Groot financieel verschil bij aanvang relatie, hoe mee om te gaan?

Ik ben in zijn algemeenheid niet voor pamperen; ook niet in dit geval. Ik zou hem wel een grote sukkel vinden als hij door een scheiding (door welke oorzaak dan ook) voor een groot deel van zijn geld afraakt en ook nog eens alimentatie moet betalen. Het kind is toch geen baby meer? Ik heb ook niks met afhankelijke vrouwtjes; kan ik sowieso geen waardering voor opbrengen.

Je hebt zelf heel prima uitgerekend hoeveel geld zij Pietpiraat dan feitelijk aftroggelt en dat wil zeggen dat zij hém juist gen nieuwe start gunt. In beide scenarios maakt zij een aanzienlijke winst, dus hij gunt háár feitelijk meer dan zij hem.

Hoezo, hoe is zij er dan aan toe. Er mankeert haar toch niks aan de handen. Verbaas me hier echt over het afhankelijke getut van de dames hier.

quote: fashionvictim reageerde



Je hebt zelf heel prima uitgerekend hoeveel geld zij Pietpiraat dan feitelijk aftroggelt en dat wil zeggen dat zij hém juist gen nieuwe start gunt. In beide scenarios maakt zij een aanzienlijke winst, dus hij gunt háár feitelijk meer dan zij hem.

Maar dat lijkt hij nu juist niet te kunnen verkroppen. In scenario 1 is het zo dat de in de situatie zoals deze was (optie b) zij zevenduizend euro meer winst maakt dan hij, in het voorstel wat hij doet hebben ze beiden precies evenveel winst. Terwijl in beide gevallen hij 100.000 euro meer bezit overhoudt dan haar. Dus hij lijkt het niet te kunnen hebben dat zij meer winst heeft.



Dan is het logisch dat in het onderhandelingsproces wat hij zelf opgestart heeft zij vervolgens optie a voorstelt, wat verreweg het voordeligst voor haar is. Echter, als hij niks had gezegd was de situatie een heel goed compromis geweest (optie b in scenario 1), maar simpelweg het feit dat zij daarin meer winst maakt kan hij niet hebben.

Wel apart dat jij het de normaalste zaak van de wereld vind dat iemand een eigen vermogen van een ruim een ton in guldens zo over moet dragen, maar dan wel weer tegen alimentatie bent.



Ik sluit me overigens bij Malu aan, en dat terwijl ik zelf géén vermogen heb: het is nogal makkelijk lullen over alles op de grote hoop als je zelf niks inbrengt. Zo kan je inderdaad alles delen, want je wordt er zelf alleen maar beter van. Zo lust ik er ook nog een paar. Ik geloof trouwens ook niet zo dat men dat in het omgekeerde geval zo makkelijk zou doen als gezegd wordt. Als je dankzij je ouders harde werken een vermogen van laten we zeggen 2 ton ofzo geërfd hebt, of gewoon zelf altijd hard gewerkt hebt en slim financieel bezig bent geweest waardoor je een flink vermogen hebt opgebouwd, kan ik me niet voorstellen dat je bij een scheiding zonder blikken of blozen tegen degene die je net gedumpt heeft of waar je zelf klaar mee bent zegt "oh ja, ik vergat nog iets, de helft van mijn erfenis, vergeet je die niet mee te nemen?" Yeah sure.

quote: malu3 reageerde



Ik ben in zijn algemeenheid niet voor pamperen; ook niet in dit geval. Ik zou hem wel een grote sukkel vinden als hij door een scheiding (door welke oorzaak dan ook) voor een groot deel van zijn geld afraakt en ook nog eens alimentatie moet betalen. Het kind is toch geen baby meer? Ik heb ook niks met afhankelijke vrouwtjes; kan ik sowieso geen waardering voor opbrengen. Ik denk dat ouders bij een scheiding of overlijden, de kinderen hier zo min mogelijk onder willen laten lijden. Als je aan een bepaalde levensstandaard gewend bent, dan kun je ervoor zorgen dat dat in het geval van een scheiding of overlijden een beetje gelijk blijft, dat heeft niets met pamperen te maken.  Het is helaas wel zo dat indien een vrouw jaren een parttime functie heeft gehad, het niet zo simpel is om aan een goed betaalde baan te komen, ook leeftijd speelt een rol. Dat het vaak de vrouwen zijn die hiermee te maken krijgen, heeft alles te maken met de keuze die echtgenoten maken tijdens hun huwelijk, wie er voor het hoofdinkomen zorgt en wie er voor de kinderen thuis blijft of gedeeltelijk thuis blijft en een parttime baantje neemt. In de meeste gevallen is het de man die full time blijft werken. Als er dan niets geregeld is wat betreft op naam stelling van het huis of een testament en de man komt te overlijden, dan heb je toch een probleem.

Correct me if I'm wrong, maar haar voorstel is toch dat ze beiden de 100.000 euro overwaarde delen?



Dan is het toch helemaal niet zo dat zij 7000 euro winst maakt ten opzichte van hem?



Zij maakt dan 94000 euro winst ( van - 44000 naar + 50000 ) en hij lijdt 42.000 euro verlies (  van + 92.000 naar + 50.000 ).

Kinderalimentatie is helemaal een ander verhaal en aan jouw mening daarover te zien weet je volgens mij niet waar dat voor bedoeld is. Als je als partners gaat scheiden ben je niet opeens niet meer de ouders van de gezamenlijke kinderen en dus is het de normaalste zaak van de wereld dat je je eigen kinderen onderhoudt. Die kinderen leven immers niet van lucht. Kinderalimentatie is puur bedoeld om de kosten die je eigen kinderen met zich meebrengen te dekken en is niet bedoeld voor de ex-partner. En kosten die kinderen met zich meebrengen zijn onderdak, voedsel, scholing, kleding, sociale ontwikkeling, vervoer, ga zo maar door.

quote: fashionvictim reageerde



Wel apart dat jij het de normaalste zaak van de wereld vind dat iemand een eigen vermogen van een ruim een ton in guldens zo over moet dragen, maar dan wel weer tegen alimentatie bent.



Ik sluit me overigens bij Malu aan, en dat terwijl ik zelf géén vermogen heb: het is nogal makkelijk lullen over alles op de grote hoop als je zelf niks inbrengt. Zo kan je inderdaad alles delen, want je wordt er zelf alleen maar beter van. Zo lust ik er ook nog een paar. Ik geloof trouwens ook niet zo dat men dat in het omgekeerde geval zo makkelijk zou doen als gezegd wordt. Als je dankzij je ouders harde werken een vermogen van laten we zeggen 2 ton ofzo geërfd hebt, of gewoon zelf altijd hard gewerkt hebt en slim financieel bezig bent geweest waardoor je een flink vermogen hebt opgebouwd, kan ik me niet voorstellen dat je bij een scheiding zonder blikken of blozen tegen degene die je net gedumpt heeft of waar je zelf klaar mee bent zegt "oh ja, ik vergat nog iets, de helft van mijn erfenis, vergeet je die niet mee te nemen?" Yeah sure.

Ik vind het niet de normaalste zaak van de wereld. Ik vind het juist een hele ingewikkelde kwestie waar ik veel over na heb gedacht.



Uiteindelijk denk ik nu dat het beter is om te delen, als je tenminste een goed en gelijkwaardig huwelijk wilt hebben. Daarbij is het niet een kwestie van er zelf alleen maar beter van te willen worden, want in mijn geval zou dat betekenen dat ik dus mijn winst ga delen en 'zakelijk' gezien dus iets slechter af ben.



Daarbij denk ik dat het ook een kwestie van durven vertrouwen is. Je moet jezelf durven geven, en durven te geven. En dat is heel moeilijk. Je moet niet het beeld hebben dat mensen alleen maar erop uit zijn om dingen van je af te willen pakken (Scrooge), daarnaast moet je ook niet totaal naief zijn. Je moet je ogen goed open houden en als je merkt dat de persoon die jij lief hebt het waard is om te vertrouwen (hij doet geen nare dingen als machtsspelletjes), dan denk ik dat het beter is om ook echt voor een volledig samen te gaan.



Maar als je denkt dat je partner niet te vertrouwen is kun je je soweiso afvragen wat je relatie dan voorstelt. Hoe kun je je nu veilig voelen in een relatie als de ander niet te vertrouwen is en op je geld uit is?



Dat is het paradoxale: met het afnemen van vertrouwen in de ander is het raadzamer om hebberig te worden en de boel dicht te timmeren. Maar wat als het gebrek aan vertrouwen onterecht was? Heb je dan niet zelf je eigen relatie om zeep geholpen met je paranoia?

quote: fashionvictim reageerde



Kinderalimentatie is helemaal een ander verhaal en aan jouw mening daarover te zien weet je volgens mij niet waar dat voor bedoeld is. Als je als partners gaat scheiden ben je niet opeens niet meer de ouders van de gezamenlijke kinderen en dus is het de normaalste zaak van de wereld dat je je eigen kinderen onderhoudt. Die kinderen leven immers niet van lucht. Kinderalimentatie is puur bedoeld om de kosten die je eigen kinderen met zich meebrengen te dekken en is niet bedoeld voor de ex-partner. En kosten die kinderen met zich meebrengen zijn onderdak, voedsel, scholing, kleding, sociale ontwikkeling, vervoer, ga zo maar door.

Precies om die reden vind ik kinderalimentatie wel een goed idee. Ik weet heel goed waar die voor bedoeld is. Ik ben niet dom of zo.

Nou, het komt nogal dom over vind ik om over kinderalimentatie te praten in termen als "een goed idee". Je hebt een kind, een kind kost geld. Dat is geen idee maar een feit in mijn ogen.

"Een goed idee" impliceert dat het een keuze is of een vrijwillige gunst ofzo. Alsof je kan zeggen "mwah, ik vind het nu even niet zo'n goed idee om mijn eigen kind in leven te houden, misschien volgend jaar wel, maar nu niet. Ik ga er even over denken, goed?"

Ik vind het emotionele chantage en manipulatief om je zo op te stellen als Pietpiraats vrouw doet. "Als je van me zou houden dan zou je het hier niet over willen hebben".

quote: fashionvictim reageerde



Ik vind het emotionele chantage en manipulatief om je zo op te stellen als Pietpiraats vrouw doet. "Als je van me zou houden dan zou je het hier niet over willen hebben".

Ik kan hier niks over zeggen want ik weet niet of zij dit gezegd heeft naar aanleiding van dat hij een motie van wantrouwen indiende door over dat hele geldgedoe te gaan twijfelen, of dat dit uit haarzelf is gekomen.



En ik weet ook niet of de achterliggende gedachte bij haar is om er zoveel gewin uit te slepen, of dat ze juist vanuit dat 'samen'-idee redeneert.



Ik weet dus niet in hoeverre Piets vrouw egoistisch en manipulatief is.

quote: fashionvictim reageerde



Nou, het komt nogal dom over vind ik om over kinderalimentatie te praten in termen als "een goed idee". Je hebt een kind, een kind kost geld. Dat is geen idee maar een feit in mijn ogen.

Wel "een goed idee" in de zin van een eufemisme. Dit is gewoon een stijlvorm in de manier van schrijven.



Je haalt feiten en meningen door elkaar. Het is een goed idee om de kinderalimentatie te handhaven, het is een feit dat het op dit moment bij de wet geregeld is. Het is een feit dat kinderen geld kosten, het is daarom een goed idee om daarvoor een compensatieregeling in het leven te roepen.



Wie is er hier nu dom.