Relaties
alle pijlers
Ben ik te veeleisend?
donderdag 7 juni 2007 om 13:38
Ik ben ondertussen 1,5 jaar samen met mijn vriend, en hou zielsveel van hem, maar soms twijfel ik of ik het allemaal wel kan. We kunnen uren samen praten, lachen, leuke dingen doen, en ik was er tot nu zeker van dat ik met hem wou trouwen en kinderen wilde. Hij is mijn beste vriend, mijn alles. Hij kan zo ontzettend lief voor me zijn, dat ik het haast zelf niet geloof.Maar soms, en de laatste tijd gebeurt het iets te vaak, kan hij verschrikkelijk kwaad op me worden, om iets wat ik verkeerd zeg of doe, wat in mijn ogen echt niet belangrijk is. Dan is het roepen en schelden, en ik kan er niet mee om. Vorig jaar is een verschrikkelijk jaar geweest dat ik nog steeds niet verwerkt heb, en door die dingen kan ik zelf nog maar moeilijk me kwaad maken in iets. Begrijp dus ook niet van hem hoe hij zo kwaad kan zijn om niks, als hij toch zoveel van me houdt als hij zegt…Daarbij komt ook dat hij verschrikkelijk paranoia is als ik zelfs nog maar een jurk wil aandoen om te gaan werken… Overdrijf ik en moet ik blij zijn met de goede momenten? Wat denken jullie?Alvast heel erg bedankt…
vrijdag 15 juni 2007 om 09:18
Ik wil hier niemand kwetsen maar geef mijn mening hierover.
Op een forum mag je je mening zetten ook al is dat niet de gedachte van de andere.
Blijkbaar zou ik hier alleen mogen schrijven als het met de gedachte mee is van de grote hoop hier?
iedereen is verschillend en op een forum horen verschillende meningen.
Heb je een andere mening dan begrijp je het niet?
Bevestigen van iets hier is veel gemakkelijker dan "als vreemde" je in te leven in de situatie.
Forums zijn er om andere te helpen en om jouw mening te delen. Niet om geloven wat al dan niet waar is.
Want als je dat hier zo leest kan je je gaan afvragen wie wie hier niet betrouwd ?
Ik wil niemand uit zijn evenwicht maar ben hier blijkbaar de enige die schrijft "blijven proberen en praten" . Of is het beter dat je met de gedachte zit " hij zegt iets maar waarom? welke valse bedoelingen heeft hij? Nee toch. Waar zijn we mee bezig.
Veel hoor ik hier: Doe wat je graag doet?
Waarom ben je aan een relatie begonnen dan ? Om er geen rekening mee te houden?
Emotionele mishandeling? Wat komt er hier nog?
Willen we ineens een behandeling voorschrijven? nee toch?
Een relatie is niet buigen? maar samen iets proberen te bereiken.
je mag mij serieus nemen en ik blijf niet op de oppervlakte maar wil wel de andere kant ook eens zien of die begrepen word.
Nog een leuke dag iedereen
Liefs
Op een forum mag je je mening zetten ook al is dat niet de gedachte van de andere.
Blijkbaar zou ik hier alleen mogen schrijven als het met de gedachte mee is van de grote hoop hier?
iedereen is verschillend en op een forum horen verschillende meningen.
Heb je een andere mening dan begrijp je het niet?
Bevestigen van iets hier is veel gemakkelijker dan "als vreemde" je in te leven in de situatie.
Forums zijn er om andere te helpen en om jouw mening te delen. Niet om geloven wat al dan niet waar is.
Want als je dat hier zo leest kan je je gaan afvragen wie wie hier niet betrouwd ?
Ik wil niemand uit zijn evenwicht maar ben hier blijkbaar de enige die schrijft "blijven proberen en praten" . Of is het beter dat je met de gedachte zit " hij zegt iets maar waarom? welke valse bedoelingen heeft hij? Nee toch. Waar zijn we mee bezig.
Veel hoor ik hier: Doe wat je graag doet?
Waarom ben je aan een relatie begonnen dan ? Om er geen rekening mee te houden?
Emotionele mishandeling? Wat komt er hier nog?
Willen we ineens een behandeling voorschrijven? nee toch?
Een relatie is niet buigen? maar samen iets proberen te bereiken.
je mag mij serieus nemen en ik blijf niet op de oppervlakte maar wil wel de andere kant ook eens zien of die begrepen word.
Nog een leuke dag iedereen
Liefs
vrijdag 15 juni 2007 om 09:32
Hallo Kathleen,
tja, daar ben je al weer met je mening... dus ik ook met de mijne!
Weet je, natuurlijk is het forum er om meningen van anderen te vragen. En natuurlijk hoeft niet iedereen dezelfde mening te hebben. Maar als het gaat om problemen zoals die in dit topic besproken worden, heb je vooral iets aan de mening van ervaringsdeskundigen. Het woord zegt het al: je bent deskundig omdat je een soortgelijke ervaring hebt. Nou is jou natuurlijk niet kwalijk te nemen dat je niet deskundig bent, niet iedereen maakt hetzelfde mee, en gelukkig maar!
Als ik mezelf als voorbeeld mag nemen: ik ben moeder van 3 gezonde kinderen, en er is hier ook een topic van een moeder die een ernstig ziek kind heeft. Ik vind dat heel erg voor haar, maar ik kan niet voelen wat zij voelt, niet precies begrijpen hoe het moet zijn voor haar, puur omdat ik het niet meegemaakt heb. Dus hou ik liever mijn mond, want zij zou niets aan mijn mening hebben, ook al leef ik met haar mee, ik kan geen zinvolle bijdrage leveren al wil ik dat nog zo graag. Echter, als het om ongelijkwaardige relaties gaat, mag/moet ik mijzelf wel een ervaringsdeskundige noemen. En door mijn verhaal te doen, en mijn mening te geven, kan ik misschien iemand anders wel helpen.
Kijk, een onderwerp als dit is niet zoiets als: welke tv-serie vind jij het leukst (ik noem maar iets). Dat is een vraag waarbij ieder zijn mening kan geven, waarbij het niet uitmaakt hoeveel de meningen verschillen. Ieder zijn smaak nietwaar? Maar het gaat hier om gevoelskwesties, die ons heel erg aangrijpen, dat is niet iets waar je zo achteloos mee om moet gaan als jij deed in je verhaaltje van gisteren. Vooral toen je schreef dat je vriend waarschijnlijk wel zou moeten lachen om wat wij hier bespreken, dacht ik echt: je begrijpt er niets van, hebt totaal geen idee van de impact die dit soort dingen op ons heeft. En toen je vroeg of we dan wel een relatie hebben vanwege de sex.... kind, je kan de plank niet verder misslaan!
Ik vraag me dan ook iets af, in alle eerlijkheid, en niet om jou te beledigen: wat de reden ervoor is dat jij je zo geroepen voelt mee te schrijven op dit topic. Wil je alsjeblieft antwoord geven op deze vraag, want volgens mij wil iedereen hier dat wel graag weten.
tja, daar ben je al weer met je mening... dus ik ook met de mijne!
Weet je, natuurlijk is het forum er om meningen van anderen te vragen. En natuurlijk hoeft niet iedereen dezelfde mening te hebben. Maar als het gaat om problemen zoals die in dit topic besproken worden, heb je vooral iets aan de mening van ervaringsdeskundigen. Het woord zegt het al: je bent deskundig omdat je een soortgelijke ervaring hebt. Nou is jou natuurlijk niet kwalijk te nemen dat je niet deskundig bent, niet iedereen maakt hetzelfde mee, en gelukkig maar!
Als ik mezelf als voorbeeld mag nemen: ik ben moeder van 3 gezonde kinderen, en er is hier ook een topic van een moeder die een ernstig ziek kind heeft. Ik vind dat heel erg voor haar, maar ik kan niet voelen wat zij voelt, niet precies begrijpen hoe het moet zijn voor haar, puur omdat ik het niet meegemaakt heb. Dus hou ik liever mijn mond, want zij zou niets aan mijn mening hebben, ook al leef ik met haar mee, ik kan geen zinvolle bijdrage leveren al wil ik dat nog zo graag. Echter, als het om ongelijkwaardige relaties gaat, mag/moet ik mijzelf wel een ervaringsdeskundige noemen. En door mijn verhaal te doen, en mijn mening te geven, kan ik misschien iemand anders wel helpen.
Kijk, een onderwerp als dit is niet zoiets als: welke tv-serie vind jij het leukst (ik noem maar iets). Dat is een vraag waarbij ieder zijn mening kan geven, waarbij het niet uitmaakt hoeveel de meningen verschillen. Ieder zijn smaak nietwaar? Maar het gaat hier om gevoelskwesties, die ons heel erg aangrijpen, dat is niet iets waar je zo achteloos mee om moet gaan als jij deed in je verhaaltje van gisteren. Vooral toen je schreef dat je vriend waarschijnlijk wel zou moeten lachen om wat wij hier bespreken, dacht ik echt: je begrijpt er niets van, hebt totaal geen idee van de impact die dit soort dingen op ons heeft. En toen je vroeg of we dan wel een relatie hebben vanwege de sex.... kind, je kan de plank niet verder misslaan!
Ik vraag me dan ook iets af, in alle eerlijkheid, en niet om jou te beledigen: wat de reden ervoor is dat jij je zo geroepen voelt mee te schrijven op dit topic. Wil je alsjeblieft antwoord geven op deze vraag, want volgens mij wil iedereen hier dat wel graag weten.
vrijdag 15 juni 2007 om 09:48
Chantage? Alles om ‘een doel’ te bereiken? Hoeveel keer gaat er dit nog geschreven worden? Blijkbaar is het niet te begrijpen dat het mogelijk ook zonder die redenen bedoelt is?Wat als hij het wel op zich neemt ? Dat kan niet dan?Ik kan het niet begrijpen dat jullie alleen maar die punten herkennen en dat ook zo blijven vinden. Wie is er koppig hier? Is er dan niemand hier in de groep die kan begrijpen dat ook ‘hij ” het kan menen? Dat “hij” het beu aan het worden is of dat “ hij” zich ook slecht voelt.Blijkbaar kan er daar niet over gesproken worden. Alleen maar dat “hij” een redenen heeft en zijn “doel ” wil bereiken? Moeten jullie aan jullie vriend eens vragen of hij alles doet "met een redenen om zijn doel" te bereiken. Als hij nee zegt ga je hem toch geloven? of betrouw je hem dan niet? Dat is ook geen eerlijke situatie dan . Ik wil best de andere kant eens proberen te begrijpen. Morgen gaat hij vreemd of gebeurt er iets anders zoals je kan lezen om andere forums hier en dat is "veel" erger hoor.Hier gaat het blijkbaar om niet gehoord worden maar waar maak je dat op uit? omdat je je zin niet krijgt? of omdat je een reactie krijgt die je niet verwacht?Dat noemt toch "een mening" ?Misschien heeft "hij ‘ wel gelijk hoor of kan dat niet? Ik heb ook al dingen gezegd tegen mijn vriend waar ik spijt van had achteraf of foute beslissingen genomen maar er is er maar één die je op de eerste plaats kan begrijpen en dat ik je vriend als je die hebt want daar deel je veel mee. Ik toch. Ik wil geen geheimen hebben.Oogkleppen? door een mening te geven op iets?Plaats bericht is inderdaad gemakkelijk gedrukt. Maar daarom dient een forum toch.liefs
vrijdag 15 juni 2007 om 09:51
Lieve Azucena, hoe is het met je?
Ik hoop dat je weet dat je over alles kunt schrijven wat je nu bezighoudt. Niemand wil je hier komen vertellen wat je moet doen, enkel een luisterend oor zijn en je helpen de vraag te onderzoeken die je hier zelf stelde.
Hoop dat je er echt wat aan hebt, en misschien ook aan de discussie die hier gaande is.
Sterkte meis, veel liefs!!
Ik hoop dat je weet dat je over alles kunt schrijven wat je nu bezighoudt. Niemand wil je hier komen vertellen wat je moet doen, enkel een luisterend oor zijn en je helpen de vraag te onderzoeken die je hier zelf stelde.
Hoop dat je er echt wat aan hebt, en misschien ook aan de discussie die hier gaande is.
Sterkte meis, veel liefs!!
vrijdag 15 juni 2007 om 09:56
Kathleen,
Ook met je laatste posting heb ik moeite, ik zeg het je heel eerlijk. Maar ik denk dat ik wel begrijp wat er gebeurt. Jij leest het verhaal van Azucena en Anna Belle hier op het forum. Je herkent je erin en daarom reageer je op dit topic. Jij voelt je goed in jouw relatie en wil graag jouw ervaringen delen, praten over hoe jij het ziet en dat je zo gelukkig bent. Herkenning is fijn, het geeft een comfortabel gevoel.
Dan komen er allerlei andere reacties van vrouwen die zeggen dingen te herkennen uit hun eigen relatie. Een ongezonde, ongelijkwaardige relatie met een man die nooit heeft geprobeerd hen gelukkig te maken. Een relatie waarin zij zichzelf wegcijferden tot ze "zichzelf verloren", geen eigen ik meer hadden. Ze praten over ruimte voor jezelf en grenzen aangeven en niet te veel toegeven. Dat is voor jou niet comfortabel. Jij gelooft in een relatie van geven en nemen, in de goede wil van beide partijen om tot een redelijke oplossing te komen, in compromissen sluiten om je relatie te behouden, in wederzijds vertrouwen en respect en in echte liefde die alles overwint.
Geloof me Kathleen, wij geloofden die dingen ook allemaal toen we aan onze relatie begonnen. Sommigen van ons (waaronder ikzelf) durven het nog steeds te geloven. Anderen zijn zodanig misbruikt en gekwetst dat het ze nog lange tijd zal kosten voor ze weer iemand zullen durven vertrouwen en een nieuwe relatie aan durven gaan.
Je hebt helemaal gelijk, dat zijn de ingrediënten voor een goede relatie. Dan hoor je hier verhalen van vrouwen die precies zo dachten en een man troffen die daar genadeloos misbruik van maakte. Dat is niet meer herkenbaar voor jou. Dat is oncomfortabel en maakt je stekelig. Ze stellen lastige vragen, vragen waar jij helemaal niet over na wil denken. Of jij dingen herkent uit hun verhalen, grenzen en ruimte. Jij hebt voor je gevoel een evenwicht bereikt in je relatie en dat wordt nu aan het wankelen gebracht. Maar dat wil je niet toegeven.
Je geeft geen antwoord op een aantal essentiële vragen en de antwoorden die je wel geeft, draaien om de brij heen. Je komt steeds terug op dezelfde thema's: als je je niet schikt, raak je hem misschien wel kwijt. Je moet praten maar niet te veel want dan is het zeuren. Als je niet bereid bent je ruimte af te staan, dan gaat de relatie alleen om seks (?).
Ik vind het niet gek dat Anna Belle veel herkent in jouw verhaal. Ze herkent met name argumenten en uitspraken die ze ook van haar vriend hoort. Ik vind dat veelbetekenend. Ik denk dat er veel overeenkomsten zijn tussen jullie relaties. Anna Belle is bezig haar oogkleppen af te zetten. Jij wordt geconfronteerd met dingen die je niet wilt zien en horen en zet je oogkleppen nog wat steviger op. Je wilt het niet te ver zoeken, je wilt in je veilige comfort zone blijven waar alles klopt en alles goed is zoals het is.
Als je nu eens durft je ogen en oren te openen... als je echt luistert en je inleeft in vrouwen als Iseo en Lemmy en Zonlicht.... wat voel je dan, wat denk je dan? Als het echt zo ver van je bed is, dan is het toch ook niet moeilijk of pijnlijk om je in hen in te leven? De verhalen lijken inderdaad soms op een film, helaas.... maar ze zijn echt gebeurd en deze vrouwen dragen uiterlijk en innerlijk de littekens. Jouw afstandelijke, sarcastische houding trekt een muur op tussen jou en hen. Dan hoef je ze niet te horen.
Maar ik voel dat het bij jou niet goed zit Kathleen. Bij wat je vertelt over jouw relatie gaan bij mij allerlei alarmbellen rinkelen. Het gevoel van wij tweeën tegen de wereld... in het begin kan het je relatie sterk maken maar na verloop van tijd voel je je geïsoleerd, word je volledig van hem afhankelijk, weet je niet meer goed wat je zelf wilt en wie je bent zonder hem. Ik denk dat je dat herkent maar als je dat onder ogen ziet, moet je ook de consequenties onder ogen zien. En jij bent doodsbang dat het betekent dat je hem moet opgeven.
Zo zie ik het. Ik kan er helemaal naast zitten. Ik zou het erg fijn vinden als je in je volgende posting jezelf wat meer zou willen openstellen. Maar ik denk eerlijk gezegd niet dat je daaraan toe bent. Dat is oké, je hoeft hier niet je twijfels te uiten. Wat ik je wel zou willen vragen, is dat je eens diep bij jezelf naar binnen kijkt en jezelf afvraagt of je wel echt gelukkig bent. Als er een stemmetje is dat fluistert dat sommige dingen niet kloppen, als je je af en toe niet goed voelt maar dat gevoel wegdrukt... denk daar dan eens over na. Voor jou, niet voor mij of wie dan ook hier. Je hebt er niets mee te verliezen.
liefs
dubio
Ook met je laatste posting heb ik moeite, ik zeg het je heel eerlijk. Maar ik denk dat ik wel begrijp wat er gebeurt. Jij leest het verhaal van Azucena en Anna Belle hier op het forum. Je herkent je erin en daarom reageer je op dit topic. Jij voelt je goed in jouw relatie en wil graag jouw ervaringen delen, praten over hoe jij het ziet en dat je zo gelukkig bent. Herkenning is fijn, het geeft een comfortabel gevoel.
Dan komen er allerlei andere reacties van vrouwen die zeggen dingen te herkennen uit hun eigen relatie. Een ongezonde, ongelijkwaardige relatie met een man die nooit heeft geprobeerd hen gelukkig te maken. Een relatie waarin zij zichzelf wegcijferden tot ze "zichzelf verloren", geen eigen ik meer hadden. Ze praten over ruimte voor jezelf en grenzen aangeven en niet te veel toegeven. Dat is voor jou niet comfortabel. Jij gelooft in een relatie van geven en nemen, in de goede wil van beide partijen om tot een redelijke oplossing te komen, in compromissen sluiten om je relatie te behouden, in wederzijds vertrouwen en respect en in echte liefde die alles overwint.
Geloof me Kathleen, wij geloofden die dingen ook allemaal toen we aan onze relatie begonnen. Sommigen van ons (waaronder ikzelf) durven het nog steeds te geloven. Anderen zijn zodanig misbruikt en gekwetst dat het ze nog lange tijd zal kosten voor ze weer iemand zullen durven vertrouwen en een nieuwe relatie aan durven gaan.
Je hebt helemaal gelijk, dat zijn de ingrediënten voor een goede relatie. Dan hoor je hier verhalen van vrouwen die precies zo dachten en een man troffen die daar genadeloos misbruik van maakte. Dat is niet meer herkenbaar voor jou. Dat is oncomfortabel en maakt je stekelig. Ze stellen lastige vragen, vragen waar jij helemaal niet over na wil denken. Of jij dingen herkent uit hun verhalen, grenzen en ruimte. Jij hebt voor je gevoel een evenwicht bereikt in je relatie en dat wordt nu aan het wankelen gebracht. Maar dat wil je niet toegeven.
Je geeft geen antwoord op een aantal essentiële vragen en de antwoorden die je wel geeft, draaien om de brij heen. Je komt steeds terug op dezelfde thema's: als je je niet schikt, raak je hem misschien wel kwijt. Je moet praten maar niet te veel want dan is het zeuren. Als je niet bereid bent je ruimte af te staan, dan gaat de relatie alleen om seks (?).
Ik vind het niet gek dat Anna Belle veel herkent in jouw verhaal. Ze herkent met name argumenten en uitspraken die ze ook van haar vriend hoort. Ik vind dat veelbetekenend. Ik denk dat er veel overeenkomsten zijn tussen jullie relaties. Anna Belle is bezig haar oogkleppen af te zetten. Jij wordt geconfronteerd met dingen die je niet wilt zien en horen en zet je oogkleppen nog wat steviger op. Je wilt het niet te ver zoeken, je wilt in je veilige comfort zone blijven waar alles klopt en alles goed is zoals het is.
Als je nu eens durft je ogen en oren te openen... als je echt luistert en je inleeft in vrouwen als Iseo en Lemmy en Zonlicht.... wat voel je dan, wat denk je dan? Als het echt zo ver van je bed is, dan is het toch ook niet moeilijk of pijnlijk om je in hen in te leven? De verhalen lijken inderdaad soms op een film, helaas.... maar ze zijn echt gebeurd en deze vrouwen dragen uiterlijk en innerlijk de littekens. Jouw afstandelijke, sarcastische houding trekt een muur op tussen jou en hen. Dan hoef je ze niet te horen.
Maar ik voel dat het bij jou niet goed zit Kathleen. Bij wat je vertelt over jouw relatie gaan bij mij allerlei alarmbellen rinkelen. Het gevoel van wij tweeën tegen de wereld... in het begin kan het je relatie sterk maken maar na verloop van tijd voel je je geïsoleerd, word je volledig van hem afhankelijk, weet je niet meer goed wat je zelf wilt en wie je bent zonder hem. Ik denk dat je dat herkent maar als je dat onder ogen ziet, moet je ook de consequenties onder ogen zien. En jij bent doodsbang dat het betekent dat je hem moet opgeven.
Zo zie ik het. Ik kan er helemaal naast zitten. Ik zou het erg fijn vinden als je in je volgende posting jezelf wat meer zou willen openstellen. Maar ik denk eerlijk gezegd niet dat je daaraan toe bent. Dat is oké, je hoeft hier niet je twijfels te uiten. Wat ik je wel zou willen vragen, is dat je eens diep bij jezelf naar binnen kijkt en jezelf afvraagt of je wel echt gelukkig bent. Als er een stemmetje is dat fluistert dat sommige dingen niet kloppen, als je je af en toe niet goed voelt maar dat gevoel wegdrukt... denk daar dan eens over na. Voor jou, niet voor mij of wie dan ook hier. Je hebt er niets mee te verliezen.
liefs
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 15 juni 2007 om 09:57
Waarom? Omdat er in een relatie twee personen zijn en houden we hier daar mee rekening?
We gaan er hier veel van uit dat alleen "hij" fouten maakt.
Ik wil niemand zelf kwetsen maar wel reageren.
Misschien komt mijn reactie dat door mijn opleiding of beroepsmatig.Maar een forum is annoniem en dat wil ik ook zo houden.
Liefs
We gaan er hier veel van uit dat alleen "hij" fouten maakt.
Ik wil niemand zelf kwetsen maar wel reageren.
Misschien komt mijn reactie dat door mijn opleiding of beroepsmatig.Maar een forum is annoniem en dat wil ik ook zo houden.
Liefs
vrijdag 15 juni 2007 om 09:59
Kathleen, zou je nog willen reageren op mijn post?
Ik wil wel terugschrijven nav wat jij schrijft, maar ik voel mij zelf niet gehoord door je.
Verder is niemand van mening dat je het maar van 1 kant moet bekijken. Dat is ook een reden waarom Azucena haar vraag hier plaatste, om door reacties van anderen het eens goed van alle kanten te kunnen zien.
En om wat steun te krijgen in een moeilijke periode in haar leven, kan ik me zo voorstellen.
Het zijn oprechte en eerlijke reacties die ze krijgt, en heb je iemand horen zeggen dat ze acuut weg moet gaan? Het liefst hoop ik ook dat zij en haar vreind elkaar terugvinden, elkaar gelukkig maken. Maar wat als het nou niet werkt?
Hoe lang blijf je proberen? Tot welke prijs?
Dat is de vraag.
Waar ligt bij jou de grens?
Je zei, bij de eerste klap ben ik weg.
Ik kan je vertellen, achteraf gezien was de fysieke mishandeling veel minder pijnlijk dan de emotionele.
In wat ik heb meegemaakt.
Kun je daar iets van begrijpen?
(Ik wil daar niet mee zeggen dat iemand anders dit doet, ik vertel hier alleen iets over mijn eigen ervaring)
Ik wil wel terugschrijven nav wat jij schrijft, maar ik voel mij zelf niet gehoord door je.
Verder is niemand van mening dat je het maar van 1 kant moet bekijken. Dat is ook een reden waarom Azucena haar vraag hier plaatste, om door reacties van anderen het eens goed van alle kanten te kunnen zien.
En om wat steun te krijgen in een moeilijke periode in haar leven, kan ik me zo voorstellen.
Het zijn oprechte en eerlijke reacties die ze krijgt, en heb je iemand horen zeggen dat ze acuut weg moet gaan? Het liefst hoop ik ook dat zij en haar vreind elkaar terugvinden, elkaar gelukkig maken. Maar wat als het nou niet werkt?
Hoe lang blijf je proberen? Tot welke prijs?
Dat is de vraag.
Waar ligt bij jou de grens?
Je zei, bij de eerste klap ben ik weg.
Ik kan je vertellen, achteraf gezien was de fysieke mishandeling veel minder pijnlijk dan de emotionele.
In wat ik heb meegemaakt.
Kun je daar iets van begrijpen?
(Ik wil daar niet mee zeggen dat iemand anders dit doet, ik vertel hier alleen iets over mijn eigen ervaring)
vrijdag 15 juni 2007 om 12:01
Azucena en Anna Belle, sorry dat de aandacht zo bij jullie vandaan is gegaan. Misschien hebben jullie toch iets aan de discussie die is ontstaan. Hoe gaat het nu met jullie?
Kathleen, ik ga verder niet op je reageren, ik richt mijn energie liever op mensen die wel naar me luisteren :P
liefs aan allemaal,
dubio
Kathleen, ik ga verder niet op je reageren, ik richt mijn energie liever op mensen die wel naar me luisteren :P
liefs aan allemaal,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 15 juni 2007 om 12:11
Volgens mij gaat het dubio meer om het feit dat het om Anna Bella en Azucena gaat. (correct me if I'm wrong) En niet om de latere discussie is ontstaan omdat mensen verschillende meningen hebben. Azucena geeft aan dat zij zich nu niet prettig voelt in haar relatie. Tuurlijk heeft haar vriend vast ook een aantal punten die hij misschien verbeterd wil zien, maar aangezien die hier nu niet schrijft, ga ik liever in op de punten die Azucena aangeeft. Natuurlijk moeten beiden moeite doen voor een relatie, maar als Azucena het idee heeft dat zij niet genoeg gewaardeerd en gesteund wordt, mag zij wel degelijk zichzelf afvragen of deze relatie werkt. Koste wat het kost doorgaan met een relatie die veel meer kost dan dat hij oplevert gaat Azucena anders vroeg of laat toch opbreken. En natuurlijk zal zij zelf ook niet alles goed doen, maar twee mensen bij elkaar laten blijven terwijl ze daar ongelukkig van wordt: nee, dat lijkt me niet verstandig.
vrijdag 15 juni 2007 om 12:17
Op een forum zit een bepaalde soort mensen en dat kunnen mensen zijn die voorheen een probleem hadden en het forum als uitweg zochten. Via een forum bereik je maar een bepaalde groep mensen. maar meestal een groep die al problemen heeft of heeft gehad.
Niet iedereen maakt er tijd voor. Niet iedereen heeft die tijd.
Ik ben hier terechtgekomen door reacties te lezen en via mijn job uit nieuwsgierigheid.
op mijn vorige bericht is blijkbaar ontevredenheid gekomen omdat ze niet gehoord worden? is een andere mening niet gehoord worden? of wil je jouw zin en dan ben je wel tevreden
Ik zeg het nog; Via een forum bereik je een bepaalde groep van mensen. Niet goed of slecht bedoeld maar als je zelf al ongelukkige dingen hebt meegemaakt ga je niet meer onverschilllig reageren. Dan ga je echt wel een kant kiezen en
dat kan niet het juiste soort hulpmiddel zijn.
Als je geen steun kan krijgen bij jouw vriend kan je je ook afvragen "waarom niet" in plaats van dit onbezorgzaam te noemen. Mogelijk zit hij anders in elkaar of is hij veel sterker opgewassen moet hij dit ooit meemaken. Als hij sterker is voor zulke dingen kan hij mogelijk niet begrijpen hoe het mogelijk is dat jij daar problemen mee hebt.
Hoe ga je hier mee om? Praten en niet door koppig te zijn of door van vooraf al te zoeken achter "bedoelingen" waarom hij dit zou doen.
Ik zou ook kunnen vragen waarom reageren jullie op haar berichten? hebben jullie niets anders te doen? Moeten jullie niet werken dan? if wil je dat ze jullie mening doorvoert en ben je dan gelukkig? dat kan niet
Je kan nooit je juiste hulp zijn als je beide kanten niet kent; Therapie kan helpen maar daar moet je beide achter staan en dat is echt niet gemakkelijk.
liefs
Niet iedereen maakt er tijd voor. Niet iedereen heeft die tijd.
Ik ben hier terechtgekomen door reacties te lezen en via mijn job uit nieuwsgierigheid.
op mijn vorige bericht is blijkbaar ontevredenheid gekomen omdat ze niet gehoord worden? is een andere mening niet gehoord worden? of wil je jouw zin en dan ben je wel tevreden
Ik zeg het nog; Via een forum bereik je een bepaalde groep van mensen. Niet goed of slecht bedoeld maar als je zelf al ongelukkige dingen hebt meegemaakt ga je niet meer onverschilllig reageren. Dan ga je echt wel een kant kiezen en
dat kan niet het juiste soort hulpmiddel zijn.
Als je geen steun kan krijgen bij jouw vriend kan je je ook afvragen "waarom niet" in plaats van dit onbezorgzaam te noemen. Mogelijk zit hij anders in elkaar of is hij veel sterker opgewassen moet hij dit ooit meemaken. Als hij sterker is voor zulke dingen kan hij mogelijk niet begrijpen hoe het mogelijk is dat jij daar problemen mee hebt.
Hoe ga je hier mee om? Praten en niet door koppig te zijn of door van vooraf al te zoeken achter "bedoelingen" waarom hij dit zou doen.
Ik zou ook kunnen vragen waarom reageren jullie op haar berichten? hebben jullie niets anders te doen? Moeten jullie niet werken dan? if wil je dat ze jullie mening doorvoert en ben je dan gelukkig? dat kan niet
Je kan nooit je juiste hulp zijn als je beide kanten niet kent; Therapie kan helpen maar daar moet je beide achter staan en dat is echt niet gemakkelijk.
liefs
vrijdag 15 juni 2007 om 12:46
