Relaties
alle pijlers
Dit doet zo"n pijn
woensdag 18 juli 2007 om 08:22
Lieve medeforummers,
Ik open dit topic om mijn verhaal te doen, om de dag door te komen, voor een luisterend oor en adviezen.
Ik hoop het verhaal niet te langdradig te maken en zo duidelijk mogelijk te formuleren zonder mijn vriend negatief neer te zetten.
Ik heb mijn vriend op 21 mei 2007 leren kennen via mijn werk. Mijn vriend was op dat moment 6 maanden vrijgezel na 7 jaar een relatie te hebben gehad en uit deze relatie heeft hij een dochtertje van 3,5 jaar.
Ik heb bij hem een hoop gevoelens los gemaakt en hij bij mij ook, in het begin zagen we elkaar 1 x in de week en op zaterdag en zondag, na mijn vakantie hadden we beiden de behoefte elkaar vaker te zien en zagen we elkaar op dinsdagavond, donderdagavond, vrijdagavond en het gehele weekend.
Voor de duidelijkheid ik woon in Utrecht en vriendlief in Rotterdam, mijn vriend heeft zijn dochtertje op maandagavond, woensdagavond voor zichzelf, donderdagavond is die kleine bij zijn moeder en reed daarna naar mij, vrijdagavond en op de dag heeft hij die kleine meid.
We gingen beiden heel snel in ons gevoel, eventueel samenwonen in de toekomst al besproken, ik klik enorm met zijn kleine meid en zijn omgeving. Ik maak een hoop gevoel los bij hem en hij ook bij mij.
In het begin van de relatie dacht hij klaar te zijn maar nu worden er een hoop dingen losgemaakt. Het doet hem zoveel pijn dat hij zijn kleine meid niet meer dagelijks om hem heen heeft, hij betaald de kosten voor het huis alleen dus heeft het financieel heel erg zwaar.
Gisteravond belde hij me huilend op dat hij me niet kwijt wilt, de relatie niet wilt beeindigen maar graag elkaar even in het weekend te zien zodat hij tijd en ruimte heeft om geestelijk puntjes op de i te zetten. Zodat als ik de weekenden bij hem ben hij van ons kan genieten. Hij doet dit liever nu dan over een jaar. Hij wilt me niet langer pijn doen. De afgelopen drie weekenden zijn er namelijk een aantal dingen gebeurd. Het eerste weekend maakte ik voor het eerst kennis met die kleine meid. Hij heeft heel erg in de rats gezeten hoe dat allemaal zou verlopen, het tweede weekend had hij een aanvaring met zijn ex vriendin die begon te dreigen met het feit dat hij de kleine niet meer mocht zien en afgelopen weekend viel het hem zo zwaar dat ie haar weer naar huis moest brengen omdat we zo'n mooie en fijne dag met zijn drieen hadden. Die zondagavond is hij tegen me uitgevallen en daardoor is hij gaan nadenken.
Voor de rest voel ik me zo goed bij hem, hij ook bij mij. Hij zegt ook: Je bent lief,leuk, mooi, begripvol, je zorgt voor me, je kan fantastisch overweg met mijn kleine meid, mijn omgeving heeft je nu al in hun hart gesloten, je bent mijn beste maatje. Ik wil er voor vechten, ik wil dat het goed komt. Voor mezelf, voor mijn dochter, voor jou, voor de mensen om me heen.
Ik voel op dit moment zoveel emoties, angst om hem kwijt te raken, moet ik hem een kans geven? Moet ik de relatie verbreken?
Dit doet pijn..
Ik open dit topic om mijn verhaal te doen, om de dag door te komen, voor een luisterend oor en adviezen.
Ik hoop het verhaal niet te langdradig te maken en zo duidelijk mogelijk te formuleren zonder mijn vriend negatief neer te zetten.
Ik heb mijn vriend op 21 mei 2007 leren kennen via mijn werk. Mijn vriend was op dat moment 6 maanden vrijgezel na 7 jaar een relatie te hebben gehad en uit deze relatie heeft hij een dochtertje van 3,5 jaar.
Ik heb bij hem een hoop gevoelens los gemaakt en hij bij mij ook, in het begin zagen we elkaar 1 x in de week en op zaterdag en zondag, na mijn vakantie hadden we beiden de behoefte elkaar vaker te zien en zagen we elkaar op dinsdagavond, donderdagavond, vrijdagavond en het gehele weekend.
Voor de duidelijkheid ik woon in Utrecht en vriendlief in Rotterdam, mijn vriend heeft zijn dochtertje op maandagavond, woensdagavond voor zichzelf, donderdagavond is die kleine bij zijn moeder en reed daarna naar mij, vrijdagavond en op de dag heeft hij die kleine meid.
We gingen beiden heel snel in ons gevoel, eventueel samenwonen in de toekomst al besproken, ik klik enorm met zijn kleine meid en zijn omgeving. Ik maak een hoop gevoel los bij hem en hij ook bij mij.
In het begin van de relatie dacht hij klaar te zijn maar nu worden er een hoop dingen losgemaakt. Het doet hem zoveel pijn dat hij zijn kleine meid niet meer dagelijks om hem heen heeft, hij betaald de kosten voor het huis alleen dus heeft het financieel heel erg zwaar.
Gisteravond belde hij me huilend op dat hij me niet kwijt wilt, de relatie niet wilt beeindigen maar graag elkaar even in het weekend te zien zodat hij tijd en ruimte heeft om geestelijk puntjes op de i te zetten. Zodat als ik de weekenden bij hem ben hij van ons kan genieten. Hij doet dit liever nu dan over een jaar. Hij wilt me niet langer pijn doen. De afgelopen drie weekenden zijn er namelijk een aantal dingen gebeurd. Het eerste weekend maakte ik voor het eerst kennis met die kleine meid. Hij heeft heel erg in de rats gezeten hoe dat allemaal zou verlopen, het tweede weekend had hij een aanvaring met zijn ex vriendin die begon te dreigen met het feit dat hij de kleine niet meer mocht zien en afgelopen weekend viel het hem zo zwaar dat ie haar weer naar huis moest brengen omdat we zo'n mooie en fijne dag met zijn drieen hadden. Die zondagavond is hij tegen me uitgevallen en daardoor is hij gaan nadenken.
Voor de rest voel ik me zo goed bij hem, hij ook bij mij. Hij zegt ook: Je bent lief,leuk, mooi, begripvol, je zorgt voor me, je kan fantastisch overweg met mijn kleine meid, mijn omgeving heeft je nu al in hun hart gesloten, je bent mijn beste maatje. Ik wil er voor vechten, ik wil dat het goed komt. Voor mezelf, voor mijn dochter, voor jou, voor de mensen om me heen.
Ik voel op dit moment zoveel emoties, angst om hem kwijt te raken, moet ik hem een kans geven? Moet ik de relatie verbreken?
Dit doet pijn..
woensdag 18 juli 2007 om 08:33
Lieve Scarlet,
Meis wat een vervelend nieuws weer...Ik denk dat je hem zeker een kans moet geven, want hij geeft alleen maar aan dat hij je op het moment alleen even in het weekend wil zien...En even rust voor zichzelf wil om dingen op een rijtje te zetten...Hij houdt van je, wil je niet kwijt en wil voor je vechten, ik denk als je hem daar nu geen kans in geeft je hem zeker kwijtraakt...Laat hem even, doe even je eigen ding, maak je geen zorgen, ga hem niet stalken, smsen omdat je bevestiging nodig hebt van zijn gevoelens...Het is heel moeilijk, maar je weet wat hij voor je voelt, en ervoor wil vechten, geef hem die rust even...Heb een tijdje geleden dat stukje gelezen over dat zand, Denk daar maar eens aan....Hou je hem vast raak je hem zeker kwijt, maar laat je hem los, geef je hem de ruimte en de kans om erover na te denken....Wat zijn uit eindelijke beslissing ook is...Maar laat hem even los....Doe je verhaal hier, uit je frustraties en gevoelens hier, wij zijn er voor je....
*; Liefs
Meis wat een vervelend nieuws weer...Ik denk dat je hem zeker een kans moet geven, want hij geeft alleen maar aan dat hij je op het moment alleen even in het weekend wil zien...En even rust voor zichzelf wil om dingen op een rijtje te zetten...Hij houdt van je, wil je niet kwijt en wil voor je vechten, ik denk als je hem daar nu geen kans in geeft je hem zeker kwijtraakt...Laat hem even, doe even je eigen ding, maak je geen zorgen, ga hem niet stalken, smsen omdat je bevestiging nodig hebt van zijn gevoelens...Het is heel moeilijk, maar je weet wat hij voor je voelt, en ervoor wil vechten, geef hem die rust even...Heb een tijdje geleden dat stukje gelezen over dat zand, Denk daar maar eens aan....Hou je hem vast raak je hem zeker kwijt, maar laat je hem los, geef je hem de ruimte en de kans om erover na te denken....Wat zijn uit eindelijke beslissing ook is...Maar laat hem even los....Doe je verhaal hier, uit je frustraties en gevoelens hier, wij zijn er voor je....
*; Liefs
woensdag 18 juli 2007 om 08:34
Scarlet ik denk niet dat je meteen de relatie hoeft te verbreken.
Maar geef hem even de tijd die hij nodig heeft.
Natuurlijk valt het hem zwaar om die kleine meid niet meer elke dag te zien.
Hij heeft nu jou ook en ik denk dat hij daar gewoon even een weg in moet vinden om het voor allemaal zo aangenaam mogelijk te maken.
Geniet van de weekenden dat jullie samen zijn en laat hem door de week genieten van de momenten die hij met zijn dochter heeft..
Sterkte
Maar geef hem even de tijd die hij nodig heeft.
Natuurlijk valt het hem zwaar om die kleine meid niet meer elke dag te zien.
Hij heeft nu jou ook en ik denk dat hij daar gewoon even een weg in moet vinden om het voor allemaal zo aangenaam mogelijk te maken.
Geniet van de weekenden dat jullie samen zijn en laat hem door de week genieten van de momenten die hij met zijn dochter heeft..
Sterkte
woensdag 18 juli 2007 om 08:34
Jee Scarlet123... ik vind eigenlijk dat je eea misschien wel een beetje te zwaar ziet, eigenlijk.
Of je je vriend een kans moet geven klinkt eigenlijk net alsof hij ergens een scheve schaats heeft gereden.
Nee, ik vind niet dat je de relatie moet verbreken, je vriend probeert te laveren tussen allerhande moeilijke situaties. Ik denk dat het een heel goed idee is om elkaar even alleen gedurende de weekeinden te zien, zodat hij mss wat mee 'ademruimte' heeft.
Of je je vriend een kans moet geven klinkt eigenlijk net alsof hij ergens een scheve schaats heeft gereden.
Nee, ik vind niet dat je de relatie moet verbreken, je vriend probeert te laveren tussen allerhande moeilijke situaties. Ik denk dat het een heel goed idee is om elkaar even alleen gedurende de weekeinden te zien, zodat hij mss wat mee 'ademruimte' heeft.
Computer says nooooo
woensdag 18 juli 2007 om 08:36
Hoi hoi
Ik zou hem zeker een kans geven! Waarom zou je het verbreken als jullie het zo gezellig hebben met zn tweeen/drieen? Ik heb namelijk in hetzelfde schuitje gezeten met mijn vriend (heeft ook 2 kinderen en vind het heel moeilijk om ze na een leuk weekend weer naar moeders te brengen) maar het is een kwestie van geduld zodat hij rustig alle puntjes op de i kan zetten en kan wennen aan de nieuwe situatie. Ik denk als je hem gewoon lekker alle tijd geeft die hij nodig heeft dat het allemaal goed gaat komen, want hij zegt zelf ook dat hij er voor wil vechten. Gewoon genieten van de tijd die jullie samen hebben, en ook al wil hij iets meer rust, hij ziet het nog steeds helemaal rooskleurig in met jou dus ik zou je niet teveel zorgen maken
Succes
Ik zou hem zeker een kans geven! Waarom zou je het verbreken als jullie het zo gezellig hebben met zn tweeen/drieen? Ik heb namelijk in hetzelfde schuitje gezeten met mijn vriend (heeft ook 2 kinderen en vind het heel moeilijk om ze na een leuk weekend weer naar moeders te brengen) maar het is een kwestie van geduld zodat hij rustig alle puntjes op de i kan zetten en kan wennen aan de nieuwe situatie. Ik denk als je hem gewoon lekker alle tijd geeft die hij nodig heeft dat het allemaal goed gaat komen, want hij zegt zelf ook dat hij er voor wil vechten. Gewoon genieten van de tijd die jullie samen hebben, en ook al wil hij iets meer rust, hij ziet het nog steeds helemaal rooskleurig in met jou dus ik zou je niet teveel zorgen maken
Succes
woensdag 18 juli 2007 om 08:37
Welnee, je hoeft niks te verbreken. Gun hem gewoon ff de ruimte waar hij om vraagt. Het is ook niet niks wat er met hem gebeurt. Toen ik net mijn vriend leerde kennen, wilde ik ook meer ruimte. Wij zagen elkaar alleen in het weekend en zo langzamerhand hebben wij onze relatie opgebouwd. Nu, na bijna drie jaar, gaan we ook eens aan samenwonen denken.
woensdag 18 juli 2007 om 08:48
Lieve Sam,
Het stukje over het zand, dat heb ik gisteren ook tegen hem gezegd. Ik geef enorm veel om hem en gun hem al het geluk, liefde, rust.
Ik kan het zo waarderen dat ie gisteren eerlijk tegen me is geweest, dat hij zijn gevoelens erkend en er aan wilt werken. Ik heb hem gisteren ook de vraag gesteld wil je verder met ons, wil je stoppen met ons? Ben je er wel klaar voor een relatie met een ander aan te gaan?
Het aantal dagen dat we elkaar voorheen zagen zo kan hij het niet maar als we elkaar de weekenden zien en hij dus met zichzelf aan de slag kan dan wel.
Het enigste wat er door mijn hoofd heen gaat is wat nou als hij er toch achter komt dat hij niet toe is aan een relatie...En ik kan alleen maar mijn leven weer oppaken en het allemaal op me af laten komen.
Als het toch fout loopt dan is dat het leven, dan kan het nu niet, zal er dan heel veel verdriet van hebben maar dat komt ook wel goed.
Maar ik had het van hem niet verwacht, zie mijn postings bij verlatingsangst topic. En doorga mijn angsten ook en loop niet weg.
Maar misschien maak ik hier veel meer van dan het eigenlijk is...
Het stukje over het zand, dat heb ik gisteren ook tegen hem gezegd. Ik geef enorm veel om hem en gun hem al het geluk, liefde, rust.
Ik kan het zo waarderen dat ie gisteren eerlijk tegen me is geweest, dat hij zijn gevoelens erkend en er aan wilt werken. Ik heb hem gisteren ook de vraag gesteld wil je verder met ons, wil je stoppen met ons? Ben je er wel klaar voor een relatie met een ander aan te gaan?
Het aantal dagen dat we elkaar voorheen zagen zo kan hij het niet maar als we elkaar de weekenden zien en hij dus met zichzelf aan de slag kan dan wel.
Het enigste wat er door mijn hoofd heen gaat is wat nou als hij er toch achter komt dat hij niet toe is aan een relatie...En ik kan alleen maar mijn leven weer oppaken en het allemaal op me af laten komen.
Als het toch fout loopt dan is dat het leven, dan kan het nu niet, zal er dan heel veel verdriet van hebben maar dat komt ook wel goed.
Maar ik had het van hem niet verwacht, zie mijn postings bij verlatingsangst topic. En doorga mijn angsten ook en loop niet weg.
Maar misschien maak ik hier veel meer van dan het eigenlijk is...
woensdag 18 juli 2007 om 09:00
Lieve Sam,
Het stukje over het zand, dat heb ik gisteren ook tegen hem gezegd. Ik geef enorm veel om hem en gun hem al het geluk, liefde, rust.
Ik kan het zo waarderen dat ie gisteren eerlijk tegen me is geweest, dat hij zijn gevoelens erkend en er aan wilt werken. Ik heb hem gisteren ook de vraag gesteld wil je verder met ons, wil je stoppen met ons? Ben je er wel klaar voor een relatie met een ander aan te gaan?
Het aantal dagen dat we elkaar voorheen zagen zo kan hij het niet maar als we elkaar de weekenden zien en hij dus met zichzelf aan de slag kan dan wel.Geef hem die rust en ruimte dan even...
Het enigste wat er door mijn hoofd heen gaat is wat nou als hij er toch achter komt dat hij niet toe is aan een relatie..Mocht dat zo zijn, is dat alleen maar beter dat hij er nu achter komt en niet over 10 jaar...Ik ben al 7 jaar zo aan het klote met mijn ex....Dan wil hij niet, dan ik niet...Begin daar niet aan hoor! ...En ik kan alleen maar mijn leven weer oppaken en het allemaal op me af laten komen.
Als het toch fout loopt dan is dat het leven, dan kan het nu niet, zal er dan heel veel verdriet van hebben maar dat komt ook wel goed.Een wijs man zei ooit, je leert van alle dingen in het leven, alle dingen hebben een betekenis en iets waar je lering uit kunt trekken...Is erg makkelijk gezegd van mij nu, maar is het voorbestemd dan is dat zo, is het dat niet dan is dat helaas niet zo...Hoe moeilijk dat ook is...
Maar ik had het van hem niet verwacht, zie mijn postings bij verlatingsangst topic. En doorga mijn angsten ook en loop niet weg.
Maar misschien maak ik hier veel meer van dan het eigenlijk is... Ik denk ook dat je de mug iets groter maakt, hij heeft de relatie niet opgezegd wil, alleen even wat tijd, geef hem die tijd, ik heb dat met mijn ex nu ook, hij kan niet zeggen dat hij niet meer van me houdt, me niet mist, alleen dat hij het even zat is en dan denk ik aan het zand, laat hem los...Doe je eigen ding en leef even verder, maar bij jou is dat heel anders, want bij jullie is er niks over....Laat hem nadenken en geniet van de weekenden samen, en laat hem doordeweeks lekker met rust, laat hem komen als hij daaraan toe is, je kan gerust eens een smsje sturen, maar geen 100 op een dag (bij wijze van) want dat gaat hem dan weer benauwen, omdat hij nu om even wat ruimte vraagt....
LIefs
Het stukje over het zand, dat heb ik gisteren ook tegen hem gezegd. Ik geef enorm veel om hem en gun hem al het geluk, liefde, rust.
Ik kan het zo waarderen dat ie gisteren eerlijk tegen me is geweest, dat hij zijn gevoelens erkend en er aan wilt werken. Ik heb hem gisteren ook de vraag gesteld wil je verder met ons, wil je stoppen met ons? Ben je er wel klaar voor een relatie met een ander aan te gaan?
Het aantal dagen dat we elkaar voorheen zagen zo kan hij het niet maar als we elkaar de weekenden zien en hij dus met zichzelf aan de slag kan dan wel.Geef hem die rust en ruimte dan even...
Het enigste wat er door mijn hoofd heen gaat is wat nou als hij er toch achter komt dat hij niet toe is aan een relatie..Mocht dat zo zijn, is dat alleen maar beter dat hij er nu achter komt en niet over 10 jaar...Ik ben al 7 jaar zo aan het klote met mijn ex....Dan wil hij niet, dan ik niet...Begin daar niet aan hoor! ...En ik kan alleen maar mijn leven weer oppaken en het allemaal op me af laten komen.
Als het toch fout loopt dan is dat het leven, dan kan het nu niet, zal er dan heel veel verdriet van hebben maar dat komt ook wel goed.Een wijs man zei ooit, je leert van alle dingen in het leven, alle dingen hebben een betekenis en iets waar je lering uit kunt trekken...Is erg makkelijk gezegd van mij nu, maar is het voorbestemd dan is dat zo, is het dat niet dan is dat helaas niet zo...Hoe moeilijk dat ook is...
Maar ik had het van hem niet verwacht, zie mijn postings bij verlatingsangst topic. En doorga mijn angsten ook en loop niet weg.
Maar misschien maak ik hier veel meer van dan het eigenlijk is... Ik denk ook dat je de mug iets groter maakt, hij heeft de relatie niet opgezegd wil, alleen even wat tijd, geef hem die tijd, ik heb dat met mijn ex nu ook, hij kan niet zeggen dat hij niet meer van me houdt, me niet mist, alleen dat hij het even zat is en dan denk ik aan het zand, laat hem los...Doe je eigen ding en leef even verder, maar bij jou is dat heel anders, want bij jullie is er niks over....Laat hem nadenken en geniet van de weekenden samen, en laat hem doordeweeks lekker met rust, laat hem komen als hij daaraan toe is, je kan gerust eens een smsje sturen, maar geen 100 op een dag (bij wijze van) want dat gaat hem dan weer benauwen, omdat hij nu om even wat ruimte vraagt....
LIefs
woensdag 18 juli 2007 om 09:32
Ik ben bang, ik ben een beetje boos, ik ben verdrietig, ik voel paniek, ik heb amper geslapen.
Gaan een helehoop dingen door me heen. Ik ben ook bang, ik voel ook zoveel emoties maar ga ook niet zeggen: Joh wil je even alleen in de weekenden zien..Al had ie gezegd 1 dag in de week en dan de weekenden.
Maar ik moet eerlijk met jullie zijn, ik klampte me geestelijk ook aan hem vast uit angst om te verliezen. Ik heb ook niet verstandelijk nagedacht: Joh bouw rustig aan op, gaat dit niet te snel. Heb er niet aan gedacht ruimte voor mezelf te nemen om te wenen, om oude emoties die ook bij mij boven kwamen een plekje te geven.
Aan de andere kant ben ik zo blij dat hij eerlijk tegen me is, de relatie gisteren niet verbroken heeft en het op deze manier wilt proberen. Hij gaf ook aan je bent mijn maatje, ik geef zoveel om je, dit ligt allemaal niet aan jou. Dit verwijt ik mezelf en neem nu mijn verantwoording hiervoor.
Ik heb toen ook gezegd: Houden van is loslaten, als we bij elkaar horen dan komt het goed, ik weet dat er geen garanties zijn maar mochten we toch uit elkaar gaan dan hebben we het geprobeerd. En als ik daar aan denk: Dat ie toch gaat zeggen: Ik ben er nog niet klaar voor, hoeveel positieve emoties je ook bij me losmaakt dan voel ik pijn. En misschien wil ik die nu wegdrukken door van het negatieve uit te gaan.
Want het enigste wat ik kan doen is zien wat er komen gaat en er op dat moment mee dealen.
Gaan een helehoop dingen door me heen. Ik ben ook bang, ik voel ook zoveel emoties maar ga ook niet zeggen: Joh wil je even alleen in de weekenden zien..Al had ie gezegd 1 dag in de week en dan de weekenden.
Maar ik moet eerlijk met jullie zijn, ik klampte me geestelijk ook aan hem vast uit angst om te verliezen. Ik heb ook niet verstandelijk nagedacht: Joh bouw rustig aan op, gaat dit niet te snel. Heb er niet aan gedacht ruimte voor mezelf te nemen om te wenen, om oude emoties die ook bij mij boven kwamen een plekje te geven.
Aan de andere kant ben ik zo blij dat hij eerlijk tegen me is, de relatie gisteren niet verbroken heeft en het op deze manier wilt proberen. Hij gaf ook aan je bent mijn maatje, ik geef zoveel om je, dit ligt allemaal niet aan jou. Dit verwijt ik mezelf en neem nu mijn verantwoording hiervoor.
Ik heb toen ook gezegd: Houden van is loslaten, als we bij elkaar horen dan komt het goed, ik weet dat er geen garanties zijn maar mochten we toch uit elkaar gaan dan hebben we het geprobeerd. En als ik daar aan denk: Dat ie toch gaat zeggen: Ik ben er nog niet klaar voor, hoeveel positieve emoties je ook bij me losmaakt dan voel ik pijn. En misschien wil ik die nu wegdrukken door van het negatieve uit te gaan.
Want het enigste wat ik kan doen is zien wat er komen gaat en er op dat moment mee dealen.
woensdag 18 juli 2007 om 10:00
Scarlett,
Zoals het bij mij overkomt is er volgens mij geen reden om de relatie te verbreken! Ik begrijp je angst heel goed, echter probeer je hier niet door laten leiden. IK vind het goed van hem dat hij aangeeft dat hij rust nodig heeft, wat er door hem heen gaat! Het lijkt me niet verkeerd om ook dit eens naar hem uit te spreken. Het lijkt mij ook een moeilijke beslissing voor hem, en ik denk wanneer je dat uitspreek zal die zich enkel meer begrepen en gerespecteerd voelen.
Daarnaast vind ik dat je niet enkel naar de ander moet kijken. Ga uit van jezelf! Probeer niet enkel bevestiging bij hem te zoeken, maar ook bij jezelf. Ik vind het goed dat je hier op dit forum je gevoelens uitspreekt! Blijf erover praten!
Sterkte!
Zoals het bij mij overkomt is er volgens mij geen reden om de relatie te verbreken! Ik begrijp je angst heel goed, echter probeer je hier niet door laten leiden. IK vind het goed van hem dat hij aangeeft dat hij rust nodig heeft, wat er door hem heen gaat! Het lijkt me niet verkeerd om ook dit eens naar hem uit te spreken. Het lijkt mij ook een moeilijke beslissing voor hem, en ik denk wanneer je dat uitspreek zal die zich enkel meer begrepen en gerespecteerd voelen.
Daarnaast vind ik dat je niet enkel naar de ander moet kijken. Ga uit van jezelf! Probeer niet enkel bevestiging bij hem te zoeken, maar ook bij jezelf. Ik vind het goed dat je hier op dit forum je gevoelens uitspreekt! Blijf erover praten!
Sterkte!
woensdag 18 juli 2007 om 10:06
Waar ik bang voor ben is dat het besef komt dat hij nog niet klaar is voor een relatie. Wat logisch zou zijn als je kijkt wat er in een korte tijd allemaal heeft afgespeeld in zijn leven.
Dan kan ik me wel voor mijn kop slaan. Ik wist van ex, kind en dat het pas geleden over was. Of had ik er maar niet aan begonnen of had ik de rem er maar opgehouden, iets meer dan misschien.
En daarom dat ik twijfel, moet ik aangeven: Neem de tijd om te helen, puntjes op de I te zetten? Als het zo moet zijn vinden we de weg wel terug naar elkaar?
Want ik verdien het ook niet om verdriet te hebben, in onzekerheid te zitten. In mijn belevenis zit het pas echt goed als iemand helemaal voor je kan gaan en klaar is met alles.
Maar ja dan kan ik de vinger ook naar mezelf wijzen..Ik heb ook oud zeer wat nu boven komt..
Dan kan ik me wel voor mijn kop slaan. Ik wist van ex, kind en dat het pas geleden over was. Of had ik er maar niet aan begonnen of had ik de rem er maar opgehouden, iets meer dan misschien.
En daarom dat ik twijfel, moet ik aangeven: Neem de tijd om te helen, puntjes op de I te zetten? Als het zo moet zijn vinden we de weg wel terug naar elkaar?
Want ik verdien het ook niet om verdriet te hebben, in onzekerheid te zitten. In mijn belevenis zit het pas echt goed als iemand helemaal voor je kan gaan en klaar is met alles.
Maar ja dan kan ik de vinger ook naar mezelf wijzen..Ik heb ook oud zeer wat nu boven komt..
woensdag 18 juli 2007 om 10:19
Scarlet, definieer relatie. HIj heeft het toch niet uitgemaakt, of heb ik iets gemist?
Je kent hem sinds afgelopen mei, dus jullie zijn wat mijn woordenboekje betreft na 2 maanden nog in het beginstadium. Daarbij is de situatie voor hem nogal complex: zijn relatie is relatief kort geleden geeindigd na 7 jaar (best een hele tijd) en zal nooit helemaal tot het verleden behoren doordat hij met haar een lief meiske op de wereld heeft gezet.
Allemaal nieuwe dingen voor hem waar hij mee moet dealen. En hij wil jou in zijn leven, is daar na 2 maanden al zeker van, maar zoekt nog even naar de juiste wijze om in balans te blijven en alles in een goed vaarwater te krijgen. (Dus, lijkt mij, om geen brokken bij jou en bij zichzelf te gaan veroorzaken door zonder nadenken te handelen).
Of zie ik het verkeerd?
Ben je nu niet 'gewoon' heel erg bezig met te lijden onder je angsten? Die niet reeel zijn lijkt me want hij heeft het niet meegemaakt.
Maar, en da's mijn bescheiden mening, ga helemaal los op je angst (een mens lijdt het meest door het lijden dat ie vreest...) en voor je het weet belast je hem daarmee dusdanig dat hij het alsnog níet trekt (wel eens van een selffulfilling prophecy gehoord?).
Veel sterkte, wijsheid en vooral liefs,
TD
woensdag 18 juli 2007 om 10:19
Ik ben bang, ik ben een beetje boos, ik ben verdrietig, ik voel paniek, ik heb amper geslapen.Dat snap ik heel erg goed, maar daar heb je niks aan meis, want je put jezelf geestelijk en lichamelijk uit en daardoor word je nog kwetsbaarder....
Gaan een helehoop dingen door me heen. Ik ben ook bang, ik voel ook zoveel emoties maar ga ook niet zeggen: Joh wil je even alleen in de weekenden zien..Al had ie gezegd 1 dag in de week en dan de weekenden.
Maar ik moet eerlijk met jullie zijn, ik klampte me geestelijk ook aan hem vast uit angst om te verliezen. Ik heb ook niet verstandelijk nagedacht: Joh bouw rustig aan op, gaat dit niet te snel. Heb er niet aan gedacht ruimte voor mezelf te nemen om te wenen, om oude emoties die ook bij mij boven kwamen een plekje te geven.
Aan de andere kant ben ik zo blij dat hij eerlijk tegen me is, de relatie gisteren niet verbroken heeft en het op deze manier wilt proberen. Hij gaf ook aan je bent mijn maatje, ik geef zoveel om je, dit ligt allemaal niet aan jou. Dit verwijt ik mezelf en neem nu mijn verantwoording hiervoor.Dat is toch alleen maar goed! EErlijk zijn is het belangrijkste, of had je liever gewilt dat hij dit voor zich had gehouden en dat later opeens de bom had gebarsten?
Ik heb toen ook gezegd: Houden van is loslaten, als we bij elkaar horen dan komt het goed, ik weet dat er geen garanties zijn maar mochten we toch uit elkaar gaan dan hebben we het geprobeerd. En als ik daar aan denk: Dat ie toch gaat zeggen: Ik ben er nog niet klaar voor, hoeveel positieve emoties je ook bij me losmaakt dan voel ik pijn. En misschien wil ik die nu wegdrukken door van het negatieve uit te gaan.Juist houden van is loslaten, iemand de ruimte geven en als je dan bijelkaar hoort, dan komt het allemaal goed!
Want het enigste wat ik kan doen is zien wat er komen gaat en er op dat moment mee dealen. Dat klopt, maar niet steeds bevestiging bij hem proberen te zoeken, als hij daar klaar voor is geeft hij jou die...Geniet van de momenten samen, geniet van de tijd....
Gaan een helehoop dingen door me heen. Ik ben ook bang, ik voel ook zoveel emoties maar ga ook niet zeggen: Joh wil je even alleen in de weekenden zien..Al had ie gezegd 1 dag in de week en dan de weekenden.
Maar ik moet eerlijk met jullie zijn, ik klampte me geestelijk ook aan hem vast uit angst om te verliezen. Ik heb ook niet verstandelijk nagedacht: Joh bouw rustig aan op, gaat dit niet te snel. Heb er niet aan gedacht ruimte voor mezelf te nemen om te wenen, om oude emoties die ook bij mij boven kwamen een plekje te geven.
Aan de andere kant ben ik zo blij dat hij eerlijk tegen me is, de relatie gisteren niet verbroken heeft en het op deze manier wilt proberen. Hij gaf ook aan je bent mijn maatje, ik geef zoveel om je, dit ligt allemaal niet aan jou. Dit verwijt ik mezelf en neem nu mijn verantwoording hiervoor.Dat is toch alleen maar goed! EErlijk zijn is het belangrijkste, of had je liever gewilt dat hij dit voor zich had gehouden en dat later opeens de bom had gebarsten?
Ik heb toen ook gezegd: Houden van is loslaten, als we bij elkaar horen dan komt het goed, ik weet dat er geen garanties zijn maar mochten we toch uit elkaar gaan dan hebben we het geprobeerd. En als ik daar aan denk: Dat ie toch gaat zeggen: Ik ben er nog niet klaar voor, hoeveel positieve emoties je ook bij me losmaakt dan voel ik pijn. En misschien wil ik die nu wegdrukken door van het negatieve uit te gaan.Juist houden van is loslaten, iemand de ruimte geven en als je dan bijelkaar hoort, dan komt het allemaal goed!
Want het enigste wat ik kan doen is zien wat er komen gaat en er op dat moment mee dealen. Dat klopt, maar niet steeds bevestiging bij hem proberen te zoeken, als hij daar klaar voor is geeft hij jou die...Geniet van de momenten samen, geniet van de tijd....
woensdag 18 juli 2007 om 10:25
Lieve TiaDalma,
Je hebt ook gelijk, ik plaats mezelf in deze angst, maak het nog eens erger ook. Want sja gisteren dacht ik nog: Oh het is uit, hij had zijn moeder gesproken en hij belde me daarna terug: Ik wil je niet kwijt, ik wil de relatie niet verbreken maar wil graag even doordeweeks rust etc etc.
Ik heb hem ook gezegd, als je het niet uit durft te maken wil ik het wel doen, als je de woorden niet kan uitspreken. Ik heb ook aangegeven: Wil je alle ruimte geven maar niet als je twijfelt.
En dan toch ga ik denken: Oh wat nou als hij zich gaande weg beseft dat ie er nog niet klaar voor is...
En ik voel me met de minuut kutter en meer in paniek..Dus ja maak het erger dan het is, maak het misschien zwaarder dan het is.
Hoe moet ik me nu opstellen naar hem?
Je hebt ook gelijk, ik plaats mezelf in deze angst, maak het nog eens erger ook. Want sja gisteren dacht ik nog: Oh het is uit, hij had zijn moeder gesproken en hij belde me daarna terug: Ik wil je niet kwijt, ik wil de relatie niet verbreken maar wil graag even doordeweeks rust etc etc.
Ik heb hem ook gezegd, als je het niet uit durft te maken wil ik het wel doen, als je de woorden niet kan uitspreken. Ik heb ook aangegeven: Wil je alle ruimte geven maar niet als je twijfelt.
En dan toch ga ik denken: Oh wat nou als hij zich gaande weg beseft dat ie er nog niet klaar voor is...
En ik voel me met de minuut kutter en meer in paniek..Dus ja maak het erger dan het is, maak het misschien zwaarder dan het is.
Hoe moet ik me nu opstellen naar hem?
woensdag 18 juli 2007 om 10:35
Je hebt ook gelijk, ik plaats mezelf in deze angst, maak het nog eens erger ook. Want sja gisteren dacht ik nog: Oh het is uit, hij had zijn moeder gesproken en hij belde me daarna terug: Ik wil je niet kwijt, ik wil de relatie niet verbreken maar wil graag even doordeweeks rust etc etc.
Ik heb hem ook gezegd, als je het niet uit durft te maken wil ik het wel doen, als je de woorden niet kan uitspreken. Ik heb ook aangegeven: Wil je alle ruimte geven maar niet als je twijfelt. Hier heb je dan een punt waar ik ook krielig van zou worden...Iemand wil tijd en ruimte voor zichzelf door de week maar in het weekend ben ik wel goed genoeg...Dan zou ik voor mn eigen rust zeggen neem dan alle rust maar en als je eruit bent neem dan maar weer contact op....
En dan toch ga ik denken: Oh wat nou als hij zich gaande weg beseft dat ie er nog niet klaar voor is...
En ik voel me met de minuut kutter en meer in paniek..Dus ja maak het erger dan het is, maak het misschien zwaarder dan het is.
Hoe moet ik me nu opstellen naar hem? Kijk nu eens even vanuit jezelf, wil jij hem rust geven? En in het weekend genieten van elkaar? Of wil je voor je eigen rust hem alle rust geven en als hij eruit is hem contact op laten nemen? Kijk nu eens naar jezelf!! Wat wil jij?
Ik heb hem ook gezegd, als je het niet uit durft te maken wil ik het wel doen, als je de woorden niet kan uitspreken. Ik heb ook aangegeven: Wil je alle ruimte geven maar niet als je twijfelt. Hier heb je dan een punt waar ik ook krielig van zou worden...Iemand wil tijd en ruimte voor zichzelf door de week maar in het weekend ben ik wel goed genoeg...Dan zou ik voor mn eigen rust zeggen neem dan alle rust maar en als je eruit bent neem dan maar weer contact op....
En dan toch ga ik denken: Oh wat nou als hij zich gaande weg beseft dat ie er nog niet klaar voor is...
En ik voel me met de minuut kutter en meer in paniek..Dus ja maak het erger dan het is, maak het misschien zwaarder dan het is.
Hoe moet ik me nu opstellen naar hem? Kijk nu eens even vanuit jezelf, wil jij hem rust geven? En in het weekend genieten van elkaar? Of wil je voor je eigen rust hem alle rust geven en als hij eruit is hem contact op laten nemen? Kijk nu eens naar jezelf!! Wat wil jij?
woensdag 18 juli 2007 om 10:36
Niet pushen. Oke dat is niet zo lastig. Als hij me belt neem ik op, als ie smst dan reageer ik.
Zaterdag is zijn moeder jarig en naar mijn beste weten zou ik daar ook heen gaan. Zie voor mezelf ook geen reden om dat niet te doen.
Maar lijkt me om spanningen te voorkomen dat we nog wel voor die tijd face to face met elkaar praten.
Moet ik hem dan vragen vanavond of morgen langs te komen of laat ik die bal even bij hem liggen?
Vrijdagavond geen optie want dan is die kleine meid bij hem?
Zaterdag is zijn moeder jarig en naar mijn beste weten zou ik daar ook heen gaan. Zie voor mezelf ook geen reden om dat niet te doen.
Maar lijkt me om spanningen te voorkomen dat we nog wel voor die tijd face to face met elkaar praten.
Moet ik hem dan vragen vanavond of morgen langs te komen of laat ik die bal even bij hem liggen?
Vrijdagavond geen optie want dan is die kleine meid bij hem?
woensdag 18 juli 2007 om 10:38
Scarlet: af, los, relax, in je mand (of liever: eruit!).
Ga je gedachten afleiden, stop desnoods even met hier te lezen. Ga naar buiten, ga vanavond met een vriend of vriendin naar de bioscoop, ga NIET zitten wachten op zijn berichten en belletjes, kortom stop met focussen hierop want je beeld vernauwt zich en je ziet de werkelijkheid zo niet meer.
Rosalita zei een rake: je zit voor hem in te vullen. ("Als jij het niet durft te zeggen dat het uit is...."). Met dat focussen en invullen raak je de obsessieve kant en dat zal hij al helemaal nu niet kunnen gebruiken.
Ik weet nog niet al te veel van mannen, ken de mijne na anderhalf jaar wel aardig, dat wel: als een man zegt dat het goed zit, is het goed. Het is onze complexe vrouwengeest om er wat achter te zoeken of er te veel bij te denken.
Zennnnnn.....
Ga je gedachten afleiden, stop desnoods even met hier te lezen. Ga naar buiten, ga vanavond met een vriend of vriendin naar de bioscoop, ga NIET zitten wachten op zijn berichten en belletjes, kortom stop met focussen hierop want je beeld vernauwt zich en je ziet de werkelijkheid zo niet meer.
Rosalita zei een rake: je zit voor hem in te vullen. ("Als jij het niet durft te zeggen dat het uit is...."). Met dat focussen en invullen raak je de obsessieve kant en dat zal hij al helemaal nu niet kunnen gebruiken.
Ik weet nog niet al te veel van mannen, ken de mijne na anderhalf jaar wel aardig, dat wel: als een man zegt dat het goed zit, is het goed. Het is onze complexe vrouwengeest om er wat achter te zoeken of er te veel bij te denken.
Zennnnnn.....
woensdag 18 juli 2007 om 10:38
*;Hee Scarlett... zo'n drama is het toch niet dat hij je tijdelijk alleen in het weekend wilt zien?? Geef hem even de tijd om wat dingen te verwerken en op een rijtje te zetten. er is nogal veel verandert in zijn leven de laatste tijd en dat moet nog een plaatsje vinden.
Ik ben zelf ook zo'n muts die bij grote veranderingen tijd voor mezelf nodig heb om alles te verwerken.. en dat gaat sneller als er niemand is die aan mij trekt..
Geef hem die ruimte, ga er niet moeilijk over doen , hou er ook geendramatische gesprekken over met hem ( maar doe dat hier en met je vriendinnen ). Probeer hem niet met jouw angsten te belasten, je mag het wel benoemen naar hem toe maar niet hem jouw angsten laten weg nemen, dat zul je echt zelf moeten doen.
Trouwens misschien is dit maar voor een paar weekjes en dan wil hij je wel weer gewoon door de week zien.
Ken je het boek : why men love bitches?? van J. Arglov? Het is er ook in het nederlands, geloof ik. Ik vermoed dat je daar wel wat aan hebt.
In de tussentijd: wees gewoon lekker vrolijk en blij als je hem ziet en benadruk het postief..
en blijven ademhalen, er is namelijk niets aan de hand!:D
Ik ben zelf ook zo'n muts die bij grote veranderingen tijd voor mezelf nodig heb om alles te verwerken.. en dat gaat sneller als er niemand is die aan mij trekt..
Geef hem die ruimte, ga er niet moeilijk over doen , hou er ook geendramatische gesprekken over met hem ( maar doe dat hier en met je vriendinnen ). Probeer hem niet met jouw angsten te belasten, je mag het wel benoemen naar hem toe maar niet hem jouw angsten laten weg nemen, dat zul je echt zelf moeten doen.
Trouwens misschien is dit maar voor een paar weekjes en dan wil hij je wel weer gewoon door de week zien.
Ken je het boek : why men love bitches?? van J. Arglov? Het is er ook in het nederlands, geloof ik. Ik vermoed dat je daar wel wat aan hebt.
In de tussentijd: wees gewoon lekker vrolijk en blij als je hem ziet en benadruk het postief..
en blijven ademhalen, er is namelijk niets aan de hand!:D
woensdag 18 juli 2007 om 10:40
Juist wat wil ik?? De relatie verbreken en hem contact op laten nemen als hij klaar is met zijn issues. Als ik daar aan denk doet het pijn, vind ik heel moeilijk. Is het voor mezelf beter? Weet ik eigenlijk ook niet want heb ik er dan alles aan gedaan het te laten werken? Je laat iemand niet zomaar vallen, stel dat ik deze keus had gemaakt, had hij weggegaan of gebleven.
Hem nu die ruimte geven en genieten van de weekenden. Sja is ook niet de meest ideale nee voor mijn eigen gemoedsrust maar aan de andere kant, ik kan voor mezelf een tijdsplanning in de gaten houden. Indien hij er dan nog niet uit is dan laat ik hem gaan want anders lijdt ik er ook onder. Maar ja dan moet ik wel voorkomen dat ik mezelf helemaal gek pieker want dan trek ik het ook niet.
Hem nu die ruimte geven en genieten van de weekenden. Sja is ook niet de meest ideale nee voor mijn eigen gemoedsrust maar aan de andere kant, ik kan voor mezelf een tijdsplanning in de gaten houden. Indien hij er dan nog niet uit is dan laat ik hem gaan want anders lijdt ik er ook onder. Maar ja dan moet ik wel voorkomen dat ik mezelf helemaal gek pieker want dan trek ik het ook niet.
