Relaties
alle pijlers
Dit doet zo"n pijn
woensdag 18 juli 2007 om 08:22
Lieve medeforummers,
Ik open dit topic om mijn verhaal te doen, om de dag door te komen, voor een luisterend oor en adviezen.
Ik hoop het verhaal niet te langdradig te maken en zo duidelijk mogelijk te formuleren zonder mijn vriend negatief neer te zetten.
Ik heb mijn vriend op 21 mei 2007 leren kennen via mijn werk. Mijn vriend was op dat moment 6 maanden vrijgezel na 7 jaar een relatie te hebben gehad en uit deze relatie heeft hij een dochtertje van 3,5 jaar.
Ik heb bij hem een hoop gevoelens los gemaakt en hij bij mij ook, in het begin zagen we elkaar 1 x in de week en op zaterdag en zondag, na mijn vakantie hadden we beiden de behoefte elkaar vaker te zien en zagen we elkaar op dinsdagavond, donderdagavond, vrijdagavond en het gehele weekend.
Voor de duidelijkheid ik woon in Utrecht en vriendlief in Rotterdam, mijn vriend heeft zijn dochtertje op maandagavond, woensdagavond voor zichzelf, donderdagavond is die kleine bij zijn moeder en reed daarna naar mij, vrijdagavond en op de dag heeft hij die kleine meid.
We gingen beiden heel snel in ons gevoel, eventueel samenwonen in de toekomst al besproken, ik klik enorm met zijn kleine meid en zijn omgeving. Ik maak een hoop gevoel los bij hem en hij ook bij mij.
In het begin van de relatie dacht hij klaar te zijn maar nu worden er een hoop dingen losgemaakt. Het doet hem zoveel pijn dat hij zijn kleine meid niet meer dagelijks om hem heen heeft, hij betaald de kosten voor het huis alleen dus heeft het financieel heel erg zwaar.
Gisteravond belde hij me huilend op dat hij me niet kwijt wilt, de relatie niet wilt beeindigen maar graag elkaar even in het weekend te zien zodat hij tijd en ruimte heeft om geestelijk puntjes op de i te zetten. Zodat als ik de weekenden bij hem ben hij van ons kan genieten. Hij doet dit liever nu dan over een jaar. Hij wilt me niet langer pijn doen. De afgelopen drie weekenden zijn er namelijk een aantal dingen gebeurd. Het eerste weekend maakte ik voor het eerst kennis met die kleine meid. Hij heeft heel erg in de rats gezeten hoe dat allemaal zou verlopen, het tweede weekend had hij een aanvaring met zijn ex vriendin die begon te dreigen met het feit dat hij de kleine niet meer mocht zien en afgelopen weekend viel het hem zo zwaar dat ie haar weer naar huis moest brengen omdat we zo'n mooie en fijne dag met zijn drieen hadden. Die zondagavond is hij tegen me uitgevallen en daardoor is hij gaan nadenken.
Voor de rest voel ik me zo goed bij hem, hij ook bij mij. Hij zegt ook: Je bent lief,leuk, mooi, begripvol, je zorgt voor me, je kan fantastisch overweg met mijn kleine meid, mijn omgeving heeft je nu al in hun hart gesloten, je bent mijn beste maatje. Ik wil er voor vechten, ik wil dat het goed komt. Voor mezelf, voor mijn dochter, voor jou, voor de mensen om me heen.
Ik voel op dit moment zoveel emoties, angst om hem kwijt te raken, moet ik hem een kans geven? Moet ik de relatie verbreken?
Dit doet pijn..
Ik open dit topic om mijn verhaal te doen, om de dag door te komen, voor een luisterend oor en adviezen.
Ik hoop het verhaal niet te langdradig te maken en zo duidelijk mogelijk te formuleren zonder mijn vriend negatief neer te zetten.
Ik heb mijn vriend op 21 mei 2007 leren kennen via mijn werk. Mijn vriend was op dat moment 6 maanden vrijgezel na 7 jaar een relatie te hebben gehad en uit deze relatie heeft hij een dochtertje van 3,5 jaar.
Ik heb bij hem een hoop gevoelens los gemaakt en hij bij mij ook, in het begin zagen we elkaar 1 x in de week en op zaterdag en zondag, na mijn vakantie hadden we beiden de behoefte elkaar vaker te zien en zagen we elkaar op dinsdagavond, donderdagavond, vrijdagavond en het gehele weekend.
Voor de duidelijkheid ik woon in Utrecht en vriendlief in Rotterdam, mijn vriend heeft zijn dochtertje op maandagavond, woensdagavond voor zichzelf, donderdagavond is die kleine bij zijn moeder en reed daarna naar mij, vrijdagavond en op de dag heeft hij die kleine meid.
We gingen beiden heel snel in ons gevoel, eventueel samenwonen in de toekomst al besproken, ik klik enorm met zijn kleine meid en zijn omgeving. Ik maak een hoop gevoel los bij hem en hij ook bij mij.
In het begin van de relatie dacht hij klaar te zijn maar nu worden er een hoop dingen losgemaakt. Het doet hem zoveel pijn dat hij zijn kleine meid niet meer dagelijks om hem heen heeft, hij betaald de kosten voor het huis alleen dus heeft het financieel heel erg zwaar.
Gisteravond belde hij me huilend op dat hij me niet kwijt wilt, de relatie niet wilt beeindigen maar graag elkaar even in het weekend te zien zodat hij tijd en ruimte heeft om geestelijk puntjes op de i te zetten. Zodat als ik de weekenden bij hem ben hij van ons kan genieten. Hij doet dit liever nu dan over een jaar. Hij wilt me niet langer pijn doen. De afgelopen drie weekenden zijn er namelijk een aantal dingen gebeurd. Het eerste weekend maakte ik voor het eerst kennis met die kleine meid. Hij heeft heel erg in de rats gezeten hoe dat allemaal zou verlopen, het tweede weekend had hij een aanvaring met zijn ex vriendin die begon te dreigen met het feit dat hij de kleine niet meer mocht zien en afgelopen weekend viel het hem zo zwaar dat ie haar weer naar huis moest brengen omdat we zo'n mooie en fijne dag met zijn drieen hadden. Die zondagavond is hij tegen me uitgevallen en daardoor is hij gaan nadenken.
Voor de rest voel ik me zo goed bij hem, hij ook bij mij. Hij zegt ook: Je bent lief,leuk, mooi, begripvol, je zorgt voor me, je kan fantastisch overweg met mijn kleine meid, mijn omgeving heeft je nu al in hun hart gesloten, je bent mijn beste maatje. Ik wil er voor vechten, ik wil dat het goed komt. Voor mezelf, voor mijn dochter, voor jou, voor de mensen om me heen.
Ik voel op dit moment zoveel emoties, angst om hem kwijt te raken, moet ik hem een kans geven? Moet ik de relatie verbreken?
Dit doet pijn..
woensdag 18 juli 2007 om 14:49
Lieve Scarlet,
Ik had gisteren ook een baaldag, kwam thuis, heb keihard de muziek aan gezet, heb heel mn huis schoongemaakt,daarna lekker gegeten, kwam vriendinnetje mn haar kleuren, daarna is mn neefje en een vriend op visite geweest en toen was het half 11, en heb een topavond gehad!!! En heb nog geen moment aan hem gedacht...Je wil hem niet kwijt, begrijpelijk, want je houdt van hem, maar als het lot anders wil, kun je je nu wel druk maken om dingen die er misschien wel of niet komen, maar dat kost alleen maar energie...Komt het goed tussen jullie weet het zn weg vanzelf te vinden, gaat het niet goed, kom je daar ook achter....En eventjes tijd voor zichzelf, betekent niet ik ga verder zonder jou!!! Maar in vredesnaam ga door met leven, doe je alledaagse dingen, doe er andere dingen bij en laat je niet wegzakken in verdriet en paniek, want daar heb je helemaal niks aan...
Liefs Sam
Ik had gisteren ook een baaldag, kwam thuis, heb keihard de muziek aan gezet, heb heel mn huis schoongemaakt,daarna lekker gegeten, kwam vriendinnetje mn haar kleuren, daarna is mn neefje en een vriend op visite geweest en toen was het half 11, en heb een topavond gehad!!! En heb nog geen moment aan hem gedacht...Je wil hem niet kwijt, begrijpelijk, want je houdt van hem, maar als het lot anders wil, kun je je nu wel druk maken om dingen die er misschien wel of niet komen, maar dat kost alleen maar energie...Komt het goed tussen jullie weet het zn weg vanzelf te vinden, gaat het niet goed, kom je daar ook achter....En eventjes tijd voor zichzelf, betekent niet ik ga verder zonder jou!!! Maar in vredesnaam ga door met leven, doe je alledaagse dingen, doe er andere dingen bij en laat je niet wegzakken in verdriet en paniek, want daar heb je helemaal niks aan...
Liefs Sam
woensdag 18 juli 2007 om 14:50
Lieve Sam,
Kijk, had hij me gisteren nou gezegd: Sorry ik maak het uit, heb tijd voor mezelf nodig. Oh meis dan had ik net als jou veel pijn gehad. Maar hoe hard het ook klinkt dan kan je verder.
En ja meiden ik weet het, het is niet gezegd dat het uit is en ik moet er niet meer van maken dan dat het is maar waarom kan ik het gevoel dan niet loslaten dat het wel zover zal komen?
Maar toch: Ik wordt liever hier hard op mijn plek gezet dan dat ik hem ga
sms-en, bellen om bevestiging te krijgen of er steeds over te praten. Hij wilt even rust, Prima, geen enkel probleem.
Maar moet ook aan mezelf denken, hij kan toch niet steeds iemand weg duwen of dan weer weekenddiensten invoeren als het te warm onder zijn pootjes wordt.
Ik weet het ik weet het, pycho begint weer..Maar be patient with me please..
Kijk, had hij me gisteren nou gezegd: Sorry ik maak het uit, heb tijd voor mezelf nodig. Oh meis dan had ik net als jou veel pijn gehad. Maar hoe hard het ook klinkt dan kan je verder.
En ja meiden ik weet het, het is niet gezegd dat het uit is en ik moet er niet meer van maken dan dat het is maar waarom kan ik het gevoel dan niet loslaten dat het wel zover zal komen?
Maar toch: Ik wordt liever hier hard op mijn plek gezet dan dat ik hem ga
sms-en, bellen om bevestiging te krijgen of er steeds over te praten. Hij wilt even rust, Prima, geen enkel probleem.
Maar moet ook aan mezelf denken, hij kan toch niet steeds iemand weg duwen of dan weer weekenddiensten invoeren als het te warm onder zijn pootjes wordt.
Ik weet het ik weet het, pycho begint weer..Maar be patient with me please..
woensdag 18 juli 2007 om 15:12
Lieve Sam,
Kijk, had hij me gisteren nou gezegd: Sorry ik maak het uit, heb tijd voor mezelf nodig. Oh meis dan had ik net als jou veel pijn gehad. Maar hoe hard het ook klinkt dan kan je verder. Ik weet diep van binnen ook dat hij me helemaal niet kwijt wil, anders had hij concrete feiten gegeven..Ik wil niet meer hou niet meer van je en wil alleen verder, geen van dat alles heeft hij gezegd, alleen ik ben het ff zat...Prima dan ben jij het zat, ik heb er dagen om gehuild, maar ga verder met mn leven, hoe moeilijk dat soms ook is....
En ja meiden ik weet het, het is niet gezegd dat het uit is en ik moet er niet meer van maken dan dat het is maar waarom kan ik het gevoel dan niet loslaten dat het wel zover zal komen? Dat is nou die verlatingsangst, je hebt je zo gegeven aan die man en je bent zo bang dat je dat kwijt raakt, dat je straks jezelf daarin verliest, kijk maar naar het smsen, en het boos worden als hij niet terug smst..Ik ken het allemaal...Steeds maar weer bevestiging willen, bang om verlaten te worden...
Maar toch: Ik wordt liever hier hard op mijn plek gezet dan dat ik hem ga
sms-en, bellen om bevestiging te krijgen of er steeds over te praten. Hij wilt even rust, Prima, geen enkel probleem. Kan je dat ook echt?
Maar moet ook aan mezelf denken, hij kan toch niet steeds iemand weg duwen of dan weer weekenddiensten invoeren als het te warm onder zijn pootjes wordt. Nee dat kan ook niet, maar daar ben je helemaal zelf bij...En soms ben je blind van liefde en gaat het maar door, bij mij al 7 jaar, maar op een gegeven moment is het op...En moet jezelf een keus maken...Kun je ermee leven dat hij tijd nodig heeft en je alleen in het weekend ziet? Ik denk dat jullie er beter uit zullen komen als je hem rust geeft waar hij om vraagt, hij zit met dingen die hij op moet lossen en wil jou daarbij niet kwijt, dus sluit hij een compromis, Kun je daarmee leven??
Ik weet het ik weet het, pycho begint weer..Maar be patient with me please..Tuurlijk doen we dat!! De liefde is soms een moeilijk iets...
Kijk, had hij me gisteren nou gezegd: Sorry ik maak het uit, heb tijd voor mezelf nodig. Oh meis dan had ik net als jou veel pijn gehad. Maar hoe hard het ook klinkt dan kan je verder. Ik weet diep van binnen ook dat hij me helemaal niet kwijt wil, anders had hij concrete feiten gegeven..Ik wil niet meer hou niet meer van je en wil alleen verder, geen van dat alles heeft hij gezegd, alleen ik ben het ff zat...Prima dan ben jij het zat, ik heb er dagen om gehuild, maar ga verder met mn leven, hoe moeilijk dat soms ook is....
En ja meiden ik weet het, het is niet gezegd dat het uit is en ik moet er niet meer van maken dan dat het is maar waarom kan ik het gevoel dan niet loslaten dat het wel zover zal komen? Dat is nou die verlatingsangst, je hebt je zo gegeven aan die man en je bent zo bang dat je dat kwijt raakt, dat je straks jezelf daarin verliest, kijk maar naar het smsen, en het boos worden als hij niet terug smst..Ik ken het allemaal...Steeds maar weer bevestiging willen, bang om verlaten te worden...
Maar toch: Ik wordt liever hier hard op mijn plek gezet dan dat ik hem ga
sms-en, bellen om bevestiging te krijgen of er steeds over te praten. Hij wilt even rust, Prima, geen enkel probleem. Kan je dat ook echt?
Maar moet ook aan mezelf denken, hij kan toch niet steeds iemand weg duwen of dan weer weekenddiensten invoeren als het te warm onder zijn pootjes wordt. Nee dat kan ook niet, maar daar ben je helemaal zelf bij...En soms ben je blind van liefde en gaat het maar door, bij mij al 7 jaar, maar op een gegeven moment is het op...En moet jezelf een keus maken...Kun je ermee leven dat hij tijd nodig heeft en je alleen in het weekend ziet? Ik denk dat jullie er beter uit zullen komen als je hem rust geeft waar hij om vraagt, hij zit met dingen die hij op moet lossen en wil jou daarbij niet kwijt, dus sluit hij een compromis, Kun je daarmee leven??
Ik weet het ik weet het, pycho begint weer..Maar be patient with me please..Tuurlijk doen we dat!! De liefde is soms een moeilijk iets...
woensdag 18 juli 2007 om 15:36
even iets geheel anders.. zit je nu al de hele dag achter je pc?? of ben je tussendoor even weg geweest? of ben je aan het werk en forum je tussendoor?
Als je thuis zit en je bent nog niet naar buiten geweest dan krijg je nu vanmij een schop onder je kont.. hup even naar buiten, lekker de zon in...:D
Als je thuis zit en je bent nog niet naar buiten geweest dan krijg je nu vanmij een schop onder je kont.. hup even naar buiten, lekker de zon in...:D
woensdag 18 juli 2007 om 17:06
Lieve Sam,
Als ik nu zeg, ik maak het uit dan doe ik dat uit angst en zoals menig hier al zeggen: er is niks aan de hand.
Dus ik kan nu even niks anders doen dan het even te laten, zoveel voor mezelf als voor hem. Ik ga zaterdag alsnog naar zijn moeders zijn verjaardag en zondagavond zijn we alleen en dan zullen we er wel over praten.
Hij zegt me niet kwijt te willen, hij zegt nu zijn problemen te willen oplossen voor ons, voor later, nou oke dan geef ik het die kans. Ik ga erop leren vertrouwen dat als hij beseft hier niet mee door te kunnen gaan dat ie dat dan eerlijk met me bespreekt.
Tuurlijk het liefst zeg ik nu tegen hem hoe bang ik ben maar ja misschien jaag ik hem dan alleen maar meer weg. Of zou ik dat vanavond kunnen bespreken?
Lieve Kitty, ben nu bij een vriendin en ja heb de hele dag vanaf werk gepost. Dus schaam schaam zal morgen eerder beginnen.
Als ik nu zeg, ik maak het uit dan doe ik dat uit angst en zoals menig hier al zeggen: er is niks aan de hand.
Dus ik kan nu even niks anders doen dan het even te laten, zoveel voor mezelf als voor hem. Ik ga zaterdag alsnog naar zijn moeders zijn verjaardag en zondagavond zijn we alleen en dan zullen we er wel over praten.
Hij zegt me niet kwijt te willen, hij zegt nu zijn problemen te willen oplossen voor ons, voor later, nou oke dan geef ik het die kans. Ik ga erop leren vertrouwen dat als hij beseft hier niet mee door te kunnen gaan dat ie dat dan eerlijk met me bespreekt.
Tuurlijk het liefst zeg ik nu tegen hem hoe bang ik ben maar ja misschien jaag ik hem dan alleen maar meer weg. Of zou ik dat vanavond kunnen bespreken?
Lieve Kitty, ben nu bij een vriendin en ja heb de hele dag vanaf werk gepost. Dus schaam schaam zal morgen eerder beginnen.
woensdag 18 juli 2007 om 17:21
Scarlet : enige wat jij moet doen is het zand losjes in je handen houden
En zie het als een elastiekje , laat het veren dan komt ie vanzelf wel terug..
Je moet jezelf een schop onder je hol geven ipv toe te geven aan je angst , de paniek laat je de overhand krijgen ..
Die gozer is gek op je das duidelijk , geef hem de tijd en de ruimte .. En ga vooral zelf leuke dingen doen zodat je minder vaak de paniek voelt.
En zie het als een elastiekje , laat het veren dan komt ie vanzelf wel terug..
Je moet jezelf een schop onder je hol geven ipv toe te geven aan je angst , de paniek laat je de overhand krijgen ..
Die gozer is gek op je das duidelijk , geef hem de tijd en de ruimte .. En ga vooral zelf leuke dingen doen zodat je minder vaak de paniek voelt.
woensdag 18 juli 2007 om 20:11
Scarlet, rustig aan! Je vriend heeft even ruimte nodig en is stapel op je. Tuurlijk heeft ie even ruimte nodig na alles wat ie meegemaakt heeft: lange realtie uit, omgang met zijn ex en kindje, jou in zijn leven....dan zou ik ook even moeten ademhalen tussendoor om na te denken over hoe ik het allemaal zou gaan "handelen". Je bent zo ontzettend aan het overanalyseren. Je kent hem pas 2 maanden joh, dat is nog zo pril. Geef hem even de tijd, je ziet hem gezellig in eht weekend, maak het niet zwaarder dan het is.
Mijn vriend en ik kennen elkaar nu 9 maanden en ik zie hem alleen in het weekend. Zeker in het begin vond ik dat juist perfect, rustig aan beginnen. Weet zeker dat als ik hem dan continu had gezien, dat hij me was gaan benauwen. Juist doordat we zo rustig aan begonnen zijn, zie ik hem nu ook graag doordeweeks steeds meer. Echt: geef hem de ruimte en grote kans dat het dan vanzelf goed komt. Niet zo obsessief, ik snap het wel, maar je maakt het echt te zwaar en dat maakt het de momenten dat jullie dadelijk wel samen zijn, veel te problematisch. Zorg dat jullie het in de weekenden leuk hebben, wees zijn leuke meid zoals hij die heeft leren kennen en zoek verder afleiding, leef je leigen leven.
Volgens mij komt dit helemaal goed joh. Hij is gek op je, maar moet even dingen op een rij zetten, heeft niets te maken met zijn gevoel voor jou. Dus hop: ga naar vriendinnen toe, ga een filmpje pakken, een tijdschriftje lezen, sporten, afleiding! Sterkte en succes!
Mijn vriend en ik kennen elkaar nu 9 maanden en ik zie hem alleen in het weekend. Zeker in het begin vond ik dat juist perfect, rustig aan beginnen. Weet zeker dat als ik hem dan continu had gezien, dat hij me was gaan benauwen. Juist doordat we zo rustig aan begonnen zijn, zie ik hem nu ook graag doordeweeks steeds meer. Echt: geef hem de ruimte en grote kans dat het dan vanzelf goed komt. Niet zo obsessief, ik snap het wel, maar je maakt het echt te zwaar en dat maakt het de momenten dat jullie dadelijk wel samen zijn, veel te problematisch. Zorg dat jullie het in de weekenden leuk hebben, wees zijn leuke meid zoals hij die heeft leren kennen en zoek verder afleiding, leef je leigen leven.
Volgens mij komt dit helemaal goed joh. Hij is gek op je, maar moet even dingen op een rij zetten, heeft niets te maken met zijn gevoel voor jou. Dus hop: ga naar vriendinnen toe, ga een filmpje pakken, een tijdschriftje lezen, sporten, afleiding! Sterkte en succes!
woensdag 18 juli 2007 om 23:33
Scarlet, jouw situatie zou de mijne kunnen zijn. De man waar ik verliefd op ben had net een punt gezet achter zijn heeele lange relatie toen wij elkaar tegenkwamen. Het klikte enorm maar we hadden allebei het gevoel dat het te snel was. Op diverse manieren hebben we geprobeerd om ermee om te gaan maar dat is helaas uiteindelijk toch niet gelukt.
Ik begrijp heel goed dat ik hem de ruimte moet geven om zijn vorige relatie te verwerken. Maar het blijkt dat dat ten kost gaat van mijn eigen geluk. Dus om mezelf te beschermen tegen dat verdriet heb ik besloten om er een punt achter te zetten.
Dat doet nu pijn maar ik weet dat ik er uiteindelijk gelukkiger van word. Geen getob meer, geen moeilijke gesprekken, gewoon even rust. Ook al voelt het in mijn hart anders, voor mijn eigen geluk moet ik deze stap zetten.
Fijn dat ik mijn verhaal even kwijt kan hier en mijn boodschap: denk aan jezelf en blijf voelen waar jouw grenzen liggen.
En dat het op dit moment niet werkt wil niet zeggen dat het nooit zal werken... Het leven zit vol verassingen. Veel sterkte meid!
Ik begrijp heel goed dat ik hem de ruimte moet geven om zijn vorige relatie te verwerken. Maar het blijkt dat dat ten kost gaat van mijn eigen geluk. Dus om mezelf te beschermen tegen dat verdriet heb ik besloten om er een punt achter te zetten.
Dat doet nu pijn maar ik weet dat ik er uiteindelijk gelukkiger van word. Geen getob meer, geen moeilijke gesprekken, gewoon even rust. Ook al voelt het in mijn hart anders, voor mijn eigen geluk moet ik deze stap zetten.
Fijn dat ik mijn verhaal even kwijt kan hier en mijn boodschap: denk aan jezelf en blijf voelen waar jouw grenzen liggen.
En dat het op dit moment niet werkt wil niet zeggen dat het nooit zal werken... Het leven zit vol verassingen. Veel sterkte meid!
donderdag 19 juli 2007 om 07:35
Hoi Scarlet,
pffff, ik vind wel dat je heel veel piekert en allerlei dingen aanhaalt die nog niet ter sprake zijn....laat het los, leef je eigen leven, ga dingen ondernemen, hij geeft aan dat hij je meer dan geweldig vindt, als je hem gaan claimen en zeuren raak je hem zeker kwijt. 2 maanden , los van zijn ex, dochtertje niet meer elke dag kunnen zien, die man loopt over van verwarde emoties en dan kom jij ook nog aan met je gezeur (sorry) Wees er voor hem wanneer hij dat aangeeft, begin niet over de situatie, maar vertel leuke dingen.
Vindt dat je een mega probleem van iets maakt, wat op zich nog helemaal geen heel groot probleem is. 3 maanden geleden (zonder hem) had je toch ook een leven.
Succes.
pffff, ik vind wel dat je heel veel piekert en allerlei dingen aanhaalt die nog niet ter sprake zijn....laat het los, leef je eigen leven, ga dingen ondernemen, hij geeft aan dat hij je meer dan geweldig vindt, als je hem gaan claimen en zeuren raak je hem zeker kwijt. 2 maanden , los van zijn ex, dochtertje niet meer elke dag kunnen zien, die man loopt over van verwarde emoties en dan kom jij ook nog aan met je gezeur (sorry) Wees er voor hem wanneer hij dat aangeeft, begin niet over de situatie, maar vertel leuke dingen.
Vindt dat je een mega probleem van iets maakt, wat op zich nog helemaal geen heel groot probleem is. 3 maanden geleden (zonder hem) had je toch ook een leven.
Succes.
donderdag 19 juli 2007 om 08:03
Lieve Sam,
Als ik nu zeg, ik maak het uit dan doe ik dat uit angst en zoals menig hier al zeggen: er is niks aan de hand.
Dus ik kan nu even niks anders doen dan het even te laten, zoveel voor mezelf als voor hem. Ik ga zaterdag alsnog naar zijn moeders zijn verjaardag en zondagavond zijn we alleen en dan zullen we er wel over praten.Als dat voor jou goed is, moet je dat doen!
Hij zegt me niet kwijt te willen, hij zegt nu zijn problemen te willen oplossen voor ons, voor later, nou oke dan geef ik het die kans. Ik ga erop leren vertrouwen dat als hij beseft hier niet mee door te kunnen gaan dat ie dat dan eerlijk met me bespreekt.
Tuurlijk het liefst zeg ik nu tegen hem hoe bang ik ben maar ja misschien jaag ik hem dan alleen maar meer weg. Of zou ik dat vanavond kunnen bespreken..Ik zou dat denk ik wel tege hem zeggen, als jij dat zo voelt moet je dat doen! Echt waar, niet je gevoelens opkroppen, heb je helemaal niks aan...
Als ik nu zeg, ik maak het uit dan doe ik dat uit angst en zoals menig hier al zeggen: er is niks aan de hand.
Dus ik kan nu even niks anders doen dan het even te laten, zoveel voor mezelf als voor hem. Ik ga zaterdag alsnog naar zijn moeders zijn verjaardag en zondagavond zijn we alleen en dan zullen we er wel over praten.Als dat voor jou goed is, moet je dat doen!
Hij zegt me niet kwijt te willen, hij zegt nu zijn problemen te willen oplossen voor ons, voor later, nou oke dan geef ik het die kans. Ik ga erop leren vertrouwen dat als hij beseft hier niet mee door te kunnen gaan dat ie dat dan eerlijk met me bespreekt.
Tuurlijk het liefst zeg ik nu tegen hem hoe bang ik ben maar ja misschien jaag ik hem dan alleen maar meer weg. Of zou ik dat vanavond kunnen bespreken..Ik zou dat denk ik wel tege hem zeggen, als jij dat zo voelt moet je dat doen! Echt waar, niet je gevoelens opkroppen, heb je helemaal niks aan...
donderdag 19 juli 2007 om 08:45
Lieve iedereen,
Ten eerste wil ik jullie bedankten voor al jullie reacties, begrip, luisterend oor, adviezen en met namen de hele harde schoppen onder mijn hol.
Ik heb gisteren een gesprek gehad met mijn vriend en in dat gesprek heel eerlijk en open aangegeven wat ik voelde.
Ik heb uitgesproken dat ik twijfel of hij wel toe is aan een nieuwe relatie, of als hij de tijd terug kon draaien opnieuw met mij was gaan daten. Ja ik ben toe aan een relatie en ja ik had opnieuw voor je gekozen. Ik doe dit alles niet alleen voor mezelf maar ook voor jou. Het voelt nu misschien aan als een stap terug maar ik denk dan aan de stap vooruit in de toekomst.
Inderdaad zoals iedereen tegen mij al zei: Het heeft niks met zijn gevoel voor mij te maken, hij vindt me nog steeds helemaal lief, leuk, geweldig etc etc. Hij geeft ook heel eerlijk aan, er zijn een aantal dingen die te snel gaan maar die kan ik alleen mezelf verwijten. Ik heb je gevraagd tijdens je vakantie of je voortaan mij vaker wilde zien. Op dat moment zat ik helemaal op mijn roze wolk en heb niet nagedacht over de consequenties. Want inderdaad toen ik jou leerde kennen was ik nog puntjes op de I aan het zetten qua mijn vorige relatie, dat ik mijn dochtertje niet meer zie, had net een nieuwe baan aangenomen, heb mijn zwarte klussen versloft waardoor ik nu geld tekort kom. Ik ben vergeten dat er zoveel mensen zijn die elkaar rustig aan leren kennen, ik wilde gelijk al je helemaal kennen, voelen, weten wie je bent. Dan dacht ik je te kennen, zat ik er naast en er was irritatie tussen ons.
De laatste twee keren dat ik doordeweeks naar je toe reed was ik zo enorm moe, moe van mijn nieuwe baan en moest dan nog 40 minuten in de auto zitten. Ik weet nu dat ik dat tegen je had moeten zeggen en dat je er dan alle begrip voor had gehad als ik thuis was gebleven. Dan had ik ook even tot rust kunnen komen.
Ook heeft mijn vriend aangegeven dat hij ook wel inziet dat het voor mij heel erg rauw op mijn dak viel, ook erkend hij dat hij het op sommige fronten meer had uit kunnen leggen of anders had kunnen formuleren.
@ Tob:
Het klikte enorm maar we hadden allebei het gevoel dat het te snel was. Op diverse manieren hebben we geprobeerd om ermee om te gaan maar dat is helaas uiteindelijk toch niet gelukt.
Ik begrijp heel goed dat ik hem de ruimte moet geven om zijn vorige relatie te verwerken. Maar het blijkt dat dat ten kost gaat van mijn eigen geluk. Dus om mezelf te beschermen tegen dat verdriet heb ik besloten om er een punt achter te zetten.
En voor bovenstaande huiver ik dus. Desondanks ik wel weet dat ik dat aan de tijd moet overlaten maar ben huiverig dat hij er misschien niet klaar voor is. Sja daar zullen we dan vanzelf wel achter komen en dat is nu het risico wat ik nemen moet.
En dan ga ik zoeken naar signalen dat ik er niet aan moet beginnen. Raar misschien
Ten eerste wil ik jullie bedankten voor al jullie reacties, begrip, luisterend oor, adviezen en met namen de hele harde schoppen onder mijn hol.
Ik heb gisteren een gesprek gehad met mijn vriend en in dat gesprek heel eerlijk en open aangegeven wat ik voelde.
Ik heb uitgesproken dat ik twijfel of hij wel toe is aan een nieuwe relatie, of als hij de tijd terug kon draaien opnieuw met mij was gaan daten. Ja ik ben toe aan een relatie en ja ik had opnieuw voor je gekozen. Ik doe dit alles niet alleen voor mezelf maar ook voor jou. Het voelt nu misschien aan als een stap terug maar ik denk dan aan de stap vooruit in de toekomst.
Inderdaad zoals iedereen tegen mij al zei: Het heeft niks met zijn gevoel voor mij te maken, hij vindt me nog steeds helemaal lief, leuk, geweldig etc etc. Hij geeft ook heel eerlijk aan, er zijn een aantal dingen die te snel gaan maar die kan ik alleen mezelf verwijten. Ik heb je gevraagd tijdens je vakantie of je voortaan mij vaker wilde zien. Op dat moment zat ik helemaal op mijn roze wolk en heb niet nagedacht over de consequenties. Want inderdaad toen ik jou leerde kennen was ik nog puntjes op de I aan het zetten qua mijn vorige relatie, dat ik mijn dochtertje niet meer zie, had net een nieuwe baan aangenomen, heb mijn zwarte klussen versloft waardoor ik nu geld tekort kom. Ik ben vergeten dat er zoveel mensen zijn die elkaar rustig aan leren kennen, ik wilde gelijk al je helemaal kennen, voelen, weten wie je bent. Dan dacht ik je te kennen, zat ik er naast en er was irritatie tussen ons.
De laatste twee keren dat ik doordeweeks naar je toe reed was ik zo enorm moe, moe van mijn nieuwe baan en moest dan nog 40 minuten in de auto zitten. Ik weet nu dat ik dat tegen je had moeten zeggen en dat je er dan alle begrip voor had gehad als ik thuis was gebleven. Dan had ik ook even tot rust kunnen komen.
Ook heeft mijn vriend aangegeven dat hij ook wel inziet dat het voor mij heel erg rauw op mijn dak viel, ook erkend hij dat hij het op sommige fronten meer had uit kunnen leggen of anders had kunnen formuleren.
@ Tob:
Het klikte enorm maar we hadden allebei het gevoel dat het te snel was. Op diverse manieren hebben we geprobeerd om ermee om te gaan maar dat is helaas uiteindelijk toch niet gelukt.
Ik begrijp heel goed dat ik hem de ruimte moet geven om zijn vorige relatie te verwerken. Maar het blijkt dat dat ten kost gaat van mijn eigen geluk. Dus om mezelf te beschermen tegen dat verdriet heb ik besloten om er een punt achter te zetten.
En voor bovenstaande huiver ik dus. Desondanks ik wel weet dat ik dat aan de tijd moet overlaten maar ben huiverig dat hij er misschien niet klaar voor is. Sja daar zullen we dan vanzelf wel achter komen en dat is nu het risico wat ik nemen moet.
En dan ga ik zoeken naar signalen dat ik er niet aan moet beginnen. Raar misschien
donderdag 19 juli 2007 om 08:53
donderdag 19 juli 2007 om 08:57
Ik snap er niks van. Je hoeft het toch niet uit te maken omdat het toevallig niet zo loopt als je zou willen? Gewoon rustig aan, je hebt de tijd. Als mijn vriend toentertijd een totaal beslag op mijn tijd had willen leggen, dan had ik hem vriendelijk doch beslist uit wandelen gestuurd. Maar hij deed wat ik vroeg, hij gaf me tijd en ruimte. Zo hebben we aan een goede basis kunnen bouwen.
donderdag 19 juli 2007 om 09:04
Lieve Yoyo2
Voelde me gisteren ook weer goed toen hij vertelde dat het niet onze relatie of mij is wat dwars zat. Wel dat het allemaal even te snel ging en om te voorkomen dat het in de toekomst daarop stuk loopt we nu even pas op de plaats doen.
Moet ik wel even aan wenen, kwam allemaal rauw op mijn dak, niet aan zien komen. Maar het is even goed voor hem en ook voor mij. Ik vergat mezelf ook even en was ook veels te veel met hem bezig. Ook veels te veel met mijn angsten bezig.
En moet ook wat met mijn onzekerheid hoor, dat als ie even niet belt of smst, of lieve dingen zegt dat het niet betekend dat ie anders over mij of ons denkt. Inderdaad veels te veel die bevestiging nodig hebben van een ander. Als ik er nu niks mee doe dan komt het bij een andere relatie wel weer terug.
Een vriendinnetje zei gisteren tegen me: Les als geeft ie je een gouden ring, beloofd hij je gouden bergen dan nog is het niet goed genoeg voor je.
Dat het even alleen de weekenden zijn zie je als afwijzing terwijl dat het helemaal niet is.
@ Mas; Meisie wat is er dan? Heb je prive mail toegevoegd aan mijn hottie
Voelde me gisteren ook weer goed toen hij vertelde dat het niet onze relatie of mij is wat dwars zat. Wel dat het allemaal even te snel ging en om te voorkomen dat het in de toekomst daarop stuk loopt we nu even pas op de plaats doen.
Moet ik wel even aan wenen, kwam allemaal rauw op mijn dak, niet aan zien komen. Maar het is even goed voor hem en ook voor mij. Ik vergat mezelf ook even en was ook veels te veel met hem bezig. Ook veels te veel met mijn angsten bezig.
En moet ook wat met mijn onzekerheid hoor, dat als ie even niet belt of smst, of lieve dingen zegt dat het niet betekend dat ie anders over mij of ons denkt. Inderdaad veels te veel die bevestiging nodig hebben van een ander. Als ik er nu niks mee doe dan komt het bij een andere relatie wel weer terug.
Een vriendinnetje zei gisteren tegen me: Les als geeft ie je een gouden ring, beloofd hij je gouden bergen dan nog is het niet goed genoeg voor je.
Dat het even alleen de weekenden zijn zie je als afwijzing terwijl dat het helemaal niet is.
@ Mas; Meisie wat is er dan? Heb je prive mail toegevoegd aan mijn hottie
donderdag 19 juli 2007 om 09:06
Lieve Rosalita,
Tuurlijk hoef je het niet uit te maken als je het rustig aan gaat doen. Zo heb ik het ook niet doen willen overkomen.
Maar door mijn totale en onterechte paniek, dacht ik dat hij niet toe is aan een nieuwe relatie en wilde daarin weten wat dan te doen.
Naast de angst over mijn eigen relatie deed het me ook een hoop te horen dat iemand waar je om geeft even vastloopt. Je wilt dat je partner zoveel mogelijk gelukkig is. En ineens een telefoontje dat hij vast zat, weekenden zien...Nogmaals door omstandigheden is het via de telefoon besproken en dan komt het ook allemaal anders over.
Tuurlijk hoef je het niet uit te maken als je het rustig aan gaat doen. Zo heb ik het ook niet doen willen overkomen.
Maar door mijn totale en onterechte paniek, dacht ik dat hij niet toe is aan een nieuwe relatie en wilde daarin weten wat dan te doen.
Naast de angst over mijn eigen relatie deed het me ook een hoop te horen dat iemand waar je om geeft even vastloopt. Je wilt dat je partner zoveel mogelijk gelukkig is. En ineens een telefoontje dat hij vast zat, weekenden zien...Nogmaals door omstandigheden is het via de telefoon besproken en dan komt het ook allemaal anders over.
donderdag 19 juli 2007 om 09:07
Tsja, om eerlijk te zijn begrijp ik er nu ook niets meer van... Jij hebt het gisteren uitgemaakt? Waarom in godsnaam?
Het lijkt mij dat je gewoon problemen zoekt...
Ik heb al eens een eerder topic gelezen van je en dan zou je denken dat het ook voor jou een beetje een opluchting is om minder af te spreken. Heb je immers weer meer tijd voor je vriendinnen...
Het is duidelijk dat hij gewoon wat meer rust nodig heeft, maar jij maakt er meteen een heel drama van.
Eerlijk: als ik hem was, zou het nu absoluut niet meer goed komen. Als je er niet voor hem kan zijn in de moeilijke momenten (hij vraagt wat meer ruimte en daar word jij "oh zo ongelukkig" van) dan zou het voor mij niet meer hoeven.
Het loopt even niet helemaal zoals jij wil en dan ben je dus maar weg, want dat kan je niet aan... Tja, dan kan je het inderdaad maar beter uitmaken en de rest van je leven alleen blijven! Mij lijkt het niet meer dan logisch dat het hem veel energie kost om zijn leven weer op de rails te krijgen (met een kindje en wat financiële problemen). Hij vindt jou erg leuk in zijn leven en ik kan me heel goed voorstellen dat hij dan liever met jou afspreekt als hij uitgerust is en in een goed humeur. Hij zou het vast ook liever anders zien...
Sorry dat ik zo hard reageer, maar ik vind dat je wel héél erg aan het klagen bent over een probleem dat niet eens een probleem is... En als klap op de vuurpijl maak je het dan zelf uit! Terwijl je al dagen klaagt dat je daar nu net zo bang voor bent... *diepe zucht*
Het lijkt mij dat je gewoon problemen zoekt...
Ik heb al eens een eerder topic gelezen van je en dan zou je denken dat het ook voor jou een beetje een opluchting is om minder af te spreken. Heb je immers weer meer tijd voor je vriendinnen...
Het is duidelijk dat hij gewoon wat meer rust nodig heeft, maar jij maakt er meteen een heel drama van.
Eerlijk: als ik hem was, zou het nu absoluut niet meer goed komen. Als je er niet voor hem kan zijn in de moeilijke momenten (hij vraagt wat meer ruimte en daar word jij "oh zo ongelukkig" van) dan zou het voor mij niet meer hoeven.
Het loopt even niet helemaal zoals jij wil en dan ben je dus maar weg, want dat kan je niet aan... Tja, dan kan je het inderdaad maar beter uitmaken en de rest van je leven alleen blijven! Mij lijkt het niet meer dan logisch dat het hem veel energie kost om zijn leven weer op de rails te krijgen (met een kindje en wat financiële problemen). Hij vindt jou erg leuk in zijn leven en ik kan me heel goed voorstellen dat hij dan liever met jou afspreekt als hij uitgerust is en in een goed humeur. Hij zou het vast ook liever anders zien...
Sorry dat ik zo hard reageer, maar ik vind dat je wel héél erg aan het klagen bent over een probleem dat niet eens een probleem is... En als klap op de vuurpijl maak je het dan zelf uit! Terwijl je al dagen klaagt dat je daar nu net zo bang voor bent... *diepe zucht*
donderdag 19 juli 2007 om 09:17
@ Nimf: Kan goed begrijpen dat ik niet altijd even duidelijk overkom. Helemaal gisteren.
En jullie en ook mijn vriendinnen hebben helemaal gelijk. Ik moet hier echt wat mee gaan doen.
Ik had het in eerdere berichten misschien ook al gezegd maar ga 1/8/2007 mijn therapie voor verlatingsangst weer oppaken en inderdaad voor mij is het ook goed om elkaar alleen in de weekenden te zien.
Dan kan ik door het gemis hahaha enorm van hem genieten..
Daarom zit ik ook op dit topic, ik drijf jullie liever helemaal gek dan dat ik mijn vriend wegjaag. En door er zoveel over te praten kan ik patronen herkennen en er wat mee doen. Want verstandelijk weet ik het wel maar als ik dan compleet in gevoel zit lijkt het net alsof ik niks meer weet en er niks meer aan kan doen om het gevoel kwijt te raken en te relativeren.
En jullie en ook mijn vriendinnen hebben helemaal gelijk. Ik moet hier echt wat mee gaan doen.
Ik had het in eerdere berichten misschien ook al gezegd maar ga 1/8/2007 mijn therapie voor verlatingsangst weer oppaken en inderdaad voor mij is het ook goed om elkaar alleen in de weekenden te zien.
Dan kan ik door het gemis hahaha enorm van hem genieten..
Daarom zit ik ook op dit topic, ik drijf jullie liever helemaal gek dan dat ik mijn vriend wegjaag. En door er zoveel over te praten kan ik patronen herkennen en er wat mee doen. Want verstandelijk weet ik het wel maar als ik dan compleet in gevoel zit lijkt het net alsof ik niks meer weet en er niks meer aan kan doen om het gevoel kwijt te raken en te relativeren.
donderdag 19 juli 2007 om 09:17
Ik weet niet hoe je moet quoten, maar het komt door deze zin ("Maar het blijkt dat dat ten kost gaat van mijn eigen geluk. Dus om mezelf te beschermen tegen dat verdriet heb ik besloten om er een punt achter te zetten.") dat ik dacht dat je het had uitgemaakt. Wat bedoelde je dan wel met die zin?
Nou, ik vind het in ieder geval heel goed dat je het niet hebt uitgemaakt. Want, volgens mij maak je je zorgen om niks. Geef hem gewoon tijd en ruimte en dan komt alles vast wel goed.
Nou, ik vind het in ieder geval heel goed dat je het niet hebt uitgemaakt. Want, volgens mij maak je je zorgen om niks. Geef hem gewoon tijd en ruimte en dan komt alles vast wel goed.
donderdag 19 juli 2007 om 09:20
Ik vind het ook heel goed van je dat je op dit forum komt met je angsten en niet je vriend gaat bestoken met smsjes of heel de tijd met hem erover wilt praten. Want dan ga je hem op de duur inderdaad wegjagen (denk ik toch).
Dus blijf hier maar verder praten.
Het was me inderdaad allemaal niet duidelijk wat er nu precies gebeurd was...
Ook heel goed dat je aan je verlatingsangst gaat werken, want dat is volgens mij ook wel nodig! Dus veel succes daarmee. En waarschijnlijk zal het sowieso ook wel beteren als jullie wat langer samen zijn. Ik was in het begin van mijn relatie (we zijn nu vier jaar samen) ook een stuk onzekerder dan nu.
Dus blijf hier maar verder praten.
Het was me inderdaad allemaal niet duidelijk wat er nu precies gebeurd was...
Ook heel goed dat je aan je verlatingsangst gaat werken, want dat is volgens mij ook wel nodig! Dus veel succes daarmee. En waarschijnlijk zal het sowieso ook wel beteren als jullie wat langer samen zijn. Ik was in het begin van mijn relatie (we zijn nu vier jaar samen) ook een stuk onzekerder dan nu.
