Relaties
alle pijlers
Dilemma! Scheiden of blijven?
zaterdag 19 mei 2007 om 22:21
Zal me eerst even kort voorstellen. Mijn naam is Thirza, 40 jr. en heb 2 kindjes. Ehm, da's wel erg kort.Ik zit met een dilemma waar ik al jaren mee zit. Ik dacht 100% zeker te zijn een juiste keuze gemaakt te hebben, en nu toch weer die twijfel.Ik ben al 22 jr. samen met x, waarvan de laatste 10 jr. niet meer echt gelukkig. Eigenlijk was er altijd wel wat. Altijd waren er andere vrouwen en in al die jaren is hij er nooit voor me geweest. Op een bepaald moment kwam ik er achter dat hij een ander had, dit was een heel jong buitenlands meisje dat hier illegaal was, telkens beloofde hij beterschap, waarna ik van anderen dan weer hoorde dat ze samen gezien waren. Hij "probeerde" van haar los te komen, maar dat lukte hem niet. Zelfs niet met hulp van anderen. Deze relatie van x met meisje heeft uiteindelijk zeker 6 jr. geduurd. Ergens wist x wel dat het haar te doen was om een verblijfsvergunning, maar toch wilde hij dat ook weer niet geloven omdat ze hem daarvan overtuigd had. Die meid wilde x iig per se, en begon mij thuis ook lastig te vallen.Hij was er ook niet toen mijn ouders overleden waar ik kapot van was, niet toen de meiden nog een stuk kleiner waren. Kortom, hij was er nooit voor me. Als hij er wel is dan is er altijd ruzie. Daarbij is hij erg agressief. Vaak verbaal agressief, soms ook fysiek. Dat laatste gelukkig niet dusdanig dat ik er letsel aan over houdt, maar toch! Hij is écht heel moeilijk om mee te leven. Zijn aard is negatief gestemd, heel egoistisch, zwartgallig en altijd ontevreden. Ben hem zo zat, pffff!Deze situatie ben ik toch langzamerhand gaan accepteren omdat x nooit thuis is en ik met mijn dochters ons eigen leven leiden. Op zich bevalt me dit "prima", maar als x er wel is dan wil hij, logisch misschien, wel sex hebben. Hij wil altijd sex en daar word ik maf van! Het staat me zo tegen! Telkens voel ik me dan rot als ik toch sex gehad had. Daarbij kan ik niet lief of normaal doen tegen hem. Er is gewoon altijd bonje! Ik schrik dat hij thuiskomt. Voor mij niet prettig maar ook zeker niet voor mijn kids.Nu ben ik zover, en er is echt zoveel meer gebeurd, dan ik uit kan leggen, dat ik een afspraak gemaakt heb bij een advocaat om te gaan scheiden. Was ik dagenlang overtuigd dat ik dit moest doen. Nu steekt de twijfel weer de kop op! Ook omdat x weer beterschap belooft. Iedereen die ik ken vraagt me af waarom ik nog bij hem ben. Ze vinden allemaal dat ik die stap moet nemen. Toch ben ik zo bang voor alles wat me te wachten staat. Wat mijn dilemma dus is:Enerzijds:vind ik het wel prima zo. Leef mijn eigen leven, kan tot op zekere hoogte financieel doen wat ik wil. Heb alle vrijheid. We hebben een mooie koopwoning. Ik doe sowieso wel leuke dingen. Oke... het is niet ideaal maar zo leef ik al jaren. Alles went tenslotte. Mijn kids hebben het zo enorm naar hun zin waar we wonen en dat vind ik ook niet onbelangrijk. Anderzijds:Ben ik zo enorm bang de stap te nemen! Ik heb een beetje het gevoel dat mijn leven dadelijk ophoudt en ik helemaal niets meer kan doen. Leef misschien dadelijk op bijstandnivo. Het huis zal verkocht moeten worden. Waar komen wij te wonen? Hoeveel is mijn inkomen? Ik geef grif toe dat ik geld belangrijk vind! Fout misschien, maar geld betekent voor mij wel een stuk vrijheid om leuke dingen te doen (wij rijden paard, dat is behoorlijk duur) en mooie kleding/dingen te kopen. Ben bijv. nu eenmaal gek op mooie kleding voor mijn kids en mezelf Kan me voorstellen dat degene die dit leest zo haar bedenkingen heeft hierover, maar ik probeer op een eerlijke manier mijn situatie te schetsen). Uiteraard vind ik een stap terug doen logisch en niet erg. Maar om nu te eindigen op "nul". Daarbij vind ik het allemaal zo "eng"; wat staat me te wachten, vind ik ooit een leuk iemand, etc..etc...Over de alimentatie die ik kan verwachten nog even het volgende: x heeft een niet al te hoog standaard inkomen. De extra dingen die we kunnen doen komen voort uit verdiensten die zwart zijn. Daarbij ben ik ook vreselijk onzeker geraakt door alles wat er gebeurd is. X had tenslotte al die jaren een relatie met een hele jonge mooie meid. Nu is er niets mis met mij hoor... Ben dan wel 40 maar wordt veel jonger geschat. X. accepteert onze scheiding overigens niet. Is geenzins van plan om mee te werken. Hij is zich kapot geschrokken omdat ik al zovaak gedreigd heb in het verleden en nu is het hem wel duidelijk dat ik het meen. Ik heb trouwens al zovaak tegen hem gezegd dat ik bij hem blijf voor de "zekerheid" en ik niet meer van hem houd. Hij gelooft dat niet... Hij is ervan overtuigd dat het tussen ons weer goed komt... Komt nu met beloftes waarvan ik weet dat hij ze niet waar kan maken. Daarbij......... ik hou niet meer van hem!Kortom............ herkent iemand de angst? Zijn er meiden die ondanks hun slechte huwelijk vanwege de consequenties bij hun partner blijven, zoals ik dat jaren deed? Ik weet het echt niet meer. Ik word gek van de stress over wat ik moet gaan doen.... Ik weet dat wanneer ik nu niet ga scheiden het er nooit meer van komt, maar het is ook zo gemakkelijk de situatie te handhaven. Van de andere kant wil ik ook weer voelen dat ik leef en tzt een echt leuke relatie krijgen.Tot zover... mijn verhaal. Hoop dat het duidelijk is... Lastig om een lang verhaal bondig en duidelijk te houden.Liefs,Thirzabewerkt door moderator,
zondag 5 augustus 2007 om 23:18
Hee Miss Thang,
Eindelijk je eigen huissie! Wow meid... en dan ook nog eens een heerlijk licht huisje waarin je je nu, ondanks nog veel niet op zijn plek staat, helemaal thuis voelt. Als dat geen goed teken is!? De rest van jouw post kom ik later op terug. Was laat thuis, heerlijk genoten van het zonnetje en morgen vroeg op...Desalnietemin.... een welgemeende felicitatie van mijn kant! Dikke knuffel hoor, meid!
maandag 6 augustus 2007 om 11:26
Lieve Thirza,
Het is helemaal niet erg om het over je band met je zus te hebben vind ik. Ik vind het zelfs interessant omdat ik de patronen herken die gevolgd werden. Mijn lange reactie van gisteren is hopelijk niet op je overgekomen als een terechtwijzing, zo was 'ie namelijk geensinds bedoeld. Ook ik ben vaak van; dat hoort gewoon zo, dat is normaal, dat doe je gewoon voor deze en gene.....Je stelt jezelf daar niet eens vragen over, het zou niet bij je opkomen iets níet te doen als het er volgens jou 'normaal' is om het wél te doen.
Ook het weggaan bij je man en weer teruggaan en de moeite die anderen daar mee hebben herken ik. Het is ook vreselijk iemand die je liefhebt met zijn/haar voet in een strik te zien stappen, vrijwíllig en er niets tegen kunnen doen. Je moet dan als buitenstaander wel ontzettend veel begrip op zien te brengen voor dingen die je niet begrijpt.
Ik heb het er veel over met anderen over de relaties waar ik in zat, waar jij en anderen in zitten en hoe lastig het is om daarvan los te komen. Veel mensen snappen daar niks van, begrijpen niet hoe je kunt blijven of zelfs terug wil keren naar iemand die tegen je liegt, je bedriegt, je pijn doet, je vernedert, die kortom nou niet bepaald lief is voor je. Hoe kún je dat ook uitleggen?
Ik probeer het wel eens. Ik probeer ook weleens uit te leggen dat juist omdat die persoon zo ongrijpbaar voor je is, juist omdát je zo hard moet werken voor je liefde, juist omdat je zo heel af en toe een glimp opvangt van hoe het zou kúnnen zijn en omdat de seks in dit soort relaties vaak een belangrijke rol speelt en seks de enige manier van communiceren is, je zo verslaafd aan die ander raakt. Ik raad de niet begrijpenden wel eens aan er boeken over te lezen. Mijn vriendinnen hebben dat ook gedaan, om me te begrijpen en dan nog vonden ze het moeilijk.
Dat jouw zus het op een gegeven moment dus opgegeven heeft, dat kan ik begrijpen, dat begrijp jij ook. Daarbij komt dan nog dat jullie gewoon heel verschillend zijn qua karakter (zie gebeuren met ouders en graf moeder). Zo krijg je misverstanden.
Een gesprek van vrouw tot vrouw, begrip tonen voor haar onbegrip, vergeving......het zou kunnen helpen. Wat denk jij?
Je man blijft gruwelijk. Het doet me goed dat het je niets doet zoals jij zich gedraagt, ik zou bijna zeggen 'houwe zo!'
Ik investeer graag tijd in je hoor, je bent het waard.
Het is helemaal niet erg om het over je band met je zus te hebben vind ik. Ik vind het zelfs interessant omdat ik de patronen herken die gevolgd werden. Mijn lange reactie van gisteren is hopelijk niet op je overgekomen als een terechtwijzing, zo was 'ie namelijk geensinds bedoeld. Ook ik ben vaak van; dat hoort gewoon zo, dat is normaal, dat doe je gewoon voor deze en gene.....Je stelt jezelf daar niet eens vragen over, het zou niet bij je opkomen iets níet te doen als het er volgens jou 'normaal' is om het wél te doen.
Ook het weggaan bij je man en weer teruggaan en de moeite die anderen daar mee hebben herken ik. Het is ook vreselijk iemand die je liefhebt met zijn/haar voet in een strik te zien stappen, vrijwíllig en er niets tegen kunnen doen. Je moet dan als buitenstaander wel ontzettend veel begrip op zien te brengen voor dingen die je niet begrijpt.
Ik heb het er veel over met anderen over de relaties waar ik in zat, waar jij en anderen in zitten en hoe lastig het is om daarvan los te komen. Veel mensen snappen daar niks van, begrijpen niet hoe je kunt blijven of zelfs terug wil keren naar iemand die tegen je liegt, je bedriegt, je pijn doet, je vernedert, die kortom nou niet bepaald lief is voor je. Hoe kún je dat ook uitleggen?
Ik probeer het wel eens. Ik probeer ook weleens uit te leggen dat juist omdat die persoon zo ongrijpbaar voor je is, juist omdát je zo hard moet werken voor je liefde, juist omdat je zo heel af en toe een glimp opvangt van hoe het zou kúnnen zijn en omdat de seks in dit soort relaties vaak een belangrijke rol speelt en seks de enige manier van communiceren is, je zo verslaafd aan die ander raakt. Ik raad de niet begrijpenden wel eens aan er boeken over te lezen. Mijn vriendinnen hebben dat ook gedaan, om me te begrijpen en dan nog vonden ze het moeilijk.
Dat jouw zus het op een gegeven moment dus opgegeven heeft, dat kan ik begrijpen, dat begrijp jij ook. Daarbij komt dan nog dat jullie gewoon heel verschillend zijn qua karakter (zie gebeuren met ouders en graf moeder). Zo krijg je misverstanden.
Een gesprek van vrouw tot vrouw, begrip tonen voor haar onbegrip, vergeving......het zou kunnen helpen. Wat denk jij?
Je man blijft gruwelijk. Het doet me goed dat het je niets doet zoals jij zich gedraagt, ik zou bijna zeggen 'houwe zo!'
Ik investeer graag tijd in je hoor, je bent het waard.
dinsdag 7 augustus 2007 om 23:20
Ik vind het weI oke het nieuwe forum! WeI wennen inderdaad, maar dat gaat vast sneI. Ik vind het zeker ook heeI veeI voordeIen hebben.
Jouw post kwam niet over aIs een terechtwijzing hoor, Ieo. En daarbij mag jij mij terechtwijzen omdat aIs jij dat aI doet, jij dat ook met de beste bedoeIingen doet.. Voor mij is het ook interessant te Ieren waarom ik over bepaaIde dingen, zoaIs ik schreef, heeI anders denk dan mijn famiIie. Ik kan er soms echt met mijn verstand niet bij dat ze zo "makkeIijk" denken. WeIIicht is het zo dat ik daarom ook zo Iang doorgesukkeId heb in mijn reIatie en daarin een bepaaId verband te zien is. Ik Iaat het heIe zusjesverhaaI voorIopig op zijn beIoop. Ze is nu ook op vakantie. Ik ben iig niet van pIan contact met haar op te nemen. Ik vind dat de baI bij haar Iigt. Ze weet dat ik jarig geweest ben tijdens haar vakantie, ze stuurde een kaartje dat ze na haar vakantie mij zou beIIen om bij te babbeIen. Haar kennende, gezien haar eerdere beIoftes, komt daar weinig van terecht. Ik wacht het af... ik had ook aI zovaak een maiI naar haar "kIaarstaan" wat ik dan, Godzijdank, achteraf niet verzonden heb. Mocht ze beIIen dan zaI ik haar wéI verteIIen, aIs het me Iukt op een verstandige en voIwassen manier, hoe ik er over denk.
Het is idd moeiIijk uit te Ieggen waarom je bij zo'n man bIijft. Nu heb ik daar een beetje inzicht in gekregen, maar had dat voor die tijd ook niet. Probeer een ander, dat dan maar eens duideIijk te maken. Ik vind het nog aItijd moeiIijk aIs x Iief doet. Dan voeI ik eventjes een soort van medeIijden, dat hij zichzeIf ook niet gemaakt heeft. GeIukkig, of misschien ook juist niet geIukkig is het zo dat aIs ik maar heeI eventjes Iief terug doe, hij dat vertaaIt in seks. GeIukkig in de zin van.... dan weet je weer waarom je de stap genomen hebt.... Niet geIukkig omdat ik ook echt niet Iief tegen hem kan doen want aIs ik hem 1 vinger geef... de rest hoef ik niet uit te Ieggen. Dat geId dus ook aIs ik een normaaI gesprek met hem wiI aangaan... Dat kan bijna niet! Hij begint met heeI dicht naast me te zitten, gaat dan ook aan me zitten. Ik waarschuw hem dan, maar dan is het "goede" gesprek ook voorbij want dan is er weer ruzie... Over seks.
Gisternacht en afgeIopen nacht heb ik geen oog dichtgedaan. Het was zo druk in mijn hoofd. Gisteren op mijn werk knaIIende hoofd- en nekpijn. Ik zag gewoon sterretjes en de Ietters op mijn beeIdscherm danste voor mijn ogen. Vanmorgen heb ik me ziekgemeId. Ik kon het écht niet opbrengen en zat er heIemaaI doorheen. ZiekmeIden doe ik bijna nooit. Zat vanmorgen nog weI in dubio omdat er dan 2 coIIega's op het werk zijn die samen een groot confict hebben. 1 van die coIIega's (mijn aIIerIiefste coIIega) is dan bIij dat ik er ben en ik had ff het idee dat ik het die coIIega niet aan kon doen.
Vandaag een enorme offday...Zo'n dag waarin je zweIgt in zeIfmedeIijden en denkt dat je Ieven voorbij is. Tranen zaten constant hoog. In de namiddag knapte ik op en ben toen de Iinnenkasten van de meiden op gaan ruimen. Vanmorgen, en daar heb ik toch spijt van, fikse ruzie gehad of Iiever gezegd gemaakt met dochter D. Dat ik haar terechtwees had ze weI verdiend, het ging over haar eigen rommeI opruimen, maar ik werd té boos. Nu is ze Iogeren bij haar opa. Had haar net aan de teIefoon en heb mijn excuses aangeboden. Ik heb haar nog heeI bIij kunnen maken omdat ik haar caaf gewassen heb, nageItjes geknipt heb en urenIang op schoot, gewikkeId in badhandoeken om te drogen, gehad heb.
Miss Thang.... ik Ias je bericht die nu verdwenen is.... wat bij mij is bIijven hangen is dat je nog het e.e.a. op je Iever had??? Gaat ie met jou? Beetje gesetteId aI in je nieuwe huisje?
Koetje Boe... tijd geIeden postte je hier en het ging niet goed met jou... Mocht je dit Iezen... Iaat nog eens van je horen?
EIeonora... dank je weI voor het schrijven.... Je Ieest zoveeI tussen de regeIs door... Knap jouw inzichten!
Dikke knuffeI,
Thirza
Jouw post kwam niet over aIs een terechtwijzing hoor, Ieo. En daarbij mag jij mij terechtwijzen omdat aIs jij dat aI doet, jij dat ook met de beste bedoeIingen doet.. Voor mij is het ook interessant te Ieren waarom ik over bepaaIde dingen, zoaIs ik schreef, heeI anders denk dan mijn famiIie. Ik kan er soms echt met mijn verstand niet bij dat ze zo "makkeIijk" denken. WeIIicht is het zo dat ik daarom ook zo Iang doorgesukkeId heb in mijn reIatie en daarin een bepaaId verband te zien is. Ik Iaat het heIe zusjesverhaaI voorIopig op zijn beIoop. Ze is nu ook op vakantie. Ik ben iig niet van pIan contact met haar op te nemen. Ik vind dat de baI bij haar Iigt. Ze weet dat ik jarig geweest ben tijdens haar vakantie, ze stuurde een kaartje dat ze na haar vakantie mij zou beIIen om bij te babbeIen. Haar kennende, gezien haar eerdere beIoftes, komt daar weinig van terecht. Ik wacht het af... ik had ook aI zovaak een maiI naar haar "kIaarstaan" wat ik dan, Godzijdank, achteraf niet verzonden heb. Mocht ze beIIen dan zaI ik haar wéI verteIIen, aIs het me Iukt op een verstandige en voIwassen manier, hoe ik er over denk.
Het is idd moeiIijk uit te Ieggen waarom je bij zo'n man bIijft. Nu heb ik daar een beetje inzicht in gekregen, maar had dat voor die tijd ook niet. Probeer een ander, dat dan maar eens duideIijk te maken. Ik vind het nog aItijd moeiIijk aIs x Iief doet. Dan voeI ik eventjes een soort van medeIijden, dat hij zichzeIf ook niet gemaakt heeft. GeIukkig, of misschien ook juist niet geIukkig is het zo dat aIs ik maar heeI eventjes Iief terug doe, hij dat vertaaIt in seks. GeIukkig in de zin van.... dan weet je weer waarom je de stap genomen hebt.... Niet geIukkig omdat ik ook echt niet Iief tegen hem kan doen want aIs ik hem 1 vinger geef... de rest hoef ik niet uit te Ieggen. Dat geId dus ook aIs ik een normaaI gesprek met hem wiI aangaan... Dat kan bijna niet! Hij begint met heeI dicht naast me te zitten, gaat dan ook aan me zitten. Ik waarschuw hem dan, maar dan is het "goede" gesprek ook voorbij want dan is er weer ruzie... Over seks.
Gisternacht en afgeIopen nacht heb ik geen oog dichtgedaan. Het was zo druk in mijn hoofd. Gisteren op mijn werk knaIIende hoofd- en nekpijn. Ik zag gewoon sterretjes en de Ietters op mijn beeIdscherm danste voor mijn ogen. Vanmorgen heb ik me ziekgemeId. Ik kon het écht niet opbrengen en zat er heIemaaI doorheen. ZiekmeIden doe ik bijna nooit. Zat vanmorgen nog weI in dubio omdat er dan 2 coIIega's op het werk zijn die samen een groot confict hebben. 1 van die coIIega's (mijn aIIerIiefste coIIega) is dan bIij dat ik er ben en ik had ff het idee dat ik het die coIIega niet aan kon doen.
Vandaag een enorme offday...Zo'n dag waarin je zweIgt in zeIfmedeIijden en denkt dat je Ieven voorbij is. Tranen zaten constant hoog. In de namiddag knapte ik op en ben toen de Iinnenkasten van de meiden op gaan ruimen. Vanmorgen, en daar heb ik toch spijt van, fikse ruzie gehad of Iiever gezegd gemaakt met dochter D. Dat ik haar terechtwees had ze weI verdiend, het ging over haar eigen rommeI opruimen, maar ik werd té boos. Nu is ze Iogeren bij haar opa. Had haar net aan de teIefoon en heb mijn excuses aangeboden. Ik heb haar nog heeI bIij kunnen maken omdat ik haar caaf gewassen heb, nageItjes geknipt heb en urenIang op schoot, gewikkeId in badhandoeken om te drogen, gehad heb.
Miss Thang.... ik Ias je bericht die nu verdwenen is.... wat bij mij is bIijven hangen is dat je nog het e.e.a. op je Iever had??? Gaat ie met jou? Beetje gesetteId aI in je nieuwe huisje?
Koetje Boe... tijd geIeden postte je hier en het ging niet goed met jou... Mocht je dit Iezen... Iaat nog eens van je horen?
EIeonora... dank je weI voor het schrijven.... Je Ieest zoveeI tussen de regeIs door... Knap jouw inzichten!
Dikke knuffeI,
Thirza
dinsdag 7 augustus 2007 om 23:35
Thirza,
Eindelijk weer eens bij gelezen, want ben o.a. op vakantie geweest. Vandaar mijn lange afwezigheid :-) Ik heb er van genoten en was er ook écht keihard aan toe!! De vakantie heeft mij goed gedaan, sterker nog heb voor mijzelf een flink aantal dingen op een rijtje kunnen zetten en dat geeft wel rust! Dat zorgde er ook voor dat ik niet zo'n behoefte had om hier te schrijven. Niet vanwege jullie hoor, maar net alsof ik het niet meer nodig had en het zelf kan redden. En dat geeft een goed gevoel!! Nogmaals, dat heeft niets maar dan ook helemaal niets met jullie te maken, maar meer dat ik weer een stapje verder ben. Het zal gerust nog wel eens gebeuren dat ik een stapje achteruit moet doen. Dat zien we dan wel weer!
Miss Thang,
Met wraak gevoelens kan je gewoon heel weinig. Ik weet dat uit ervaring! je zou vanalles wel willen doem om hem die pijn ook te laten voelen, maar weet je....het heeft gewoon geen zin omdat het toch niet aan komt!! Je ex zal ws. toch met een giga bord voor zijn kop rondlopen en jij daarentegen bent er alleen maar mee bezig en dat is zonde van je tijd!! Ik weet het hoor, helaas uit eigen ervaring, dat dat verdraaid moeilijk kan zijn, maar probeer het los te laten en richt je op je eigen leven. Jij bent belangrijk, et draait nu om jou en je kind en niet meer om hem en steek daar nu je energie in!
Ik wens je in ieder geval heel veel succes in je nieuwe woning en ik hoop dat je daar heel veel geluk in vind!!
Eindelijk weer eens bij gelezen, want ben o.a. op vakantie geweest. Vandaar mijn lange afwezigheid :-) Ik heb er van genoten en was er ook écht keihard aan toe!! De vakantie heeft mij goed gedaan, sterker nog heb voor mijzelf een flink aantal dingen op een rijtje kunnen zetten en dat geeft wel rust! Dat zorgde er ook voor dat ik niet zo'n behoefte had om hier te schrijven. Niet vanwege jullie hoor, maar net alsof ik het niet meer nodig had en het zelf kan redden. En dat geeft een goed gevoel!! Nogmaals, dat heeft niets maar dan ook helemaal niets met jullie te maken, maar meer dat ik weer een stapje verder ben. Het zal gerust nog wel eens gebeuren dat ik een stapje achteruit moet doen. Dat zien we dan wel weer!
Miss Thang,
Met wraak gevoelens kan je gewoon heel weinig. Ik weet dat uit ervaring! je zou vanalles wel willen doem om hem die pijn ook te laten voelen, maar weet je....het heeft gewoon geen zin omdat het toch niet aan komt!! Je ex zal ws. toch met een giga bord voor zijn kop rondlopen en jij daarentegen bent er alleen maar mee bezig en dat is zonde van je tijd!! Ik weet het hoor, helaas uit eigen ervaring, dat dat verdraaid moeilijk kan zijn, maar probeer het los te laten en richt je op je eigen leven. Jij bent belangrijk, et draait nu om jou en je kind en niet meer om hem en steek daar nu je energie in!
Ik wens je in ieder geval heel veel succes in je nieuwe woning en ik hoop dat je daar heel veel geluk in vind!!
woensdag 8 augustus 2007 om 10:57
Goedemorgen allemaal,
Koetje Boe, goed om van je te horen, en wat heerlijk dat je het zonder 'de praatgroep' kunt! Dat moet je vast een sterk gevoel geven. Blijf je wel af en toe langs komen om ons te laten weten hoe het met je gaat?
Ik realiseer me trouwens maar al te goed dat ik met die wraakgevoelens alleen mezelf maar heb. Dat ik degene ben die ermee rondloopt en er zijn (haar dus) energie aan verspilt. Maar ik moet zeggen dat het een stuk beter met me gaat hier in mijn nieuwe huisje. Dat staat zo erg voor mij, voor de persoon die ik ben/wil zijn, en het lukt me heel aardig energie te steken in mezelf en mijn eigen vrienden en hobby's. Ben deze week ook lekker druk met allemaal dingen die IK leuk vind, en dat voelt geweldig. Ik heb mijn X, zoals eerder gezegd, gevraagd mij met rust te laten, en dat doet hij gelukkig ook. Dat maakt het voor mij ook een stuk makkelijker niet voortdurend met hem bezig te zijn. Dus, so far, so good. Maar jullie moeten me erop blijven wijzen als ik me weer teveel met hem ga bezighouden, hoor!!
Thirza, het doet me toch pijn te lezen over je verhaal over je zusje. Ik zou het jammer vinden als je haar kwijt zou raken. Mijn moeder heeft helemaal geen contact meer met haar zus, en ik weet dat ze daar best veel verdriet van heeft. Is het geen idee om een aantal weken na haar terugkomst van vakantie toch contact met haar op te nemen als zij dat niet gedaan heeft? Uit je verhalen begrijp ik dat jullie ooit wel close waren. Ik gun het je zo om dat weer terug te krijgen. Misschien kunnen jullie allebei je frustaties en boosheid naar elkaar uitspreken, en daarna met een schone lei beginnen? Ik weet dat ik heel makkelijk praten heb, hoor, en dat dat echt niet zomaar gedaan is.
Hoe staat het eigenlijk met de vorderingen van je scheiding? En met het huis?
Lieverd, volgens mij ben jij echt te goed voor deze wereld! Je ziek melden en je dan nog bekommeren om je collega's!! Erg lief, maar zet jezelf eens op de eerste plaats! Dat verdien je echt, meid!
Ik moet nu weer snel aan het werk, het stapelt zich nu in rap tempo op!
Tot snel, allemaal!
X, MT.
Koetje Boe, goed om van je te horen, en wat heerlijk dat je het zonder 'de praatgroep' kunt! Dat moet je vast een sterk gevoel geven. Blijf je wel af en toe langs komen om ons te laten weten hoe het met je gaat?
Ik realiseer me trouwens maar al te goed dat ik met die wraakgevoelens alleen mezelf maar heb. Dat ik degene ben die ermee rondloopt en er zijn (haar dus) energie aan verspilt. Maar ik moet zeggen dat het een stuk beter met me gaat hier in mijn nieuwe huisje. Dat staat zo erg voor mij, voor de persoon die ik ben/wil zijn, en het lukt me heel aardig energie te steken in mezelf en mijn eigen vrienden en hobby's. Ben deze week ook lekker druk met allemaal dingen die IK leuk vind, en dat voelt geweldig. Ik heb mijn X, zoals eerder gezegd, gevraagd mij met rust te laten, en dat doet hij gelukkig ook. Dat maakt het voor mij ook een stuk makkelijker niet voortdurend met hem bezig te zijn. Dus, so far, so good. Maar jullie moeten me erop blijven wijzen als ik me weer teveel met hem ga bezighouden, hoor!!
Thirza, het doet me toch pijn te lezen over je verhaal over je zusje. Ik zou het jammer vinden als je haar kwijt zou raken. Mijn moeder heeft helemaal geen contact meer met haar zus, en ik weet dat ze daar best veel verdriet van heeft. Is het geen idee om een aantal weken na haar terugkomst van vakantie toch contact met haar op te nemen als zij dat niet gedaan heeft? Uit je verhalen begrijp ik dat jullie ooit wel close waren. Ik gun het je zo om dat weer terug te krijgen. Misschien kunnen jullie allebei je frustaties en boosheid naar elkaar uitspreken, en daarna met een schone lei beginnen? Ik weet dat ik heel makkelijk praten heb, hoor, en dat dat echt niet zomaar gedaan is.
Hoe staat het eigenlijk met de vorderingen van je scheiding? En met het huis?
Lieverd, volgens mij ben jij echt te goed voor deze wereld! Je ziek melden en je dan nog bekommeren om je collega's!! Erg lief, maar zet jezelf eens op de eerste plaats! Dat verdien je echt, meid!
Ik moet nu weer snel aan het werk, het stapelt zich nu in rap tempo op!
Tot snel, allemaal!
X, MT.
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
zondag 12 augustus 2007 om 20:07
He Iseo,
Dat zat ik me ook af te vragen, hoe het met de anderen is? Hoe is het met jou?
Met mij gaat het op dit moment wel goed. Het is goed voor me om mijn eigen stekkie te hebben, en ik heb me de afgelopen week heel erg op mezelf geconcentreerd. Ben dus niet meer met hem en zijn nieuwe liefde bezig geweest, maar alleen maar met mijn eigen stapjes vooruit. Het gaat goed, moet ik zeggen, en ik voel me er ook goed bij.
Meiden, laat eens wat horen!
Dat zat ik me ook af te vragen, hoe het met de anderen is? Hoe is het met jou?
Met mij gaat het op dit moment wel goed. Het is goed voor me om mijn eigen stekkie te hebben, en ik heb me de afgelopen week heel erg op mezelf geconcentreerd. Ben dus niet meer met hem en zijn nieuwe liefde bezig geweest, maar alleen maar met mijn eigen stapjes vooruit. Het gaat goed, moet ik zeggen, en ik voel me er ook goed bij.
Meiden, laat eens wat horen!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
zondag 12 augustus 2007 om 22:56
Hey lieve meiden,
Wat een goed bericht, Miiss Thang! Ik kan me zo goed voorstellen, hoe heerlijk het moet zijn je eigen stekkie te hebben. Dan kan je voorwaarts gaan kijken, helemaaal los gaan laten en gewoon lekker met je eigen leventje. Knap ook dat je de wraakgevoelens bent gaan loslaten. Was waarschijnlijk de 1e schrik?
Koetje ook al zo goed bezig! Heerlijk toch dat je je eigen verhaal niet meer van je af hoeft te schrijven? Goed teken, hoor.
Hey Iseo.. wat lief en leuk dat je bij mij komt buurten!
Met mij gaat ie nog steeds niet zo lekker. Het lijkt alsof het steeds minder gaat, maar dat zal ook wel komen omdat ik zo moe ben. Nog net niet uitgeput. Ik kon afgelopen week de energie niet opbrengen mijn advocaat te bellen om het e.e.a. te bespreken. Tegenstrijdig wel, want ik wil niets liever dan dat het achter de rug is. Het duurt me allemaal veel te lang. Morgen ga ik een poging wagen. Voel me verdrietig, leeg en soms wanhopig... Mijn lontje is kort en momenteel geniet ik van weinig. Ik hoef nu 3 weken niet te werken, dus dat is wel weer lekker.
Vandaag is x thuisgekomen van vakantie. Ik schrok, want wist niet dat ie vandaag thuiskwam. Meneer durfde commentaar te leveren op de bende in huis (wat enorm meeviel). Ik moest nog iets te eten voor hem maken omdat hij moest gaan werken. Ik werd zo kwaad op dat gezeik van hem. Hij dreigde, terwijl hij aan het eten was, dat ie een mes en vork had. Ik was voorheen altijd Miep Kraak en altijd bezig in huis. Ook altijd gezellig maken met bloemetjes en plantjes, geurdingetjes en kaarsen. Wel, ik doe het niet meer. Het hoognodige, Ik vind het prima zo! Deze week gaat ie weer weg, gelukkig. Geen idee waar hij het van betaalt. Zal zijn zwarte geld wel zijn. Ik ben al blij dat ie weg is, dus tja. Eigenlijk zou ik ook op vakantie moeten gaan, want ben er aan toe. Vorig jaar ben ik ook niet geweest.
Het is nu meer dat ik vind dat ik zo'n puinhoop van mijn leven gemaakt heb. Dan te bedenken hoe lang het nog duurt voordat ik weer iets opgebouwd heb! Dan denk ik soms dat het de moeite onderhand niet meer is. Lekker positief denk ik weer he? Ik zie er allemaal als een berg tegenop. Als ik x zie begrijp ik niet dt ik die man ooit verafgood (ehm, hoe spel je dat?). Alles iin hem staat me nu zo tegen. Dat ik seks met hem had........... Walgelijk! Alles wat nog geregeld moet gaan worden, alles wat me nog te wachten staat. Bovendien al die maanden x nog hier in huis. Ja, ja, ik weet dat ik hem het huis uit moet zetten en ik weet ook dat hij, omdat ik dat niet durf, nog altijd de baas is. Ik moet maar meer gaan denken op de lange termijn.
Het geld wat ik ge-erfd heb van mijn ouders neem ik een paar keer per week een paar honderd van op. Dat leg ik dan bij een hele goede vriend neer.. Misschien niet de meest nette manier, hoewel ik daar anders over denk. Maar aangezien het er naar uit ziet, dat staat in wat de adv. van x geschreven heeft, dat dat geld aangewend zou moeten worden voor het afbetalen van zijn schulden zie ik geen andere uitweg. Ik weet wel dat hij het me knap lastig gaat maken en geen spaan van me heel laat. Juridisch dan.
Wel heb ik een nwe. laptop gekocht gisteren! Net op tijd, want de oude is nu helemaal op hol geslagen. Soms doet ie het eventjes en dan kan ik weer helemaal niets meer doen. Er staan zoveel foto's op die ik heb geprobeerd te branden, maar dat werkt ook niet verdorrie... Misschien moet ik ze mailen naar mijn nwe. computer? Daar moet ik nog even over nadenken hoe ik dat ga oplossen. Iemand een idee?
Sorry, dat ik niets gezelligers te melden heb. Ik hoop dat ik me wat beter ga voelen, zodat ik de energie ook weer heb door te gaan.
Liefs, en bedankt voor het lezen.
Thirza
Wat een goed bericht, Miiss Thang! Ik kan me zo goed voorstellen, hoe heerlijk het moet zijn je eigen stekkie te hebben. Dan kan je voorwaarts gaan kijken, helemaaal los gaan laten en gewoon lekker met je eigen leventje. Knap ook dat je de wraakgevoelens bent gaan loslaten. Was waarschijnlijk de 1e schrik?
Koetje ook al zo goed bezig! Heerlijk toch dat je je eigen verhaal niet meer van je af hoeft te schrijven? Goed teken, hoor.
Hey Iseo.. wat lief en leuk dat je bij mij komt buurten!
Met mij gaat ie nog steeds niet zo lekker. Het lijkt alsof het steeds minder gaat, maar dat zal ook wel komen omdat ik zo moe ben. Nog net niet uitgeput. Ik kon afgelopen week de energie niet opbrengen mijn advocaat te bellen om het e.e.a. te bespreken. Tegenstrijdig wel, want ik wil niets liever dan dat het achter de rug is. Het duurt me allemaal veel te lang. Morgen ga ik een poging wagen. Voel me verdrietig, leeg en soms wanhopig... Mijn lontje is kort en momenteel geniet ik van weinig. Ik hoef nu 3 weken niet te werken, dus dat is wel weer lekker.
Vandaag is x thuisgekomen van vakantie. Ik schrok, want wist niet dat ie vandaag thuiskwam. Meneer durfde commentaar te leveren op de bende in huis (wat enorm meeviel). Ik moest nog iets te eten voor hem maken omdat hij moest gaan werken. Ik werd zo kwaad op dat gezeik van hem. Hij dreigde, terwijl hij aan het eten was, dat ie een mes en vork had. Ik was voorheen altijd Miep Kraak en altijd bezig in huis. Ook altijd gezellig maken met bloemetjes en plantjes, geurdingetjes en kaarsen. Wel, ik doe het niet meer. Het hoognodige, Ik vind het prima zo! Deze week gaat ie weer weg, gelukkig. Geen idee waar hij het van betaalt. Zal zijn zwarte geld wel zijn. Ik ben al blij dat ie weg is, dus tja. Eigenlijk zou ik ook op vakantie moeten gaan, want ben er aan toe. Vorig jaar ben ik ook niet geweest.
Het is nu meer dat ik vind dat ik zo'n puinhoop van mijn leven gemaakt heb. Dan te bedenken hoe lang het nog duurt voordat ik weer iets opgebouwd heb! Dan denk ik soms dat het de moeite onderhand niet meer is. Lekker positief denk ik weer he? Ik zie er allemaal als een berg tegenop. Als ik x zie begrijp ik niet dt ik die man ooit verafgood (ehm, hoe spel je dat?). Alles iin hem staat me nu zo tegen. Dat ik seks met hem had........... Walgelijk! Alles wat nog geregeld moet gaan worden, alles wat me nog te wachten staat. Bovendien al die maanden x nog hier in huis. Ja, ja, ik weet dat ik hem het huis uit moet zetten en ik weet ook dat hij, omdat ik dat niet durf, nog altijd de baas is. Ik moet maar meer gaan denken op de lange termijn.
Het geld wat ik ge-erfd heb van mijn ouders neem ik een paar keer per week een paar honderd van op. Dat leg ik dan bij een hele goede vriend neer.. Misschien niet de meest nette manier, hoewel ik daar anders over denk. Maar aangezien het er naar uit ziet, dat staat in wat de adv. van x geschreven heeft, dat dat geld aangewend zou moeten worden voor het afbetalen van zijn schulden zie ik geen andere uitweg. Ik weet wel dat hij het me knap lastig gaat maken en geen spaan van me heel laat. Juridisch dan.
Wel heb ik een nwe. laptop gekocht gisteren! Net op tijd, want de oude is nu helemaal op hol geslagen. Soms doet ie het eventjes en dan kan ik weer helemaal niets meer doen. Er staan zoveel foto's op die ik heb geprobeerd te branden, maar dat werkt ook niet verdorrie... Misschien moet ik ze mailen naar mijn nwe. computer? Daar moet ik nog even over nadenken hoe ik dat ga oplossen. Iemand een idee?
Sorry, dat ik niets gezelligers te melden heb. Ik hoop dat ik me wat beter ga voelen, zodat ik de energie ook weer heb door te gaan.
Liefs, en bedankt voor het lezen.
Thirza
maandag 13 augustus 2007 om 00:14
Hoi Thirza!
Wat goed dat je net op tijd een nieuwe laptop hebt gekocht.
Kun je je foto's mailen vanaf je oude en dan opnieuw in een programma als Picasa zetten? Niet dat ik er veel van weet, maar toevallig was ik er deze week ook mee bezig.
Heel vreemd was het om foto's terug te zien van toen. Mijn ex staat erop. Ik werd er naar van, en tegelijk kon ik even niet stoppen met kijken, ook naar foto's waar ik dan zelf opsta. Zo'n andere tijd, zo'n andere wereld...
Maar ik begrijp je dus wanneer jij zegt dat je naar ex kijkt en niet begrijpt van jezelf...
Ik had dat bij die foto's heel erg, het maakte me in de war.
Kan me voorstellen dat je heel moe bent, Thirz. Je bent een heel eind op weg, en op het laatst zal het echt het zwaarst zijn. Maar houd vol, straks kun je ademhalen, tot rust komen.
Ik maak me nog steeds zorgen over het feit dat jullie nog in een huis wonen, ook al is hij veel weg.
De dag die je nu beschrijft, weer heftig. Het schrikken als hij thuiskomt, de spanning, het commentaar.
Hoop dat je je wat beter gaat voelen, wat energie terugkrijgt. Pas goed op jezelf, let goed op de energie die je hebt. Houd overzicht, concentreer je op die dingen die nu moeten gebeuren, je komt er echt!
Hoe is het met je meiden?
Succes morgen, het bellen van de advocaat.
veel liefs!!
Wat goed dat je net op tijd een nieuwe laptop hebt gekocht.
Kun je je foto's mailen vanaf je oude en dan opnieuw in een programma als Picasa zetten? Niet dat ik er veel van weet, maar toevallig was ik er deze week ook mee bezig.
Heel vreemd was het om foto's terug te zien van toen. Mijn ex staat erop. Ik werd er naar van, en tegelijk kon ik even niet stoppen met kijken, ook naar foto's waar ik dan zelf opsta. Zo'n andere tijd, zo'n andere wereld...
Maar ik begrijp je dus wanneer jij zegt dat je naar ex kijkt en niet begrijpt van jezelf...
Ik had dat bij die foto's heel erg, het maakte me in de war.
Kan me voorstellen dat je heel moe bent, Thirz. Je bent een heel eind op weg, en op het laatst zal het echt het zwaarst zijn. Maar houd vol, straks kun je ademhalen, tot rust komen.
Ik maak me nog steeds zorgen over het feit dat jullie nog in een huis wonen, ook al is hij veel weg.
De dag die je nu beschrijft, weer heftig. Het schrikken als hij thuiskomt, de spanning, het commentaar.
Hoop dat je je wat beter gaat voelen, wat energie terugkrijgt. Pas goed op jezelf, let goed op de energie die je hebt. Houd overzicht, concentreer je op die dingen die nu moeten gebeuren, je komt er echt!
Hoe is het met je meiden?
Succes morgen, het bellen van de advocaat.
veel liefs!!
maandag 13 augustus 2007 om 10:54
Lieve Thirza,
Ach meis... het klinkt allemaal heel herkenbaar. Het is zo veel tegelijk allemaal. Ik ken het tegenstrijdige gevoel. De dingen die blijven liggen kosten heel veel energie omdat je er toch steeds over piekert en niets liever wil dan vooruitgang boeken. Maar ze uitvoeren kost ook veel energie. Ik herken je gevooelens ook heel goed Thirz, op het moment voel ik me ook zo. Je moet helaas eerst door een diep dal voor het beter wordt
Probeer voor zover dat gaat goed voor jezelf te zorgen. Eet goed, neem als het moet vitaminepillen erbij. Probeer elke dag even bewust te ontspannen, door bijv. te mediteren of een bad te nemen of een wandeling te maken. Eis niet te veel van jezelf. Uiteindelijk neem je heus wel alle stappen die je moet nemen om te komen waar je wilt zijn. Het is in dit stadium al heel wat dat je de dag doorkomt, besef je dat wel? Het feit dat je ex nog steeds thuis is, ook al is hij vaak weg... dat vreet energie en het blokkeert je ook.
Ik zou je advocate vragen om nog andere trucjes om je erfenis veilig te stellen. Misschien een grote aanschaf, iets wat je later weer kunt verkopen? Je hebt het volste recht dat geld te willen veiligstellen. Andersom was het geld allang weg geweest, daar kun je op vertrouwen.
Ook de gevoelens ten opzichte van je ex herken ik. Ik heb van de week gedroomd dat ik seks had met mijn ex, ieeek! Echt een nachtmerrie. Ik snap ook niet hoe ik ooit van die man heb kunnen houden. Maar ik denk dat wij hielden van het beeld dat wij van hen hadden. Misschien heeft dat beeld ooit geklopt, misschien niet. Hoe dan ook moeten we nu doorgaan, dat achter ons laten.
Ik hoop dat je de komende drie weken een beetje tot rust kan komen. Misschien kun je een lijstje maken met de meest dringende zaken die je wilt regelen om ook in je hoofd rust te hebben. Kleine stapjes. De advocaat bellen is een grote stap, daar zie je tegenop. Hak het in stukjes. Schrijf eerst op wat je wilt weten. Misschien moet je nog dingen uitzoeken voordat je ze kunt vragen, schrijf dat dan ook op. Zo krijg je overzicht. Ik stel zelf vaak dingen uit omdat ik ze niet overzie, niet goed weet hoe ik ze moet aanpakken, of er bang voor ben. Er met een vriendin over praten die de zaken op een rijtje zet, helpt me ook vaak. Als je een lijstje maakt voor de dag met een paar dingetjes erop (niet één grote lijst met álles wat nog moet, dat is veel te intimiderend), dan is het makkelijker te overzien. Dan kun je 's morgens zo veel mogelijk wegwerken en heb je rust tot de volgende dag. Zo schiet je toch elke dag op.
Hoe gaat het met je meiden? Lukt het je een beetje je hoofd hoog te houden in hun bijzijn? Kom hier maar uithuilen als je het niet meer trekt hoor
liefs,
dubio
Ach meis... het klinkt allemaal heel herkenbaar. Het is zo veel tegelijk allemaal. Ik ken het tegenstrijdige gevoel. De dingen die blijven liggen kosten heel veel energie omdat je er toch steeds over piekert en niets liever wil dan vooruitgang boeken. Maar ze uitvoeren kost ook veel energie. Ik herken je gevooelens ook heel goed Thirz, op het moment voel ik me ook zo. Je moet helaas eerst door een diep dal voor het beter wordt
Probeer voor zover dat gaat goed voor jezelf te zorgen. Eet goed, neem als het moet vitaminepillen erbij. Probeer elke dag even bewust te ontspannen, door bijv. te mediteren of een bad te nemen of een wandeling te maken. Eis niet te veel van jezelf. Uiteindelijk neem je heus wel alle stappen die je moet nemen om te komen waar je wilt zijn. Het is in dit stadium al heel wat dat je de dag doorkomt, besef je dat wel? Het feit dat je ex nog steeds thuis is, ook al is hij vaak weg... dat vreet energie en het blokkeert je ook.
Ik zou je advocate vragen om nog andere trucjes om je erfenis veilig te stellen. Misschien een grote aanschaf, iets wat je later weer kunt verkopen? Je hebt het volste recht dat geld te willen veiligstellen. Andersom was het geld allang weg geweest, daar kun je op vertrouwen.
Ook de gevoelens ten opzichte van je ex herken ik. Ik heb van de week gedroomd dat ik seks had met mijn ex, ieeek! Echt een nachtmerrie. Ik snap ook niet hoe ik ooit van die man heb kunnen houden. Maar ik denk dat wij hielden van het beeld dat wij van hen hadden. Misschien heeft dat beeld ooit geklopt, misschien niet. Hoe dan ook moeten we nu doorgaan, dat achter ons laten.
Ik hoop dat je de komende drie weken een beetje tot rust kan komen. Misschien kun je een lijstje maken met de meest dringende zaken die je wilt regelen om ook in je hoofd rust te hebben. Kleine stapjes. De advocaat bellen is een grote stap, daar zie je tegenop. Hak het in stukjes. Schrijf eerst op wat je wilt weten. Misschien moet je nog dingen uitzoeken voordat je ze kunt vragen, schrijf dat dan ook op. Zo krijg je overzicht. Ik stel zelf vaak dingen uit omdat ik ze niet overzie, niet goed weet hoe ik ze moet aanpakken, of er bang voor ben. Er met een vriendin over praten die de zaken op een rijtje zet, helpt me ook vaak. Als je een lijstje maakt voor de dag met een paar dingetjes erop (niet één grote lijst met álles wat nog moet, dat is veel te intimiderend), dan is het makkelijker te overzien. Dan kun je 's morgens zo veel mogelijk wegwerken en heb je rust tot de volgende dag. Zo schiet je toch elke dag op.
Hoe gaat het met je meiden? Lukt het je een beetje je hoofd hoog te houden in hun bijzijn? Kom hier maar uithuilen als je het niet meer trekt hoor
liefs,
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 14 augustus 2007 om 00:56
Lieve Thirza,
Ik was je net bij wazen en oogkleppen al even achterna gehuppeld maar nu ook nog even in je eigen topic een reactie.
Wat een ellende dat die kerel nog ieder moment de deur in en uit komt rossen. Je zou toch bijna zeggen dat hij er zelf op een dag ook genoeg van zou hebben en dat hij alvast een plek voor zichzelf zou gaan zoeken maar goed, dat zou in zijn optiek 'opgeven' betekenen en dat kan natuurlijk niet. Voor hem is alles een gevecht en hij speelt gewoon 'wie het 't langst volhoudertje'.
Jammer genoeg is hij aan de winnende hand op dit moment want het doet zoveel met je dat er nog steeds geen vooruitgang zit in je scheiding van hem, je gaat er kapot aan zowat. Ik hoop dat je bijtijds aan de bel trekt bij de huiarts als je voelt dat het mentaal fout met je gaat. Geneer je alsjeblieft niet om met je huisarts te gaan praten mocht je tegen je tax aanzitten.
Is het mogelijk om nog even met je meiden weg te gaan denk je? Je mag zo twee weken in mijn huis vanaf 3 september. Ik ga op vakantie en ik bied je hierbij mijn huis aan om eens lekker bij te komen met je twee lieverds. Het is een groot en (al zeg ik het zelf) beeldschoon huis, van alle gemakken voorzien en niemand maakt er gebruik van, behalve de poezen. Zelfs de hulp in huis is geregeld. Mijn vriezer zit vol voer en die mag je leegeten als geld een probleem is, het moet toch op allemaal.
Je ex kan je absoluut niet vinden want hij weet niet wie ik ben en waar ik woon en als jij hem niks verteld dan zit je hier helemaal anoniem en veilig. Kijk maar hoor, niks hoeft en als je niet weg wil omdat je bang bent dat X dan alles overneemt dan snap ik dat. Het zou voor jou alleen zo goed zijn om eens uit te rusten. Denk er maar over na.
Lieve Thirza, laat X niet winnen. Zet door en bel die advocaat. Ga aan de slag met die scheiding. Je moet er toch echt doorheen......
Voor die foto's is een externe harde schijf of een memorystick een oplossing. Is weer even een uitgave (of misschien kun je er een lenen van iemand) maar zo kun je informatie van de ene computer naar de andere overhevelen. De overheid doet het aan de lopende band en laat die dingen dan in de taxi slingeren, je weet wel, de kranten staan er bol van.
Lieverd, besef dat je veel sterker bent dan je denkt. Je hebt veel meer touwen in handen ook dan je denkt. Uiteindelijk wint X niet van jouw onverzettelijkheid, echt niet. Ga ook weer een leuke dingen doen. Niet alleen werken, niet alleen zorgen, ook er uit gaan en leven. Ga een weekend weg met je meiden, neem ze mee nu het deizoen is afgelopen, je kunt overal goedkoop een huisje huren, neem mijn aanbod aan en ga in mijn huis zitten, al is het maar een (lang) weekend, maak je leven weer leuk en maak hem minder belangrijk. Juist zijn belangrijkheid moet afgelopen zijn. Hij moet een minder prominente rol in je leven gaan spelen. Pas als bij jou die knop omgaat wordt het beter en leuker en minder vermoeiend voor je.
Ik heb makkelijk praten hoor vanaf de zijlijn, dat is absoluut waar maar ik zie je worstelen met iemand die nog steeds iedere keer een hoofdrol speelt en al lang een figurantenrol zou moeten hebben. Zodra hij binnenkomt is hij weer je leading man en draait alles om hem. Hij moet nu juist af van het gevoel dat alles om hem draait en dat kun je bereiken door te zorgen dat je van hem afkomt. Met hem erbij wordt je alleen maar meer moe. Dus doe wat je moet doen, al kost het moeite. Niet opgeven.
Ik denk aan je.
Liefs,
Leo
Ik was je net bij wazen en oogkleppen al even achterna gehuppeld maar nu ook nog even in je eigen topic een reactie.
Wat een ellende dat die kerel nog ieder moment de deur in en uit komt rossen. Je zou toch bijna zeggen dat hij er zelf op een dag ook genoeg van zou hebben en dat hij alvast een plek voor zichzelf zou gaan zoeken maar goed, dat zou in zijn optiek 'opgeven' betekenen en dat kan natuurlijk niet. Voor hem is alles een gevecht en hij speelt gewoon 'wie het 't langst volhoudertje'.
Jammer genoeg is hij aan de winnende hand op dit moment want het doet zoveel met je dat er nog steeds geen vooruitgang zit in je scheiding van hem, je gaat er kapot aan zowat. Ik hoop dat je bijtijds aan de bel trekt bij de huiarts als je voelt dat het mentaal fout met je gaat. Geneer je alsjeblieft niet om met je huisarts te gaan praten mocht je tegen je tax aanzitten.
Is het mogelijk om nog even met je meiden weg te gaan denk je? Je mag zo twee weken in mijn huis vanaf 3 september. Ik ga op vakantie en ik bied je hierbij mijn huis aan om eens lekker bij te komen met je twee lieverds. Het is een groot en (al zeg ik het zelf) beeldschoon huis, van alle gemakken voorzien en niemand maakt er gebruik van, behalve de poezen. Zelfs de hulp in huis is geregeld. Mijn vriezer zit vol voer en die mag je leegeten als geld een probleem is, het moet toch op allemaal.
Je ex kan je absoluut niet vinden want hij weet niet wie ik ben en waar ik woon en als jij hem niks verteld dan zit je hier helemaal anoniem en veilig. Kijk maar hoor, niks hoeft en als je niet weg wil omdat je bang bent dat X dan alles overneemt dan snap ik dat. Het zou voor jou alleen zo goed zijn om eens uit te rusten. Denk er maar over na.
Lieve Thirza, laat X niet winnen. Zet door en bel die advocaat. Ga aan de slag met die scheiding. Je moet er toch echt doorheen......
Voor die foto's is een externe harde schijf of een memorystick een oplossing. Is weer even een uitgave (of misschien kun je er een lenen van iemand) maar zo kun je informatie van de ene computer naar de andere overhevelen. De overheid doet het aan de lopende band en laat die dingen dan in de taxi slingeren, je weet wel, de kranten staan er bol van.
Lieverd, besef dat je veel sterker bent dan je denkt. Je hebt veel meer touwen in handen ook dan je denkt. Uiteindelijk wint X niet van jouw onverzettelijkheid, echt niet. Ga ook weer een leuke dingen doen. Niet alleen werken, niet alleen zorgen, ook er uit gaan en leven. Ga een weekend weg met je meiden, neem ze mee nu het deizoen is afgelopen, je kunt overal goedkoop een huisje huren, neem mijn aanbod aan en ga in mijn huis zitten, al is het maar een (lang) weekend, maak je leven weer leuk en maak hem minder belangrijk. Juist zijn belangrijkheid moet afgelopen zijn. Hij moet een minder prominente rol in je leven gaan spelen. Pas als bij jou die knop omgaat wordt het beter en leuker en minder vermoeiend voor je.
Ik heb makkelijk praten hoor vanaf de zijlijn, dat is absoluut waar maar ik zie je worstelen met iemand die nog steeds iedere keer een hoofdrol speelt en al lang een figurantenrol zou moeten hebben. Zodra hij binnenkomt is hij weer je leading man en draait alles om hem. Hij moet nu juist af van het gevoel dat alles om hem draait en dat kun je bereiken door te zorgen dat je van hem afkomt. Met hem erbij wordt je alleen maar meer moe. Dus doe wat je moet doen, al kost het moeite. Niet opgeven.
Ik denk aan je.
Liefs,
Leo
vrijdag 17 augustus 2007 om 14:25
Thirz, lees je ook nog hier? Ik zie je alleen bij wazen en oogkleppen de laatste dagen. Voel je je niet lekker bij mijn laatste posting van dinsdag? Als je niet op het forum wil reageren mail je me dan op eleonora-van-de-beo@live.nl ?
vrijdag 17 augustus 2007 om 23:04
Hey die Leo,
Ik lees hier nog, maar x was op vakantie en is weer op vakantie dus qua vooruitgang heb ik weinig te melden. Ja, dat ik een grote meid geweest ben en mijn advocaat gebeld heb om wat zaken te bespreken. Het wegsluizen van de erfenis kan niet volgens haar. Ik heb haar verteld dat ik dat geld nu aan het wegsluizen ben en ergens bewaar maar daar moet ik dan weer mee oppassen omdat ik dat onttrek uit de inboedel. Ik heb uitgelegd hoe gevoelig dat geld ligt bij mij (begon zelfs bijna te huilen aan de telefoon want het feit dat x "recht" heeft, doet me flippen) en dat ik echt niet van plan ben dat x iets krijgt van waar mijn vader zo hard gewerkt heeft. Ik steek het nog liever in de brand en dat meen ik ook! Hij doet precies hetzelfde met schulden maken waar ik verantwoordelijk voor ben, dus wat mij betreft ontrekt hij uit ons gezamelijk "vermogen". Afgesproken dat we nu een gesprek aangaan. Beiden advocaten, x en ik. Ik voel me iig weer wat sterker en heb weer zin de strijd aan te gaan vwb x. Met name ook door het lezen word ik bewust van hoe zaken in elkaar steken, hoe je moet vechten voor je eigen recht en vooral ook dat het niet vanzelf gaat (helaas).
Wat ik bij wazen schreef praat ik liever niet teveel over. Ja, per mail natuurlijk wel, maar ik ben écht als de dood dat iets herkenbaar is. Mijn x verhaal mag voor mijn part op straat liggen, maar dit absoluut niet...
Oh ja........ heb op de valreep want daarna overleed mijn oude laptop echt, nog de foto's kunnen verhuizen naar mijn nwe. computer. Heb ze gewoon gestuurd naar mijn digi. camera.
Memory-stick heb ik ook aangeschaft (bedankt voor de tip) en inmiddels ook alle foto's gebrand. Het waren alles bijelkaar toch iets van 600 foto's die op het punt van verliezen stonden.
Liefs, en ik mail je snel
Thirz.
Ik lees hier nog, maar x was op vakantie en is weer op vakantie dus qua vooruitgang heb ik weinig te melden. Ja, dat ik een grote meid geweest ben en mijn advocaat gebeld heb om wat zaken te bespreken. Het wegsluizen van de erfenis kan niet volgens haar. Ik heb haar verteld dat ik dat geld nu aan het wegsluizen ben en ergens bewaar maar daar moet ik dan weer mee oppassen omdat ik dat onttrek uit de inboedel. Ik heb uitgelegd hoe gevoelig dat geld ligt bij mij (begon zelfs bijna te huilen aan de telefoon want het feit dat x "recht" heeft, doet me flippen) en dat ik echt niet van plan ben dat x iets krijgt van waar mijn vader zo hard gewerkt heeft. Ik steek het nog liever in de brand en dat meen ik ook! Hij doet precies hetzelfde met schulden maken waar ik verantwoordelijk voor ben, dus wat mij betreft ontrekt hij uit ons gezamelijk "vermogen". Afgesproken dat we nu een gesprek aangaan. Beiden advocaten, x en ik. Ik voel me iig weer wat sterker en heb weer zin de strijd aan te gaan vwb x. Met name ook door het lezen word ik bewust van hoe zaken in elkaar steken, hoe je moet vechten voor je eigen recht en vooral ook dat het niet vanzelf gaat (helaas).
Wat ik bij wazen schreef praat ik liever niet teveel over. Ja, per mail natuurlijk wel, maar ik ben écht als de dood dat iets herkenbaar is. Mijn x verhaal mag voor mijn part op straat liggen, maar dit absoluut niet...
Oh ja........ heb op de valreep want daarna overleed mijn oude laptop echt, nog de foto's kunnen verhuizen naar mijn nwe. computer. Heb ze gewoon gestuurd naar mijn digi. camera.
Memory-stick heb ik ook aangeschaft (bedankt voor de tip) en inmiddels ook alle foto's gebrand. Het waren alles bijelkaar toch iets van 600 foto's die op het punt van verliezen stonden.
Liefs, en ik mail je snel
Thirz.
donderdag 23 augustus 2007 om 21:00
Lieve Thirza,
Ik zie dat je bij oogkleppen en de lieve vrouwen daar je draai gevonden hebt. Dat vind ik fijn voor je, het zijn geweldige, sterke en wijze mensen.
Ik blijf je volgen maar heb besloten daarin afstand te nemen.
Veel kracht toegewenst de komende tijd, ik hoop dat je doorzet met het trekken van je eigen plan.
Liefs,
Leo
Ik zie dat je bij oogkleppen en de lieve vrouwen daar je draai gevonden hebt. Dat vind ik fijn voor je, het zijn geweldige, sterke en wijze mensen.
Ik blijf je volgen maar heb besloten daarin afstand te nemen.
Veel kracht toegewenst de komende tijd, ik hoop dat je doorzet met het trekken van je eigen plan.
Liefs,
Leo
donderdag 23 augustus 2007 om 23:07
Hey lieve Leo,
Bedankt voor je lieve berichtje! Hoop niet dat het een soort van afscheidsberichtje is, maar je geeft gelukkig zelf al aan dat je me wel blijft volgen. Ik zeg dit topic ook geen vaarwel, maar nu is x al een poosje op vakantie, waardoor ik niets te melden heb. Doordat hij weg is voel ik me ook rustig. Zal volgende week wel anders worden, helaas. Zie daar als een berg tegenop, want dan begint het circus weer.
Ik krijg gaanderweg steeds meer inzicht zeker door jou (en de andere natuurlijk), in mijn relatie maar ook in mezelf. Ik ben er nog lang niet want mijn emoties gaan continue met me aan de haal, maar ik merk dat ik steeds meer open sta voor anderen. Tijdens mijn relatie had ik contact genoeg, maar was ook erg op mezelf. Ik vond mezelf vaak niet leuk, gezellig en nog altijd vind ik dat mezelf niet altijd, dus probeerde ik vaak onder afspraakjes uit te komen. Nu maak ik wel een stap voorwaarts door te proberen mezelf de moeite waard te gaan vinden. Mede ook door wat ik van jullie gelezen heb! Nu ben ik aan het proberen los te laten dat ik de moeite niet waard zou zijn, contacten weer aan te halen en dat resulteert in leuke uitjes met vriendinnen.
Daarbij speelt mijn verliefd zijn ook een grote rol, en ergens, omdat ik zoveel daarmee bezig ben, raakt x op de achtergrond. Je begrijpt vast hoe verliefd zijn, doet vergeten, vleugels geeft. Dat gevoel is zo allesoverheersend. Daar schrijf ik overigens liever niet over omdat het niet kan en uit angst voor herkenbaarheid. Ik weet iig dat jouw mailbox openstaat.
Ik vind het echt zo super dat je mij op weg geholpen hebt. Ik ben de enige niet en keer op keer komen hier vrouwen posten, die in een ongelijkwaardige relatie zitten en om raad vragen. Je bent een engel want je neemt toch telkens maar weer de moeite.
Miss Thang....... hoe is ie met jou in je nieuwe huisje?
Liefs, van mij
Bedankt voor je lieve berichtje! Hoop niet dat het een soort van afscheidsberichtje is, maar je geeft gelukkig zelf al aan dat je me wel blijft volgen. Ik zeg dit topic ook geen vaarwel, maar nu is x al een poosje op vakantie, waardoor ik niets te melden heb. Doordat hij weg is voel ik me ook rustig. Zal volgende week wel anders worden, helaas. Zie daar als een berg tegenop, want dan begint het circus weer.
Ik krijg gaanderweg steeds meer inzicht zeker door jou (en de andere natuurlijk), in mijn relatie maar ook in mezelf. Ik ben er nog lang niet want mijn emoties gaan continue met me aan de haal, maar ik merk dat ik steeds meer open sta voor anderen. Tijdens mijn relatie had ik contact genoeg, maar was ook erg op mezelf. Ik vond mezelf vaak niet leuk, gezellig en nog altijd vind ik dat mezelf niet altijd, dus probeerde ik vaak onder afspraakjes uit te komen. Nu maak ik wel een stap voorwaarts door te proberen mezelf de moeite waard te gaan vinden. Mede ook door wat ik van jullie gelezen heb! Nu ben ik aan het proberen los te laten dat ik de moeite niet waard zou zijn, contacten weer aan te halen en dat resulteert in leuke uitjes met vriendinnen.
Daarbij speelt mijn verliefd zijn ook een grote rol, en ergens, omdat ik zoveel daarmee bezig ben, raakt x op de achtergrond. Je begrijpt vast hoe verliefd zijn, doet vergeten, vleugels geeft. Dat gevoel is zo allesoverheersend. Daar schrijf ik overigens liever niet over omdat het niet kan en uit angst voor herkenbaarheid. Ik weet iig dat jouw mailbox openstaat.
Ik vind het echt zo super dat je mij op weg geholpen hebt. Ik ben de enige niet en keer op keer komen hier vrouwen posten, die in een ongelijkwaardige relatie zitten en om raad vragen. Je bent een engel want je neemt toch telkens maar weer de moeite.
Miss Thang....... hoe is ie met jou in je nieuwe huisje?
Liefs, van mij
vrijdag 24 augustus 2007 om 11:51
Thirza, hier een trouwe meelezer (geen puf gehad om mee te posten).
Leo is een hele goede vriendin van me. Drie jaar geleden toen ik in een diep dal zat, heeft ze mij op soortgelijke wijze uit het dal getrokken, zoals ze ook bij jou probeert te doen. Al zit je in nog zo'n onmogelijke situatie, je hebt alle hulp van buitenstaanders nodig om je uit dit dal te trekken. Je bent alle referentiekaders kwijt over wat wel en wat niet normaal is in een relatie en hebt geen enkel zelfrespect meer. Bovendien zijn er in jouw relatie ook kinderen waarvoor je een verantwoordelijkheid hebt.
Waarom schrijf ik dan nu toch in je topic? Ik zie hier hoeveel hulp je aangeboden wordt om uit deze uitzichtloze situatie te ontsnappen, ik zie hoeveel vrouwen je een luisterend oor bieden en steeds weer goede tips geven en zelfs hun huis aanbieden, zodat jij en je kinderen wat afstand en rust kunnen nemen. Maar ik zie ook, dat jij steeds weer je eigen pad blijft bewandelen, geen daadwerkelijke afstand van hem neemt en in omstandigheden blijft zitten, die zeer kwetsend en vernederend zijn. Niet alleen voor jou, maar ook voor je kinderen, die keer op keer weer zien hoe hun moeder zich laat behandelen door hun vader. Er zijn niet alleen diepe wonden geslagen bij jou, maar ook bij je kinderen.
Je zegt, dat je te moe bent om echte stappen te ondernemen. Dat kan ik me goed voorstellen. Realiseer je je ook, dat deze vermoeidheid met name veroorzaakt wordt, door de omstandigheden waarin je blijft zitten? Realiseer je je ook, dat jij door daadwerkelijke afstand te nemen, je rust krijgt en weer energie kunt opbouwen? Realiseer je je ook, dat het geen enkele oplossing brengt om maar dicht bij hem te blijven zitten, wetende wat hij allemaal doet en wachtende op de vernederingen? Dit brengt je alleen verder bij de afgrond, waarmee ik bedoel, de afgrond, dat je totaal niet meer in staat bent om maar iets te ondernemen en je lichamelijk en psychisch totaal kapot bent.
Het verliefd zijn (hoe fijn dat nu ook is) brengt geen oplossing voor de bovenstaande problemen. Je zit nog volop in je "oude" relatie en wil nu al een nieuwe op gaan bouwen. Je vlucht van de ene in de andere relatie. Je bent nauwelijks in staat om je eigen leven op te gaan bouwen en wilt je al wel volledig overgeven aan het opbouwen van een nieuwe relatie. Ook hier is op zijn plaatst, dat je gepaste afstand gaat nemen. Wanneer hij de ware is, dan geeft hij je de ruimte om eerst eens je eigen leven op te bouwen. Dat heb je nodig voor jezelf en ben je eigenlijk wel verplicht richting je kinderen.
Ik kan niet voor Leo spreken, maar kan me haar standpunt heel goed voorstellen om daadwerkelijk afstand te nemen. Het komt op mij niet over als een soort van vakantieberichtje. Er worden door haar iedere keer weer hele goede adviezen gegeven en er wordt zo bar weinig mee gedaan (hierbij rekening houdende met de door jouw omschreven omstandigheden, welke echt niet normaal zijn).
Ik quote even een passage uit je laatste posting:
Hey lieve Leo,
nu is x al een poosje op vakantie, waardoor ik niets te melden heb. Doordat hij weg is voel ik me ook rustig. Zal volgende week wel anders worden, helaas. Zie daar als een berg tegenop, want dan begint het circus weer.
Kijk Thirza en hier komt jouw daadkracht om de hoek kijken, want jij zult je echt moeten wapenen tegen hem. Hij is niet de directeur van het circus, dat ben JIJ vanaf nu. Wanneer je nog niet tegen hem opgewassen bent, dan moet je echt voor jezelf kiezen en vertrekken uit het huis samen met je kinderen. Voor de omstandigheden waarin jij leeft zijn de 'blijf van mijn lijf huizen' in het leven geroepen.
De omstandigheden waarin je leeft zijn voor jou al erg genoeg, maar jij bent ook verantwoordelijk voor je kinderen. Neem je verantwoordelijkheid en laat ze niet verder beschadigen.
Ga je verdiepen in de soort relatie waar je nu in zit. Besef hoe kwetsbaar je bent op dit moment, besef waar JIJ de mist in gaat. Het boek van Susan Forward, Als liefde pijn doet, is al regelmatig aangehaald hier. Dit boek heeft mij destijds doen inzien in wat voor omstandigheden ik me bevond. De omstandigheden waarin het onmogelijk is een relatie te hebben met een dergelijk iemand. Maar ook mijn rol in het geheel, ook bijv. de zoektocht naar een nieuwe geliefde en de onmogelijkheid hiervan. Je verliefdheid heeft als fundamenten de puinhoop waar je nu in leeft. Eerst zul je deze op moeten ruimen en dan zal er echt een fundament komen waarop je wel kunt gaan bouwen.
Leo is een hele goede vriendin van me. Drie jaar geleden toen ik in een diep dal zat, heeft ze mij op soortgelijke wijze uit het dal getrokken, zoals ze ook bij jou probeert te doen. Al zit je in nog zo'n onmogelijke situatie, je hebt alle hulp van buitenstaanders nodig om je uit dit dal te trekken. Je bent alle referentiekaders kwijt over wat wel en wat niet normaal is in een relatie en hebt geen enkel zelfrespect meer. Bovendien zijn er in jouw relatie ook kinderen waarvoor je een verantwoordelijkheid hebt.
Waarom schrijf ik dan nu toch in je topic? Ik zie hier hoeveel hulp je aangeboden wordt om uit deze uitzichtloze situatie te ontsnappen, ik zie hoeveel vrouwen je een luisterend oor bieden en steeds weer goede tips geven en zelfs hun huis aanbieden, zodat jij en je kinderen wat afstand en rust kunnen nemen. Maar ik zie ook, dat jij steeds weer je eigen pad blijft bewandelen, geen daadwerkelijke afstand van hem neemt en in omstandigheden blijft zitten, die zeer kwetsend en vernederend zijn. Niet alleen voor jou, maar ook voor je kinderen, die keer op keer weer zien hoe hun moeder zich laat behandelen door hun vader. Er zijn niet alleen diepe wonden geslagen bij jou, maar ook bij je kinderen.
Je zegt, dat je te moe bent om echte stappen te ondernemen. Dat kan ik me goed voorstellen. Realiseer je je ook, dat deze vermoeidheid met name veroorzaakt wordt, door de omstandigheden waarin je blijft zitten? Realiseer je je ook, dat jij door daadwerkelijke afstand te nemen, je rust krijgt en weer energie kunt opbouwen? Realiseer je je ook, dat het geen enkele oplossing brengt om maar dicht bij hem te blijven zitten, wetende wat hij allemaal doet en wachtende op de vernederingen? Dit brengt je alleen verder bij de afgrond, waarmee ik bedoel, de afgrond, dat je totaal niet meer in staat bent om maar iets te ondernemen en je lichamelijk en psychisch totaal kapot bent.
Het verliefd zijn (hoe fijn dat nu ook is) brengt geen oplossing voor de bovenstaande problemen. Je zit nog volop in je "oude" relatie en wil nu al een nieuwe op gaan bouwen. Je vlucht van de ene in de andere relatie. Je bent nauwelijks in staat om je eigen leven op te gaan bouwen en wilt je al wel volledig overgeven aan het opbouwen van een nieuwe relatie. Ook hier is op zijn plaatst, dat je gepaste afstand gaat nemen. Wanneer hij de ware is, dan geeft hij je de ruimte om eerst eens je eigen leven op te bouwen. Dat heb je nodig voor jezelf en ben je eigenlijk wel verplicht richting je kinderen.
Ik kan niet voor Leo spreken, maar kan me haar standpunt heel goed voorstellen om daadwerkelijk afstand te nemen. Het komt op mij niet over als een soort van vakantieberichtje. Er worden door haar iedere keer weer hele goede adviezen gegeven en er wordt zo bar weinig mee gedaan (hierbij rekening houdende met de door jouw omschreven omstandigheden, welke echt niet normaal zijn).
Ik quote even een passage uit je laatste posting:
Hey lieve Leo,
nu is x al een poosje op vakantie, waardoor ik niets te melden heb. Doordat hij weg is voel ik me ook rustig. Zal volgende week wel anders worden, helaas. Zie daar als een berg tegenop, want dan begint het circus weer.
Kijk Thirza en hier komt jouw daadkracht om de hoek kijken, want jij zult je echt moeten wapenen tegen hem. Hij is niet de directeur van het circus, dat ben JIJ vanaf nu. Wanneer je nog niet tegen hem opgewassen bent, dan moet je echt voor jezelf kiezen en vertrekken uit het huis samen met je kinderen. Voor de omstandigheden waarin jij leeft zijn de 'blijf van mijn lijf huizen' in het leven geroepen.
De omstandigheden waarin je leeft zijn voor jou al erg genoeg, maar jij bent ook verantwoordelijk voor je kinderen. Neem je verantwoordelijkheid en laat ze niet verder beschadigen.
Ga je verdiepen in de soort relatie waar je nu in zit. Besef hoe kwetsbaar je bent op dit moment, besef waar JIJ de mist in gaat. Het boek van Susan Forward, Als liefde pijn doet, is al regelmatig aangehaald hier. Dit boek heeft mij destijds doen inzien in wat voor omstandigheden ik me bevond. De omstandigheden waarin het onmogelijk is een relatie te hebben met een dergelijk iemand. Maar ook mijn rol in het geheel, ook bijv. de zoektocht naar een nieuwe geliefde en de onmogelijkheid hiervan. Je verliefdheid heeft als fundamenten de puinhoop waar je nu in leeft. Eerst zul je deze op moeten ruimen en dan zal er echt een fundament komen waarop je wel kunt gaan bouwen.
