Psyche
alle pijlers
Wanhoop, wie/wat kan mij helpen met werk?
woensdag 11 december 2019 om 05:30
In een ander topic heb ik geschreven dat ik hoogstwaarschijnlijk autisme heb en overspannen thuis zit voor de tweede keer. Bij geen enkele baan heb ik het langer dan een jaar volgehouden. Of ik zei iets ongekukkigs tegen een collega, raakte het overzicht kwijt (bijbanen), of het liep in de soep.
Ik wil echt graag werken, bijdragen. Ik ben hoogopgeleid en slim maar het gaat steeds mis. Nu zit ik sinds gisteren weer thuis, ik wacht tot ik terecht kan bij de bedrijfsarts maar hij gaat mij niet helpen om te kijken wat ik nu nog wél kan. Een jobcoach van het uwv doet dat wel, maar dan moet ik eerst in de ZW komen en mijn contract loopt pas in juli af. Ik weet alleen dat onderwijs gewoon echt niet meer gaat.
Vorig jaar heb ik veel gesolliciteerd op banen als administratief medewerker etc maar daar kwam ik niet tussen. Vroeger heb ik ook sales gedaan maar ik mis die overredingskracht. Een vriend opperde recruiter maar ik weet dat ik dát ook niet kan. Ik ben verbaal wel sterk maar ik heb niet de juiste persoonlijkheid. Ik kan niet het blije ei uithangen.
Ik ben sterk in taal, details, heb een zeer grote algemene kennis en kan in "normale" situaties goed uit de voeten. Maar zet me aub niet in een leidingrol.
Ik heb gisteren 2 uur op het kantoor van mijn leidinggevende gehuild en me daarna overspannen gemeld na een bezoek HAP. Ik had flinke suicidale gedachten en het ging niet meer.
En dat gaat het ook vandaag niet. Ik pieker de hele dag wat nu. Ik realiseer me nu dat ik echt gehandicapt ben. Dat ik het niet langer kan wegmoffelen met pillen en mooie verhalen. Ik ben 30 en ik ben al 3x overspannen geweest, heb 2x een depressie gehad en een zelfmoordpoging gedaan. Ik heb autisme en dat gaat niet weg. Nooit.
Ik heb hulp nodig met uitvinden van wat bij mij past en wat ik kan doen. Ik kan een loopbaanbegeleider inhuren maar ik weet niet of die snapt waarom ik dingen niet kan ondanks mijn hoge opleidingen.
Ik weet niet wat ik precies wil met mijn topic. Tips, steun maar ook een luisterend oor. Ik voel me mislukt, gefaald. Iets wat ik graag wilde is niet mogelijk meer...
Ik wil echt graag werken, bijdragen. Ik ben hoogopgeleid en slim maar het gaat steeds mis. Nu zit ik sinds gisteren weer thuis, ik wacht tot ik terecht kan bij de bedrijfsarts maar hij gaat mij niet helpen om te kijken wat ik nu nog wél kan. Een jobcoach van het uwv doet dat wel, maar dan moet ik eerst in de ZW komen en mijn contract loopt pas in juli af. Ik weet alleen dat onderwijs gewoon echt niet meer gaat.
Vorig jaar heb ik veel gesolliciteerd op banen als administratief medewerker etc maar daar kwam ik niet tussen. Vroeger heb ik ook sales gedaan maar ik mis die overredingskracht. Een vriend opperde recruiter maar ik weet dat ik dát ook niet kan. Ik ben verbaal wel sterk maar ik heb niet de juiste persoonlijkheid. Ik kan niet het blije ei uithangen.
Ik ben sterk in taal, details, heb een zeer grote algemene kennis en kan in "normale" situaties goed uit de voeten. Maar zet me aub niet in een leidingrol.
Ik heb gisteren 2 uur op het kantoor van mijn leidinggevende gehuild en me daarna overspannen gemeld na een bezoek HAP. Ik had flinke suicidale gedachten en het ging niet meer.
En dat gaat het ook vandaag niet. Ik pieker de hele dag wat nu. Ik realiseer me nu dat ik echt gehandicapt ben. Dat ik het niet langer kan wegmoffelen met pillen en mooie verhalen. Ik ben 30 en ik ben al 3x overspannen geweest, heb 2x een depressie gehad en een zelfmoordpoging gedaan. Ik heb autisme en dat gaat niet weg. Nooit.
Ik heb hulp nodig met uitvinden van wat bij mij past en wat ik kan doen. Ik kan een loopbaanbegeleider inhuren maar ik weet niet of die snapt waarom ik dingen niet kan ondanks mijn hoge opleidingen.
Ik weet niet wat ik precies wil met mijn topic. Tips, steun maar ook een luisterend oor. Ik voel me mislukt, gefaald. Iets wat ik graag wilde is niet mogelijk meer...
woensdag 11 december 2019 om 08:45
Dank je Biebeltje, ik heb hulp en zit nu middenin een testtraject.Biebeltje schreef: ↑11-12-2019 08:41Het belangrijkste is nu inderdaad om even alleen voor jezelf te zorgen. En ik snap heel goed dat het tegennatuurlijk voelt omdat je je niet aan wil stellen, je moet gewoon door gaan, want je moet het allemaal toch gewoon kunnen... Maar je systeem is momenteel overbelast. Vergelijk het met een computer die is vastgelopen, die moet je ook even de tijd geven zich te kunnen herpakken.
Wat al eerder gevraagd is: heb je al een diagnose voor autisme? Zo nee, ga naar de huisarts en vraag een verwijzing aan! De wachttijden kunnen behoorlijk lang zijn, dan heb je het maar vast in gang gezet.
En ik kan je uit ervaring zeggen dat er genoeg goede hulpverleners zijn die ook kennis hebben van autisme en wat daar bij komt kijken. Er zijn ook speciale jobcoaches voor mensen met autisme.
Het leest alsof je al best goed voor ogen hebt op welke vlakken je elke keer stuk loopt. Vraag daar hulp bij zodat je een goed beeld kan krijgen van waar je goed in bent en waar je echt stuk op gaat. Dan kun je dat ook makkelijker aangeven aan je omgeving.
Ik heb op mijn 29e de diagnose autisme gekregen. We zijn nu bijna 10 jaar verder en het gaat over het algemeen best wel goed. Je mag me altijd een berichtje sturen als je meer wil weten.
Maar voor nu: veel sterkte! Probeer je hersenspinsels van je af te schrijven zodat ze uit je hoofd gaan. En probeer rust te nemen.
Fijn dat het voor jou goed is gekomen, dat maakt me hoopvol. Hoe kom je aan zo'n jobcoach?
woensdag 11 december 2019 om 08:49
Zodra je je officiële diagnose hebt openen er vanzelf deuren naar de juiste hulpverlening. Nu is het zaak dat je rust neemt en weer in rustiger vaarwater komt.
Er zijn inderdaad bedrijven die juist op zoek zijn naar autisten en waar zelfs alleen autisten werken. Zodra je weer wat ruimte hebt in je hoofd zou je eens contact met ze kunnen opnemen, kijken wat er mogelijk is. Maar voor nu gewoon even rust.
Er zijn inderdaad bedrijven die juist op zoek zijn naar autisten en waar zelfs alleen autisten werken. Zodra je weer wat ruimte hebt in je hoofd zou je eens contact met ze kunnen opnemen, kijken wat er mogelijk is. Maar voor nu gewoon even rust.
woensdag 11 december 2019 om 09:06
Lees even terug, daar vind je het antwoord.Schabolleke schreef: ↑11-12-2019 08:45Dank je Biebeltje, ik heb hulp en zit nu middenin een testtraject.
Fijn dat het voor jou goed is gekomen, dat maakt me hoopvol. Hoe kom je aan zo'n jobcoach?
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
woensdag 11 december 2019 om 09:47
Ik kon via mijn werk een jobcoach aanvragen.Schabolleke schreef: ↑11-12-2019 08:45Fijn dat het voor jou goed is gekomen, dat maakt me hoopvol. Hoe kom je aan zo'n jobcoach?
Maar wat anderen ook al zeggen. Neem nu even pas op de plaats. Maak hooguit een lijstje van al dit soort mogelijkheden en informatiebronnen voor later, maar doe er nog even niks mee.
woensdag 11 december 2019 om 10:17
Mijn familielid heeft dit ook gehad. We hebben bij het centrum een gesprek gehad en zijn nu ietsjes wijzer geworden over hoe zijn brein werkt.Schabolleke schreef: ↑11-12-2019 08:38Nee niet nu. Nu ben ik overspannen thuis. Maar het voelt fijn als ik opties heb om naar uit te kijken.
Bij hem werkt het iig zo dat hij tegenslag enorm groot en alles verterend maakt in zijn hoofd en daarin vast blijft zitten.
Hij heeft nu therapie, mindfulness. Dat werkt wel iets voor hem. Maar er is nog een lange weg te gaan, voor hem vallen de puzzelstukjes ook pas nu op hun lek.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
woensdag 11 december 2019 om 11:16
Je schrijft dat jij je nu pas realiseert dat je echt gehandicapt bent en dat niet weg kunt moffelen. Ik denk dat dit de eerste stap is naar een mooier en minder moeizaam leven.
Door jezelf anders voor te doen dan je bent, zul je altijd tegen grenzen aan blijven lopen. Je maakt je leven daarmee voor jezelf zoveel ingewikkelder dan nodig is.
Dergelijke “etiketjes” zijn niet bedoelt om mensen af te keuren of af te wijzen, maar juist om hen beter te kunnen begrijpen en verder te kunnen helpen. Als je eenmaal weet wie je bent en wat jij nodig hebt, kun je veel gerichter naar oplossingen zoeken.
Er zijn inderdaad bedrijven die bewust zoeken naar mensen met autisme. Er zijn ook hierin gespecialiseerde (job) coaches, gespecialiseerde opleiders, gespecialiseerde werving-, selectie en detacheringsbureaus. Kortom, met een diagnose gaat er juist een wereld aan hulp en mogelijkheden voor je open.
Door jezelf anders voor te doen dan je bent, zul je altijd tegen grenzen aan blijven lopen. Je maakt je leven daarmee voor jezelf zoveel ingewikkelder dan nodig is.
Dergelijke “etiketjes” zijn niet bedoelt om mensen af te keuren of af te wijzen, maar juist om hen beter te kunnen begrijpen en verder te kunnen helpen. Als je eenmaal weet wie je bent en wat jij nodig hebt, kun je veel gerichter naar oplossingen zoeken.
Er zijn inderdaad bedrijven die bewust zoeken naar mensen met autisme. Er zijn ook hierin gespecialiseerde (job) coaches, gespecialiseerde opleiders, gespecialiseerde werving-, selectie en detacheringsbureaus. Kortom, met een diagnose gaat er juist een wereld aan hulp en mogelijkheden voor je open.
woensdag 11 december 2019 om 11:20
donderdag 12 december 2019 om 00:13
Hi!
Ik ervaar een soortgelijke situatie.
En mijn inzicht voor mezelf is je hersenen werken anders en zijn uniek! Er tegen vechten of vluchten putten je hersenen uit. Waardoor je stress verhoogd en dit lijdt tot nog meer prikkelverwerkingsklachten.
Stop met vechten en vluchten en leer het te verdragen. Zoek je eigen gebruiksaanwijzing! Zoek t niet bij mensen die t niet begrijpen. Dat put je ook uit.
Zoek voor mijn part een simpele baan die genoeg voldoening geeft en fuck it als je t niet volhoud. Het is een avontuur en een zoektocht.
Ik zelf heb nu een baan wat ik haast niet vol kan houden, maar t is weinig uur en ik wil t leren verdragen. Bij mij heeft t te maken met mezelf verliezen in t vechten en vluchten. Niet zo zeer in t werk zelf. Eerst leren verdragen en acceptatie dan pas verder kijken. De voldoening haal ik op dit moment uit vrijwilligers werk. Daarnaast vertrouw ik erop dat therapie mij verder brengt en ik vanzelf ga voelen wat ik wel en niet kan.
Voor mij is inkomen belangrijk vandaar dat ik zo de puzzel kloppend maak voor een juiste prikkelbalans!
Ik ervaar een soortgelijke situatie.
En mijn inzicht voor mezelf is je hersenen werken anders en zijn uniek! Er tegen vechten of vluchten putten je hersenen uit. Waardoor je stress verhoogd en dit lijdt tot nog meer prikkelverwerkingsklachten.
Stop met vechten en vluchten en leer het te verdragen. Zoek je eigen gebruiksaanwijzing! Zoek t niet bij mensen die t niet begrijpen. Dat put je ook uit.
Zoek voor mijn part een simpele baan die genoeg voldoening geeft en fuck it als je t niet volhoud. Het is een avontuur en een zoektocht.
Ik zelf heb nu een baan wat ik haast niet vol kan houden, maar t is weinig uur en ik wil t leren verdragen. Bij mij heeft t te maken met mezelf verliezen in t vechten en vluchten. Niet zo zeer in t werk zelf. Eerst leren verdragen en acceptatie dan pas verder kijken. De voldoening haal ik op dit moment uit vrijwilligers werk. Daarnaast vertrouw ik erop dat therapie mij verder brengt en ik vanzelf ga voelen wat ik wel en niet kan.
Voor mij is inkomen belangrijk vandaar dat ik zo de puzzel kloppend maak voor een juiste prikkelbalans!
donderdag 12 december 2019 om 00:23
Stress wordt verhoogd door vechten en vluchten waardoor je juist meer klachten krijgt. En hierdoor juist ook minder goed kunt functioneren, dus bv moeilijker keuzes maken, vastzitten in gedachtes en emoties.
Verdragen en accepteren door er positief naar te kijken. En te kijken naar wat je op dit moment kan is een goede stap.
Ik ben zelf erg trots dat ik met een afwijkend brein, nu inzie dat ik het vechten en vluchten mag bedanken voor 37j overleving! Ik ga t nu accepteren en andere liefdevollere manieren verzinnen, want ik moet er toch mee leren leven en eigenlijk kan t alleen maar beter worden want ik had t altijd al.
Kijk naar al jou goede en sterke kwaliteiten.
Verdragen en accepteren door er positief naar te kijken. En te kijken naar wat je op dit moment kan is een goede stap.
Ik ben zelf erg trots dat ik met een afwijkend brein, nu inzie dat ik het vechten en vluchten mag bedanken voor 37j overleving! Ik ga t nu accepteren en andere liefdevollere manieren verzinnen, want ik moet er toch mee leren leven en eigenlijk kan t alleen maar beter worden want ik had t altijd al.
Kijk naar al jou goede en sterke kwaliteiten.
donderdag 12 december 2019 om 15:58
Ik herken mijzelf in jouw situatie enorm. Wat vervelend inderdaad. Zelf had ik bij mijn eerste baantje enorm last van een gebrek aan energie om nog sociale interactie te hebben met mijn collega's, wat leidde tot miscommunicatie, wat weer leidde tot fouten en overspannen raken. Bleek dus dat ik ook een vorm van autisme heb (PDD-NOS).
Het helpt zeker niet om nu gewoon verder te gaan zoals je dat normaal doet. Depressie is geen geintje, en tegen jezelf dat anderen het "erger hebben" helpt niemand niet. Laat staan zelfmoordpogingen.
Laat jezelf testen en zoek iemand die gespecialiseerd is en opgeleid om jou hier mee te helpen (bijvoorbeeld een loopbaanbegeleider). Als je wilt kan ik je een aantal voorstellen doen van mensen die mij of kennissen geholpen hebben.
Ik kan uit ervaring zeggen: het helpt.
Het helpt zeker niet om nu gewoon verder te gaan zoals je dat normaal doet. Depressie is geen geintje, en tegen jezelf dat anderen het "erger hebben" helpt niemand niet. Laat staan zelfmoordpogingen.
Laat jezelf testen en zoek iemand die gespecialiseerd is en opgeleid om jou hier mee te helpen (bijvoorbeeld een loopbaanbegeleider). Als je wilt kan ik je een aantal voorstellen doen van mensen die mij of kennissen geholpen hebben.
Ik kan uit ervaring zeggen: het helpt.
