Psyche
alle pijlers
Vanmiddag hoor ik of ik dood ga - knuffel nodig
donderdag 12 januari 2017 om 10:32
Dramatische titel (en dat voor mijn eerst geopende topic na 8 jaar meelezen), maar zo voel ik me nu even ook.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zondag 2 juli 2017 om 10:41
zondag 2 juli 2017 om 13:27
Ach nee... Wat een verdriet. en wat een kracht! Ook van mij veel sterkte toegewenst. Dat jullie troost en kracht mogen vinden in de herinnering van jullie lieve vrouw en moeder.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
zondag 2 juli 2017 om 20:28
zondag 2 juli 2017 om 22:11
Wat een mooie vrouw is heen gegaan. Gecondoleerd Man van Anoia. Dat zij deze wijze mooie woorden en ervaringen aan AnnA wilde richten na haar overlijden en dat jij dat voor haar verzorgt. Ik lees pure liefde en goedheid. Sterkte voor jou en jullie geliefden. 
AnnA ik reagereer niet vaak, maar ik lees mee en leer van je. Je hebt me al een paar keer de betere weg getoond in ziekte en verdriet. Dank je daarvoor. Ik vind dit topic heel waardevol en hoop dat jij en je geliefden hierdoor ook een klein beetje gesterkt worden. Ik stuur jullie
Elke dag een nieuwe, elke dag mijn wens dat het goed met jullie gaat.
AnnA ik reagereer niet vaak, maar ik lees mee en leer van je. Je hebt me al een paar keer de betere weg getoond in ziekte en verdriet. Dank je daarvoor. Ik vind dit topic heel waardevol en hoop dat jij en je geliefden hierdoor ook een klein beetje gesterkt worden. Ik stuur jullie
Elke dag een nieuwe, elke dag mijn wens dat het goed met jullie gaat.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
zondag 2 juli 2017 om 22:18
maandag 3 juli 2017 om 00:34
Ben ook een stille mee-leester ..
Anna je bent een sterke vrouw,en een lieve moeder en vrouw van wat ik gelezen heb.
En een hele moedige vrouw, je laat ons binnen in je leven als het ware. En misschien onbedoeld help je hier andere mensen mee. .
Voor jou ook heel moeilijk om te lezen dat de man van Anoia, een laatste bericht van haar naar jou heeft geplaatst.
Maar ook mooi en bijzonder dat Anoia toch ook aan jou dacht. Misschien heb je haar meer geholpen dan je na het lezen besefte.
Ik vind je een sterke en dappere vrouw.
Voor de man en kinderen van Anoia, mijn oprechte deelneming.
En dat je ondanks je enorme verlies van je vrouw ,haar wens hebt vervuld om haar bericht voor Anna te plaatsen.
Anna je bent een sterke vrouw,en een lieve moeder en vrouw van wat ik gelezen heb.
En een hele moedige vrouw, je laat ons binnen in je leven als het ware. En misschien onbedoeld help je hier andere mensen mee. .
Voor jou ook heel moeilijk om te lezen dat de man van Anoia, een laatste bericht van haar naar jou heeft geplaatst.
Maar ook mooi en bijzonder dat Anoia toch ook aan jou dacht. Misschien heb je haar meer geholpen dan je na het lezen besefte.
Ik vind je een sterke en dappere vrouw.
Voor de man en kinderen van Anoia, mijn oprechte deelneming.
En dat je ondanks je enorme verlies van je vrouw ,haar wens hebt vervuld om haar bericht voor Anna te plaatsen.
maandag 3 juli 2017 om 09:35
maandag 3 juli 2017 om 13:13
Even spieken hoe het met Anna gaat. En dan lees ik zo'n heftig bericht..
Lieve man van Anoia, wat een dappere liefdevolle keuze heeft Anoia gemaakt. Wat lees ik een liefde in haar bericht naar jullie toe. En wat ontzettend mooi dat zij op haar laatste dag nog aan Anna heeft willen schrijven.
Haar bericht roept herinneringen bij me op. Jaren geleden was er in ons gezin voor mijn vader ook zo'n 'laatste dag'. Alles wat Anoia geschreven heeft, is zo herkenbaar. Ik wens jou en de kinderen heel veel sterkte!
Lieve Anna. Wat heftig dit. Een dikke knuffel voor jou, want ik kan me voorstellen dat zo'n bericht je erg raakt. Ik ken je ook niet in echt, maar door hier steeds mee te lezen, heb ik toch het gevoel dat ik je een beetje ken.. Ik ben je een lief, leuk, grappig mens gaan vinden en ik leef erg met je mee.
Wat fijn dat je je weer fitter voelt en je jongens naar school kunt brengen. En wat een heerlijke manier van 'naar bed gaan' als de oppas er is, hebben ze. Slimme lieverds zijn het.
Lieve man van Anoia, wat een dappere liefdevolle keuze heeft Anoia gemaakt. Wat lees ik een liefde in haar bericht naar jullie toe. En wat ontzettend mooi dat zij op haar laatste dag nog aan Anna heeft willen schrijven.
Haar bericht roept herinneringen bij me op. Jaren geleden was er in ons gezin voor mijn vader ook zo'n 'laatste dag'. Alles wat Anoia geschreven heeft, is zo herkenbaar. Ik wens jou en de kinderen heel veel sterkte!
Lieve Anna. Wat heftig dit. Een dikke knuffel voor jou, want ik kan me voorstellen dat zo'n bericht je erg raakt. Ik ken je ook niet in echt, maar door hier steeds mee te lezen, heb ik toch het gevoel dat ik je een beetje ken.. Ik ben je een lief, leuk, grappig mens gaan vinden en ik leef erg met je mee.
Wat fijn dat je je weer fitter voelt en je jongens naar school kunt brengen. En wat een heerlijke manier van 'naar bed gaan' als de oppas er is, hebben ze. Slimme lieverds zijn het.
dinsdag 4 juli 2017 om 01:08
Ik kan me indenken dat het allemaal wat veel is Anna en verwarrend met alle meelevende reacties. Hoe goed ook bedoeld.
Hoe is het met de kinderen? Bijna vakantie!!! Die van mij is niet te houden. Helemaal klaar met het schooljaar. En zich daarnaast maar druk maken over of hij zijn vriendjes wel genoeg gaat zien.
Hoe is het met de kinderen? Bijna vakantie!!! Die van mij is niet te houden. Helemaal klaar met het schooljaar. En zich daarnaast maar druk maken over of hij zijn vriendjes wel genoeg gaat zien.
dinsdag 4 juli 2017 om 08:52
Man van Anoia, gecondoleerd. Wat een bijzonder mooi en hartverscheurend bericht heeft Anoia geschreven voor Anna. Bijzonder hoor!
Anna, ik hoop dat je niet al teveel van de kaart bent. In de periode rond mijn keerpunt van terminaal ziek naar mens met toekomstperspectief had ik een uitvaart in mijn (niet eens zo directe) omgeving. Dagen ben ik van de kaart geweest en kon ik alleen maar denken "ik ben de volgende!". Ik heb me toen heel stilletjes weggetrokken in mijn coconnetje, om die gevoelens eerst goed diep weg te stoppen, voordat ik weer verder kon met proberen mijn eigen hoofd op een gezellige manier boven water proberen te houden.
Ik kan me voorstellen dat je even goed van de kaart bent na zo'n heftig bericht in je topic. Ik kan me voorstellen dat je niet weet hoe je er op moet reageren en ik kan me zelfs voorstellen dat je er liefst gewoon überhaupt niet op wil reageren.
Dit is jouw topic, Anna. Als jij het bericht van Anoia privé wil verwerken en hier gewoon verder wil praten over schijnbare onbenulligheden, dan mag dat. Ik denk niet dat iemand dat raar zou vinden (en als wel: pech voor diegene!).
Neem je tijd om dit even op jouw manier een plekje te geven (jou kennende doe je dat vast wel) en kom daarna weer lekker posten wanneer en hoe jij dat wil. Laat dit topic jouw veilige plekje blijven, waarin je mag reageren op wat je raakt, maar waarin dat niet als verplichting voelt. Want sommige heftige dingen verwerk je nu eenmaal het beste privé.
Anna, ik hoop dat je niet al teveel van de kaart bent. In de periode rond mijn keerpunt van terminaal ziek naar mens met toekomstperspectief had ik een uitvaart in mijn (niet eens zo directe) omgeving. Dagen ben ik van de kaart geweest en kon ik alleen maar denken "ik ben de volgende!". Ik heb me toen heel stilletjes weggetrokken in mijn coconnetje, om die gevoelens eerst goed diep weg te stoppen, voordat ik weer verder kon met proberen mijn eigen hoofd op een gezellige manier boven water proberen te houden.
Ik kan me voorstellen dat je even goed van de kaart bent na zo'n heftig bericht in je topic. Ik kan me voorstellen dat je niet weet hoe je er op moet reageren en ik kan me zelfs voorstellen dat je er liefst gewoon überhaupt niet op wil reageren.
Dit is jouw topic, Anna. Als jij het bericht van Anoia privé wil verwerken en hier gewoon verder wil praten over schijnbare onbenulligheden, dan mag dat. Ik denk niet dat iemand dat raar zou vinden (en als wel: pech voor diegene!).
Neem je tijd om dit even op jouw manier een plekje te geven (jou kennende doe je dat vast wel) en kom daarna weer lekker posten wanneer en hoe jij dat wil. Laat dit topic jouw veilige plekje blijven, waarin je mag reageren op wat je raakt, maar waarin dat niet als verplichting voelt. Want sommige heftige dingen verwerk je nu eenmaal het beste privé.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
dinsdag 4 juli 2017 om 10:00
Zeer mooi verwoord. .*Beeldig* schreef: ↑04-07-2017 08:52Man van Anoia, gecondoleerd. Wat een bijzonder mooi en hartverscheurend bericht heeft Anoia geschreven voor Anna. Bijzonder hoor!
Anna, ik hoop dat je niet al teveel van de kaart bent. In de periode rond mijn keerpunt van terminaal ziek naar mens met toekomstperspectief had ik een uitvaart in mijn (niet eens zo directe) omgeving. Dagen ben ik van de kaart geweest en kon ik alleen maar denken "ik ben de volgende!". Ik heb me toen heel stilletjes weggetrokken in mijn coconnetje, om die gevoelens eerst goed diep weg te stoppen, voordat ik weer verder kon met proberen mijn eigen hoofd op een gezellige manier boven water proberen te houden.
Ik kan me voorstellen dat je even goed van de kaart bent na zo'n heftig bericht in je topic. Ik kan me voorstellen dat je niet weet hoe je er op moet reageren en ik kan me zelfs voorstellen dat je er liefst gewoon überhaupt niet op wil reageren.
Dit is jouw topic, Anna. Als jij het bericht van Anoia privé wil verwerken en hier gewoon verder wil praten over schijnbare onbenulligheden, dan mag dat. Ik denk niet dat iemand dat raar zou vinden (en als wel: pech voor diegene!).
Neem je tijd om dit even op jouw manier een plekje te geven (jou kennende doe je dat vast wel) en kom daarna weer lekker posten wanneer en hoe jij dat wil. Laat dit topic jouw veilige plekje blijven, waarin je mag reageren op wat je raakt, maar waarin dat niet als verplichting voelt. Want sommige heftige dingen verwerk je nu eenmaal het beste privé.
dinsdag 4 juli 2017 om 15:56
Ik vind het inderdaad moeilijk om hier weer te reageren. Juist omdat ik niet met allerlei onbenulligheidjes over mijn leven anderen (en vooral man van Anoia niet) het gevoel wil geven dat ik zo over die post heen ben gestapt en het me niets doet. Want het doet me heel veel. Ik denk er dagelijks meerdere keren aan en heb zaterdagavond heel hard met man op de bank zitten huilen (ja, hij is weer thuis 
). Maar inderdaad, wat Beeldig ook zegt, sommige dingen verwerk je alleen en ik heb inderdaad de afgelopen dagen in mijn cocon gezeten. Op mijn veilige plekje op de bank, de grote boze buitenwereld buitengesloten. Niet aan denken, dan kunnen we net doen of het er niet is. Want als ik toegeef dat het er wel is, dan stort ik misschien wel in. En hoewel dat volgens de psychologen misschien beter is, vind ik het wel fijn in mijn cocon en heb ik geen enkele behoefte om daaruit te komen.
Wat dus niet wil zeggen dat ik niet naar buiten ga. Gisteren 4 keer heen en weer naar school gelopen, vandaag 3 keer en poe.... wat is mijn conditie achteruit gehold na die 3 weken plat liggen. Ik ben net op het schoolplein gewoon op de stoeprand gaan zitten, zo moe was ik. In het kader van goede voornemens uitvoeren was ik vanmiddag nog helemaal naar de pokegym gelopen om die over te gaan nemen, valt op 5 meter van de gym mijn telefoon uit! Heel pokemon go vastgelopen. Gelukkig staat daar een bankje (daardoor best populaire gym ), dus heb maar even zitten uitpuffen voordat ik de hele wandeling van 500 meter terug begon. En ja hoor, na 10 meter doet hij het weer. Zou ik daar nou net geen bereik hebben met mijn telefoon? Vond het wel heel stom 
.
Oh en Smart, huis werd trouwens zondag wel afgebroken toen man weer thuis was. Ineens waren er 3 met een starwars zwaard aan het vechten ipv alleen 2 kleine jongetjes
). Maar inderdaad, wat Beeldig ook zegt, sommige dingen verwerk je alleen en ik heb inderdaad de afgelopen dagen in mijn cocon gezeten. Op mijn veilige plekje op de bank, de grote boze buitenwereld buitengesloten. Niet aan denken, dan kunnen we net doen of het er niet is. Want als ik toegeef dat het er wel is, dan stort ik misschien wel in. En hoewel dat volgens de psychologen misschien beter is, vind ik het wel fijn in mijn cocon en heb ik geen enkele behoefte om daaruit te komen. Wat dus niet wil zeggen dat ik niet naar buiten ga. Gisteren 4 keer heen en weer naar school gelopen, vandaag 3 keer en poe.... wat is mijn conditie achteruit gehold na die 3 weken plat liggen. Ik ben net op het schoolplein gewoon op de stoeprand gaan zitten, zo moe was ik. In het kader van goede voornemens uitvoeren was ik vanmiddag nog helemaal naar de pokegym gelopen om die over te gaan nemen, valt op 5 meter van de gym mijn telefoon uit! Heel pokemon go vastgelopen. Gelukkig staat daar een bankje (daardoor best populaire gym
), dus heb maar even zitten uitpuffen voordat ik de hele wandeling van 500 meter terug begon. En ja hoor, na 10 meter doet hij het weer. Zou ik daar nou net geen bereik hebben met mijn telefoon? Vond het wel heel stom .Oh en Smart, huis werd trouwens zondag wel afgebroken toen man weer thuis was. Ineens waren er 3 met een starwars zwaard aan het vechten ipv alleen 2 kleine jongetjes
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
