Word ik ooit weer de oude? Depressie in het verleden.

02-02-2019 21:20 407 berichten
Hallo allemaal,

Een paar jaar geleden heb ik in een depressie gezeten en dat heeft ruim anderhalf jaar geduurd.
Voordat ik in die depressie belandde was ik altijd overal positief over en had een enorme energie, maar hoe erg ik ook mijn best doe, ik ben nooit meer dezelfde geworden, ik ben een soort van neutraal, iemand geworden die nooit meer ergens met volle teugen van kan genieten.
Eén en ander heeft ook veel invloed op mijn dagelijks leven, want er komt niets meer uit me. Ten eerste duurt het vaak tot een uur of drie eer ik eens een keertje onder de douche stap, vooral nu het winter is en koud treuzel ik tot een punt dat het bijna niet meer hoeft. Ten tweede kom ik de deur niet meer uit. Waar ik dagelijks wel iets te doen had en er veel plezier in beleefde, zie ik nu het plezier er niet meer in. Het is al heel lang geleden dat ik voor het laatst de stad in ben geweest en de markt daar weet ik de weg al heel lang niet meer.
Ik had een Cinevillepas om onbeperkt naar de bios te gaan en in vier maanden ben ik één keer geweest, dus ik heb hem maar opgezegd.
Eigenlijk kom ik alleen maar buiten om boodschappen te doen en zelfs dat gaat met grote moeite.

Ik voel me niet depressief, maar leef wel alsof het wel zo is.

Mijn vraag: word ik ooit nog mijn oude zelf of moet ik er iets mee om dat te bereiken?
Zijn er ervaringsdeskundigen?
redbulletje schreef:
24-02-2019 19:07
Hij wil niet dat jij je er mee bemoeit maar hij durft ook zelf niet in opstand te komen tegen dit regime?

Als hij kan/moet werken, waarom kan hij dan niet echt op zichzelf wonen zonder al die bemoeienissen en verplichtingen?

Nee ik mag me er niet mee bemoeien van hem. En hij denkt dat de profs het wel weten wat het beste is voor hem.
Hij heeft die ambulante begeleiding wel nodig. Omdat hij gestuurd moet worden in bijvoorbeeld het aanhouden van een ritme. Hij krijgt niet dagelijks ondersteuning, 1x in de 14 dagen huisbezoek om dingen door te nemen (planning, huishouden, afspraken) en 1x in de week via de app of telefoon om te kijken of alles goed gaat. En ze zien elkaar bij de activiteiten.
Renee_XX schreef:
24-02-2019 19:13
Ah wat fijn voor hem. En voor jou. Zal een opluchting zijn dat het goed met hem gaat.
Ja, is inderdaad een hele opluchting, maar anderzijds heb ik hem er wel voor klaargestoomd omdat ik er altijd vanuit ben gegaan dat de wereld zich niet aan hem aanpast, dus moest ik hem leren zich aan te passen aan de wereld. Was zwaar, maar zeker de moeite waard. :)
Renee_XX schreef:
24-02-2019 19:18
Nee ik mag me er niet mee bemoeien van hem. En hij denkt dat de profs het wel weten wat het beste is voor hem.
Hij heeft die ambulante begeleiding wel nodig. Omdat hij gestuurd moet worden in bijvoorbeeld het aanhouden van een ritme. Hij krijgt niet dagelijks ondersteuning, 1x in de 14 dagen huisbezoek om dingen door te nemen (planning, huishouden, afspraken) en 1x in de week via de app of telefoon om te kijken of alles goed gaat. En ze zien elkaar bij de activiteiten.
Die zit dan 'n pak anders in elkaar dan ik: als ik me ergens niet in kan vinden dan gooi ik mijn kont tegen de krib ;-D
redbulletje schreef:
24-02-2019 19:25
Die zit dan 'n pak anders in elkaar dan ik: als ik me ergens niet in kan vinden dan gooi ik mijn kont tegen de krib ;-D

Hij is de helft van jouw leeftijd. Hij zal het ook wel leren tzt. Het is voor nu vnl. het tegen houden van een depressie en zijn structuur zo strak mogelijk houden . En ik denk dat als de depressie vandaag niet komt, het morgen wel komt.

Of zijn leven moet ineens een totaal andere positieve wending krijgen.

Op welke manier dan ook, hij zal op een dag wel andere inzichten krijgen en zijn grenzen beter leren aangeven.
Renee_XX schreef:
24-02-2019 19:55
Hij is de helft van jouw leeftijd. Hij zal het ook wel leren tzt. Het is voor nu vnl. het tegen houden van een depressie en zijn structuur zo strak mogelijk houden . En ik denk dat als de depressie vandaag niet komt, het morgen wel komt.

Of zijn leven moet ineens een totaal andere positieve wending krijgen.

Op welke manier dan ook, hij zal op een dag wel andere inzichten krijgen en zijn grenzen beter leren aangeven.
Maar wordt hij niet juist depri van die strakke structuur? Heeft hij al ns vrijheid ervaren?
redbulletje schreef:
24-02-2019 20:20
Maar wordt hij niet juist depri van die strakke structuur? Heeft hij al ns vrijheid ervaren?

Dat denk ik niet en ik weet ook niet zo goed hoe hem te leren dat dit wel eens bevrijdend zou kunnen zijn.
Ik zou niet weten op wat voor manier hij daarin gestimuleerd zou kunnen worden. Autisme, angststoornissen, faalangst, geen zelfrespect of waardering, negatieve kijk op alles.

Hoe kun je iemand overhalen om eens los te laten?
Geen idee, wellicht moet dat in jezelf zitten? Ik heb altijd al dwang willen ontvluchten en spijbelde gedurende mijn schooltijd voortdurend.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven