Relaties
alle pijlers
Ben ik te veeleisend?
donderdag 7 juni 2007 om 13:38
Ik ben ondertussen 1,5 jaar samen met mijn vriend, en hou zielsveel van hem, maar soms twijfel ik of ik het allemaal wel kan. We kunnen uren samen praten, lachen, leuke dingen doen, en ik was er tot nu zeker van dat ik met hem wou trouwen en kinderen wilde. Hij is mijn beste vriend, mijn alles. Hij kan zo ontzettend lief voor me zijn, dat ik het haast zelf niet geloof.Maar soms, en de laatste tijd gebeurt het iets te vaak, kan hij verschrikkelijk kwaad op me worden, om iets wat ik verkeerd zeg of doe, wat in mijn ogen echt niet belangrijk is. Dan is het roepen en schelden, en ik kan er niet mee om. Vorig jaar is een verschrikkelijk jaar geweest dat ik nog steeds niet verwerkt heb, en door die dingen kan ik zelf nog maar moeilijk me kwaad maken in iets. Begrijp dus ook niet van hem hoe hij zo kwaad kan zijn om niks, als hij toch zoveel van me houdt als hij zegt…Daarbij komt ook dat hij verschrikkelijk paranoia is als ik zelfs nog maar een jurk wil aandoen om te gaan werken… Overdrijf ik en moet ik blij zijn met de goede momenten? Wat denken jullie?Alvast heel erg bedankt…
vrijdag 15 juni 2007 om 12:57
Ik blijf met nog steeds groeiende verbazing en ergernis je berichtjes lezen, Kathleen. Jij beschuldigt ons van van alles en nog wat, maar dat is onterecht, wij willen alleen maar helpen bij de problemen die er zijn, niet meer en niet minder. En ja, we willen waarschuwen, omdat we weten hoe zwaar de gevolgen zijn als je niet voldoende gewaarschuwd wordt. Is dat nu zo onbegrijpelijk? Schijnbaar wel, voor jou.
Als ik de reacties van dubiootje, Zonlicht en Iseo op jou lees, gaat me dat zo aan het hart. Op een ander topic heb ik hun achtergronden leren kennen, en ik weet hoe sterk en verstandig deze vrouwen zijn - en hoe onterecht het is dat jij het nu hebt over ''een bepaald soort mensen'' en schijnbaar hebben we niks beters te doen dan een beetje achter de computer hangen, dat ook nog. Wat zegt dat over jezelf trouwens?
Ik voel me persoonlijk gekwetst door jou, niet omdat je een andere mening hebt, maar omdat ik me niet serieus genomen voel, net wat de anderen ook aangeven. Net als Zonlicht, die het zo opvat alsof jij wilt ontkennen dat slechte relaties bestaan - ja, zo vat ik het ook op. Wil je een lijst van mijn verwondingen en botbreuken? Denk je dan nog steeds dat elke relatie het waard is om voor te vechten en dat mijn 1e man het goed bedoeld heeft? Het ergste is dat vrouwen zoals wij weten dat de lichamelijke verwondingen slechts een peuleschil zijn vergeleken bij wat het geestelijk met je doet.
Verder ben ik het eens met Zonlicht, draag dit topic weer over aan Azucena en Anna belle, zodat zij de ruimte hebben de vragen te stellen die zij willen en de reacties te krijgen waar zij wat aan hebben. Misschien kun je voor jezelf een nieuw topic openen.
Zonlicht :R, scherp opgemerkt: ik zat ook al te denken, ik hoop niet dat haar werk iets is in de richting van maatschappelijk werk of gezondheidszorg...
Als ik de reacties van dubiootje, Zonlicht en Iseo op jou lees, gaat me dat zo aan het hart. Op een ander topic heb ik hun achtergronden leren kennen, en ik weet hoe sterk en verstandig deze vrouwen zijn - en hoe onterecht het is dat jij het nu hebt over ''een bepaald soort mensen'' en schijnbaar hebben we niks beters te doen dan een beetje achter de computer hangen, dat ook nog. Wat zegt dat over jezelf trouwens?
Ik voel me persoonlijk gekwetst door jou, niet omdat je een andere mening hebt, maar omdat ik me niet serieus genomen voel, net wat de anderen ook aangeven. Net als Zonlicht, die het zo opvat alsof jij wilt ontkennen dat slechte relaties bestaan - ja, zo vat ik het ook op. Wil je een lijst van mijn verwondingen en botbreuken? Denk je dan nog steeds dat elke relatie het waard is om voor te vechten en dat mijn 1e man het goed bedoeld heeft? Het ergste is dat vrouwen zoals wij weten dat de lichamelijke verwondingen slechts een peuleschil zijn vergeleken bij wat het geestelijk met je doet.
Verder ben ik het eens met Zonlicht, draag dit topic weer over aan Azucena en Anna belle, zodat zij de ruimte hebben de vragen te stellen die zij willen en de reacties te krijgen waar zij wat aan hebben. Misschien kun je voor jezelf een nieuw topic openen.
Zonlicht :R, scherp opgemerkt: ik zat ook al te denken, ik hoop niet dat haar werk iets is in de richting van maatschappelijk werk of gezondheidszorg...
vrijdag 15 juni 2007 om 13:03
quote: Roosje_online reageerde
Zwanger en toen bij je ex weg? 9 maanden ervoor was er dan geen enkel probleem of wat dachten jullie toen je sex had?
Nu is er een lief kindje op de wereld met gescheiden ouders. Is dat leuk voor later?
Roosje, je haalt heel slechte gedachten bij mij naar boven! Het is over-over-overduidelijk dat je geen flauw benul hebt waar het hier om gaat! Alsjeblieft, beledig Iseo niet zo!
Zwanger en toen bij je ex weg? 9 maanden ervoor was er dan geen enkel probleem of wat dachten jullie toen je sex had?
Nu is er een lief kindje op de wereld met gescheiden ouders. Is dat leuk voor later?
Roosje, je haalt heel slechte gedachten bij mij naar boven! Het is over-over-overduidelijk dat je geen flauw benul hebt waar het hier om gaat! Alsjeblieft, beledig Iseo niet zo!
vrijdag 15 juni 2007 om 13:04
Mogelijk zit hier ook een groep mensen die andere mensen een hart onder de riem wil steken, naar ze wil luisteren en ze niet gelijk wil afbranden 'omdat ze alleen maar op een forum hangen en niet met hun partner communiceren'. Vind ik nogal kort door de bocht. En nee, ik ben niet gescheiden, heb deze problemen niet gehad of weet ik veel wat, maar ik zit toch op het forum. Jij trouwens toch ook? Alsof iedereen die hier zit enorm veel problemen móet hebben gehad. Natuurlijk zal dat bij velen het geval zijn, maar iedereen mag op een forum. Juist de verschillende kanten belichten kan een boel helder maken. Dus ook Kathleens mening kan Azucena meenemen in haar overwegingen. Dat Kathleens point of view afwijkt van de mening van andere mensen is ook prima. Of ze wat met de reacties doet, moet Azucena zelf weten, maar ze opent dit topic niet voor niets. En daarom reageer ik.
vrijdag 15 juni 2007 om 13:07
Roosje voor je je oordeel klaar hebt lees dan eens het topic Oogkleppen en wazen...., misschien kun je dan bedenken hoe relaties ook in elkaar kunnen steken, voor je nog meer domme opmerkingen maakt.
En nee, zelf heb ik gelukkig niet in zo'n situatie gezeten, maar ik kan me wel indenken hoe erg dat zal zijn.
Of komen jij en Kathleen hier alleen maar om mensen te kwetsen....
Zit me hier ontzettend kwaad te maken!!!!!
En nee, zelf heb ik gelukkig niet in zo'n situatie gezeten, maar ik kan me wel indenken hoe erg dat zal zijn.
Of komen jij en Kathleen hier alleen maar om mensen te kwetsen....
Zit me hier ontzettend kwaad te maken!!!!!
vrijdag 15 juni 2007 om 13:09
Kathleen, jouw mening is duidelijk, maar je neemt mijn zorg over Azucena en Anna Belle niet weg. Azucena komt met een duidelijke vraag? Ben ik te veeleisend. Ik vind van niet!
Verder laat ik nu ook jouw reakties naast me liggen en als je over dit onderwerp verder wilt discussieren is het misschien beter om je eigen topic hierover te openen. Hier moet weer ruimte komen Azucena en Anna Bella
gegroet
vrijdag 15 juni 2007 om 13:19
Ik kom even inbreken op dit topic, omdat ik vind dat er een beetje tegenwicht moet komen na al het gebazel (sorry) van Kathleen en Roosje.
Ik zit zelf niet in een ongelijkwaardige relatie, maar volg jullie verhalen, omdat mijn allerbeste vriendinnetje dagelijks met angst in haar lijf opstaat. Ik heb bewondering voor de manier waarop jullie elkaar steunen en ik huil soms stilletjes achter mijn beeldscherm als ik jullie verhalen lees.
Aan iedereen van het oogkleppen topic zou ik willen adviseren om je hieruit terug te trekken. TO weet jullie daar ook wel te vinden. Het doet me pijn om te lezen hoe Iseo zich voelt na zich hier bloot gegeven te hebben en ik wilde met mijn post hier ook alleen maar even zeggen dat ik me al jullie verhalen erg aantrek en hoop dat mijn vriendinnetje ooit de kracht zal opbrengen om net zo sterk te zijn als jullie.
Ik wilde me eigenlijk ook nog richten tot Kathleen en Roosje, maar eigenlijk heb ik geen woorden voor hun reacties.
Knuffel voor iedereen,
Sanne
Ik zit zelf niet in een ongelijkwaardige relatie, maar volg jullie verhalen, omdat mijn allerbeste vriendinnetje dagelijks met angst in haar lijf opstaat. Ik heb bewondering voor de manier waarop jullie elkaar steunen en ik huil soms stilletjes achter mijn beeldscherm als ik jullie verhalen lees.
Aan iedereen van het oogkleppen topic zou ik willen adviseren om je hieruit terug te trekken. TO weet jullie daar ook wel te vinden. Het doet me pijn om te lezen hoe Iseo zich voelt na zich hier bloot gegeven te hebben en ik wilde met mijn post hier ook alleen maar even zeggen dat ik me al jullie verhalen erg aantrek en hoop dat mijn vriendinnetje ooit de kracht zal opbrengen om net zo sterk te zijn als jullie.
Ik wilde me eigenlijk ook nog richten tot Kathleen en Roosje, maar eigenlijk heb ik geen woorden voor hun reacties.
Knuffel voor iedereen,
Sanne
vrijdag 15 juni 2007 om 13:21
Mijn vraag heb ik al gesteld bij het begin van het topic, en als ik de behoefte voel nog meer te schrijven zal ik het zeker doen!
Ik vind het heel fijn om verschillende reacties te lezen, daarom zet ik het ook op een forum. Ben het niet met alles eens, wil niet naief zijn en ook niet doemdenken...
Vraag me gewoon soms af of ik nog wel helder denk..
Straks vertrekt lief... dus nu voorlopig geen ruzie :o)
Ik vind het heel fijn om verschillende reacties te lezen, daarom zet ik het ook op een forum. Ben het niet met alles eens, wil niet naief zijn en ook niet doemdenken...
Vraag me gewoon soms af of ik nog wel helder denk..
Straks vertrekt lief... dus nu voorlopig geen ruzie :o)
vrijdag 15 juni 2007 om 13:33
Iseo. Lieve meid *; Ik begrijp helemaal dat je tot in je ziel gekwetst bent door de opmerkingen van Kathleen en Roosje. Roosje ging in haar onwetendheid echt veel te ver. Ik ga hier echt geen verhaal afsteken over wat een fantastische moeder jij bent, dat verdient zo'n opmerking niet.
That's life lieverd. Zo zijn sommige mensen, die mensen lopen in het los rond en je kunt ze overal tegenkomen. Het enige wat je kunt doen om te voorkomen dat ze je kwetsen, is leren vertrouwen op jezelf en jezelf beschermen.
Dat is verdomd moeilijk. Want wie kun je wel en niet vertrouwen? Aan wie kun je je ziel en zaligheid blootleggen en wie zal die informatie tegen je gebruiken? Zie dit ook maar weer als een leermoment en wees blij dat het op het forum gebeurt en niet in real life. Je weet wat hier een veilig plekje is voor jou, misschien moet je op andere topics wat voorzichtiger zijn .Hetzelfde zal in het echte leven gelden.
Ook dit is grenzen aangeven. Proberen afstand te nemen van mensen die niets voor jou betekenen, hun (voor)oordeel naast je neer te leggen. Het is heel erg moeilijk, dat vind ik zelf ook. Misschien heb je je iets te veel laten meeslepen door dit topic omdat het je zo raakte. Leer daar nu van. Maar blijf lief voor jezelf: jij hebt met de beste bedoelingen van de wereld hier open en eerlijk geschreven over jouw ervaringen en gevoelens. Los van hoe wie dan ook daarop reageert, is dat heel mooi. Dus probeer dat gevoel vast te houden, jouw eigen gevoel, en niet dat van een ander belangrijker te maken dan het is.
Jij hebt de gave van empathie. Gebruik die ook om te begrijpen wat mensen ertoe brengt te reageren zoals ze doen. Dan wordt het makkelijker om die mensen niet te veroordelen, maar ze gewoon te laten voor wie ze zijn. Besteed er verder geen energie aan: dat is een manier om jezelf te beschermen. Ik doe dat nu ook, anders lig ik er 's nachts wakker van (dat heb jij vast al gedaan).
Ik besef door dit alles wel weer hoe bijzonder ons topic is...
liefs, ook aan Zonlicht, Lemmy en de anderen die Azucena en Anna Belle willen bijstaan,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 15 juni 2007 om 14:03
Lieve Azucena,
Het doet me oprecht verdriet dat je topic zo vervuild is... zo durf ik het inmiddels wel te noemen, want het gaat niet meer over jou.
Fijn dat je even een 'pauze' hebt nu je vriend weg is: met alles wat er door je hoofd gaat op dit moment is het waarschijnlijk fijn om even alleen te zijn en rustig te kunnen nadenken. Hoe voelt het als hij weg is?
Ik denk dat er veel in je hoofd omgaat en moet bezinken. Als ik voor mezelf mag spreken: op het moment dat mijn oogkleppen afvielen - en dat ging bij mij tamelijk plotseling - wist ik niet meer wat ik moest denken. Het was letterlijk alsof mijn wereld op zijn kop stond, alsof zwart wit was... ik wist niet meer wat ik moest geloven. Ik was bang dat ik alles wat ik altijd rooskleurig had gezien nu opeens zwart was. Ik was bang dat ik de nuance niet meer kon zien, dat ik alleen het negatieve nog zag.
Gevoelsmatig wilde de relatie toen direct verbreken, maar ik heb het nog maanden de tijd gegeven. Ik heb er echt alles aan gedaan om het nog vlot te trekken; ik was dat aan mezelf, mijn man en de kinderen verplicht. Ik kwam erachter dat ik ook hier alleen in stond. Als laatste remedie nog relatietherapie geprobeerd (waar manlief alleen in toestemde omdat ik stelde dat het een laatste redmiddel was om een scheiding te voorkomen), maar ook daar was ik de enige die een wezenlijke bijdrage leverde. Toen ik besloot om te scheiden, was ik psychisch en lichamelijk helemaal kapot.
Ik kan niet zeggen dat ik er spijt van heb dat ik het al die maanden heb geprobeerd. Maar voor mij en voor de kinderen was het wel heel zwaar dat ik er uiteindelijk zo aan toe was, juist in de cruciale tijd toen mijn man en ik uit elkaar gingen. Dus ik adviseer je om alert te zijn op hoe het met jou gaat, je gezondheid en je emotionele toestand. Las desnoods een rustperiode in tussen jou en je vriend als dat jou de gelegenheid geeft om op adem te komen en de zaken van een afstand te kunnen bekijken.
Het is belangrijk om de energie in je relatie te stoppen die deze verdient. Je houdt van je vriend, je gooit die relatie niet zomaar weg. Maar blijf wel die afweging maken, zorg ervoor dat je er zelf niet aan onderdoor gaat.
Ik heb zelf veel baat gehad bij therapie, daar leer je ook manieren om dat te voorkomen. Ik denk dat hier schrijven je ook veel kan helpen om je gedachten op een rijtje te zetten.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 15 juni 2007 om 16:00
Lieve dames van het oogkleppen-topic en to-starter en de andere dame die ook dingen herkende.
de reden waarom TO dit topic opende is naar mijn idee een grote stap
geweest...ze had ook kunnen blijven twijfelen over haar relatie en het
nog stiekem voor haar zelf kunnen wegdrukken.
dat ze dit bericht heeft geplaatst is naar mijn inzien een start van
een zoektocht naar wat haar precies zo laat twijfelen en daarom vind ik
de reactie van kathleen zo misplaats.
Azucena proeft dat er iets niet goed zit....wat dat is daar komt ze gaande weg achter.
Naar mijn mening is een man die niet prettig vind dat ik een jurk zou
dragen, me niet zou bijstaan met moeilijkheden, me niet zou
ondersteunen en mij zou uitschelden me niet waard (na een lange weg
afgelegd te hebben). Dan kunnen er nog zo veel dingen leuk zijn aan
meneer, maar dit zijn basisdingen die in een relatie goed horen te
zitten.
Kathleen, je postings zeggen een heleboel over jou, en verder voegen ze
weinig toe aan de vraag van de azucena.....het lijkt wel of je de
finesses niet proeft en je empathisch vermogen vind ik ook niet om naar
huis te schrijven.
Blijkbaar vind je een relatie zaligmakend.
de enige persoon die je recht in de ogen moet kunnen kijken , is jezelf.
wat niet inhoudt dat je in een relatie destructief bezig kan
zijn.....maar t kan ook zo zijn dat twee mensen een relatie hebben
terwijl ze eigenlijk andere verwachtingen hebben van t leven...dan kan
er water bij de wijn gedaan worden (vanuit die basis lijk jij je
postings te doen)
of er kan besloten worden om er mee te stoppen omdat de aanpassingen die er gevraagd worden om de relatie voort te zetten
zo fundamenteel je eigen ik opgeven zou zijn, dat t een soort verwelken /sterven is van jezelf of de ander. (vb de een wil in t buitenland wonen de ander niet, de een wil kinderen , de ander niet)
in de relatie van azecuna is dit allemaal nicht im frage, hier worden
bepaalde dingen die met respect voor de ander hebben met voeten
getreden, en daarom vind ik dat jij met je adviezen in de verkeerde
richting zoekt.
Ik weet niet wat jij allemaal in je leven hebt meegemaakt, maar je komt
star over en als een stoomwals rijdt je over de dames van de oogkleppen
topic heen.
jouw postings voelen niet prettig....ik wil er haast villein van
worden, dat kan ik doen, maar dan ben ik net zo onbegripvol naar jou
als jij naar de dames hier.
lieve dames van t oogkleppen topic ; mijn vraag aan jullie en aan
mezelf...waarom triggeren de postings van kathleen ons zo ? omdat dit
de stem is geweest , die ons van onze eigen innerlijke stem hebben doen
afdwalen ?
liefs
de reden waarom TO dit topic opende is naar mijn idee een grote stap
geweest...ze had ook kunnen blijven twijfelen over haar relatie en het
nog stiekem voor haar zelf kunnen wegdrukken.
dat ze dit bericht heeft geplaatst is naar mijn inzien een start van
een zoektocht naar wat haar precies zo laat twijfelen en daarom vind ik
de reactie van kathleen zo misplaats.
Azucena proeft dat er iets niet goed zit....wat dat is daar komt ze gaande weg achter.
Naar mijn mening is een man die niet prettig vind dat ik een jurk zou
dragen, me niet zou bijstaan met moeilijkheden, me niet zou
ondersteunen en mij zou uitschelden me niet waard (na een lange weg
afgelegd te hebben). Dan kunnen er nog zo veel dingen leuk zijn aan
meneer, maar dit zijn basisdingen die in een relatie goed horen te
zitten.
Kathleen, je postings zeggen een heleboel over jou, en verder voegen ze
weinig toe aan de vraag van de azucena.....het lijkt wel of je de
finesses niet proeft en je empathisch vermogen vind ik ook niet om naar
huis te schrijven.
Blijkbaar vind je een relatie zaligmakend.
de enige persoon die je recht in de ogen moet kunnen kijken , is jezelf.
wat niet inhoudt dat je in een relatie destructief bezig kan
zijn.....maar t kan ook zo zijn dat twee mensen een relatie hebben
terwijl ze eigenlijk andere verwachtingen hebben van t leven...dan kan
er water bij de wijn gedaan worden (vanuit die basis lijk jij je
postings te doen)
of er kan besloten worden om er mee te stoppen omdat de aanpassingen die er gevraagd worden om de relatie voort te zetten
zo fundamenteel je eigen ik opgeven zou zijn, dat t een soort verwelken /sterven is van jezelf of de ander. (vb de een wil in t buitenland wonen de ander niet, de een wil kinderen , de ander niet)
in de relatie van azecuna is dit allemaal nicht im frage, hier worden
bepaalde dingen die met respect voor de ander hebben met voeten
getreden, en daarom vind ik dat jij met je adviezen in de verkeerde
richting zoekt.
Ik weet niet wat jij allemaal in je leven hebt meegemaakt, maar je komt
star over en als een stoomwals rijdt je over de dames van de oogkleppen
topic heen.
jouw postings voelen niet prettig....ik wil er haast villein van
worden, dat kan ik doen, maar dan ben ik net zo onbegripvol naar jou
als jij naar de dames hier.
lieve dames van t oogkleppen topic ; mijn vraag aan jullie en aan
mezelf...waarom triggeren de postings van kathleen ons zo ? omdat dit
de stem is geweest , die ons van onze eigen innerlijke stem hebben doen
afdwalen ?
liefs
vrijdag 15 juni 2007 om 16:26
Lieve Vive (mijn dochters zouden zeggen: dat rijmt! :P),
Bedankt voor je lieve reactie! Op dit laatste punt wil ik toch graag even reageren. Ik wilde dat namelijk nog tegen Iseo zeggen.
Iseo, de enige reden waarom zo'n opmerking je zo diep kwetst, is omdat het een teer punt raakt. Er zit nog een schuldgevoel in jou dat je de vader van je kind hebt verlaten tijdens de zwangerschap en dat zij nu zonder vader opgroeit. Dat is iets om ook aan te werken. Als je de laagjes van dat schuldgevoel afpelt en tot de kern komt, dan kun je dat schuldgevoel ook loslaten. Dan kwetsen dit soort opmerkingen - en wie weet zul je die nog wel vaker horen - je niet meer, omdat je beter weet. Als je je geroepen voelt aan iemand uit te leggen hoe het echt zit, zul je dit dan ook beter kunnen doen. Jouw idee erover is dan duidelijk, er zijn geen verwarrende, tegenstrijdige gevoelens meer. Maar je zal er ook meer rust van hebben als mensen het niet begrijpen.
Ik denk dat als jij niet was weggegaan toen je dat hebt gedaan, je misschien wel de weg van Manu was gevolgd. Er zat zo'n stijgende lijn in het geweld van je ex, hij kende totaal geen grenzen. Ik denk dat hij jou iets heel ergs had aangedaan.
En wat dan? Dan was jij zwaar invalide of dood geweest of had je in een psychiatrische inrichting gezeten. Je ex had in de gevangenis gezeten. Dan had je dochter geen vader en geen moeder. In elk geval niet de moeder die jij nu voor haar kan zijn.
Je had geen andere keuze.
Als dit besef tot je doordringt, kun je het schuldgevoel loslaten.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 15 juni 2007 om 16:44
Zwanger en toen bij je ex weg? 9 maanden ervoor was er dan geen enkel probleem of wat dachten jullie toen je sex had?
Nu is er een lief kindje op de wereld met gescheiden ouders. Is dat leuk voor later?
*applaus*
hierbij heeft u de viva-lompheid/kortzichtigheidsbokaal gewonnen
De commissie die gaat over de uitreiking schreef in haar juryrapport :
zoals elk jaar konden we aantal punten uitreiken.
Na beraad was het ons toch wel duidelijk dat deze methode wat betreft deze opmerking niet meer voldeed.
Deze posting was zo kortzichtig.
Tentoonspreidde een ietwat eng gristelijk tintje en een zo groot gebrek aan lezen van het verhaal van degene waarop gereageerd werd, dat wij als commissie de puntentelling naar boven hebben moeten bijstellen.
Blijkbaar vond de dame die dit postte dat dit toch door de beugel kon, blijkbaar zijn kindjes met gescheiden ouders zielig....
Ze lijkt hier wel enig besef te hebben van empatische vermogens.....dit deed ons verbazen en had haar bijna punten gekost.
Maar al met al konden wij toch als jury, de walging en afgrijnzen niet onderdrukken.
De dame lijkt geen besef te hebben dat kinderen die zonder moeder opgroeien in onze optiek een grotere trauma zou zijn.
Zeer zeker als vader dit veroorzaakt zou kunnen hebben, maar scheiden doe je niet !
Je blijft bij elkaar al wordt je geestelijk, lichamelijk en emotioneel mishandeld. Dat lijkt wel de gedachtegang van roosje_online.
Omdat deze opmerking bijna peristaltische bewegingen van ons slokdarmstelsel opwekte, scoorde ze volgens de nieuwe telling met 100 %
Hierbij reikt de jury aan roosje_online; de dame met de stekelige prikkels de bokaal uit met de afsluitende opmerking: zo lomp en kortzichtig; het is een gave....
Nu is er een lief kindje op de wereld met gescheiden ouders. Is dat leuk voor later?
*applaus*
hierbij heeft u de viva-lompheid/kortzichtigheidsbokaal gewonnen
De commissie die gaat over de uitreiking schreef in haar juryrapport :
zoals elk jaar konden we aantal punten uitreiken.
Na beraad was het ons toch wel duidelijk dat deze methode wat betreft deze opmerking niet meer voldeed.
Deze posting was zo kortzichtig.
Tentoonspreidde een ietwat eng gristelijk tintje en een zo groot gebrek aan lezen van het verhaal van degene waarop gereageerd werd, dat wij als commissie de puntentelling naar boven hebben moeten bijstellen.
Blijkbaar vond de dame die dit postte dat dit toch door de beugel kon, blijkbaar zijn kindjes met gescheiden ouders zielig....
Ze lijkt hier wel enig besef te hebben van empatische vermogens.....dit deed ons verbazen en had haar bijna punten gekost.
Maar al met al konden wij toch als jury, de walging en afgrijnzen niet onderdrukken.
De dame lijkt geen besef te hebben dat kinderen die zonder moeder opgroeien in onze optiek een grotere trauma zou zijn.
Zeer zeker als vader dit veroorzaakt zou kunnen hebben, maar scheiden doe je niet !
Je blijft bij elkaar al wordt je geestelijk, lichamelijk en emotioneel mishandeld. Dat lijkt wel de gedachtegang van roosje_online.
Omdat deze opmerking bijna peristaltische bewegingen van ons slokdarmstelsel opwekte, scoorde ze volgens de nieuwe telling met 100 %
Hierbij reikt de jury aan roosje_online; de dame met de stekelige prikkels de bokaal uit met de afsluitende opmerking: zo lomp en kortzichtig; het is een gave....
vrijdag 15 juni 2007 om 17:04
Bedankt iedereen voor het meedenken en schrijven! Ik herken hier echt de discussie die ik thuis voer. Het totale onbegrip ook. Heel raar vind ik dat. Onbegrijpelijk. Kunnen we elkaar dan gewoon niet begrijpen? Zijn er echt twee (of meerdere) soorten mensen? Ik vind dit heel moeilijk om te aanvaarden.
Azucena, sorry dat ik zoveel plaats in jouw topic inneem. Ook dat is echt niet mijn bedoeling. In jouw verhaal herken ik mezelf, waar ik het afgelopen jaar ben doorheen gegaan. Ik heb het gevoel dat ik al iets verder sta in dit proces, maar dat we beiden op zoek zijn hoe we hier binnen onze relatie mee kunnen omgaan en weer gelukkig worden.
Azucena, sorry dat ik zoveel plaats in jouw topic inneem. Ook dat is echt niet mijn bedoeling. In jouw verhaal herken ik mezelf, waar ik het afgelopen jaar ben doorheen gegaan. Ik heb het gevoel dat ik al iets verder sta in dit proces, maar dat we beiden op zoek zijn hoe we hier binnen onze relatie mee kunnen omgaan en weer gelukkig worden.
vrijdag 15 juni 2007 om 17:19
Dag Kathleen. In jouw argumenten herken ik heel erg de argumenten van mijn vriend. En wij lijken elkaar maar niet te kunnen begrijpen, en ook hier voel ik dat. Kan jij me helpen?
Ik begrijp dat enkele schrijfsters het moeilijk hebben met enkele van je reacties. Toch zou ik je willen vragen om op mijn vragen in te gaan, ik hoop dat ik mijn vriend 'n beetje beter leer begrijpen.
Tegelijk wil ik alle andere schrijfsters echt bedanken! Ik hoop dat jullie toch ook nog even mee-schrijven. Het doet me zo goed om dit eens ergens kwijt te kunnen!
vrijdag 15 juni 2007 om 17:26
vrijdag 15 juni 2007 om 17:38
Anne belle:
Ik zal eens kijken of ik mijn email hier via viva kan doorsturen. Wat ik hier allemaal lees is reacties op reacties ook op mijn berichten. Twee personen zullen nooit hetzelfde zijn.Nieuwe ideeen zijn zeker mogelijk en alles moet je wel eens kunnen bespreken.
Wil er nog iemand mijn email laat dit dan even achter op dit forum.
liefs
vrijdag 15 juni 2007 om 18:01
Dankjewel dubio! Ik heb hier ontzettend veel aan. Ik ben al 'n hele tijd mee-lezer op de verschillende topics en heb daardoor heel veel nagedacht. Ik ben ondertussen ook echt aan de slag gegaan, en met mezelf en met mijn relatie. Ik geloof wel in mijn relatie, maar ik ben wel wakker geschud en ik wil er iets aan doen, nu. Ook aan alle andere schrijfsters, op de verschillende topics, wil ik graag zeggen dat jullie mij in elk geval echt geholpen hebben om kritisch te durven kijken, om naar de toekomst te durven kijken. Ik weet misschien nog niet altijd goed wat ik wil, maar ik weet wel wat ik in elk geval niet wil. En het is inderdaad aan mij om daar zelf iets aan te doen.
