Psyche
alle pijlers
Vanmiddag hoor ik of ik dood ga - knuffel nodig
donderdag 12 januari 2017 om 10:32
Dramatische titel (en dat voor mijn eerst geopende topic na 8 jaar meelezen), maar zo voel ik me nu even ook.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 9 november 2017 om 16:14
We hebben vanochtend te intake gehad voor de iq-testen en het voelde zooooo goed! Ze hebben 2 uur naar ons geluisterd, soms doorgevraagd, maar nergens al hun eigen mening of visie doorgedrukt. Ik voelde me zo gehoord.
En het ging ook echt over de kinderen, ze hebben geen 1 keer gevraagd hoe het met mij ging. Zo fijn! Ik was echt gewoon alleen moeder ipv een zieke zielige vrouw die toevallig ook nog 2 kinderen heeft.
En het ging ook echt over de kinderen, ze hebben geen 1 keer gevraagd hoe het met mij ging. Zo fijn! Ik was echt gewoon alleen moeder ipv een zieke zielige vrouw die toevallig ook nog 2 kinderen heeft.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 9 november 2017 om 20:24
Fijn zeg! Het is soms zo'n verademing, iemand die onze kinderen begrijptAnnA_C schreef: ↑09-11-2017 16:14We hebben vanochtend te intake gehad voor de iq-testen en het voelde zooooo goed! Ze hebben 2 uur naar ons geluisterd, soms doorgevraagd, maar nergens al hun eigen mening of visie doorgedrukt. Ik voelde me zo gehoord.
En het ging ook echt over de kinderen, ze hebben geen 1 keer gevraagd hoe het met mij ging. Zo fijn! Ik was echt gewoon alleen moeder ipv een zieke zielige vrouw die toevallig ook nog 2 kinderen heeft.
if we all light up, we can scare away the dark...
vrijdag 17 november 2017 om 12:59
Van de week hebben ze het eerste deel van de iq-test gemaakt. Ze zagen er best wel tegenop, maar ze kwamen er huppelend uit. Vooral jongste was helemaal enthousiast en wilde al zijn antwoorden vergelijken met oudste.
Ik merk wel dat hoewel ik het eerst niet eens nodig vond om ze te laten testen ik nu toch een beetje een 'wedstrijdgevoel' krijg. Dat ik nu toch wel wil dat ze ook heel hoog gaan scoren. Terwijl dat natuurlijk echt onzin is.
Hebben van tevoren ook een heleboel vragenlijsten over ze in moeten vullen. Een van de vragenlijsten (wij noemden hem de 'autismelijst') waren ook wel erg confronterend voor onszelf. Waar we bij de kinderen regelmatig nee in konden vullen hadden we overtuigend ja in moeten vullen als het over ons was gegaan.
Verder heeft man gisteren de WIA-aanvraag verder voor me ingevuld. Hij moest er ook wel om lachen, wat een belachelijke vragen er tussen staan. Omdat je je medische gegevens al bijlage in moet sturen, gaat geen een van de vragen over je gezondheid. Maar ik heb wel in moeten vullen of ik kan typen, of ik over een typediploma beschik, of ik enige computervaardigheden heb en welke talen ik spreek en op welke middelbare school ik gezeten heb. Dat lijkt me inderdaad allemaal reuze relevant
Iig voel ik me al wat minder gestressed nu. Vanochtend lekker uitgeslapen en de boel de boel gelaten. Zo nog even oudste weer naar school brengen (er komt echt een keer dat ik vergeet dat hij nu ook op vrijdagmiddag naar school moet) en dan eens even kijken wat jongste wil doen.
Oh, en we hadden nog een reactie van het buurtteam op onze laatste mail waarin ze ons bedankt voor de uitgebreide feedback en met de uitleg van de bezwaarprocedure. Ik vermoed dus dat zij ons nu ook niet meer willen spreken.
Ik merk wel dat hoewel ik het eerst niet eens nodig vond om ze te laten testen ik nu toch een beetje een 'wedstrijdgevoel' krijg. Dat ik nu toch wel wil dat ze ook heel hoog gaan scoren. Terwijl dat natuurlijk echt onzin is.
Hebben van tevoren ook een heleboel vragenlijsten over ze in moeten vullen. Een van de vragenlijsten (wij noemden hem de 'autismelijst') waren ook wel erg confronterend voor onszelf. Waar we bij de kinderen regelmatig nee in konden vullen hadden we overtuigend ja in moeten vullen als het over ons was gegaan.
Verder heeft man gisteren de WIA-aanvraag verder voor me ingevuld. Hij moest er ook wel om lachen, wat een belachelijke vragen er tussen staan. Omdat je je medische gegevens al bijlage in moet sturen, gaat geen een van de vragen over je gezondheid. Maar ik heb wel in moeten vullen of ik kan typen, of ik over een typediploma beschik, of ik enige computervaardigheden heb en welke talen ik spreek en op welke middelbare school ik gezeten heb. Dat lijkt me inderdaad allemaal reuze relevant
Iig voel ik me al wat minder gestressed nu. Vanochtend lekker uitgeslapen en de boel de boel gelaten. Zo nog even oudste weer naar school brengen (er komt echt een keer dat ik vergeet dat hij nu ook op vrijdagmiddag naar school moet) en dan eens even kijken wat jongste wil doen.
Oh, en we hadden nog een reactie van het buurtteam op onze laatste mail waarin ze ons bedankt voor de uitgebreide feedback en met de uitleg van de bezwaarprocedure. Ik vermoed dus dat zij ons nu ook niet meer willen spreken
.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 17 november 2017 om 16:52
Voelde ik me vanochtend nog zo lekker zen, kreeg ik net een mailtje van de juf wat ik even aan jullie wil voorleggen.
Even wat achtergrondinfo:
Jongste heeft 2 juffen: juf A had hij vorig jaar ook en daar kan hij erg goed mee opschieten. Juf B heeft hij sinds een paar weken op de 2 korte dagen in de week (waarbij jongste ook nog een gedeelte bij een andere juf zit omdat hij rekenen in een andere klas volgt). Bij juf B heeft hij een paar weken terug die driftbui gehad waarover ik hier ook vertelde. Zij heeft mij toen opgebeld of ik naar school wilde komen omdat zij hem niet gekalmeerd kreeg. We zijn mede vanwege zijn boosheid en agressie, samen met school, aan het zoeken naar de juiste professionele hulp.
Zojuist kreeg ik een mailtje van juf B dat jongste vanochtend opzettelijk een stuk speelgoed stuk heeft gemaakt door erop te gaan staan. Dat zij het op dat moment heeft laten gaan omdat hij al moeite had met het vrij spelen, maar dat ze tegen hem heeft gezegd dat hij maandag met juf A moet bespreken hoe hij dit goed kan maken. En of wij als ouders dit met hem willen bespreken.
Wat vinden jullie hiervan? Het is natuurlijk duidelijk dat jongste dat speelgoed niet stuk had mogen maken, maar het voelt voor mij nu alsof zij geen zin had om hem meteen te corrigeren uit angst voor een driftbui en dat daarom wij en juf A het op mogen lossen. En ik weet ook niet zo goed hoe. Als het om speelgoed van een ander kind was gegaan had ik dat met die ouders besproken, zou ik hem sorry laten zeggen tegen het kind en zou ik een nieuw speelgoedje kopen. Maar nu is het van school. Sorry laten zeggen tegen juf A maandag? Hem zijn zakgeld in laten leveren? Of terugkoppelen naar juf B dat ze het zelf maar op moet lossen met hem omdat het op school gebeurd is? Ik heb eigenlijk zelf ook geen zin hier een groot drama van te maken thuis, juist omdat ik er zelf niet bij was. Ook vind ik het jammer dat ze me hierover niet even op het schoolplein heeft aangesproken vandaag, maar dat het via de mail gaat.
Ik heb net wel even geprobeerd er met jongste over te praten, maar dat wilde hij niet, wat voor mij duidelijk is dat hij weet dat hij fout zat en zich schaamt.
Wat zouden jullie doen?
En voor de juffen onder jullie: zouden jullie dit ook zo hebben aangepakt of niet?
Even wat achtergrondinfo:
Jongste heeft 2 juffen: juf A had hij vorig jaar ook en daar kan hij erg goed mee opschieten. Juf B heeft hij sinds een paar weken op de 2 korte dagen in de week (waarbij jongste ook nog een gedeelte bij een andere juf zit omdat hij rekenen in een andere klas volgt). Bij juf B heeft hij een paar weken terug die driftbui gehad waarover ik hier ook vertelde. Zij heeft mij toen opgebeld of ik naar school wilde komen omdat zij hem niet gekalmeerd kreeg. We zijn mede vanwege zijn boosheid en agressie, samen met school, aan het zoeken naar de juiste professionele hulp.
Zojuist kreeg ik een mailtje van juf B dat jongste vanochtend opzettelijk een stuk speelgoed stuk heeft gemaakt door erop te gaan staan. Dat zij het op dat moment heeft laten gaan omdat hij al moeite had met het vrij spelen, maar dat ze tegen hem heeft gezegd dat hij maandag met juf A moet bespreken hoe hij dit goed kan maken. En of wij als ouders dit met hem willen bespreken.
Wat vinden jullie hiervan? Het is natuurlijk duidelijk dat jongste dat speelgoed niet stuk had mogen maken, maar het voelt voor mij nu alsof zij geen zin had om hem meteen te corrigeren uit angst voor een driftbui en dat daarom wij en juf A het op mogen lossen. En ik weet ook niet zo goed hoe. Als het om speelgoed van een ander kind was gegaan had ik dat met die ouders besproken, zou ik hem sorry laten zeggen tegen het kind en zou ik een nieuw speelgoedje kopen. Maar nu is het van school. Sorry laten zeggen tegen juf A maandag? Hem zijn zakgeld in laten leveren? Of terugkoppelen naar juf B dat ze het zelf maar op moet lossen met hem omdat het op school gebeurd is? Ik heb eigenlijk zelf ook geen zin hier een groot drama van te maken thuis, juist omdat ik er zelf niet bij was. Ook vind ik het jammer dat ze me hierover niet even op het schoolplein heeft aangesproken vandaag, maar dat het via de mail gaat.
Ik heb net wel even geprobeerd er met jongste over te praten, maar dat wilde hij niet, wat voor mij duidelijk is dat hij weet dat hij fout zat en zich schaamt.
Wat zouden jullie doen?
En voor de juffen onder jullie: zouden jullie dit ook zo hebben aangepakt of niet?
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 17 november 2017 om 22:46
Ik als juf los alle problemen op die op mijn dagen gebeuren, mijn duo doet dat op zijn dagen ook. Wel bespreken wij wat er voorgevallen is, zodat wij op de hoogte zijn. Soms spreek ik een kind even aan, maar dan in de trant van 'goh, wat was er nou eigenlijk gebeurd? Vertel eens.' Maar ik heb de bovenbouw, wellicht dat dat iets anders is dan de onderbouw.
vrijdag 17 november 2017 om 22:54
Ik vind het eigenlijk wel aardig van juf B dat ze kind en jullie eerst de ruimte geeft om later alsnog met een gevolg te komen.
Ik heb dat in ieder geval ook wel eens gedaan bij een kind wat ik zowel op vrijdag als maandag had.
Kind kan maandag sorry zeggen en voor vervanging van het vernielde zorgen, net zoals je bij een ander kind zou doen.
Ik heb dat in ieder geval ook wel eens gedaan bij een kind wat ik zowel op vrijdag als maandag had.
Kind kan maandag sorry zeggen en voor vervanging van het vernielde zorgen, net zoals je bij een ander kind zou doen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 18 november 2017 om 00:12
Het komt op mij over als afschuiven.De juf had het er ook op een later moment vandaag met het kind over kunnen hebben.Waardeloos om een kind zo het weekend in te laten gaan.
Jij kunt, bijvoorbeeld zondagmiddag, aan kind vragen wat er mis ging en of hij een oplossing weet.Mijn ervaring is dat de meeste kinderen al lang een oplossing en/of straf bedacht hebben die uitvoerbaar is en vaak erger dan je als ouders/juf zou geven.Waarmee ik niet zeg dat je voor de strengste oplossing moet gaan.
De juf zondagavond een mailtje terug sturen met de andere juf in de cc waarin je haar bedankt dat ze je op de hoogte heeft gesteld, aangeeft dat je het liever gelijk na schooltijd had willen horen en dat je er met kind over gepraat hebt.Evt, ook de bedachte oplossing delen.
Persoonlijk ben ik geen voorstander van thuis straffen voor iets wat op school gebeurd is, wel van het bespreken van hetgeen er voorgevallen is.
Jij kunt, bijvoorbeeld zondagmiddag, aan kind vragen wat er mis ging en of hij een oplossing weet.Mijn ervaring is dat de meeste kinderen al lang een oplossing en/of straf bedacht hebben die uitvoerbaar is en vaak erger dan je als ouders/juf zou geven.Waarmee ik niet zeg dat je voor de strengste oplossing moet gaan.
De juf zondagavond een mailtje terug sturen met de andere juf in de cc waarin je haar bedankt dat ze je op de hoogte heeft gesteld, aangeeft dat je het liever gelijk na schooltijd had willen horen en dat je er met kind over gepraat hebt.Evt, ook de bedachte oplossing delen.
Persoonlijk ben ik geen voorstander van thuis straffen voor iets wat op school gebeurd is, wel van het bespreken van hetgeen er voorgevallen is.
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
hoop dat de juffen oprecht betrokken zijn en er voor hem zijn. En ik vind het echt heel bijzonder hoe je het allemaal doet. Respect voor jou en je gezin.
maandag 20 november 2017 om 10:28
Wel leuk om al jullie verschillende meningen erover te lezen. Bedankt!
We hadden het er nog met zoon over gehad, afgesproken dat hij sorry zou zeggen tegen de juf en dat hij aan ons zou laten zien wat er stuk was en dat we dan zouden kijken of hij (=man) het zou kunnen maken.
Ik was er vanochtend zelf niet bij met wegbrengen, maar man appte net dat hij juf A er niet over gesproken heeft, maar wel over belangrijkere dingen. Juf wil graag een afspraak om bij te praten over hoe het met mij gaat en hoe het ging met zoon en de iq-test etc.
Net in het ziekenhuis geweest voor de 3-maandelijkse scan. Nu nog 2 dagen in spanning zitten voor de uitslag.
We hadden het er nog met zoon over gehad, afgesproken dat hij sorry zou zeggen tegen de juf en dat hij aan ons zou laten zien wat er stuk was en dat we dan zouden kijken of hij (=man) het zou kunnen maken.
Ik was er vanochtend zelf niet bij met wegbrengen, maar man appte net dat hij juf A er niet over gesproken heeft, maar wel over belangrijkere dingen
. Juf wil graag een afspraak om bij te praten over hoe het met mij gaat en hoe het ging met zoon en de iq-test etc. Net in het ziekenhuis geweest voor de 3-maandelijkse scan. Nu nog 2 dagen in spanning zitten voor de uitslag.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
En dan zeggen ze: 'We bellen die en die dag' en dan belt er vervolgens niemand, dus nog langer wachten. Zo gaat het hier in ieder geval vaak 
dinsdag 21 november 2017 om 01:10
Hier maar even verder. Eigenlijk had ik mijn motto gekozen omdat ik het verschrikkelijk dom vind dat ze bij Viva niet kunnen tellen. Maar ik was 'm zelf ook alweer beu. Ik had laatst wel een nieuw motto bedacht, maar dat was ik ook meteen weer vergeten. (Story of my life tegenwoordig, níks blijft plakken in mijn hoofd! 
)
Misschien moet ik gewoon elke dag een nieuwe Jan Boerenfluitjes spreuk verzinnen, voor in mijn motto.
)Misschien moet ik gewoon elke dag een nieuwe Jan Boerenfluitjes spreuk verzinnen, voor in mijn motto.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
dinsdag 21 november 2017 om 01:15
Kunnen ze (ook al) niet tellen?
Ach, ik had het er vanavond nog over met man dat ik vorig jaar op school ging helpen met het pepernotenbakken, samen met een andere moeder. We hadden 4 pakken, bij elk pak moest 2 eetlepels water. Het duurde 5 minuten voordat zij op haar vingers had uitgeteld dat er dus 8 eetlepels water nodig waren. Ik ben daar na een jaar nog steeds in shock over
Ach, ik had het er vanavond nog over met man dat ik vorig jaar op school ging helpen met het pepernotenbakken, samen met een andere moeder. We hadden 4 pakken, bij elk pak moest 2 eetlepels water. Het duurde 5 minuten voordat zij op haar vingers had uitgeteld dat er dus 8 eetlepels water nodig waren. Ik ben daar na een jaar nog steeds in shock over
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
