Relaties
alle pijlers
echtgenoot is hoerenloper
maandag 8 oktober 2007 om 11:18
Sinds een jaar weet ik dat mijn man af en toe 'een dame van plezier' inhuurt. Dit gebeurt met name op zakenreis in het buitenland. Ik was in eerste instantie erg geschokt en verontwaardigd en vooral ook verdrietig.
Mijn man heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij van sex met anderen houd en we hebben al jaren de afspraak dat een slippertje op zijn tijd mogelijk is binnen onze relatie, zolang we er maar eerlijk over zijn. Dit is van zijn zijde 3 keer gebeurd en van mijn zijde 2 keer (in ca. 8 jaar). Hierover zijn we allebeide eerlijk geweest en heeft niet tot problemen binnen onze relatie geleid.
Toch vind ik het inhuren van een prostituee een heel ander verhaal en ik heb het er dan ook heel erg moeilijk mee.
- Ik ben boos dat hij me dit nooit eerlijk heeft verteld. Hij zegt dat hij er zich voor schaamde en me het daarom niet vertelde.
- Ik vind het vreselijk dat hij voor sex betaald, omdat ik niet geloof dat deze vrouwen het als een vrijwillige zakentransactie zien (wat hij wel beweerd, hij gaat niet langs de ramen of de sleesie clubs en de vrouwen doen het 'gewoon' om een centje extra te verdienen).
- Door veel sex met prostitutees denk ik dat hij niet een juist beeld heeft van hoe sex zou moeten zijn en wat een vrouw echt wel/niet lekker vind.
- Tot slot, ik ben volledig afgeknapt op zijn lichaam en sex hebben met hem. Het voelt niet meer bijzonder nu ik weet dat hij het met veel, heel veel andere vrouwen heeft gedaan tijdens onze relatie, ook als was dit dan betaalde sex. Hij beweert dat het met mij altijd 'anders' en 'bijzonder' is en met gevoel, maar ik kan dat niet meer geloven en dit laatste doet mij echt heel veel pijn. Het gevoel bijzonder te zijn als ik met hem in bed lig, is volledig weg.
Eerlijk gezegd ben ik nu nogal radeloos. Ik weet dat hij niet de enige is en dat er heel veel mannen zijn die dit doen, maar dat de meesten dit in het geniep doen. Ik denk dus ook niet dat de oplossing is om hem te dumpen en een man te zoeken die dit niet doet. Ik wil er graag met hem uitkomen. Ik hou heel veel van deze man. We hebben een geweldig leven en in alle andere opzichten is hij helemaal perfect voor mij en wil ik met hem oud worden. Maar het lukt me niet om hier overheen te komen.
Graag hoor ik van jullie reacties en eventueel soortgelijke ervaringen. Ik zit niet te wachten op mensen die mijn man geheel gaan afkraken of tegen me gaan zeggen dat ik hem maar moet dumpen.
Mijn man heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij van sex met anderen houd en we hebben al jaren de afspraak dat een slippertje op zijn tijd mogelijk is binnen onze relatie, zolang we er maar eerlijk over zijn. Dit is van zijn zijde 3 keer gebeurd en van mijn zijde 2 keer (in ca. 8 jaar). Hierover zijn we allebeide eerlijk geweest en heeft niet tot problemen binnen onze relatie geleid.
Toch vind ik het inhuren van een prostituee een heel ander verhaal en ik heb het er dan ook heel erg moeilijk mee.
- Ik ben boos dat hij me dit nooit eerlijk heeft verteld. Hij zegt dat hij er zich voor schaamde en me het daarom niet vertelde.
- Ik vind het vreselijk dat hij voor sex betaald, omdat ik niet geloof dat deze vrouwen het als een vrijwillige zakentransactie zien (wat hij wel beweerd, hij gaat niet langs de ramen of de sleesie clubs en de vrouwen doen het 'gewoon' om een centje extra te verdienen).
- Door veel sex met prostitutees denk ik dat hij niet een juist beeld heeft van hoe sex zou moeten zijn en wat een vrouw echt wel/niet lekker vind.
- Tot slot, ik ben volledig afgeknapt op zijn lichaam en sex hebben met hem. Het voelt niet meer bijzonder nu ik weet dat hij het met veel, heel veel andere vrouwen heeft gedaan tijdens onze relatie, ook als was dit dan betaalde sex. Hij beweert dat het met mij altijd 'anders' en 'bijzonder' is en met gevoel, maar ik kan dat niet meer geloven en dit laatste doet mij echt heel veel pijn. Het gevoel bijzonder te zijn als ik met hem in bed lig, is volledig weg.
Eerlijk gezegd ben ik nu nogal radeloos. Ik weet dat hij niet de enige is en dat er heel veel mannen zijn die dit doen, maar dat de meesten dit in het geniep doen. Ik denk dus ook niet dat de oplossing is om hem te dumpen en een man te zoeken die dit niet doet. Ik wil er graag met hem uitkomen. Ik hou heel veel van deze man. We hebben een geweldig leven en in alle andere opzichten is hij helemaal perfect voor mij en wil ik met hem oud worden. Maar het lukt me niet om hier overheen te komen.
Graag hoor ik van jullie reacties en eventueel soortgelijke ervaringen. Ik zit niet te wachten op mensen die mijn man geheel gaan afkraken of tegen me gaan zeggen dat ik hem maar moet dumpen.
woensdag 10 oktober 2007 om 16:34
Als de man van TO in NL had gedaan wat hij nu (hoogstwaarschijnlijk in derdewereldlanden) heeft gedaan zou hij zeer hoogst waarschijnlijk ook heel erg strafbaar (crimineel dus) zijn. Met minderjarigen seks hebben en meewerken aan uitbuiting van vrouwen zijn dan slechts een paar aanklachten van de vele mogelijke.
Aangezien de man Nederlander is en aangezien mijn ethische waarden en normen op dit punt overeen komen met de Nederlandse wet is hij m.i. (op het moment dat bewezen wordt geacht dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan de genoemde of andere mogelijke aanklachten) SCHULDIG.
@BGB: ik begrijp waarom je de vergelijking maakt met kinderarbeid en ik vind het goed dat je het in de aandacht brengt maar het gaat zelfs mij in deze discussie te offtopic.
Aangezien de man Nederlander is en aangezien mijn ethische waarden en normen op dit punt overeen komen met de Nederlandse wet is hij m.i. (op het moment dat bewezen wordt geacht dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan de genoemde of andere mogelijke aanklachten) SCHULDIG.
@BGB: ik begrijp waarom je de vergelijking maakt met kinderarbeid en ik vind het goed dat je het in de aandacht brengt maar het gaat zelfs mij in deze discussie te offtopic.
anoniem_54930 wijzigde dit bericht op 10-10-2007 16:37
Reden: bovenstaande deel was nog even ter reactie op het voorgaande, maar is nu mosterd. Ik laat het voor de volledigheid even staan
Reden: bovenstaande deel was nog even ter reactie op het voorgaande, maar is nu mosterd. Ik laat het voor de volledigheid even staan
% gewijzigd
woensdag 10 oktober 2007 om 17:35
(dit zeg ik omdat sommige forummers aangeven dat sommige andere forummers niet bij het onderwerp bleven)
(toevoeging: en ik voelde me enigszins aangesproken omdat ik het over grenzen etcetera had, maar wat ik schreef was zeker wel ontopic)
(toevoeging: en ik voelde me enigszins aangesproken omdat ik het over grenzen etcetera had, maar wat ik schreef was zeker wel ontopic)
anoniem_40386 wijzigde dit bericht op 10-10-2007 17:38
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
woensdag 10 oktober 2007 om 17:39
Waarschijnlijk ietwat offtopic, maar het viel me op dat er meerdere keren nogal moraal ridderig word gedaan over "gedwongen prostitutie". Ik vraag me dan (bij deze hardop) af, in hoeverre jij m/v, vrijwillig werkt?
Jij doet je ding toch ook om je kop boven water te houden. Je verleent toch ook dagelijks een "dienst" tegen vergoeding?? Ben jij nu echt zoveel vrijer als die vrouwen?? Oke je meester is geen pooier, maar je bent ondergeschikt aan materialisme, of simpel levensonderhoudt.. Ik vraag me af of jullie (die zo over prostitutie praten) jezelf wel eens afvragen wie jouw baas eigenlijk is..
Dit is geen vrijspraak voor mensenhandel en slavernij, juist niet. Ik vraag me af in hoeverre je leven wezenlijk verschilt van die vrouwen waar je zogenaamd (politiek korrekt) zoveel medelijden mee hebt, omdat die "verschrikkelijke man" zomaar "misbruik" van haar maakt.
Hoe vrij ben JIJ?
Jij doet je ding toch ook om je kop boven water te houden. Je verleent toch ook dagelijks een "dienst" tegen vergoeding?? Ben jij nu echt zoveel vrijer als die vrouwen?? Oke je meester is geen pooier, maar je bent ondergeschikt aan materialisme, of simpel levensonderhoudt.. Ik vraag me af of jullie (die zo over prostitutie praten) jezelf wel eens afvragen wie jouw baas eigenlijk is..
Dit is geen vrijspraak voor mensenhandel en slavernij, juist niet. Ik vraag me af in hoeverre je leven wezenlijk verschilt van die vrouwen waar je zogenaamd (politiek korrekt) zoveel medelijden mee hebt, omdat die "verschrikkelijke man" zomaar "misbruik" van haar maakt.
Hoe vrij ben JIJ?
woensdag 10 oktober 2007 om 18:13
Duotje, leuke vraag - zou ik graag eens met je over van gedachten wisselen, hoewel ik eigen baas ben. Over vrijheid en arbeid in het algemeen dan, want de vergelijking met gedwongen prostitutie gaat beslist niet op. Gedwongen prostitutie is een misdrijf. Het sluiten van een arbeidsovereenkomst niet.
anoniem_23909 wijzigde dit bericht op 10-10-2007 18:16
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
woensdag 10 oktober 2007 om 21:14
In mijn openings verhaal vraag ik om reacties van forummers. Nou die heb ik volop gekregen. Ik vind het bijzonder dat jullie zoveel moeite doen om je mening te posten en te helpen, ieder op zijn eigen manier. Veel beschouwingen, analyses, meningen, vragen en inzichten. Confronterend, verhelderend, ondersteunend, bemoedigend, maar ook aanvallend, veroordelend, verwijtend en soms zelfs kwetsend. Die laatste 4 zijn niet leuk, maar wel verwacht en horen er bij als je je verhaal op het forum zet. Het maakt wel dat ik me af en toe heen en weer geslingerd voel. Elke keer twijfel ik weer of ik wel moet in gaan op sommige reacties en vragen en of ik sommige dingen wel moet opschrijven of ‘vrijgeven’. Het geschreven woord kan heel gevaarlijk zijn. Dit geeft ‘spinster’ in haar relaas uitgebreid aan. Ze zegt mij dat ik over dingen heen lees, haar woorden in de mond leg, etc. etc. Welnu, omgekeerd voel ik dit ook zo, niet alleen bij Spinster, maar ook bij andere forummers. Er zijn veel mensen die soms liever lezen wat ze ‘willen’ lezen, dan dat ze alle feiten en nuances meenemen. Ook ik. Daarom is dat geschreven woord ook zo lastig. Ik vind het heel moeilijk om alles zo goed mogelijk en helder neer te schrijven en dat kost ook veel energie.
De afgelopen dagen zijn een emotionele rollercoaster geweest voor mij en mijn man. Elke avond hebben we de reacties en inzichten van het forum uitgebreid besproken. Open, eerlijk, met verdriet, met pijn, met woede, met onmacht en verontwaardiging, maar ook met zelfreflectie, respect, liefde en de overtuiging dat we hier samen uit willen komen. Dit is niet makkelijk en kost veel, heel veel energie. Ik heb het vertrouwen dat ik hier met mijn man uit ga komen. We zijn er nog niet, maar we werken er wel aan, wellicht in de toekomst nog met professionele hulp. Ik zal vanavond in nog wat laatste postings enkele vragen beantwoorden. Daarna zal ik niet meer zo vaak reageren op het forum. Het is voor nu even genoeg geweest. Bedankt voor al jullie bijdragen en wellicht dat ik in de toekomst hier nog eens op terug kom.
De afgelopen dagen zijn een emotionele rollercoaster geweest voor mij en mijn man. Elke avond hebben we de reacties en inzichten van het forum uitgebreid besproken. Open, eerlijk, met verdriet, met pijn, met woede, met onmacht en verontwaardiging, maar ook met zelfreflectie, respect, liefde en de overtuiging dat we hier samen uit willen komen. Dit is niet makkelijk en kost veel, heel veel energie. Ik heb het vertrouwen dat ik hier met mijn man uit ga komen. We zijn er nog niet, maar we werken er wel aan, wellicht in de toekomst nog met professionele hulp. Ik zal vanavond in nog wat laatste postings enkele vragen beantwoorden. Daarna zal ik niet meer zo vaak reageren op het forum. Het is voor nu even genoeg geweest. Bedankt voor al jullie bijdragen en wellicht dat ik in de toekomst hier nog eens op terug kom.
woensdag 10 oktober 2007 om 21:21
Mijn man wordt aangevallen en veroordeeld en er worden veel vragen gesteld over zijn beweegredenen. Ik kan hier geen discussie voeren namens mijn man, want ik kan alleen namens mijzelf spreken. Ik wil hier alleen over zeggen dat ik het jammer vind dat er bepaalde forummers zijn die hem (en indirect mijzelf) extreem veroordelen zonder daarvoor concrete bewijzen te hebben. Ja hij is schuldig aan hoerenbezoek en aan het ‘niet vertellen’ aan mij. Daar mag iedereen over vinden en roepen wat hij/zij wil. Ikzelf vind het heel erg en heb er veel verdriet om. Maar dat hij dan ook klakkeloos maar schuldig is aan minderjarige, goedkope, ziekelijke sex, aan verkrachtingen en achteraf toch maar niet betalen? Hebben jullie daar bewijzen voor dat HIJ dat heeft gedaan? Er zijn statistieken over, dat weet ik ook. Maar als 65% zo is, betekent het toch niet dat het 100% is? Ik zeg toch ook niet, omdat 55% van de mannen wel eens naar de hoeren gaan, dan zullen al jullie mannen ook naar de hoeren gaan?
woensdag 10 oktober 2007 om 21:23
LANDEN
Jullie willen zo graag weten naar welke landen mijn man gaat. Ik kan beter zeggen, naar welke landen niet? Mijn man gaat gemiddeld per jaar naar 10 verschillende landen en over de afgelopen jaren zijn dat dus heel veel landen. Die ga ik niet opsommen om privacy redenen. Ik kan jullie wel zeggen dat sommige van die landen binnen europa liggen, maar sommige ook in andere werelddelen zoals Azie, (Zuid-)Amerika etc. Ja, in heel veel van die landen kun je hele nare situaties in de prostitutie aantreffen, Ja, in sommige landen zal de meerderheid van de prostitutie smerig, misbruikt, onderdrukking etc aan de orde zijn. Dat laatste betekent echter niet dat mijn man dan dus ook gebruik heeft gemaakt van onderdrukte zielige prostituees. En JAHA, hier verdedig ik hem dan in, schot voor open doel? Ik ga ondanks mijn statement dat ik niet voor hem kan praten, hier toch proberen uit te leggen hoe mijn man hierover denkt. De essentie van hoerenbezoek is voor mijn man niet het snel ff een wippie maken, vlugge blowjob of een vrouwtje scoren voor (te) weinig geld. Hij zoekt een zekere spanning, flirten, opbouw, persoonlijk contact. Als hij een one-night-stand zou kunnen regelen zonder er voor te betalen zou hij dat 10x liever hebben. Hij zoekt dus juist vrouwen die zelfstandig overkomen en daarbij gaat het meer om het hele spel er omheen dan om de uiteindelijke daad. Ik zeg dit niet om zijn prostituee bezoek goed te praten, ik wil alleen maar zijn kant belichten en uitleggen waarom ik er van overtuigd ben dat hij zich niet heeft verlaagd tot misbruikte, minderjarige, onderdrukte dames.
Jullie willen zo graag weten naar welke landen mijn man gaat. Ik kan beter zeggen, naar welke landen niet? Mijn man gaat gemiddeld per jaar naar 10 verschillende landen en over de afgelopen jaren zijn dat dus heel veel landen. Die ga ik niet opsommen om privacy redenen. Ik kan jullie wel zeggen dat sommige van die landen binnen europa liggen, maar sommige ook in andere werelddelen zoals Azie, (Zuid-)Amerika etc. Ja, in heel veel van die landen kun je hele nare situaties in de prostitutie aantreffen, Ja, in sommige landen zal de meerderheid van de prostitutie smerig, misbruikt, onderdrukking etc aan de orde zijn. Dat laatste betekent echter niet dat mijn man dan dus ook gebruik heeft gemaakt van onderdrukte zielige prostituees. En JAHA, hier verdedig ik hem dan in, schot voor open doel? Ik ga ondanks mijn statement dat ik niet voor hem kan praten, hier toch proberen uit te leggen hoe mijn man hierover denkt. De essentie van hoerenbezoek is voor mijn man niet het snel ff een wippie maken, vlugge blowjob of een vrouwtje scoren voor (te) weinig geld. Hij zoekt een zekere spanning, flirten, opbouw, persoonlijk contact. Als hij een one-night-stand zou kunnen regelen zonder er voor te betalen zou hij dat 10x liever hebben. Hij zoekt dus juist vrouwen die zelfstandig overkomen en daarbij gaat het meer om het hele spel er omheen dan om de uiteindelijke daad. Ik zeg dit niet om zijn prostituee bezoek goed te praten, ik wil alleen maar zijn kant belichten en uitleggen waarom ik er van overtuigd ben dat hij zich niet heeft verlaagd tot misbruikte, minderjarige, onderdrukte dames.
woensdag 10 oktober 2007 om 21:31
SIGNALEN
Heb ik al die jaren dan helemaal niets gemerkt? Had ik stront in mijn ogen? Wilde ik het niet zien? Hoe blind kun je zijn of hoe goed heeft hij het kunnen verstoppen?
Ja, dat heb ik mezelf natuurlijk ook wel afgevraagd! Heeft hij er over gelogen? Nee. Waarom heb ik het nooit recht op de man aan hem gevraagd? Geen idee, is nooit in me op gekomen. Als ik het hem recht op de man af had gevraagd, had hij mij dan de waarheid verteld? Ja, dat denk ik wel ja. Heeft hij het verzwegen? Ja, vind ik wel ja. Is verzwijgen dan hetzelfde als liegen? Ja zullen sommige zeggen. Ik weet alleen dat het verzwijgen veel pijn doet en een grote vertrouwensbreuk heeft veroorzaakt. Er zullen ongetwijfeld hints geweest zijn. Maar ik heb ze niet gezien of niet willen zien. Ik ging er als de meeste vrouwen van uit dat mijn man dat niet zou doen. Ik vertrouwde er op dat we een open relatie hadden waarin we dat open en bloot zouden bespreken. Dus dan ga je ook niet op zoek naar bankafschriften, dan ga je niet op elk moment van de dag/avond/nacht bellen om te controleren waar hij is. En ja, wij hebben het financieel dusdanig goed dat het mij niet scheelt wat hij met zijn geld doet.
Heb ik al die jaren dan helemaal niets gemerkt? Had ik stront in mijn ogen? Wilde ik het niet zien? Hoe blind kun je zijn of hoe goed heeft hij het kunnen verstoppen?
Ja, dat heb ik mezelf natuurlijk ook wel afgevraagd! Heeft hij er over gelogen? Nee. Waarom heb ik het nooit recht op de man aan hem gevraagd? Geen idee, is nooit in me op gekomen. Als ik het hem recht op de man af had gevraagd, had hij mij dan de waarheid verteld? Ja, dat denk ik wel ja. Heeft hij het verzwegen? Ja, vind ik wel ja. Is verzwijgen dan hetzelfde als liegen? Ja zullen sommige zeggen. Ik weet alleen dat het verzwijgen veel pijn doet en een grote vertrouwensbreuk heeft veroorzaakt. Er zullen ongetwijfeld hints geweest zijn. Maar ik heb ze niet gezien of niet willen zien. Ik ging er als de meeste vrouwen van uit dat mijn man dat niet zou doen. Ik vertrouwde er op dat we een open relatie hadden waarin we dat open en bloot zouden bespreken. Dus dan ga je ook niet op zoek naar bankafschriften, dan ga je niet op elk moment van de dag/avond/nacht bellen om te controleren waar hij is. En ja, wij hebben het financieel dusdanig goed dat het mij niet scheelt wat hij met zijn geld doet.
woensdag 10 oktober 2007 om 21:44
AFGELOPEN JAAR
Als laatste nog de vraag over dat ik dit al een jaar weet en hoe dat afgelopen jaar is geweest? Het afgelopen jaar is een raar en moeilijk jaar geweest. Als eerste de schok van ‘het geheim’, het hoerenbezoek. Heftig, emotioneel, zwaar kut. Ik wist niet wat ik er mee moest. We hebben er toen wel over gepraat, maar niet tot in de details. Jaren en aantallen en hoe en waar wist ik dus nog niet. Een soort van zelfbescherming dat ik niet alle details meteen wilde weten, waarschijnlijk door de hele shock. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om het tijdelijk ‘weg te stoppen’. Er speelden destijds andere zware dingen in ons leven waarvoor ik mijn kracht nodig had en ik besloot dus semi-bewust tot de struisvogelkop politiek. “ Oke, ik weet het” , maar ik wil er voorlopig niets over horen of weten, ik stop het diep ver weg en ga verder met ons leven. Niet een gezonde situatie natuurlijk dat wist ik ook wel, maar op dat moment mijn keuze. Regelmatig, wekelijks, dagelijks dacht ik er wel aan, maar drukte zo goed en zo kwaad als het kon weg. Uiteindelijk kwam het toch steeds vaker weer naar boven en resulteerde dit in ruzies en wrijving tussen mijn man en mij over allerlei zaken, behalve daar waar het echt om ging. Toen ben ik begonnen om er toch weer over te praten met mijn man en kwam langzaam maar zeker een steeds vollediger beeld naar voren. Dat was erg heftig en shockerend. Ik realiseerde me dat ik dit niet ‘recht’ kon praten en ook zeker niet wegstoppen in een hoekje. Oftewel ik kon niet meer om de feiten en emoties heen. Je gevoelens en verdriet niet wegdrukken, maar volledig over je heen laten komen, ze doorleven, is heftig en soms ook eng. Eerlijk zijn tegenover jezelf en tegenover je partner. Ik heb veel nagedacht en gepraat met mijn man. Het is niet iets waar ik met mijn vriendinnen over kan praten, maar ik had wel de behoefte om iemand anders zijn/haar mening er over te horen en de zaken van een andere kant te bezien. Houd ik mijzelf voor de gek? Trek ik rare conclusies? Ben ik de enige die zo denkt? Ik heb overwegen om in therapie te gaan, daar heb ik in het verleden ook wel goede ervaringen mee gehad. Maar uiteindelijk heb ik eerst maar eens een topic geplaatst om de meningen van andere te horen en deelgenoten te zoeken. Dat laatste is overigens niet echt gelukt. Dat vind ik jammer, want ik denk dat ik echt niet de enige ben. Maar gelukkig heb ik heel veel aan alle reacties gehad. Daar ga ik nu meer verder.
Als laatste nog de vraag over dat ik dit al een jaar weet en hoe dat afgelopen jaar is geweest? Het afgelopen jaar is een raar en moeilijk jaar geweest. Als eerste de schok van ‘het geheim’, het hoerenbezoek. Heftig, emotioneel, zwaar kut. Ik wist niet wat ik er mee moest. We hebben er toen wel over gepraat, maar niet tot in de details. Jaren en aantallen en hoe en waar wist ik dus nog niet. Een soort van zelfbescherming dat ik niet alle details meteen wilde weten, waarschijnlijk door de hele shock. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om het tijdelijk ‘weg te stoppen’. Er speelden destijds andere zware dingen in ons leven waarvoor ik mijn kracht nodig had en ik besloot dus semi-bewust tot de struisvogelkop politiek. “ Oke, ik weet het” , maar ik wil er voorlopig niets over horen of weten, ik stop het diep ver weg en ga verder met ons leven. Niet een gezonde situatie natuurlijk dat wist ik ook wel, maar op dat moment mijn keuze. Regelmatig, wekelijks, dagelijks dacht ik er wel aan, maar drukte zo goed en zo kwaad als het kon weg. Uiteindelijk kwam het toch steeds vaker weer naar boven en resulteerde dit in ruzies en wrijving tussen mijn man en mij over allerlei zaken, behalve daar waar het echt om ging. Toen ben ik begonnen om er toch weer over te praten met mijn man en kwam langzaam maar zeker een steeds vollediger beeld naar voren. Dat was erg heftig en shockerend. Ik realiseerde me dat ik dit niet ‘recht’ kon praten en ook zeker niet wegstoppen in een hoekje. Oftewel ik kon niet meer om de feiten en emoties heen. Je gevoelens en verdriet niet wegdrukken, maar volledig over je heen laten komen, ze doorleven, is heftig en soms ook eng. Eerlijk zijn tegenover jezelf en tegenover je partner. Ik heb veel nagedacht en gepraat met mijn man. Het is niet iets waar ik met mijn vriendinnen over kan praten, maar ik had wel de behoefte om iemand anders zijn/haar mening er over te horen en de zaken van een andere kant te bezien. Houd ik mijzelf voor de gek? Trek ik rare conclusies? Ben ik de enige die zo denkt? Ik heb overwegen om in therapie te gaan, daar heb ik in het verleden ook wel goede ervaringen mee gehad. Maar uiteindelijk heb ik eerst maar eens een topic geplaatst om de meningen van andere te horen en deelgenoten te zoeken. Dat laatste is overigens niet echt gelukt. Dat vind ik jammer, want ik denk dat ik echt niet de enige ben. Maar gelukkig heb ik heel veel aan alle reacties gehad. Daar ga ik nu meer verder.
woensdag 10 oktober 2007 om 22:06
Deurdoor,
Ik heb je verhaal met stijgende bewondering gelezen en ik neem mijn petje diep af voor iemand die zo helder uiteen kan zetten waar precies voor haar de pijn zit, zo medogenloos eerlijk kan zijn over de diverse moeilijke aspecten aan de zaak, maar ook en vooral zo veel van haar man houdt dat ze het niet alleen kan opbrengen begrip te hebben voor zijn handelen, maar ook kan wensen dat ze er samen met haar man uitkomt. Ik vind je geen Deurmat, ik vind je een zeer intelligente en kleurrijke vrouw. Ik buig diep voor je houding in deze moeilijke situatie.
Ik hoop oprecht dat jij en je man hier samen een weg in kunnen vinden.
Liefs, Marie
Ik heb je verhaal met stijgende bewondering gelezen en ik neem mijn petje diep af voor iemand die zo helder uiteen kan zetten waar precies voor haar de pijn zit, zo medogenloos eerlijk kan zijn over de diverse moeilijke aspecten aan de zaak, maar ook en vooral zo veel van haar man houdt dat ze het niet alleen kan opbrengen begrip te hebben voor zijn handelen, maar ook kan wensen dat ze er samen met haar man uitkomt. Ik vind je geen Deurmat, ik vind je een zeer intelligente en kleurrijke vrouw. Ik buig diep voor je houding in deze moeilijke situatie.
Ik hoop oprecht dat jij en je man hier samen een weg in kunnen vinden.
Liefs, Marie
.
woensdag 10 oktober 2007 om 23:29
lieverd, het is te veel om over na te denken, laat staan discussieren, maak het jezelf niet te moeilijk, print het uit en laat alles in een map voor later als je er aan toe bent. Er zijn hier zoveel zinnige zaken gesteld, maar zo ver ben je natuurlijk niet, wie zou dat wel zijn in jouw positie? Dus zonder iemand de schuld te geven, maar gewoon realistisch blijven nadenken en inderdaad professioneel hulp heb je nodig, kan echt niets anders zeggen dan zorg goed voor je zelf en heel veel kracht, je kunt het!! xxxxx
donderdag 11 oktober 2007 om 00:16
Deurdoor, ik vind het moedig dat je zo eerlijk voor je relatie vecht.
Ik hoop dat jouw man nu ook net zo eerlijk is als jij want dat verdien je.
Het is de enige manier om hier uit te komen: volstrekte openheid.
Ik heb dingen naar je geschreven die hard overkomen, maar zoals altijd op een forum hoef je je die niet persoonlijk aan te trekken. De mensen die reageren, mijzelf incluis, reageren puur op tekst, met tekst, wij kennen de personen achter de teksten niet.
Wat je nu duidelijk maakt met je laatste postings is dat je echt je voordeel doet met wat er hier geschreven is en dat vind ik heel positief.
Ik hoop voor jullie dat het weer goed komt, veel succes!
Ik hoop dat jouw man nu ook net zo eerlijk is als jij want dat verdien je.
Het is de enige manier om hier uit te komen: volstrekte openheid.
Ik heb dingen naar je geschreven die hard overkomen, maar zoals altijd op een forum hoef je je die niet persoonlijk aan te trekken. De mensen die reageren, mijzelf incluis, reageren puur op tekst, met tekst, wij kennen de personen achter de teksten niet.
Wat je nu duidelijk maakt met je laatste postings is dat je echt je voordeel doet met wat er hier geschreven is en dat vind ik heel positief.
Ik hoop voor jullie dat het weer goed komt, veel succes!
donderdag 11 oktober 2007 om 08:59
Deurdoor,
Ik sluit me aan bij BGB en Mariannanas.
Omdat ik niet weet of de berichten van dit forum al werken, nog een keer hier: ik heb een cursus/training gedaan waar jij en je man misschien wat aan hebben, in dit verband. Ik zou je er graag meer over willen vertellen, maar in verband met de privacy liever niet op het forum maar via de mail. Als je hier belangstelling voor hebt, dan kun je me mailen op rarehamster [at] yahoo punt com.
Ik sluit me aan bij BGB en Mariannanas.
Omdat ik niet weet of de berichten van dit forum al werken, nog een keer hier: ik heb een cursus/training gedaan waar jij en je man misschien wat aan hebben, in dit verband. Ik zou je er graag meer over willen vertellen, maar in verband met de privacy liever niet op het forum maar via de mail. Als je hier belangstelling voor hebt, dan kun je me mailen op rarehamster [at] yahoo punt com.
donderdag 11 oktober 2007 om 09:09
Heej deurdoor,
Misschien kom een beetje als mosterd, maar wat een verhaal zeg! Heb eerlijk gezegd niet je hele topic gelezen, maar wel je laatste berichten.
Ik kan mij jouw gevoelens wel voorstellen, dat je zo in de war bent over wat het nu eigenlijk betekent wat hij gedaan heeft.
Misschien vind je mijn idee wel te bizar voor woorden en voel je daar helemaal niets voor, maar misschien zou je het zelf eens met een gigolo kunnen doen.
Om erachter te komen hoe het voelt.
Misschien kom een beetje als mosterd, maar wat een verhaal zeg! Heb eerlijk gezegd niet je hele topic gelezen, maar wel je laatste berichten.
Ik kan mij jouw gevoelens wel voorstellen, dat je zo in de war bent over wat het nu eigenlijk betekent wat hij gedaan heeft.
Misschien vind je mijn idee wel te bizar voor woorden en voel je daar helemaal niets voor, maar misschien zou je het zelf eens met een gigolo kunnen doen.
Om erachter te komen hoe het voelt.
donderdag 11 oktober 2007 om 09:26
Deurdoor, je komt op mij over als een zeer sterke vrouw, die alles op alles wilt zetten voor haar relatie. En ik denk dat jij en je man inderdaad heel veel liefde voor elkaar hebben... Liefde is de allersterkste kracht die er is, dus ik heb er behoorlijk vertrouwen in dat jullie deze obstakels zullen overwinnen. Professionele hulp hierbij is geen overbodige luxe.
Succes aan jullie!!!!!
Succes aan jullie!!!!!
donderdag 11 oktober 2007 om 09:46
Deurdoor, ik vind je heel erg dapper en ik kan me voorstellen dat je heel teleurgesteld bent in hem.
Persoonlijk ben ik meer van de monogame relaties maar mocht het gebeuren dat mijn partner het met een ander zou doen, zou het voor mij eigenlijk eerder een troost zijn als hij het met een prostituee zou doen.
Wanneer hij het stiekum met een vaste vriendin, collega of what ever zou doen heb je namelijk grote kans dat er verliefdheid bij komt kijken, die kans acht ik bij een prostituee niet zo groot.
Ik wens jullie veel sterkte en hoop dat jullie er samen uitkomen.
Persoonlijk ben ik meer van de monogame relaties maar mocht het gebeuren dat mijn partner het met een ander zou doen, zou het voor mij eigenlijk eerder een troost zijn als hij het met een prostituee zou doen.
Wanneer hij het stiekum met een vaste vriendin, collega of what ever zou doen heb je namelijk grote kans dat er verliefdheid bij komt kijken, die kans acht ik bij een prostituee niet zo groot.
Ik wens jullie veel sterkte en hoop dat jullie er samen uitkomen.
donderdag 11 oktober 2007 om 10:38
Hoi deurdoor: ik vind het positief dat je een bewuste keuze hebt gemaakt t.a.v. je relatie. Ik hoop dat het voor jou de goede keuze blijkt te zijn. Besef wel dat er door deze keuze te nemen ook een moment komt waarbij je het hem niet altijd maar weer verwijtend naar zijn hoofd kunt gooien (mits hij natuurlijk nu wel eerlijk is anders kun je dat hem natuurlijk wél kwalijk nemen).
Omdat je wel altijd recht op jouw verdriet en omdat je geloof ik in je omgeving dit verhaal niet wil vertellen zou hulp denk ik goed zijn. Ik zou je aanraden om aan een vorm van therapie te beginnen waarbij er o.a. gewerkt wordt aan je zelfvertrouwen (denk aan je gedachten over je seksleven nu) en aan het stellen van grenzen versus consessies doen binnen persoonlijke relaties.
De tip om alles uit te printen vond ik een goede, dan zou je het er altijd weer bij kunnen pakken, ook je eigen verhaal.
Ik ben wel nog steeds vol walging als ik denk aan de andere slachtoffers van dit verhaal (het zal voor iedereen inmiddels duidelijk zijn waar ik op doel).
Jij hebt jouw persoonlijke keus gemaakt en je hebt jouw eigen leven om verder te leven, met die keuze. Ik hoop dat het goed komt met je. Veel sterkte!
En voor als je het door mijn felheid niet meer zo goed kon ontdekken: ik vind het echt rot voor je! Ik zou hem zelf er direct uit gegooid hebben (ja, dat weet ik zeker), hij heeft dus maar geluk met zo'n vrouw als jij.
Omdat je wel altijd recht op jouw verdriet en omdat je geloof ik in je omgeving dit verhaal niet wil vertellen zou hulp denk ik goed zijn. Ik zou je aanraden om aan een vorm van therapie te beginnen waarbij er o.a. gewerkt wordt aan je zelfvertrouwen (denk aan je gedachten over je seksleven nu) en aan het stellen van grenzen versus consessies doen binnen persoonlijke relaties.
De tip om alles uit te printen vond ik een goede, dan zou je het er altijd weer bij kunnen pakken, ook je eigen verhaal.
Ik ben wel nog steeds vol walging als ik denk aan de andere slachtoffers van dit verhaal (het zal voor iedereen inmiddels duidelijk zijn waar ik op doel).
Jij hebt jouw persoonlijke keus gemaakt en je hebt jouw eigen leven om verder te leven, met die keuze. Ik hoop dat het goed komt met je. Veel sterkte!
En voor als je het door mijn felheid niet meer zo goed kon ontdekken: ik vind het echt rot voor je! Ik zou hem zelf er direct uit gegooid hebben (ja, dat weet ik zeker), hij heeft dus maar geluk met zo'n vrouw als jij.
donderdag 11 oktober 2007 om 12:33
Hoi Deurdoor,
Ik ben dus wel een deelgenoot. Heb hetzelfde meegemaakt als jij en veel is voor mij herkenbaar. Ik vind het alleen vervelend om via een forum van alles over mijn situatie te delen. Ik wens je heel veel sterkte. Zo te horen kom jij er wel uit met je partner. Dat ben ik ook gekomen, als was en is het moeilijk.
Liefs.
Ik ben dus wel een deelgenoot. Heb hetzelfde meegemaakt als jij en veel is voor mij herkenbaar. Ik vind het alleen vervelend om via een forum van alles over mijn situatie te delen. Ik wens je heel veel sterkte. Zo te horen kom jij er wel uit met je partner. Dat ben ik ook gekomen, als was en is het moeilijk.
Liefs.
