Relaties
alle pijlers
Groot financieel verschil bij aanvang relatie, hoe mee om te gaan?
donderdag 14 juni 2007 om 09:48
Graag wil ik jullie mening over het volgende:Ik heb een behoorlijk meningsverschil met mijn vrouw over een financiele kwestie.Bij aanvang van onze relatie nu 5 jaar geleden was het volgende het gevalIk had 70.000 euro overwaarde op de koopwoning waar ik nu nog steeds met mijn vrouw in woon.Mijn vrouw had 44.000 euro schuld uit haar vorige relatie.We kopen nu een nieuw huis en we stoppen hier 100.000 euro overwaarde in van "mijn" koopwining. Sinds de aanvang van de relatie met mijn vrouw is "mijn" woning nog eens 30.000 euro in waarde gestegen. Ik vind het dan ook eerlijk om te zeggen die 30.000 euro hebben we samen opgebouwd.Over 7 jaar is de 44.000 euro schuld van mijn vrouw helemaal afgelost en is het mogelijk dat we zowel de nieuwe woning als de nieuwe hypohteek ook op haar naam kunnen laten zetten. Dit wilden de bank nu niet omdat mijn vrouw nu nog een aardige deel van die 44.000 euro open heeft staan.Wat mijn vrouw eerlijk lijktover 7 jaar gewoon alles op 1 hoop gooien en als we uit elkaar gaan de overwaarde van onze nieuwe woningen delen door 2. Er zit sowieso nu al 100.000 euro overwaarde op onze nieuwe woningen omdat we 100.000 euro overwaarde van onze huidige woningen in brengen. Voor het gemak ga ik er vanuit dat onze nieuwe huis niet meer in waarde stijgt de aankomende 7 jaar.Mijn vrouw komt een ander tegen en zegt bedankt tot ziens. Ze is dan van 44.000 euro schuld bij aanvang van onze relatie geeindigd met 100.000 delen door 2= 50.0000 euro. Zij heeft dus eigenlijk in die 12 jaar 94.000 euro bij elkaar gekregen want ze is van -44.0000 naar + 50.000 gegaanIk had bij aanvang van onze relatie 70.000 euro overwaarde, daar kwam later nog eens 30.000 delen door 2= 15.000 euro bij en ik heb de helf mee afbetaald aan haar schuld=22.000 euro (als we dit geld op een spaarrekening gezet hadden was dit ook door 2 gedeeld als we uit elkaar waren gegaan toch?). Ik vind niet erg dat we nu iedere maand krap zitten omdat we dik terug moeten betalen maar ook alleen zolang we samen zijn.Zou ik in totaal 97.000 euro moeten krijgen maar ik krijg maar 50.000.Ik moet dus feitelijk 47.000 euro inleveren als we de boel regelen zoals mijn vrouw wil.Wat mij eerlijk lijktDe overwaarde die we samen opgebouwd hebben is op dit moment 30.000 euro wat er aan extra overwaarde nog gaat onstaan weet ik niet maar dat tel ik er gewoon bij op. Dit geeft dus +15.000 euro per persoonVerder hebben ook samen mijn vrouws schuld van 44.000 euro afgelost (we kijken even naar over 7 jaar). Dit delen we ook want als we de maandelijkse aflossing hadden gespaard dan hadden we ten slotte 44.000 euro spaargeld gehad wat we hadden gedeeld. Dit geeft dus -22.000 euro per persoon.Ik zou dus nog 7.000 euro van mijn vrouw moeten krijgen. Nu moet ik er wel bij zeggen dat er een klein inkomensverschil is tussen ons beide omdat mijn vrouw 2 middagen in de week vrij is om op onze dochter te passen. Het bedrag wat mijn vrouw dus feitelijk nu "te weinig" verdiend zeg netto 3600 euro per jaar neem ik mee in mijn berekening. Zei zou dan nog recht hebben op 12 jaar lang 3600 euro extra. Kleine 40.000 euro, hier haal ik 7.000 vanaf.Mijn vrouw zou 33.000 euro krijgen.Ik had 70.000 euro overwaarde daar komt later 15.000 bij en 22.000 euro aflossing van de schulden van mijn vrouw.Ik krijg 97.000 euro.WIE ZIJN VOORSTEL IS NU HET MEEST REDELIJK.Ik moet er eerlijk bijzeggen dat ik er van uit ga dat IK er van het ergste uit ga en dat is dat ik op moment dat de schulden afbetaald zijn over 7 jaar ik gedumpt wordt voor een ander. Dan lijkt het mij niet te verteren dat we dan ook nog de zaken zoals mijn vrouw voorstelt gaan regelen.Ben ik te zakelijk of is mijn vrouw te inhalig?Ben erg benieuwd......Ps; mijn vrouw is verders een schatje en ik ga er niet vanuit dat we ooit uit elkaar gaan ofzo maar toch, ik wil zaken graag eerlijk geregeld hebben. Zekerheid boven alles toch
zondag 17 juni 2007 om 16:33
Mierenneuken.
Ok dan, mijn welgemeende nederige excuses dat ik doordat ik het niet precies genoeg heb opgeschreven de indruk heb gewekt dat ik kinderalimentatie als iets heel anders zie dan het is.
Wat ontzettend dom van mij.
Ik was het met de argumenten eens die je gaf waarom kinderalimentatie een goed idee is, maar dat was eigenlijk ook alleen maar uit domheid omdat ik het niet begreep.
Dat ik zomaar het woord compensatieregeling opschreef. Compensatieregeling of kosten voor levensonderhoud, whatever.
Ik zal het wat preciezer formuleren speciaal voor jou:
Als ik in de regering zou zitten zou ik voor stemmen bij een voorstel om de termijn van de partneralimentatieregeling terug te brengen naar 3 jaar, terwijl ik tegen zou stemmen als ze dat bij kinderalimentatie zouden willen doen. Omdat ik van mening ben dat je met een zo lange partneralimentatie de economische zelfstandigheid van vrouwen niet stimuleert, terwijl bij kinderalimentatie gewaarborgd wordt dat de niet-aanwezige ouder toch bijdraagt in de opvoeding van zijn of haar kinderen.
zondag 17 juni 2007 om 16:41
Tja, je kan nu heel beledigd gaan zitten doen maar een compensatieregeling is natuurlijk iets totaal anders dan kosten voor levensonderhoud. En in discussies over alimentatie blijkt keer op keer dat men kinderalimentatie verwart met partneralimentatie of het ziet als "geld voor kleren en uitstapjes". Ik ben daar graag in discussies duidelijk over, kinderalimentatie is niets anders dan de totale kosten voor levensonderhoud gedeeld door 2 en dus geen extraatje oid.
Am Yisrael Chai!
zondag 17 juni 2007 om 16:55
Volgens mij bedoelen jullie hetzelfde, namelijk dat kinderalimentatie een heel ander verhaal is dan partneralimentatie.
Ik vind het geen motie van wantrouwen om bij het beginnen van een nieuwe situatie in een relatie (kopen van een nieuw huis) te bespreken hoe je één en ander gaat regelen en wat er gebeurt bij een eventuele scheiding.
Wantrouwen vind ik hierbij een sterk woord, het heeft meer met gezond verstand en logisch denken te maken. Eén op de 3 relaties strandtbest, dus de kans dat dit jou overkomt is best groot. Ik durf er ook niet de hand voor in het vuur te steken dat ik altijd bij mijn partner zal blijven, of hij altijd bij mij.
Klinkt misschien tegenstrijdig, maar juist als je hiermee rekening houdt en je gezond verstand blijft gebruiken heeft je relatie meer kans om te overleven.
Ik vind het geen motie van wantrouwen om bij het beginnen van een nieuwe situatie in een relatie (kopen van een nieuw huis) te bespreken hoe je één en ander gaat regelen en wat er gebeurt bij een eventuele scheiding.
Wantrouwen vind ik hierbij een sterk woord, het heeft meer met gezond verstand en logisch denken te maken. Eén op de 3 relaties strandtbest, dus de kans dat dit jou overkomt is best groot. Ik durf er ook niet de hand voor in het vuur te steken dat ik altijd bij mijn partner zal blijven, of hij altijd bij mij.
Klinkt misschien tegenstrijdig, maar juist als je hiermee rekening houdt en je gezond verstand blijft gebruiken heeft je relatie meer kans om te overleven.
zondag 17 juni 2007 om 17:31
Dat mevrouw Piet het helemaal fout heeft aangepakt:eens.
Dat je de financieën goed regelt en denkt aan hoe of wat als het eventueel fout gaat: logisch
Dat je er allebei voor zorgt dat je ook als je allee
nb achterblijft voor jezelf kunt zorgen: meer dan logisch.
Neemt niet weg dat ik geen relatie zou waarin het geld dat dat je allebei meebrengt apart gehouden moet worden. Je brengt allebei toch wel meer in dan een paar lullige centen? Je hebt allebei je talenten, je hebt beiden (als het goed is) het vermogen om het beste in elkaar naar boven te halen, je zorgt voor elkaar, je houdt van elkaar etc. Lijken mij stuk voor stuk belangrijkere zaken dan geld. Hoe verreken je dat dan?
Dat je de financieën goed regelt en denkt aan hoe of wat als het eventueel fout gaat: logisch
Dat je er allebei voor zorgt dat je ook als je allee
nb achterblijft voor jezelf kunt zorgen: meer dan logisch.
Neemt niet weg dat ik geen relatie zou waarin het geld dat dat je allebei meebrengt apart gehouden moet worden. Je brengt allebei toch wel meer in dan een paar lullige centen? Je hebt allebei je talenten, je hebt beiden (als het goed is) het vermogen om het beste in elkaar naar boven te halen, je zorgt voor elkaar, je houdt van elkaar etc. Lijken mij stuk voor stuk belangrijkere zaken dan geld. Hoe verreken je dat dan?
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 17 juni 2007 om 17:48
Het zou om een denkbeeldige situatie gaan over 7 jaar (als ze al 12 jaar bij elkaar zijn met een kind, wie weet nog wel een) In het ongustigste geval zou zij er bijvoorbeeld met een andere kerel vandoor gaan, en dan zou zij meer geld meekrijgen uit de relatie dan hij eigenlijk vindt waar ze recht op heeft. Hij had al een koophuis en zij begon de relatie met een schuld. De reden om dit scenario over 7 jaar te bekijken, was dat ze dan klaar zijn met die schuld. Met mijn man heb ik ook de nodige dingen op papier gezet. Als hij de benen neemt of overlijdt hoeft ik niet mijn huis uit en kan ik gewoon met parttime werken mijn gezin onderhouden, ik hoef niet in paniek te raken. Andersom redt mijn man zich gemakkelijk met zijn inkomen en wat van de verzekering vrij komt als ik zou komen te overlijden.(met een ander de benen nemen is mij te vermoeiend) De kinderen kunnen gewoon hun sporten blijven doen, ze kunnen de kleding dragen die ze willen en we kunnen als we alleen achter blijven ook nog gewoon op vakantie.
zondag 17 juni 2007 om 17:54
Ik ben het helemaal met Zuss eens. Wie weet wat mevrouw Piet allemaal wel niet inbrengt, misschien mag Piet zich wel in zijn handjes wrijven dat hij zo'n ontzettende leuke vrouw heeft getroffen.
Ik denk dat de mevrouw Piet zich alleen in haar handjes mag wrijven omdat Piet Piraat gewoon een ontzettend leuke kerel is. Wat heb je nou aan geld als er een stomme vent aan vastzit?
Ik denk dat de mevrouw Piet zich alleen in haar handjes mag wrijven omdat Piet Piraat gewoon een ontzettend leuke kerel is. Wat heb je nou aan geld als er een stomme vent aan vastzit?
zondag 17 juni 2007 om 18:44
Omdat ze nú dat veel duurdere huis gaan kopen, omdat hij nú de hypotheek alleen op zijn naam kan krijgen wegens de schulden en omdat ze nú die lening bij zijn ouders hebben afgesloten omdat een hypotheek anders helemaal geen optie was. Dat heb ik er uit begrepen. De discussie is volgens mij in huize Piraat ontstaan omdat mevrouw Piraat niet blij is met de hypotheek slechts op zijn naam en daaruit is voortgevloeid hoe ze dat dan allemaal gaan regelen bij een eventuele breuk. Piet Piraat dacht dat dat volkomen logisch was, mevrouw Piraat had er een andere mening over en nu is er bonje in de keet.
Am Yisrael Chai!
zondag 17 juni 2007 om 19:03
dinsdag 19 juni 2007 om 16:48
Hier weer even een berichtje van Piet piraat himself.
Allereest iedereen bedankt voor het reageren zover, ik heb een hoop goede argumenten gelezen, meerendeel in mijn voordeel. Ik ben er overigens niet op uit om mijn gelijk te halen ofzo. Als hier iedereen had gezegd dat IK gek was met mijn voorstel dan had ik alsnog de optie van mijn vrouw gekozen.
Ik heb een aantal kreten langs zien komen waar ik nog wel even op wil reageren. Mijn vrouw is absoluut geen doortrapt iemand die mensen uit wil spelen, ze is echt type goedzak die in het verleden heel erg over ze zichzelf liet heen lopen. Ze is door haar ex behoorlijk geestelijk mishandeld en onder druk gezet. Tuurlijk was ze er zelf bij toen de schulden ontstonden en mij was het echt niet overkomen maar ik de schulden zijn dus niet ontstaan omdat mevrouw niet met geld kan omgaan of een extreem luxe leven heeft geleden. Als ik had geweten van de schulden vanaf dag 1 ipv dat ik het een jaar later bij toeval ontdekte dan had ik nog steeds voor haar gekozen. Verliefdheid laat je toch niet lijden door geld? Ik ben absoluut niet materealistisch ingesteld ofzo dus langs 1 kant wel stom van haar want ze kan nu nog denken. Als hij alles had geweten dan had hij vast niet voor mij gekozen, als ze vanaf dag 1 eerlijk was geweest dan had ik direct mijn ware liefde kunnen tonen. Dit is nu helaas niet meer te veranderen.
Mijn vrouw werkt gewoon keihard 32 uur met vaak overuren als ons schema dat toe laat. Dus ze werkt er zelf ook mee om de problemen op te lossen.
Wij zijn op huwelijkse voorwaarde gesteld, hebben een levensverzekering op beide namen die aan mijn ouders het geld uitbetaald wat nog openstaat aan schulden. We moet ongeveer 9 jaar lang 500 euro per maan aflossen. We betalen dus in totaal 54.000 euro terug aan mijn ouders.
Waar het mij het MEEST om gaat is dat ik naar eer en geweten een eerlijk voorstel heb bedacht. Nogmaals ik ga er niet van uit dat we uit elkaar gaan maar je auto verzeker je toch ook, je gaat er toch ook niet van uit dat je je auto binnenkort totall loss rijd of wel? Bepaalde zaken mag je volgens mij best wel eens naar kijken of over nadenken. Wat er al eerder gezegd is als ik niks zou willen regelen of me kaken stijf op elkaar zou houden dat zou pas egotisch zijn.
Goed wat me dus het meest dwars zit is dat ik met een redelijk voorstel kom en dat mijn vrouw dit als een belediging ervaart om vervolgens boos te worden en te zeggen dat ik zo de boel lekker verpest. Excuzzzzzzzzzzzzze me?
Ik wil niemand een veer in zijn reet steken maar wat er al eerder gemeld is had ik zelf ook al bedacht. Mijn vrouw heeft voor iemand die met 100.000 gulden schuld een relatie in stapt het toch best aardig voor elkaar. Met mijn voorstel bouwd ze ondanks dat ze flinke schulden heeft toch een zakcentje op.
Ik voel me gewoon beledigd, kan het niet zo goed uitleggen. Praten erover heeft geen zin kan ik je nu al vertellen, ik heb mijn mening en die ga ik echt niet bijsturen, ik vindt dat de overwaarde van voor mijn relatie met haar aan mij toe behoord te komen. De schuld die we samen afbetalen die hoef ik idd niet terug als we uit elkaar zijn dat zou ook beetje te idioot zijn.
Laat ik het zo zeggen ik zou in haar geval me NOOIT zo opstellen.
Het blijft een moeilijke kwestie ook voor mij, emotioneel gezien kan ik me in haar positie verplaatsen maar zakelijk gezien heb ik gelijk. Hoe ga je de dingen bekijken bij een scheiding? Zakelijk of emotioneel?
Allereest iedereen bedankt voor het reageren zover, ik heb een hoop goede argumenten gelezen, meerendeel in mijn voordeel. Ik ben er overigens niet op uit om mijn gelijk te halen ofzo. Als hier iedereen had gezegd dat IK gek was met mijn voorstel dan had ik alsnog de optie van mijn vrouw gekozen.
Ik heb een aantal kreten langs zien komen waar ik nog wel even op wil reageren. Mijn vrouw is absoluut geen doortrapt iemand die mensen uit wil spelen, ze is echt type goedzak die in het verleden heel erg over ze zichzelf liet heen lopen. Ze is door haar ex behoorlijk geestelijk mishandeld en onder druk gezet. Tuurlijk was ze er zelf bij toen de schulden ontstonden en mij was het echt niet overkomen maar ik de schulden zijn dus niet ontstaan omdat mevrouw niet met geld kan omgaan of een extreem luxe leven heeft geleden. Als ik had geweten van de schulden vanaf dag 1 ipv dat ik het een jaar later bij toeval ontdekte dan had ik nog steeds voor haar gekozen. Verliefdheid laat je toch niet lijden door geld? Ik ben absoluut niet materealistisch ingesteld ofzo dus langs 1 kant wel stom van haar want ze kan nu nog denken. Als hij alles had geweten dan had hij vast niet voor mij gekozen, als ze vanaf dag 1 eerlijk was geweest dan had ik direct mijn ware liefde kunnen tonen. Dit is nu helaas niet meer te veranderen.
Mijn vrouw werkt gewoon keihard 32 uur met vaak overuren als ons schema dat toe laat. Dus ze werkt er zelf ook mee om de problemen op te lossen.
Wij zijn op huwelijkse voorwaarde gesteld, hebben een levensverzekering op beide namen die aan mijn ouders het geld uitbetaald wat nog openstaat aan schulden. We moet ongeveer 9 jaar lang 500 euro per maan aflossen. We betalen dus in totaal 54.000 euro terug aan mijn ouders.
Waar het mij het MEEST om gaat is dat ik naar eer en geweten een eerlijk voorstel heb bedacht. Nogmaals ik ga er niet van uit dat we uit elkaar gaan maar je auto verzeker je toch ook, je gaat er toch ook niet van uit dat je je auto binnenkort totall loss rijd of wel? Bepaalde zaken mag je volgens mij best wel eens naar kijken of over nadenken. Wat er al eerder gezegd is als ik niks zou willen regelen of me kaken stijf op elkaar zou houden dat zou pas egotisch zijn.
Goed wat me dus het meest dwars zit is dat ik met een redelijk voorstel kom en dat mijn vrouw dit als een belediging ervaart om vervolgens boos te worden en te zeggen dat ik zo de boel lekker verpest. Excuzzzzzzzzzzzzze me?
Ik wil niemand een veer in zijn reet steken maar wat er al eerder gemeld is had ik zelf ook al bedacht. Mijn vrouw heeft voor iemand die met 100.000 gulden schuld een relatie in stapt het toch best aardig voor elkaar. Met mijn voorstel bouwd ze ondanks dat ze flinke schulden heeft toch een zakcentje op.
Ik voel me gewoon beledigd, kan het niet zo goed uitleggen. Praten erover heeft geen zin kan ik je nu al vertellen, ik heb mijn mening en die ga ik echt niet bijsturen, ik vindt dat de overwaarde van voor mijn relatie met haar aan mij toe behoord te komen. De schuld die we samen afbetalen die hoef ik idd niet terug als we uit elkaar zijn dat zou ook beetje te idioot zijn.
Laat ik het zo zeggen ik zou in haar geval me NOOIT zo opstellen.
Het blijft een moeilijke kwestie ook voor mij, emotioneel gezien kan ik me in haar positie verplaatsen maar zakelijk gezien heb ik gelijk. Hoe ga je de dingen bekijken bij een scheiding? Zakelijk of emotioneel?
dinsdag 19 juni 2007 om 18:18
Maar in een relatie? Emotioneel natuurlijk!
Dat verklaart wsch het verschil tussen jou en je vrouw. Zij ziet het als een motie van wantrouwen, jij ziet het als een redelijk voorstel.
Kunst is om naar elkaar toe te zien komen.
Als jij beledigt blijft wordt dat moeilijk. Jullie moeten elkaars gevoelens erkennen en accepteren. Dat is de basis van elke goede relatie.
Sommige financiele adviseurs zeggen weleens: de beste belegging is een goede gezondheid. Maw wat heb je aan een goed pensioen als je de dag ervoor overlijdt aan een hartstilstand?
Mssch is dit ook van toepassing op een huwelijk. Wat heb je eraan om het financieel goed te regelen als je daarnaast een slecht huwelijk hebt? Behalve dan als het toch al slecht was en je de boel even snel veilig wilt stellen...
Maar zolang het nog goed zit is het verstandig om dat zo proberen te houden!!!
Dat verklaart wsch het verschil tussen jou en je vrouw. Zij ziet het als een motie van wantrouwen, jij ziet het als een redelijk voorstel.
Kunst is om naar elkaar toe te zien komen.
Als jij beledigt blijft wordt dat moeilijk. Jullie moeten elkaars gevoelens erkennen en accepteren. Dat is de basis van elke goede relatie.
Sommige financiele adviseurs zeggen weleens: de beste belegging is een goede gezondheid. Maw wat heb je aan een goed pensioen als je de dag ervoor overlijdt aan een hartstilstand?
Mssch is dit ook van toepassing op een huwelijk. Wat heb je eraan om het financieel goed te regelen als je daarnaast een slecht huwelijk hebt? Behalve dan als het toch al slecht was en je de boel even snel veilig wilt stellen...
Maar zolang het nog goed zit is het verstandig om dat zo proberen te houden!!!
dinsdag 19 juni 2007 om 18:23
Nog een aanvulling: alleen al het feit dat je ervan uit gaat dat jij gelijk hebt. Als je de postings terugleest zie je dat voor beide kanten wel wat is te zeggen. Natuurlijk is het voor je vrouw puur rekensomtechnisch het voordeligste om alles op een grote hoop te gooien. En voor jou voordeliger om dat niet te doen. Maar wil dat zeggen dat je dan gelijk hebt?
Je zou ook kunnen zeggen dat er verschillende filosofieen zijn mbt het delen van financien. Namelijk: de samen-filosofie, of de ik-ga-weg-waarmee-ik-ben gekomen filosofie. De eerste gaat uit van onvoorwaardelijk kiezen voor elkaar, de tweede gaat uit van de kijk dat er waarschijnlijk meerdere relaties na elkaar kunnen zijn.
De een heeft niet meer gelijk dan de ander. Het is simpelweg een verschillende levensvisie.
Aangezien je vrouw en jij van visie verschillen zullen jullie er toch samen uit moeten komen, en dat lukt je nooit als je steeds heel hard gaat roepen dat jij gelijk hebt.
dinsdag 19 juni 2007 om 18:25
dinsdag 19 juni 2007 om 18:35
dinsdag 19 juni 2007 om 19:02
Ik weet prima hoeveel geld dat is. Als zij niet met hem was gaan samenwonen was ze in de schuldsanering terechtgekomen en er na 3 jaar vanaf geweest.
Daarnaast: zelfs al zou dat niet zo zijn. Ik weet uit ervaring hoe beiden voelen. Het is fijner om krom te liggen maar het wel te redden, dan dat je steeds op een hele vervelende manier "dankbaar" moet zijn aan iemand die eigenlijk je gelijke zou moeten zijn. In het eerste geval heb je het objectief zwaarder, maar voel je je duizend keer meer onafhankelijker.
Althans, zo werkt het voor mij. Ik weet niet hoe die vrouw denkt. Iedereen is weer anders natuurlijk.
Daarnaast: zelfs al zou dat niet zo zijn. Ik weet uit ervaring hoe beiden voelen. Het is fijner om krom te liggen maar het wel te redden, dan dat je steeds op een hele vervelende manier "dankbaar" moet zijn aan iemand die eigenlijk je gelijke zou moeten zijn. In het eerste geval heb je het objectief zwaarder, maar voel je je duizend keer meer onafhankelijker.
Althans, zo werkt het voor mij. Ik weet niet hoe die vrouw denkt. Iedereen is weer anders natuurlijk.
