Relaties
alle pijlers
(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII
woensdag 28 juni 2017 om 12:24
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!
Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.
De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041
Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!
Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.
De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041
Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 7 november 2022 om 13:56
Mlous, als je er zo in staat lijkt het me prima, hoor!
Ik zie relaties die op enig punt verbroken worden ook niet als mislukt.
Je weet immers vooraf nooit of het goed uitpakt als je elkaar eenmaal echt leert kennen en dat zal je ook nooit te weten komen als dat reden zou zijn om het maar helemaal niet meer te proberen bij voorbaat, he?
Ik denk dat veel mensen afgestapt zijn (en ook een goede zaak is) van het idee dat je met 1 enige "Ware" per sé samen oud hoort te worden.
Mensen ontwikkelen zich ook nog eens, dus relaties tussen 2 mensen ook, het is een achterhaald idee dat alleen levenslang gecommitteerde relaties het predikaat "succesvol" krijgen.
(en anders tijdverspilling zouden zijn geweest).
Enerzijds zijn daardoor bij sommigen de verwachtingen véél te hooggespannen, oa dat iemand je helemaal moet aanbidden en "je op handen dragen" enzo (en vanaf dag 1 ook nog), dan zou bijna iedereen tegenwoordig teleurgesteld zijn en ook nog eens aan zichzelf wijten niet de juiste "keuzes" te kunnen maken als het later toch eindigt.
Wordt altijd zo simpel gesteld, alsof je bewust je partner uitkiest als zijnde "geschikt/ ongeschikt", terwijl er zoveel onbewuste factoren meespelen en een mysterieuze chemie waarom 2 mensen nou juist precies op elkaar vallen..
We hebben het wel over iets ongrijpbaars als (potentiele) liefde, en dat lijkt soms helemaal uitgevlakt te worden als je datingtopics leest, waar veelal geselecteerd wordt op "(on)geschiktheid", maar soms voorbijgaat aan dat hoe geschikt of passend iemand ook kan lijken, (en waarop dat dan passend is) daar niet automatisch ook liefdesgevoelens op ontwikkelen.
Ook niet als er werkelijke intenties zijn om iets serieus te vinden, liefde laat zich niet dwingen of sturen.
En als jij het profiel van je huidige geliefde had gezien op een site, met oa zijn drukbezette leven, had je dat misschien een beletsel gevonden, als je bewust had gekozen.
In het spontane geval zoals bij jou/ jullie gebeurd is, ontstaat verliefdheid en liefde ondánks verschillen en verschillen in leefwijzen en toekomstplannen, en op andere (dan "uitgekozen") wijze en gronden dan je zelf had kunnen verzinnen wat bij je past of niet.
De enige reden waarom het óók via datingsites kan gebeuren is volgens mij dat je net als waar dan ook iemand "treft" met wie dat spontaan verder net zo gaat als wanneer het op straat of waar dan ook was geweest.
Dus alleen de plaats verschilt (afgesproken) maar verder net als "in het wild" verloopt: je moet "het" tegenkomen (en dat kan overal zijn, behalve als je nergens komt natuurlijk).
Even hoge dosis mazzel dus!
Geniet nou eerst maar eens lekker van jullie vakantie, niet té veel bespreken, er hoeft geen druk op, geen haast, houd ook nu maar oog voor hoe het zich spontaan ontwikkelt, iig niet vanalles dood-analyseren of proberen onder controle te moeten hebben, dingen moeten ook kans en tijd hebben om te kunnen groeien, naar elkaar toe bewegen, je hoeft niet vanalles vast te leggen..
Veel plezier iig!
Ik zie relaties die op enig punt verbroken worden ook niet als mislukt.
Je weet immers vooraf nooit of het goed uitpakt als je elkaar eenmaal echt leert kennen en dat zal je ook nooit te weten komen als dat reden zou zijn om het maar helemaal niet meer te proberen bij voorbaat, he?
Ik denk dat veel mensen afgestapt zijn (en ook een goede zaak is) van het idee dat je met 1 enige "Ware" per sé samen oud hoort te worden.
Mensen ontwikkelen zich ook nog eens, dus relaties tussen 2 mensen ook, het is een achterhaald idee dat alleen levenslang gecommitteerde relaties het predikaat "succesvol" krijgen.
(en anders tijdverspilling zouden zijn geweest).
Enerzijds zijn daardoor bij sommigen de verwachtingen véél te hooggespannen, oa dat iemand je helemaal moet aanbidden en "je op handen dragen" enzo (en vanaf dag 1 ook nog), dan zou bijna iedereen tegenwoordig teleurgesteld zijn en ook nog eens aan zichzelf wijten niet de juiste "keuzes" te kunnen maken als het later toch eindigt.
Wordt altijd zo simpel gesteld, alsof je bewust je partner uitkiest als zijnde "geschikt/ ongeschikt", terwijl er zoveel onbewuste factoren meespelen en een mysterieuze chemie waarom 2 mensen nou juist precies op elkaar vallen..
We hebben het wel over iets ongrijpbaars als (potentiele) liefde, en dat lijkt soms helemaal uitgevlakt te worden als je datingtopics leest, waar veelal geselecteerd wordt op "(on)geschiktheid", maar soms voorbijgaat aan dat hoe geschikt of passend iemand ook kan lijken, (en waarop dat dan passend is) daar niet automatisch ook liefdesgevoelens op ontwikkelen.
Ook niet als er werkelijke intenties zijn om iets serieus te vinden, liefde laat zich niet dwingen of sturen.
En als jij het profiel van je huidige geliefde had gezien op een site, met oa zijn drukbezette leven, had je dat misschien een beletsel gevonden, als je bewust had gekozen.
In het spontane geval zoals bij jou/ jullie gebeurd is, ontstaat verliefdheid en liefde ondánks verschillen en verschillen in leefwijzen en toekomstplannen, en op andere (dan "uitgekozen") wijze en gronden dan je zelf had kunnen verzinnen wat bij je past of niet.
De enige reden waarom het óók via datingsites kan gebeuren is volgens mij dat je net als waar dan ook iemand "treft" met wie dat spontaan verder net zo gaat als wanneer het op straat of waar dan ook was geweest.
Dus alleen de plaats verschilt (afgesproken) maar verder net als "in het wild" verloopt: je moet "het" tegenkomen (en dat kan overal zijn, behalve als je nergens komt natuurlijk).
Even hoge dosis mazzel dus!
Geniet nou eerst maar eens lekker van jullie vakantie, niet té veel bespreken, er hoeft geen druk op, geen haast, houd ook nu maar oog voor hoe het zich spontaan ontwikkelt, iig niet vanalles dood-analyseren of proberen onder controle te moeten hebben, dingen moeten ook kans en tijd hebben om te kunnen groeien, naar elkaar toe bewegen, je hoeft niet vanalles vast te leggen..
Veel plezier iig!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 16 november 2022 om 13:22
Hoe gaat het met jullie, dames?
Beetje gewend aan de wintertijd?
Kabbelt het leven rustig verder en niks noemenswaardigs te vertellen of zijn er nog ontwikkelingen bij jullie?
Hier eindelijk die hardnekkige verkoudheid voorbij, is de medische mallemolen in gang gezet en kijk ik uit naar de komst hierheen van dochter en haar vriend, laatste week november.
Dagen van aktie afgewisseld met suffe dagen met weinig energie.
Waarbij gezegd moet worden dat als ik iets afspreek met iemand en ergens heen ga makkelijker vind dan dagen waarop toch al niks "moet" of hoeft wat niet morgen ook kan.
Soms is het tegen de tijd dat ik nét lekker bezig ben alweer schemerig of donker
Nu wintertruien en -vesten aan het wassen en kan de zomerkleding opgeborgen.
Wekelijks met zus een ritje waarbij we plaatsjes aandoen die we nog niet zo kennen.
Soms maak ik zelf zo'n ritje, even de vertrouwde omgeving uit, op relatief korte afstand is het hier nu zo prachtig, slingerwegen langs relatief veel statige buitenplaatsen, natuur, water, lieflijke dorpjes.
Afgelopen maandag zelf middagje op visite geweest met vriendin en aankomend weekend zaterdag zelf weer eens iemand uitgenodigd bij mij op visite die wel eens wat aandacht mocht, en al zo vaak elke keer beloofd heb "binnenkort toch echt eens te moeten afspreken" en dan nooit van komt.
Zondag borrel van een nichtje en zie ik meteen weer wat familie die wat verder weg woont
Bij hutje gaat nu het water eraf, een vriend doet dat voor me.
Moet nog minimaal schoonmaken daar een dagje en wat beddengoed enzo mee naar huis om te wassen (en de klieine, lichte stofzuiger die straks ideaal is voor de bovenverdieping), maar kan dan wel een emmertje warm water vragen aan buren.
En vochtvangers neerzetten in elke ruimte.
De nachten werden mij nu echt te koud en te vochtig (laatste keer 10 graden was nog te doen) en vroeg donker zodat je ook daar veel en vroeg binnen zit en moet gaan stoken.
En ook weinig buren/ bekenden buiten, dan zou het echt voor korte wandelingetjes zijn en uurtje per dag sauna/ zwemmen, maar de overige tijd in de kou/ regen.
Mag toch al niet klagen over hoe laat dat herfstachtige pas intrad dit jaar!
Weinig bijzonders te melden dus, en benieuwd hoe het met jullie is
Beetje gewend aan de wintertijd?
Kabbelt het leven rustig verder en niks noemenswaardigs te vertellen of zijn er nog ontwikkelingen bij jullie?
Hier eindelijk die hardnekkige verkoudheid voorbij, is de medische mallemolen in gang gezet en kijk ik uit naar de komst hierheen van dochter en haar vriend, laatste week november.
Dagen van aktie afgewisseld met suffe dagen met weinig energie.
Waarbij gezegd moet worden dat als ik iets afspreek met iemand en ergens heen ga makkelijker vind dan dagen waarop toch al niks "moet" of hoeft wat niet morgen ook kan.
Soms is het tegen de tijd dat ik nét lekker bezig ben alweer schemerig of donker
Nu wintertruien en -vesten aan het wassen en kan de zomerkleding opgeborgen.
Wekelijks met zus een ritje waarbij we plaatsjes aandoen die we nog niet zo kennen.
Soms maak ik zelf zo'n ritje, even de vertrouwde omgeving uit, op relatief korte afstand is het hier nu zo prachtig, slingerwegen langs relatief veel statige buitenplaatsen, natuur, water, lieflijke dorpjes.
Afgelopen maandag zelf middagje op visite geweest met vriendin en aankomend weekend zaterdag zelf weer eens iemand uitgenodigd bij mij op visite die wel eens wat aandacht mocht, en al zo vaak elke keer beloofd heb "binnenkort toch echt eens te moeten afspreken" en dan nooit van komt.
Zondag borrel van een nichtje en zie ik meteen weer wat familie die wat verder weg woont
Bij hutje gaat nu het water eraf, een vriend doet dat voor me.
Moet nog minimaal schoonmaken daar een dagje en wat beddengoed enzo mee naar huis om te wassen (en de klieine, lichte stofzuiger die straks ideaal is voor de bovenverdieping), maar kan dan wel een emmertje warm water vragen aan buren.
En vochtvangers neerzetten in elke ruimte.
De nachten werden mij nu echt te koud en te vochtig (laatste keer 10 graden was nog te doen) en vroeg donker zodat je ook daar veel en vroeg binnen zit en moet gaan stoken.
En ook weinig buren/ bekenden buiten, dan zou het echt voor korte wandelingetjes zijn en uurtje per dag sauna/ zwemmen, maar de overige tijd in de kou/ regen.
Mag toch al niet klagen over hoe laat dat herfstachtige pas intrad dit jaar!
Weinig bijzonders te melden dus, en benieuwd hoe het met jullie is
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 16 november 2022 om 16:04
He bah, een verhaal geschreven over spinnen op mijn dekbed, het werk wat even niet zo leuk was, het boek Camino welke ik aan het lezen ben maar afgeleid word door series op Netflix... Even een andere site op telefoon geopend en alles weg.
Suzy wat goed dat het traject in gang is gezet, wanneer verwacht je dat je op moet?
Pauwenveer hoe gaat het met je nu je met de medicatie gestopt bent en met de coach?
Nicci voel je je nog zo goed?
Mlous nog geen klein, piepklein ergenisje?
Suzy wat goed dat het traject in gang is gezet, wanneer verwacht je dat je op moet?
Pauwenveer hoe gaat het met je nu je met de medicatie gestopt bent en met de coach?
Nicci voel je je nog zo goed?
Mlous nog geen klein, piepklein ergenisje?
Hatsjikideee...
donderdag 17 november 2022 om 11:23
Oh, wat ergerlijk, Pausini, ik heb een hekel aan forummen op mobiel om diezelfde reden, ook zo op Ipad, dat je ineens die pagina met je reactie kwijt bent daarop!
Camino heb ik ook gelezen, ik vond het inspirerend!
Ken een vrouw die hem zelf gelopen heeft, al van 2 kanten zelfs.
Dat mensen zo'n uitdaging aangaan, tegen vanalles aanlopen en tot allerlei inzichten komen, die vaak levensveranderend zijn, daar heb ik veel respect voor!
Ik zie nog steeds op tegen de operatie en tijd daarna, tis te danken aan dat mijn naasten aandringen en ik weer redelijk fit ben, dat het in gang is gezet.
Na fiat door anestesie is de wachttijd dacht ik iets van 30 werkdagen.
Is het op je werk inmiddels weer okay?
Als ik eenmaal aan het lezen ben kan ik juist moeilijk stoppen, haha, nu al paar keer gebeurd dat het diep in de nacht werd omdat het (e)boek uit moest
Dat had ik met de enige serie die ik ooit op netflix heb gekeken ook, trouwens, alleen al omdat de volgende aflevering direct beschikbaar was, vaak na op het eind een cliffhanger, dat werkt verslavend. Soms hele seizoenen nog te gaan, dan is het voordeel van een boek dat het na een tijdje iig uit is
Ben ook benieuwd naar de anderen, geen nieuws = goed nieuws?
Camino heb ik ook gelezen, ik vond het inspirerend!
Ken een vrouw die hem zelf gelopen heeft, al van 2 kanten zelfs.
Dat mensen zo'n uitdaging aangaan, tegen vanalles aanlopen en tot allerlei inzichten komen, die vaak levensveranderend zijn, daar heb ik veel respect voor!
Ik zie nog steeds op tegen de operatie en tijd daarna, tis te danken aan dat mijn naasten aandringen en ik weer redelijk fit ben, dat het in gang is gezet.
Na fiat door anestesie is de wachttijd dacht ik iets van 30 werkdagen.
Is het op je werk inmiddels weer okay?
Als ik eenmaal aan het lezen ben kan ik juist moeilijk stoppen, haha, nu al paar keer gebeurd dat het diep in de nacht werd omdat het (e)boek uit moest
Dat had ik met de enige serie die ik ooit op netflix heb gekeken ook, trouwens, alleen al omdat de volgende aflevering direct beschikbaar was, vaak na op het eind een cliffhanger, dat werkt verslavend. Soms hele seizoenen nog te gaan, dan is het voordeel van een boek dat het na een tijdje iig uit is
Ben ook benieuwd naar de anderen, geen nieuws = goed nieuws?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 17 november 2022 om 23:45
Dank voor je liefdevolle reactie!Suzy65 schreef: ↑04-11-2022 13:59Hoi Lucy, welkom hier!
Lisanne schrijft al jaren niet meer mee, heeft hier een tijd geleden nog wel een update gegeven, heeft inmiddels een man en kind en gaat heel goed met haar.
Er zijn zeker wel meer mensen dan jij die het prima vinden en zelfs de voorkeur geven aan een single bestaan boven het leven delen met een partner. Jammer dat dat raar wordt gevonden, dat komt doordat het tegenwoordig wordt vertaald in termen van "lukken" of "mislukken/falen"(alsof het een soort vaardigheid is die je geschikt of ongeschikt zou maken voor een bestendige relatie).
In die zin begrijp ik dat je het omschrijft als een maatschappelijk plaatje, waarin wordt aangenomen dat "iedereen" een relatie zou willen of horen te willen, dat dat het normale is dus en er iets mis moet zijn met je als je daar geeneens behoefte aan hebt. Het lijkt dus normaler om die behoefte te hebben en te balen dat het niet "lukt".
Of dat als je niemand treft (die de moeite waard is voor een serieuze relatie) men dan maar aanneemt dat niemand jóu daarvoor wil.
(zie hoe op datingtopics ook het idee leeft dat het bijna onbestáánbaar is dat een (beetje leuke, normale) vróuw geen partner vindt (want immers duizenden kandidaten die maar al te graag willen) >> dan ben je te kieskeurig oid, eigen keuze want aanbod genoeg?!
En met dat "een" relatie een soort prestatie is verworden (slagen of falen) lijkt het dus ook nog iets waar je (beter) je best voor zou horen te/ kunnen doen.
Waaronder er (eerst) voor te zorgen dat je eerst van jezelf houdt, gelukkig met jezelf bent, weet wat je wilt in je leven, dat ook op orde hebt, weet wat je zoekt in een ideale/ geschikte partner en wat voor relatie en wat wel en niet bij je past.
Ik krijg de indruk dat je voorheen nog gevoelig was voor die (soms denkbeeldige en soms hardop) druk uit je omgeving?
Al is het maar opmerkingen als "hoe kan dat nou dat zo'n leuke vrouw als jij nog niemand heeft gevonden?" en daarmee impliceren dat er iets mis is dan, met jou of je instelling, dat er iéts moet zijn wat dat verklaart (of dat je te weinig moeite doet om in aanraking te komen met potentiele kandidaten, online danwel irl).
Dat het een bewuste kéuze kan zijn komt in sommigen niet op (oa door projectie: die mensen zelf kunnen zich niet voorstellen om single te zijn en zich daar absoluut niet gelukkig bij voelen, dat is hún normaalwaarde, die ze op anderen ook toepassen, dús ieder (in hun ogen "normale") ander kan zich ook niet happy voelen als single).
Dus óf ze kunnen dat niet geloven óf denken dat er een reden voor moet zijn, zoals bindingsangst, slechte voorgaande ervaringen enzo waardoor je zelfs de hoop of de behoefte hebt opgegeven, niks te verwachten zodát je ook niet teleurgesteld kunt raken.
Net als mensen die bewust kiezen om geen kinderen te willen daar vraagtekens van anderen bij krijgen en zich moeten verdedigen waarom dat is.
Het is jammer dat mensen die zich als single niet alleen uitstekend kunnen redden, maar daar helemaal niet óngelukkig door zijn, en het okay of zelfs heel erg fijn vinden, daardoor een overtuiging van "buitenaf" (maatschappij, media en social media, omgeving, familie, vrienden) opgedrongen krijgen dat dat niet normaal kan zijn, een reden voor moet zijn, eoa belemmering is in jóu, waardoor je afwijkt.
Voor heel veel mensen zou het ontbreken van een liefdesrelatie iig geen vrijwillge keuze zijn.
En zouden in hun eigen situatie liever een slechte of matige relatie hebben dan helemaal zonder door het leven te gaan.
Ze kunnen zich het dus simpelweg niet voorstellen, dat er mensen bestaan die daar niet hetzelfde over denken.
Het is goed dat je dat gedeelte ("buitenaf") hebt kunnen loslaten.
Het is bevrijdend om te accepteren voor jezelf dat je op enig punt niét aan eoa "norm" beantwoordt en dat je dus "anders" bent (dan "de massa") en dat ook niet van plan bent.
Leuk boek in dat opzicht kan ik je aanraden: "Ongetemd leven".
Nogal Amerikaans, waar ze denk ik nog conservatiever zijn dan hier, de schrijfster gaat gebukt onder die druk (vanuit huis, maatschappelijke verwachtingen), trouwt en krijgt een gezin, maar bevrijdt zich van dat plaatje om te kunnen zijn zoals ze werkelijk van binnen is, en daarnaar te gaan leven.
In welk opzicht je ook "anders" bent, het gaat om het bevrijdende van daarvoor gaan, ipv proberen aan te passen om toch maar te voldoen aan dat plaatje/verwachtingen van "buitenaf" hoe het zou "horen" (voor iedereen).
En waar ze tegenaan loopt, zowel innerlijk als van buitenaf, om te "mogen" leven naar interne richtlijn. En tussen de regels door lees je in dat proces de wijsheid in de vorm van levensinzichten die dat oplevert!
Nu kán die acceptatie en happy single zijn idd een vorm van rationalisatie zijn, omdat het "niet lukte" en daar niet meer in geloven voor jezelf, dus vanuit eerdere teleurstelling er maar helemaal vanaf zien. Zelfbescherming, vanuit het idee dat niet meer "proberen" (het risico op "falen" heb je dan ook niet meer) meer rust geeft, dan hopen en telkens teleurgesteld worden.
Dus dat je gelukkigér bent als je je daar niet meer mee bezig houdt en je -bij gebrek aan iemand anders die daarvoor moet zorgen- zelf wel zorgt dat je een fijn leven leidt.
Dan zou het meer iets zijn van "bij neerleggen" en gemoedsrust, er het beste van maken door zelf de invloed te pakken die je zelf wél hebt op het leven wat je leidt, en je niet afhankelijk te maken van een (onbekende, denkbeeldige) ander voor je (dan pas) gelukkig te kunnen zijn/ voelen.
Ook daar is niks mis mee trouwens.
Ook mensen die het "opgegeven" hebben en denken dat ze nooit meer iemand zullen tegenkokmen en de rest van hun leven alleen blijven en dat ook best vinden, kunnen nog verrast worden.
Persoonlijk denk ik dat geluk voor een groot deel zit in "van betekenis zijn/ voelen" en dat kan op allerlei manieren.
Dat hoeft niet per se te zijn (liefde van en) voor 1 speciaal iemand, dat zou trouwens ook nogal karig zijn.
Er zijn veel meer manieren waarin je van betekenis kan zijn, een baan "die je met liefde doet", vrijwilligerswerk met voldoening/ betekenis, maar evengoed eoa sport met overgave, of eigen hobby, interesses, sociale leven, reizen, eoa ideaal nastreven en tijd/ aandacht in steken, enz.
Mensen mét partner hebben evengoed hun hobbels in het leven, en niemand zegt dan als dat soort manieren ontbreken en ze zich niet lekker in hun vel of nergens anders van betekenis voelen, depressief of ziek worden of hun baan of zorgen over een dierbare in de problemen of ziek hebben of zelfs verliezen: "maar je hebt toch je partner, dus zou je gelukkig moeten zijn, hoor!"
Want dat is het belangrijkste element voor gelukkig voelen?!
Ik durf te wedden dat een groot deel van de singles meer moeite en aandacht steekt in wat je zélf tenminste kunt doen en laten om lekker in je vel te zitten, om het leven de moeite waard te maken en oa besteden aan/ in hun relaties en bezigheden dan menig koppel zelf doet/ zou doen (omdat ze "elkaar al hebben" en (daardoor?) minder behoefte om individueel eea van buiten die relatie te "hoeven" halen.
Het hoeft niet, maar een relatie kan evengoed ook tot een zekere gemakzucht leiden: diegene vindt jou al leuk zoals je bent, accepteert misschien uit liefde dingen waar je zelf niet zo tevreden over bent, en andersom, dus kan het dan minder nodig voelen om iets te veranderen of in gang te zetten.
Het kan ook zijn dat een partner een stimulerende of sturende werking heeft en je juist meer uit jezelf haalt of onderneemt dan je in je eentje zou doen.
Het is voor iedereen anders, de ene bloeit op in een (stimulerende) relatie, de ander gaat zich aanpassen of anders/ beter voordoen om in de smaak te (blijven) vallen van vooral die ene/ enige/ diegene óm die relatie maar te behouden, en weer anderen bloeien op door een beroep te doen op hun eigen onafhankelijkheid en levenskracht om het leven de moeite waard te maken.
Het is allemaal goed.
En laten we niet vergeten dat het niet allemaal eigen "verdienste" is, maar ook een grote dosis mazzel of pech bij komt kijken, als het gaat om wie en wat er "op je pad komt", eigen aanleg (genen + opvoedin), hoe en waar je opgroeit, mee in aanraking komt, scholing, meemaakt, gezondheid, kansen krijgt en ziet, aan voorbeelden en ervaringen meekrijgt, div fysieke en karaktereigenschappen en mechanismen ontwikkelt..
Het is eigenlijk raar dat we als mensen zijnde zúlke verschillen hebben tov elkaar, dat ieder uniek is, maar nog steeds geloofd wordt dat er algemene richtlijnen of regels zijn die voor "iedereen" gelden. En niet alleen over wat nou geluk ís of gelukkig maakt, maar ook in andere zaken, en als "afwijkend" wordt gezien als je waar dan ook "anders" in bent of over denkt dan zogenaamd "iedereen" "normaal" vindt.
Er is overigens imo nog nooit zo'n tijd geweest als nu dat vanalles "maakbaar" wordt geacht te zijn, en aan jezelf te danken als het op enig gebied niet soepeltjes gaat.
Aan alles kun je immers zelf "werken", of het nu issues uit het nu of je verleden zijn, je voorkeuren en eigenschappen, uiterlijk, status, inkomen, geluk, gezondheid enz: ook wat je overkomt: alles wordt beschouwd als het is wat je er zelf van maakt.
Want zie ook bij bijv overstroming en mensen in dezelfde situatie met dezelfde verliezen op diverse manieren reageren en zolang er voorbeelden van mensen zijn die daar "sterker" uitkomen, iets constructiefs uit voortkomt, een bepaalde levenskracht tonen, zal daarnaar gewezen worden als "het gaat er niet om wat je overkomt, maar hoe je ermee omgaat" (en dus ligt het bij anderen, die dat niet lukt, aan hunzelf, hun gebrek aan kracht of vaardigheden).
Haha, en áls je er dan zelf idd iets van maakt, wordt dat door sommigen niet geloofd dat je daar werkelijk een tevreden en blij mens mee kunt zijn?!
Het is meer van "doe zoals wij zijn", dan hoor je erbij.
Omdat die mensen dat zelf ook doen (naar anderen kijken wat de norm is of voorschrijft) en dat hun normaalwaarde is (geworden, eigengemaakt), en zich vaak ook niet echt een voorstelling kunnen maken van iets anders, of buiten de eigen lijntjes (behoeften, gewoontes, normen en waarden, verlangens) kunnen (be)denken.
Het van jezelf niet (langer) hoéven te voldoen aan wat "buitenaf" verwacht wordt is denk ik een vorm van volwassenheid (oa losmaken van verwachtingen vanuit huis, familie, opvoeding), dat je besluit dat je zelf mag uitmaken hoe je leeft en waaraan en aan wie jij jeenergie, tijd en aandacht besteedt, zoals jij zélf goed dunkt.
Ook al weet je niet altijd zelf wat het "juiste" is (of alleen al voor jezelf is), dat je dan toch eerder vertrouwt op je innerlijk dan wat anderen vinden, is al heel bevrijdend!
En zeker als je daarbij van jezelf ook "fouten" mag maken, het leven en de keuzes daarin als een leerproces ziet, uit eigen ondervinding "wijzer" wordt, want ook weten wat niet "werkt" of wat je niét wilt, niét bij je past, enz draagt allemaal bij aan je levenservaring en jezelf beter leren kennen: zowel je sterke als zwakkere kanten.
Daar staat tegenover dat je in (al) je relatie(s) en bezigheden je weer andere delen van je persoonlijkheid leert kennen en kunt uitdiepen.
Dus niet alleen in een liefdesrelatie, hoewel dat weer confronteert met ándere aspecten (en eigenschappen, vaardigheden en behoeften enz) dan familie of vrienden, collega's of je buren.
Het is ook geen gulden wet dat je je in een liefdesrelatie moet aanpassen aan elkaar, het kan best zijn dat je iemand treft die gewoon past zoals je nu beiden al bent en van beide kanten geen of nauwelijks een beroep hoeft te doen op aanpassingsvermogen of rekening houden met dat de ander er(gens) anders in staat
en het als vanzelf gaat en blijft gaan.
Imo kun je zowel met als zonder relatie "jezelf zijn", het 1 sluit het ander niet uit, en ligt het niet aan wel/ niet een relatie hebben óf je jezelf bent en je je / je leven zich ontwikkelt zoals je zou willen.
Beide zijn niet zaligmakend, of eigenlijk hoéven dat niet te zijn, als je beseft dat hoe je je voelt je eigen staat/ gesteldheid is en niet hoeft áf te hangen van (een enkele) ander.
In je eentje is het net zo normaal om in periodes wel en niet happy te zijn als dat dat met een partner is, omdat dat mede afhankelijk is van allerlei andere oorzaken en persoonlijke uitdagingen die je in beide situaties kunnen treffen of weerhouden of juist aansporen.
Singles moeten veel uit zichzelf zien te halen, maar ook binnen een relatie komt het er toch echt op aan wat je uit jezelf haalt, kan de ander hooguit aanmoedigen of een spiegel zijn, maar ook weerhouden, he.
(denk aan het verwijt wat je weleens hoort: "je bent niet meer dezelfde als met wie ik getrouwd ben!" Dus het kan er ook voor zorgen dat je blijft zoals je bent..)
Het is fijn als je je al niks aantrekt van kortzichtige anderen, die zich niet echt kunnen inleven in een ander, maar alles beoordelen naar wat ze denken zelf te doen of te voelen als ze zelf in zo'n situatie zouden zijn, dus projectie, en niet kunnen inleven in of dat ook voor een ander automatisch geldt, die ander een andere persoonlijkheid en behoeftes kan hebben, dan hoe ze zelf zijn.
Dat niet meer serieus nemen en ook niet jezelf meer verdedigen daarvoor, gewoon je eigen gang gaan, waarbij je ook niks voor jezelf hóeft uit te sluiten. Of voor de rest van je leven. Gewoon zien wat het leven je brengt, of niet, want niemand weet dat vooraf, de toekomst kan zowel mogelijkheden bevatten die je nu nog niet kent, als beperkingen, je hoeft dus van beide niet uit te gaan en jezelf op vast te pinnen..
Ik ga dat boek zeker checken!
vrijdag 18 november 2022 om 12:43
vrijdag 18 november 2022 om 13:01
Camino van Anya Niewierra? Heb ik ook gelezen en ik vond hem best ok, maar niet perse heel goed geschreven. Kennen jullie Wild van Cheryl Strayed? Gebaseerd op een waargebeurd verhaal en erg indrukwekkend. Echt een powervrouw en als je haar boek leest krijg je spontaan zin om iets soortgelijks te gaan doen.
Suzy, ik ben blij te lezen dat het proces in gang is gezet. Dat je er tegenop ziet is logisch, maar je kan het maar beter zo snel mogelijk achter de rug hebben toch? Hoe gaat het nu met de pijn, nog steeds zo aanwezig als een tijdje terug?
Hier alleen maar positieve berichten. We wonen nu samen Ik ben nu bezig al mijn spullen te verhuizen en de poes is al over. Het is zo fijn! En ja, het gaat enorm snel maar deze man is zó goed voor mij. Niet alleen geeft hij me veel liefde, maar ook op sociaal gebied ben ik gedwongen uit mijn schulp te kruipen. Ik hou ervan alleen te zijn, maar ik vind dit toch ook wel erg fijn.
Op werkgebied zijn er ook ontwikkelingen, al zal ik daar nog wat geduld moeten hebben ben ik bang. Een vervanger is niet zo makkelijk te vinden midden in het seizoen en ik vind het ook lastig om te zeggen dat ik het echt niet naar mijn zin heb en zo spoedig mogelijk weg wil. Ik zou als freelancer kunnen blijven en daarom ben ik erg voorzichtig. Maar inmiddels doe ik voornamelijk dingen die ik niet leuk vindt, omdat mijn oudere collega nu voornamelijk ingezet wordt voor de leuke en creatieve dingen. Terwijl ik aan heb gegeven juist om die reden weg te willen, maar dat is blijkbaar niet echt aangekomen.
Binnenkort plan ik een tweede gesprek waarin hopelijk meer duidelijk wordt. En waarin ik zelf denk ik ook duidelijker en zakelijker moet gaan zijn. Niet echt mijn ding...
Suzy, ik ben blij te lezen dat het proces in gang is gezet. Dat je er tegenop ziet is logisch, maar je kan het maar beter zo snel mogelijk achter de rug hebben toch? Hoe gaat het nu met de pijn, nog steeds zo aanwezig als een tijdje terug?
Hier alleen maar positieve berichten. We wonen nu samen
Ik ben nu bezig al mijn spullen te verhuizen en de poes is al over. Het is zo fijn! En ja, het gaat enorm snel maar deze man is zó goed voor mij. Niet alleen geeft hij me veel liefde, maar ook op sociaal gebied ben ik gedwongen uit mijn schulp te kruipen. Ik hou ervan alleen te zijn, maar ik vind dit toch ook wel erg fijn.Op werkgebied zijn er ook ontwikkelingen, al zal ik daar nog wat geduld moeten hebben ben ik bang. Een vervanger is niet zo makkelijk te vinden midden in het seizoen en ik vind het ook lastig om te zeggen dat ik het echt niet naar mijn zin heb en zo spoedig mogelijk weg wil. Ik zou als freelancer kunnen blijven en daarom ben ik erg voorzichtig. Maar inmiddels doe ik voornamelijk dingen die ik niet leuk vindt, omdat mijn oudere collega nu voornamelijk ingezet wordt voor de leuke en creatieve dingen. Terwijl ik aan heb gegeven juist om die reden weg te willen, maar dat is blijkbaar niet echt aangekomen.
Binnenkort plan ik een tweede gesprek waarin hopelijk meer duidelijk wordt. En waarin ik zelf denk ik ook duidelijker en zakelijker moet gaan zijn. Niet echt mijn ding...
zondag 20 november 2022 om 11:51
Mlous, you go girl!
Ben blij voor je dat je zo happy bent, wie had dat gedacht nog niet zo lang geleden, he?
Qua werk nog even geduld hebben dus, helaas.
Misschien toch wat meer blijven hameren op dat jij ook minstens een deel van de creatievere werkzaamheden.
Het is ze of nog niet duidelijk genoeg, of ze trekken zich er niet veel van aan, omdat ze denken dat het wel los zal lopen met die onvrede, zoals het nu gaat.
En dat blijven hameren dan op een manier dat je toch je optie open laat om als freelancer bepaalde taken te willen blijven doen.
Als ze het nu al niet kunnen invullen, hoef je denk ik niet zo bang te zijn dat ze het risico nemen om helemaal zonder jou het te moeten gaan doen (of dat ze voorlopig geen vervanging vinden).
Lastig is het wel idd.
Kijk je ook buiten dit bedrijf naar evt mogelijkheden (al dan niet freelance)?
Ben blij voor je dat je zo happy bent, wie had dat gedacht nog niet zo lang geleden, he?
Qua werk nog even geduld hebben dus, helaas.
Misschien toch wat meer blijven hameren op dat jij ook minstens een deel van de creatievere werkzaamheden.
Het is ze of nog niet duidelijk genoeg, of ze trekken zich er niet veel van aan, omdat ze denken dat het wel los zal lopen met die onvrede, zoals het nu gaat.
En dat blijven hameren dan op een manier dat je toch je optie open laat om als freelancer bepaalde taken te willen blijven doen.
Als ze het nu al niet kunnen invullen, hoef je denk ik niet zo bang te zijn dat ze het risico nemen om helemaal zonder jou het te moeten gaan doen (of dat ze voorlopig geen vervanging vinden).
Lastig is het wel idd.
Kijk je ook buiten dit bedrijf naar evt mogelijkheden (al dan niet freelance)?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 20 november 2022 om 13:08
Heerlijk voor je Mlous, het is je van harte gegund, zo geloven wij ook weer met in de liefde 
Vanmorgen met eten een brug uit m'n mond gevallen, oh wat baal ik, kan zo echt niet gaan werken. Het is geen spoedbehandeling dus morgen naar eigen tandarts.
Vandaag maar het beste ervan maken.
Netflixxxxeeeen.
Vanmorgen met eten een brug uit m'n mond gevallen, oh wat baal ik, kan zo echt niet gaan werken. Het is geen spoedbehandeling dus morgen naar eigen tandarts.
Vandaag maar het beste ervan maken.
Netflixxxxeeeen.
Hatsjikideee...
zondag 20 november 2022 om 14:17
Ja, zometeen verjaardag van (volwassen) nichtje, zie ik mijn familie ook weer eens
Gisteren ex-zwager op visite gehad, eergister met zoon op pad geweest, dus deze week nogal wat familievertier
Dochter en haar vriend zijn op weg naar Nederland, is een hele rit, kan ik die over een weekje ook weer in de armen sluiten!
Geen idee hoe lang die blijven, weten ze zelf ook nog niet, denk ik..
Ik hoop dat je toch een fijne zondag hebt, en morgen is opgelost voor je, tis toch niet echt weer om buiten te komen als het niet hoeft.
Gisteren ex-zwager op visite gehad, eergister met zoon op pad geweest, dus deze week nogal wat familievertier
Dochter en haar vriend zijn op weg naar Nederland, is een hele rit, kan ik die over een weekje ook weer in de armen sluiten!
Geen idee hoe lang die blijven, weten ze zelf ook nog niet, denk ik..
Ik hoop dat je toch een fijne zondag hebt, en morgen is opgelost voor je, tis toch niet echt weer om buiten te komen als het niet hoeft.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 20 november 2022 om 17:37
Ik moet meteen denken aan een aflevering van Gilmore Girls waarin Lorelai de Wild-tocht wil doen. Komt ze bij het startpunt, staan daar honderder vrouwen die onderling duidelijk onderscheid maken tussen de boek-mensen en de film-mensen (waarbij de film beduidend lager wordt ingeschaald).
Ik denk dat dat serieus echt zo gaat, heb er erg om gelachen!En wat fijn dat het zo voorspoedig voor je gaat in de liefde, het is je gegund!
Pausini, daarom tik ik meestal ook op mijn laptop. Tikt ook fijner bij langere stukken. Succes bij de tandarts morgen!
Hoe het hier gaat? Ik heb de medicatie helemaal aan de kant geschoven. Ik denk echt dat ik op een andere manier mijn energieverdeling moet aanpakken. Heb dat ook met de coach besproken. Moet wel zeggen dat ik het lastig vind, ik ben bijv. best wel verslaafd aan reels kijken 's avonds, wetende dat ik dat beter niet zou moeten doen. Waar we nu mee bezig zijn is mijn eigen waarden te bekijken en te inventariseren hoe anderen, die mij goed kennen, tegen mij aankijken. Dat is uiteraard best spannend maar ook leuk. Ik had daarbij een opzetje gekregen met drie basisvragen om te stellen, maar ik zou mij niet zijn als ik daar al weer een heel eigen draai aan heb gegeven.
Op het werk ook erg druk. Veel ziekte die opgevangen moet worden en eigenlijk maak ik echt alweer te veel uren. Daar wil ik ook echt proberen wat meer balans te vinden.
Fysiek niet fit, maar ook geen C. Heb vandaag de agenda leeggestreept en mijn huishouden gedaan, was hard nodig en eigenlijk kan ik nog wel wat dagen gebruiken...
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
dinsdag 22 november 2022 om 15:21
Pausini: kon je terecht en is het nog gelukt eea te herstellen bij de tandarts?
Pauwenveer: tja, balen dat je nu alsnog zelf een modus moet zien te vinden om je energie op een goede manier te verdelen.
Het schijnt dat als je 3 maanden iets herhaalt, dat een gewoonte wordt (een soort neuraal pad aanlegt in je brein), en dat wordt een patroon.
Daar wordt trouwens door makers van websites, social media en tv/ series bewust op ingespeeld, die wíllen ook dat je blijft kijken/ scrollen enzo.
De ellende is dus eigenlijk dat alles waar je aanbegint om eoa reden, en (dagelijks) herhaalt, dus een vast patroon wordt, waar je minstens ook 3 maanden voor nodig hebt om te "overschrijven" (met een nieuw pad) als je ermee stopt.
Daarom ook is het volgens mij niet zozeer waar en waarom een "verslaving" begonnen is in kaart te hebben relevant, maar eerder de kracht van de herhaling, waardoor je het patroon eerst vestigt en daarna in stand houdt, en vaak zonder dat je het beseft. Ook al weet je met je verstand dat het een vrij onzinnige bezigheid (of passiviteit) is en misschien vind je er zelfs geen bal aan.
Het lijkt tegenstrijdig aan AD(H)D-trekjes, dat er vaak juist een gevoeligheid is voor routine en structuur.
Enerzijds snel verveeld en wars van routine, anderzijds juist vaker "verslavingsgevoelig", terwijl elke vorm van verslaving eigenlijk de uiterste vorm van "slaafs" eoa patroon/ routine/ gewoonte volgen is.
Zelfs met enige tegenzin tóch doet, bijna mechanisch.
En je daar niet blij van wordt zelfs, of daarna althans niet, als er dan zelfafwijzing/ zelfveroordeling volgt (waarom doé ik dat weer?!) en je je tov jezelf schuldgevoelens of schaamte bemerkt, je het stom vindt van jezelf, en dat je toch niet weerhoudt om het dezelfde avond opnieuw te doen.
Pausini schreef ergens de eyeopener van "eindelijk zichzelf niet langer teleur te stellen" toen ze verslavingen eenmaal achter zich gelaten had. Want daarin zit een belangrijke waarheid: het houdt zich júist in stand door die cyclus van "belonen" en zelfafwijzing die erop volgt als je eraan toegegeven hebt.
Ik dacht dat het werd toegeschreven aan dopaminegevoeligheid, wat oa vrijkomt als het "beloningsgebied" in het brein geaktiveerd wordt.
Verslavingen voeden dat beloningsgebied: dat licht op telkens als je toegeeft aan waar je verslaafd aan bent.
(bijv een seks- of gokverslaving is niet te relateren aan een stof met een bepaalde fysieke impact zoals nicotine of alcohol en toch verslavend).
Beetje te vergelijken met een beginnende verliefdheid als je alleen al een appje met een "ping" krijgt van diegene (en je "hart" springt op, zeg maar).
Eigenlijk een soort kleine "Pavlovjes" als je het mij vraagt?
Dopamine kun je aktief uit vanalles zelf halen, zoals sport en andere dingen waarbij je jezelf op eoa manier uitdaagt, iets doet, wat "loont" en je een "kickje" van krijgt (bijv dat je dat toch maar weer mooi gedaan hebt).
Ik denk zelf dat gewoontes en routines daar haast ongemerkt in voorzien (en waardoor je nog minder zin en fut hebt om je er op een andere manier voor in te spannen, als je het zo ook al krijgt).
Het idee achter die medicatie is dan ook dacht ik, dat je dus een vorm van dopamine krijgt toegediend, zodat je daar niet op andere manieren onbewust naar op zoek hoeft, dus soort van rust brengt in een brein wat anders op zoek gaat naar aktiviteiten/ passiviteiten die dat brengen, als dat niet hoeft omdat het (door medicatie) al in balans is.
Mensen/ kinderen die niet zo'n tekort hebben, zouden juist hartstikke hyper worden van zo'n "pepmiddel" ipv rustig van worden.
Anyway, als je eenmaal eoa easy manier hebt gevonden (zoals jij reels kijkt), dan is er weinig aanleiding om (te proberen) het op een andere manier te krijgen, wat inspanning/moeite kost.
Daarnaast is passief kijken of scrollen en dergelijke naar iets ook een (vrij gemakkelijke en beschikbare) vorm van óntspanning, of lijkt iig zo, wat voorhanden is, na je aktiviteiten van een dag werken en zorgen.
Je leest dit zo vaak: jezelf belonen door lekker onderuit op de bank/ bed te "mogen", al dan niet onder een dekentje en iets lekkers bij eoa serie, film of social media.
Vaak gepaard gaande in termen van "dat heb ik wel verdiend na zo'n dag".
Het vervelende ervan is dat je een andere gewoonte ervoor in de plaats moet zoeken en vinden, als je er echt van af wilt.
Want dan "overschrijft" de nieuwe gewoonte dat oude neurale pad, als het ware.
En zonder nieuwe zou je een leegte voelen, een "honger' naar iets wat je niet langer "krijgt", eoa vaag gemis.
Ik denk dat er ook zo'n soort verband ligt met bijv een tijdje heel veel appen met een nieuwe lover en dan opeens is het voorbij en stilte, en alleen al daarom "afkicken" is van iemand, ook al was die maar een paar maanden in je leven, en je niet zomaar terugkeert naar voor die tijd, toen je dit ook niet had: er is iets gevestigd waar je afscheid van moet nemen en dus tov dat daarna "leeg" of als een gemis voelt.
Het afleren van patronen is gewoon heel lastig, hoe langer het geduurd heeft, hoe meer "ingesleten".
Iets anders ertegenover stellen, dan moet je wel bedenken wat dan, en als je dat al weet, dan lijkt het een opgave te zijn, iets wat moeite gaat kosten, je je voor moet inspannen, en als je die energie al niet hebt, klinkt dat als "werken" en niet bepaald als fijn, vooral omdat je denk ik die "beloning" mist, die je eruit haalde en nog niet haalt uit die nieuwe (want dat kost tijd, is op langere termijn en voedt dus niet direct die behoefte die niet meer vervuld wordt).
Ik moet bekennen dat ik -zeker sinds corona en geen werk en fysiek inaktiever- de avonden ook gemakkelijker ben gaan invullen met passief kijkgedrag.
Lezen enzo deed ik overdag al, tevéél "me-time", dus uit tijdverdrijf.
Ik baal zelfs op avonden dat er geen engelse detectives zijn en ik durf geeneens te starten met netflix-series, omdat ik geen nieuwe gewoontes wil starten, waar ik weer vanaf wil/ moet komen op een later tijdstip.
(1 serie gekeken en dan merkte ik al dat ik later ging slapen om nóg een aflevering en nog eentje, enz te kijken).
Maar goed, laatst een e-boek tot half 4 's nachts uitgelezen , dus ken mezelf wel een beetje en aan een boek zit tenminste nog een eind, haha.
Ik merk zelf ook dat sommige dingen, zoals 's ochtends ff krantje(s) lezen bij de koffie allang niet meer bevredigend is, ik steeds "refresh" of er nog iets nieuws binnenkomt bij de ene of andere, terwijl het inhoudelijk vaak nergens over gaat.
Die beeldschermen en media vestigen ook gewoontes, zelfs als het totaal niet boeiend is en je je erbij verveelt, dus ook nog van de ene site naar de andere gaat, wordt de "bezigheid" op zich al gewenning!
En dan ga je eindelijk iets anders doen, en dan pauze, dan tóch weer even kijken of er iets nieuws bijgekomen is, en dát is precies wat beoogd wordt met die sites/ series en social media: je aandacht zo lang mogelijk vasthouden.
Je mist helemaal niks, natuurlijk, maar op eoa manier hoop je dat er nog iets volgt wat de moeite waard is of zo. Zodat je voor jezelf iig kunt verantwoorden dát je dit (niet voor niks) doet, terwijl je eigenlijk je tijd zit te verdoen.
Ik wist dit al en heb oa daarom geen social media, geen pushberichten en dergelijke, ook omdat het me vooraf al niet interesseerde wie wat vindt, hoe BN-ers of "influencers" en anderen hun huis inrichten oid, wat Derksen uitkraamt en allerlei verontwaardigingen die ruim uitgemeten worden, wat "in" is, enz.
Maar ook dus als het je niet boeit, als je eenmaal eoa programma gaat volgen, met inkijkjes in andermans leven of belevenissen (bijv Ik vertrek oid) worden de mensen enzo soort "bekenden" van je, en dat heeft iets vertrouwds, waardoor je ook wil weten hoe het afloopt, hoe het ze vergaat.
Ik kijk ook graag naar Spoorloos bijv.
Gelukkig zijn dat losse items, haha, met een einde en niet een hele avond achter elkaar (zoals andere programma's. Op donderdag meerdere "Midsummer murders" achter elkaar, gelukkig niet elke dag!)
Dus tja, van jezelf wéten dat je gevoelig bent om iets (haast dwangmatig) te blijven volgen, dan kun je er beter niet eens aan beginnen, maar als je dat eenmaal gevestigd hebt, moet je iets anders verzinnen wil je dat doorbreken en "afwennen'.
Dat moet dan wel iets anders zijn wat interessant, boeiend, "leuk" of fijn is, op eoa manier wél een "goed gevoel" geeft, want je kunt zo'n belonings- of voldoeningsgevoel ook krijgen van iets nieuws, afwisselends, iets leren of maken, creeren oid, dus niet jezelf "stom" om vindt, wat je zelf gedaan/ bereikt hebt, je goed over voelt.
Ik denk dat ook nog meespeelt dat als je naar anderen "kijkt" (inkijkjes) je (brein) vaag het idee hebt dat je "erbij" bent, en niet alleen bent?
Want wat ik begrepen heb uit boeken over neuropsychologie is dat het brein hetzelfde reageert of het nu echt gebeurt of dat je je in- of meeleeft. Bijv een filmpje alsof je in een achtbaan zit, soortgelijke reacties in het brein oproept als wanneer je er idd in zit.
Dus op die manier kun je als het ware dingen via films, boeken, series en social media (maar ook op het forum) "mee"beleven met een gevoel dat je er deel van uitmaakt, terwijl je in je eentje thuis bent.
En ook dát went, of liever gezegd, je óntwent dat je echt alleen met jezelf bent en iets doet zonder mobiel/ laptop/ Ipad oid ernaast (te checken).
Ik kon me nooit iets voorstellen bij mensen die aan hun mobiel gekleefd zitten, maar de eerlijkheid gebiedt om te zeggen dat dat ook voor laptop, forummen, tv en dergelijke geldt.
Alarmerend wordt het volgens mij als je chagrijnig wordt als je gestoord wordt daarin, speciaal voor thuis blijft, of bijv ook niet kunt laten als je wél met anderen bent en "afwezig" met een half oog je mobiel checkt, je ongeduldig wordt als je ergens eventjes moet wachten, niet meer om je heen kijkt, dus als het je als het ware "overneemt" en conditioneert.
Ik durf te wedden dat Mlous haar gewoonte qua social media (die ze wilde afleren/ minderen) inmiddels wel heeft afgeleerd of minstens zwaar verminderd
Iets anders leukers voor in de plaats heeft gevonden, hahaha,
In je eentje is het soms zoeken naar vervullende bezigheden in vrije tijd, zeker als je al een gebrek aan energie hebt.
Het is dacht ik wel bewezen dat "bankhangen" en social media enzo niet meer energie geven, integendeel: het houdt dat inaktieve in stand en verergert het verder, terwijl je (brein) ergens denkt dat je wél bezig bent (door "aanwezig" te zijn bij wat anderen doen?)
Het enige goede nieuws eraan is, dat je een nieuwe constructievere gewoonte kunt aanleren en die dan weer evengoed (na een maand of 3?) als normaal gaat voelen.
Maar die moet je dan wel "ff" bedenken en (dagelijks) volhouden en dat gaat beter als het ook iets leuks of leukers is.
's Avonds (en aan huis gebonden?) zijn er wel andere mogelijkheden, maar vaak niet zo aanlokkelijk, zeker niet in de wintermaanden (vind ik) , als je dan eerst door kou en/of regen moet bijv, maar ook zijn veel dingen buitenshuis vooral overdag open of zijn mensen vaak niet op hun energiekst na een werkdag, koken en eten enz.
Het idee om dan nog te gaan sporten zal voor menigeen een "moeten" zijn, terwijl je daar meer energie van krijgt (ik ging alweer een tijd geleden nog een paar keer per week 's avonds een uurtje zwemmen/sauna in de avonduren en kan me niet herinneren dat ik daar moe vandaan kwam, terwijl ik de laatste maanden na het koken/ eten al (enórm) slaperig was/ben en al dat zitten het er niet beter op maakt.
Anyway, voelde denk ik wel beter dat je zondag je huishouden gedaan hebt en je agenda leeggestreept hebt?
Dat heb ik ook, het aanhikken tegen de rekeningen (en uitstellen) was niet bepaald fijn, en ook al ben ik nu weer wat geld armer, ik voel me stukken beter nu dat weer op orde is.
En geen toeval dat ik sindsdien al weken stukken beter slaap, aan 1 stuk door?!
Ongemerkt slurpen die dingen (of het proberen te onderdrukken daarvan door afleiding enzo) haast ongemerkt energie, en is het een opsteker als je het (eindelijk) gedaan hebt.
Stomme is dat je een volgend keer daar weer net zo tegenop kunt zien en dan deze "les" min of meer vergeten bent, zo hik ik nu opnieuw tegen die operatie en de tijd daarna aan, terwijl ik dat de eerste keer ook had, maar toch meeviel..
Het fijne van een coach is dat als je een tijdje de innerlijke motivatie niet vindt en niet weet waar die te zoeken, dat helemaal niet erg is, als iemand van "buiten jezelf" dat zetje alleen al geeft, omdat het niet uitmaakt hoé iets in beweging wordt gezet. Eenmaal in gang gezet wekt dat vaak alsnog innerlijke motivatie op!
Hoe toepasselijk: gisteren iemand gesproken die NLP heeft gevolgd en daarna mee is doorgegaan (ik heb alleen "practitioner" gedaan, de basis) en nu zelf trainer aan het worden is.
Kreeg van hem zo'n plastic armbandje waarop het motto van zijn coachingpraktijk staat: "Een kleine stap is ook bewegen"..
Ik ken hem al een tijdje en meen het als ik zeg dat ik hem reuzegeschikt acht als trainer en ik bewonder het ook dat hij zich hier zo in verder bekwaamd heeft.
Zijn hele uitstraling past bij dit beroep en wat een voldoening zal dat geven als je hier talent voor hebt + dat ook ontwikkelt en goed af gaat!
Ben benieuwd of je bij anderen uit de verf komt, zoals je jezelf ziet, Pauwenveer!
Pauwenveer: tja, balen dat je nu alsnog zelf een modus moet zien te vinden om je energie op een goede manier te verdelen.
Het schijnt dat als je 3 maanden iets herhaalt, dat een gewoonte wordt (een soort neuraal pad aanlegt in je brein), en dat wordt een patroon.
Daar wordt trouwens door makers van websites, social media en tv/ series bewust op ingespeeld, die wíllen ook dat je blijft kijken/ scrollen enzo.
De ellende is dus eigenlijk dat alles waar je aanbegint om eoa reden, en (dagelijks) herhaalt, dus een vast patroon wordt, waar je minstens ook 3 maanden voor nodig hebt om te "overschrijven" (met een nieuw pad) als je ermee stopt.
Daarom ook is het volgens mij niet zozeer waar en waarom een "verslaving" begonnen is in kaart te hebben relevant, maar eerder de kracht van de herhaling, waardoor je het patroon eerst vestigt en daarna in stand houdt, en vaak zonder dat je het beseft. Ook al weet je met je verstand dat het een vrij onzinnige bezigheid (of passiviteit) is en misschien vind je er zelfs geen bal aan.
Het lijkt tegenstrijdig aan AD(H)D-trekjes, dat er vaak juist een gevoeligheid is voor routine en structuur.
Enerzijds snel verveeld en wars van routine, anderzijds juist vaker "verslavingsgevoelig", terwijl elke vorm van verslaving eigenlijk de uiterste vorm van "slaafs" eoa patroon/ routine/ gewoonte volgen is.
Zelfs met enige tegenzin tóch doet, bijna mechanisch.
En je daar niet blij van wordt zelfs, of daarna althans niet, als er dan zelfafwijzing/ zelfveroordeling volgt (waarom doé ik dat weer?!) en je je tov jezelf schuldgevoelens of schaamte bemerkt, je het stom vindt van jezelf, en dat je toch niet weerhoudt om het dezelfde avond opnieuw te doen.
Pausini schreef ergens de eyeopener van "eindelijk zichzelf niet langer teleur te stellen" toen ze verslavingen eenmaal achter zich gelaten had. Want daarin zit een belangrijke waarheid: het houdt zich júist in stand door die cyclus van "belonen" en zelfafwijzing die erop volgt als je eraan toegegeven hebt.
Ik dacht dat het werd toegeschreven aan dopaminegevoeligheid, wat oa vrijkomt als het "beloningsgebied" in het brein geaktiveerd wordt.
Verslavingen voeden dat beloningsgebied: dat licht op telkens als je toegeeft aan waar je verslaafd aan bent.
(bijv een seks- of gokverslaving is niet te relateren aan een stof met een bepaalde fysieke impact zoals nicotine of alcohol en toch verslavend).
Beetje te vergelijken met een beginnende verliefdheid als je alleen al een appje met een "ping" krijgt van diegene (en je "hart" springt op, zeg maar).
Eigenlijk een soort kleine "Pavlovjes" als je het mij vraagt?
Dopamine kun je aktief uit vanalles zelf halen, zoals sport en andere dingen waarbij je jezelf op eoa manier uitdaagt, iets doet, wat "loont" en je een "kickje" van krijgt (bijv dat je dat toch maar weer mooi gedaan hebt).
Ik denk zelf dat gewoontes en routines daar haast ongemerkt in voorzien (en waardoor je nog minder zin en fut hebt om je er op een andere manier voor in te spannen, als je het zo ook al krijgt).
Het idee achter die medicatie is dan ook dacht ik, dat je dus een vorm van dopamine krijgt toegediend, zodat je daar niet op andere manieren onbewust naar op zoek hoeft, dus soort van rust brengt in een brein wat anders op zoek gaat naar aktiviteiten/ passiviteiten die dat brengen, als dat niet hoeft omdat het (door medicatie) al in balans is.
Mensen/ kinderen die niet zo'n tekort hebben, zouden juist hartstikke hyper worden van zo'n "pepmiddel" ipv rustig van worden.
Anyway, als je eenmaal eoa easy manier hebt gevonden (zoals jij reels kijkt), dan is er weinig aanleiding om (te proberen) het op een andere manier te krijgen, wat inspanning/moeite kost.
Daarnaast is passief kijken of scrollen en dergelijke naar iets ook een (vrij gemakkelijke en beschikbare) vorm van óntspanning, of lijkt iig zo, wat voorhanden is, na je aktiviteiten van een dag werken en zorgen.
Je leest dit zo vaak: jezelf belonen door lekker onderuit op de bank/ bed te "mogen", al dan niet onder een dekentje en iets lekkers bij eoa serie, film of social media.
Vaak gepaard gaande in termen van "dat heb ik wel verdiend na zo'n dag".
Het vervelende ervan is dat je een andere gewoonte ervoor in de plaats moet zoeken en vinden, als je er echt van af wilt.
Want dan "overschrijft" de nieuwe gewoonte dat oude neurale pad, als het ware.
En zonder nieuwe zou je een leegte voelen, een "honger' naar iets wat je niet langer "krijgt", eoa vaag gemis.
Ik denk dat er ook zo'n soort verband ligt met bijv een tijdje heel veel appen met een nieuwe lover en dan opeens is het voorbij en stilte, en alleen al daarom "afkicken" is van iemand, ook al was die maar een paar maanden in je leven, en je niet zomaar terugkeert naar voor die tijd, toen je dit ook niet had: er is iets gevestigd waar je afscheid van moet nemen en dus tov dat daarna "leeg" of als een gemis voelt.
Het afleren van patronen is gewoon heel lastig, hoe langer het geduurd heeft, hoe meer "ingesleten".
Iets anders ertegenover stellen, dan moet je wel bedenken wat dan, en als je dat al weet, dan lijkt het een opgave te zijn, iets wat moeite gaat kosten, je je voor moet inspannen, en als je die energie al niet hebt, klinkt dat als "werken" en niet bepaald als fijn, vooral omdat je denk ik die "beloning" mist, die je eruit haalde en nog niet haalt uit die nieuwe (want dat kost tijd, is op langere termijn en voedt dus niet direct die behoefte die niet meer vervuld wordt).
Ik moet bekennen dat ik -zeker sinds corona en geen werk en fysiek inaktiever- de avonden ook gemakkelijker ben gaan invullen met passief kijkgedrag.
Lezen enzo deed ik overdag al, tevéél "me-time", dus uit tijdverdrijf.
Ik baal zelfs op avonden dat er geen engelse detectives zijn en ik durf geeneens te starten met netflix-series, omdat ik geen nieuwe gewoontes wil starten, waar ik weer vanaf wil/ moet komen op een later tijdstip.
(1 serie gekeken en dan merkte ik al dat ik later ging slapen om nóg een aflevering en nog eentje, enz te kijken).
Maar goed, laatst een e-boek tot half 4 's nachts uitgelezen
, dus ken mezelf wel een beetje en aan een boek zit tenminste nog een eind, haha.Ik merk zelf ook dat sommige dingen, zoals 's ochtends ff krantje(s) lezen bij de koffie allang niet meer bevredigend is, ik steeds "refresh" of er nog iets nieuws binnenkomt bij de ene of andere, terwijl het inhoudelijk vaak nergens over gaat.
Die beeldschermen en media vestigen ook gewoontes, zelfs als het totaal niet boeiend is en je je erbij verveelt, dus ook nog van de ene site naar de andere gaat, wordt de "bezigheid" op zich al gewenning!
En dan ga je eindelijk iets anders doen, en dan pauze, dan tóch weer even kijken of er iets nieuws bijgekomen is, en dát is precies wat beoogd wordt met die sites/ series en social media: je aandacht zo lang mogelijk vasthouden.
Je mist helemaal niks, natuurlijk, maar op eoa manier hoop je dat er nog iets volgt wat de moeite waard is of zo. Zodat je voor jezelf iig kunt verantwoorden dát je dit (niet voor niks) doet, terwijl je eigenlijk je tijd zit te verdoen.
Ik wist dit al en heb oa daarom geen social media, geen pushberichten en dergelijke, ook omdat het me vooraf al niet interesseerde wie wat vindt, hoe BN-ers of "influencers" en anderen hun huis inrichten oid, wat Derksen uitkraamt en allerlei verontwaardigingen die ruim uitgemeten worden, wat "in" is, enz.
Maar ook dus als het je niet boeit, als je eenmaal eoa programma gaat volgen, met inkijkjes in andermans leven of belevenissen (bijv Ik vertrek oid) worden de mensen enzo soort "bekenden" van je, en dat heeft iets vertrouwds, waardoor je ook wil weten hoe het afloopt, hoe het ze vergaat.
Ik kijk ook graag naar Spoorloos bijv.
Gelukkig zijn dat losse items, haha, met een einde en niet een hele avond achter elkaar (zoals andere programma's. Op donderdag meerdere "Midsummer murders" achter elkaar, gelukkig niet elke dag!)
Dus tja, van jezelf wéten dat je gevoelig bent om iets (haast dwangmatig) te blijven volgen, dan kun je er beter niet eens aan beginnen, maar als je dat eenmaal gevestigd hebt, moet je iets anders verzinnen wil je dat doorbreken en "afwennen'.
Dat moet dan wel iets anders zijn wat interessant, boeiend, "leuk" of fijn is, op eoa manier wél een "goed gevoel" geeft, want je kunt zo'n belonings- of voldoeningsgevoel ook krijgen van iets nieuws, afwisselends, iets leren of maken, creeren oid, dus niet jezelf "stom" om vindt, wat je zelf gedaan/ bereikt hebt, je goed over voelt.
Ik denk dat ook nog meespeelt dat als je naar anderen "kijkt" (inkijkjes) je (brein) vaag het idee hebt dat je "erbij" bent, en niet alleen bent?
Want wat ik begrepen heb uit boeken over neuropsychologie is dat het brein hetzelfde reageert of het nu echt gebeurt of dat je je in- of meeleeft. Bijv een filmpje alsof je in een achtbaan zit, soortgelijke reacties in het brein oproept als wanneer je er idd in zit.
Dus op die manier kun je als het ware dingen via films, boeken, series en social media (maar ook op het forum) "mee"beleven met een gevoel dat je er deel van uitmaakt, terwijl je in je eentje thuis bent.
En ook dát went, of liever gezegd, je óntwent dat je echt alleen met jezelf bent en iets doet zonder mobiel/ laptop/ Ipad oid ernaast (te checken).
Ik kon me nooit iets voorstellen bij mensen die aan hun mobiel gekleefd zitten, maar de eerlijkheid gebiedt om te zeggen dat dat ook voor laptop, forummen, tv en dergelijke geldt.
Alarmerend wordt het volgens mij als je chagrijnig wordt als je gestoord wordt daarin, speciaal voor thuis blijft, of bijv ook niet kunt laten als je wél met anderen bent en "afwezig" met een half oog je mobiel checkt, je ongeduldig wordt als je ergens eventjes moet wachten, niet meer om je heen kijkt, dus als het je als het ware "overneemt" en conditioneert.
Ik durf te wedden dat Mlous haar gewoonte qua social media (die ze wilde afleren/ minderen) inmiddels wel heeft afgeleerd of minstens zwaar verminderd
Iets anders leukers voor in de plaats heeft gevonden, hahaha,
In je eentje is het soms zoeken naar vervullende bezigheden in vrije tijd, zeker als je al een gebrek aan energie hebt.
Het is dacht ik wel bewezen dat "bankhangen" en social media enzo niet meer energie geven, integendeel: het houdt dat inaktieve in stand en verergert het verder, terwijl je (brein) ergens denkt dat je wél bezig bent (door "aanwezig" te zijn bij wat anderen doen?)
Het enige goede nieuws eraan is, dat je een nieuwe constructievere gewoonte kunt aanleren en die dan weer evengoed (na een maand of 3?) als normaal gaat voelen.
Maar die moet je dan wel "ff" bedenken en (dagelijks) volhouden en dat gaat beter als het ook iets leuks of leukers is.
's Avonds (en aan huis gebonden?) zijn er wel andere mogelijkheden, maar vaak niet zo aanlokkelijk, zeker niet in de wintermaanden (vind ik) , als je dan eerst door kou en/of regen moet bijv, maar ook zijn veel dingen buitenshuis vooral overdag open of zijn mensen vaak niet op hun energiekst na een werkdag, koken en eten enz.
Het idee om dan nog te gaan sporten zal voor menigeen een "moeten" zijn, terwijl je daar meer energie van krijgt (ik ging alweer een tijd geleden nog een paar keer per week 's avonds een uurtje zwemmen/sauna in de avonduren en kan me niet herinneren dat ik daar moe vandaan kwam, terwijl ik de laatste maanden na het koken/ eten al (enórm) slaperig was/ben en al dat zitten het er niet beter op maakt.
Anyway, voelde denk ik wel beter dat je zondag je huishouden gedaan hebt en je agenda leeggestreept hebt?
Dat heb ik ook, het aanhikken tegen de rekeningen (en uitstellen) was niet bepaald fijn, en ook al ben ik nu weer wat geld armer, ik voel me stukken beter nu dat weer op orde is.
En geen toeval dat ik sindsdien al weken stukken beter slaap, aan 1 stuk door?!
Ongemerkt slurpen die dingen (of het proberen te onderdrukken daarvan door afleiding enzo) haast ongemerkt energie, en is het een opsteker als je het (eindelijk) gedaan hebt.
Stomme is dat je een volgend keer daar weer net zo tegenop kunt zien en dan deze "les" min of meer vergeten bent, zo hik ik nu opnieuw tegen die operatie en de tijd daarna aan, terwijl ik dat de eerste keer ook had, maar toch meeviel..
Het fijne van een coach is dat als je een tijdje de innerlijke motivatie niet vindt en niet weet waar die te zoeken, dat helemaal niet erg is, als iemand van "buiten jezelf" dat zetje alleen al geeft, omdat het niet uitmaakt hoé iets in beweging wordt gezet. Eenmaal in gang gezet wekt dat vaak alsnog innerlijke motivatie op!
Hoe toepasselijk: gisteren iemand gesproken die NLP heeft gevolgd en daarna mee is doorgegaan (ik heb alleen "practitioner" gedaan, de basis) en nu zelf trainer aan het worden is.
Kreeg van hem zo'n plastic armbandje waarop het motto van zijn coachingpraktijk staat: "Een kleine stap is ook bewegen"..
Ik ken hem al een tijdje en meen het als ik zeg dat ik hem reuzegeschikt acht als trainer en ik bewonder het ook dat hij zich hier zo in verder bekwaamd heeft.
Zijn hele uitstraling past bij dit beroep en wat een voldoening zal dat geven als je hier talent voor hebt + dat ook ontwikkelt en goed af gaat!
Ben benieuwd of je bij anderen uit de verf komt, zoals je jezelf ziet, Pauwenveer!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 22 november 2022 om 16:14
Heb een afspraak bij anestesie voor a.s donderdag, ook spannend.
Als die groen licht geeft kan het weleens nog december worden, zeker als ik flexibel ben rondom sint en kerst (en anderen misschien niet willen in de "feestmaand", ik vind dat geen probleem want geef er niet om)
En grotere kans dat dochter dan ook nog hier is
(oa ex en zoon hebben al hulp toegezegd)
Als die groen licht geeft kan het weleens nog december worden, zeker als ik flexibel ben rondom sint en kerst (en anderen misschien niet willen in de "feestmaand", ik vind dat geen probleem want geef er niet om)
En grotere kans dat dochter dan ook nog hier is
(oa ex en zoon hebben al hulp toegezegd)
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 24 november 2022 om 14:20
Oh gelukkig, Pausini!
Ben vandaag goedgekeurd door de anestesie.
Bloeddruk wel iets aan de hoge kant, maar binnen de lijntjes, ik was toch wel gespannen hiervoor.
Ik heb niet zo'n haast, hik er nogal tegenaan.
Iedereen vindt dat het maar zsm gebeurd kan zijn, maar een week is te kort, ik wil nog eea doen, oa bij hutje nog alles goed dicht doen, vochtvangers plaatsen en paar spullen halen die ik hier nodig heb (oa kleine, lichte stofzuiger).
Er was een plekje op 30 nov, maar dan andere vestiging, dat red ik niet qua wat ik thuis in orde wil hebben voor die tijd, om met goede moed die weken in te gaan.
Oa eea wassen, inkopen doen + nog paar hulpmiddelen online (tis nu eind vd maand dus qua geld wat krapjes), invriezen, schoonmaken, kattenbak schoon, enzo.
Auto door de wasstraat misschien nog, met wax, staat straks ook weken stil.
Een normaal mens kan dat misschien prima in een paar dagen tijd, maar ik moet dat gedoseerd doen en bijv thuiszorg regelen.
En ook ff afstemmen dat dochter me kan brengen, halen en blijft slapen 2 nachtjes
Geen zin om te stressen vlak van tevoren.
Denk wel dat het ergens in dec wordt..
Ben vandaag goedgekeurd door de anestesie.
Bloeddruk wel iets aan de hoge kant, maar binnen de lijntjes, ik was toch wel gespannen hiervoor.
Ik heb niet zo'n haast, hik er nogal tegenaan.
Iedereen vindt dat het maar zsm gebeurd kan zijn, maar een week is te kort, ik wil nog eea doen, oa bij hutje nog alles goed dicht doen, vochtvangers plaatsen en paar spullen halen die ik hier nodig heb (oa kleine, lichte stofzuiger).
Er was een plekje op 30 nov, maar dan andere vestiging, dat red ik niet qua wat ik thuis in orde wil hebben voor die tijd, om met goede moed die weken in te gaan.
Oa eea wassen, inkopen doen + nog paar hulpmiddelen online (tis nu eind vd maand dus qua geld wat krapjes), invriezen, schoonmaken, kattenbak schoon, enzo.
Auto door de wasstraat misschien nog, met wax, staat straks ook weken stil.
Een normaal mens kan dat misschien prima in een paar dagen tijd, maar ik moet dat gedoseerd doen en bijv thuiszorg regelen.
En ook ff afstemmen dat dochter me kan brengen, halen en blijft slapen 2 nachtjes
Geen zin om te stressen vlak van tevoren.
Denk wel dat het ergens in dec wordt..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 24 november 2022 om 16:56
Update: ben net gebeld of ik 5 december kan en ik heb maar ja gezegd..
Heb vanmiddag de vloeren boven en de trap gedaan, incl badkamervloer en zelfs de voegen (zittend) met een tandenborstel en chloor..
Al tijden last van een soort "nesteldrang" cq "voorjaarsschoonmaak" haha, al was dat tijdelijk onderbroken door (weken) verkoudheid, dus eigenlijk winterklaar maken van eigen huis, ook wil ik de wintertruien en vesten bijv gewassen hebben.
Zo begin ik dan met een schone lei aan weer een periode van met de franse slag voorlopig.
Ik heb wel meer hulp dit keer, maar dan is het iig weer eens grondiger gedaan en een kwestie van bijhouden.
Ik voel me zeker niet bezwaard om te vragen of iemand wat boodschappen wil halen of een wasje erin wil gooien en dergelijke.
Ik vind het al fijn als ze gewoon voor de gezelligheid op de koffie komen, iets koken of mee-eten.
Ik vind het nog steeds spannend, hopelijk kan ik nu een beetje beter mentaal naar die datum toeleven.
Heb vanmiddag de vloeren boven en de trap gedaan, incl badkamervloer en zelfs de voegen (zittend) met een tandenborstel en chloor..
Al tijden last van een soort "nesteldrang" cq "voorjaarsschoonmaak" haha, al was dat tijdelijk onderbroken door (weken) verkoudheid, dus eigenlijk winterklaar maken van eigen huis, ook wil ik de wintertruien en vesten bijv gewassen hebben.
Zo begin ik dan met een schone lei aan weer een periode van met de franse slag voorlopig.
Ik heb wel meer hulp dit keer, maar dan is het iig weer eens grondiger gedaan en een kwestie van bijhouden.
Ik voel me zeker niet bezwaard om te vragen of iemand wat boodschappen wil halen of een wasje erin wil gooien en dergelijke.
Ik vind het al fijn als ze gewoon voor de gezelligheid op de koffie komen, iets koken of mee-eten.
Ik vind het nog steeds spannend, hopelijk kan ik nu een beetje beter mentaal naar die datum toeleven.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 27 november 2022 om 11:24
Goedemorgen iedereen hier.
Kom hier even om jullie te laten weten hoe het met mij gaat. Heb soms nog vluchtig over het scherm hier gescrold. Dus niet jullie gelezen ben niet echt op de hoogte.
Wel dat het met Mlous hartstikke goed gaat met de nieuwe liefde en het is je gegund! Suzy heel veel sterkte alvast met de operatie, en snap dat je vooraf nog veel wilt doen. Wat klaar is klaar, en als je weet dat je straks een tijdje minder kan doen dan is dat heel begrijpelijk en nuttig vooral.
Fijn ook dat je dierbaren thuiskomen, waarschijnlijk zijn ze er nu nu ik dit schrijf.
Ik weet wat voor goede band je met hun hebt en nu nog belangrijker in deze periode.
Het gaat met mij best goed, sinds een maand kan ik zeggen dat ik weer meer plezier heb in mijn leven. Ben nu bijna 3 maanden wekelijks 2 x aan het sporten en vind het nog leuk ook. Zitten best moeilijke oefeningen bij. Met de skippybal zo noem ik het maar. Of een plank in balans houden die van links naar recht wiebelt en dan toch in balans houden. De therapeut was deze week echt tevreden wat ik fysiek had neergezet. Toch fijn om te horen. En bewegen is echt fijn voor je geest ook.
En ik ga door, zeker de wintermaanden probeer ik 2 x per week te gaan. Is ook een stok achter de deur. Door een of andere regeling krijg ik het eerste half jaar vergoed. Dat scheelt weer.
Wel ook veel bezig met mantelzorg, nu van beide ouders, en aangezien ze niet op hetzelfde adres wonen druk druk dus. En het gaat met de nodige emoties gepaard soms. Van lachen tot soms huilen. Mijn moeder die soms boos is en dan weer zo aandoenlijk dat ze het niet meer kan plaatsen, dat ze emotioneel is. Dat een andere bewoner haar een klap gaf omdat mijn moeder verbaal uithaalde. Tsja dit is nog maar een stukje van alle dramatiek.
Mijn vader wordt fysiek echt minder, en ja ook zorgelijk. Ben erg bang hem te verliezen. En het is zoals het is. Hij heeft een hoge leeftijd, heeft de nodige hartoperaties gehad. Hij is moe. Je merkt dat hij wel wil gaan. Net of hij afscheid aan het nemen is. Ik heb signalen opgevangen, onderbuikgevoel dat hij hier niet lang meer is. Dus probeer ik nog hun ook te helpen en mee te denken hoe eea verandert kan. Qua hulp, voorzieningen in huis.
Maar ik zie ook dat ze nu tegen dingen aanlopen die ze ws nooit dachten nodig te hebben. Zoal een beter en hoger bed. Een douchekruk. Ze wilden eigenlijk nooit echt verhuizen en ook dat begrijp ik. Alleen werkt het niet zo dat ik nu alles maar ineens moet aanpassen Ook omdat ik naast mijn moeder ook er zelf nog ben. En soms een uur niks doen of relaxen heb ik ook nodig. Dit zorgt weer voor wrijving met mijn stiefmoeder omdat zij zegt dat ik niks hoef schoon te maken. Dat het bij mij zo netjes is dat ik het wel 2 weken kan laten liggen.
Dat ik ook beperkt ben vergeet ze dan. Of post wat het liefst op hetzelfde moment moet worden geregeld. Dus ik weer grenzen aangeven. Als ik mijn moeder een uur heb bezocht kost dat ook energie. Maar ze lijkt dat niet te begrijpen. Ze accepteert het , maar ( stiefmoeder) , maar weet dat ze binnensmonds op me moppert.
Reden ook dat ze ruzie heeft met haar eigen dochter, omdat ze verwacht en gewend is dat alles gebeurt zoals zij dat wil en op haar tijd het liefst. Ik dwing haar dat het op mijn tijd zal moeten of anders niet. Ik moet me nu vaak inhouden vanwege de situatie rond mijn vader.
Qua verwerking relatie gaat het beter maar ben daar ook nog vaak in gedachten. Hoe we de weekend invulden, en ja natuurlijk denk je dan alleen aan het goede, ik weet ook hoe moeilijk dat andere van hem was. Lag het aan mij dat ik daar soms niet mee om kon gaan? Om het goede van hem te willen behouden zal of had ik die andere momenten over heen moeten stappen. Maar ik weet dat sommige dingen echt niet konden. Maar juist dit jaar ging het veel beter, ik weet zeker dat het verleden meespeelde waarom ik in juli wegging. Hij heeft dat niet kunnen begrijpen. Hebben 2 weken geleden hier over gepraat. Andere situaties begreep hij dat ik de stekker er uittrok. Dit keer was het een woordenwisseling die opgelost had kunnen worden. Dus ja daar heb ik spijt van.
Het is ook als je juist weer contact hebt dat je dan ook weer ziet dat je toch gegroeid bent en een bepaald pad ben ingeslagen na een tijdje doelloos rondlopen. En je wilt niet weer een breuk, en weer zo kapot zijn. En toch kan ik de leuke dingen nog zo missen, zeker nu ook weer met de feestdagen voor de deur en de steun als je verdrietig bent om je ouder of whatever.
Dus na dat gesprek kwamen er bij mij zenuwen, het is heel raar geen contact maakt bij mij dat ik wil weten hoe het met hem gaat,, en contact geeft me ook niet meer het gevoel dat ik ooit had.
Aan de andere kant ook beter, het zal nog enige tijd kosten, ik ken mezelf, ik heb niet echt hoop dat er ooit nog wat anders komt. Ik kan niet eens met iemand anders chatten. Iedereen heeft zijn issues, altijd weer met een ander beginnen en er vervolgens achter te komen dat met hem ook wel wat is. Nee ik ben blij en dankbaar dat ik het met mezelf nu redelijk goed kan vinden. Zoals de titel van dit forum.
Ik heb de afgelopen 10 jaar 4 relaties gehad. Dus ja, het lijkt erop dat alles een tijdelijke actie is, en samenwonen ga ik helemaal niet meer doen. Dus ipv focussen op een nieuwe relatie of de hoop hebben dat dat komt, vind ik zo stom klinken voor het eerst in mijn leven. Dus hopelijk ben ik toch gegroeid, ook mede door dit forum hier. .
Aub geen reacties waarom ik met hem praat , het is en blijft mijn leven. Jullie mogen dat denken, en ik zal ook begrijpen dat jullie dat denken. Maar ik vraag geen advies. Ik schrijf eerlijk op hoe het gaat. Ik kan ermee dealen. Het leven loopt zoal het loopt.
Wens jullie een fijne zondag toe!
Kom hier even om jullie te laten weten hoe het met mij gaat. Heb soms nog vluchtig over het scherm hier gescrold. Dus niet jullie gelezen ben niet echt op de hoogte.
Wel dat het met Mlous hartstikke goed gaat met de nieuwe liefde en het is je gegund! Suzy heel veel sterkte alvast met de operatie, en snap dat je vooraf nog veel wilt doen. Wat klaar is klaar, en als je weet dat je straks een tijdje minder kan doen dan is dat heel begrijpelijk en nuttig vooral.
Fijn ook dat je dierbaren thuiskomen, waarschijnlijk zijn ze er nu nu ik dit schrijf.
Ik weet wat voor goede band je met hun hebt en nu nog belangrijker in deze periode.
Het gaat met mij best goed, sinds een maand kan ik zeggen dat ik weer meer plezier heb in mijn leven. Ben nu bijna 3 maanden wekelijks 2 x aan het sporten en vind het nog leuk ook. Zitten best moeilijke oefeningen bij. Met de skippybal zo noem ik het maar. Of een plank in balans houden die van links naar recht wiebelt en dan toch in balans houden. De therapeut was deze week echt tevreden wat ik fysiek had neergezet. Toch fijn om te horen. En bewegen is echt fijn voor je geest ook.
En ik ga door, zeker de wintermaanden probeer ik 2 x per week te gaan. Is ook een stok achter de deur. Door een of andere regeling krijg ik het eerste half jaar vergoed. Dat scheelt weer.
Wel ook veel bezig met mantelzorg, nu van beide ouders, en aangezien ze niet op hetzelfde adres wonen druk druk dus. En het gaat met de nodige emoties gepaard soms. Van lachen tot soms huilen. Mijn moeder die soms boos is en dan weer zo aandoenlijk dat ze het niet meer kan plaatsen, dat ze emotioneel is. Dat een andere bewoner haar een klap gaf omdat mijn moeder verbaal uithaalde. Tsja dit is nog maar een stukje van alle dramatiek.
Mijn vader wordt fysiek echt minder, en ja ook zorgelijk. Ben erg bang hem te verliezen. En het is zoals het is. Hij heeft een hoge leeftijd, heeft de nodige hartoperaties gehad. Hij is moe. Je merkt dat hij wel wil gaan. Net of hij afscheid aan het nemen is. Ik heb signalen opgevangen, onderbuikgevoel dat hij hier niet lang meer is. Dus probeer ik nog hun ook te helpen en mee te denken hoe eea verandert kan. Qua hulp, voorzieningen in huis.
Maar ik zie ook dat ze nu tegen dingen aanlopen die ze ws nooit dachten nodig te hebben. Zoal een beter en hoger bed. Een douchekruk. Ze wilden eigenlijk nooit echt verhuizen en ook dat begrijp ik. Alleen werkt het niet zo dat ik nu alles maar ineens moet aanpassen Ook omdat ik naast mijn moeder ook er zelf nog ben. En soms een uur niks doen of relaxen heb ik ook nodig. Dit zorgt weer voor wrijving met mijn stiefmoeder omdat zij zegt dat ik niks hoef schoon te maken. Dat het bij mij zo netjes is dat ik het wel 2 weken kan laten liggen.
Dat ik ook beperkt ben vergeet ze dan. Of post wat het liefst op hetzelfde moment moet worden geregeld. Dus ik weer grenzen aangeven. Als ik mijn moeder een uur heb bezocht kost dat ook energie. Maar ze lijkt dat niet te begrijpen. Ze accepteert het , maar ( stiefmoeder) , maar weet dat ze binnensmonds op me moppert.
Reden ook dat ze ruzie heeft met haar eigen dochter, omdat ze verwacht en gewend is dat alles gebeurt zoals zij dat wil en op haar tijd het liefst. Ik dwing haar dat het op mijn tijd zal moeten of anders niet. Ik moet me nu vaak inhouden vanwege de situatie rond mijn vader.
Qua verwerking relatie gaat het beter maar ben daar ook nog vaak in gedachten. Hoe we de weekend invulden, en ja natuurlijk denk je dan alleen aan het goede, ik weet ook hoe moeilijk dat andere van hem was. Lag het aan mij dat ik daar soms niet mee om kon gaan? Om het goede van hem te willen behouden zal of had ik die andere momenten over heen moeten stappen. Maar ik weet dat sommige dingen echt niet konden. Maar juist dit jaar ging het veel beter, ik weet zeker dat het verleden meespeelde waarom ik in juli wegging. Hij heeft dat niet kunnen begrijpen. Hebben 2 weken geleden hier over gepraat. Andere situaties begreep hij dat ik de stekker er uittrok. Dit keer was het een woordenwisseling die opgelost had kunnen worden. Dus ja daar heb ik spijt van.
Het is ook als je juist weer contact hebt dat je dan ook weer ziet dat je toch gegroeid bent en een bepaald pad ben ingeslagen na een tijdje doelloos rondlopen. En je wilt niet weer een breuk, en weer zo kapot zijn. En toch kan ik de leuke dingen nog zo missen, zeker nu ook weer met de feestdagen voor de deur en de steun als je verdrietig bent om je ouder of whatever.
Dus na dat gesprek kwamen er bij mij zenuwen, het is heel raar geen contact maakt bij mij dat ik wil weten hoe het met hem gaat,, en contact geeft me ook niet meer het gevoel dat ik ooit had.
Aan de andere kant ook beter, het zal nog enige tijd kosten, ik ken mezelf, ik heb niet echt hoop dat er ooit nog wat anders komt. Ik kan niet eens met iemand anders chatten. Iedereen heeft zijn issues, altijd weer met een ander beginnen en er vervolgens achter te komen dat met hem ook wel wat is. Nee ik ben blij en dankbaar dat ik het met mezelf nu redelijk goed kan vinden. Zoals de titel van dit forum.
Ik heb de afgelopen 10 jaar 4 relaties gehad. Dus ja, het lijkt erop dat alles een tijdelijke actie is, en samenwonen ga ik helemaal niet meer doen. Dus ipv focussen op een nieuwe relatie of de hoop hebben dat dat komt, vind ik zo stom klinken voor het eerst in mijn leven. Dus hopelijk ben ik toch gegroeid, ook mede door dit forum hier. .
Aub geen reacties waarom ik met hem praat , het is en blijft mijn leven. Jullie mogen dat denken, en ik zal ook begrijpen dat jullie dat denken. Maar ik vraag geen advies. Ik schrijf eerlijk op hoe het gaat. Ik kan ermee dealen. Het leven loopt zoal het loopt.
Wens jullie een fijne zondag toe!
maandag 28 november 2022 om 13:03
Nicci, wat fijn dat je beter in je vel zit en dat het sporten je zo goed doet!
Scheelt het ook in de pijn, dat andere spieren sterker worden en eea overnemen, of dat je houding misschien anders wordt?
Tja, ik vind het allereerst erg dat je langzaamaan moet gaan instellen op dat je vader niet het eeuwige leven heeft en zwakker wordt. Het is nogal gemakkelijk van je stiefmoeder dat ze het zo vanzelfsprekend vindt dat jij vanalles oppakt daar. Kan zij dat zelf niet?
Waarom zou het jouw taak zijn, oa huishoudelijke dingen?
Dan moppert ze maar binnensmonds, jammer dan, houd je poot stijf, hoor, en denk aan je eigen conditie. Haha, jouw eigen huis dan maar verwaarlozen omdat het netjes genoeg is?!
Verder: je bent een ruim volwassen vrouw, dus prima toch dat je je eigen keuzes maakt, je bent ons geen verantwoording verschuldigd.
Fijn dat je je draai gevonden hebt, blijkbaar ben je door de ergste fase heen.
Let vooral op je eigen reacties op hem, dat het je niet uit je net herwonnen evenwicht haalt..
Scheelt het ook in de pijn, dat andere spieren sterker worden en eea overnemen, of dat je houding misschien anders wordt?
Tja, ik vind het allereerst erg dat je langzaamaan moet gaan instellen op dat je vader niet het eeuwige leven heeft en zwakker wordt. Het is nogal gemakkelijk van je stiefmoeder dat ze het zo vanzelfsprekend vindt dat jij vanalles oppakt daar. Kan zij dat zelf niet?
Waarom zou het jouw taak zijn, oa huishoudelijke dingen?
Dan moppert ze maar binnensmonds, jammer dan, houd je poot stijf, hoor, en denk aan je eigen conditie. Haha, jouw eigen huis dan maar verwaarlozen omdat het netjes genoeg is?!
Verder: je bent een ruim volwassen vrouw, dus prima toch dat je je eigen keuzes maakt, je bent ons geen verantwoording verschuldigd.
Fijn dat je je draai gevonden hebt, blijkbaar ben je door de ergste fase heen.
Let vooral op je eigen reacties op hem, dat het je niet uit je net herwonnen evenwicht haalt..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 28 november 2022 om 19:52
Suzy. Gelijk heb je hoor. Mag niet vergeten hoe erg ik er aan toe was. We hebben ook geen contact meer hoor. Was meer uitpraten misschien en wellicht had ik dat nodig voor verwerking. Maar ben zo blij dat ik me weer redelijk goed voel. En van veel dingen weer geniet. Ja de zorg om mijn vader weegt het zwaarst. Maar hoop dat hij er nog een tijdje is. Kan me een leven zonder hem niet voorstellen. Dus proberen leuke tijd met elkaar door te brengen. En ( haar) maar op de koop toenemen.
Vanmiddag nog wat beleefd. Mijn zus en ik hadden een kerstboompje versierd voor hun, omdat we dachten dat ze dat leuk vond. Mijn vader mist al jaren de boom, ik dacht dat ze geen zin had in huis versieren. Blijkt dat ze het niet meer viert omdat ze ruzie met haar dochter heeft. En wilde geen boom in huis. Heb gezegd dat ze het voor mijn vader moest doen, en dat hij wel een boom miste de laatste jaren. De hel brak los en ik ben ook boos geworden. Later maar bijgelegd omdat mijn vader de dupe zo werd. Ongelooflijk dat ze zo reageerde, we bedoelden het zo goed. (. Haal dit later weg vanwege herkenbaarheid). Het is een keiharde vrouw en mijn vader zit al 30 jaar onder haar bewind
Vanmiddag nog wat beleefd. Mijn zus en ik hadden een kerstboompje versierd voor hun, omdat we dachten dat ze dat leuk vond. Mijn vader mist al jaren de boom, ik dacht dat ze geen zin had in huis versieren. Blijkt dat ze het niet meer viert omdat ze ruzie met haar dochter heeft. En wilde geen boom in huis. Heb gezegd dat ze het voor mijn vader moest doen, en dat hij wel een boom miste de laatste jaren. De hel brak los en ik ben ook boos geworden. Later maar bijgelegd omdat mijn vader de dupe zo werd. Ongelooflijk dat ze zo reageerde, we bedoelden het zo goed. (. Haal dit later weg vanwege herkenbaarheid). Het is een keiharde vrouw en mijn vader zit al 30 jaar onder haar bewind
woensdag 30 november 2022 om 08:52
Oh Nicci, wat naar om te lezen dat gedoe met je stiefmoeder. Ik was gezegend met een hele lieve en ook mijn vaders huidige partner is een lieve vrouw. Ik denk dat het heel goed is dat jij je grenzen in deze situatie bewaakt, ook als het niet is wat anderen graag willen. aan het eind van de dag moet jij zelf nog staan hè, je bent ook verantwoordelijk voor jouw welzijn. Ik kan daar zelf gelukkig best 'egoïstisch' in zijn, maar soms kost het wel was dapperheid en energie om dan voet bij stuk te houden.
Ik ben de afgelopen 5 jaar mijn beide moeders verloren. Ik kan alleen maar zeggen: pluk de tijd die je nog rest.
Wat je ex betreft: ook daarin moet je doen wat goed voelt. Ik las over het negeren van dingen tijdens de relatie, vanwege de mooie dingen. De twijfel achteraf. Ik had geen destructieve relatie, maar ik herken dat wel. Grenzen verleggen, gebeurtenissen of eigenschappen wegpoetsen. Ik ben bij één van mijn exen een paar keer teruggegaan vanwege juist dat mooie, maar de andere dingen bleven een issue voor mij. Ik handel heel erg vanuit gevoel, dus uiteindelijk kom je toch weer bij je eigen grens. Maar zelf nu nog, als ik me alleen voel, kan ik denken: had ik het toch nog een kans moeten geven? Ben ik te veeleisend? Om vervolgens te concluderen dat we waarschijnlijk heel snel weer zouden stranden... Ik weet, net als jij, ook niet of ik het ga vinden. Voor mijn gevoel wordt het steeds lastiger?
Maar dan denk ik aan Mlous, die onverwachts toch weer de jackpot vond. En ik hoorde in mijn omgeving net dat iemand van 74 weer kneiterverliefd is na het verlies van haar man. Dat geeft hoop toch? Want ik zou best wel weer iemand willen vinden, ik wil niet voor altijd alleen blijven. Hoe dat dat vorm krijgt (samenwonen of niet, fwb of een volwaardige relatie) dat zien we dan wel weer.
Ik ben de afgelopen 5 jaar mijn beide moeders verloren. Ik kan alleen maar zeggen: pluk de tijd die je nog rest.
Wat je ex betreft: ook daarin moet je doen wat goed voelt. Ik las over het negeren van dingen tijdens de relatie, vanwege de mooie dingen. De twijfel achteraf. Ik had geen destructieve relatie, maar ik herken dat wel. Grenzen verleggen, gebeurtenissen of eigenschappen wegpoetsen. Ik ben bij één van mijn exen een paar keer teruggegaan vanwege juist dat mooie, maar de andere dingen bleven een issue voor mij. Ik handel heel erg vanuit gevoel, dus uiteindelijk kom je toch weer bij je eigen grens. Maar zelf nu nog, als ik me alleen voel, kan ik denken: had ik het toch nog een kans moeten geven? Ben ik te veeleisend? Om vervolgens te concluderen dat we waarschijnlijk heel snel weer zouden stranden... Ik weet, net als jij, ook niet of ik het ga vinden. Voor mijn gevoel wordt het steeds lastiger?
Maar dan denk ik aan Mlous, die onverwachts toch weer de jackpot vond. En ik hoorde in mijn omgeving net dat iemand van 74 weer kneiterverliefd is na het verlies van haar man. Dat geeft hoop toch? Want ik zou best wel weer iemand willen vinden, ik wil niet voor altijd alleen blijven. Hoe dat dat vorm krijgt (samenwonen of niet, fwb of een volwaardige relatie) dat zien we dan wel weer.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
woensdag 30 november 2022 om 09:13
Suzy, December al, dat is snel, maar dan hoef je er ook niet tegenaan te hikken en gaat 2023 alleen maar steeds beter worden toch?
Ik las even terug over die gewoonten enzo. 3 maanden herhaling nodig voor een nieuwe gewoonte. Eh... Ik vind 3 dagen al lastig!
Die reels kijken is natuurlijk een zeer effectieve quickfix voor mijn dopaminetekort. Ik lag zondag in bed en dacht: Ik ga 1 week niet 's morgens en 's avonds kijken. Overdag mag best, maar niet meer als de wekker gaat en als ik in bed stap. In plaats daarvan ga ik lezen 's avonds en 's morgens meteen uit bed.
Maandagochtend 6.25u: Ik kijk altijd hoe koud het wordt i.v.m. kledingkeuze. Vervolgens zweeft mijn duim naar Insta. Oh, Harry Styles had een concert vannacht, even kijken wat hij aan had. En een kwartier later spring ik pas onder de douche. Echt 0 seconden aan mijn voornemen gehouden dus! 
Ik vind social media wel leuk trouwens, met name Instagram. Ook voordat ik reels keek. Ik vind het 'fotoboek van mijn herinneringen' leuk om opnieuw te bekijken. Ik volg daar geen influenzers ofzo, maar wel mijn vrienden en accounts die aansluiten bij mijn interesses. En ja, ook onbekenden die gaan voelen als bekenden, daar heb je een punt.
Ik heb inmiddels 4 feedbackmails terug, en ze zijn zeer herkenbaar. Ik heb daarnaast mijn chart er nog eens bij gepakt van Human Design. Heel interessant hoe de feedback ook daar weer op aansluit. Ik weet niet of ik het al eerder genoemd heb, maar die chart is dus een blauwdruk van je persoonlijkheid op basis van je geboortegegevens. Het type mens dat je bent, eigenschappen, dingen waar je mee worstelt, (bewust en onbewust) alles kan uit die kaart gelezen worden. Ik kwam ermee in aanraking tijdens een retraite dag en ik vind het razend interessant en heel erg kloppend. Zelf veel van mijn adhd-kenmerken kan ik eruit halen, heel bijzonder! Eigenlijk wil ik nog wel eens een uitgebreide reading doen, waarbij iemand me helpt om de grote hoeveelheid info te abstraheren, maar voor nu kan ik al zoveel zelf ontdekken.
Ik las even terug over die gewoonten enzo. 3 maanden herhaling nodig voor een nieuwe gewoonte. Eh... Ik vind 3 dagen al lastig!
Die reels kijken is natuurlijk een zeer effectieve quickfix voor mijn dopaminetekort. Ik lag zondag in bed en dacht: Ik ga 1 week niet 's morgens en 's avonds kijken. Overdag mag best, maar niet meer als de wekker gaat en als ik in bed stap. In plaats daarvan ga ik lezen 's avonds en 's morgens meteen uit bed.
Maandagochtend 6.25u: Ik kijk altijd hoe koud het wordt i.v.m. kledingkeuze. Vervolgens zweeft mijn duim naar Insta. Oh, Harry Styles had een concert vannacht, even kijken wat hij aan had.
En een kwartier later spring ik pas onder de douche. Echt 0 seconden aan mijn voornemen gehouden dus! Ik vind social media wel leuk trouwens, met name Instagram. Ook voordat ik reels keek. Ik vind het 'fotoboek van mijn herinneringen' leuk om opnieuw te bekijken. Ik volg daar geen influenzers ofzo, maar wel mijn vrienden en accounts die aansluiten bij mijn interesses. En ja, ook onbekenden die gaan voelen als bekenden, daar heb je een punt.
Ik heb inmiddels 4 feedbackmails terug, en ze zijn zeer herkenbaar. Ik heb daarnaast mijn chart er nog eens bij gepakt van Human Design. Heel interessant hoe de feedback ook daar weer op aansluit. Ik weet niet of ik het al eerder genoemd heb, maar die chart is dus een blauwdruk van je persoonlijkheid op basis van je geboortegegevens. Het type mens dat je bent, eigenschappen, dingen waar je mee worstelt, (bewust en onbewust) alles kan uit die kaart gelezen worden. Ik kwam ermee in aanraking tijdens een retraite dag en ik vind het razend interessant en heel erg kloppend. Zelf veel van mijn adhd-kenmerken kan ik eruit halen, heel bijzonder! Eigenlijk wil ik nog wel eens een uitgebreide reading doen, waarbij iemand me helpt om de grote hoeveelheid info te abstraheren, maar voor nu kan ik al zoveel zelf ontdekken.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
woensdag 30 november 2022 om 10:35
Prachtige datum 5 december, ben je zenuwachtig Suzy? Is thuis alles klaar?
Pauwenveer, je spreekt voor mij een onnavolgbare taal met reels en instagram, geen idee wat je allemaal volgt. Je klinkt een stuk beter!
Ben ooit eens naar een paragnost geweest en vond het daar ook zo verrassend wat hij over mij wist te vertellen.
Nicci, super naar zo'n dominante vrouw bij je vader. Stel hem je vragen als je die nog hebt.
Ik verwerk het overlijden van mijn vader heeeeel rustig aan, laat het gevoel nog niet zo toe omdat ik bang ben erdoor verpletterd te worden.
Bij mijn moeder komen nu ook meer de emoties los. Bovenal blijven we dankbaar hoe het verlopen is.
Oe, moet uit mijn verwarmde bed, daar heb ik echt een grote hekel aan.
Heb jij ook een e-deken Suzy?
Pauwenveer, je spreekt voor mij een onnavolgbare taal met reels en instagram, geen idee wat je allemaal volgt. Je klinkt een stuk beter!
Ben ooit eens naar een paragnost geweest en vond het daar ook zo verrassend wat hij over mij wist te vertellen.
Nicci, super naar zo'n dominante vrouw bij je vader. Stel hem je vragen als je die nog hebt.
Ik verwerk het overlijden van mijn vader heeeeel rustig aan, laat het gevoel nog niet zo toe omdat ik bang ben erdoor verpletterd te worden.
Bij mijn moeder komen nu ook meer de emoties los. Bovenal blijven we dankbaar hoe het verlopen is.
Oe, moet uit mijn verwarmde bed, daar heb ik echt een grote hekel aan.
Heb jij ook een e-deken Suzy?
Hatsjikideee...
