Relaties
alle pijlers
Dilemma! Scheiden of blijven?
zaterdag 19 mei 2007 om 22:21
Zal me eerst even kort voorstellen. Mijn naam is Thirza, 40 jr. en heb 2 kindjes. Ehm, da's wel erg kort.Ik zit met een dilemma waar ik al jaren mee zit. Ik dacht 100% zeker te zijn een juiste keuze gemaakt te hebben, en nu toch weer die twijfel.Ik ben al 22 jr. samen met x, waarvan de laatste 10 jr. niet meer echt gelukkig. Eigenlijk was er altijd wel wat. Altijd waren er andere vrouwen en in al die jaren is hij er nooit voor me geweest. Op een bepaald moment kwam ik er achter dat hij een ander had, dit was een heel jong buitenlands meisje dat hier illegaal was, telkens beloofde hij beterschap, waarna ik van anderen dan weer hoorde dat ze samen gezien waren. Hij "probeerde" van haar los te komen, maar dat lukte hem niet. Zelfs niet met hulp van anderen. Deze relatie van x met meisje heeft uiteindelijk zeker 6 jr. geduurd. Ergens wist x wel dat het haar te doen was om een verblijfsvergunning, maar toch wilde hij dat ook weer niet geloven omdat ze hem daarvan overtuigd had. Die meid wilde x iig per se, en begon mij thuis ook lastig te vallen.Hij was er ook niet toen mijn ouders overleden waar ik kapot van was, niet toen de meiden nog een stuk kleiner waren. Kortom, hij was er nooit voor me. Als hij er wel is dan is er altijd ruzie. Daarbij is hij erg agressief. Vaak verbaal agressief, soms ook fysiek. Dat laatste gelukkig niet dusdanig dat ik er letsel aan over houdt, maar toch! Hij is écht heel moeilijk om mee te leven. Zijn aard is negatief gestemd, heel egoistisch, zwartgallig en altijd ontevreden. Ben hem zo zat, pffff!Deze situatie ben ik toch langzamerhand gaan accepteren omdat x nooit thuis is en ik met mijn dochters ons eigen leven leiden. Op zich bevalt me dit "prima", maar als x er wel is dan wil hij, logisch misschien, wel sex hebben. Hij wil altijd sex en daar word ik maf van! Het staat me zo tegen! Telkens voel ik me dan rot als ik toch sex gehad had. Daarbij kan ik niet lief of normaal doen tegen hem. Er is gewoon altijd bonje! Ik schrik dat hij thuiskomt. Voor mij niet prettig maar ook zeker niet voor mijn kids.Nu ben ik zover, en er is echt zoveel meer gebeurd, dan ik uit kan leggen, dat ik een afspraak gemaakt heb bij een advocaat om te gaan scheiden. Was ik dagenlang overtuigd dat ik dit moest doen. Nu steekt de twijfel weer de kop op! Ook omdat x weer beterschap belooft. Iedereen die ik ken vraagt me af waarom ik nog bij hem ben. Ze vinden allemaal dat ik die stap moet nemen. Toch ben ik zo bang voor alles wat me te wachten staat. Wat mijn dilemma dus is:Enerzijds:vind ik het wel prima zo. Leef mijn eigen leven, kan tot op zekere hoogte financieel doen wat ik wil. Heb alle vrijheid. We hebben een mooie koopwoning. Ik doe sowieso wel leuke dingen. Oke... het is niet ideaal maar zo leef ik al jaren. Alles went tenslotte. Mijn kids hebben het zo enorm naar hun zin waar we wonen en dat vind ik ook niet onbelangrijk. Anderzijds:Ben ik zo enorm bang de stap te nemen! Ik heb een beetje het gevoel dat mijn leven dadelijk ophoudt en ik helemaal niets meer kan doen. Leef misschien dadelijk op bijstandnivo. Het huis zal verkocht moeten worden. Waar komen wij te wonen? Hoeveel is mijn inkomen? Ik geef grif toe dat ik geld belangrijk vind! Fout misschien, maar geld betekent voor mij wel een stuk vrijheid om leuke dingen te doen (wij rijden paard, dat is behoorlijk duur) en mooie kleding/dingen te kopen. Ben bijv. nu eenmaal gek op mooie kleding voor mijn kids en mezelf Kan me voorstellen dat degene die dit leest zo haar bedenkingen heeft hierover, maar ik probeer op een eerlijke manier mijn situatie te schetsen). Uiteraard vind ik een stap terug doen logisch en niet erg. Maar om nu te eindigen op "nul". Daarbij vind ik het allemaal zo "eng"; wat staat me te wachten, vind ik ooit een leuk iemand, etc..etc...Over de alimentatie die ik kan verwachten nog even het volgende: x heeft een niet al te hoog standaard inkomen. De extra dingen die we kunnen doen komen voort uit verdiensten die zwart zijn. Daarbij ben ik ook vreselijk onzeker geraakt door alles wat er gebeurd is. X had tenslotte al die jaren een relatie met een hele jonge mooie meid. Nu is er niets mis met mij hoor... Ben dan wel 40 maar wordt veel jonger geschat. X. accepteert onze scheiding overigens niet. Is geenzins van plan om mee te werken. Hij is zich kapot geschrokken omdat ik al zovaak gedreigd heb in het verleden en nu is het hem wel duidelijk dat ik het meen. Ik heb trouwens al zovaak tegen hem gezegd dat ik bij hem blijf voor de "zekerheid" en ik niet meer van hem houd. Hij gelooft dat niet... Hij is ervan overtuigd dat het tussen ons weer goed komt... Komt nu met beloftes waarvan ik weet dat hij ze niet waar kan maken. Daarbij......... ik hou niet meer van hem!Kortom............ herkent iemand de angst? Zijn er meiden die ondanks hun slechte huwelijk vanwege de consequenties bij hun partner blijven, zoals ik dat jaren deed? Ik weet het echt niet meer. Ik word gek van de stress over wat ik moet gaan doen.... Ik weet dat wanneer ik nu niet ga scheiden het er nooit meer van komt, maar het is ook zo gemakkelijk de situatie te handhaven. Van de andere kant wil ik ook weer voelen dat ik leef en tzt een echt leuke relatie krijgen.Tot zover... mijn verhaal. Hoop dat het duidelijk is... Lastig om een lang verhaal bondig en duidelijk te houden.Liefs,Thirzabewerkt door moderator,
donderdag 26 juli 2007 om 21:58
Thirza, je hoeft jezelf niet af te kammen. Laat dat maar aan x over, die heeft genoeg van dat voor twee. Elke letter die je hier opschrijft helpt je in verwerken, in helder zien waar je mee bezig bent, wat je overkomt, hoe je je voelt, etc. etc. Hartstikke belangrijk dus.
Ik snap dat je geen moed hebt om de confrontatie aan te gaan. En toch zal je ergens ooit de finale confrontatie aan moeten gaan. Zorg ervoor dat dat niet in je eigen nieuwe huis hoeft te zijn.
Het keffertje heeft al zoveel ontzag voor je dat hij je niet meer heeft durven te nemen. Die grens kun je vasthouden, en stukje bij beetje kun je nieuwe grenzen maken. Die hij natuurlijk zal bevechten, maar wat heb je te verliezen in uitzoeken of zijn gevecht echt is of alleen maar woorden?
Ik snap dat je geen moed hebt om de confrontatie aan te gaan. En toch zal je ergens ooit de finale confrontatie aan moeten gaan. Zorg ervoor dat dat niet in je eigen nieuwe huis hoeft te zijn.
Het keffertje heeft al zoveel ontzag voor je dat hij je niet meer heeft durven te nemen. Die grens kun je vasthouden, en stukje bij beetje kun je nieuwe grenzen maken. Die hij natuurlijk zal bevechten, maar wat heb je te verliezen in uitzoeken of zijn gevecht echt is of alleen maar woorden?
donderdag 26 juli 2007 om 21:58
Lieve Thirza,
Ik lees net je bericht en ik voel met je mee... *;
Wat een rotstreken levert die (bijna ex-) man van je zeg. En dat hij nu ook nog durft te zeggen dat de sex met jou nooit zo goed was... :@ Bedenk wel dat dat soort opmerkingen veel meer over hem zeggen dan over jou!
Dat met je zus, dat ze niets meer heeft laten horen terwijl ze weet dat je gaat scheiden; tja, ik kan me voorstellen dat dat je kwetst. Ik heb dat in mijn 'tijden van crisis' ook wel meegemaakt, de mensen die zelf niets naars meegemaakt hebben in het leven, altijd maar geluk en gezondheid hebben gehad, zijn vaak degenen die zich het minst kunnen inleven... Misschien kun je het haar niet kwalijk nemen, misschien komt er een tijd dat zij moeilijke dingen meemaakt (niet dat dat te hopen is), maar dan zal zij je misschien beter leren begrijpen dan ze nu doet. Ik hoop dat je het een beetje naast je neer kan leggen, je kunt er verdrietig om zijn, maar het verandert niets en kost je alleen maar energie die je nu hard nodig hebt. Ik hoop dat je steun kunt vinden bij vriendinnen en andere goede mensen, zoals je schoonvader, die je wel begrijpen nu je het moeilijk hebt.
Wees maar niet boos op jezelf dat je de advocaat (nog) niet hebt gebeld..... je hebt al zoveel stappen genomen, dat is toch al best heel wat!
*; van Lemmy
Ik lees net je bericht en ik voel met je mee... *;
Wat een rotstreken levert die (bijna ex-) man van je zeg. En dat hij nu ook nog durft te zeggen dat de sex met jou nooit zo goed was... :@ Bedenk wel dat dat soort opmerkingen veel meer over hem zeggen dan over jou!
Dat met je zus, dat ze niets meer heeft laten horen terwijl ze weet dat je gaat scheiden; tja, ik kan me voorstellen dat dat je kwetst. Ik heb dat in mijn 'tijden van crisis' ook wel meegemaakt, de mensen die zelf niets naars meegemaakt hebben in het leven, altijd maar geluk en gezondheid hebben gehad, zijn vaak degenen die zich het minst kunnen inleven... Misschien kun je het haar niet kwalijk nemen, misschien komt er een tijd dat zij moeilijke dingen meemaakt (niet dat dat te hopen is), maar dan zal zij je misschien beter leren begrijpen dan ze nu doet. Ik hoop dat je het een beetje naast je neer kan leggen, je kunt er verdrietig om zijn, maar het verandert niets en kost je alleen maar energie die je nu hard nodig hebt. Ik hoop dat je steun kunt vinden bij vriendinnen en andere goede mensen, zoals je schoonvader, die je wel begrijpen nu je het moeilijk hebt.
Wees maar niet boos op jezelf dat je de advocaat (nog) niet hebt gebeld..... je hebt al zoveel stappen genomen, dat is toch al best heel wat!
*; van Lemmy
donderdag 26 juli 2007 om 22:38
Ach lieve Thirza, natuurlijk heb jij nu even een terugval. Is toch begrijpelijk? Je bent al een hele tijd zó sterk, soms ben je gewoon even verdrietig en niet de held die je al die tijd bent geweest. Ik denk dat iedereen hier daar begrip voor heeft hoor. Je krijgt ook bijna geen rust. Er wordt maar op je hersenpan gebeujt (figuurlijk) je bent helemaal beurs vanbinnen zolangzamerhand. Ik begrijp je heel goed hoor meid.
Die man van je, gossie, met al z'n meiden. Het is jammer voor hem dat hij niet wat meer aandacht voor zijn eigen meiden (dochters) heeft en alleen maar voor zijn eigen plezier gaat. De vriendinnen die hij heeft zijn niet te benijden lieve meid, dat weet je. Jij weet hoe deze man in elkaar steekt. Je zou het je ergste vijand nog niet gunnen.
Je kracht komt wel weer terug hoor. Je hebt nu even een terugval, dat geeft niets, er is niets verloren, je verzamelt nu weer kracht en die kracht komt weer terug, let maar op!
Die man van je, gossie, met al z'n meiden. Het is jammer voor hem dat hij niet wat meer aandacht voor zijn eigen meiden (dochters) heeft en alleen maar voor zijn eigen plezier gaat. De vriendinnen die hij heeft zijn niet te benijden lieve meid, dat weet je. Jij weet hoe deze man in elkaar steekt. Je zou het je ergste vijand nog niet gunnen.
Je kracht komt wel weer terug hoor. Je hebt nu even een terugval, dat geeft niets, er is niets verloren, je verzamelt nu weer kracht en die kracht komt weer terug, let maar op!
donderdag 26 juli 2007 om 22:39
Lieve, lieve Thirza, eerst maar eens even een *;, die kun je wel gebruiken.
Thirza, ik heb eigenlijk maar een advies voor je, zoek alle energie in je bij elkaar en ga nu het gevecht aan. Bel toch alsjeblieft die advocaat. Het kan anders nog wel eens heel lang gaan duren en dat ga je absoluut niet volhouden. Ik weet hoe het voelt om min of meer nog samen te leven en het is gewoon de hel. Als je het nu doet kun je straks op je eigen plekje echt genieten van je rust en hoef je die grenzen niet meer te bevechten.
En vervelend dat je zusje je niet steunt en niets van zich laat horen. Als je het niet ziet zitten om naar haar verjaardag te gaan kun je dan niet een lieve kaart sturen en volgend jaar gewoon weer gaan. Mensen weten vaak ook niet hoe ze er mee om moeten gaan, zijn bang te kwetsen, het komt te dichtbij, confronteert ze met hun eigen relatie. Kortom er kunnen vele redenen zijn waarom ze je scheiding negeert. Dat het niet leuk is en voor jou heel verdrietig is een feit, maar er zijn nu eenmaal dingen die je alleen moet oplossen. Kies voor jezelf, ook in dit soort situaties. Je bent geen superwoman en hoeft dat ook niet te zijn.
Ik word er gewoon verdrietig van als ik lees wat je allemaal meemaakt
liefs Zonlicht
Thirza, ik heb eigenlijk maar een advies voor je, zoek alle energie in je bij elkaar en ga nu het gevecht aan. Bel toch alsjeblieft die advocaat. Het kan anders nog wel eens heel lang gaan duren en dat ga je absoluut niet volhouden. Ik weet hoe het voelt om min of meer nog samen te leven en het is gewoon de hel. Als je het nu doet kun je straks op je eigen plekje echt genieten van je rust en hoef je die grenzen niet meer te bevechten.
En vervelend dat je zusje je niet steunt en niets van zich laat horen. Als je het niet ziet zitten om naar haar verjaardag te gaan kun je dan niet een lieve kaart sturen en volgend jaar gewoon weer gaan. Mensen weten vaak ook niet hoe ze er mee om moeten gaan, zijn bang te kwetsen, het komt te dichtbij, confronteert ze met hun eigen relatie. Kortom er kunnen vele redenen zijn waarom ze je scheiding negeert. Dat het niet leuk is en voor jou heel verdrietig is een feit, maar er zijn nu eenmaal dingen die je alleen moet oplossen. Kies voor jezelf, ook in dit soort situaties. Je bent geen superwoman en hoeft dat ook niet te zijn.
Ik word er gewoon verdrietig van als ik lees wat je allemaal meemaakt
liefs Zonlicht
donderdag 26 juli 2007 om 22:45
Op de reactie van je zus wil ik ook nog even ingaan. Het is voor een buitenstaander als ik ben, heel lastig te bepalen waar 'm dat in zit, die desinteresse van je zus. Het zou zomaar kunnen dat je zus na 22 jaar tegen jouw relatie aankijken al lang geleden afscheid heeft genomen van haar zus als vertrouweling en iemand met wie ze graag omging. Weet ik natuurlijk niet, zou kunnen. Zou dat kunnen volgens jou?
Ik zeg dit omdat het mijn broer veel moeite heeft gekost om mij weer te zien als zijn zus met wie hij het heel leuk had in zijn jeugd. Hij heeft me in de jaren met mijn ex zo zien veranderen, hij had een andere vrouw voor zich dan hij zich herinnerde uit ons gezamelijke verleden. Mijn broer was trots op mij en keek tegen zijn oudere zus (ik) op. Hij had daar voor zijn gevoel na een paar jaar geen reden meer toe. Hij had moeite met de persoon die ik was geworden en nam afstand van mij.
Zou het kunnen dat dit ook bij jouw zus is gebeurd door de loop van de jaren heen?
Ik zeg dit omdat het mijn broer veel moeite heeft gekost om mij weer te zien als zijn zus met wie hij het heel leuk had in zijn jeugd. Hij heeft me in de jaren met mijn ex zo zien veranderen, hij had een andere vrouw voor zich dan hij zich herinnerde uit ons gezamelijke verleden. Mijn broer was trots op mij en keek tegen zijn oudere zus (ik) op. Hij had daar voor zijn gevoel na een paar jaar geen reden meer toe. Hij had moeite met de persoon die ik was geworden en nam afstand van mij.
Zou het kunnen dat dit ook bij jouw zus is gebeurd door de loop van de jaren heen?
donderdag 26 juli 2007 om 23:51
Ik weet het niet Iieve Ieo,
Wat een heikeI punt was en voor mij nog aItijd is, is het voIgende:
Mijn mam stierf en mijn pap kocht voor haar een prachtig mooi famiIiegraf. Hij was daar heeI erg op! Mijn pa ging daar bijna dageIijks naar toe, nam dan zijn visstoeItje mee en vertoefde daar. Vond hij heerIijk! Dan was hij voor zijn gevoeI bij haar. Dat grafje was hem aIIes. AItijd pracht en praaI qua bIoemen, waarvoor we een potje hadden en iedereen meebetaaIde. . EIke zondag troffen we (mijn zusjes en broertje) eIkaar bij het grafje nadat ons pa naar de kerk was geweest en daarna gingen we naar het huis van ons pa. Was aItijd erg gezeIIig, ook bij het grafje. Ja, echt gezeIIig... we babbeIde daar aItijd bij.
Ik heb, nadat mijn moeder stierf, de zorg voor mijn vader overgenomen. Ik kookte dageIijks voor hem en hieId zijn huisje bij. Mijn pap had toen een eigen bedrijf en eIke zaterdag zorgde ik ervoor dat hij, nadat hij een week keihard gewerkt had, in een warm en schoon huis kwam. De rest (broertje en zusjes) vonden dat onzin want hij moest dat zeIf maar doen. Hij was voIwassen. Daar dacht ik anders over en ik deed dat met Iiefde. Gaanderweg Ieerde hij Iangzaam voor zichzeIf te zorgen waardoor ik hem een beetje Ios kon Iaten. Daar waren de eerste irritaties... ik zorgde voor ons pa de rest Iiet het afweten.
Maar dat grafje. Mijn pa stierf in 2005 en werd begraven bij mijn moeder. Samen deIen ze een graf. Ik wiIde per se dat het grafje verzorgd zou bIijven. Ik wist immers hoe beIangrijk ons pa dat vond! Zijn Iaatste woorden waren dan ook een paar dagen voordat hij stierf, op een briefje geschreven want praten kon hij niet meer "zorg voor bIoemen voor mama, ik betaaI ze weI"
Dus kwam ik, nadat ons pa was overIeden, met een schema omtrent grafbezoek.... We zijn met zijn 4-en dus aIs we aIIemaaI eens per 4 wk. gaan is dat geen moeite. Is mijn mening. Dus ik maiIde, beIde etc... en bIeef daar standvastig in dat iedereen zich aan het schema diende te houden opdat het grafje aItijd verzorgd zou bIijven. Dat ging vanaf het begin aI mis waardoor ik boos werd. Ja, echt boos... Ze konden tensIotte weten hoe beIangrijk het was voor ons pa en ma. Het werkt gewoon niet... ze Iieten het afweten en ik vind dat zo niet kunnen. Respect is ver te vinden. Ik hoor van mijn tante (zusje van mijn pap) dat niemand het grafje verzorgt. Ja mijn tante en ik. Ook niet Iaatst met de verjaardag van mijn pap en met vaderdag. Kortom, mijn tante en ik zijn de enige die het grafje verzorgen, bIoemen brengen etc...Ondanks mijn schema, komt de rest gewoon niet meer.. Dat vind ik echt niet kunnen.. Iang verhaaI kort... dat zou mede de reden kunnen zijn.. en nog aItijd kan ik me er heeI boos om maken. Van het heIe gezin ben ik dus de enige die zich bekommert om het grafje.
Iseo... je sIaat met veeI dingen de spijker op zijn kop. Ik wiIde jouw bericht quoten.. maar kreeg piepkIeine, onIeesbare Ietters.... kom ik Iater nog zeker op terug! Dank je weI, Iieve meid *;
Sowieso voeI ik me een heeI stuk beter door juIIie steun.
Een bericht typen kost me veeI moeite omdat er een Ietter weigert op mijn Iaptop en dan moet ik moeiIijk doen met die Ietter kopieren en pIakken... Een nwe. Iaptop ga ik gauw aanschaffen.. Dan kan ik zonder past en kopie normaaI een bericht pIaatsen want zo is het ook niets...
Hoe dan ook.. enorm bedankt voor juIIie steun. Het sterkt me enorm!
Iiefs,
Thirza.
Wat een heikeI punt was en voor mij nog aItijd is, is het voIgende:
Mijn mam stierf en mijn pap kocht voor haar een prachtig mooi famiIiegraf. Hij was daar heeI erg op! Mijn pa ging daar bijna dageIijks naar toe, nam dan zijn visstoeItje mee en vertoefde daar. Vond hij heerIijk! Dan was hij voor zijn gevoeI bij haar. Dat grafje was hem aIIes. AItijd pracht en praaI qua bIoemen, waarvoor we een potje hadden en iedereen meebetaaIde. . EIke zondag troffen we (mijn zusjes en broertje) eIkaar bij het grafje nadat ons pa naar de kerk was geweest en daarna gingen we naar het huis van ons pa. Was aItijd erg gezeIIig, ook bij het grafje. Ja, echt gezeIIig... we babbeIde daar aItijd bij.
Ik heb, nadat mijn moeder stierf, de zorg voor mijn vader overgenomen. Ik kookte dageIijks voor hem en hieId zijn huisje bij. Mijn pap had toen een eigen bedrijf en eIke zaterdag zorgde ik ervoor dat hij, nadat hij een week keihard gewerkt had, in een warm en schoon huis kwam. De rest (broertje en zusjes) vonden dat onzin want hij moest dat zeIf maar doen. Hij was voIwassen. Daar dacht ik anders over en ik deed dat met Iiefde. Gaanderweg Ieerde hij Iangzaam voor zichzeIf te zorgen waardoor ik hem een beetje Ios kon Iaten. Daar waren de eerste irritaties... ik zorgde voor ons pa de rest Iiet het afweten.
Maar dat grafje. Mijn pa stierf in 2005 en werd begraven bij mijn moeder. Samen deIen ze een graf. Ik wiIde per se dat het grafje verzorgd zou bIijven. Ik wist immers hoe beIangrijk ons pa dat vond! Zijn Iaatste woorden waren dan ook een paar dagen voordat hij stierf, op een briefje geschreven want praten kon hij niet meer "zorg voor bIoemen voor mama, ik betaaI ze weI"
Dus kwam ik, nadat ons pa was overIeden, met een schema omtrent grafbezoek.... We zijn met zijn 4-en dus aIs we aIIemaaI eens per 4 wk. gaan is dat geen moeite. Is mijn mening. Dus ik maiIde, beIde etc... en bIeef daar standvastig in dat iedereen zich aan het schema diende te houden opdat het grafje aItijd verzorgd zou bIijven. Dat ging vanaf het begin aI mis waardoor ik boos werd. Ja, echt boos... Ze konden tensIotte weten hoe beIangrijk het was voor ons pa en ma. Het werkt gewoon niet... ze Iieten het afweten en ik vind dat zo niet kunnen. Respect is ver te vinden. Ik hoor van mijn tante (zusje van mijn pap) dat niemand het grafje verzorgt. Ja mijn tante en ik. Ook niet Iaatst met de verjaardag van mijn pap en met vaderdag. Kortom, mijn tante en ik zijn de enige die het grafje verzorgen, bIoemen brengen etc...Ondanks mijn schema, komt de rest gewoon niet meer.. Dat vind ik echt niet kunnen.. Iang verhaaI kort... dat zou mede de reden kunnen zijn.. en nog aItijd kan ik me er heeI boos om maken. Van het heIe gezin ben ik dus de enige die zich bekommert om het grafje.
Iseo... je sIaat met veeI dingen de spijker op zijn kop. Ik wiIde jouw bericht quoten.. maar kreeg piepkIeine, onIeesbare Ietters.... kom ik Iater nog zeker op terug! Dank je weI, Iieve meid *;
Sowieso voeI ik me een heeI stuk beter door juIIie steun.
Een bericht typen kost me veeI moeite omdat er een Ietter weigert op mijn Iaptop en dan moet ik moeiIijk doen met die Ietter kopieren en pIakken... Een nwe. Iaptop ga ik gauw aanschaffen.. Dan kan ik zonder past en kopie normaaI een bericht pIaatsen want zo is het ook niets...
Hoe dan ook.. enorm bedankt voor juIIie steun. Het sterkt me enorm!
Iiefs,
Thirza.
vrijdag 27 juli 2007 om 17:38
Lieve dappere Thirza,
Ik lees nog steeds mee en ik vind het heel erg wat je moet meemaken met die x. Maar wat me eigenlijk nog meer raakt is de moed waarmee jij je er doorheen slaat. Al heb je die advocaat niet gebeld, al laat je hem soms nog zijn gang gaan, je trekt je eigen plan en ik ben ervan overtuigd dat je straks samen met je meiden het helemaal redden gaat.
Je moet door de zure appel heen meid, en x zal het je gerust nog lastiger gaan maken, maar jij bent sterk en je komt voor jezelf en je twee meiden op, ze geven om je en het wordt jullie toekomst! En vergeet nooit..."wie het laatst lacht, lacht het best!"
Lieve Thirza, heel veel sterkte en een hele dikke knuffel voor jou. *;
Search.
Ik lees nog steeds mee en ik vind het heel erg wat je moet meemaken met die x. Maar wat me eigenlijk nog meer raakt is de moed waarmee jij je er doorheen slaat. Al heb je die advocaat niet gebeld, al laat je hem soms nog zijn gang gaan, je trekt je eigen plan en ik ben ervan overtuigd dat je straks samen met je meiden het helemaal redden gaat.
Je moet door de zure appel heen meid, en x zal het je gerust nog lastiger gaan maken, maar jij bent sterk en je komt voor jezelf en je twee meiden op, ze geven om je en het wordt jullie toekomst! En vergeet nooit..."wie het laatst lacht, lacht het best!"
Lieve Thirza, heel veel sterkte en een hele dikke knuffel voor jou. *;
Search.
vrijdag 27 juli 2007 om 18:23
Lieve lieve Thirza,
Wees alsjeblieft niet zo hard voor jezelf. Ik begrijp zo goed, en anderen ongetwijfeld met mij, hoe moeilijk het is die gang naar de advocaat te maken. Het lijken kleine stapjes maar er zitten vaak veel mentale blokkades in de weg waardoor het onoverkomelijk lijkt. Misschien helpt het als je voor jezelf op een rijtje zet welke stappen je precies moet nemen. Dan zie je ook dat het eerste kleine stapje, niet per se leidt naar die grote stap (nl. scheiden, de confrontatie met je ex, alle rompslomp en ellende van de afwikkeling enz.). De eerste stap is: de advocaat bellen. Vragen of je een afspraak kan maken en of je recht hebt op toegevoegde rechtsbijstand. En welke papieren je moet meenemen.
Dan die papieren bij elkaar zoeken. Een lijstje met vragen maken. En op naar de afspraak. Daar hoef je niet meteen een scheiding of voorlopige voorziening aan te vragen! Je kunt je gewoon laten informeren en adviseren. Je ex hoeft dat, als je wilt, niet eens te weten. Maar jij wordt er wel sterker door. Ja, het kost bergen energie. Ik moet volgende week weer, voor de tigste keer, ik ben het zo zat, ben er zo moe van. Maar het moet, dus ik ga. Zet mijn verstand op nul, maak de afspraak, zoek de papieren bij elkaar. Als een trein die doordendert en waar ik niet uit kan stappen. Niet nadenken, doorgaan.
Ik zou nog willen ingaan op je mentale blokkades, maar ben helaas momenteel zelf mentaal geblokkeerd ;) Maar ik wil je adviseren met een professioneel hulpverlener te gaan praten. Die kan je helpen die blokkades te doorzien en weg te nemen. Je zult zien hoe bevrijdend dat is.
En lieve Thirza, je bent echt een kanjer! Het is al heel wat dat je elke dag doorkomt, besef je dat wel? Die extra dingen, het is zo ontzettend moeilijk om de energie ervoor te vinden. Maar het moet, Thirza. Ik zie in jou tekenen dat je tegen het randje aanzit. Ga er niet overheen, laat je niet kapotmaken door die man. Dat ben jij niet waard. Denk om je meiden. Bescherm jezelf en hen. Kleine stapjes...
heel veel liefs *;
dubio
Wees alsjeblieft niet zo hard voor jezelf. Ik begrijp zo goed, en anderen ongetwijfeld met mij, hoe moeilijk het is die gang naar de advocaat te maken. Het lijken kleine stapjes maar er zitten vaak veel mentale blokkades in de weg waardoor het onoverkomelijk lijkt. Misschien helpt het als je voor jezelf op een rijtje zet welke stappen je precies moet nemen. Dan zie je ook dat het eerste kleine stapje, niet per se leidt naar die grote stap (nl. scheiden, de confrontatie met je ex, alle rompslomp en ellende van de afwikkeling enz.). De eerste stap is: de advocaat bellen. Vragen of je een afspraak kan maken en of je recht hebt op toegevoegde rechtsbijstand. En welke papieren je moet meenemen.
Dan die papieren bij elkaar zoeken. Een lijstje met vragen maken. En op naar de afspraak. Daar hoef je niet meteen een scheiding of voorlopige voorziening aan te vragen! Je kunt je gewoon laten informeren en adviseren. Je ex hoeft dat, als je wilt, niet eens te weten. Maar jij wordt er wel sterker door. Ja, het kost bergen energie. Ik moet volgende week weer, voor de tigste keer, ik ben het zo zat, ben er zo moe van. Maar het moet, dus ik ga. Zet mijn verstand op nul, maak de afspraak, zoek de papieren bij elkaar. Als een trein die doordendert en waar ik niet uit kan stappen. Niet nadenken, doorgaan.
Ik zou nog willen ingaan op je mentale blokkades, maar ben helaas momenteel zelf mentaal geblokkeerd ;) Maar ik wil je adviseren met een professioneel hulpverlener te gaan praten. Die kan je helpen die blokkades te doorzien en weg te nemen. Je zult zien hoe bevrijdend dat is.
En lieve Thirza, je bent echt een kanjer! Het is al heel wat dat je elke dag doorkomt, besef je dat wel? Die extra dingen, het is zo ontzettend moeilijk om de energie ervoor te vinden. Maar het moet, Thirza. Ik zie in jou tekenen dat je tegen het randje aanzit. Ga er niet overheen, laat je niet kapotmaken door die man. Dat ben jij niet waard. Denk om je meiden. Bescherm jezelf en hen. Kleine stapjes...
heel veel liefs *;
dubio
Ga in therapie!
zondag 29 juli 2007 om 22:33
Hey Thirza, hoe gaat het nu? heb je inmiddels al de moed verzameld de advocaat te bellen? Denk wel dat dubio gelijk heeft, dat je nu echt even moet doorbijten......
Hier gaat het momenteel even niet zo lekker, Ik heb echt een megadip, en voel me klote. Volgende week is de verhuizing, en ik geloof dat ik dat spannender vind dan ik verwacht had. Ben vandaag vreselijk labiel, en voel de tranen achter mijn ogen branden. Ik moet dus maar gewoon lekker gaan slapen, en de dingen nemen zoals ze komen. Gelukkig heb ik veel vrienden die verschrikkelijk lief voor me zijn, en me op verschillende vlakken erg goed steunen en helpen. Toch fijn om te weten dat er ook mensen zijn die je door moeilijke tijden heen helpen!
Sorry voor mijn eenzijdige verhaal, maar zit er even doorheen. Morgen weer beter!
Welterusten!
Hier gaat het momenteel even niet zo lekker, Ik heb echt een megadip, en voel me klote. Volgende week is de verhuizing, en ik geloof dat ik dat spannender vind dan ik verwacht had. Ben vandaag vreselijk labiel, en voel de tranen achter mijn ogen branden. Ik moet dus maar gewoon lekker gaan slapen, en de dingen nemen zoals ze komen. Gelukkig heb ik veel vrienden die verschrikkelijk lief voor me zijn, en me op verschillende vlakken erg goed steunen en helpen. Toch fijn om te weten dat er ook mensen zijn die je door moeilijke tijden heen helpen!
Sorry voor mijn eenzijdige verhaal, maar zit er even doorheen. Morgen weer beter!
Welterusten!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
zondag 29 juli 2007 om 23:10
Oh Iieve meid *;. Iekker eenzijdig posten hoor aIs je die behoefte voeIt! Dat recht heb je voIIedig! Het is ook aIIemaaI niet niets waar je doorheen moet en de Iaatste Ioodjes wegen niet voor niets het zwaarst. WaarschijnIijk heb je je aI die tijd zo goed gehouden dat je nu pas echt gaat voeIen waar je doorheen gegaan bent. Dat heb je iig kei-goed gedaan! En Iogisch ook.... je kijkt er naar uit je eigen huisje te hebben, zoaIs je een poosje terug scheef, en dat is ook heerIijk... maar toch begrijp ik heeI goed dat je je dan ineens reaIiseert wat er gebeurd is en gaat doemdenken. GeIukkig heb je een achterban waarop je terug kan vaIIen. Dat doet goed he? Heb ik ook hoor... heIe Iieve vriendinnen maar ja... aIs je dan weer aIIeen bent dan voeI je je toch eenzaam in je verdriet. UiteindeIijk moet je het toch zeIf doen. Dat is niet anders.
Meid, aIs ik iets voor je kan doen ?... Je mag me maiIen, msn-en aIs je daar behoefte toe voeIt. Ik heb je ook op andere topics zien schrijven en aItijd was je heeI sterk en overtuigd. Toch begrijp ik zo goed dat het om de dooie donder niet meevaIt aIIemaaI en ook jij in een mega-dip beIandt.
Ik heb geschreven op het oogkIeppenforum... Binnenkort doe ik hier een update.
Sterkte, Iieve Miss Thang en koppie op hoor.
Ik denk aan je!
Iiefs,
Thirza
zondag 29 juli 2007 om 23:13
Lieve Miss Thang
We hebben elkaar nog niet echt 'gesproken' op het forum, maar ik lees altijd je stukjes hier op het topic. En omdat je je vandaag zo klote voelt wil ik je een hele dikke *;:R geven.
Kan me voorstellen dat het zo spannend is allemaal, en als je tranen hoog zitten en je hebt zo'n dag als vandaag heb je echt even anderen om je heen nodig. Fijn om te lezen dat je zulke vrienden hebt.
Hoop dat je goed slaapt vannacht,
veel liefs! O+
We hebben elkaar nog niet echt 'gesproken' op het forum, maar ik lees altijd je stukjes hier op het topic. En omdat je je vandaag zo klote voelt wil ik je een hele dikke *;:R geven.
Kan me voorstellen dat het zo spannend is allemaal, en als je tranen hoog zitten en je hebt zo'n dag als vandaag heb je echt even anderen om je heen nodig. Fijn om te lezen dat je zulke vrienden hebt.
Hoop dat je goed slaapt vannacht,
veel liefs! O+
dinsdag 31 juli 2007 om 13:01
Lieve meiden,
Dank je wel voor jullie lieve woorden, dat helpt wel, de traantjes rollen nu, hoor!
.
Het gaat wel weer iets beter met me, maar ik geloof toch echt dat de laatste loodjes het zwaarst wegen. Ik ben er inmiddels ook achtergekomen dat mijn x zich heeft ingeschreven op een datingsite en daar inmiddels ook al intensief contact heeft met iemand. Lekker dan! En terwijl hij tegen mij nog wel zo'n grote mond had dat ie voorlopig niemand anders hoefde. En als ie nou nog iemand tegen het lijf gelopen was in de kroeg ofzo, tja, dat kan dan altijd gebeuren, maar om nou actief je in te schrijven op een datingsite.... Dat vind ik nou niet echt 'ik hoef voorlopig nog geen nieuwe relatie'. Ik wil hem graag even tussen neus en lippen door laten weten dat ik dit weet, gewoon om te laten weten dat ik niet achterlijk ben, en dat ik dat stiekeme gedoe heus wel in de gaten heb. Wat vinden jullie? Is dat kinderachtig? Daarnaast wil ik hem ook graag nog op het hart drukken die nieuwe vrouw niet meteen in het leven van die kleine toe te laten, omdat ik dat veeeeeel te vroeg vind. Maar ja, al zou hij dat beloven, zijn woorden zijn toch geen zak meer waard, hij heeft zich nog nooit aan zijn woord gehouden. Ik voel me zo machteloos nu!!!
Hoe gaat het verder met de andere dames hier? Thirza, hoe is het met jou? Dubio?? En Leo, waar ben je?
Dank je wel voor jullie lieve woorden, dat helpt wel, de traantjes rollen nu, hoor!
.Het gaat wel weer iets beter met me, maar ik geloof toch echt dat de laatste loodjes het zwaarst wegen. Ik ben er inmiddels ook achtergekomen dat mijn x zich heeft ingeschreven op een datingsite en daar inmiddels ook al intensief contact heeft met iemand. Lekker dan! En terwijl hij tegen mij nog wel zo'n grote mond had dat ie voorlopig niemand anders hoefde. En als ie nou nog iemand tegen het lijf gelopen was in de kroeg ofzo, tja, dat kan dan altijd gebeuren, maar om nou actief je in te schrijven op een datingsite.... Dat vind ik nou niet echt 'ik hoef voorlopig nog geen nieuwe relatie'. Ik wil hem graag even tussen neus en lippen door laten weten dat ik dit weet, gewoon om te laten weten dat ik niet achterlijk ben, en dat ik dat stiekeme gedoe heus wel in de gaten heb. Wat vinden jullie? Is dat kinderachtig? Daarnaast wil ik hem ook graag nog op het hart drukken die nieuwe vrouw niet meteen in het leven van die kleine toe te laten, omdat ik dat veeeeeel te vroeg vind. Maar ja, al zou hij dat beloven, zijn woorden zijn toch geen zak meer waard, hij heeft zich nog nooit aan zijn woord gehouden. Ik voel me zo machteloos nu!!!
Hoe gaat het verder met de andere dames hier? Thirza, hoe is het met jou? Dubio?? En Leo, waar ben je?
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
donderdag 2 augustus 2007 om 22:31
Lieve Miss Thang,
Hoe gaat het nu met jou?
Kan me heel goed voorstellen dat het je raakt dat jouw ex zich inschreef op een datingsite en dan ook nog met iemand kontakt heeft. Dat doet, hoe dan ook, zeer. Net alsof "jullie" niets betekend heeft. Juist inderdaad wat je schrijft... dat actief op zoek gaan ipv het aan het toeval overlaten. Veel mannen, wat ik merk althans, kunnen moeilijk alleen zijn en zullen actief op zoek gaan. Ik heb dat ook gemerkt in mijn familie/vrienden- en kennissenkring. Alsof ze wanhopig zijn!
Heb je hem inmiddels al laten weten dat je het weet? En zo ja, hoe was zijn reactie? Frappant wel dat wij dan ook direct aan de gevolgen denken met betrekking tot onze kinderen. Ik huiver daar ook voor. Ik hoop dat jouw ex, mocht hij iemand vinden, wel zo verstandig is niet direct jullie kindje erin te betrekken.
Mijn x deed dat ook. Ik had het woord scheiding nog niet uitgesproken of hij ging actief op zoek. In mijn geval werkt dat ergens wel in mijn voordeel, want een "blije" x, betekent voor mij rust. Maar goed.. mijn x is jouw ex niet. Tóch voelde dat bij mij ook niet goed. Alsof ik zomaar aan de kant gezet werd. Ingewisseld oid. Hij heeft boven zijn computer. Ik weet (hij niet, want heeft weinig verstand van computers) hoe ik zijn msn-gesprekken kan lezen. Toch doe ik dat niet, want weet dat ik dat niet leuk ga vinden.
Lieve Leo, ik mis jouw berichten... niet alleen op dit topic maar ook op de anderen aan deze kant. Ze zijn zo leerzaam en weldoordacht. Berichten waar iedereen iets aan heeft en op zichzelf kan betrekken... Ik heb elders wel een berichtje van jou gelezen en begrijp je helemaal hoor*;
Hier gaat het nog altijd hetzelfde.. X heeft nu zelf een advocaat genomen en staat er achter dat het huis verkocht gaat worden. Het verzoekschrift is iig ingediend. X heeft post ontvangen van de rechtbank maar wat daar in staat weet ik niet. Soms ben ik vrij passief en laat het op me afkomen. Alsof de energie mij ontbreekt. Nou ja, niet alsof... de energie ontbreekt me vaak ook. Behalve mijn werk, zijn er de kinderen, het huishouden en zo verder.... Dat vind ik wel jammer.... het liefst zou ik mezelf een schop onder mijn kont verkopen.
X kan het niet verkroppen dat hij me niet meer kan bereiken. Met mijn verjaardag werd ik door vrienden mee uit eten genomen. Ik zou het niet vieren. X had vantevoren gevraagd of ik met hem uit eten wilde waarop ik nee gezegd heb. Hij kon het niet uitstaan dat ik met die vrienden mijn verjaardag wél vierde. Hij belde zijn vader later verdrietig op en vertelde hem dat hij het gevoel had alsof ik vreemdging. Nou ja, gekker moet het niet worden! Tegen een andere vriendin van mij vertelde hij dat hij vond dat ik zo anders was... Dat vind hij omdat ik in tegenstelling tot "vroeger" hem met rust laat, mijn eigen dingen doe en vooral ook veel weg ben. Als ik weg ben dan weet hij niet waar ik uithang. Hij kan dat niet hebben. Hij ziet het liefst een Thirza die als moeder de vrouw thuis zit.. Die tijd hebben we dus echt gehad ;)
Dubio..Voor jou een hele dikke knuffel. *;
Liefs allemaal van mij,
Thirza
vrijdag 3 augustus 2007 om 16:49
Lieve Thirza,
Ik heb een heel verhaal getypt, druk op enter per ongeluk en ik knal helemaal uit het forum en mijn verhaal is natuurlijk weg.
Het ontbreekt me nu aan de tijd om weer heel uitgebreid te zijn. Ik hoop niet dat je dacht dat ik klaar was met jou of de andere vrouwen hier, dat is zeker niet zo.
Ik ga proberen om vanavond weer even een wat langer verhaal te schrijven.
Miss Thang, ik snap volkomen dat je baalt van je ex op een datingsite. Dat zijn ook van die abstracte dingen waar je nog helemaal aan moet wennen na het uit elkaar gaan. Je kunt niks veranderen aan de situatie, behalve proberen er een heel eind vandaan te blijven omdat je er eenvoudigweg niks mee kunt. Maar dat het pijn doet, dat kan ik heel erg goed begrijpen.
Veel liefs!
Leo
Ik heb een heel verhaal getypt, druk op enter per ongeluk en ik knal helemaal uit het forum en mijn verhaal is natuurlijk weg.
Het ontbreekt me nu aan de tijd om weer heel uitgebreid te zijn. Ik hoop niet dat je dacht dat ik klaar was met jou of de andere vrouwen hier, dat is zeker niet zo.
Ik ga proberen om vanavond weer even een wat langer verhaal te schrijven.
Miss Thang, ik snap volkomen dat je baalt van je ex op een datingsite. Dat zijn ook van die abstracte dingen waar je nog helemaal aan moet wennen na het uit elkaar gaan. Je kunt niks veranderen aan de situatie, behalve proberen er een heel eind vandaan te blijven omdat je er eenvoudigweg niks mee kunt. Maar dat het pijn doet, dat kan ik heel erg goed begrijpen.
Veel liefs!
Leo
vrijdag 3 augustus 2007 om 23:27
Hee die Ieo,
Oh wat eIIendig ... ik ken het.... dan ontbreekt je ook de moed om weer opnieuw het heIe verhaaI te typen. :(
Mijn Iaptop is sowieso aan vervanging toe. WeI baIen want deze, nu 2 haIf jr. oud (toen heeI duur gekocht), is tijdens de garantie-periode aI 2 x teruggegaan. Nu doet ie weer zo raar... hij Ieeft zijn eigen Ieven... er weigert sowieso een Ietter en dan moet ik die Ietter ergens vandaan haIen en kopieren en pIakken. Schiet ook niet op aIs ik een Iang verhaaI wiI gaan typen. Virus oid kan het ook aI niet zijn, want ik heb een abonnement op Norton... Ben dus druk op zoek naar een nieuwe... maar ja, zoveeI aanbod en ga dus niet over 1 nacht ijs.
Meid, doe rustig aan en post wanneer je Iekker de tijd hebt en zin hebt. Hier gaat ie nu Iekker. Mooie dagen in het verschiet waarvan we voIop gaan genieten. Ik hoop jij ook?
SIaap Iekker*;
Iiefs,
Thirza
Oh wat eIIendig ... ik ken het.... dan ontbreekt je ook de moed om weer opnieuw het heIe verhaaI te typen. :(
Mijn Iaptop is sowieso aan vervanging toe. WeI baIen want deze, nu 2 haIf jr. oud (toen heeI duur gekocht), is tijdens de garantie-periode aI 2 x teruggegaan. Nu doet ie weer zo raar... hij Ieeft zijn eigen Ieven... er weigert sowieso een Ietter en dan moet ik die Ietter ergens vandaan haIen en kopieren en pIakken. Schiet ook niet op aIs ik een Iang verhaaI wiI gaan typen. Virus oid kan het ook aI niet zijn, want ik heb een abonnement op Norton... Ben dus druk op zoek naar een nieuwe... maar ja, zoveeI aanbod en ga dus niet over 1 nacht ijs.
Meid, doe rustig aan en post wanneer je Iekker de tijd hebt en zin hebt. Hier gaat ie nu Iekker. Mooie dagen in het verschiet waarvan we voIop gaan genieten. Ik hoop jij ook?
SIaap Iekker*;
Iiefs,
Thirza
zondag 5 augustus 2007 om 09:21
Lieve Thirza,
Ik hoop dat het nu goed gaat met posten.
Ik wil even terugkomen op de band tussen jou en je zus en jouw wens om steun van haar te ontvangen;
Ik heb, nadat mijn moeder stierf, de zorg voor mijn vader overgenomen. Ik kookte dageIijks voor hem en hieId zijn huisje bij. Mijn pap had toen een eigen bedrijf en eIke zaterdag zorgde ik ervoor dat hij, nadat hij een week keihard gewerkt had, in een warm en schoon huis kwam. De rest (broertje en zusjes) vonden dat onzin want hij moest dat zeIf maar doen. Hij was voIwassen. Daar dacht ik anders over en ik deed dat met Iiefde. Gaanderweg Ieerde hij Iangzaam voor zichzeIf te zorgen waardoor ik hem een beetje Ios kon Iaten. Daar waren de eerste irritaties... ik zorgde voor ons pa de rest Iiet het afweten.
Maar dat grafje. Mijn pa stierf in 2005 en werd begraven bij mijn moeder. Samen deIen ze een graf. Ik wiIde per se dat het grafje verzorgd zou bIijven. Ik wist immers hoe beIangrijk ons pa dat vond! Zijn Iaatste woorden waren dan ook een paar dagen voordat hij stierf, op een briefje geschreven want praten kon hij niet meer "zorg voor bIoemen voor mama, ik betaaI ze weI"
Dit bovenstaande stuk Thirza heb ik even uit een van jouw laatste postings genomen. Als ik, als buitenstaander, dit lees, begrijp ik waarom jouw zus nu geen haast heeft om jou te steunen. Daarmee bedoel ik niet dat ik dat ok vind, ik bedoel alleen dat ik zie dat er oud zeer zit bij haar én bij jou, waardoor het moeilijk is elkaar in zware tijden bij te staan.
Jij voelt wrok naar haar, vindt dat ze zich niet als liefdevolle dochter heeft opgesteld en dat het leeuwendeel van het werk op jouw schouders neerkwam. Zij zal dat anders zien of het gevoel hebben het bij jou toch niet goed te kunnen doen.
De rode zinnen heb ik er uit gehaald omdat ze duidelijk aangeven dat jij je best hebt gedaan en de rest van de familie niet. Dat is jouw gevoel dus dan is dat zo. Zij staan daar anders in of hebben misschien nu wel veel onuitgesproken spijt die ze niet met jou delen om zich niet kwetsbaar op te hoeven stellen, iets waar veel mensen het verdomd moeilijk mee hebben.
Het volgende stuk is wat mij betreft belangrijk omdat het volgens mij zo'n beetje aangeeft hoe jouw verwachtingspatroon in elkaar zit en je misschien meer inzicht geeft in de manier waarop je jouw wensen en dromen en verwachtingen op een ander projecteert.
Jij deed wat jij deed voor jouw ouders met liefde. Met liefde lieve schat en die laat zich niet dwingen, die liefde. Je kunt een ander niet dwingen hetzelfde te doen wat jij doet in de naam van de liefde want jij gaat - al we kijken naar je relatie met X - ver voor de liefde. Bij een ander ligt die grens lager, iets wat voor jou moeilijk te begrijpen is omdat jij niet zo in elkaar zit.
Jij vond dat jij moest doen wat je deed voor je ouders en je deed het ook. Dat kun je van een ander niet verwachten. Je kúnt het wel maar zult teleurgesteld worden, zoals nu in je zus, zoals nu in X voor wie je ook al twintig jaar je best doet en die je nu letterlijk bespuugt, alsof je nooit een poot voor hem hebt uitgestoken, alsof je niet je nek hebt uitgespoken en je hele ziel en zalligheid in jullie relatie hebt gestoken.
Zodra je van een ander verwacht wat je van jezelf eist en verwacht krijg je teleurstelling op teleurstelling te verwerken.
Snap je wat ik bedoel?
Terug naar je zus. Om schoon schip te maken zullen jullie elkaar moeten vergeven. Om te voorkomen dat dit een zweverig niemendal zinnetje wordt die je slechts als tegelwijsheid in de plee kunt hangen, zal ik je uitleggen wat ik er mee wil zeggen;
Soms gebeuren dingen tussen mensen die een hele goede band zouden moeten hebben (bijvoorbeeld in families) waardoor er een verwijdering ontstaat. Die verwijdering zorgt voor alleen nog maar meer verwijdering, tot het moment dat je elkaar niets te vertellen hebt en niet van elkaar op aan kunt, ook als je dat even heel erg nodig hebt, zoals jij nu. Er zit te veel ruis op de lijn tussen jou en je zus, die ruis moet weg voordat jullie weer steun kunnen zijn voor elkaar.
Als je op je zus gaat zitten wachten tot zij je de helpende had toesteekt dan kun je lang wachten ben ik bang. Jij zult dus om hulp moeten vragen en haar vertellen dat je niet kwaad meer op haar bent, haar vergeeft en het fijn zou vinden als zij jou ook zou vergeven. Snap je wat ik bedoel zonder over je nek te gaan?
Alleen als je achter je laat wat er is gebeurt zie ik de band tussen jou en je zus weer goed worden, niet als jullie elkaar dingen blijven verwijten want ondanks dat jij altijd klaar stond voor je ouders en zij niet, zal zij waarschijnlijk ook haar redenen hebben om wrokgevoelens te hebben naar jou toe, ook al ben jij het daar niet mee eens, dat is dan háár gevoel en haar waarheid en dus voor haar waar.
Of het werkt moet de tijd uitwijzen maar het zou een begin kunnen zijn van een betere verstandhouding en jij merkt nu dat jij je zus wel degelijk nodig hebt, iets wat je misschien niet had gedacht van te voren.
Over X kan ik weinig meer zeggen dan dat ik hoop dat je snel ergens terecht kunt met je meiden, of dat hij weggaat, het liefst voorgoed en naar de Mokerhei, of verder, in ieder geval een eind bij jou en de kinderen uit de buurt. Dat je het zwaar vindt, dat je het soms niet meer ziet zitten zelfs, dat je je zwak voelt dat kan ik ontzettend goed begrijpen. Dit is een uitputtingsslag die je practisch alleen moet volbrengen en die je vol moet zien te houden omdat er geen alternatief is. De weg terug is afgesloten en kan wel weer open maar dan ga je echt alles kwijtraken wat je in de afgelopen jaren met zoveel moeite hebt op weten te bouwen en vast hebt weten te houden, namelijk je eigenwaarde.
Ik hoop je snel weer te lezen en ik sla mijn armen om je heen.
Leo
zondag 5 augustus 2007 om 09:24
Ach lieve meid toch......Natuurlijk doet het pijn als je oude liefde verder gaat met leven en op zoek gaat naar nieuwe liefde. Dat is toch ontzetted logisch? Zelfs al was het niet goed tussen jou en je ex, het blijf toch JOUW ex en dus een beetje van jou voor altijd en eeuwig.
Lieve meiden,
Dank je wel voor jullie lieve woorden, dat helpt wel, de traantjes rollen nu, hoor!
Het gaat wel weer iets beter met me, maar ik geloof toch echt dat de laatste loodjes het zwaarst wegen. Ik ben er inmiddels ook achtergekomen dat mijn x zich heeft ingeschreven op een datingsite en daar inmiddels ook al intensief contact heeft met iemand. Lekker dan! En terwijl hij tegen mij nog wel zo'n grote mond had dat ie voorlopig niemand anders hoefde. En als ie nou nog iemand tegen het lijf gelopen was in de kroeg ofzo, tja, dat kan dan altijd gebeuren, maar om nou actief je in te schrijven op een datingsite.... Dat vind ik nou niet echt 'ik hoef voorlopig nog geen nieuwe relatie'. Ik wil hem graag even tussen neus en lippen door laten weten dat ik dit weet, gewoon om te laten weten dat ik niet achterlijk ben, en dat ik dat stiekeme gedoe heus wel in de gaten heb. Wat vinden jullie? Is dat kinderachtig? Daarnaast wil ik hem ook graag nog op het hart drukken die nieuwe vrouw niet meteen in het leven van die kleine toe te laten, omdat ik dat veeeeeel te vroeg vind. Maar ja, al zou hij dat beloven, zijn woorden zijn toch geen zak meer waard, hij heeft zich nog nooit aan zijn woord gehouden. Ik voel me zo machteloos nu!!!
Hoe gaat het verder met de andere dames hier? Thirza, hoe is het met jou? Dubio?? En Leo, waar ben je?
Het went hoor, echt, dat klinkt heel raar misschien maar op een gegeven moment dan merk je dat het minder pijn gaat doen als je hoort over je ex en zijn nieuwe liefde. Zeker als er ook voor jou weer liefde is maar dat dat nu pijn doet en dat je maag een slag in de rondte draait als je er aan denkt, je ex met een ander, helemaal te begrijpen.
Hoe is het inmiddels met je?
Leo
zondag 5 augustus 2007 om 10:15
Goedemorgen lieve internet-vriendinnetjes van me,
Leo, wat heb je het allemaal weer mooi verwoord. Ook al richt je je niet direct tot mij, toch geeft het me veel kracht.
Ik put sowieso ontzettend veel kracht uit al jullie verhalen.
Thirza, hoe staan de zaken inmiddels bij jullie? Het lijkt erop dat je X iets begint toe te geven, toch? (verkopen van huis). En met je zus? Ga je het advies van Leo ter harte nemen? Ik heb door heel deze toestand wel ontdekt dat je je familie heel hard nodig kunt hebben, en dat er eigenlijk niemand zo trouw aan je is als je eigen bloed. Ik hoop dus met heel mijn hart dat jij en je zus het nog kunnen bijleggen. Ik gun het je!
Dubio, meis, ik denk aan je! Laat je nog eens iets van je horen?
Na een aantal heel turbulente dagen zit ik inmiddels in mijn nieuwe huisje, achter een computer met internetverbinding. Het gaat inmiddels weer een stuk beter. X liegt dat ie barst over zijn nieuwe 'liefde', en ben nog steeds aan het bedenken hoe (en of) ik hem daarop zal aanspreken. Een vriendin van me raadt me aan gewoon te zeggen dat ik zijn e-mail gelezen heb, en dat ik dus weet dat ie liegt. Dat mijn lezen van zijn e-mail net zo erg is als zijn liegen. Misschien doe ik dat wel. Ik heb nu het gevoel dat hij me minder kan 'pakken', ik zit nu lekker veilig hier. Wat vinden jullie? Zou ik dat doen?
Het verhuizen zelf was erg traumatisch (en natuurlijk was X 'm gesmeerd om het maar niet onder ogen te hoeven zien, hij had zelfs afgelopen weekend een blind date met zijn internetgevalletje!). Ik heb vrijdag dus met mijn moeder al mijn spulletjes in zitten pakken, en dat was heel zwaar. Zodra we in mijn nieuwe huisje waren, ging het meteen beter. Mijn nieuwe huis is heel wit en licht, en als ik dan in mijn oude huis binnenstap, is het daar ook zo donkerl, letterlijk en figuurlijk. Ergens wel mooi, dat dat zo is, het past ook goed bij de gevoelens die ik bij beide huizen heb. Ons oude huis is nooit echt mijn thuis geweest, alleen maar een plek waar ik woonde. Dit huis (mijn nieuwe dus) voelt nu al (met allemaal dozen om me heen enz.) al zo veel meer als thuis....... Ik denk dat ik hier wel prettig zal gaan wonen. Gisteren hebben we alle spullen overgebracht, en ook dat was pittig en moeilijk, het oude huis werd zo leeg, en mijn hart voelde ook zo leeg. Ik had zo graag gewild dat X er geweest was voor die ellende, ik wil zo graag dat hij ook dat rauwe van die pijn voelt. Ik hoop dus dat hij vanavond (als ie thuiskomt nadat hij ons kindje bij mij heeft gebracht) heel erg schrikt, en dat het hem dan ook begint te dagen hoe de vork in de steel steekt. Ik wil zo graag dat hij ook lijdt, is dat egoistisch?
Nou ja, ik ga hier nog wat rommelen, en alles een beetje in orde maken voor als mijn kleine lieverd vanavond hier komt. Ik wil het dan wel een beetje gezellig hebben, als een echt thuis!
Ik ben trouwens ook verschrikkelijk benieuwd hoe zij het allemaal gaat ervaren straks. Ik moet zelf dus nu weer sterk worden voor haar.
Dag lieve meiden, geniet van het heerlijke weer vandaag!
X,
MT
Leo, wat heb je het allemaal weer mooi verwoord. Ook al richt je je niet direct tot mij, toch geeft het me veel kracht.
Ik put sowieso ontzettend veel kracht uit al jullie verhalen.
Thirza, hoe staan de zaken inmiddels bij jullie? Het lijkt erop dat je X iets begint toe te geven, toch? (verkopen van huis). En met je zus? Ga je het advies van Leo ter harte nemen? Ik heb door heel deze toestand wel ontdekt dat je je familie heel hard nodig kunt hebben, en dat er eigenlijk niemand zo trouw aan je is als je eigen bloed. Ik hoop dus met heel mijn hart dat jij en je zus het nog kunnen bijleggen. Ik gun het je!
Dubio, meis, ik denk aan je! Laat je nog eens iets van je horen?
Na een aantal heel turbulente dagen zit ik inmiddels in mijn nieuwe huisje, achter een computer met internetverbinding. Het gaat inmiddels weer een stuk beter. X liegt dat ie barst over zijn nieuwe 'liefde', en ben nog steeds aan het bedenken hoe (en of) ik hem daarop zal aanspreken. Een vriendin van me raadt me aan gewoon te zeggen dat ik zijn e-mail gelezen heb, en dat ik dus weet dat ie liegt. Dat mijn lezen van zijn e-mail net zo erg is als zijn liegen. Misschien doe ik dat wel. Ik heb nu het gevoel dat hij me minder kan 'pakken', ik zit nu lekker veilig hier. Wat vinden jullie? Zou ik dat doen?
Het verhuizen zelf was erg traumatisch (en natuurlijk was X 'm gesmeerd om het maar niet onder ogen te hoeven zien, hij had zelfs afgelopen weekend een blind date met zijn internetgevalletje!). Ik heb vrijdag dus met mijn moeder al mijn spulletjes in zitten pakken, en dat was heel zwaar. Zodra we in mijn nieuwe huisje waren, ging het meteen beter. Mijn nieuwe huis is heel wit en licht, en als ik dan in mijn oude huis binnenstap, is het daar ook zo donkerl, letterlijk en figuurlijk. Ergens wel mooi, dat dat zo is, het past ook goed bij de gevoelens die ik bij beide huizen heb. Ons oude huis is nooit echt mijn thuis geweest, alleen maar een plek waar ik woonde. Dit huis (mijn nieuwe dus) voelt nu al (met allemaal dozen om me heen enz.) al zo veel meer als thuis....... Ik denk dat ik hier wel prettig zal gaan wonen. Gisteren hebben we alle spullen overgebracht, en ook dat was pittig en moeilijk, het oude huis werd zo leeg, en mijn hart voelde ook zo leeg. Ik had zo graag gewild dat X er geweest was voor die ellende, ik wil zo graag dat hij ook dat rauwe van die pijn voelt. Ik hoop dus dat hij vanavond (als ie thuiskomt nadat hij ons kindje bij mij heeft gebracht) heel erg schrikt, en dat het hem dan ook begint te dagen hoe de vork in de steel steekt. Ik wil zo graag dat hij ook lijdt, is dat egoistisch?
Nou ja, ik ga hier nog wat rommelen, en alles een beetje in orde maken voor als mijn kleine lieverd vanavond hier komt. Ik wil het dan wel een beetje gezellig hebben, als een echt thuis!
Ik ben trouwens ook verschrikkelijk benieuwd hoe zij het allemaal gaat ervaren straks. Ik moet zelf dus nu weer sterk worden voor haar.
Dag lieve meiden, geniet van het heerlijke weer vandaag!
X,
MT
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
zondag 5 augustus 2007 om 13:04
Lieve Miss Thang,
Natuurlijk wil je dat hij lijdt! Vanzelfsprekend moet hij pijn hebben! Het is alleen zo jammer dat als je je daar erg mee bezighoudt jij vooral degene bent met pijn.
Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan maar hij is je verleden en met zijn heden heb je niks meer te maken. Hoe jij aan de info komt dat hij aan het daten is, met wie en waarom, het is allemaal niet belangrijk want het is niet jouw zaak.
Keihard zoals het hier staat en ik snap je verdriet maar toch is het belangrijk dat zo snel mogelijk accepteert dat zijn liefdesleven vanaf jullie scheiding niet meer iets is waar jij mee te maken hebt. Hij is je ex en hij leeft door en met wie hij dat doet mag hij helemaal zelf beslissen. Net als jij trouwens want dat is het mooie van het verhaal, ook jij bent weer vrij om te doen en laten wat je wil. Jullie zijn niet voor niets uit elkaar, jij woont niet voor niks in je witte, lichte huis, jij woont daar omdat het met jullie samen niet meer ging, om veel verschillende redenen.
Confronteer hem nergens mee, laat hem zijn gang gaan. Het is zíjn leven en dat leidt hij vanaf nu zonder jou. Hij moet niet liegen over jullie dochter, over de afspraken die jullie gemaakt hebben over haar en haar verzorging, voor de rest hebben jullie geen bemoeienis meer met elkaar. Dat is heel moeilijk en het zal pittig zijn om hem helemaal los te laten maar meid, je moet leren dat je nu weer alleen bent.
Ik weet dat ik je nu waarschijnlijk verdriet doe, dat wil ik natuurlijk niet en toch wil ik ook graag dat het heel snel tot je doordringt dat gescheiden betekent dat je gescheiden bent en dat de persoon met wie je nog niet al te lang geleden zelfs de pleeborstel deelde, nu iemand is met een eigen leven.
Sta jezelf niet te lang toe om wraakgevoelens te hebben, dat belemmert jou in je ontwikkeling en jij bent nu waar het om gaat ik jouw leven. Jij en je dochter, die er ook baat bij heeft als het goed met jou gaat.
Ik hoop dat jij ook geniet van de mooie dag lieverd.
X
Leo
Natuurlijk wil je dat hij lijdt! Vanzelfsprekend moet hij pijn hebben! Het is alleen zo jammer dat als je je daar erg mee bezighoudt jij vooral degene bent met pijn.
Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan maar hij is je verleden en met zijn heden heb je niks meer te maken. Hoe jij aan de info komt dat hij aan het daten is, met wie en waarom, het is allemaal niet belangrijk want het is niet jouw zaak.
Keihard zoals het hier staat en ik snap je verdriet maar toch is het belangrijk dat zo snel mogelijk accepteert dat zijn liefdesleven vanaf jullie scheiding niet meer iets is waar jij mee te maken hebt. Hij is je ex en hij leeft door en met wie hij dat doet mag hij helemaal zelf beslissen. Net als jij trouwens want dat is het mooie van het verhaal, ook jij bent weer vrij om te doen en laten wat je wil. Jullie zijn niet voor niets uit elkaar, jij woont niet voor niks in je witte, lichte huis, jij woont daar omdat het met jullie samen niet meer ging, om veel verschillende redenen.
Confronteer hem nergens mee, laat hem zijn gang gaan. Het is zíjn leven en dat leidt hij vanaf nu zonder jou. Hij moet niet liegen over jullie dochter, over de afspraken die jullie gemaakt hebben over haar en haar verzorging, voor de rest hebben jullie geen bemoeienis meer met elkaar. Dat is heel moeilijk en het zal pittig zijn om hem helemaal los te laten maar meid, je moet leren dat je nu weer alleen bent.
Ik weet dat ik je nu waarschijnlijk verdriet doe, dat wil ik natuurlijk niet en toch wil ik ook graag dat het heel snel tot je doordringt dat gescheiden betekent dat je gescheiden bent en dat de persoon met wie je nog niet al te lang geleden zelfs de pleeborstel deelde, nu iemand is met een eigen leven.
Sta jezelf niet te lang toe om wraakgevoelens te hebben, dat belemmert jou in je ontwikkeling en jij bent nu waar het om gaat ik jouw leven. Jij en je dochter, die er ook baat bij heeft als het goed met jou gaat.
Ik hoop dat jij ook geniet van de mooie dag lieverd.
X
Leo
zondag 5 augustus 2007 om 23:12
Dank je wel, lieve Leo, voor je wederom wijze woorden. Het is inderdaad keihard, maar wel de waarheid, en dat voel ik ook wel. We hebben vandaag een laatste lang gesprek gehad, waarin ik heb aangegeven dat het mij niets meer aangaat wat hij doet, dat het mij alleen om onze dochter gaat, en dat ik verder hoop dat hij gelukkig wordt. En ik heb aangegeven nu rust nodig te hebben, om voor mezelf alles op een rijtje te krijgen, en vooruit te gaan, en niet meer te lang stil te blijven staan bij het gebeurde. En inderdaad, makkelijk gezegd, nu moet ik met de uitvoering beginnen, maar volgens mij heb ik met dit gesprek vandaag een begin gemaakt.
To be continued.... (haha!)
To be continued.... (haha!)
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
