Relaties
alle pijlers
Dit doet zo"n pijn
woensdag 18 juli 2007 om 08:22
Lieve medeforummers,
Ik open dit topic om mijn verhaal te doen, om de dag door te komen, voor een luisterend oor en adviezen.
Ik hoop het verhaal niet te langdradig te maken en zo duidelijk mogelijk te formuleren zonder mijn vriend negatief neer te zetten.
Ik heb mijn vriend op 21 mei 2007 leren kennen via mijn werk. Mijn vriend was op dat moment 6 maanden vrijgezel na 7 jaar een relatie te hebben gehad en uit deze relatie heeft hij een dochtertje van 3,5 jaar.
Ik heb bij hem een hoop gevoelens los gemaakt en hij bij mij ook, in het begin zagen we elkaar 1 x in de week en op zaterdag en zondag, na mijn vakantie hadden we beiden de behoefte elkaar vaker te zien en zagen we elkaar op dinsdagavond, donderdagavond, vrijdagavond en het gehele weekend.
Voor de duidelijkheid ik woon in Utrecht en vriendlief in Rotterdam, mijn vriend heeft zijn dochtertje op maandagavond, woensdagavond voor zichzelf, donderdagavond is die kleine bij zijn moeder en reed daarna naar mij, vrijdagavond en op de dag heeft hij die kleine meid.
We gingen beiden heel snel in ons gevoel, eventueel samenwonen in de toekomst al besproken, ik klik enorm met zijn kleine meid en zijn omgeving. Ik maak een hoop gevoel los bij hem en hij ook bij mij.
In het begin van de relatie dacht hij klaar te zijn maar nu worden er een hoop dingen losgemaakt. Het doet hem zoveel pijn dat hij zijn kleine meid niet meer dagelijks om hem heen heeft, hij betaald de kosten voor het huis alleen dus heeft het financieel heel erg zwaar.
Gisteravond belde hij me huilend op dat hij me niet kwijt wilt, de relatie niet wilt beeindigen maar graag elkaar even in het weekend te zien zodat hij tijd en ruimte heeft om geestelijk puntjes op de i te zetten. Zodat als ik de weekenden bij hem ben hij van ons kan genieten. Hij doet dit liever nu dan over een jaar. Hij wilt me niet langer pijn doen. De afgelopen drie weekenden zijn er namelijk een aantal dingen gebeurd. Het eerste weekend maakte ik voor het eerst kennis met die kleine meid. Hij heeft heel erg in de rats gezeten hoe dat allemaal zou verlopen, het tweede weekend had hij een aanvaring met zijn ex vriendin die begon te dreigen met het feit dat hij de kleine niet meer mocht zien en afgelopen weekend viel het hem zo zwaar dat ie haar weer naar huis moest brengen omdat we zo'n mooie en fijne dag met zijn drieen hadden. Die zondagavond is hij tegen me uitgevallen en daardoor is hij gaan nadenken.
Voor de rest voel ik me zo goed bij hem, hij ook bij mij. Hij zegt ook: Je bent lief,leuk, mooi, begripvol, je zorgt voor me, je kan fantastisch overweg met mijn kleine meid, mijn omgeving heeft je nu al in hun hart gesloten, je bent mijn beste maatje. Ik wil er voor vechten, ik wil dat het goed komt. Voor mezelf, voor mijn dochter, voor jou, voor de mensen om me heen.
Ik voel op dit moment zoveel emoties, angst om hem kwijt te raken, moet ik hem een kans geven? Moet ik de relatie verbreken?
Dit doet pijn..
Ik open dit topic om mijn verhaal te doen, om de dag door te komen, voor een luisterend oor en adviezen.
Ik hoop het verhaal niet te langdradig te maken en zo duidelijk mogelijk te formuleren zonder mijn vriend negatief neer te zetten.
Ik heb mijn vriend op 21 mei 2007 leren kennen via mijn werk. Mijn vriend was op dat moment 6 maanden vrijgezel na 7 jaar een relatie te hebben gehad en uit deze relatie heeft hij een dochtertje van 3,5 jaar.
Ik heb bij hem een hoop gevoelens los gemaakt en hij bij mij ook, in het begin zagen we elkaar 1 x in de week en op zaterdag en zondag, na mijn vakantie hadden we beiden de behoefte elkaar vaker te zien en zagen we elkaar op dinsdagavond, donderdagavond, vrijdagavond en het gehele weekend.
Voor de duidelijkheid ik woon in Utrecht en vriendlief in Rotterdam, mijn vriend heeft zijn dochtertje op maandagavond, woensdagavond voor zichzelf, donderdagavond is die kleine bij zijn moeder en reed daarna naar mij, vrijdagavond en op de dag heeft hij die kleine meid.
We gingen beiden heel snel in ons gevoel, eventueel samenwonen in de toekomst al besproken, ik klik enorm met zijn kleine meid en zijn omgeving. Ik maak een hoop gevoel los bij hem en hij ook bij mij.
In het begin van de relatie dacht hij klaar te zijn maar nu worden er een hoop dingen losgemaakt. Het doet hem zoveel pijn dat hij zijn kleine meid niet meer dagelijks om hem heen heeft, hij betaald de kosten voor het huis alleen dus heeft het financieel heel erg zwaar.
Gisteravond belde hij me huilend op dat hij me niet kwijt wilt, de relatie niet wilt beeindigen maar graag elkaar even in het weekend te zien zodat hij tijd en ruimte heeft om geestelijk puntjes op de i te zetten. Zodat als ik de weekenden bij hem ben hij van ons kan genieten. Hij doet dit liever nu dan over een jaar. Hij wilt me niet langer pijn doen. De afgelopen drie weekenden zijn er namelijk een aantal dingen gebeurd. Het eerste weekend maakte ik voor het eerst kennis met die kleine meid. Hij heeft heel erg in de rats gezeten hoe dat allemaal zou verlopen, het tweede weekend had hij een aanvaring met zijn ex vriendin die begon te dreigen met het feit dat hij de kleine niet meer mocht zien en afgelopen weekend viel het hem zo zwaar dat ie haar weer naar huis moest brengen omdat we zo'n mooie en fijne dag met zijn drieen hadden. Die zondagavond is hij tegen me uitgevallen en daardoor is hij gaan nadenken.
Voor de rest voel ik me zo goed bij hem, hij ook bij mij. Hij zegt ook: Je bent lief,leuk, mooi, begripvol, je zorgt voor me, je kan fantastisch overweg met mijn kleine meid, mijn omgeving heeft je nu al in hun hart gesloten, je bent mijn beste maatje. Ik wil er voor vechten, ik wil dat het goed komt. Voor mezelf, voor mijn dochter, voor jou, voor de mensen om me heen.
Ik voel op dit moment zoveel emoties, angst om hem kwijt te raken, moet ik hem een kans geven? Moet ik de relatie verbreken?
Dit doet pijn..
vrijdag 20 juli 2007 om 16:32
Hoi Scarlett,Tjaa.. ik begrijp niet zo goed waarom je deze relatie zou moeten beindigen(?)Ik denk dat het juist goed is dat hij aangeeft dat hij dingen nog te verwerken heeft. (wat in mijn ogen heel logisch is.)Hij geeft aan je lief,leuk, mooi, begripvol, te vinden je zorgt voor hem, je kan fantastisch overweg met zijn kleine meid, mijn omgeving heeft je nu al in hun hart gesloten, je bent mijn beste maatje. Ik wil er voor vechten, ik wil dat het goed komt. Voor mezelf, voor mijn dochter, voor jou, voor de mensen om me heen.Geef hem de tijd, ruimte om er bovenop te komen. En probeer de weekenden er extra van te genieten!!Begrijp dat je hem graag dagelijks wilt zien.. Maar probeer in je hoofd te houden dat die tijden komen. Laat je niet leiden door verhalen van echte liefde..Ik vind juist dat hij echte liefde laat zien door heel eerlijk tegen je te zijn!Succes!Ps.Ik heb in januari mijn relatie beeindigd na 7 jaar.In maart kreeg ik een nieuwe vriend, waar ik alleen de weekenden mee afspreek.Waarom? Omdat ik het rustig aan wil oppakken omdat ik nou eenmaal verwerken moet wat ik heb meegemaakt.Dit kost tijd. Maar zou mijn nieuwe vriendje voor geen goud kwijt willen..
