Relaties
alle pijlers
de kinderen en ex van je man....
woensdag 27 juni 2007 om 14:50
hoi, graag had ik eerlijk advies
Ik ben sinds 3 jaar samen met mijn man, sinds 2 jaar getrouwd. Hij heeft kinderen met een ex. Zij waren nooit getrouwd.
Sinds hij met mij een relatie heeft ziet hij zijn kinderen niet meer. Zij steekt het op mij maar zij is degene die mijn man afblafte als hij ze terugbracht na een weekend waar de kinderen bij stonden. Hij heeft geprobeerd contact te houden door o.a. een telefoonkaart voor de oudste te kopen zodat hij hem kon bereiken, anders krijgt hij ze niet aan de lijn en bovendien wil mijn man niet met zijn ex te maken hebben. die telefoonkaarten worden afgenomen door haar. Nu kan hij ze al 2 jaar niet bereiken. En volgens haar ligt dat aan mij! uiteraard. Ik heb niet veel met zijn kinderen en heb dat ook gezegd, logisch toch? ik heb ze 2 keer gezien.
Dan is ex nog een probleem, nou ja, ik kan me heel boos om haar leugens maken. Stelt overal en tegen iedereen dat ze nooit een cent te makken heeft gehad en mijn man niets betaalde, ze moest het geld bij elkaar sprokkelen. Nou mijn man betaalde haar toen hij wegging 300 euro per week en zelf verdiende ze 2000 euro per maand. NIET RONDKOMEN? waarom vertelt iemand die leugens?
Dan is er bij mij nog een financiele vraag, heeft zij straks recht op zijn pensioen?? zij zijn nooit getrouwd, wij op huwelijkse voorwaarden. weet iemand dit?
Ik ben sinds 3 jaar samen met mijn man, sinds 2 jaar getrouwd. Hij heeft kinderen met een ex. Zij waren nooit getrouwd.
Sinds hij met mij een relatie heeft ziet hij zijn kinderen niet meer. Zij steekt het op mij maar zij is degene die mijn man afblafte als hij ze terugbracht na een weekend waar de kinderen bij stonden. Hij heeft geprobeerd contact te houden door o.a. een telefoonkaart voor de oudste te kopen zodat hij hem kon bereiken, anders krijgt hij ze niet aan de lijn en bovendien wil mijn man niet met zijn ex te maken hebben. die telefoonkaarten worden afgenomen door haar. Nu kan hij ze al 2 jaar niet bereiken. En volgens haar ligt dat aan mij! uiteraard. Ik heb niet veel met zijn kinderen en heb dat ook gezegd, logisch toch? ik heb ze 2 keer gezien.
Dan is ex nog een probleem, nou ja, ik kan me heel boos om haar leugens maken. Stelt overal en tegen iedereen dat ze nooit een cent te makken heeft gehad en mijn man niets betaalde, ze moest het geld bij elkaar sprokkelen. Nou mijn man betaalde haar toen hij wegging 300 euro per week en zelf verdiende ze 2000 euro per maand. NIET RONDKOMEN? waarom vertelt iemand die leugens?
Dan is er bij mij nog een financiele vraag, heeft zij straks recht op zijn pensioen?? zij zijn nooit getrouwd, wij op huwelijkse voorwaarden. weet iemand dit?
maandag 2 juli 2007 om 09:06
aan ieder verhaal op dit forum zitten twee kanten of het nu gaat om de zweetsokken van je man (misschien stinkt zij wel uit haar giecheltje?#?$%) of om het vreemdgaan in een relatie. Ik zet hier mijn kant van het verhaal neer, dat klopt, en mijn situatie, ik zet ook niet dat die tekenend is voor ieder soortgelijk verhaal. Niet 2 levens zijn naar mijn idee hetzelfde.
maandag 2 juli 2007 om 11:37
Ik wou dat die kinderen hem zouden missen, klinkt lekker. Dus bovenop dat ze hun vader niet kunnen of mogen zien mogen ze van jou ook nog wel even fijn verdriet daarover hebben. Nou, dat zullen ze best hebben. Vast niet iedere dag even veel, maar het lijkt me vrij vanzelfsprekend dat ze hun vader missen.
De kans dat ze zelf op de trein gaan, of zonder toestemming van hun moeder op jouw uitnodiging ingaan, is heel klein. Da's een heel onveilige actie, vanuit kinderogen bezien. Dus als jullie contact tussen de kinderen en de vader willen herstellen, zullen jullie zélf actie moeten ondernemen. Als je bij de rechter omgang afdwingt zou dat ook op een neutrale plek kunnen plaatsvinden. Niet leuk, maar er is dan wel contact.
De kans dat ze zelf op de trein gaan, of zonder toestemming van hun moeder op jouw uitnodiging ingaan, is heel klein. Da's een heel onveilige actie, vanuit kinderogen bezien. Dus als jullie contact tussen de kinderen en de vader willen herstellen, zullen jullie zélf actie moeten ondernemen. Als je bij de rechter omgang afdwingt zou dat ook op een neutrale plek kunnen plaatsvinden. Niet leuk, maar er is dan wel contact.
maandag 2 juli 2007 om 11:45
maandag 2 juli 2007 om 14:52
Hoi Karis, mijn vriend heeft ook zo'n ex. Wij hebben nu ruim 3 jaar een relatie en mijn vriend mag zijn kind alleen bij haar thuis zien. Al haar haat is op mij gericht. Ik heb haar man "afgepikt". Ik mag het kind dan ook niet zien.
Af en toe mailt ze mij en dan mag ik van haar niet reageren. Ik ben lange tijd heel netjes en voorkomend geweest. Dat ben ik nog steeds maar daarnaast zeg ik ook netjes wat ik van de situatie vind. Het haalt niks uit maar toch doe ik het omdat ik niet alles maar over me heen wil laten komen.
Ik begrijp gewoon niet dat iemand zo haatdragend is en hierdoor haar kind en exman en ook eigenlijk zichzelf tekort doet.
Af en toe mailt ze mij en dan mag ik van haar niet reageren. Ik ben lange tijd heel netjes en voorkomend geweest. Dat ben ik nog steeds maar daarnaast zeg ik ook netjes wat ik van de situatie vind. Het haalt niks uit maar toch doe ik het omdat ik niet alles maar over me heen wil laten komen.
Ik begrijp gewoon niet dat iemand zo haatdragend is en hierdoor haar kind en exman en ook eigenlijk zichzelf tekort doet.
maandag 2 juli 2007 om 15:04
Correctie: hij kan wel bellen maar wil niet bellen omdat hij zijn ex niet aan de telefoon wil krijgen.
Als ik het goed begrijp heeft je man dus elk contact met zijn ex verbroken. Heeft hij er op dat moment over nagedacht wat de consequenties waren voor de omgang met zijn kinderen? Heeft hij een regeling voorgesteld om omgang en contact mogelijk te maken zonder dat contact met zijn ex noodzakelijk was (bv. door tussenkomst van derden)? Of heeft hij het contact met zijn kinderen feitelijk ook opgezegd toen hij het contact met zijn ex verbrak?
Ga in therapie!
maandag 2 juli 2007 om 17:44
Mijn man heeft de laatste keer dat hij belde de kinderen niet aan de telefoon gekregen en alleen een scheldpartij van haar vol verwijten en ellende. En toen de hoorn erop. Dat was het laatste contact.
Het enige wat hij vroeg als hij belde "zijn ze er, zo ja, ik wil ze graag even spreken" Is het dan zo moeilijk de telefoon door te geven of te zeggen "ze zijn er niet, maar ik laat ze wel terugbellen" ofwel "bel over een uur maar terug"
De nare opmerkingen en suggestieve misvattingen hier zijn volgens mij van vrouwen die zelf "de ex" zijn en zelf met een hoop frustratie rondlopen. Vervelend, maar vier dat hier niet bot
Mbt pensioen ben ik het aan het uitzoeken..word vervolgd
Het enige wat hij vroeg als hij belde "zijn ze er, zo ja, ik wil ze graag even spreken" Is het dan zo moeilijk de telefoon door te geven of te zeggen "ze zijn er niet, maar ik laat ze wel terugbellen" ofwel "bel over een uur maar terug"
De nare opmerkingen en suggestieve misvattingen hier zijn volgens mij van vrouwen die zelf "de ex" zijn en zelf met een hoop frustratie rondlopen. Vervelend, maar vier dat hier niet bot
Mbt pensioen ben ik het aan het uitzoeken..word vervolgd
maandag 2 juli 2007 om 17:46
Karinpi, ik lees heel veel ongeloof en harde oordelen over jou in deze posts. Ik denk dat je altijd tegen de bijkomende frustratie op zult lopen dat (bijna) niemand je gelooft. Niemand die het zelf niet meegemaakt heeft, gelooft dat er mensen bestaan zoals de ex van je man. Dan wordt er gezegd dat elk verhaal twee kanten heeft en dat de waarheid altijd in het midden ligt. Ik weet uit eigen ervaring dat dat niet altijd zo is. Natuurlijk is niet iedere ex die 'hex' genoemd wordt, een heks. Soms (meestal) ligt de waarheid in het midden. Maar niet altijd.
Ik geloof wel degelijk dat dat soort mensen bestaat en ik wens je heel veel sterkte en wijsheid. *;
Ik geloof wel degelijk dat dat soort mensen bestaat en ik wens je heel veel sterkte en wijsheid. *;
maandag 2 juli 2007 om 18:11
hier hebben wij zoiets hetzelfde gehad.. mijn partner kreeg ook geen telefonisch contact.. ze had zelfs de telefoon af laten sluiten en dwong via de rechter af dat HIJ maar voor een mobiel moest zorgen als ie de kids wilde spreken.. puur uit frustraties en emoties.. Nu heeft ie vaste tijden om te bellen en geeft zijn ex de telefoon direct dor aan de kids.. gelukkig is de omgang et zijn ex prima.. zowel met hem en haar als met mij en haar.. maar helaas kunnen sommige hun emoties niet opzij zetten ten behoefe van de kinderen.. Ook is in praktijk gebeken dat ales wat ze nu doet vanzelf een ker terugkrijgt VIA de kinderen.. alleen zijn de kids dan wel een groot deel van hun leven kwijt zonder vader..
Je geeft aan dat de kids oud genoeg zijn voor met de trein te komen.. Zijn ze ondertussen ook oud genoeg voor een mobile? en kan je aan dat nummer komen? k snap best dat er voor de rust gekozen s omdat dat in sommige gevallen het beste is voor het kind... Zolang jouw partner het gevoel heeft gehad alles eraan te hebben geprobeerd om contact te hebben.. kan dat nooit tegen je werken...
En idd.. er wordt mij iets te bot gereageerd.. alsof je partner geen intresse wil tonen in zijn kinderen..
succes vor jezelf hoor!! en voor je partner...
maandag 2 juli 2007 om 18:34
In mijn moeders tijd werden de kinderen standaard aan de moeder toegewezen. Mannen zijn toch net iets gemener en vrouwen en kinderen werden daar op deze manier tegen in bescherming genomen.
Bezoekregelingen ho maar. De man bedacht zich vaak ook wel 2 keer om te gaan scheiden. Want, kinderen kwijt. Duidelijk voor alle partijen.
De meeste mannen gedroegen zich ook wel. Echtscheidingen worden immers het meest door een vrouw aangevraagd omdat er met de man niet meer te leven valt.
Tegenwoordig hebben ouders dezelfde rechten. Zelfs als een man zijn vrouw helemaal in elkaar timmert, vreemdgaat, geldverslindt of zuipt behoudt hij het gezag.
Het is dus niet zo dat mannen net zo goed voor een kind kan zorgen als een vrouw. Zeker niet voor de hele kleintjes.
Dit recht schept voor een nieuwe partner van een man ongekende mogelijkheden. Soortgelijke topics hebben we nou al zo vaak gehad hier. Van nieuwe vriendinnen die dit recht zo benadrukken dat ze vergeten dat zij degenen zijn die de verzorging gaan doen. Zij maken het voor een man mogelijk om dit recht op te eisen. Een man aleen taalt vlak na de scheiding niet naar zijn kinderen. Pas als hij een nieuwe vrouw heeft ziet hij mogelijkheden om ze in huis te nemen.
Sja, en dan begint het gevecht om de kinderen wat in de tijd van mijn moeder niet mogelijk was. Degenen die volgens aloude natuurwetten het meest geschikt zijn om voor kinderen te zorgen: de echte Moeder, wordt in het nauw gedreven, opgejaagd en afgezeikt. Dit gebeurt overigens bij geen enkele andere diersoort dan bij de mens.
Ik ben wat ouder, ik heb dit soort situaties nu al zo vaak gezien, dat het mij ondertussen beter lijkt de kinderen bij een scheiding standaard aan de man toe te wijzen. Stiefmoeder heeft wat te doen, moeder kan bijkomen en pa kan weer op de bank hangen.
Bezoekregelingen ho maar. De man bedacht zich vaak ook wel 2 keer om te gaan scheiden. Want, kinderen kwijt. Duidelijk voor alle partijen.
De meeste mannen gedroegen zich ook wel. Echtscheidingen worden immers het meest door een vrouw aangevraagd omdat er met de man niet meer te leven valt.
Tegenwoordig hebben ouders dezelfde rechten. Zelfs als een man zijn vrouw helemaal in elkaar timmert, vreemdgaat, geldverslindt of zuipt behoudt hij het gezag.
Het is dus niet zo dat mannen net zo goed voor een kind kan zorgen als een vrouw. Zeker niet voor de hele kleintjes.
Dit recht schept voor een nieuwe partner van een man ongekende mogelijkheden. Soortgelijke topics hebben we nou al zo vaak gehad hier. Van nieuwe vriendinnen die dit recht zo benadrukken dat ze vergeten dat zij degenen zijn die de verzorging gaan doen. Zij maken het voor een man mogelijk om dit recht op te eisen. Een man aleen taalt vlak na de scheiding niet naar zijn kinderen. Pas als hij een nieuwe vrouw heeft ziet hij mogelijkheden om ze in huis te nemen.
Sja, en dan begint het gevecht om de kinderen wat in de tijd van mijn moeder niet mogelijk was. Degenen die volgens aloude natuurwetten het meest geschikt zijn om voor kinderen te zorgen: de echte Moeder, wordt in het nauw gedreven, opgejaagd en afgezeikt. Dit gebeurt overigens bij geen enkele andere diersoort dan bij de mens.
Ik ben wat ouder, ik heb dit soort situaties nu al zo vaak gezien, dat het mij ondertussen beter lijkt de kinderen bij een scheiding standaard aan de man toe te wijzen. Stiefmoeder heeft wat te doen, moeder kan bijkomen en pa kan weer op de bank hangen.
maandag 2 juli 2007 om 18:41
Hoe oud zijn de kinderen? Of ze al in staat zijn om zelfstandig met de trein te reizen, hangt van de kinderen zelf af. Mijn oudste was op haar veertiende in staat om zelfstandig te reizen. Ik vind dat ook een beetje de grens. Ze heeft weleens treinvertragingen en omleidingen meegemaakt. Als ze jonger was geweest, zou ze toch wel moeite hebben gehad met het inschatten van situaties en hoe ze dan zou moeten handelen.
Ik denk eerlijkgezegd dat kinderen maar zelden uit zichzelf naar de niet-verzorgende ouder zullen gaan, ze zullen altijd in het achterhoofd iets houden dat ze dan iets doen waarvoor ze toestemming zouden moeten hebben van de verzorgende ouder.
Ik heb zelf een kennis die jarenlang zijn kinderen niet heeft gezien, maar die liet het ook allemaal op zijn beloop. Die wilde ook niet geconfronteerd worden met zijn ex-vrouw. Hij dacht ook wel dat ze op den duur naar hem toe zouden komen, niet dus. Wat ik als niet-verzorgende ouder in dit geval zou doen, is toch het contact proberen aan te houden, al was het maar in de vorm van brieven, kaarten, etc.. Dat hij of zij laat zien dat hij of zij er alles aan gedaan heeft om toch het contact te behouden. En wordt het ongeopend retour teruggezonden, bewaren, alles bewaren. Want kinderen zullen niet begrijpen waarom pappa of mamma er niet alles aan gedaan heeft om toch het contact te blijven behouden. Kan er niet een bemiddelaar zijn? Is dat een optie? Maar ik zou nooit zonder slag of stoot opgeven. Je kinderen zijn het waard om voor te vechten, hoe moeilijk ook. Ook in hun belang.
Ik denk eerlijkgezegd dat kinderen maar zelden uit zichzelf naar de niet-verzorgende ouder zullen gaan, ze zullen altijd in het achterhoofd iets houden dat ze dan iets doen waarvoor ze toestemming zouden moeten hebben van de verzorgende ouder.
Ik heb zelf een kennis die jarenlang zijn kinderen niet heeft gezien, maar die liet het ook allemaal op zijn beloop. Die wilde ook niet geconfronteerd worden met zijn ex-vrouw. Hij dacht ook wel dat ze op den duur naar hem toe zouden komen, niet dus. Wat ik als niet-verzorgende ouder in dit geval zou doen, is toch het contact proberen aan te houden, al was het maar in de vorm van brieven, kaarten, etc.. Dat hij of zij laat zien dat hij of zij er alles aan gedaan heeft om toch het contact te behouden. En wordt het ongeopend retour teruggezonden, bewaren, alles bewaren. Want kinderen zullen niet begrijpen waarom pappa of mamma er niet alles aan gedaan heeft om toch het contact te blijven behouden. Kan er niet een bemiddelaar zijn? Is dat een optie? Maar ik zou nooit zonder slag of stoot opgeven. Je kinderen zijn het waard om voor te vechten, hoe moeilijk ook. Ook in hun belang.
maandag 2 juli 2007 om 20:30
Karinpi, ik begrijp jullie overwegingen. Het lastige is dat deze situatie, welke keuze je ook maakt, toch voor stress en spanning zal blijven zorgen. Geen contact is hooguit de minst slechte oplossing, een goede oplossing zal het nooit zijn. Ik vrees dat er geen kant-en-klare recepten zijn om dit probleem tot een goed einde te brengen; ik had ze je graag gegund. Maar misschien zie jij zelf lichtpuntjes die zouden kunnen uitgroeien tot een oplossing?
Claire, ik zou je bijna uitnodigen bij mij thuis zodat je met eigen ogen zou kunnen zien hoe mijn vriend voor zijn kinderen zorgt, ook als ze ziek zijn of verdrietig (hij heeft dat overigens jarenlang alleen gedaan). Maar je begrijpt, iemand die zo generaliserend stelt dat mannen niet voor (kleine) kinderen kunnen en willen zorgen wil ik niet in de buurt hebben van de drie jongens die wij thuis opvoeden tot verstandige en liefhebbende mensen.
Claire, ik zou je bijna uitnodigen bij mij thuis zodat je met eigen ogen zou kunnen zien hoe mijn vriend voor zijn kinderen zorgt, ook als ze ziek zijn of verdrietig (hij heeft dat overigens jarenlang alleen gedaan). Maar je begrijpt, iemand die zo generaliserend stelt dat mannen niet voor (kleine) kinderen kunnen en willen zorgen wil ik niet in de buurt hebben van de drie jongens die wij thuis opvoeden tot verstandige en liefhebbende mensen.
maandag 2 juli 2007 om 20:45
Wat wil je dan met dit topic? Horen dat ex een hex is?
Er worden oplossingen aangedragen maar die kunnen niet want jullie doen het zelf al zo goed als je kan onder de omstandigheden.
Je vroeg eerlijk advies en wat mij betreft krijg je het. Kinderen zijn ook mensen met gevoelens en hen een heel naar gevoel toewensen vind ik min, zou niet eens in je kop moeten opkomen.
Er worden oplossingen aangedragen maar die kunnen niet want jullie doen het zelf al zo goed als je kan onder de omstandigheden.
Je vroeg eerlijk advies en wat mij betreft krijg je het. Kinderen zijn ook mensen met gevoelens en hen een heel naar gevoel toewensen vind ik min, zou niet eens in je kop moeten opkomen.
maandag 2 juli 2007 om 21:39
... hier ben ik ongeveer afgehaakt, maar bedankt voor het verhelderende historische panorama :? Het geeft niet alleen inzicht in de situatie van TO maar is in feite voor ieders algemene visie op de wereld wel verrijkende informatie!
Ik ben het er overigens mee eens dat mannen nét iets gemener zijn dan vrouwen :P
Ga in therapie!
dinsdag 3 juli 2007 om 09:06
quote claire
Mannen zijn toch net iets gemener en vrouwen en kinderen werden daar op deze manier tegen in bescherming genomen.
Als kind was ik bang voor mijn moeder en als ik met een probleempje zat, rende ik naar mijn vader, die altijd lief en geduldig met me was. Ik mag me niet voorstellen hoe mijn jeugd geweest zou zijn zonder mijn vader...
En over 'gemeen' gesproken: als je niet gelooft dat er gemene moeders zijn, lees dan maar eens het topic over de moeder die niet naar het huwelijk van haar dochter wil komen als niet aan haar voorwaarden wordt voldaan.
Mannen zijn toch net iets gemener en vrouwen en kinderen werden daar op deze manier tegen in bescherming genomen.
Als kind was ik bang voor mijn moeder en als ik met een probleempje zat, rende ik naar mijn vader, die altijd lief en geduldig met me was. Ik mag me niet voorstellen hoe mijn jeugd geweest zou zijn zonder mijn vader...
En over 'gemeen' gesproken: als je niet gelooft dat er gemene moeders zijn, lees dan maar eens het topic over de moeder die niet naar het huwelijk van haar dochter wil komen als niet aan haar voorwaarden wordt voldaan.
dinsdag 3 juli 2007 om 13:11
mijn man heeft diverse keren toen er nog contact was een telefoon met nieuw nummer voor de oudste gekocht, helaas werd dit bij thuiskomst gelijk vernietigd want het nummer was vrijwel direct niet bereikbaar meer.
Ik heb niet gezegd dat iedere ex een hex is en ik zou het ook graag anders zien. Dat er een normaal contact is zij ook verder is gegaan met haar leven.
Ze kunnen overigens met de trein naar haar vader en moeder in Duitsland dus binnen Nederland moet het dan toch ook lukken. Ben ook bereid om ze op te halen op het station en terug te brengen.
Als mensen zich overigens storen aan dit topic denk ik dat ze het beter gewoon niet lezen. Ik zie dat wel bij andere topics en snap dan niet waarom men reageert, ze vinden het nutteloos, stom etc. maar toch lezen ze het en nemen ze de moeite er nog op te reageren ook. Wie is er dan nutteloos bezig?
Ik heb niet gezegd dat iedere ex een hex is en ik zou het ook graag anders zien. Dat er een normaal contact is zij ook verder is gegaan met haar leven.
Ze kunnen overigens met de trein naar haar vader en moeder in Duitsland dus binnen Nederland moet het dan toch ook lukken. Ben ook bereid om ze op te halen op het station en terug te brengen.
Als mensen zich overigens storen aan dit topic denk ik dat ze het beter gewoon niet lezen. Ik zie dat wel bij andere topics en snap dan niet waarom men reageert, ze vinden het nutteloos, stom etc. maar toch lezen ze het en nemen ze de moeite er nog op te reageren ook. Wie is er dan nutteloos bezig?
dinsdag 3 juli 2007 om 14:50
dinsdag 3 juli 2007 om 14:53
Er moet voor deze dames een reden buiten zichzelf om zijn die er voor heeft gezorgd dat manlief wegging ofwel vreemdging. Ik ben erg voor zelfreflectie, kijk in de spiegel en bedenk je wat er bij jou kan liggen aan schuld.
Zou zoveel makkelijker zijn. Dan komen ze tenminste met zaken die echt aan de man liggen. En jij? Jij heb er niets mee te maken, jij staat buiten dat stuk "verleden" dus blokkeer ze gewoon op je mail.
dinsdag 3 juli 2007 om 16:23
Ik ben ook erg voor zelfreflectie en ik vind ook dat mijn vriend (en ik) het niet netjes hebben aangepakt. Als ik het over kon doen, zou ik het doen.
Maar hij heeft zo gehandeld omdat er inderdaad met haar niet te praten is.
Wat jij zegt over blokkeren is wel wijs maar kan ik nu even niet. Ik heb in eerste instantie dingen aan haar uitgelegd, excuses aangeboden, later over me heen laten komen maar nu wil ik "van me af slaan".Ze maakt nl ook dingen onmogelijk voor haar kind en mijn vriend. Ik kan daar met mijn pet gewoon niet bij.
Maar hij heeft zo gehandeld omdat er inderdaad met haar niet te praten is.
Wat jij zegt over blokkeren is wel wijs maar kan ik nu even niet. Ik heb in eerste instantie dingen aan haar uitgelegd, excuses aangeboden, later over me heen laten komen maar nu wil ik "van me af slaan".Ze maakt nl ook dingen onmogelijk voor haar kind en mijn vriend. Ik kan daar met mijn pet gewoon niet bij.
dinsdag 3 juli 2007 om 23:20
Arme, arme kinderen die er de dupe van worden dat hun ouders het fatsoen niet kunnen opbrengen om hun eigen belang niet voor het belang van de kinderen te laten gaan. Arme kinderen die ouders hebben die zich niet als een volwassene kunnen gedragen.
Wie denkt je man dat hij raakt door te weigeren met zijn ex te praten over de telefoon en zo dus niet meer zijn kinderen te spreken?
En echt, het argument "zij begon" snijdt geen hout hoor! Beide ouders moeten maar beter hun best doen en proberen volwassen te worden.
Wie denkt je man dat hij raakt door te weigeren met zijn ex te praten over de telefoon en zo dus niet meer zijn kinderen te spreken?
En echt, het argument "zij begon" snijdt geen hout hoor! Beide ouders moeten maar beter hun best doen en proberen volwassen te worden.
woensdag 4 juli 2007 om 21:03
Karinpi en Eranma, hoe herkenbaar zijn jullie ervaringen!
Je probeert de houding van de moeder te verklaren? Laat ik voorop stellen dat ik niet wil generaliseren, geen enkele situatie is tenslotte gelijk aan een andere. Ik vermoed dat de moeder in onze eigen situatie moeite heeft met het feit dat mijn vriend en ik eerst samen overleggen over zaken en dat hij pas daarna met haar definitieve afspraken maakt. Zij blijft benadrukken dat hij alleen met haar zou moeten overleggen en verwijt hem dat hij bij mij onder de plak zou zitten. Tijdens hun relatie zou hij nooit rekening met haar hebben willen houden en dus mag hij nu ook niet met mij rekening houden. Mij wordt verweten dat ik me zou bemoeien met zaken die mij niet aangaan, zoals de planning van vakanties. Omdat wij samenwonen gaat het mij uiteraard wel aan wanneer de kinderen er zijn. Datzelfde geldt natuurlijk voor de wijze waarop wij hen samen (in ons huis) opvoeden. Om misverstanden te voorkomen: wij vinden allebei dat de ouders samen afspraken moeten maken over alles wat de kinderen aangaat. Maar dan wel nadat mijn vriend en ik samen hebben overlegd over onze mogelijkheden en onmogelijkheden.
De moeder heeft vanaf het begin van onze relatie de positie ingenomen dat wij niet willen deugen en blijft vasthouden aan haar opvattingen. Wij zijn inmiddels zover dat we het hebben opgegeven om haar proberen te overtuigen van onze goede intenties. Vermoeiend blijft het wel...
Je probeert de houding van de moeder te verklaren? Laat ik voorop stellen dat ik niet wil generaliseren, geen enkele situatie is tenslotte gelijk aan een andere. Ik vermoed dat de moeder in onze eigen situatie moeite heeft met het feit dat mijn vriend en ik eerst samen overleggen over zaken en dat hij pas daarna met haar definitieve afspraken maakt. Zij blijft benadrukken dat hij alleen met haar zou moeten overleggen en verwijt hem dat hij bij mij onder de plak zou zitten. Tijdens hun relatie zou hij nooit rekening met haar hebben willen houden en dus mag hij nu ook niet met mij rekening houden. Mij wordt verweten dat ik me zou bemoeien met zaken die mij niet aangaan, zoals de planning van vakanties. Omdat wij samenwonen gaat het mij uiteraard wel aan wanneer de kinderen er zijn. Datzelfde geldt natuurlijk voor de wijze waarop wij hen samen (in ons huis) opvoeden. Om misverstanden te voorkomen: wij vinden allebei dat de ouders samen afspraken moeten maken over alles wat de kinderen aangaat. Maar dan wel nadat mijn vriend en ik samen hebben overlegd over onze mogelijkheden en onmogelijkheden.
De moeder heeft vanaf het begin van onze relatie de positie ingenomen dat wij niet willen deugen en blijft vasthouden aan haar opvattingen. Wij zijn inmiddels zover dat we het hebben opgegeven om haar proberen te overtuigen van onze goede intenties. Vermoeiend blijft het wel...
donderdag 5 juli 2007 om 13:23
bij mij werd gewoon gesteld "dat we te klein wonen en dat is gewoon belachelijk" hij trok bij mij in, en ik zou dus voor haar een groter huis moeten gaan kopen??? vreemde redenatie. De kinderen kwamen logeren en met dekens, matrasjes etc. op 1 kamer vonden zij PRIMA. Kinderen zeiken niet zo als volwassenen en zien het niet zo moelijk, zijn flexibeler in de omgang en acceptatie.
De exen vergeten dat wij ook een leven hebben en dat niet ineens alles in ons leven om haar en hun kinderen draait. Dan ben je egoistisch in velen hun opvatting maar het is wel zo. men zegt "je wist waar je aan begon" maar dat geld omgedaait ook. En ik denk dat de mannen kunnen doen wat ze willen, moeten de "nieuwe vrouwen" daar dan altijd aan deelnemen(als ze af willen spreken met hun kinderen binden wij ze toch niet vast aan de stoel)? Ik ben op hem verliefd geworden en niet op zijn kinderen, dat mag je ook niet zeggen want dan krijg je al die mensen die het beter weten over je heen. "je moet ze accepteren" maar ook dat gaat niet 1-2-3. Daarbij moet een "nieuwe vrouw" naar mijn mening niet haar levensvisie en plannen overboord gooien door een man die kinderen heeft met een andere vrouw.
Daarbij werkt acceptatie van 2 kanten, respect krijg je niet, dat moet je verdienen. Liefde krijg je niet, dat moet groeien, acceptatie komt niet aanwaaien, dat is een gewenningsproces. Als kinderen (en nieuwe vrouwn) de kans niet krijgen om te wennen dan gaat het nooit lukken.
Vaak word het gesteld alsof de nieuwe vrouw verantwoordelijk is voor alles wat met kinderen te maken heeft. Ik heb de verantwoordelijkheid voor 1 kind, mijn kind.
donderdag 5 juli 2007 om 14:27
Goh, ik kan mij daar eerlijk gezegd wel iets bij voorstellen. Natuurlijk zullen die kinderen daar niks aan over houden. En als het echt niet anders kan, dan kan het niet anders. Maar op deze manier zullen die kinderen zich toch nooit thuis voelen bij jou en je vriend? Als dan matrasjes en dekentjes boven gehaald moeten worden. Voor een logeerpartijtjes is zoiets best leuk. Maar als de kinderen om de veertien dagen een weekend komen logeren, wordt dat al gauw minder leuk voor hen volgens mij. Ze kunnen best samen op een kamer, maar is er dan geen mogelijkheid om op zijn minst bedden voor hen te voorzien of zo? Ze moeten zich toch beetje thuis voelen ook... Ze zijn de kinderen van je vriend. Geen neefjes of nichtjes die eens een keer per jaar komen logeren...
Ik kan heel goed voorstellen dat de ex van je heks is. Zulke vrouwen bestaan absoluut. Maar wat ik niet kan begrijpen is dat je vriend zijn kinderen niet belt omdat hij haar niet wil spreken... Hij is toch een volwassen man, waarom zet hij zich daar niet over? Hij heeft kinderen met haar, nogal logisch dat ze soms met elkaar MOETEN spreken.
Een goed gesprek tussen jouw vriend en zijn ex zou misschien veel kunnen oplossen. Blijkbaar is er bij haar nog veel niet verwerkte pijn omwille van de scheiding. Misschien zit zij met angsten dat jij de kinderen wil inpalmen? Het moeten wel zulke dingen zijn. Blijkbaar is zij niet als kreng geboren, want hij is een hele tijd getrouwd met haar geweest en heeft kinderen met haar. Ze moet dus ook goede kanten hebben. En ze is ooit een redelijke vrouw geweest. Die vrouw moet hij weer zien boven te halen. Dat doe je niet door elkaar te negeren of ruzie te maken. Een normaal gesprek, ZONDER verwijten, kan misschien véél oplossen. En ja, dan moet je man maar de slimste zijn en de eerste stap zetten. Ook al vindt hij dat hij onrechtvaardig behandeld is. Je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn, dus als hij graag een goede band wil met zijn kinderen, dan wint hij er niks bij om ruzie te maken met zijn ex (ook al begint zij die ruzies).
Ik kan heel goed voorstellen dat de ex van je heks is. Zulke vrouwen bestaan absoluut. Maar wat ik niet kan begrijpen is dat je vriend zijn kinderen niet belt omdat hij haar niet wil spreken... Hij is toch een volwassen man, waarom zet hij zich daar niet over? Hij heeft kinderen met haar, nogal logisch dat ze soms met elkaar MOETEN spreken.
Een goed gesprek tussen jouw vriend en zijn ex zou misschien veel kunnen oplossen. Blijkbaar is er bij haar nog veel niet verwerkte pijn omwille van de scheiding. Misschien zit zij met angsten dat jij de kinderen wil inpalmen? Het moeten wel zulke dingen zijn. Blijkbaar is zij niet als kreng geboren, want hij is een hele tijd getrouwd met haar geweest en heeft kinderen met haar. Ze moet dus ook goede kanten hebben. En ze is ooit een redelijke vrouw geweest. Die vrouw moet hij weer zien boven te halen. Dat doe je niet door elkaar te negeren of ruzie te maken. Een normaal gesprek, ZONDER verwijten, kan misschien véél oplossen. En ja, dan moet je man maar de slimste zijn en de eerste stap zetten. Ook al vindt hij dat hij onrechtvaardig behandeld is. Je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn, dus als hij graag een goede band wil met zijn kinderen, dan wint hij er niks bij om ruzie te maken met zijn ex (ook al begint zij die ruzies).
