Ben ik te veeleisend?

Moet je het echt allemaal zo ver gaan zoeken?

kzou blij zijn moest mijn vriend mij overal mee betrekken. Vertouwen is voor mij heel erg belangrijk maar als ik daar lang over nadenk doe ik geen oog meer dicht .Volgens mij heeft hij een bepaalde manier om zijn onvoorwaardelijke liefde voor jouw te tonen en ben jij die niet gewoon.

Vind je dat zij zich daarom nog wat meer aan hem moet aanpassen?

En wat bedoel je met ver zoeken?



Als hij zegt dat je niet gelukkig bent is dat toch een mening op iets?Mogelijk denkt hij anders over bepaalde dingen maar als jullie elkaar graag zien moet je zeker zoveel mogelijk praten en welke grens moet je beschermen?

Een ongelijkwaardige relatie is meestal dat je grenzen steeds een beetje worden over gegaan, en daar geef je aan toe. Het kan met kleine stappen gaan, en daarna uitgroeien tot een ongezonde relatie.

Ik heb het niet zo op grenzen maar eerder op samen oplossen en inderdaad dat geeft ook een gezonde relatie

Ik denk dat het belangrijk is om eerlijk te zijn naar jezelf toe, en inderdaad echt redelijk te blijven, maar wel goed op je grenzen te passen. Omdat het jouw grenzen zijn, en dus voor jou belangrijk.

Grenzen die je niet wil of mag verleggen zijn toch niet goed?

 Ga niet over het minste zeuren, grenzen leggen of diep nadenken maar ik zou wel duidelijk uitleggen wat mijn gevoelens zijn. Daar zal jouw vriend wel rekening mee houden want blijkbaar werkt hij toch aan jullie relatie dus wat verwacht je dan nog ?

Anna belle's vriend voelt zich snel aangevallen, benadeeld. Zij voelt het snel als zeuren als ze iets aan wil kaarten. Hij heeft commentaar op haar, wat haar irriteert. Ze voelt zich schuldig als ze voor haarzelf is opgekomen. Terwijl ze dat op een rustige manier probeert, niet om hem aan te vallen, maar om het te bespreken, waarna hij boos wordt.

Jij stelt dat ze duidelijk moet uitleggen wat haar gevoelens zijn, maar je kon al eerder lezen dat hij dan dreigt met weg gaan.

Als hij drijgt weg te gaan moet ze hem laten gaan.

Wat ze zegt kan erg verkeerd bij hem vallen, terwijl het heel anders bedoeld was.Ja maar dan spreken we over slecht communicatie

Ze schrijft dat ze haar leven niet wil en kan leven op deze manier.

Hij heeft het moeilijk met het contact wat zij heeft met vrienden en vriendinnen. Hij zegt vervelende dingen over hen.Wat zijn dan die vervelende dingen? daar ben ik wel benieuwd naar.

Zij voelt zich niet haar vrolijke ik meer.



Kathleen ik begrijp je advies niet goed. Kun je het misschien nog eens uitleggen?Wel zij merkt dat hij moeite doet maar blijkbaar is dat niet goed genoeg? mensen een kans geven in een relatie moet toch kunnen. iedereen heeft wel eens een slecht humeur.



Jij vindt dat ze niet méér mag verwachten van haar vriend?

Ook niet dat hij luistert zonder boos te worden en zich aangevallen te voelen of haar een schuldgevoel te geven wanneer ze op een rustige manier wil praten met hem over iets waar ze het lastig mee heeft? Om de relatie door het praten te kunnen verbeteren? En tegelijk is ze goed bereid naar zichzelf te kijken.Ik hoor hier. Zij wil praten, zij wil naar zichzelf kijken

maar wat wil hij ? is dat niet belangrijk? 

Al met al lijkt me dat heel redelijk om te mogen verwachten, dat je een goed gesprek mag hebben hierover. Ze wil graag dat het goedkomt.

Dat is blijkbaar wel waar. Ze voelen blijkbaar veel voor elkaar en dat is mooi

Ik zou het toch eens in zijn plaats bekijken. Lijkt mij beste wel een leuke persoon die moeite doet en overal wil betrekken. Is het omgekeerde dan zoveel beter denk je want dat maak ik naar mijn gevoel wel mee.

Ik krijg de indruk dat Anna belle zeker bereid is zich in te leven, en dat ook doet.ja dat mag en moet je eens doen.



Jaloers op jouw vriendinnen en vrienden? Maar ken jij ook koppels waar jullie af en toe eens samen mee afspreken. Heeft hij daar problemen mee? Mijn vriend had er bijvoorbeeld problemen mee dat ik nog afsprak met mijn ex vriend .

Ik heb het dan ook gelaten voor wat het was en meer tijd voor onze relatie . Achteraf bekenen was het zeker een juiste beslissing

 

Mogelijk kan je hem ook door jouw gedrag of koppig ook verliezen. Is het dat allemaal waard ? want zo ik kan lezen ben je toch ook gelukkig met hem.

Kathleen, ze schrijft dat ze heel erg het gevoel heeft dat ze op eieren loopt.

 Maar hij doet nu zijn best, en ze wil er erg graag vertrouwen in hebben.

Zij wil echt werken aan deze relatie, maar ik kan me voorstellen dat ze toch erg twijfelt.Twijfelt over? Ze wil, ze wil maar ook hier hoor ik alleen wat zij wil. Ik luister ook naar mijn vriend zijn mening en die volg ik ook. Misschien ben ik maar een simpele vrouw.

Daarom is het denk ik belangrijk om met anderen van gedachten te wisselen, om het voor jezelf ook beter uit te zoeken wat belangrijk voor je is en waar jouw grenzen liggen. Wil je een relatie of niet? Ik denk wel dat zij dat wil. Zij loopt op eieren maar op wat loopt hij? 

Alleen begrijp ik jouw reactie dus niet helemaal, terwijl elke reactie je kan helpen om weer eens verder te kijken door de inbreng van een ander.



Zou zonde zijn denk ik.

Ik denk dat Anna belle wil voorkomen dat ze op een manier met elkaar omgaan die niet goed voelt en straks niet meer terug te draaien is. Ze wil graag verder met hem, maar maakt zich zorgen waar het heengaat als ze niets doen, om het te veranderen. Omdat het nu niet goed voelt. Ze wil dat ze leren beter op elkaar af te stemmen, om zich allebei weer prettig te voelen in de vriendschap. Praten, veel praten

En nu ze ermee aan het werk gaan, wat redelijk is om te verwachten.

Klopt het een beetje, Anna belle?

Hallo Kathleen

Misschien kun je ook een ander kleurtje gebruiken als je weer terug reageert op Dubio, want zo is het best een gepuzzel om te lezen wat er is bij gekomen.

Zal ik doen



Maar ik begrijp dat je denkt dat hij het beu zal raken als zij 'altijd aan komt zetten met klagen'??

Vind je dat zij moet oppassen en zich moet aanpassen omdat hij anders kan besluiten dat hij er geen zin meer in heeft? hoe werkt dit? aanpassen om te voorkopen dat hij besluit geen zin meer te hebben? Is het niet uitkijken dat het niet voor hem te moeilijk is.

Terwijl het toch heel redelijk is wat zij van hem vraagt?

Zij krijgt vooral het gevoel dat zij klaagt, door zijn reactie.

En stel dat zij te erg klaagt en klaagt wat gaat er dan gebeuren denk je?

Als hij geen zin meer had was hij al lang vertrokken toch?



Nog een leuke nacht voor iedereen hier

Liefs

Hoi Kathleen! Ik reageer hieronder, hoop dat het nog leesbaar blijft. Quoten lukt me helaas niet.--- Wat wil je "Ruimte" of "Relatie"? Deze vraag begrijp ik niet. Kan het niet allebei? Hoe definieer jij jouw ruimte in de relatie? Ook als je een partner hebt, blijf je toch jezelf? Je hebt je eigen behoeftes, je hobby's, vrienden, werk, studie, familie enz. houden. Dat je daarin plaats maakt voor je partner is logisch. Niet dat die partner dan opeens alle ruimte inneemt en er voor jezelf niets meer overblijft. Het gaat om evenwicht. Een evenwicht voor jezelf, tussen je eigen behoeftes en je relatie, maar ook een evenwicht tussen beide partners. Als een van beiden zichzelf voortdurend wegcijfert, toegeeft, zijn/haar behoeftes opzij schuift en de ander neemt of eist, dan is er geen evenwicht. Dat is een ongezonde relatie. Ik heb van Anna Belle de indruk dat zij in zo'n relatie zit, maar dat kan ze het best zelf vertellen.--- Hier moet ze zelf eens op antwoorden of het echt wel zo erg is. Doet zij niets naar haar zin als ze samen zijn? is het enkel en alleen zijn zin?Ik noemde dingen op die Anna Belle zelf had geschreven. Waarom trek jij in twijfel of het echt zo erg is?--- Blij zijn met de mogelijkheden kan dat dan niet meer? Wat bedoel je hiermee?--- Als ik tegen mijn vriend " die vriend van u vertrouw ik niet" is dat mijn mening en als hij toch blijft verder uitgaan met haar dan moet hij toch beseffen dat ik mij daar niet goed mee voel! Of is lekker koppig doen en toch met die vriend blijven weggaan een gezonde oplossing? Denk dat mijn relatie op de eerste plaats komt en dan de vrienden.Tja, dat is een lastige. Want als jouw vriend die vriend wel vertrouwt, wie ben jij dan om te eisen dat hij die vriendschap opzegt of op een laag pitje zet. Zijn vrienden hoeven jouw vrienden niet te zijn. Dat is wat ik bedoel met eigen ruimte. Als jij persoonlijk gekwetst wordt door die vriendschap, bijv. omdat die vriend jou slecht behandelt, dan is het wat anders. Je kan natuurlijk ook een tussenoplossing zoeken waarbij jij dan niet met die vriend geconfronteerd hoeft te worden. Maar de vriendschap verbreken vind ik nogal ver gaan. Het gaat er niet om of je die vriend vertrouwt, maar of je je eigen vriend vertrouwt.--- Heel moeilijke beslissing maar toen hij zijn ex tegenkwam op een dagje shoppen kom ik mij in hem inleven en begreep ik het beter. Zij deed heel vriendelijk maar "te" vriendelijk. Wij vrouwen zijn ook jaloers toch? Jaloezie wordt vaak afgeschilderd als schattig, maar ik vind het allerminst lief en romantisch. Jaloezie mondt al snel uit in controlerend gedrag.--- Durf je dit vragen ook al lees je dat hij zoveel moeite doet? (zij ook wel hoor)Ja, sterker nog: ik vraag het nog een keer Ze schrijft dat ze ongelukkig is. Jij leest dat zij gelukkig is. Hoe kan dat?--- Ze moet weten wat ze wil denk ik. Maar iemand vinden die enkel haar zin doet zal moeilijk zijn.Waar maak jij uit op dat zij enkel haar zin wil doen? --- Ik kan mij voorstellen als zij altijd komt aanzetten met klagen dat hij op de duur dit wel beu zal worden. Vrees ik tochAnna Belle heeft een hekel aan ruzie, maar voelt dat ze het aan zichzelf verplicht is voor zichzelf te blijven opkomen. Zo heeft ze het zelf geschreven. En jij noemt dit "altijd komen aanzetten met klagen"? Ik heb het idee dat je heel iets anders leest dan wat zij geschreven heeft.welterusten,dubio

quote: Iseo reageerde



Hallo Kathleen



Maar ik begrijp dat je denkt dat hij het beu zal raken als zij 'altijd aan komt zetten met klagen'??

Vind je dat zij moet oppassen en zich moet aanpassen omdat hij anders kan besluiten dat hij er geen zin meer in heeft? hoe werkt dit? aanpassen om te voorkopen dat hij besluit geen zin meer te hebben?

Het kan een middel van iemand zijn om een ander te binden. Emotionele chantage. Soms doen mensen dit ook niet heel bewust.

Mijn ex gebruikte het op een manier dat ik me wilde verdedigen.

Dus zette hij me eigenlijk onder druk om toe te geven aan wat hij wilde, In plaats van dat er een eerlijk gesprek over was.

En dit voorbeeld kwam op verschillende manieren terug in de relatie met mijn ex.

Hij voelde zich ook snel aangevallen, als het helemaal niet nodig was. En dan probeerde ik weer uit te leggen wat ik dan wel bedoelde. Dat werd elke keer zo'n lastige situatie dat ik het ging vermijden.

En dat is wat ik bedoel met grenzen die oprekken.

Ik durfde niet meer goed te reageren op iets wat gebeurde wat ik eigenlijk niet fijn vond, omdat er dan een heftige reactie kwam op wat ik voorzichtig probeerde te zeggen. Voelde me schuldig dat ik een 'ruzie' was begonnen.

En zo gebeurde het dat ik steeds meer toegaf. Niet reageerde op wat niet goed zat. Me schikte naar hoe hij het graag had.

En als dit patroon zich heeft ingezet, en het is al een tijdje zo, is het heel moeilijk het weer om te keren.

Ik denk dat Anna belle echt goed bezig is door opnieuw nu te kijken hoe het echt is met haar relatie, en wat beter kan, en waarom, en hoe.

Bij mij  was dit het begin van een slechte ongezond relatie. Ik ben heel erg aan het terugkijken, om te zien wat er nou precies gebeurde dat het zo scheef kon groeien. Welke fouten ik maakte in het niet goed opkomen voor mijzelf, voor mijn grenzen. Waardoor ik dus met ex een heel negatieve spiraal in ging. Omdat hij steeds meer ruimte nam en meer zijn woede en frustraties ging uiten en ik steeds minder ruimte had en er niet meer op kon reageren.



Is het niet uitkijken dat het niet voor hem te moeilijk is.

Wat is voor hem te moeilijk?



Hoe gaat het dan bij jou in de relatie? Wat doe jij als er iets niet goed gaat? En als erover praten niet goed lukt? Geef je dan toe aan hem om het hem niet moeilijk te maken?



Terwijl het toch heel redelijk is wat zij van hem vraagt?

Zij krijgt vooral het gevoel dat zij klaagt, door zijn reactie.

En stel dat zij te erg klaagt en klaagt wat gaat er dan gebeuren denk je?

Als hij geen zin meer had was hij al lang vertrokken toch?

Waarom vind je het klagen wat zij doet?



En het hoeft niet zo te zijn dat hij er echt geen zin meer in heeft, het kan ook een manier zijn om iets voor elkaar te krijgen, door te zeggen dat je anders opstapt. Om meer controle te krijgen, of om te voorkomen dat je een echt gesprek erover aan moet gaan. De discussie strandt meteen toch? En hij weet dat zij hem nog niet kwijt wil. Want op andere momenten is het fijn en goed. Lijkt het wel een evenwichtige relatie.



Nog een leuke nacht voor iedereen hier

Liefs

Groetjes van Iseo!

Hoi Kathleen! Ik reageer hieronder, hoop dat het nog leesbaar blijft. Quoten lukt me helaas niet.



--- Wat wil je "Ruimte" of "Relatie"?



Deze vraag begrijp ik niet. Kan het niet allebei? Hoe definieer jij jouw ruimte in de relatie? Ook als je een partner hebt, blijf je toch jezelf? Je hebt je eigen behoeftes, je hobby's, vrienden, werk, studie, familie enz. houden. Dat je daarin plaats maakt voor je partner is logisch. Niet dat die partner dan opeens alle ruimte inneemt en er voor jezelf niets meer overblijft. Natuurlijk mag hij niet alle ruimte maar het is toch normaal dat een relatie tijd kost? De vaat doen kost mij ook tijd nu en moest ik geen relatie hebben moest ik ook minder de vaat doen waardoor ik tijd had om uit te gaan

Het gaat om evenwicht. Een evenwicht voor jezelf, tussen je eigen behoeftes en je relatie, maar ook een evenwicht tussen beide partners. Als een van beiden zichzelf voortdurend wegcijfert, toegeeft, zijn/haar behoeftes opzij schuift en de ander neemt of eist, dan is er geen evenwicht. Dat is een ongezonde relatie. Ik heb van Anna Belle de indruk dat zij in zo'n relatie zit, maar dat kan ze het best zelf vertellen.

Mogelijk wil zij een latrelatie?



--- Hier moet ze zelf eens op antwoorden of het echt wel zo erg is. Doet zij niets naar haar zin als ze samen zijn? is het enkel en alleen zijn zin?



Ik noemde dingen op die Anna Belle zelf had geschreven. Waarom trek jij in twijfel of het echt zo erg is? Als ik ergens mee zit dan bespreek ik dat met mijn vriend en af en toe komt we dan wel in onenigheid maar door te praten komen we altijd wel tot een oplossing :) . Voor mij is het haast onmogelijk dat hij niet luisterd of dat hij reageert met het gevoel in zijn achterhoofd om op een bepaalde manier zijn zin te bereiken. Als dat zo is is het niet eerlijk maar ik kan mij dat gewoon niet voorstellen. Mensen kunnen verschillende meningen hebben maar als ik lees denken jullie hier vaak dat er een slechte bedoeling achter zit. Mogelijk spreken jullie hier over de ex en niet over de persoon in jullie huidige relatie.

--- Blij zijn met de mogelijkheden kan dat dan niet meer?

Als mijn vriend iets niet graag heeft dan ga je daar toch rekeing mee houden? is dat dan niet normaal.Door een relatie kreeg ik ook beperkingen. Deels door de tijd die een relatie gebruikt en deels door het drukker worden op mijn werk. Had ik geen relatie kon ik uitgaan maar

voor mij is een relatie wel belangrijker hoor. Af en toe hebben wij ook onenigheid maar dat praten we uit.

--- Als ik tegen mijn vriend " die vriend van u vertrouw ik niet" is dat mijn mening en als hij toch blijft verder uitgaan met haar dan moet hij toch beseffen dat ik mij daar niet goed mee voel! Of is lekker koppig doen en toch met die vriend blijven weggaan een gezonde oplossing? Denk dat mijn relatie op de eerste plaats komt en dan de vrienden.



Tja, dat is een lastige. Want als jouw vriend die vriend wel vertrouwt, wie ben jij dan om te eisen dat hij die vriendschap opzegt of op een laag pitje zet. Zijn vrienden hoeven jouw vrienden niet te zijn. Dat is wat ik bedoel met eigen ruimte. Als jij persoonlijk gekwetst wordt door die vriendschap, bijv. omdat die vriend jou slecht behandelt, dan is het wat anders. Je kan natuurlijk ook een tussenoplossing zoeken waarbij jij dan niet met die vriend geconfronteerd hoeft te worden. Maar de vriendschap verbreken vind ik nogal ver gaan. Het gaat er niet om of je die vriend vertrouwt, maar of je je eigen vriend vertrouwt.Hier zou bij mij de relatie op de eerst plaats komen. Dit probleem heb ik niet maar moest ik daar een probleem mee hebben zou ik wel willen dat hij daar rekening mee houdt. Je kan ook zeggen het zijn mijn vrienden en daar beslis ik over maar dan hou je ook geen rekening met hem.





--- Heel moeilijke beslissing maar toen hij zijn ex tegenkwam op een dagje shoppen kom ik mij in hem inleven en begreep ik het beter. Zij deed heel vriendelijk maar "te" vriendelijk. Wij vrouwen zijn ook jaloers toch?



Jaloezie wordt vaak afgeschilderd als schattig, maar ik vind het allerminst lief en romantisch. Jaloezie mondt al snel uit in controlerend gedrag.

misschien maar er vanuit dat zij dit zomaar deed was toch moeilijk.

Als hij jaloers is moet je daar toch rekening mee houden?



--- Durf je dit vragen ook al lees je dat hij zoveel moeite doet? (zij ook wel hoor) ja dat is wel duidelijk maar hij ook toch?



Ja, sterker nog: ik vraag het nog een keer Ze schrijft dat ze ongelukkig is. Jij leest dat zij gelukkig is. Hoe kan dat?



--- Ze moet weten wat ze wil denk ik. Maar iemand vinden die enkel haar zin doet zal moeilijk zijn.



Waar maak jij uit op dat zij enkel haar zin wil doen? Als zij ergens mee zit en ze praat dan denk zij dat ze niet gehoord word. Wanneer zou dit dan wel goed zijn? als hij toegeeft of waarom denk zij dit?



--- Ik kan mij voorstellen als zij altijd komt aanzetten met klagen dat hij op de duur dit wel beu zal worden. Vrees ik toch



Anna Belle heeft een hekel aan ruzie, wie heeft er nu graag ruzie maar voelt dat ze het aan zichzelf verplicht is voor zichzelf te blijven opkomen. Zo heeft ze het zelf geschreven. En jij noemt dit "altijd komen aanzetten met klagen"? Ik heb het idee dat je heel iets anders leest dan wat zij geschreven heeft.

moest hij altijd naar mij toekomen en maar klagen zou ik niet leuk blijven vinden en zou ik gaan twijfelen. Jullie niet?

Waarom wil je dingen bespreken? ofwel om op te lossen of je doel te bereiken? Dit hangt af van de personen in kwestie maar dat kan hij of zij zijn.



Wil ik morgen een nieuwe jurk kopen en mijn vriend zegt " door duur" dan zal ik het wat liever moeten vragen  .Als ik dit doe is het dan behoefte of eisen? :) Geef ik toe dan heb ik die jurk niet..luisterd hij dan niet naar mij, is hij veeleisend of ben ik dan zijn bezit? nee toch?



Iedere persoon heeft zijn eigen "ik" maar rekening houden met andere personen is voor mij geen probleem. Wij of toch sommige vrouwen zullen hier anders over denken en ruimte nodig hebben in een relatie maar hoe ver gaat ruimte ? Ruimte die gevolgen heeft voor de relatie zou mij nooit een goed gevoel geven maar sinds mijn relatie heb ik minder zin en veel minder tijd voor die ruimte. Huishouden is voor iedereen tijdrovend en vermoeiend en mogelijk heb ik daarom minder behoefte aan die ruimte.



Wie van jullie zit er niet wel of niet in een relatie? getrouwd? kinderen?



Liefs



welterusten,

dubio

Zondag weer eens erge ruzie gehad, hij geeft aan het gevoel te hebben dat hij op eieren loopt omdat ik altijd slecht gezind ben. Denkt dat het altijd zijn schuld is als ik slecht gezind ben…

Denk dat het einde niet ver af is…

Misschien ziet hij jouw graag en is hij constant aan het proberen om iets goeds te doen. waarom vraag je hem niet eens :



Is dat jouw manier om te laten zien hoe graag jij mij ziet?(op eireren lopen)



Als hij denkt dat jij slecht gezind bent door zijn schuld moet je toch eens de redenen vragen waarom hij dit denkt.



Zet zijn antwoord maar eens op dit forum .



Je ziet er slechtgezind uit of is het vermoeid? misschien is dit ook niet duidelijk voor hem.





Liefs

Zondag weer eens erge ruzie gehad, hij geeft aan het gevoel te hebben dat hij op eieren loopt omdat ik altijd slecht gezind ben. Denkt dat het altijd zijn schuld is als ik slecht gezind ben…

Denk dat het einde niet ver af is…

Azucena, wat verdrietig als je je relatie zo ziet aflopen en er niets tegen kunt doen... Heb je al eens nagedacht over therapie? Als je vriend (of is het je man, dat weet ik niet meer?) dat ook wil tenminste.



Een woord van waarschuwing, op het risico af dat ik er helemaal naast zit. "Foute" mannen weten vaak feilloos je zwakke plekken te herkennen. Ze zeggen vaak precies de dingen die jou raken, terwijl ze er geen jota van menen. Soms herhalen ze zelfs boodschappen die jij hebt gebruikt. Heb jij hem wel eens verteld dat je het gevoel hebt op eieren te moeten lopen? En dat je het idee hebt dat het jouw schuld is als hij chagrijnig is? Wees daar alert op.







Sterkte *;

dubio

quote: azucena reageerde



Zondag weer eens erge ruzie gehad, hij geeft aan het gevoel te hebben dat hij op eieren loopt omdat ik altijd slecht gezind ben. Denkt dat het altijd zijn schuld is als ik slecht gezind ben…

Denk dat het einde niet ver af is…



Azucena, wat verdrietig als je je relatie zo ziet aflopen en er niets tegen kunt doen... Heb je al eens nagedacht over therapie? Als je vriend (of is het je man, dat weet ik niet meer?) dat ook wil tenminste.

Therapie kan inderdaad ook helpen volgens mij als jullie daar beide achter staan..



Een woord van waarschuwing, op het risico af dat ik er helemaal naast zit. "Foute" mannen weten vaak feilloos je zwakke plekken te herkennen. Ze zeggen vaak precies de dingen die jou raken, terwijl ze er geen jota van menen. Soms herhalen ze zelfs boodschappen die jij hebt gebruikt. Heb jij hem wel eens verteld dat je het gevoel hebt op eieren te moeten lopen? En dat je het idee hebt dat het jouw schuld is als hij chagrijnig is? Wees daar alert op. Wij vrouwen zijn zo niet zeker :o er zijn ook "foute" vrouwen denk ik die zo handelen of misschien nog een stukje erger. Zelf werk met 6 andere vrouwelijke collega's en wat je regelmatig hoort is  "de man is fout"  en verder kunnen  we onder elkaar nog goed roddelen . Is dat ook zo bij mannen denk je?



Praten is belangrijk en sta achter jouw mening maar probeer ook andere te begrijpen. Een relatie die stuk gaat is alleen maar een verlies.



Liefs





dubio

Lieve Azucena,

wat naar dat je het gevoel hebt dat je relatie bijna over aan het gaan is...

Vervelend dat er weer een ruzie was.

Hij zegt eigenlijk dat hij het heel moeilijk vindt om op een andere manier te reageren dan hij eerst deed, en dat jij dat wel van hem verwacht en dat hij daarom nu op eieren loopt?

Het is ook erg lastig om ingesleten patronen te doorzien en veranderen.

Maar wil hij het zelf ook graag veranderen?

Misschien is samen in therapie gaan helemaal niet gek. Het kan helpen om eens echt duidelijk naar elkaar te luisteren en je verhaal te doen zonder dat je al snel in de bekende reacties op elkaar terugvalt.



Hoi Kathleen.

Ik begrijp je punt wel. Soms ben ik zelf ook bang dat ik het nogal snel negatief inzie.

Ik heb alleen een lange relatie gehad van 8 jaar en het ging echt helemaal niet goed.

Maar ik denk veel aan de toekomst, en wat ik heb geleerd van hoe het was en wat ik graag zou zien in een eventuele volgende relatie, wat ik dan belangrijk vind.

(Antwoord nu op je vraag: alleenstaande moeder, dochter van een jaar)



Ik ben het niet eens met je opmerking dat een relatie die stuk gaat alleen maar een verlies is.

In mijn geval was het een grote opluchting. En soms is het een pijnlijke maar verstandige beslissing om niet verder te gaan, omdat het niet werkt tussen twee mensen.

Vind jij dat niet dan?

Hoever ga jij om je relatie te behouden? Is dat behoud dan belangrijker dan hoe je je voelt?

Maar jij zegt zelf ook al dat jij niet anders gewend bent dan dat hij naar je luistert en dat je je niet voor kunt stellen dat hij met andere bedoelingen het ene zegt. Maar er zijn ook mannen die niet kunnen luisteren omdat ze zich snel aangevallen voelen en gefrustreerd, en die wel controle willen houden en daarom dingen tegen je gebruiken die je in vertrouwen hebt verteld, en waarmee het uiteindelijk echt moeilijk samenleven is.

Wat moet je dan?

Ik vind dat jij in wat je schrijft heel veel rekening houdt met je man, en ook veel bereid bent aan te passen aan hem. Dat kan heel goed en fijn zijn, mits je man hetzelfde wil en doet. Dan hebben jullie een gelijkwaardige relatie immers.

Ik deed dat ook, maar mij kostte het veel meer dan ik ervoor terugkreeg, het ging steeds maar een stap verder.



Jij zegt ook dat als hij jaloers is dat je daar rekening mee moet houden. Maar hoever ga je daarin?

Spreek je niet meer af met mensen die je graag ziet? Kleed je je anders? Laat je hem zijn gang gaan als hij je mailtjes naleest en je nummers controleert? Spreek je minder af met familie of vrienden omdat het zoveel duscussie thuis geeft, en je dat wilt vermijden?

Hoever ga je?

Als het niet lukt erover te praten op een rustige manier?



Dat voorbeeld van de jurk, dat je geeft, begrijp ik niet helemaal.

Bedoel je dat als jij een jurk wilt kopen, maar hij vind die te duur, dat je het dan wat liever moet vragen? En als het niet mag van hem, dat je het er dan bij laat?

Maar als jij nou gewoon graag die jurk wilt kopen, en je hebt het geld ervoor? Of betaalt hij jouw kleding?

Zo ging het bij ons steeds meer. Hij betaalde en besliste steeds meer wat ik droeg.



Je schrijft ook over het huishouden. Dat je mogelijk minder behoefte hebt aan ruimte omdat het vermoeiend is het huis te doen. In een fijne relatie doe je dat toch ook samen?

Ik wil tenminste nooit meer samenwonen met iemand die het vanzelfsprekend vind dat ik alles in huis doe (en dan ook nog commentaar heeft :()



Ben erg benieuwd naar hoe jij dit ziet. Misschien bedoelen we wel hezelfde, maar wil jij nu graag die andere kant, de kant van de man belichten.

Al denk ik zelf dat je daar mee moet oppassen, want ik heb dus gemerkt dat ik teveel ging denken voor die ander, en overal rekening mee ging houden en zo steeds meer van mijzelf inleverde.

Om het rustig en 'gezellig' te houden, om de relatie te behouden.

Grioetjes Iseo!



Azucena, nog even een *;

Lieve Azucena,

wat naar dat je het gevoel hebt dat je relatie bijna over aan het gaan is...

Vervelend dat er weer een ruzie was.

Hij zegt eigenlijk dat hij het heel moeilijk vindt om op een andere manier te reageren dan hij eerst deed, en dat jij dat wel van hem verwacht en dat hij daarom nu op eieren loopt?

Het is ook erg lastig om ingesleten patronen te doorzien en veranderen.Als je

Maar wil hij het zelf ook graag veranderen?

Misschien is samen in therapie gaan helemaal niet gek. Het kan helpen om eens echt duidelijk naar elkaar te luisteren en je verhaal te doen zonder dat je al snel in de bekende reacties op elkaar terugvalt.



Hoi Kathleen.

Ik begrijp je punt wel. Soms ben ik zelf ook bang dat ik het nogal snel negatief inzie.

Ik heb alleen een lange relatie gehad van 8 jaar en het ging echt helemaal niet goed.

Maar ik denk veel aan de toekomst, en wat ik heb geleerd van hoe het was en wat ik graag zou zien in een eventuele volgende relatie, wat ik dan belangrijk vind.

(Antwoord nu op je vraag: alleenstaande moeder, dochter van een jaar)



Ik ben het niet eens met je opmerking dat een relatie die stuk gaat alleen maar een verlies is.

Een relatie kost moeite en als die achteraf stukgaat is dat toch een verlies?

In mijn geval was het een grote opluchting. En soms is het een pijnlijke maar verstandige beslissing om niet verder te gaan, omdat het niet werkt tussen twee mensen.

Vind jij dat niet dan?ja maar af en toe loopt iedereen wel op eieren zolang het maar niet te veel is.

Hoever ga jij om je relatie te behouden? Is dat behoud dan belangrijker dan hoe je je voelt? je moet toch openstaan voor

wat je partner denkt? zolang je er maar naar luisterd.

Maar jij zegt zelf ook al dat jij niet anders gewend bent dan dat hij naar je luistert en dat je je niet voor kunt stellen dat hij met andere bedoelingen het ene zegt. Maar er zijn ook mannen die niet kunnen luisteren omdat ze zich snel aangevallen voelen en gefrustreerd, en die wel controle willen houden en daarom dingen tegen je gebruiken die je in vertrouwen hebt verteld, en waarmee het uiteindelijk echt moeilijk samenleven is.Ja maar zo zijn er ook vrouwen toch? Als je alles gaat gebruiken tegen elkaar houd niemand lang vol.

Wat moet je dan?

Ik vind dat jij in wat je schrijft heel veel rekening houdt met je man, en ook veel bereid bent aan te passen aan hem. Dat kan heel goed en fijn zijn, mits je man hetzelfde wil en doet. Dan hebben jullie een gelijkwaardige relatie immers.Soms denk ik wel helemaal anders maar ook zijn mening is voor mij belangrijk en als hij daar gelukkig mee is en ik kan mij daar ook in vinden is het allemaal niet zo erg. Vandaar dat ik ook schreef "het niet te ver gaan zoeken".

Ik deed dat ook, maar mij kostte het veel meer dan ik ervoor terugkreeg, het ging steeds maar een stap verder.

Dat is natuurlijk heel erg. Als hij gevoelens heeft zou je toch aandacht moeten krijgen en jouw begrijpen. Kleine attenties

maken het mooi



Jij zegt ook dat als hij jaloers is dat je daar rekening mee moet houden. Maar hoever ga je daarin? maak het elkaar niet te moelijk denk ik dan. Hem of haar uitdagen zal zeker niet gaan helpen.

Spreek je niet meer af met mensen die je graag ziet? Zeker wel maar wel samen. Ik heb ook nog oude schoolvirenden waar wij wel samen mee afspreken ook al kan hij die niet altijd begrijpen. Maar hij is overal welkom.En dit laatste gevoel kan ook fustraties geven.Kleed je je anders?Ik kleed mij nog zoals altijd maar hou ook rekening wat hij graag ziet en waar ik mij ook goed mee voel. Soms vliegt de prijs van een jurk el de pan uit en kan ik zijn reactie wel begrijpen "achteraf :)  no Laat je hem zijn gang gaan als hij je mailtjes naleest en je nummers controleert? Hij controleert die niet en als hij dat zou doen dan heb ik niets te verbergen. Wat zou jij daar trouwens in vinden? Misschien een geruststelling? Hij doet zelfs mijn brieven open en wat is daar mis mee? dat hij eerst weet hoeveel ik met mijn visa gekocht heb? is toch niets erg mee? Of is het probleem hier dat als je iets te verberegen hebt ? Dat is natuurlijk gevaarlijk maar dan ook niet zo mooi Spreek je minder af met familie of vrienden omdat het zoveel duscussie thuis geeft, en je dat wilt vermijden?

Familie zie ik minder maar nog voldoende. Vrienden veel minder door het huishouden en drukke werkleven en als ik uitga moet hij ook maar welkom zijn. Ik kan mij helemaal niet voorstellen als "behoefte om allen" iets te gaan doen met een ex of vriend. Daar ik heb ik geen behoefte aan. Als mijn vriend meegaat is wat anders.Hoe moet hij zich voelen? niet welkom? Hoever ga je? hangt af hoe belangrijk je relatie is.

Buiten een gebroken relatie kan er inderdaad niets erg gebeuren

Als het niet lukt erover te praten op een rustige manier?

is er misschien een ander probleem?



Dat voorbeeld van de jurk, dat je geeft, begrijp ik niet helemaal.

Bedoel je dat als jij een jurk wilt kopen, maar hij vind die te duur, dat je het dan wat liever moet vragen? En als het niet mag van hem, dat je het er dan bij laat?

Maar als jij nou gewoon graag die jurk wilt kopen, en je hebt het geld ervoor? Of betaalt hij jouw kleding?

Zo ging het bij ons steeds meer. Hij betaalde en besliste steeds meer wat ik droeg.Het is gewoon zijn mening over iets.

Gelijk of niet maar als hij het niet zo mooi vind en ik koop het waar ben je dan mee bezig. Ik betaal mijn kleding zelf maar wil wel dingen die hij ook mooi vind. het kan toch niet zijn dat hij niet mooi vind. Je komt vast wel iets tegen wat leuk is.



Je schrijft ook over het huishouden. Dat je mogelijk minder behoefte hebt aan ruimte omdat het vermoeiend is het huis te doen. In een fijne relatie doe je dat toch ook samen? ja en dat is ook zo maar ik rij wel het gras niet al of kam de haag niet.

Dat doet hij ook.Ik doe ondertussen wel andere dingen 

Ik wil tenminste nooit meer samenwonen met iemand die het vanzelfsprekend vind dat ik alles in huis doe (en dan ook nog commentaar heeft :()Had jij een vriend die niets mee deed?

Wat was hij dan ondertussen aan het doen?



Ben erg benieuwd naar hoe jij dit ziet. Misschien bedoelen we wel hezelfde, maar wil jij nu graag die andere kant, de kant van de man belichten. Is wel mogelijk. Ik wil niemand kwetsen hier maar ook eens een andere mening geven.

Al denk ik zelf dat je daar mee moet oppassen, want ik heb dus gemerkt dat ik teveel ging denken voor die ander, en overal rekening mee ging houden en zo steeds meer van mijzelf inleverde.

Om het rustig en 'gezellig' te houden, om de relatie te behouden. Jouw ex deed die dan geen moeite?

Mogelijk geven we nu alleen negatieve commentaar omdat het ook een ex is.Was er dan niets goed aan hem of haar?

Grioetjes Iseo!



Liefs

Azucena, nog even een *;

Tis Deanxit geworden. Lief blijft boos op me sinds de ruzie...

Blijf ik natuurlijk hele tijd vragen of hij nog van me houdt..

'k Weet het, fout fout fout...

:(

Als je met die vraag zit mag je dat toch vragen ?

is niet fout nee.



Mogelijk is hij nog was boos maar dat zal wel overgaan.





Liefs

quote: azucena reageerde



Tis Deanxit geworden. Lief blijft boos op me sinds de ruzie...

Blijf ik natuurlijk hele tijd vragen of hij nog van me houdt..

'k Weet het, fout fout fout...

:(





Als je met die vraag zit mag je dat toch vragen ?

is niet fout nee.



Mogelijk is hij nog was boos maar dat zal wel overgaan.





Liefs

Azucena *;



Kathleen, ik ben het niet met je eens.

Vind niet dat je kunt stellen dat hij morgen 'vast nog boos is maar dat het wel weer over zal gaan'..

De vraag, of hij nog van je houdt, zou eigenlijk beantwoord moeten worden op een andere manier dan misschien bevestiging door woorden.

Door de manier waarop jullie samen aan de toekomst werken, door te luisteren en te praten. De moeite die hij neemt om je vertrouwen te geven in kleine dingen.

Als iemand dagen boos blijft omdat hij (voorzichtig) is aangesproken op iets wat echt belangrijk is stel je je vanzelf de vragen of hij nog wel echt om je geeft. Of wil hij iets bereiken met dat boos blijven? Kijken wie er als eerste toegeeft?

Of is hij echt boos omdat hij zich geen raad meer weet met wat er nu gevraagd wordt, wat er nu speelt?

Kan onmacht zijn zich goed uit te drukken, misschien is hij zelf in de war.

Hoe dan ook, het over laten waaien zonder positieve uitkomst door een echt gesprek erover vind ik geen goed advies.

Azucena, als het voor jou belangrijk is, mag je van je beste vriend verwachten dat hij de moeite doet om je te begrijpen, erover te praten. Zeker als jij nu zo twijfelt, zo van je stuk bent.

quote: kathleen01 reageerde





quote: azucena reageerde



Tis Deanxit geworden. Lief blijft boos op me sinds de ruzie...

Blijf ik natuurlijk hele tijd vragen of hij nog van me houdt..

'k Weet het, fout fout fout...

:(



Als je met die vraag zit mag je dat toch vragen ?

is niet fout nee.



Mogelijk is hij nog was boos maar dat zal wel overgaan.





Liefs Azucena *;



Kathleen, ik ben het niet met je eens.

Vind niet dat je kunt stellen dat hij morgen 'vast nog boos is maar dat het wel weer over zal gaan'..Uitpraten? als het mogelijk zou zijn.Maar mogelijk heeft hij ook een slechte dag. Wie heeft dat niet af en toe.

De vraag, of hij nog van je houdt, zou eigenlijk beantwoord moeten worden op een andere manier dan misschien bevestiging door woorden.

bevestigen? bevestigen kan je toch ook door woorden

Door de manier waarop jullie samen aan de toekomst werken, door te luisteren en te praten. De moeite die hij neemt om je vertrouwen te geven in kleine dingen.

Als iemand dagen boos blijft omdat hij (voorzichtig) is aangesproken op iets wat echt belangrijk is stel je je vanzelf de vragen of hij nog wel echt om je geeft. Of wil hij iets bereiken met dat boos blijven? Kijken wie er als eerste toegeeft? waarom altijd het gedacht dat hij iets wil bereiken? of dat er altijd een "geheime" redenen achter zit. Hier heb ik dan weer het gevoel dat de vrouw de man niet vertrouwd. Is eenvoudig boos zijn omdat hij het niet eens is met iets dan niet meer mogelijk? Waarom altijd het zo ver gaan zoeken? Ik denk dat het ook eenvoudiger kan.

Of is hij echt boos omdat hij zich geen raad meer weet met wat er nu gevraagd wordt, wat er nu speelt? dat is ook mogelijk. Misschien is het veel geworden

Kan onmacht zijn zich goed uit te drukken, misschien is hij zelf in de war. Is mogelijk

Hoe dan ook, het over laten waaien zonder positieve uitkomst door een echt gesprek erover vind ik geen goed advies. Ik denk wel dat een goed gesprek kan helpen. Mogelijk heeft hij een ander idee of durft hij iets niet uiten maar door een gesprek kan dit duidelijker worden.Je hoeft niet bang te zijn. Praten kan kwetsen maar met een probleem zitten ook.

Azucena, als het voor jou belangrijk is, mag je van je beste vriend verwachten dat hij de moeite doet om je te begrijpen, erover te praten. Zeker als jij nu zo twijfelt, zo van je stuk bent.

Misschien gaan wij er hier te veel van uit dat "hij" het probleem is. Mogelijk maken wij vrouwen ook fouten.Ik wil hier niet zeggen dat zij fout is en hij gelijk heeft maar ik moet toegeven dat die mogelijk er ook is. Hij geeft een reactie die niet zomaar uit de lucht komt vallen. Maar wie het probleem is is minder belangrijk maar hoe kom je hier uit zonder brokken.

 

Praten en luisteren is belangrijk. Niets is eenvoudig.





Liefs

Overmorgen is hij voor 9 dagen naar het buitenland, zal ons mss even goed doen.

Mijn probleem is ook wel dat ik het moeilijk heb te aanvaarden dat bij hem de eerste kriebels weg zijn. Het 's avonds voor het slapengaan nog een uur in mekaars ogen kijken en elkaar platknuffelen, het mekaar niet kunnen missen...

Het is normaal dat dat overgaat, en ik heb het er moeilijk mee..

daarom ook dat ik altijd bevestiging vraag, denk ik...

Ik vrees dat jij hem zal missen! Maar ik vrees hij ook :-) en dat is mooi.wat je hier schreef is lief en wat jij verwacht is niet fout. Maar niet iedereen heeft daar behoeft aan. Mogelijk is zijn werkdruk hier ook een gevolg van.



Volhouden hoor





liefs

Wat is er hier veel geschreven! En wat een herkenning!



Ik lees hier de discussies die ik thuis ook voer. En net zoals hier lijken wij elkaar maar niet te begrijpen. (En vinden we het beide heel raar dat de ander ons maar niet begrijpt.) Ik hoop dat iedereen blijft mee-schrijven, want inderdaad ik wil eraan werken omdat ik heel graag met hem verder ga. 



Het lijkt alsof de oorzaak zit in ons anders-zijn, ontstaan in ons ander verleden. Zoiets moet toch te overbruggen zijn, als je elkaar graag ziet? Naar mijn gevoel ligt de sleutel dan ook inderdaad in praten, praten, praten. Maar dat is niet zo eenvoudig.



Ik zal proberen wat in te gaan op de verschillende reacties.

Kwaad als je een jurk aantrekt naar je werk? Oei oei oei ik lees allemaal waarschuwingssignalen. Kijk eens op dat oogkleppen wazen tranen beentheredonethat topic.

Is het wel eens voorgekomen dat u de volgende opmerkingen gehoord heeft?

Als je echt van me zou houden dan.....

Zie je niet wat jij mij allemaal aandoet...

Jij bent de enige die me kan helpen...

Na alles wat ik voor jou gedaan heb...

Ik doe toch ook heel veel voor jou...

Volgens mij houd je niet echt van me want...

Als je echt om me zou geven dan...

Als je de omgangsregeling niet in gevaar wilt brengen dan...

Jullie houden meer van haar dan van mij...

Andere ouders die wel van hun kinderen houden doen dit wel...

Maak je om mij maar geen zorgen ik ga toch gauw dood...

Als je dit  aan mij zou vragen zou ik het wel voor je doen...

Toen je mij nodig had stond ik ook voor je klaar....

Noem je dit vriendschap, ik ga wel naar een ander...

Jij denkt alleen maar aan jezelf...

Als ik geen nieuwe fiets krijg dan ga ik wel zwartrijden...

Als je mij verlaat doe ik mezelf wat aan...

Als ik zo moet leven dan loop ik wel weg van huis...

Dit zijn slechts enkele voorbeelden van emotionele chantage of emotionele manipulatie. Het komt er in basis op neer dat iemand u wil overhalen iets te doen wat u eigenlijk niet wilt doen door te dreigen met gevolgen of misbruik te maken van uw emoties of frustraties. Dit dreigen met gevolgen kan van alles zijn zoals werken op schuld- of verantwoordelijkheidsgevoel, het afnemen van liefde, intimiteit of seks, de ander  slecht of egoistisch te noemen, eigen lichamelijke klachten op de ander afschuiven, dreigen met geweld, zelfmoord, weglopen, echtscheiding, ruzie enz.

Werken op schuld- en verantwoordelijkheid gevoel en beschermingsdrang zijn wel de meest subtiele vormen van emotionele manipulatie die de meeste mensen meestal ook niet onmiddellijk doorzien. De basis emoties waar chanteurs gebruik van maken kunnen we samenvatten in schuld, plicht en angst. Emotionele chantage en manipulatie komt overal voor zoals in relaties, vriendschappen, opvoeding, scholen, werk, reclame, seks, religie, politiek enz...

Als u toegeeft aan deze vorm van chantage zal het meestal niet bij een keer blijven, als de chanteur eenmaal uw zwakke plek heeft ontdekt zal deze er vaker gebruik van gaan maken.

Soms hebben mensen niet eens bewust in de gaten dat ze emotionele chantage of manipulatie gebruiken. Voor hen is het gewoon de aangeleerde techniek om dingen voor elkaar re krijgen. Als een bepaalde techniek eenmaal werkt en niemand protesteert dan kan deze techniek bij gebrek aan andere vaardigheden bijna een leefwijze worden.

 

Waarom laten mensen zich emotioneel chanteren of manipuleren?

Tegenover elke persoon die misbruik maakt van chantage of manipulatie staat ook een persoon die zich laat chanteren of manipuleren. Deze persoon staat dus toe dat de ander dit doet. Waarom geven we toe aan iets wat we eigenlijk niet willen. Vaak komt dit omdat we een zwakke plek hebben waar de ander handig misbruik van maakt. Enkele voorbeelden zijn:

· Gebrek aan zelfvertrouwen.

· Gebrek aan eigenwaarde.

· Angst om alleen te zijn.

· Groot verantwoordelijkheidsgevoel.

· Groot schuldgevoel.

· Sterke beschermingsdrang.

· Sterke ouderlijke gevoelens.

· Angst voor nog meer stress.

Vaak heeft men het manipuleren in eerste instantie helemaal niet door. Omdat het om een zwak punt van uzelf gaat, voelt u zich bijvoorbeeld goed omdat u iets verantwoordelijks gedaan heeft of opgelucht omdat u zich niet schuldig hoeft te voelen. Hierdoor doorziet u vaak niet dat u eigenlijk iets tegen uw eigen zin gedaan heeft. Ook zijn de mensen die manipuleren vaak partners, vrienden of familie en zijn het soms zeer aardige mensen waarvan  u niet verwacht dat ze u manipuleren. Meestal kennen deze mensen uw diepste geheimen en kwetsbaarheden en gebruiken ze deze persoonlijke informatie om hun zin te krijgen. Pas als dingen uit de hand lopen realiseren mensen vaak hoe sterk ze gemanipuleerd zijn. Vaak kan dan een kleine punt de druppel zijn die de emmer doet overlopen. Dit kan het einde zijn van vriendschappen en relaties maar ook fataal zijn voor het zelfvertrouwen en het vertouwen in mensen algemeen van het slachtoffer.

Ook kan het eenvoudiger zijn om toe te geven aan emotionele chantage om problemen te voorkomen. Als u al in een probleemsituatie zit is het voor de ander heel eenvoudig om "nog meer problemen" als chantage middel te gebruiken. Ook kan de beloning in de vorm van rust en stabiliteit als beloning voor het doordrijven van de zin gebruikt worden.

Voorbeelden van emotionele chantage en manipulatie.

 Een man wil heel graag een nieuwe auto kopen ondanks dat de huidige auto nog in prima staat is. De vrouw wilde graag voor het gespaarde geld de woonkamer opnieuw inrichten omdat de vloerbedekking er niet meer uitziet en de meubels ernstige slijtplekken vertonen. Bij het overtuigen van zijn vrouw gebruikt de man argumenten als "ik heb voor mijn werk een auto nodig waar ik mee voor de dag kan komen", "ik schaam me gewoon, wij zijn de enige mensen met een oude auto in deze buurt", "ik denk ook aan jullie veiligheid", "wil je soms dat ik een ongeluk krijg". Als de vrouw voet bij stuk blijft houden dat het huis voorgaat, gaat de man over op een andere strategie. Hij zwijgt dagenlang en loopt op iedereen in het huis te mopperen en negeert zijn vrouw compleet. Uiteindelijk geeft ze toe voor de vrede in huis, dit zal niet de laatste keer zijn...

 Een vrouw heeft meerder keren een buitenechtelijke relatie gehad en op een avond komt de man hier achter. Hij is woedend en besluit dat dit de druppel is die de emmer doet overlopen en dat hij haar gaat verlaten. De vrouw begin te huilen en begint hulpeloos als een klein meisje op zijn gevoel te werken. Ik heb er ontzettend spijt van het zal nooit meer gebeuren, ik weet nu hoeveel ik van jou houd, als je weggaat dan stort mijn hele leven in. Dit werkt op alle emoties van de man van beschermend, trots, verantwoordelijkheid en schuld. Hij troost haar en beloofd dat hij haar niet in de steek zal laten. Met een beetje pech zal dit patroon zich nog jaren herhalen.

 Een jongen heeft een paar weken verkering en wil heel graag seks, echter het meisje houd dit af. Als ze samen in de auto zitten te zoenen begint de jongen aan te dringen dat hij verder wil gaan. Als het meisje dit afwijst zeg te jongen, "ik dacht dat jij hetzelfde voelde voor mij als ik voor jou" of "ik kan niet zo lang wachten anders moeten  we er maar mee stoppen" of "ik had jou niet zo preuts ingeschat". Deze vorm van manipulatie is zou oud als de weg naar Rome. Als een puber jongen iets seksueels van een puber meisje gedaan wil hebben zal hij heel vaak op haar gevoel van graag volwassen willen zijn, erbij willen horen of preutsheid gooien.

 Oma ligt in het ziekenhuis en de moeder probeert de kinderen over te halen om met haar mee te gaan om haar te bezoeken. De kinderen hebben geen zin dus de moeder begint te zeggen dat oma misschien niet zo lang meer te leven heeft, dat oma altijd voor de kinderen heeft klaargestaan en dat het oma verdriet zou doen als de kinderen niet zouden komen. Zo probeert ze de kinderen op hun emoties te werken. De kinderen zeggen op hun beurt dat ze nog veel huiswerk en dat de moeder toch niet wil dat ze een onvoldoende halen. Kinderen leren heel snel dit gedrag na te doen en zijn na een tijdje nog beter bedreven in het emotioneel manipuleren dan de ouders. Opvoeden met emotionele manipulatie werkt dus niet.

 Uw baas komt bij u en zegt dat hij u speciaal heeft uitgekozen omdat u blijk heeft gegeven een zeer loyale werknemer te zijn. Daarom komt hij u speciaal vragen om met kerst te werken, hij zou het ook aan iemand anders kunnen vragen maar in u heeft hij het meeste vertrouwen. Hij streelt uw gevoel van eigenwaarde om u iets te laten doen waar u eigenlijk geen zin in heeft.

 Een kind wil zaterdag naar disco maar u bent het daar niet mee eens. Naar uw mening is ze nog te jong maar ze blijft aandringen. Ze haalt een hele waslijst van kinderen die net zo oud zijn als haarzelf aan die wel mogen gaan en meld dat die ouders ten minste ruimdenkend en modern zijn. Ook dreigt ze gewoon te gaan en als u het er niet mee eens bent dan blijft ze wel weg en gaat bij een vriendin slapen.

 Uw vriend wil graag uw auto lenen omdat deze groter is dan zijn eigen auto en hij met een groepje mensen uit wil gaan. U voelt daar eigenlijk weinig voor dus u geeft aan dat u dat liever niet doet. Uw vriend begint nu aan te dringen met de melding dat hij een beetje teleurgesteld is en niet goed begrijpt waarom u zo moeilijk doet omdat hij als vriend zonder enige aarzeling ja zou zeggen.

 

Valkuilen.

Als u merkt dat mensen meerdere keren in verschillende relaties gebruik maken van dezelfde kwetsbare plek dan kunt u spreken over een valkuil. Als u bijvoorbeeld en zeer sterk rechtvaardigheidsgevoel heeft of een sterk verantwoordelijkheidsgevoel dan zult u misschien merken dat patronen zich herhalen in uw leven. In plaats van het zoeken  van de schuld bij de mensen die gebruik maakten van uw kwetsbaarheden is het belangrijk te onderzoeken wat uw eigen aandeel hierin was. U heeft het ook laten gebeuren en als u er niets aan doet zal het in de toekomst telkens weer opnieuw gebeuren. Het is heel belangrijk uw eigen valkuilen te leren kennen en technieken te leren om u te beschermen tegen uw valkuilen.

Grenzen stellen.

Een belangrijk middel tegen manipulatie is het goed bewaken van uw eigen grenzen. Maak de ander duidelijk waar uw grenzen liggen, tot hier en niet verder. Als de ander toch probeert de grenzen iets te verleggen denk dan eerst goed na of u dit zelf ook wilt, anders moet u gewoon botweg weigeren. Geen discussie of poging tot overhalen mogelijk, dit is uw grens. Dit is vaak heel moeilijk maar het is de enige methode om uzelf niet te verliezen. Ook kan dit tot heftige conflicten leiden en soms lijkt het eenvoudiger om maar toe te geven voor de goede vrede. Maar ook dat is  weer een vorm van chantage (toegeven voor rust) waar u niet op in moet gaan. Voordat u de grenzen gaat verdedigen moet u wel eerst goed nadenken over uw grenzen en waar deze liggen. Dit vergt enige tijd en inzicht maar is wel heel belangrijk om te doen. Een goed gevoel van eigenwaarde is hiervoor ook heel belangrijk het gaat namelijk om uw leven.

Niet alles is emotionele manipulatie.

Er zijn ook voorbeelden van situaties die door de ander als chantage of manipulatie uitgelegd kunnen worden maar die het niet zijn, ze grens is soms heel subtiel.

Als u bijvoorbeeld uw zoon duidelijk maakt dat iedereen in het gezin zijn taken heeft en dat hij gewoon moet doen wat hem opgedragen is dan is dit geen manipulatie of chantage. Als een ander zijn afspraken niet nakomt en u deze persoon duidelijk maakt dat deze de volgende keer ook geen beroep op u kan doen dan is dit geen chantage of manipulatie. U kunt iemand op zijn of haar verantwoordelijkheden wijzen zonder daar gelijk iets tegenover te zetten. Blijf eerlijk en geef duidelijk aan wat uw bedoeling is zonder op emoties te werken. Opvoeden kunt u goed doen zonder emotionele manipulatie door duidelijke regels en afspraken te maken, opvoeden door middel van emotionele chantage is gedoemd te mislukken. De kinderen zullen dezelfde technieken gaan gebruiken en ze zullen er vaak nog beter in worden dan de ouders.

 

Hoe gaat u om met emotionele chantage of manipulatie.

Als u eenmaal de techniek van de emotionele chantage doorziet kunt u proberen dit beëindigen. Mensen die de techniek van emotionele chantage bewust of onbewust gebruiken lijken vaak sterke persoonlijkheden. Vaak zijn het gewoon mensen die hun zin willen doordrijven en geen andere techniek tot hun beschikking hebben of de makkelijkste weg van chantage of manipulatie kiezen. Vaak hebben ze een laag zelfbeeld en kunnen ze slecht omgaan met tegenspraak. Soms zijn ze zelf heel erg bang om te verliezen wat ze hebben. Ze beschuldigen hun slachtoffer vaak van egoisme, gevoelloosheid en egocentrisch gedrag zonder te realiseren dat dit juist eigenschappen zijn die ze zelf sterk hebben.

Als u realiseert dat u slachtoffer bent van emotionele chantage of manipulatie moet u eerst goed nadenken of u deze situatie wilt voortzetten of er iets aan wilt veranderen. U moet zich realiseren dat u slachtoffer bent maar ook dat u een eigen aandeel hebt in de situatie omdat u onbewust akkoord gegaan bent met uw rol. Meestal is deze situatie gedurende een langere tijd ontstaan en het kan ook veel tijd kosten om het weer te  veranderen. U moet eerst realiseren dat de ander uw toestemming nodig heeft om u te kunnen manipuleren, dus u heeft uiteindelijk zelf de touwtjes in handen. Het is heel belangrijk om niet terug te chanteren, dit heeft een machtsstrijd met alleen verliezers tot gevolg.

Als u merkt dat de ander u probeert te manipuleren kunt u een aantal dingen zeggen en doen.

Leg geen verklaring af of geeft geen uitleg maar zeg gewoon "ik wil dat niet" of "ik voel dat niet".

Ga niet in zelfverdediging maar zeg gewoon "jammer dat je het zo opvat".

Laat uzelf niet intimideren zeg gewoon "als je gaat schreeuwen luister ik helemaal niet" of "je bent nu nogal kwaad, we praten wel verder als je weer wat kalmer bent".

Laat u niet verleiden tot een zinloze discussie en zeg gewoon "Blijkbaar zien wij de dingen toch anders" of "ik heb daarover een andere mening".

Als het gesprek echt uit de hand loopt ga dan gewoon even ergens anders zitten en negeer de ander even tot deze weer tot rede of rust is gekomen. U bent niet verplicht te luisteren naar de ander, u bepaalt zelf of u wilt luisteren of niet. Negeer kleinerende opmerkingen over weer weglopen voor problemen als u even niet wilt luisteren, hiermee probeert de ander toch op uw gevoel te werken en u te verplichten toch naar hem of haar te luisteren. U bepaald zelf of u wilt luisteren of niet, daarmee breekt u de macht van de ander.

Denk er aan dat u iets heel redelijks vraagt, namelijk dat de ander stopt met het manipuleren. Als u weigert toe te geven of te onderhandelen volgt waarschijnlijk een periode dat de ander gaat zitten mokken. Dit is het moment om sterk te blijven tot de ander het probleem op een volwassen en redelijke wijze kan bespreken. Als de ander probeert zijn zin te krijgen door mokken of negeren dan moet u dit volledig negeren en op geen enkele wijze laten merken dat dit u iets doet, anders heeft de chanteur alsnog succes. Als u bang bent dat nu de relatie of vriendschap stuk gaat denk er dan aan dat dit minder erg is dan het stukgaan van de relatie met uzelf.

Denk er aan, u bent belangrijk genoeg om met respect behandeld te worden, u bent baas over uw eigen leven.

[fgcolor=#0099ff]anna_belle [/fgcolor]



Moet je het echt allemaal zo ver gaan zoeken?

kzou blij zijn moest mijn vriend mij overal mee betrekken. Vertouwen is voor mij heel erg belangrijk maar als ik daar lang over nadenk doe ik geen oog meer dicht .Volgens mij heeft hij een bepaalde manier om zijn onvoorwaardelijke liefde voor jouw te tonen en ben jij die niet gewoon.

Inderdaad, ik denk dat je hierin gelijk hebt. Hij toont zijn liefde voor mij op een heel andere manier. En ik moet het inderdaad niet altijd zo ver gaan zoeken. Deed ik ook niet. Maar als je al 'n hele poos samen bent, en je merkt dat dit blijkbaar verschillend is voor jullie, dan moet zoiets toch bespreekbaar zijn? Ik merkte pas gaandeweg dat ik ongelukkig werd, dat ik steeds meer op mijn tenen ging lopen, steeds meer dingen ging mijden, steeds meer mijn leven ging invullen zodat het hem maar niet irriteerde. En in plaats van dan elke keer ruzie te maken over inderdaad heel kleine dingen, dacht ik er goed aan te doen van dit in zijn geheel eens te bespreken. Ik heb het toen genoemd "iets meer ruimte voor mezelf nodig". Hij begrijpt dit nog steeds niet.



Als hij zegt dat je niet gelukkig bent is dat toch een mening op iets?Mogelijk denkt hij anders over bepaalde dingen maar als jullie elkaar graag zien moet je zeker zoveel mogelijk praten en welke grens moet je beschermen? Ga niet over het minste zeuren, grenzen leggen of diep nadenken maar ik zou wel duidelijk uitleggen wat mijn gevoelens zijn. Dat is dus inderdaad de manier waarop ik het dacht aan te pakken. Het grote verschil tussen ons beide is dat hij veel categorieker is in zijn meningen (veel meer zwart/wit, ja of nee). Ik daarentegen denk naar mijn aanvoelen veel "grijzer", meer in termen van "ik zou graag, ik heb liever niet, ik wil lierver". Als we dan beide een andere mening hebben, was ik het vaak die het liet varen, "omdat het voor mij toch niet even belangrijk was als voor hem". Dat is prima, op korte termijn. Maar als ik op lange termijn nadenk, over de rest van mijn leven, dan geeft dat toch wel 'n beetje een ander gevoel. En daarover wil ik dan graag met hem praten.



Bijvoorbeeld: hij heeft bij het begin van onze relatie al zijn vrienden aan de kant geschoven, dit is zijn manier om voor ons te kiezen. Ik daarentegen heb het daar heel moeilijk mee. Hij geraakt altijd geïrriteerd als ik over mijn vriendinnen of vrienden spreek, ik heb bijgevolg het contact op een héél laag pitje gezet. Ik sluit hem ook echt niet buiten, want we zijn wel eens enkele keren weggegaan samen met mijn vrienden. Ik mis dat contact. Hij begrijpt dat niet, ik heb het gevoel dat hij zich daardoor aangevallen en/of benadeeld voelt. Terwijl ik dat weer niet begrijp. Ik denk net dat hij een vrolijkere anna-belle zou krijgen thuis, toch geen nadeel? Ik heb er geen problemen mee dat er bepaalde voorwaarden zouden zijn (frequentie, wanneer wel/niet, bvb met vriendinnen mag alleen, met vrienden wil hij erbij, .. weet ik veel). Maar als ik aan mijn verdere leven denk, kan ik me niet voorstellen om geen andere mensen daarin te hebben. Lijkt wel alsof we hierin lijnrecht tegenover elkaar staan. Hij twijfelt nu of ik ooit wel gelukkig kan zijn met hem, "want ik wil kost wat kost mijn einddoel bereiken".  Ik begrijp niet dat hier niet een tussenoplossing voor kan zijn.



Daar zal jouw vriend wel rekening mee houden want blijkbaar werkt hij toch aan jullie relatie dus wat verwacht je dan nog ?

Ik zou het toch eens in zijn plaats bekijken. Lijkt mij beste wel een leuke persoon die moeite doet en overal wil betrekken. Is het omgekeerde dan zoveel beter denk je want dat maak ik naar mijn gevoel wel mee.



Jaloers op jouw vriendinnen en vrienden? Jaloers is het dus niet echt. Hij ziet zijn leven gewoon zonder vrienden, hij kiest op die manier voor onze relatie. Maar ken jij ook koppels waar jullie af en toe eens samen mee afspreken. Heeft hij daar problemen mee? Mijn vriend had er bijvoorbeeld problemen mee dat ik nog afsprak met mijn ex vriend .

Ik heb het dan ook gelaten voor wat het was en meer tijd voor onze relatie . Achteraf bekenen was het zeker een juiste beslissing

 

Mogelijk kan je hem ook door jouw gedrag of koppig ook verliezen. Is het dat allemaal waard ? Ik vind dit inderdaad heel moeilijk. Vraag me ook soms af: is het gewoon koppig zijn wat ik doe? Op korte termijn laat ik die dingen dan wel varen, en pas ik mij aan. Maar als ik op lange termijn nadenk, kan ik dat niet echt. want zo ik kan lezen ben je toch ook gelukkig met hem. Ja, ondertussen wel weer ja! Zoals ik ergens schreef, werken we hier nu al een paar maanden aan. En het is weer leuker thuis. Ik neem ook veel initiatief hierin. En hij doet zeker ook mee. En dat apprecieer ik echt, en dat uit ik ook naar hem toe.

Ik heb het gewoon moeilijk om op de -mindere- dingen te reageren. Ik heb het gevoel dat ik dat moet, om niet snel weer helemaal terug te zijn bij af. En ik vraag me dan inderdaad vaak af of dit zeuren is, koppig zijn is. Ik weet niet goed hoe ik dat anders moet aanpakken. 't Verleden heeft me immers geleerd dat het over laten waaien en nadien -als het echt te veel wordt- een gesprek niet goed werkt, en erg bedreigend voor hem overkomt. (Het gaat trouwens vaak over steeds weer dezelfde dingen hoor.)



Zou zonde zijn denk ik.



Liefs

Dag Kathleen, bedankt voor je reacties. Ik herken in jouw woorden heel veel van de argumenten die ik thuis ook hoor. Dat maakt het boeiend, omdat ik het zo misschien beter kan begrijpen. Vaak voelen we ons immers beiden benadeeld en heel erg onbegrepen. En dat helpt niet. Ik heb het idee dat dit toch moet op te lossen zijn, wanneer we naar elkaar communiceren en rekening houdend met elkaars gevoelens samen naar oplossingen zoeken. Maar dat werkt bij ons vooralsnog zo niet. Wanneer ik -of hij- ergens probeer over te praten, loopt het vaak uit op een ruzie, waarin we beiden heel emotioneel zijn, ons onbegrepen voelen. Op zo'n moment ziet hij het vaak niet meer zitten, want ik ben ongelukkig met hem. Terwijl ik alleen maar wou praten om het samen anders aan te pakken. Ik wil het niet zomaar opgeven dan.

quote: kathleen01 reageerde





[fgcolor=#0099ff]anna_belle [/fgcolor]



Moet je het echt allemaal zo ver gaan zoeken?

kzou blij zijn moest mijn vriend mij overal mee betrekken. Vertouwen is voor mij heel erg belangrijk maar als ik daar lang over nadenk doe ik geen oog meer dicht .Volgens mij heeft hij een bepaalde manier om zijn onvoorwaardelijke liefde voor jouw te tonen en ben jij die niet gewoon.

Vind je dat zij zich daarom nog wat meer aan hem moet aanpassen?

En wat bedoel je met ver zoeken?



Als hij zegt dat je niet gelukkig bent is dat toch een mening op iets?Mogelijk denkt hij anders over bepaalde dingen maar als jullie elkaar graag zien moet je zeker zoveel mogelijk praten en welke grens moet je beschermen?

Een ongelijkwaardige relatie is meestal dat je grenzen steeds een beetje worden over gegaan, en daar geef je aan toe. Het kan met kleine stappen gaan, en daarna uitgroeien tot een ongezonde relatie.

Ik denk dat het belangrijk is om eerlijk te zijn naar jezelf toe, en inderdaad echt redelijk te blijven, maar wel goed op je grenzen te passen. Omdat het jouw grenzen zijn, en dus voor jou belangrijk.

 Ga niet over het minste zeuren, grenzen leggen of diep nadenken maar ik zou wel duidelijk uitleggen wat mijn gevoelens zijn. Daar zal jouw vriend wel rekening mee houden want blijkbaar werkt hij toch aan jullie relatie dus wat verwacht je dan nog ?

Anna belle's vriend voelt zich snel aangevallen, benadeeld. Zij voelt het snel als zeuren als ze iets aan wil kaarten. Hij heeft commentaar op haar, wat haar irriteert. Ze voelt zich schuldig als ze voor haarzelf is opgekomen. Terwijl ze dat op een rustige manier probeert, niet om hem aan te vallen, maar om het te bespreken, waarna hij boos wordt.

Jij stelt dat ze duidelijk moet uitleggen wat haar gevoelens zijn, maar je kon al eerder lezen dat hij dan dreigt met weg gaan. Wat ze zegt kan erg verkeerd bij hem vallen, terwijl het heel anders bedoeld was.

Dit vind ik inderdaad heel moeilijk. Iseo, je verwoordt het precies goed. Ik heb het gevoel dat ik daarover rustig moet praten, zodat hij het begrijpt, zonder het hem meteen kwalijk te nemen, maar gewoon met het oog op de toekomst.

Voelt nu een beetje als kiezen tussen twee dingen die niet goed zijn: het bespreekbaar maken met het gevolg dat ik zeur en hij zich telkens opnieuw aangevallen voelt, of erover zwijgen en .. tja, me binnen de kortste keren zelf weer helemaal ongelukkig voelen? Het is precies altijd een beetje een gevecht:  ofwel met mezelf, ofwel met hem. Ik begrijp niet dat hier geen compromissen mogelijk zijn, als we maar van elkaar weten wat we voelen.. toch?



Ze schrijft dat ze haar leven niet wil en kan leven op deze manier.

Hij heeft het moeilijk met het contact wat zij heeft met vrienden en vriendinnen. Hij zegt vervelende dingen over hen. Dit is misschien een beetje overdreven. Over mijn vriendinnen zegt hij geen vervelende dingen, hoor. Wel ¨reageert hij geïrriteerd als ik dat ter sprake breng en voelt het dan alsof hij zich benadeelt voelt. Hij geeft het ook niet altijd toe, maar is dan gewoon niet te genieten.

Zij voelt zich niet haar vrolijke ik meer. Dat is heel waar. Ik kon me nergens meer ontspannen. Was voortdurend bezig met te zorgen dat hij zich niet irriteerde. Dat is nu ondertussen al wel anders. Ik ben me er erg van bewust dat ik dat niet meer wil. Maar het is moeilijk. Ik heb het gevoel dat ik daar enorm waakzaam moet op zijn. wat praten tot gevolg heeft en is dat dan zeuren en risico dat hij het beu wordt, .. enz.



Kathleen ik begrijp je advies niet goed. Kun je het misschien nog eens uitleggen?

Jij vindt dat ze niet méér mag verwachten van haar vriend?

Ook niet dat hij luistert zonder boos te worden en zich aangevallen te voelen of haar een schuldgevoel te geven wanneer ze op een rustige manier wil praten met hem over iets waar ze het lastig mee heeft? Om de relatie door het praten te kunnen verbeteren? En tegelijk is ze goed bereid naar zichzelf te kijken.

Al met al lijkt me dat heel redelijk om te mogen verwachten, dat je een goed gesprek mag hebben hierover. Ze wil graag dat het goedkomt.



Ik zou het toch eens in zijn plaats bekijken. Lijkt mij beste wel een leuke persoon die moeite doet en overal wil betrekken. Is het omgekeerde dan zoveel beter denk je want dat maak ik naar mijn gevoel wel mee.

Ik krijg de indruk dat Anna belle zeker bereid is zich in te leven, en dat ook doet.



Jaloers op jouw vriendinnen en vrienden? Maar ken jij ook koppels waar jullie af en toe eens samen mee afspreken. Heeft hij daar problemen mee? Mijn vriend had er bijvoorbeeld problemen mee dat ik nog afsprak met mijn ex vriend .

Ik heb het dan ook gelaten voor wat het was en meer tijd voor onze relatie . Achteraf bekenen was het zeker een juiste beslissing

 

Mogelijk kan je hem ook door jouw gedrag of koppig ook verliezen. Is het dat allemaal waard ? want zo ik kan lezen ben je toch ook gelukkig met hem.

Kathleen, ze schrijft dat ze heel erg het gevoel heeft dat ze op eieren loopt. Maar hij doet nu zijn best, en ze wil er erg graag vertrouwen in hebben.

Zij wil echt werken aan deze relatie, maar ik kan me voorstellen dat ze toch erg twijfelt.

Daarom is het denk ik belangrijk om met anderen van gedachten te wisselen, om het voor jezelf ook beter uit te zoeken wat belangrijk voor je is en waar jouw grenzen liggen.

Alleen begrijp ik jouw reactie dus niet helemaal, terwijl elke reactie je kan helpen om weer eens verder te kijken door de inbreng van een ander.



Zou zonde zijn denk ik.

Ik denk dat Anna belle wil voorkomen dat ze op een manier met elkaar omgaan die niet goed voelt en straks niet meer terug te draaien is. Ze wil graag verder met hem, maar maakt zich zorgen waar het heengaat als ze niets doen, om het te veranderen. Omdat het nu niet goed voelt. Ze wil dat ze leren beter op elkaar af te stemmen, om zich allebei weer prettig te voelen in de vriendschap.

En nu ze ermee aan het werk gaan, wat redelijk is om te verwachten.

Klopt het een beetje, Anna belle? Dit is helemaal wat ik bedoel!

LiefsHoi Anna belle, sorry dat ik hier een beetje over jou aan het schrijven ben :P

Ik voelde me nogal aangesproken door Kathleens post omdat ik wat zij zegt vaak tegen mezelf heb gezegd. En ik denk dat ik daarmee ook de mist in ben gegaan.

Daarom wilde ik erop reageren, ook omdat ik dit een hele interessante vraag vind, de vraag van wat je mag verwachten van een ander, en hoever je zelf mag gaan. En het houdt mij zelf allemaal erg bezig deze tijd.

Ik denk dat het heel goed is dat jij hier nu zo bij stil staat, en als het jullie lukt om een positieve wending te geven aan jullie relatie die nu duidelijk niet lekker loopt, dat het echt het goede moment ervoor was.

Hoe gaat het met je? Hoe was je dag?

Azucena, hoe is het met jou?



Groetjes Iseo!

Dag Iseo, bedankt voor je reacties! Op bepaalde dingen verwoordt je zo goed hoe ik het aanvoel.



Ik ben hier inderdaad niet beginnen schrijven om te klagen over mijn vriend. Ik weet dat we hieraan werken samen en ik vind het super dat ook hij daaraan meedoet. Alleen is het echt een zoeken naar evenwicht en dacht ik dat jullie ervaring hier me misschien zou kunnen helpen om het anders te zien.

quote: kathleen01 reageerde





[fgcolor=#0099ff]anna_belle [/fgcolor]



Hallo Kathleen,

Moet je het echt allemaal zo ver gaan zoeken?

kzou blij zijn moest mijn vriend mij overal mee betrekken.

Overal bij? Meen je dat echt? Ik kan me voorstellen dat het voor de een wat meer en voor de ander wat minder mag,maar dat is juist het probleem. Anna Belle geeft aan dat ze meer ruimte voor zichzelf nodig heeft en haar vriend respecteert dat niet. Misschien is het bij jouw vriend juist andersom en gaat hij meer zijn eigen gang. Maar als jij daarmee zit, dan luistert hij daar toch zeker ook naar? En probeert hij jou daarin tegemoet te komen?

Vertouwen is voor mij heel erg belangrijk maar als ik daar lang over nadenk doe ik geen oog meer dicht .Volgens mij heeft hij een bepaalde manier om zijn onvoorwaardelijke liefde voor jouw te tonen en ben jij die niet gewoon.

Anna Belle schrijft dat ze al langere tijd niet gelukkig is en dat ze haar eigen vrolijke ik is kwijtgeraakt. Ze kan niet meer doen of zeggen wat ze wil in haar eigen huis, ze moet overal bij nadenken en voortddurend oppassen haar vriend niet boos te maken. Als ze iets doet wat  hem niet zint, dreigt hij bij haar weg te gaan. Dit moet ik nuanceren. Ten eerste is dit de situatie die er enkele maanden geleden was. Ten tweede sprak (en spreekt) hij zelf nooit uit van weg te gaan, maar hij probeert dat bij mij te leggen (of zo voelt het toch). Door in herhaaldelijke ruzies erg in de verf te zetten dat ik toch wel erg ongelukkig ben met hem, lijkt het wel of hij me uitdaagt om die stap te zetten. Terwijl ik liever zou zoeken naar alternatieven om samen verder te gaan.



Klinkt mij niet in de oren als onvoorwaardelijke liefde.



Als hij zegt dat je niet gelukkig bent is dat toch een mening op iets?Mogelijk denkt hij anders over bepaalde dingen maar als jullie elkaar graag zien moet je zeker zoveel mogelijk praten en welke grens moet je beschermen? Ga niet over het minste zeuren, grenzen leggen of diep nadenken

Waarom niet? Wat is daar  mis mee? Je moet in elke relatie (met partner, familie, vrienden, collega's enz.) grenzen aangeven. Als je dat niet goed doet, dan word je daar zelf ongelukkig van. Anna Belle is nu ook ongelukkig. Dat is toch een goede reden om eens diep na te  denken. En zeuren... Anna Belle geeft aan dat ze rustig en vanuit zichzelf sprekend uiting probeert te geven aan wat zij wil en belangrijk vindt. Haar vriend walst daarover heen, hij reageert er niet  goed op. Vind jij dat over het minste zeuren of is dat "praten over je gevoelens'? Moet ze dan maar haar mond houden?

maar ik zou wel duidelijk uitleggen wat mijn gevoelens zijn. Daar zal jouw vriend wel rekening mee houden want blijkbaar werkt hij toch aan jullie relatie dus wat verwacht je dan nog ?

Ik zou het toch eens in zijn plaats bekijken.

Zoals ik het inschat (van een afstand) is Anna Belles probleem juist dat ze zich veel te veel in haar vriend verplaatst en niet meer goed weet wat ze nu zelf wil.

Lijkt mij beste wel een leuke persoon die moeite doet en overal wil betrekken. Is het omgekeerde dan zoveel beter denk je want dat maak ik naar mijn gevoel wel mee.



Jaloers op jouw vriendinnen en vrienden? Maar ken jij ook koppels waar jullie af en toe eens samen mee afspreken. Heeft hij daar problemen mee? Mijn vriend had er bijvoorbeeld problemen mee dat ik nog afsprak met mijn ex vriend .

Ik heb het dan ook gelaten voor wat het was en meer tijd voor onze relatie . Achteraf bekenen was het zeker een juiste beslissing

Hoe vond je het  op dat moment? Een goede beslissing of had je er wel moeite mee?

 

Mogelijk kan je hem ook door jouw gedrag of koppig ook verliezen. Is het dat allemaal waard ? want zo ik kan lezen ben je toch ook gelukkig met hem.

Waar maak je dat  uit op? Ik denk dat de vraag die Anna Belle nu moet beantwoorden is of zij zélf wel met hem verder wil.



groeten,

dubio

Dag dubio, dankjewel voor je reacties! 't Is fijn om wat begrip te voelen voor wat ik schrijf.