Relaties
alle pijlers
Groot financieel verschil bij aanvang relatie, hoe mee om te gaan?
donderdag 14 juni 2007 om 09:48
Graag wil ik jullie mening over het volgende:Ik heb een behoorlijk meningsverschil met mijn vrouw over een financiele kwestie.Bij aanvang van onze relatie nu 5 jaar geleden was het volgende het gevalIk had 70.000 euro overwaarde op de koopwoning waar ik nu nog steeds met mijn vrouw in woon.Mijn vrouw had 44.000 euro schuld uit haar vorige relatie.We kopen nu een nieuw huis en we stoppen hier 100.000 euro overwaarde in van "mijn" koopwining. Sinds de aanvang van de relatie met mijn vrouw is "mijn" woning nog eens 30.000 euro in waarde gestegen. Ik vind het dan ook eerlijk om te zeggen die 30.000 euro hebben we samen opgebouwd.Over 7 jaar is de 44.000 euro schuld van mijn vrouw helemaal afgelost en is het mogelijk dat we zowel de nieuwe woning als de nieuwe hypohteek ook op haar naam kunnen laten zetten. Dit wilden de bank nu niet omdat mijn vrouw nu nog een aardige deel van die 44.000 euro open heeft staan.Wat mijn vrouw eerlijk lijktover 7 jaar gewoon alles op 1 hoop gooien en als we uit elkaar gaan de overwaarde van onze nieuwe woningen delen door 2. Er zit sowieso nu al 100.000 euro overwaarde op onze nieuwe woningen omdat we 100.000 euro overwaarde van onze huidige woningen in brengen. Voor het gemak ga ik er vanuit dat onze nieuwe huis niet meer in waarde stijgt de aankomende 7 jaar.Mijn vrouw komt een ander tegen en zegt bedankt tot ziens. Ze is dan van 44.000 euro schuld bij aanvang van onze relatie geeindigd met 100.000 delen door 2= 50.0000 euro. Zij heeft dus eigenlijk in die 12 jaar 94.000 euro bij elkaar gekregen want ze is van -44.0000 naar + 50.000 gegaanIk had bij aanvang van onze relatie 70.000 euro overwaarde, daar kwam later nog eens 30.000 delen door 2= 15.000 euro bij en ik heb de helf mee afbetaald aan haar schuld=22.000 euro (als we dit geld op een spaarrekening gezet hadden was dit ook door 2 gedeeld als we uit elkaar waren gegaan toch?). Ik vind niet erg dat we nu iedere maand krap zitten omdat we dik terug moeten betalen maar ook alleen zolang we samen zijn.Zou ik in totaal 97.000 euro moeten krijgen maar ik krijg maar 50.000.Ik moet dus feitelijk 47.000 euro inleveren als we de boel regelen zoals mijn vrouw wil.Wat mij eerlijk lijktDe overwaarde die we samen opgebouwd hebben is op dit moment 30.000 euro wat er aan extra overwaarde nog gaat onstaan weet ik niet maar dat tel ik er gewoon bij op. Dit geeft dus +15.000 euro per persoonVerder hebben ook samen mijn vrouws schuld van 44.000 euro afgelost (we kijken even naar over 7 jaar). Dit delen we ook want als we de maandelijkse aflossing hadden gespaard dan hadden we ten slotte 44.000 euro spaargeld gehad wat we hadden gedeeld. Dit geeft dus -22.000 euro per persoon.Ik zou dus nog 7.000 euro van mijn vrouw moeten krijgen. Nu moet ik er wel bij zeggen dat er een klein inkomensverschil is tussen ons beide omdat mijn vrouw 2 middagen in de week vrij is om op onze dochter te passen. Het bedrag wat mijn vrouw dus feitelijk nu "te weinig" verdiend zeg netto 3600 euro per jaar neem ik mee in mijn berekening. Zei zou dan nog recht hebben op 12 jaar lang 3600 euro extra. Kleine 40.000 euro, hier haal ik 7.000 vanaf.Mijn vrouw zou 33.000 euro krijgen.Ik had 70.000 euro overwaarde daar komt later 15.000 bij en 22.000 euro aflossing van de schulden van mijn vrouw.Ik krijg 97.000 euro.WIE ZIJN VOORSTEL IS NU HET MEEST REDELIJK.Ik moet er eerlijk bijzeggen dat ik er van uit ga dat IK er van het ergste uit ga en dat is dat ik op moment dat de schulden afbetaald zijn over 7 jaar ik gedumpt wordt voor een ander. Dan lijkt het mij niet te verteren dat we dan ook nog de zaken zoals mijn vrouw voorstelt gaan regelen.Ben ik te zakelijk of is mijn vrouw te inhalig?Ben erg benieuwd......Ps; mijn vrouw is verders een schatje en ik ga er niet vanuit dat we ooit uit elkaar gaan ofzo maar toch, ik wil zaken graag eerlijk geregeld hebben. Zekerheid boven alles toch
zondag 17 juni 2007 om 12:53
Tubbetje, voor zover ik begrepen heb heeft mevrouw Pietpiraat zelf een baan van zo'n 32 uur, volgens mij moet je je daar prima mee kunnen redden en Pietpiraat wekt niet bepaald de indruk dat hij haar met niets op straat wil zetten. Zowieso als ze zich niet redt heeft ze recht op alimentatie, dus ik denk niet dat ze zomaar in het armenhuis terecht zal komen.
zondag 17 juni 2007 om 12:58
Ik bedoel dat hij zogenaamd zo zielig is als zij er vandoor gaat, terwijl als hij er vandoor gaat zit zij in een relatief veel slechtere situatie. Inderdaad mankeert er niets aan haar handen, maar ze kan niet fulltime werken als ze het kind houdt (uiteraard hij zou ook het kind kunnen houden..) en het is verdomd lastig woonruimte te vinden, vooral als je weinig geld hebt.
Ik zie hier niks afhankelijk getut aan. Dit is puur even rechtzetten dat hij zo vreselijk zielig is.
zondag 17 juni 2007 om 13:00
Het is wel een feit dat de maatschappij erg veranderd is de afgelopen jaren, iedereen zorgt meer voor zichzelf (financieel gezien), er zijn meer singles, dus dan moet je ook wel voor jezelf zorgen. Het is minder vanzelfsprekend dat je trouwt en dan 60 jaar bij elkaar blijft, dus het is logisch dat mensen hier op inspringen door meer zakelijk te gaan denken.
Sinds de oertijd is het al zo dat de mannen voor het voedsel zorgen en de vrouwen thuis blijven voor de kinderen, dit invloed van dit patroon ijlt nog steeds na, de laatste paar decennia is hierin zoveel veranderd dat het amper bij te benen valt. Volgens mij hebben degenen die begrijpen dat je in deze veranderde maatschappij voor jezelf moet kunnen zorgen (voorop gesteld dat je gezond van lijf en leden bent) de meeste kans om te 'overleven'.
Sinds de oertijd is het al zo dat de mannen voor het voedsel zorgen en de vrouwen thuis blijven voor de kinderen, dit invloed van dit patroon ijlt nog steeds na, de laatste paar decennia is hierin zoveel veranderd dat het amper bij te benen valt. Volgens mij hebben degenen die begrijpen dat je in deze veranderde maatschappij voor jezelf moet kunnen zorgen (voorop gesteld dat je gezond van lijf en leden bent) de meeste kans om te 'overleven'.
zondag 17 juni 2007 om 13:08
Dat ben ik wel met je eens. Maar als iedereen straks zo goed voor zichzelf kan zorgen dat hij geen ander meer nodig heeft, heb je dan niet een enorme emotionele armoede? Immers als het je slecht vergaat heb je dikke pech, want het is dan volledig je eigen schuld. Survival of the fittest en als je niet fit bent, tsja jammer dan. En zomaar iets voor een ander doen kijk je wel drie keer uit, want je moet eerst de kosten en de baten verrekenen.
Inderdaad is er veel veranderd dat mensen niet meer levenslang bij elkaar blijven. Waarom zou je uberhaupt nog samen zijn? Lekker zo'n maatschappij met allemaal individuen met een ego van hier tot Tokyo.
Het mooie van een huwelijk, dat je in tegenstelling tot de rest van je leven, er niet meer alleen voor staat. Als je dat gevoel van "wij samen" niet meer hebt, waarom zou je dan uberhaupt je vrijheid nog opofferen?
Wat niet wil zeggen dat je niet moet proberen voor jezelf te zorgen. Van die vrouwen die 12 jaar alimentatie gaan trekken terwijl ze niet eens een kind hebben snap ik ook niks van. En met een kind kun je ook best veel eerder aan het werk.
zondag 17 juni 2007 om 13:15
zondag 17 juni 2007 om 13:25
Ik denk dat menigeen zich nog wel even achter de oren krabt als er een schuld van €40.000 verzwegen blijkt te zijn. Ik zou er echt niet over peinzen om met zo iemand een economische eenheid te gaan vormen. Wat dat betreft vind ik TO best heel sociaal eigenlijk. Mijn vermogen is van mij en blijft van mij: no doubt about it.
zondag 17 juni 2007 om 13:39
Ik las hier dat iemand het heeft over haar partner geld lenen :? Zo zou ik niet kunnen leven hoor. Wat berekenend allemaal.
Natuurlijk hebben wij alles goed geregeld voor het geval dat, mijn onafhankelijkheid is me heel veel waard.maar ik wil geen relatie waarin dit zo'n issue moet zijn.
We hebben een tijd gehad dat hij financieel beter zat en daarna een hele lange tijd dat ik veel meer verdiende, daar hebbenw e geen van beide problemen mee. Noem het ongeëmancipeerd, noem het tutmussen, het zal wel.
Natuurlijk hebben wij alles goed geregeld voor het geval dat, mijn onafhankelijkheid is me heel veel waard.maar ik wil geen relatie waarin dit zo'n issue moet zijn.
We hebben een tijd gehad dat hij financieel beter zat en daarna een hele lange tijd dat ik veel meer verdiende, daar hebbenw e geen van beide problemen mee. Noem het ongeëmancipeerd, noem het tutmussen, het zal wel.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 17 juni 2007 om 14:11
Tubbetje, het maakt inderdaad niet uit wie op welke manier een eind aan de relatie maakt.
Zoals in mijn voorbeeld, ik ben degene die is opgestapt, mijn ex kan zich 'genaaid' voelen, omdat ik bij hem financieel gezien niets tekort kwam, maar als hij degene was die er vandoor was gegaan, dan had ik me genaaid kunnen voelen, omdat ik altijd thuis ben gebleven voor de kinderen en geen carriere heb op kunnen bouwen.
Ik vind dat je verantwoordelijk bent voor je eigen keuzes en ik vind het naief om ervan uit te gaan dat je altijd bij elkaar blijft als je elkaar eeuwige trouw belooft. De realiteit is gewoon anders en daar moet je mijns inziens ook op inspringen.
Je hebt inderdaad gelijk dat de tijdsgeest is veranderd en ik kan daar ook wel eens bezorgd om zijn, het heeft toch te maken met andere verwachtingen van een relatie, ik merk dat het ook bij mezelf vaak wringt, maar ik zie er ook de voordelen van. Ik vind het nog wel lastig om een balans te vinden tussen me afgewezen voelen en genieten van mijn vrijheid.
Zoals in mijn voorbeeld, ik ben degene die is opgestapt, mijn ex kan zich 'genaaid' voelen, omdat ik bij hem financieel gezien niets tekort kwam, maar als hij degene was die er vandoor was gegaan, dan had ik me genaaid kunnen voelen, omdat ik altijd thuis ben gebleven voor de kinderen en geen carriere heb op kunnen bouwen.
Ik vind dat je verantwoordelijk bent voor je eigen keuzes en ik vind het naief om ervan uit te gaan dat je altijd bij elkaar blijft als je elkaar eeuwige trouw belooft. De realiteit is gewoon anders en daar moet je mijns inziens ook op inspringen.
Je hebt inderdaad gelijk dat de tijdsgeest is veranderd en ik kan daar ook wel eens bezorgd om zijn, het heeft toch te maken met andere verwachtingen van een relatie, ik merk dat het ook bij mezelf vaak wringt, maar ik zie er ook de voordelen van. Ik vind het nog wel lastig om een balans te vinden tussen me afgewezen voelen en genieten van mijn vrijheid.
zondag 17 juni 2007 om 14:23
Zuss, mijn vriend en ik wonen niet samen, dus vormen geen financiele eenheid, ik vind het dan ook niet meer dan normaal dat je elkaar dan geld leent, zeker als het om een hoog bedrag gaat en vooral als degene die het geld leent zelf ook geen geweldig salaris heeft. Betekent niet dat ik daarbij ook rente verlang of een strak terugbetaal schema heb ingevoerd, maar ik kan mijn salaris niet met hem gaan delen, want dan houd ik zelf te weinig over.
Misschien speelt het ook mee dat ik nogal een spaarder ben en mijn vriend iemand is die bij de dag leeft en sparen onzin vindt.
Bovendien, als hij een computer in elkaar zet voor mij of mijn kids, dan betaal ik hem gewoon voor de onderdelen, ook al had hij die nog gewoon liggen.
Ik geef toe dat ik hier ook wel aan heb moeten wennen, ik ben meer van 'de ene keer betaal jij en de andere keer betaal ik' en dan voel je wel aan of het een beetje gelijk opgaat, maar hij is erg bang dat er van hem geprofiteerd wordt, mede door zijn verleden, maar ook doordat het hem heel veel moeite kost om zijn inkomen bij elkaar te krijgen. Ik merk als hij het financieel wat beter heeft, hij ook royaler wordt
Ik zie het dus echt als iets van hem en niet als iets wat met mij persoonlijk te maken heeft of met gebrek aan liefde van zijn kant.
Misschien speelt het ook mee dat ik nogal een spaarder ben en mijn vriend iemand is die bij de dag leeft en sparen onzin vindt.
Bovendien, als hij een computer in elkaar zet voor mij of mijn kids, dan betaal ik hem gewoon voor de onderdelen, ook al had hij die nog gewoon liggen.
Ik geef toe dat ik hier ook wel aan heb moeten wennen, ik ben meer van 'de ene keer betaal jij en de andere keer betaal ik' en dan voel je wel aan of het een beetje gelijk opgaat, maar hij is erg bang dat er van hem geprofiteerd wordt, mede door zijn verleden, maar ook doordat het hem heel veel moeite kost om zijn inkomen bij elkaar te krijgen. Ik merk als hij het financieel wat beter heeft, hij ook royaler wordt
Ik zie het dus echt als iets van hem en niet als iets wat met mij persoonlijk te maken heeft of met gebrek aan liefde van zijn kant.
zondag 17 juni 2007 om 14:35
Grappig, want juist alimentatie vind ik de normaalste zaak van de wereld. Dat is namelijk inderdaad bedoeld om de gederfde inkomsten binnen het huwelijk enigszins te compenseren. Wel apart dat jij het de normaalste zaak van de wereld vind dat iemand een eigen vermogen van een ruim een ton in guldens zo over moet dragen, maar dan wel weer tegen alimentatie bent.
Ik sluit me overigens bij Malu aan, en dat terwijl ik zelf géén vermogen heb: het is nogal makkelijk lullen over alles op de grote hoop als je zelf niks inbrengt. Zo kan je inderdaad alles delen, want je wordt er zelf alleen maar beter van. Zo lust ik er ook nog een paar. Ik geloof trouwens ook niet zo dat men dat in het omgekeerde geval zo makkelijk zou doen als gezegd wordt. Als je dankzij je ouders harde werken een vermogen van laten we zeggen 2 ton ofzo geërfd hebt, of gewoon zelf altijd hard gewerkt hebt en slim financieel bezig bent geweest waardoor je een flink vermogen hebt opgebouwd, kan ik me niet voorstellen dat je bij een scheiding zonder blikken of blozen tegen degene die je net gedumpt heeft of waar je zelf klaar mee bent zegt "oh ja, ik vergat nog iets, de helft van mijn erfenis, vergeet je die niet mee te nemen?" Yeah sure.
Am Yisrael Chai!
zondag 17 juni 2007 om 14:47
Tegen partner alimentatie, dus als je geen kinderen hebt. Hoewel die wet ooit bedoeld is om te compenseren voor het feit dat vrouwen vaak een deel van hun carriere opgaven, stimuleert het nu onbedoeld vrouwen om na een scheiding thuis te blijven zitten, immers ze krijgen toch wel geld. In die zin werkt de wet dus averechts en schiet het zijn doel (zelfredzaamheid van vrouwen) voorbij. De wet is in mijn ogen achterhaald. Ik zou er erg voor zijn de termijn terug te dringen naar 3 jaar, in die tijd heb je wel weer het eea op kunnen bouwen.
Alimentatie als er kinderen in het spel zijn vind ik juist wel weer een goed idee.
