Relaties
alle pijlers
Dilemma! Scheiden of blijven?
zaterdag 19 mei 2007 om 22:21
Zal me eerst even kort voorstellen. Mijn naam is Thirza, 40 jr. en heb 2 kindjes. Ehm, da's wel erg kort.Ik zit met een dilemma waar ik al jaren mee zit. Ik dacht 100% zeker te zijn een juiste keuze gemaakt te hebben, en nu toch weer die twijfel.Ik ben al 22 jr. samen met x, waarvan de laatste 10 jr. niet meer echt gelukkig. Eigenlijk was er altijd wel wat. Altijd waren er andere vrouwen en in al die jaren is hij er nooit voor me geweest. Op een bepaald moment kwam ik er achter dat hij een ander had, dit was een heel jong buitenlands meisje dat hier illegaal was, telkens beloofde hij beterschap, waarna ik van anderen dan weer hoorde dat ze samen gezien waren. Hij "probeerde" van haar los te komen, maar dat lukte hem niet. Zelfs niet met hulp van anderen. Deze relatie van x met meisje heeft uiteindelijk zeker 6 jr. geduurd. Ergens wist x wel dat het haar te doen was om een verblijfsvergunning, maar toch wilde hij dat ook weer niet geloven omdat ze hem daarvan overtuigd had. Die meid wilde x iig per se, en begon mij thuis ook lastig te vallen.Hij was er ook niet toen mijn ouders overleden waar ik kapot van was, niet toen de meiden nog een stuk kleiner waren. Kortom, hij was er nooit voor me. Als hij er wel is dan is er altijd ruzie. Daarbij is hij erg agressief. Vaak verbaal agressief, soms ook fysiek. Dat laatste gelukkig niet dusdanig dat ik er letsel aan over houdt, maar toch! Hij is écht heel moeilijk om mee te leven. Zijn aard is negatief gestemd, heel egoistisch, zwartgallig en altijd ontevreden. Ben hem zo zat, pffff!Deze situatie ben ik toch langzamerhand gaan accepteren omdat x nooit thuis is en ik met mijn dochters ons eigen leven leiden. Op zich bevalt me dit "prima", maar als x er wel is dan wil hij, logisch misschien, wel sex hebben. Hij wil altijd sex en daar word ik maf van! Het staat me zo tegen! Telkens voel ik me dan rot als ik toch sex gehad had. Daarbij kan ik niet lief of normaal doen tegen hem. Er is gewoon altijd bonje! Ik schrik dat hij thuiskomt. Voor mij niet prettig maar ook zeker niet voor mijn kids.Nu ben ik zover, en er is echt zoveel meer gebeurd, dan ik uit kan leggen, dat ik een afspraak gemaakt heb bij een advocaat om te gaan scheiden. Was ik dagenlang overtuigd dat ik dit moest doen. Nu steekt de twijfel weer de kop op! Ook omdat x weer beterschap belooft. Iedereen die ik ken vraagt me af waarom ik nog bij hem ben. Ze vinden allemaal dat ik die stap moet nemen. Toch ben ik zo bang voor alles wat me te wachten staat. Wat mijn dilemma dus is:Enerzijds:vind ik het wel prima zo. Leef mijn eigen leven, kan tot op zekere hoogte financieel doen wat ik wil. Heb alle vrijheid. We hebben een mooie koopwoning. Ik doe sowieso wel leuke dingen. Oke... het is niet ideaal maar zo leef ik al jaren. Alles went tenslotte. Mijn kids hebben het zo enorm naar hun zin waar we wonen en dat vind ik ook niet onbelangrijk. Anderzijds:Ben ik zo enorm bang de stap te nemen! Ik heb een beetje het gevoel dat mijn leven dadelijk ophoudt en ik helemaal niets meer kan doen. Leef misschien dadelijk op bijstandnivo. Het huis zal verkocht moeten worden. Waar komen wij te wonen? Hoeveel is mijn inkomen? Ik geef grif toe dat ik geld belangrijk vind! Fout misschien, maar geld betekent voor mij wel een stuk vrijheid om leuke dingen te doen (wij rijden paard, dat is behoorlijk duur) en mooie kleding/dingen te kopen. Ben bijv. nu eenmaal gek op mooie kleding voor mijn kids en mezelf Kan me voorstellen dat degene die dit leest zo haar bedenkingen heeft hierover, maar ik probeer op een eerlijke manier mijn situatie te schetsen). Uiteraard vind ik een stap terug doen logisch en niet erg. Maar om nu te eindigen op "nul". Daarbij vind ik het allemaal zo "eng"; wat staat me te wachten, vind ik ooit een leuk iemand, etc..etc...Over de alimentatie die ik kan verwachten nog even het volgende: x heeft een niet al te hoog standaard inkomen. De extra dingen die we kunnen doen komen voort uit verdiensten die zwart zijn. Daarbij ben ik ook vreselijk onzeker geraakt door alles wat er gebeurd is. X had tenslotte al die jaren een relatie met een hele jonge mooie meid. Nu is er niets mis met mij hoor... Ben dan wel 40 maar wordt veel jonger geschat. X. accepteert onze scheiding overigens niet. Is geenzins van plan om mee te werken. Hij is zich kapot geschrokken omdat ik al zovaak gedreigd heb in het verleden en nu is het hem wel duidelijk dat ik het meen. Ik heb trouwens al zovaak tegen hem gezegd dat ik bij hem blijf voor de "zekerheid" en ik niet meer van hem houd. Hij gelooft dat niet... Hij is ervan overtuigd dat het tussen ons weer goed komt... Komt nu met beloftes waarvan ik weet dat hij ze niet waar kan maken. Daarbij......... ik hou niet meer van hem!Kortom............ herkent iemand de angst? Zijn er meiden die ondanks hun slechte huwelijk vanwege de consequenties bij hun partner blijven, zoals ik dat jaren deed? Ik weet het echt niet meer. Ik word gek van de stress over wat ik moet gaan doen.... Ik weet dat wanneer ik nu niet ga scheiden het er nooit meer van komt, maar het is ook zo gemakkelijk de situatie te handhaven. Van de andere kant wil ik ook weer voelen dat ik leef en tzt een echt leuke relatie krijgen.Tot zover... mijn verhaal. Hoop dat het duidelijk is... Lastig om een lang verhaal bondig en duidelijk te houden.Liefs,Thirzabewerkt door moderator,
donderdag 30 augustus 2007 om 00:28
:
Lemmy, zijn er signalen die je achteraf als voorbode van een escalatie ziet? Signalen waar Thirza op zou moeten letten?
dubio
Ja, die waren er in mijn geval wel denk ik...
Ten eerste vanuit mezelf: ik had wel aangevoeld dat hij niet te vertrouwen was, maar wilde/kon er niet aan toegeven dat hij ook echt gevaarlijk zou kunnen worden - onder het motto ''dat overkomt mij niet'' of "anderen vertrouwen hem ook, dus waarom ik dan niet, het ligt zeker aan mij". Ik had meer moeten vertrouwen op mijn eigen gevoel en minder op ratio.
Ten tweede, het gedrag van mijn 1e man: dan weer boos en beschuldigend, de volgende keer juist berustend en verstandig, waarna weer wanhopig en verdrietig en dan weer totaal respectloos naar mij toe... etc.etc. Iemand die dat soort gedrag laat zien, gaat volgens mij makkelijk nog een stapje verder en kan opeens omslaan in agressief en gevaarlijk. Als iemand dit gedrag herkent van haar partner.... pas op, pas heel erg op...
donderdag 30 augustus 2007 om 03:01
Thirza, ik hoop oprecht dat ik het héél erg mis heb, maar ik kan niet geloven dat x zich zo makkelijk in z'n lot schikt.
Het beeld dat jij van deze man hier hebt geschetst is die van een groot ego, dominant en gewend z'n zin te krijgen. En daarvoor makkelijk over grenzen gaat.
Het feit dat x zich nu gedeisd houdt en veel weg is (z'n gerief ergens anders zoekt), lijkt op de gedragingen van een wanhopig man die niet kan omgaan met die wanhoop. Die compenseert en z'n ego elders laat boosten.
En deep down niet kan en wil geloven dat jij (samen met de meiden) ècht zal vertrekken en zijn leven in een puinhoop zal achterlaten.
Hij loopt ervoor weg (letterlijk!) en verdoofd zijn wanhoop met vertier en afleiding. En gelukkig....als hij thuiskomt ben jij er nog steeds....
Thirza, ik ben echt bang voor het moment dat die snoeiharde waarheid tot hem door gaat dringen. Dat het hem voor m'n kop knalt, dat het ècht waar is en dat hij er niets tegen kan doen om dat tegen te houden.
Dàt moment Thirza, als de wanhoop hem ècht gaat overvallen en er geen compensatie meer is. Wat dan?
Ik las zojuist een bericht van Iseo op het ander topic en ik ben het zo met haar eens. Kan me zo vinden in haar huivering en haar argumenten.
X heeft een hoop te verliezen meis. Wellicht àlles. Een prachtige vrouw, twee bloedjes van dochters. Pronkjuwelen!
Ook al verfoeit hij je binnenshuis en negeert jullie dochters, vergeet niet dat jullie zijn 'status' zijn, zijn bezit (en het zou me ook niet verbazen: de basis van zijn zelfverzekerdheid).
Wat gebeurt er met een man die dat alles dreigt kwijt te raken, die zijn fundament ziet verdwijnen en die niet bij machte is om dat te stoppen? Om het tij te keren? En man die verliest en niet tegen zijn verlies kan?
Ach Thirza, ik hoop zo dat ik het mis heb, dat ik tussen de regels door slechts spoken zie, maar in plaats van geruststelling verontrusten me jouw laatste berichten juist meer.
Ik weet niet hoe dat komt, het is een gevoel, een oud gevoel misschien.
En het enige wat ik kan doen is je op het hart te drukken voorzichtig te zijn, verstandig te zijn en héél goed op jezelf en je meiden te passen!
Liefs Reina
Het beeld dat jij van deze man hier hebt geschetst is die van een groot ego, dominant en gewend z'n zin te krijgen. En daarvoor makkelijk over grenzen gaat.
Het feit dat x zich nu gedeisd houdt en veel weg is (z'n gerief ergens anders zoekt), lijkt op de gedragingen van een wanhopig man die niet kan omgaan met die wanhoop. Die compenseert en z'n ego elders laat boosten.
En deep down niet kan en wil geloven dat jij (samen met de meiden) ècht zal vertrekken en zijn leven in een puinhoop zal achterlaten.
Hij loopt ervoor weg (letterlijk!) en verdoofd zijn wanhoop met vertier en afleiding. En gelukkig....als hij thuiskomt ben jij er nog steeds....
Thirza, ik ben echt bang voor het moment dat die snoeiharde waarheid tot hem door gaat dringen. Dat het hem voor m'n kop knalt, dat het ècht waar is en dat hij er niets tegen kan doen om dat tegen te houden.
Dàt moment Thirza, als de wanhoop hem ècht gaat overvallen en er geen compensatie meer is. Wat dan?
Ik las zojuist een bericht van Iseo op het ander topic en ik ben het zo met haar eens. Kan me zo vinden in haar huivering en haar argumenten.
X heeft een hoop te verliezen meis. Wellicht àlles. Een prachtige vrouw, twee bloedjes van dochters. Pronkjuwelen!
Ook al verfoeit hij je binnenshuis en negeert jullie dochters, vergeet niet dat jullie zijn 'status' zijn, zijn bezit (en het zou me ook niet verbazen: de basis van zijn zelfverzekerdheid).
Wat gebeurt er met een man die dat alles dreigt kwijt te raken, die zijn fundament ziet verdwijnen en die niet bij machte is om dat te stoppen? Om het tij te keren? En man die verliest en niet tegen zijn verlies kan?
Ach Thirza, ik hoop zo dat ik het mis heb, dat ik tussen de regels door slechts spoken zie, maar in plaats van geruststelling verontrusten me jouw laatste berichten juist meer.
Ik weet niet hoe dat komt, het is een gevoel, een oud gevoel misschien.
En het enige wat ik kan doen is je op het hart te drukken voorzichtig te zijn, verstandig te zijn en héél goed op jezelf en je meiden te passen!
Liefs Reina
donderdag 6 september 2007 om 10:32
Lieve dappere Thirza,
Nog steeds probeer ik mee te lezen maar reageren gaat niet zo makkelijk. Nu even wel dus wil je een hart onder de riem steken. Je bent een verstandige vrouw die alle mogelijkheden goed overweegt, dat geeft een beetje rust want net als vele anderen hier maak ik me soms wat zorgen over de 'inschikkelijkheid' van X.
Ik hoop van harte dat je op een 'rustige' manier kunt afmaken waar je mee bezig bent. Heel veel sterkte gewenst en een dikke knuffel voor jou en je dochters.
Liefs, Search
Nog steeds probeer ik mee te lezen maar reageren gaat niet zo makkelijk. Nu even wel dus wil je een hart onder de riem steken. Je bent een verstandige vrouw die alle mogelijkheden goed overweegt, dat geeft een beetje rust want net als vele anderen hier maak ik me soms wat zorgen over de 'inschikkelijkheid' van X.
Ik hoop van harte dat je op een 'rustige' manier kunt afmaken waar je mee bezig bent. Heel veel sterkte gewenst en een dikke knuffel voor jou en je dochters.
Liefs, Search
vrijdag 7 september 2007 om 21:58
Hallo allemaal,
Het gaat hier best goed. X is vorige week thuisgekomen, waar ik verschrikkelijk tegenop zag. Maar hij gedraagt zich, we kletsen, hebben zelfs nog lol gehad en vandaag kreeg ik een Buddha to Buddha armband. Hij verwacht geen sex of dat ik de relatie in stand hou. Oke, zo gaat het nu... niets is zo verandelijk als x, want dat is in het verleden al genoeg gebleken.
Ik geloof dus echt dat hij de situatie accepteert. Hij lult wel dubbel over zijn toekomst. De ene keer wil hij een nieuw bestaan opbouwen (is daarvoor ook naar de HA geweest om een verwijskaart te vragen om zich te laten besnijden) ergens in het buitenland. Daar zitten dan 2 vrouwen te wachten, waarvan hij er 1 mag trouwen. Vandaag ging hij op zoek naar woonruimte gewoon hier in Nederland. Tja!
In die zin maakt hij op mij wel een wanhopige indruk, maar goed... hoe hij zijn toekomst wil gaan invullen moet hij helemaal zelf weten. Probeer hem dan middels serieus een gesprek aan te gaan wel te waarschuwen want hij gaat zo makkelijk met iemand in zee, gewoon om maar iemand te hebben en in het verleden zijn er jonge (meestal buitenlandse) meisjes geweest die van hem konden profiteren.
Hij heeft iig goed door dat het mij serieus is. Zoals hij zich nu gedraagt vind ik hem ook wel aardig. Morgen vertrekt ie weer voor een poosje.
Qua scheiding ben ik nog niet echt verder gekomen. Dat komt omdat hij vrolijk deed en ik de sfeer niet wilde verzieken. Dat is niet goed van mij, ik weet het. Morgen ga ik hem er wél op aanspreken, mocht hij dan boos worden heb ik er geen last van, omdat hij toch vertrekt. Zwak misschien, maar ik ben die ruzies zo zat en ik word er zo zenuwachtig van. Probeer dat zoveel als mogelijk te voorkomen.
Het nadeel is wel dat wanneer hij thuis is zó druk is. Hij vraagt constant mijn aandacht en ik moet constant luisteren naar wat hij te vertellen heeft. Wat hij vertelt boeit me niet omdat onze werelden heel ver uit elkaar liggen. Dan moet ik weer hier naar kijken, daar na kijken. Dan denk ik "man, kan je niet gewoon 5 minuten je klep houden, zucht". Dan voel ik me heel beperkt in het doen van mijn eigen dingen zoals forummen etc. Maar goed...deze week hebben we het ook over vroeger gehad. We gingen foto's verdelen en toen hadden we heel eventjes de grootste lol om vakantie foto's.
Best raar..... Enerzijds kan ik hem niet luchten of zien en alles wat hem bezig houdt vind ik zo niet interessant. Hij is ook zo fout, heeft foute vrienden etc... Anderzijds toch ook wel weer fijn om eventjes normaal te kunnen praten.
Liefs, Thirza
Het gaat hier best goed. X is vorige week thuisgekomen, waar ik verschrikkelijk tegenop zag. Maar hij gedraagt zich, we kletsen, hebben zelfs nog lol gehad en vandaag kreeg ik een Buddha to Buddha armband. Hij verwacht geen sex of dat ik de relatie in stand hou. Oke, zo gaat het nu... niets is zo verandelijk als x, want dat is in het verleden al genoeg gebleken.
Ik geloof dus echt dat hij de situatie accepteert. Hij lult wel dubbel over zijn toekomst. De ene keer wil hij een nieuw bestaan opbouwen (is daarvoor ook naar de HA geweest om een verwijskaart te vragen om zich te laten besnijden) ergens in het buitenland. Daar zitten dan 2 vrouwen te wachten, waarvan hij er 1 mag trouwen. Vandaag ging hij op zoek naar woonruimte gewoon hier in Nederland. Tja!
In die zin maakt hij op mij wel een wanhopige indruk, maar goed... hoe hij zijn toekomst wil gaan invullen moet hij helemaal zelf weten. Probeer hem dan middels serieus een gesprek aan te gaan wel te waarschuwen want hij gaat zo makkelijk met iemand in zee, gewoon om maar iemand te hebben en in het verleden zijn er jonge (meestal buitenlandse) meisjes geweest die van hem konden profiteren.
Hij heeft iig goed door dat het mij serieus is. Zoals hij zich nu gedraagt vind ik hem ook wel aardig. Morgen vertrekt ie weer voor een poosje.
Qua scheiding ben ik nog niet echt verder gekomen. Dat komt omdat hij vrolijk deed en ik de sfeer niet wilde verzieken. Dat is niet goed van mij, ik weet het. Morgen ga ik hem er wél op aanspreken, mocht hij dan boos worden heb ik er geen last van, omdat hij toch vertrekt. Zwak misschien, maar ik ben die ruzies zo zat en ik word er zo zenuwachtig van. Probeer dat zoveel als mogelijk te voorkomen.
Het nadeel is wel dat wanneer hij thuis is zó druk is. Hij vraagt constant mijn aandacht en ik moet constant luisteren naar wat hij te vertellen heeft. Wat hij vertelt boeit me niet omdat onze werelden heel ver uit elkaar liggen. Dan moet ik weer hier naar kijken, daar na kijken. Dan denk ik "man, kan je niet gewoon 5 minuten je klep houden, zucht". Dan voel ik me heel beperkt in het doen van mijn eigen dingen zoals forummen etc. Maar goed...deze week hebben we het ook over vroeger gehad. We gingen foto's verdelen en toen hadden we heel eventjes de grootste lol om vakantie foto's.
Best raar..... Enerzijds kan ik hem niet luchten of zien en alles wat hem bezig houdt vind ik zo niet interessant. Hij is ook zo fout, heeft foute vrienden etc... Anderzijds toch ook wel weer fijn om eventjes normaal te kunnen praten.
Liefs, Thirza
vrijdag 7 september 2007 om 23:04
Het is heel begrijpelijk, dat je nu de geen confrontatie aangaat met hem inzake de op handen zijnde scheiding. Je bent doodop van alles wat er in het verleden geberud is tussen jullie en dan is het best fijn om eens gewoon normaal te doen. Hem te laten praten, doen alsof je luistert, maar ondertussen toch met totaal andere gedachten zit.
Op zich lijkt het me, dat jullie nu in een stadium zitten, dat de deskundigen het onderling maar uit moeten vechten. Heeft hij nu al een brief van je advocaat ontvangen?
Op zich zou het wel handig zijn, wanneer hij duidelijkheid gaf over waar hij nu gaat wonen. De situatie wordt volledig anders natuurlijk wanneer hij zich in het buitenland gaat vestigen. Voor je kinderen zal dit toch wel erg lastig zijn lijkt me.
Goed ook dat je in je achterhoofd houdt, dat hij nogal veranderlijk is en je op je hoede bent. Daardoor komt het waarschijnlijk ook, dat je het nu fijn vindt om gewoon eens normaal te praten.
Heb je verder nog stappen ondernomen voor bijv. eventuele woonruimte of verkoop van het huis? Of wacht je daarmee tot hij weer even weg is?
Sterkte met alles!
Op zich lijkt het me, dat jullie nu in een stadium zitten, dat de deskundigen het onderling maar uit moeten vechten. Heeft hij nu al een brief van je advocaat ontvangen?
Op zich zou het wel handig zijn, wanneer hij duidelijkheid gaf over waar hij nu gaat wonen. De situatie wordt volledig anders natuurlijk wanneer hij zich in het buitenland gaat vestigen. Voor je kinderen zal dit toch wel erg lastig zijn lijkt me.
Goed ook dat je in je achterhoofd houdt, dat hij nogal veranderlijk is en je op je hoede bent. Daardoor komt het waarschijnlijk ook, dat je het nu fijn vindt om gewoon eens normaal te praten.
Heb je verder nog stappen ondernomen voor bijv. eventuele woonruimte of verkoop van het huis? Of wacht je daarmee tot hij weer even weg is?
Sterkte met alles!
vrijdag 7 september 2007 om 23:51
Brief van mijn advocaat (meerdere inmiddels) heeft hij een tijdje terug ontvangen. In eerste instantie wilde hij er niet aan, maar doordat hij brieven kreeg van mijn advocaat kreeg hij het besef, niet anders te kunnen dan zelf een advocaat in de arm te nemen. Dat deed hij. Ik weet wel dat hij zelf voor de kosten op moet draaien en daar behoorlijk van baalt. Maar dat is niet mijn probleem. De laatste brief gaat om de boedelscheiding maar dat is juist iets waar we samen wel uitkomen. Ik blijf "hangen" op de kinderalimentatie, wil dat ook per se. X zegt nu best te willen bijdragen maar dan van zwart geld. Dat is nu net wat ik niet wil. Dat gaat eventjes goed, maar werkt niet op de lange termijn. Kortom, ik wil zijn bijdrage keurig netjes op papier geregeld hebben. Het bedrag wat ik verlang is niet eens zoveel. Maar ik vind wel dat hij daartoe verplicht is.
Vwb woonruimte zo het idd handig zijn duidelijkheid te krijgen. Echter, hij weet het zelf niet zo goed. Hij loopt als het ware met zijn ziel onder zijn arm. Voor de kinderen zou het niet eens zo lastig zijn wanneer hij ver weg gaat wonen. Zij hebben immers totaal geen band met hem. Vader/dochters band is er nooit geweest en dat heeft hij zelf veroorzaakt. X is meer een pronken-met-foto's-papa maar absoluut geen zorg-papa. Voor mijn meiden is er maar 1 belangrijke man in hun leven en dat is de vader van x. Deze opa, zien zij als hun papa. De band tussen mijn schoonvader en mijn meiden is dan ook echt heel bijzonder! Daarbij komt mijn schoonvader dagelijks hier, woont ook vlakbij. Mijn meiden bellen hem en v.v. elke dag. Ik zorg ook een beetje voor mijn schoonvader (hij eet heel regelmatig mee/ik maak zijn huis schoon etc.). Mijn schoonvader is ook voor mij een enorme steun, want ondanks x zijn zoon is, kent hij de hele situatie. Het praat met hem ook heel makkelijk omdat hij x uiteraard goed kent en ook behoorlijk te stellen gehad heeft met zijn zoon. Soms baart de band die mijn meiden met hem hebben mij wel zorgen. Hij is tenslotte ook al 77 en dan kan het ook maar zo voorbij zijn.
Verkoop van het huis wacht ik nog even mee, mede op aanraden van mijn advocaat. Voordat de scheiding uitgesproken is, ook door mijn voorwaarden, kan het nog even duren en daar kan je niet mee aankomen bij een potentieel koper. Heb me inmiddels wel ingeschreven als woningzoekend, maar ook dat heeft pas zin, zodra de scheiding rond is en ik een urgentieverklaring krijg. Daarbij denk ik (maar weet je nooit zeker natuurlijk) dat ons huis makkelijk verkoopbaar is.
Het normaal praten is inderdaad plezierig. Er heerst dan rust, ik ben dan meer relaxed en dat is sowieso ook veel beter voor mijn meiden. Van de andere kant moet ik hem ook te vriend houden omdat ik nog het e.e.a. van hem gedaan wil krijgen.
Dank je voor je sterkte wens!
Vwb woonruimte zo het idd handig zijn duidelijkheid te krijgen. Echter, hij weet het zelf niet zo goed. Hij loopt als het ware met zijn ziel onder zijn arm. Voor de kinderen zou het niet eens zo lastig zijn wanneer hij ver weg gaat wonen. Zij hebben immers totaal geen band met hem. Vader/dochters band is er nooit geweest en dat heeft hij zelf veroorzaakt. X is meer een pronken-met-foto's-papa maar absoluut geen zorg-papa. Voor mijn meiden is er maar 1 belangrijke man in hun leven en dat is de vader van x. Deze opa, zien zij als hun papa. De band tussen mijn schoonvader en mijn meiden is dan ook echt heel bijzonder! Daarbij komt mijn schoonvader dagelijks hier, woont ook vlakbij. Mijn meiden bellen hem en v.v. elke dag. Ik zorg ook een beetje voor mijn schoonvader (hij eet heel regelmatig mee/ik maak zijn huis schoon etc.). Mijn schoonvader is ook voor mij een enorme steun, want ondanks x zijn zoon is, kent hij de hele situatie. Het praat met hem ook heel makkelijk omdat hij x uiteraard goed kent en ook behoorlijk te stellen gehad heeft met zijn zoon. Soms baart de band die mijn meiden met hem hebben mij wel zorgen. Hij is tenslotte ook al 77 en dan kan het ook maar zo voorbij zijn.
Verkoop van het huis wacht ik nog even mee, mede op aanraden van mijn advocaat. Voordat de scheiding uitgesproken is, ook door mijn voorwaarden, kan het nog even duren en daar kan je niet mee aankomen bij een potentieel koper. Heb me inmiddels wel ingeschreven als woningzoekend, maar ook dat heeft pas zin, zodra de scheiding rond is en ik een urgentieverklaring krijg. Daarbij denk ik (maar weet je nooit zeker natuurlijk) dat ons huis makkelijk verkoopbaar is.
Het normaal praten is inderdaad plezierig. Er heerst dan rust, ik ben dan meer relaxed en dat is sowieso ook veel beter voor mijn meiden. Van de andere kant moet ik hem ook te vriend houden omdat ik nog het e.e.a. van hem gedaan wil krijgen.
Dank je voor je sterkte wens!
zondag 9 september 2007 om 19:18
Hoi Thirza
Ik ben een hele tijd niet op deze site, laat staan jouw topic geweest. Ik ga mijn best doen een beetje 'bij te lezen', misschien dat ik je nog bij kan staan met het één of ander...? Ik ben al globaal aan het lezen geweest en kon opmaken dat je al aardig wat stappen gezet hebt!! Hartstikke goed van je!!!
Liefs,
Elessare
Ik ben een hele tijd niet op deze site, laat staan jouw topic geweest. Ik ga mijn best doen een beetje 'bij te lezen', misschien dat ik je nog bij kan staan met het één of ander...? Ik ben al globaal aan het lezen geweest en kon opmaken dat je al aardig wat stappen gezet hebt!! Hartstikke goed van je!!!
Liefs,
Elessare
