Groot financieel verschil bij aanvang relatie, hoe mee om te gaan?

Zouden jullie zelf dan wel eem erfenis of overwaarde of een enorm spaarsaldo tot gezamenlijk bezit rekenen, of is dit theoretisch geleuter?

Ik zou inderdaad ook niet meer mijn huisje gaan opgeven als het niet gelijkwaardig is. Dus of alles samen, of apart blijven wonen. En als je echt alles samen doet dan heb je ook iets om mee te vertrekken bij een scheiding, want dan heb je samen bezit opgebouwd. Maar niet meer jouw huis opgeven om te gaan samenwonen met een veel rijker iemand.

Ik heb niet het gevoel dat de vrouw in kwestie een golddigger is, het is van haar niet handig geweest om haar schuld uit haar eerdere relatie te verzwijgen in de eerste instantie. Ik denk dat dat nou juist wel handig was; vraag me af of hij aan een relatie begonnen was als hij had geweten van haar financiele situatie.  Maar goed, ze zijn nu jaren verder en die kwestie is opgelost. Ik vind de situatie toch een beetje anders als de relatie al jaren duurt en je de verantwoordelijkheid hebt voor een kind. In het geval van scheiden (wie dat wil doet er niet toe) of overlijden vind ik dat de vrouw goed verzorgd achter gelaten moet worden, en ik vind het ook normaal dat een huis op naam van beiden staat, ongeacht hoe diegene jaren geleden in de relatie is gestapt. Juist in het geval van een scheiding moet je de zaken goed geregeld hebben; stel je voor dat ze ineens de buurman leuker blijkt te vinden. Daar sta je dan met je goeie gedrag, kun je de helft van je geld aan mevrouw afdragen en alimentatie betalen. Je hebt ook nog een kind voor wie je moet zorgen en je kunt het gewoon niet maken dat je je zorgen moet maken over huisvesting in zo'n geval. Nee hoor, je bedje moet in alle gevallen gespreid zijn; daar zou ik weing trek aan hebben als blijkt dat ze idd met de buurman ligt te wippen Ja inderdaad, ze zou meer kunnen gaan werken, maar waarom zou dat nodig zijn, als je de dingen anders kunt regelen en (in geval van overlijden bijv,) de dingen gewoon wat soepeler kunt laten verlopen voor je echtgenote. En alweer het gespreide bedje, met zelf werken is niks mis hoor; ga je misschien wel op geemancipeerde vrrouw lijken die zelf haar boontjes wel kan doppen  Als beide echtgenoten ervoor hebben gekozen dat een van beide parttime kan werken om daarnaast aandacht aan hun kind te besteden, kunnen de zaken zo geregeld zijn, dat in geval van overlijden het niet direct noodzakelijk is full time te moeten gaan werken omdat je anders de touwtjes niet meer aan elkaar kunt knopen. Dat is allemaal te regelen, dat heb ik zelf ook zo gedaan, en waarom zou je dat niet doen. Ik zou dat om alle bovengenoemde redenen dus helemaal niet doen als ik een man was; voordat je het weet word je kaalgeplukt en je zou de eerste niet zijn

Zouden jullie zelf dan wel eem erfenis of overwaarde of een enorm spaarsaldo tot gezamenlijk bezit rekenen, of is dit theoretisch geleuter?

Ik heb niet het gevoel dat de vrouw in kwestie een golddigger is, het is van haar niet handig geweest om haar schuld uit haar eerdere relatie te verzwijgen in de eerste instantie.

Niet handig? Besef je wel dat beiden hun huis en/of andere spullen gewoon hadden kunnen kwijtraken door dat te verzwijgen? Ik vind het puur bedrog, als zijn ouders niet hadden kunnen of willen inspringen zaten ze er beide nu heel anders bij, dan had hij zijn huis gedwongen kunnen verkopen als ze de schuldsanering in hadden gemoeten.



Maar goed, ze zijn nu jaren verder en die kwestie is opgelost.



De kwestie is niet opgelost, zijn ouders hebben een tweede hypotheek genomen ( = schuld!) en beide moeten ze nog jaren aflossen. Dat tast ook ZIJN levensstandaard aan en zijn ouders lopen een behoorlijk risico, want van een kale kip kun je niet plukken.



Ik vind de situatie toch een beetje anders als de relatie al jaren duurt en je de verantwoordelijkheid hebt voor een kind. In het geval van scheiden (wie dat wil doet er niet toe) of overlijden vind ik dat de vrouw goed verzorgd achter gelaten moet worden,

 

In het geval van scheiden is hij wettelijk verplicht 12 jaar partneralimentatie te betalen en kinderalimentatie te betalen tot hun kind 21 is. Beide blijven dus sowieso goed verzorgd achter. En wettelijk zijn zowel zij als hun kind gewoon erfgenaam, dus als hij overlijdt blijven ze ook goed verzorgd achter. Het enige risicogeval is dus scheiden, en hij heeft groot gelijk dat hij nu zijn eigen toekomst veilig wil stellen voor als het huwelijk klapt.



en ik vind het ook normaal dat een huis op naam van beiden staat, ongeacht hoe diegene jaren geleden in de relatie is gestapt. Je hebt ook nog een kind voor wie je moet zorgen en je kunt het gewoon niet maken dat je je zorgen moet maken over huisvesting in zo'n geval.



Vergeleken met hoe ze in de relatie is gestapt, komt ze er met zijn voorstel sowieso veel beter uit. Want hij wil haar de helft van de samen opgebouwde overwaarde geven, haar schulden zijn ONGEREGISTREERD!!!! afgelost, dus ze kan veel makkelijker opnieuw beginnen, ze heeft recht op alimentatie. Waarom zuo ze daar bovenop hem ook nog moeten kunnen kaalplukken? Hij heeft toch ook recht op een nieuw begin, of moet een man volledig berooid eindigen vergeleken met hoe hij aan de relatie begon?



Ja inderdaad, ze zou meer kunnen gaan werken, maar waarom zou dat nodig zijn, als je de dingen anders kunt regelen en (in geval van overlijden bijv,) de dingen gewoon wat soepeler kunt laten verlopen voor je echtgenote. Als beide echtgenoten ervoor hebben gekozen dat een van beide parttime kan werken om daarnaast aandacht aan hun kind te besteden, kunnen de zaken zo geregeld zijn, dat in geval van overlijden het niet direct noodzakelijk is full time te moeten gaan werken omdat je anders de touwtjes niet meer aan elkaar kunt knopen. Dat is allemaal te regelen, dat heb ik zelf ook zo gedaan, en waarom zou je dat niet doen.

Ik ben een man?! Zo...dat hadden ze me wel eerder mogen vertellen....:?



*Heeft meer inkomen dan vriend*