borderline had. Er werden reacties gegeven in de richting dat diegene maar gauw partner moest verlaten want 'met een borderliner valt niet samen te leven'. Ik vond dit zeer schokkend. Er wordt over 'borderliner' gepraat alsof het een speciaal soort volk is. Tevens werd er beweerd dat er met mensen met borderline niet valt samen te leven. Dit vind ik nogal wat. Want bij iemand met borderline 'kan je beter ver uit de buurt blijven', heb ik hier al ergens gelezen ooit.
Ik merk in het dagelijks leven dat, wanneer er over borderline, gesproken wordt. Meteen een beeld gevormd wordt. Als ik geen kaas van psyche had gegeten, en niets van borderline af wist, dan zou ik echt denken dat mensen met borderline vreselijk complexe moeilijke mensen zijn. Onterecht. Als iemand met borderline, tegen een conflict aanloopt, wordt meteen gezegd "ja maar die heeft borderline". Alles wordt er op afgeschoven.
Door het beeld wat geschetst wordt van borderline, durven mensen met de diagnose er niet eens voor uit te komen.
Vol afschuw wordt er naar de diagnose Borderline gekeken. Het wordt in een negatief hokje geplaatst.
Wanneer iemand een diagnose ADHD heeft is dit dood normaal, maar bij een diagnose Borderline gaan meteen de alarmbellen rinkelen. Ik vind dit erg kwalijk. Het is niets meer dan een label, dat een dood normaal persoon opgeplakt krijgt.
Mensen met borderline zijn hetzelfde als normale mensen, alleen met een iets gevoeligere antenne voor externe prikkels. Mijn therapeut zei ooit: "mensen met borderline zijn de meest gevoelige mensen die er zijn".
Gelukkig heb ik deze diagnose niet meer. Maar in de periode dat ik dit label wel had, heb ik me erg vaak in een hokje geplaatst gevoeld. Door dingen die ik las en hoorde. Met veel innerlijke frustratie en teleurstelling als gevolg.
Een poos terug werd ik verdacht van borderline, ik had er kenmerken van. Deze diagnose is kortgeleden doorgehaald waardoor dit van tafel is.
Toch moet er iets van mijn hart. Ik ben namelijk behoorlijk geschrokken van hoe er over mensen met borderline wordt gedacht. Ik heb me als een "speciaal soort mens"(in negatieve zin) gevoeld in periode toen ik die verdenking had. Ik durfde er niet eens voor uit te komen.
Zo heb ik een hele poos geleden een topic gezien waarin iemand een partner met borderline had. Er werden reacties gegeven in de richting dat diegene maar gauw partner moest verlaten want 'met een borderliner valt niet samen te leven'. Ik vond dit zeer schokkend. Er wordt over 'borderliner' gepraat alsof het een speciaal soort volk is. Tevens werd er beweerd dat er met mensen met borderline niet valt samen te leven. Dit vind ik nogal wat. Want bij iemand met borderline 'kan je beter ver uit de buurt blijven', heb ik hier al ergens gelezen ooit.
Ik merk in het dagelijks leven dat, wanneer er over borderline, gesproken wordt. Meteen een beeld gevormd wordt. Als ik geen kaas van psyche had gegeten, en niets van borderline af wist, dan zou ik echt denken dat mensen met borderline vreselijk complexe moeilijke mensen zijn. Onterecht. Als iemand met borderline, tegen een conflict aanloopt, wordt meteen gezegd "ja maar die heeft borderline". Alles wordt er op afgeschoven.
Door het beeld wat geschetst wordt van borderline, durven mensen met de diagnose er niet eens voor uit te komen.
Vol afschuw wordt er naar de diagnose Borderline gekeken. Het wordt in een negatief hokje geplaatst.
Wanneer iemand een diagnose ADHD heeft is dit dood normaal, maar bij een diagnose Borderline gaan meteen de alarmbellen rinkelen. Ik vind dit erg kwalijk. Het is niets meer dan een label, dat een dood normaal persoon opgeplakt krijgt.
Mensen met borderline zijn hetzelfde als normale mensen, alleen met een iets gevoeligere antenne voor externe prikkels. Mijn therapeut zei ooit: "mensen met borderline zijn de meest gevoelige mensen die er zijn".
Gelukkig heb ik deze diagnose niet meer. Maar in de periode dat ik dit label wel had, heb ik me erg vaak in een hokje geplaatst gevoeld. Door dingen die ik las en hoorde. Met veel innerlijke frustratie en teleurstelling als gevolg.
maandag 28 december 2020 om 20:04
Dat is het rotte met een persoonlijkheidsstoornis. Het heeft juist wel heel veel invloed op wie je bent als mens. Dat iemand leuke kanten heeft wil niet zeggen dat diegene prettig in relaties is.Hardlopenisleuk schreef: ↑28-12-2020 19:58Iemand met borderline is gewoon mens. Borderline is niet de identiteit van diegene. En diegene zal ongetwijfeld wel leuke goede kanten hebben.
maandag 28 december 2020 om 20:08
maandag 28 december 2020 om 20:10
Wat fijn om te lezen dat het goed met je gaat. Jij bent dus echt het voorbeeld dat mensen met borderline zeker wel normaal kunnen leven en het zéker niet je identiteit is.fluttershy schreef: ↑28-12-2020 18:28ADHD én borderline, dus bring it on!
Ik werk nu 3 jaar voor hetzelfde bedrijf, waarvan een jaar in een leidinggevende functie. Ik heb grotendeels langere relaties, de langste 16 jaar. Helaas net single na bijna 3,5 jaar, dit omdat ex langdurig depressief is en niet omdat ik zo'n lastige vriendin ben. Integendeel, want ik durf (privé) niks te vragen van mensen omdat ik bang ben dat ze weggaan. Ik heb kinderen, veel structuur, en mensen vinden me makkelijk in de omgang. Als ik mijn diagnose vertel, word ik vaak niet geloofd.
Automutilatie is sinds de puberteit niet meer voorgekomen, van mijn zelfdestructieve gedachten weten alleen de mensen heel dichtbij iets en dat omdat ik het ze verteld heb, niet omdat mensen dat merken.
Wél een wat dramatische persoonlijkheid, maar mijn laatste grote driftbui is 2 jaar geleden, dus ook dat lijkt me niet heel absurd.
Geen zelfreflectie? Ik zit nu nog 's nachts te malen over die keer dat ik op m'n 8e een wc deur opentrok en er zat al iemand op.. Ik overanalyseer alles en geef mezelf van alles de schuld.
So far die gevaarlijke destructieve borderliners. Denk dat ik een heel stuk lastiger ben voor mezelf dan voor mijn omgeving
maandag 28 december 2020 om 20:13
Dit is toch echt triest? Vind het heel erg om zoiets te lezenDoggo schreef: ↑28-12-2020 18:48
Er hangt inderdaad een stigma op. Zelfs in de hulpverlening. Ik had ook ooit onterecht de diagnose borderline (heb eigenlijk autisme). Hulpverleners zeiden dat de problemen tussen mijn oren zaten. Als ik ergens verdrietig over was kwam dat zogenaamd door mijn ‘emotieregulatie probleem’. Al mijn acties werden uitgelegd als ‘manipulatie’. Ik deed een suïcidepoging, omdat ik oprecht dood wilde. Niemand wilde hier met me over praten want het was ‘aandacht trekken’. Als ik iets vervelends had meegemaakt en ik vertelde er over was het vast ‘aangedikt’. En ik heb het hier dus over hulpverleners. Toen mijn borderline diagnose werd veranderd naar autisme werd ik opeens wel serieus genomen. Ik denk dat het heel zwaar is om borderline te hebben want je hele geloofwaardigheid wordt onderuit gehaald.
maandag 28 december 2020 om 20:13
Waarom heb jij die bevestiging zo nodig, dat het niet je identiteit maakt?Hardlopenisleuk schreef: ↑28-12-2020 20:10Wat fijn om te lezen dat het goed met je gaat. Jij bent dus echt het voorbeeld dat mensen met borderline zeker wel normaal kunnen leven en het zéker niet je identiteit is.
De ene persoon is de andere niet, als je als borderliner geen zelfinzicht hebt (wat die andere persoon duidelijk wel lijkt te hebben) maak je het jezelf en de ander veel moeilijker.
Het begint juist met erkenning bij jezelf....
.
maandag 28 december 2020 om 20:16
Zeker onder zorgverleners. Ik hoor het super vaakBassVick schreef: ↑28-12-2020 18:56Ik heb ooit een diagnose gekregen toen ik een jaar of 19 was. Dit is toen gedaan op basis van een vragenlijst van een stuk of 15 vragen, mondeling afgenomen door een psycholoog. Het doel van de test was doorverwijzing voor therapie.
Een half jaar later bleek dit een onjuiste diagnose volgens een veel uitgebreidere test bij een GGZ instelling.
So far niks aan de hand. Tot ik ruim 12 jaar later naar de huisarts ging voor een doorverwijzing naar een KNO-arts. Thuis maakte ik de brief met doorverwijzing open en tot mijn grote schrik stond er in koeienletters op de brief: PAS OP! Borderline PS.
Terug naar de huisarts die niet wist hoe gauw ze een nieuwe moest uitdraaien plus excuses.
Ik ben hier ontzettend van geschrokken. Blijkbaar is heerst er ook onder zorgverleners een stigma.
maandag 28 december 2020 om 20:18
Heeft echt met topic te maken dit hè.
Nee haal dit niet weg, vindt het te triest voor woorden hoe mensen met deze aandoening worden neergezet
maandag 28 december 2020 om 20:28
Staar je aub ook niet blind op diagnoses.
De meeste mensen met een persoonlijkheidsstoornis hebben kenmerken van meerdere clusters/diagnoses. Soms staat er dan 1 het duidelijkste voorop en dan wordt die diagnose gesteld. Als een soort van handvat, met herkenningspunten, tips en adviezen etc.
Als jij kenmerken van borderline hebt/had kan het nog steeds goed zijn om je te verdiepen in hoe je daar dan het beste mee omgaat. Een diagnose is gebaseerd op gedrag, en als je voldoende kenmerken hebt, 'heb je het'.
Het feit dat een diagnose uiteindelijk niet gesteld is of omgezet is, wil niet zeggen dat jij en/of je omgeving geen last kunnen hebben van de kenmerken die je wel bezit...
.
maandag 28 december 2020 om 20:31
Ze heeft het zelf niet.VelvetVolvo schreef: ↑28-12-2020 20:30Ik snap goed dat dit rauw op je dak valt.
Maar mijn ex was ook een borderliner en ik ben echt enorm blij dat ik ervan af ben!
Hopelijk heb je een lichtere variant....
maandag 28 december 2020 om 20:43
Mijn ervaring is niet zo positief. Mijn beste vriendin uit mijn jeugd had borderline en je leest het goed, ik schrijf in de verleden tijd over haar, omdat ze al 10 jaar mijn vriendin niet meer is.
Het heeft jaren geduurd voordat ik doorhad dat ze geen pech had, maar dat alle drama door haar werd gecreëerd en dat ze iedereen om zich heen manipuleerde, inclusief mij.
Ze had me eens verteld dat ze borderline had, maar ik had er nooit bij stilgestaan wat dat betekende en dat dit iets kon betekenen voor onze relatie.
Uiteindelijk kon ik niet anders dan de vriendschap beëindigen, omdat ik volledig werd meegetrokken in haar negativiteit en drama. Ik vond het ontzettend moeilijk, want ze had veel leuke kanten en er was altijd iets te beleven met haar, maar het was op.
Laatst zag ik haar en we hebben tien minuten staan praten. Weer die klik en ik zag haar leuke kanten. Ik had me bijna laten verleiden om af te spreken, maar ik weet rationeel dat het niet goed voor me is.
Het heeft jaren geduurd voordat ik doorhad dat ze geen pech had, maar dat alle drama door haar werd gecreëerd en dat ze iedereen om zich heen manipuleerde, inclusief mij.
Ze had me eens verteld dat ze borderline had, maar ik had er nooit bij stilgestaan wat dat betekende en dat dit iets kon betekenen voor onze relatie.
Uiteindelijk kon ik niet anders dan de vriendschap beëindigen, omdat ik volledig werd meegetrokken in haar negativiteit en drama. Ik vond het ontzettend moeilijk, want ze had veel leuke kanten en er was altijd iets te beleven met haar, maar het was op.
Laatst zag ik haar en we hebben tien minuten staan praten. Weer die klik en ik zag haar leuke kanten. Ik had me bijna laten verleiden om af te spreken, maar ik weet rationeel dat het niet goed voor me is.
maandag 28 december 2020 om 20:45
Misschien ze is in deze 10 jaar veranderd. Waarom gaf je het geen kans?HawaZon schreef: ↑28-12-2020 20:43Mijn ervaring is niet zo positief. Mijn beste vriendin uit mijn jeugd had borderline en je leest het goed, ik schrijf in de verleden tijd over haar, omdat ze al 10 jaar mijn vriendin niet meer is.
Het heeft jaren geduurd voordat ik doorhad dat ze geen pech had, maar dat alle drama door haar werd gecreëerd en dat ze iedereen om zich heen manipuleerde, inclusief mij.
Ze had me eens verteld dat ze borderline had, maar ik had er nooit bij stilgestaan wat dat betekende en dat dit iets kon betekenen voor onze relatie.
Uiteindelijk kon ik niet anders dan de vriendschap beëindigen, omdat ik volledig werd meegetrokken in haar negativiteit en drama. Ik vond het ontzettend moeilijk, want ze had veel leuke kanten en er was altijd iets te beleven met haar, maar het was op.
Laatst zag ik haar en we hebben tien minuten staan praten. Weer die klik en ik zag haar leuke kanten. Ik had me bijna laten verleiden om af te spreken, maar ik weet rationeel dat het niet goed voor me is.
maandag 28 december 2020 om 20:55
De zus van mijn ex zou borderline hebben, dat was de diagnose. En ja, ze had bijv ook erge verlatingsangst. Maar haar gedrag was zó erg dat ik eigenlijk dacht dat ze gewoon een psychopaat was. Het manipuleren en kapot maken van mensen. Ze heeft echt levens verwoest. Het heeft me erg bang gemaakt, geschokt. Ik denk dat meer mensen zo’n ervaring hebben en dus hebben geleerd afstand te houden.
maandag 28 december 2020 om 21:09
HawaZon schreef: ↑28-12-2020 20:43Mijn ervaring is niet zo positief. Mijn beste vriendin uit mijn jeugd had borderline en je leest het goed, ik schrijf in de verleden tijd over haar, omdat ze al 10 jaar mijn vriendin niet meer is.
Het heeft jaren geduurd voordat ik doorhad dat ze geen pech had, maar dat alle drama door haar werd gecreëerd en dat ze iedereen om zich heen manipuleerde, inclusief mij.
Ze had me eens verteld dat ze borderline had, maar ik had er nooit bij stilgestaan wat dat betekende en dat dit iets kon betekenen voor onze relatie.
Uiteindelijk kon ik niet anders dan de vriendschap beëindigen, omdat ik volledig werd meegetrokken in haar negativiteit en drama. Ik vond het ontzettend moeilijk, want ze had veel leuke kanten en er was altijd iets te beleven met haar, maar het was op.
Laatst zag ik haar en we hebben tien minuten staan praten. Weer die klik en ik zag haar leuke kanten. Ik had me bijna laten verleiden om af te spreken, maar ik weet rationeel dat het niet goed voor me is.
Dit is juist het stigma waar mensen met deze problematiek tegenaan lopen. Want eigenlijk had zij wèl pech, zij heeft ook niet voor deze stoornis gekozen. En dat gebrek aan begrip kan best lastig zijn.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
maandag 28 december 2020 om 21:13
Nee hoor. Een diagnose is gebaseerd op de oorzaak. Het is niet gebaseerd op hoe het zich uit (gedrag). Bijna alle diagnoses hebben namelijk overlappende kenmerken. Wat bij de ene diagnose een goede behandeling is, kan voor een andere diagnose juist totaal het tegenovergestelde effect hebben. Vaak wordt er een verkeerde diagnose gegeven, omdat er te veel naar gedrag gekeken is. Dat doen ze niet expres, diagnosticeren is nou eenmaal lastig. Maar het komt er op neer dat de behandeling voor de verkeerde diagnose dan totaal niet aanslaat, dan gaan ze verder kijken of er misschien iets anders aan de hand is. Om een voorbeeld te noemen: borderline en autisme komen heel erg overeen qua uiting. Denk aan een verstoorde emotieregulatie. Bij borderline is de oorzaak vaak een traumatische situatie of ze hebben überhaupt nooit geleerd om met emoties om te gaan. Bij behandeling wordt dus vooral gekeken naar traumaverwerking en het leren omgaan met emoties. Bij autisme is er een ogenschijnlijk(!) probleem in de emotieregulatie. In feite komen prikkels nou eenmaal harder binnen bij een autist. Hun emoties zijn dus niet te heftig, maar heel passend voor de situatie waar ze in verkeren. Een behandeling “omgaan met emoties” trapt de autist dus eigenlijk nog verder de grond in. Ze leren daar dat ze “te heftig” reageren, terwijl hier in feite helemaal geen sprake van is. Een betere behandeling zou zijn om te leren omgaan met de beperking in de praktijk (zonnebril opzetten, oordoppen gebruiken). En zo zie je maar dat twee dezelfde gedragingen een hele andere oplossing hebben.mandylion schreef: ↑28-12-2020 20:28Staar je aub ook niet blind op diagnoses.
De meeste mensen met een persoonlijkheidsstoornis hebben kenmerken van meerdere clusters/diagnoses. Soms staat er dan 1 het duidelijkste voorop en dan wordt die diagnose gesteld. Als een soort van handvat, met herkenningspunten, tips en adviezen etc.
Als jij kenmerken van borderline hebt/had kan het nog steeds goed zijn om je te verdiepen in hoe je daar dan het beste mee omgaat. Een diagnose is gebaseerd op gedrag, en als je voldoende kenmerken hebt, 'heb je het'.
Het feit dat een diagnose uiteindelijk niet gesteld is of omgezet is, wil niet zeggen dat jij en/of je omgeving geen last kunnen hebben van de kenmerken die je wel bezit...
maandag 28 december 2020 om 21:16
en nu gelukkiger ?
maandag 28 december 2020 om 21:17
Oorzaak en gevolg.viva-amber schreef: ↑28-12-2020 21:14Autisme is eerder een neurologisch probleem dan een emotieregulatieprobleem.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
maandag 28 december 2020 om 21:31
Volgens mij snap je mijn bericht niet helemaal. Mijn punt is dat heel veel diagnoses overlappende gedragingen hebben, maar de oorzaak dus anders is, en dus de behandeling ook.viva-amber schreef: ↑28-12-2020 21:14Autisme is eerder een neurologisch probleem dan een emotieregulatieprobleem.
maandag 28 december 2020 om 21:33
Waarom loop je daar tegenaan dan? Als je normaal functioneert hoeft geen mens te weten wat je mankeert.Chienandalou schreef: ↑28-12-2020 21:09Dit is juist het stigma waar mensen met deze problematiek tegenaan lopen. Want eigenlijk had zij wèl pech, zij heeft ook niet voor deze stoornis gekozen. En dat gebrek aan begrip kan best lastig zijn.
maandag 28 december 2020 om 21:36
Ik snap wat je bedoelt, haar stoornis veroorzaakt het drama. Het is sneu voor haar, dat is waar.Chienandalou schreef: ↑28-12-2020 21:09Dit is juist het stigma waar mensen met deze problematiek tegenaan lopen. Want eigenlijk had zij wèl pech, zij heeft ook niet voor deze stoornis gekozen. En dat gebrek aan begrip kan best lastig zijn.
maandag 28 december 2020 om 21:40
Dus.. je hebt de diagnose borderline gehad, daar zo van geschrokken dat je elders het verhaal anders bent gaan maken in de hoop dat je de diagnose ADD krijgt.
In je topics komt elke keer weer naar voren dat je ongelofelijk manipulatief bent, niet tegen kritiek kunt, anderen de fouten maken, dat jouw suïcidale gedachten en gedrag totaaaaal geen invloed hebben op je kind, maar je man wel bang is jouw dood te vinden. Je hele omgeving schreeuwt om hulp voor jou, terwijl jij de hulp afwijst als dooddoeners en het enkel serieus neemt als ze je naar de mond toe praten.
Ja, dat klinkt 100% als borderline.
En opgegroeid met moeder en zus met borderline kan ik absoluut zonder twijfel zeggen dat er bijna niet te leven valt met borderliners die geen hulp accepteren of de hulpverleners manipuleren.
Mijn moeder manipuleert hulpverleners.. manipuleert iedereen. En echt, het is een lief mens. Maar ze maakt ook anderen kapot met haar gemanipuleer.
Mijn zusje was extreem heftig. Heeft wel intensief hulp geaccepteerd en daarbij ook volledig haar diagnose geaccepteerd en heeft zichzelf wel dingen aan kunnen leren waardoor haar borderline nu veel minder heftig is voor haar en haar omgeving. Nog steeds is ze alles behalve makkelijk, maar het gaat zeker beter.
Niet dat je deze reactie serieus neemt, want ik praat je niet naar de mond natuurlijk.
In je topics komt elke keer weer naar voren dat je ongelofelijk manipulatief bent, niet tegen kritiek kunt, anderen de fouten maken, dat jouw suïcidale gedachten en gedrag totaaaaal geen invloed hebben op je kind, maar je man wel bang is jouw dood te vinden. Je hele omgeving schreeuwt om hulp voor jou, terwijl jij de hulp afwijst als dooddoeners en het enkel serieus neemt als ze je naar de mond toe praten.
Ja, dat klinkt 100% als borderline.
En opgegroeid met moeder en zus met borderline kan ik absoluut zonder twijfel zeggen dat er bijna niet te leven valt met borderliners die geen hulp accepteren of de hulpverleners manipuleren.
Mijn moeder manipuleert hulpverleners.. manipuleert iedereen. En echt, het is een lief mens. Maar ze maakt ook anderen kapot met haar gemanipuleer.
Mijn zusje was extreem heftig. Heeft wel intensief hulp geaccepteerd en daarbij ook volledig haar diagnose geaccepteerd en heeft zichzelf wel dingen aan kunnen leren waardoor haar borderline nu veel minder heftig is voor haar en haar omgeving. Nog steeds is ze alles behalve makkelijk, maar het gaat zeker beter.
Niet dat je deze reactie serieus neemt, want ik praat je niet naar de mond natuurlijk.
anoniem_63ae8c71b6656 wijzigde dit bericht op 28-12-2020 21:49
20.68% gewijzigd
maandag 28 december 2020 om 21:52
Ik heb geen borderline en loop nergens tegenaan. En ik weet uit mijn omgeving dat omgaan met iemand die borderline heeft heel lastig is en je leeg kan zuigen. Maar dat weet die borderliner óók. Het stigma is dat men denkt dat degene met borderline kiest voor drama en dat is niet altijd zo.
Bewust zorgmijdend vind ik een ander verhaal btw.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
