Dilemma! Scheiden of blijven?

Het liefst ziet hij dat ik na de scheiding voor hem blijf zorgen/seks geef  in ruil voor geld. Hij ziet zo goed waarin ik kwetsbaar ben. En ja... hoe fout dan ook... ik wil best voor hem blijven zorgen tot op zekere hoogte (geen seks!) als daar een "beloning" tegenover staat.



Dat begrijp ik niet Tirza. Zo houd je toch alleen maar je slechte relatie en je ongelukkige leven in stand? En dat doe je dan ook nog helemaal zelf! Niemand dwingt je met deze man samen te leven en getrouwd te blijven. Ik begrijp niet dat je zo weinig eigenwaarde kunt hebben, dat je zo in je eigen kringetje kunt blijven rond dolen. Wat voor voorbeeld geef je je kind dan?

Zie deze stappen niet als x tegenwerken (dat zal hij wel doen, maar jij hebt een eigen mening), maar simpelweg de stappen die jij moet nemen om een nieuw leven te beginnen. De scheiding was niet wat jij wilde, HIJ LIET JOU GEEN ANDERE KEUZE. Het was kiezen tussen een huwelijk waaraan jij kapotging en scheiden.

quote: wanda_p reageerde



Het liefst ziet hij dat ik na de scheiding voor hem blijf zorgen/seks geef  in ruil voor geld. Hij ziet zo goed waarin ik kwetsbaar ben. En ja... hoe fout dan ook... ik wil best voor hem blijven zorgen tot op zekere hoogte (geen seks!) als daar een "beloning" tegenover staat.



Dat begrijp ik niet Tirza. Zo houd je toch alleen maar je slechte relatie en je ongelukkige leven in stand? En dat doe je dan ook nog helemaal zelf! Niemand dwingt je met deze man samen te leven en getrouwd te blijven. Ik begrijp niet dat je zo weinig eigenwaarde kunt hebben, dat je zo in je eigen kringetje kunt blijven rond dolen. Wat voor voorbeeld geef je je kind dan?





Normaal gesproken maak ik me eigenLIJK nooit kwaad op dit forum (om de simpele reden dat dit geen enkele zin heeft), maar nu toch even wel. Wanda_p, heb je de moeite genomen het hele verhaal te lezen? Ik vind dat je wel erg snel je oordeel velt, kan ook wat genuanceerder, hoor.

Lieve Dubio en Miss Thang,

Bedankt voor jullie lieve steun en de moeite die jullie daarvoor nemen.



In jouw post, Dubio, staan dingen waar ik nog niet aan gedacht heb en zeer zeker iets mee kan. Vanmiddag op mijn werk heb ik getracht het e.e.a. uit te printen, zodat ik de bruikbare tips kan highlighten, maar dan print ik gelijk het hele topic waarvan dan de rechterkant van de tekst wegvalt.. Ik zal de printversie moeten hebben vermoed ik... Dat sleutel ik later wel uit. Ik zie het traject wat ik moet gaan nemen iig zeker weer duidelijker.



Weet je Dubio. Je hebt helemaal gelijk dat ik niet wilde scheiden maar hij me geen keus liet. Die zin is zo treffend, want al die jaren heb ik altijd een excuus gezocht, om vooral voor mezelf te kunnen verantwoorden in dit huwelijk te blijven. Ik wil het ook netjes juridisch afgehandeld hebben. Maar ja, hoezeer je ook gelijk hebt.  Hij is iemand die maling heeft aan regeltjes, politie en aan iedereen. Niemand legt hem iets op!  Ik ben daarin tegenovergesteld. Hij heeft bijv. ook totaal geen schaamtegevoel. Echt, hij heeft overal schijt aan. Al die jaren als er thuis ruzie was.. Ik schaamde me kapot t/o mijn buren, familie, zijn vader, etc.. Ik probeerde dat later altijd recht te zetten door te zeggen dat hij niet zo lekker in zijn vel zit. Altijd zijn gedrag overal excuseren. Plaatsvervangende schaamte! Dat heb ik nu niet meer. De schuifpui en ramen mogen nu open blijven staan als hij tekeer gaat.  Desalnietemin begrijp ik hetgeen je schrijft... ik denk dat ik het stap voor stap moet nemen, niet te ver vooruit moet gaan denken. En vooral, hoe het ook eindigt moet denken aan de rust die ons te wachten staat. Het is maar een voorbeeld maar wil daarmee zeggen dat x lak heeft aan regeltjes dus ook zeker rechtelijke regeltjes... Maar goed.. uiteindelijk zal ook hij daar niet aan ontkomen.

Ik wil hier graag iets over vragen als dat mag.

Heeft je ex wel eens te maken gehad met een echte rechtszaak, of is hij wel eens opgepakt voor iets?

In hoeverre heeft dat toch indruk op hem gemaakt?

Hij heeft de maling aan politie en regels, en kun je inschatten of dat nu een houding is, ook misschien intimiderend gedrag naar zijn omgeving toe?

Het dreigen wat hij nu doet, het jou klemzetten met dat je niet aan de grote klok mag hangen wat hij voor praktijken doet, hoe lang zal hij dat volhouden als het er echt op aan komt?

En je schrijft dat hij totaal geen schaamtegevoel kent, maar ergens heeft hij dat juist veel omdat hij uiterlijk wil blijven volhouden dat hij perfect is, en daarom nu ook zo doet.

Omdat jij hem raakt op een plek die hij niet wil toegeven, omdat je wilt scheiden.



Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik dit moet zeggen, ik moet hier aan denken.

Herken het dreigen, van mijn ex.

Veel was manipulatie, op belangrijke momenten. Om mijn keuzes op die momenten te beinvloeden.

Jouw ex heeft maling aan regeltjes, maar zal hij, als hij nu eenmaal wordt gedwongen zich eraan te houden, toch inbinden, omdat het niet anders kan?

Ook al doet hij nu net of jij er echt niet eens aan moet denken hem die regelingen aan te 'smeren', maakt hij je onzeker door zijn houding.

Maar hoe dan ook, hij komt niet weg zonder kinderalimentatie te betalen. Daarvoor zal ik toch echt alles uit de kast gaan halen. Juist omdat ik weet dat hij het wel heeft. Hij heeft ontslag genomen en zoekt maar een baan!



Vanmiddag wederom gesprek gehad met maatschappelijk werker. Was een goed gesprek maar toch ook weer niet echt bevredigend. Ik vertel veel, alsof ik een riedeltje afsteek, en dan kom ik bij hem heel sterk over. Zo voel ik me eigenlijk helemaal niet. Hij vraagt zich af in welke zin hij iets voor mij kan betekenen... tja.. daar heb ik dan ook weer geen antwoord op. Dan zeg ik maar op dit moment niet zoveel maar misschien later in het proces wel. Die eeuwige trots van mij "oh, ik red me wel hoor, prima, alles dik in orde" baal ik dan achteraf van. Mijn hoofd loopt over met zoveel vragen en dingen uit het verleden en de toekomst.... Zo jammer dat ik dat niet kan uiten dan. Ik zit daar dan gewoon een beetje gezellig te doen. 

Ja, dit herken ik zo goed.... ik hield mijn gesprekspartner en mijzelf voor de gek.

Oh ik red me wel. En er wel een aangenaam gesprek van maken, maar niet verder komen zelf. Zonde van je tijd nu, want je hebt wel iemand nodig.



Ik moet zeggen dat ik op het laatst een hulpverleenster ontmoette, die echt geweldig was. Die prikte overal doorheen, en ik kon haar niet om de tuin leiden met mooi weer.

Ze was direct, en liet me voelen dat ze alles al wist, maar erop wachhtte tot ik het lef had er woorden aan te geven en het uitsprak. Eigenlijk heb ik niet eens zo veel verteld, uiteindelijk. We waren snel bezig met een actie-plan toen dat nodig was.

Kun je voor jezelf niet ook op zoek gaan naar een psycholoog, of therapeut?

Kun je het opschrijven, op een helder moment, en dan nu meenemen misschien?

Of het kan ook even tijd nodig hebben, dat jij je op je gemak voelt. maar misschien kun je het toch benoemen. Zeg je het eens een keer zo, als wat je nu hier schreef.



De brochure geldwijzer wordt trouwens gebruikt door mijn advocaat. Heb beiden linken die je gaf bij mijn favo's gezet... Bedankt daarvoor!



Djee, dan zit jij ook in een hele lastige situatie Dubio! Gelukkig ben je al een stuk verder en is het dossier bijna gesloten, maar toch... zo oneerlijk en dan vechten tegen allerlei regels. De regels zijn zo strak en onpersoonlijk vaak. Iedere scheiding is uniek en zo anders, maar door de regelgeving lijkt het wel eenheidsworst. Heel veel sterkte meid *;



Miss Thang... lief dat je het voor me opneemt vwb de post van Wanda *; Ik nergeer dat soort berichtjes. Sta ik ver boven. Als je er op in gaat, komt er weer een reactie, wederreactie etc..etc.. en dan is het eind zoek...Anyway... dank je wel! 



Wel, ik ga eens kijken of ik nog iemand kan stalken op de msn.;)



Slaap lekker strakjes,

Liefs,

Thirza

Het liefst ziet hij dat ik na de scheiding voor hem blijf zorgen/seks geef  in ruil voor geld. Hij ziet zo goed waarin ik kwetsbaar ben. En ja... hoe fout dan ook... ik wil best voor hem blijven zorgen tot op zekere hoogte (geen seks!) als daar een "beloning" tegenover staat.



Dat begrijp ik niet Tirza. Zo houd je toch alleen maar je slechte relatie en je ongelukkige leven in stand? En dat doe je dan ook nog helemaal zelf! Niemand dwingt je met deze man samen te leven en getrouwd te blijven. Ik begrijp niet dat je zo weinig eigenwaarde kunt hebben, dat je zo in je eigen kringetje kunt blijven rond dolen. Wat voor voorbeeld geef je je kind dan?

Hoi, ik kom ook weer eens even langs. Eleonora, wat lief dat je naar me vraagt!

Ik heb, om van al het gezeik af te zijn, afstand gedaan van het huis, van de overwaardesom bedoel ik.

Leo... :@:( Frustrerend om te horen...



Als hij dreigt lieve schat, ga dat dan aangeven bij de politie. Iedere keer weer.

Ik zou hieraan toe willen voegen: maak notities van incidenten die naar jouw smaak niet door de beugel kunnen. Het incident met het borstengrijpen bij je dochter bijvoorbeeld. Schrijf het op met datumvermelding. Ik vind dit een vorm van seksuele intimidatie (niet te verwarren met seksueel misbruik!) en als dit soort zaken zich vaker voordoet, zul je misschien gedwongen zijn maatregelen te nemen. Dan is het goed dat je alles hebt gedocumenteerd.



Het zal heel lastig zijn maar ik hoop dat je je poot stijf gaat houden en zorgt dat je in ieder geval geld van het huis over gaat houden. De rest zul je moeten vergeten misschien maar dát niet.

Ik denk dat het helemaal niet lastig is, het is een tamelijk duidelijke zaak die makkelijk berekend kan worden. De alimentatie ligt waarschijnlijk lastiger vanwege zijn zwarte inkomsten, maar het huis... daar praat hij zich niet onderuit. Thirza, het is "alleen" een kwestie van zakelijk handelen: als je het niet met hem eens wordt en een convenant kan opstellen waarin jij jouw deel krijgt, dan moet de rechter het maar gaan uitmaken. Dat is helemaal niet moeilijk of ingewikkeld, dat zal vooral in jouw hoofd zitten (de angst voor zijn reactie).

Rest van je verhaal; zijn zielig doen, zijn geen contact opnemen met de kinderen, het is allemaal zó last season





liefs,

dubio

Ik doelde ook op de angst die Thirza voelt voor haar man Dubio. Dat dat misschien lastig is bij het stijf houden van die poot, omdat die ellendige angst in de weg zit.

Geeft toch niks lief, als we elkaar maar begrijpen toch?*;



:)*;



Nog even doorzetten voor jou ook he? Meid, meid, wat een aanslag op je lichaam en geest toch he, zo'n scheiding.......

Vanmiddag wederom gesprek gehad met maatschappelijk werker. Was een goed gesprek maar toch ook weer niet echt bevredigend. Ik vertel veel, alsof ik een riedeltje afsteek, en dan kom ik bij hem heel sterk over. Zo voel ik me eigenlijk helemaal niet. Hij vraagt zich af in welke zin hij iets voor mij kan betekenen... tja.. daar heb ik dan ook weer geen antwoord op. Misschien moet je eens nadenken of dit wel de juiste hulpverlener voor je is. Je hoeft zelf niet met een duidelijk omschreven hulpvraag te komen. Je situatie lijkt me signaal genoeg dat je hulp nodig hebt. Maar hoe hij je kan helpen, dan kun jij niet bepalen, dat moet hij doen. Daar is hij ook voor opgeleid. Als hij niet in staat is die hulpvraag naar boven te krijgen, dan moet je misschien eens met iemand anders gaan praten.



Je moet de schuld daarvan niet te veel bij jezelf zoeken. Als je bij een huisarts komt, hoef je toch ook niet al een vermoedelijke diagnose aan te geven? Je vertelt hoe je je voelt, waar het pijn doet, en dan moet de huisarts weten welke vragen ze moet stellen om boven water te krijgen wat je hebt.



Anderzijds kun je natuurlijk wel proberen naar je eigen verhaal te kijken en uit te vinden waar je de fout ingaat. Heb je de neiging je eigen problemen te bagatelliseren? Draag je zelf al oplossingen aan? Is het onderliggende probleem met die oplossingen helemaal weggenomen of blijf jij worstelen met stress, schuldgevoel of andere negatieve gevoelens? Heb je last van slapeloosheid of concentratiestoornissen? Welke gevoelens of gedachten staat je momenteel het meest in de weg om de stappen te nemen die nodig zijn? Hoe beter je dat voor jezelf kan formuleren (op papier!) hoe effectiever het gesprek zal verlopen.



liefs,

dubio