Relaties
alle pijlers
Groot financieel verschil bij aanvang relatie, hoe mee om te gaan?
donderdag 14 juni 2007 om 09:48
Graag wil ik jullie mening over het volgende:Ik heb een behoorlijk meningsverschil met mijn vrouw over een financiele kwestie.Bij aanvang van onze relatie nu 5 jaar geleden was het volgende het gevalIk had 70.000 euro overwaarde op de koopwoning waar ik nu nog steeds met mijn vrouw in woon.Mijn vrouw had 44.000 euro schuld uit haar vorige relatie.We kopen nu een nieuw huis en we stoppen hier 100.000 euro overwaarde in van "mijn" koopwining. Sinds de aanvang van de relatie met mijn vrouw is "mijn" woning nog eens 30.000 euro in waarde gestegen. Ik vind het dan ook eerlijk om te zeggen die 30.000 euro hebben we samen opgebouwd.Over 7 jaar is de 44.000 euro schuld van mijn vrouw helemaal afgelost en is het mogelijk dat we zowel de nieuwe woning als de nieuwe hypohteek ook op haar naam kunnen laten zetten. Dit wilden de bank nu niet omdat mijn vrouw nu nog een aardige deel van die 44.000 euro open heeft staan.Wat mijn vrouw eerlijk lijktover 7 jaar gewoon alles op 1 hoop gooien en als we uit elkaar gaan de overwaarde van onze nieuwe woningen delen door 2. Er zit sowieso nu al 100.000 euro overwaarde op onze nieuwe woningen omdat we 100.000 euro overwaarde van onze huidige woningen in brengen. Voor het gemak ga ik er vanuit dat onze nieuwe huis niet meer in waarde stijgt de aankomende 7 jaar.Mijn vrouw komt een ander tegen en zegt bedankt tot ziens. Ze is dan van 44.000 euro schuld bij aanvang van onze relatie geeindigd met 100.000 delen door 2= 50.0000 euro. Zij heeft dus eigenlijk in die 12 jaar 94.000 euro bij elkaar gekregen want ze is van -44.0000 naar + 50.000 gegaanIk had bij aanvang van onze relatie 70.000 euro overwaarde, daar kwam later nog eens 30.000 delen door 2= 15.000 euro bij en ik heb de helf mee afbetaald aan haar schuld=22.000 euro (als we dit geld op een spaarrekening gezet hadden was dit ook door 2 gedeeld als we uit elkaar waren gegaan toch?). Ik vind niet erg dat we nu iedere maand krap zitten omdat we dik terug moeten betalen maar ook alleen zolang we samen zijn.Zou ik in totaal 97.000 euro moeten krijgen maar ik krijg maar 50.000.Ik moet dus feitelijk 47.000 euro inleveren als we de boel regelen zoals mijn vrouw wil.Wat mij eerlijk lijktDe overwaarde die we samen opgebouwd hebben is op dit moment 30.000 euro wat er aan extra overwaarde nog gaat onstaan weet ik niet maar dat tel ik er gewoon bij op. Dit geeft dus +15.000 euro per persoonVerder hebben ook samen mijn vrouws schuld van 44.000 euro afgelost (we kijken even naar over 7 jaar). Dit delen we ook want als we de maandelijkse aflossing hadden gespaard dan hadden we ten slotte 44.000 euro spaargeld gehad wat we hadden gedeeld. Dit geeft dus -22.000 euro per persoon.Ik zou dus nog 7.000 euro van mijn vrouw moeten krijgen. Nu moet ik er wel bij zeggen dat er een klein inkomensverschil is tussen ons beide omdat mijn vrouw 2 middagen in de week vrij is om op onze dochter te passen. Het bedrag wat mijn vrouw dus feitelijk nu "te weinig" verdiend zeg netto 3600 euro per jaar neem ik mee in mijn berekening. Zei zou dan nog recht hebben op 12 jaar lang 3600 euro extra. Kleine 40.000 euro, hier haal ik 7.000 vanaf.Mijn vrouw zou 33.000 euro krijgen.Ik had 70.000 euro overwaarde daar komt later 15.000 bij en 22.000 euro aflossing van de schulden van mijn vrouw.Ik krijg 97.000 euro.WIE ZIJN VOORSTEL IS NU HET MEEST REDELIJK.Ik moet er eerlijk bijzeggen dat ik er van uit ga dat IK er van het ergste uit ga en dat is dat ik op moment dat de schulden afbetaald zijn over 7 jaar ik gedumpt wordt voor een ander. Dan lijkt het mij niet te verteren dat we dan ook nog de zaken zoals mijn vrouw voorstelt gaan regelen.Ben ik te zakelijk of is mijn vrouw te inhalig?Ben erg benieuwd......Ps; mijn vrouw is verders een schatje en ik ga er niet vanuit dat we ooit uit elkaar gaan ofzo maar toch, ik wil zaken graag eerlijk geregeld hebben. Zekerheid boven alles toch
zaterdag 16 juni 2007 om 21:47
Het idee van een commitment is van oudsher dat dat niet voor eventjes is. Echter als je er bij voorbaat al vanuit gaat dat een relatie maar een paar jaar duurt heeft het inderdaad weinig zin om je echt te gaan binden. Als je in je leven meerdere relaties achter elkaar zult hebben wordt het op een gegeven moment inderdaad een dure grap. Dan kun je beter het vermogen zoveel mogelijk gescheiden houden en de toekomst dichttimmeren. Echter wat is reden nummer 1 dat echtparen gaan scheiden? Dat ze uit elkaar gegroeid zijn. Dat ze niet meer het gevoel hebben dat er een samen is. Ja zo werk je het zelf in de hand.
Daarnaast maakt het wel uit of je van te voren weet of je alles apart wilt houden. Hebben ze destijds uberhaupt wel een samenlevingscontract getekend? Is er wel iets geregeld voor dat kind? Als je man zegt ik help je wel met je schulden aflossen schatje en laten we een kind nemen, en dan een paar jaar later opeens alles apart wil doen... Misschien had die vrouw dan hele andere keuzes gemaakt. Dan had ze gezegd: Als ik alles zelf moet afbetalen, dan wil ik nog een paar jaar wachten met dat kind en eerst aflossen, en laat die dure vakanties ook maar even zitten.
Inderdaad had ze in haar eentje financieel nog zwaarder gehad, maar misschien is het voor je eigenwaarde wel beter om het in je eentje zwaar te hebben maar het wel te redden, dan elke dag samen te leven met een man die niks met je wilt delen (behalve dan dat je tijdelijk in zijn huis mag logeren). Nou goed, hij wil alleen dat nieuwe stuk overwaarde nog wel delen.
zaterdag 16 juni 2007 om 21:50
Ik verplaatste me met mijn stukje in haar. De 'ik-persoon' in dat stukje is dus Piets vrouw.
Ikzelf woon op dit moment niet samen. Ik heb wel schulden, maar ook overwaarde. Als ik zou gaan samenwonen kijk ik wel uit dat ik niet financieel afhankelijk wordt. Daarom zou ik met zo'n schuld niet gaan samenwonen, maar dat heeft dus een andere reden.
zaterdag 16 juni 2007 om 21:55
Ik snap echt niet dat je zo minnetjes over de nieuwe overwaarde delen praat, Tubbetje. Hallo, het gaat om ruim 150 000 gulden die hij voor zijn huwelijk zélf bij elkaar gekregen heeft, mag hij dat alsjeblieft zelf houden? Als hij overlijdt krijgt zij het toch wel, hij wil slechts dat bij scheiding hij dat ook zelf houdt. Niet meer dan normaal vind ik, ik vind het zelfs al heel wat dat ZIJN ouders een tweede hypotheek voor haar genomen hebben.
Stel nou dat hij die 70.000 euro geërfd had van zijn ouders, dan zou het toch ook zot zijn dat zij daar aanspraak op kon maken bij een breuk? Of stel dat het niet om 70.000 euro ging, maar om een dure oldtimer of motor die hij voor zijn huwelijk al had, dan zou het toch ook zot zijn dat die na het huwelijk ineens van haar zou zijn?
Stel dat zij voor haar huwelijk een dure kunstcollectie of sieraden ofzo had, dan zou je het hoop ik toch ook belachelijk vinden als hij daar aanspraak op kon maken na het huwelijk?
Samen je leven delen begint wat mij betreft pas op het moment dat je elkaar ontmoet, het zou lekker worden als je alles wat daarvoor van jou was kwijt zou kunnen raken bij een breuk omdat de ander vindt dat je anders niet meer bent dan huisgenoten.
Stel nou dat hij die 70.000 euro geërfd had van zijn ouders, dan zou het toch ook zot zijn dat zij daar aanspraak op kon maken bij een breuk? Of stel dat het niet om 70.000 euro ging, maar om een dure oldtimer of motor die hij voor zijn huwelijk al had, dan zou het toch ook zot zijn dat die na het huwelijk ineens van haar zou zijn?
Stel dat zij voor haar huwelijk een dure kunstcollectie of sieraden ofzo had, dan zou je het hoop ik toch ook belachelijk vinden als hij daar aanspraak op kon maken na het huwelijk?
Samen je leven delen begint wat mij betreft pas op het moment dat je elkaar ontmoet, het zou lekker worden als je alles wat daarvoor van jou was kwijt zou kunnen raken bij een breuk omdat de ander vindt dat je anders niet meer bent dan huisgenoten.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 16 juni 2007 om 21:58
Maar dat je man of de ouders van je man je gemeentelijk kredietbank is lijkt me ook niet bevorderlijk voor het hebben van een gelijkwaardige relatie.
Daarna had ze inderdaad kunnen huren. Uiteindelijk was ze in absolute zin dan wel iets armer geweest (hoewel als ze in een goedkoop huurhuis had gezeten had ze misschien nog wel iets kunnen sparen en bovendien had ze dan geen kind genomen!!), maar ik zou zelf liever arm zijn in een volsbuurt dan arm in het wassenaarse huis van mijn man.
Met de schuldsanering had de maatschappij er voor opgedraaid, nu lost ze haar schulden zelf tot de laatste cent af. Eindelijk gerechtigheid?
zaterdag 16 juni 2007 om 22:00
De nieuwe overwaarde delen: 30.000 euro is dat. Geen 70.000, die houdt hij zelf want dat was de oude overwaarde. Dan staat hij dus 15.000 euro af. De rest wil hij niet delen.
Misschien doe ik wel wat minnetjes over 15.000 euro. Ik schreef het daarom ook expres aan het eind op, dat wil ik hem dan nog wel nageven. De 15.000 euro.
zaterdag 16 juni 2007 om 22:07
Mannen met kinderen zijn over het algemeen minder afhankelijk dan vrouwen met kinderen en in die zin denk ik dat een man met schulden anders wordt bezien dan een vrouw met schulden. Man parkeert zijn kind bij vrouw en gaat hard aan de slag om zijn schulden af te betalen. Die gelegenheid heeft een vrouw niet zonder meer: er moet kinderopvang voorhanden zijn en dat doet sowieso al een aanslag op haar verdiencapaciteit. Denk in dit geval dat als man en vrouw samen hebben besloten om een kind te krijgen, dat dat op zich al een reden is om de verdeling van het vermogen minder boekhoudkundig te bezien. Verder inderdaad het idee dat ze alleen maar een logé is bij haar man onder deze rekensom, klinkt niet erg gelijkwaardig en gelijkwaardigheid lijkt me toch de basis voor een gezonde relatie. Kan een man niet gewoon wat over hebben voor zijn vrouw, is dat een gunst of zo? Is een persoon met schulden dús forever een last?
zaterdag 16 juni 2007 om 22:12
zaterdag 16 juni 2007 om 22:19
Als ik haar was zou ik bereken hoeveel je bespaart aan een werkster, kok, prostituee, escort (naar feestjes e.d.) en draagmoeder. Nou...wordt een fijne rekening over enkele jaren.... Daarbij nog wat gevarengeld (zwangerschappen en bevallingen zijn niet persé zonder risico) en een toeslag voor de pijn van het uitpersen van jouw kind. Oh ja, en een schadevergoeding voor de tekenen van de zwangerschap. Hmmm...vergeet ik nog iets...oh ja tuurlijk, mocht jij vreemdgaan dan zou ik zeker contractueel laten vastleggen dat je dat per keer € 1000,- aan extra schadevergoeding gaat kosten.
Of ben ik nu te zakelijk?
Of ben ik nu te zakelijk?
zaterdag 16 juni 2007 om 22:32
Tuurlijk, dat voordeel heeft hij ook. Maar dat voordeel is voor hem kleiner dan voor haar, en in die zin vind ik inderdaad dat zij in haar handjes mag knijpen. Laat ik het zo zeggen: ik heb zelf ook schulden, en die zijn een flink stuk lager dan 44.000 euro maar groot genoeg om inderdaad een heleboel dingen niet te kunnen. En voor mij persoonlijk zou alleen het feit dat een man dat geen bezwaar vindt inderdaad al iets zijn waar ik blij mee zou zijn, net als het feit dat mijn levensstandaard dan flink omhoog zou gaan. Daar hoeft ie me dan echt niet ook nog eens apart 35 ruggen voor te betalen, hoor.
Genoeg mensen die namelijk in een vergelijkbare situatie direct de benen zouden nemen, ze heeft het niet voor niks ruim een jaar lang in de relatie verzwegen. Als het zo normaal zou zijn dat je nieuwe partner je schulden afbetaalt, hoefden mensen er ook niet om te liegen of het te verzwijgen, of wel dan?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 16 juni 2007 om 22:39
Door al dit gehamer en gereken wat betreft de financieën worden de emotionele verhoudingen behoorlijk scheef. Om nog maar te zwijgen over de machtsverhouding. Niet alleen moet zij een potje dankbaar zitten wezen voor het helpen met terugbetalen van de schulden, die ze uiteindelijk dus zelf betaald, maar wordt het voor hem ook nog eens makkelijker om haar te verlaten dan andersom. Ergo, hij zit in een machtspositie. Niet alleen kan hij het er in wrijven dat hij heeft meegeholpen met de schulden, maar ook kan hij met een hoop meer geld en de kans carrière te maken (dus meer inkomen nu en in de toekomst) weglopen uit de relatie. Met een hoger inkomen en die € 70.000,- kan hij makkelijker een nieuw leven opbouwen (een huis kopen bijvoorbeeld) dan zij met € 15.000,-. Bovendien ziet het er nu naar uit dat zij een groter deel van de zorg op zich neemt wat betreft hun dochter, zij blijft nu thuis en hij niet... Wederom zal dit haar middelen om een nieuwe toekomst op te bouwen verkleinen. Bovendien staat het huis nu niet op haar naam dus als hij haar bijvoorbeeld morgen zat is, heeft zij geen poot om op te staan. Terwijl ze nu wel meebetaald zoals ik heb begrepen.
Kortom: De machtsverhoudingen zijn door dit gedoe behoorlijk scheefgetrokken...
Kortom: De machtsverhoudingen zijn door dit gedoe behoorlijk scheefgetrokken...
zaterdag 16 juni 2007 om 22:40
Hmm. Als het bij mij zover was gekomen dat ik mezelf in mijn handjes ga wrijven dat ik zo slim ben geweest om met een man te gaan samenwonen met als reden dat ik dan de boodschappen en de GWL kan delen dan vind ik dat eigenlijk in- en intriest.
Dat ik hem dan ook nog op mijn blote knietjes dankbaar mag zijn dat hij verliefd op me is gebleven ondanks mijn schulden.
Want liefde heeft natuurlijk meer met een sterke financiele positie te maken dan met persoonlijkheid, zoiets?
Als mijn vriend een salarisverlaging krijgt hou ik dan minder van hem? Als zijn aandelen zakken? Laat staan als je schulden heeft, dan ben je het niet waard om van te houden?
zaterdag 16 juni 2007 om 22:58
Hmm, dat scheelt wel. Ik heb in mijn scenario's overigens niet dat stuk meeberekend dat hij aan haar ook weer geld schuldig is vanwege dit inkomensverschil (3600*12 aan over 7 jaar plus nog stukje gemist pensioen en eventueel carriereverlies).
Misschien dat het plaatje dan zo uitpakt dat het eigenlijk niks uitmaakt: zo laten als het is of per se de 22.000 euro terugvragen. Waarom dan zo moeilijk doen?
Alleen loopt hij nu wel het risico dat zij nu over de hele zaak is gaan nadenken, en wat liefde betekent en relatie en kind en zakelijk enz enz, en daardoor niet meer tevreden kan zijn met de situatie zoals die was.
Het zou kunnen dat het op dit moment voor het het voordeligste is om uit elkaar te gaan.... zakelijk gezien.
Zit dat contract met die ouders wel echt goed in elkaar?
Misschien dat het plaatje dan zo uitpakt dat het eigenlijk niks uitmaakt: zo laten als het is of per se de 22.000 euro terugvragen. Waarom dan zo moeilijk doen?
Alleen loopt hij nu wel het risico dat zij nu over de hele zaak is gaan nadenken, en wat liefde betekent en relatie en kind en zakelijk enz enz, en daardoor niet meer tevreden kan zijn met de situatie zoals die was.
Het zou kunnen dat het op dit moment voor het het voordeligste is om uit elkaar te gaan.... zakelijk gezien.
Zit dat contract met die ouders wel echt goed in elkaar?
zaterdag 16 juni 2007 om 22:59
Tja, Tubbetje, je kan het belachelijk maken, maar volgens mij spelen financiën altijd een grote rol in relaties, geld is nota bene de nummer 1 reden waarom mensen gaan scheiden. En dan zal ik wel een heleboel rare mensen kennen, want vrijwel iedereen die ik ken die gaat samenwonen doet dat o.a. om financiële redenen. Een van mijn eerdere relaties is er zelfs op stuk gelopen, toen wou ik niet samenwonen ( want geen behoefte aan, wou eigen plek houden) en hij kon het niet verkroppen o.a. omdat in zijn ogen ik hem daarmee geen makkelijker financieel leven gunde ( toen was ik degene met de veel betere financiele situatie).
Ik ken vrij veel mensen, zeker als ze al eens samengewoond hebben of getrouwd zijn geweest, die er bij een tweede keer niet om zitten te springen. In mijn leeftijdscategorie ( mannen van 35+) is een van de dingen die ik het vaakst gehoord heb tijdens het daten dat ze de eerstkomende -tig jaar niet willen samenwonen of trouwen, met vrijwel altijd als reden dat ze in hun eerste huwelijk/relatie gigantisch het schip zijn ingegaan. Tja, vind je het gek, als vrouwen het normaal vinden dat je zelf gegenereerd bezit van vóór je huwelijk moet inleveren bij een scheiding.
Maar je hebt niet geantwoord op mijn vraag. Mijn ex had twee motoren die hij al had voor ik hem kende. Die motoren waren allebei meer dan 70.000 euro waard. Vind jij dat bij een scheiding die motoren automatisch gezamenlijk bezit zijn ( dus vrouw krijgt er 1, hij houdt er 1, of beiden worden verkocht en man moet opbrengst delen), of mag een man dat soort dingen wel houden?
Ik ken vrij veel mensen, zeker als ze al eens samengewoond hebben of getrouwd zijn geweest, die er bij een tweede keer niet om zitten te springen. In mijn leeftijdscategorie ( mannen van 35+) is een van de dingen die ik het vaakst gehoord heb tijdens het daten dat ze de eerstkomende -tig jaar niet willen samenwonen of trouwen, met vrijwel altijd als reden dat ze in hun eerste huwelijk/relatie gigantisch het schip zijn ingegaan. Tja, vind je het gek, als vrouwen het normaal vinden dat je zelf gegenereerd bezit van vóór je huwelijk moet inleveren bij een scheiding.
Maar je hebt niet geantwoord op mijn vraag. Mijn ex had twee motoren die hij al had voor ik hem kende. Die motoren waren allebei meer dan 70.000 euro waard. Vind jij dat bij een scheiding die motoren automatisch gezamenlijk bezit zijn ( dus vrouw krijgt er 1, hij houdt er 1, of beiden worden verkocht en man moet opbrengst delen), of mag een man dat soort dingen wel houden?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 16 juni 2007 om 23:06
Voor mij persoonlijk zijn financiën zeker een factor in hoe aantrekkelijk ik iemand vind als partner. En volgens mij liegen mensen die beweren dat dat voor hen niet zo is, waarom zouden vrouwen anders massaal op "mannen met ambitie" vallen en niet op "mannen die goed kunnen luieren"?
Ik zou nooit kunnen vallen op een dakloze, om maar een extreem voorbeeld te noemen. En iemand die op zijn veertigste nog steeds in een studentenkamer woont wegens chronisch geldgebrek kan nog zo leuk zijn, maar daar zie ik mezelf ook al niet mee samenwonen. In theorie klinkt het leuk, "liefde overwint alles", maar als die liefde de rest van je leven droog brood eten en nooit iets kunnen opbouwen betekent - bijvoorbeeld omdat de man in kwestie schulden heeft waar hij van zijn lang zal ze leven niet vanaf kan komen omdat ze in de tonnen lopen - dan houdt voor mij de liefde snel op, hoor.
Maar goed, ik ben dan ook niet zo romantisch van aard.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 16 juni 2007 om 23:11
Aanvulling: en stel dat ik door een speling van het lot morgenochtend hoteldebotel verliefd word op iemand die in alle opzichten geweldig is, maar alleen financieel een nog groter drama is dan ikzelf, dan zou ik van tevoren besluiten dat meer dan latten en volledig gescheiden financiën er niet in zit.
En wellicht had Pietpiraat er ook wel zo over gedacht, als zijn vrouw hem niet meer dan een jaar had voorgelogen. Daar wordt namelijk ook wel heel makkelijk overheen gestapt. Ik vind dat net zo verwerpelijk als verzwijgen dat je nog ergens een andere relatie hebt of kinderen hebt ofzo, want het heeft gigantische gevolgen voor de toekomst van je partner.
En wellicht had Pietpiraat er ook wel zo over gedacht, als zijn vrouw hem niet meer dan een jaar had voorgelogen. Daar wordt namelijk ook wel heel makkelijk overheen gestapt. Ik vind dat net zo verwerpelijk als verzwijgen dat je nog ergens een andere relatie hebt of kinderen hebt ofzo, want het heeft gigantische gevolgen voor de toekomst van je partner.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 16 juni 2007 om 23:15
In dit geval heeft TO zijn vrouw aantrekkelijk gevonden ondanks haar mindere financiele positie. Omdat hij van tevoren al berekend had dat hij er hoe dan ook uit zou komen met hetgeen hij inbracht? Begin er niet aan als je er moeite mee hebt dat iemand schulden heeft maar als je eenmaal dat schuitje bent ingestapt denk ik dat je toch enige moeite kunt doen om die ander uit die berooide status te houden. Zonder er enig rekensommetje op los te laten zou ik zelf denken dat hij die 70000 houdt, als die er bij scheiding nog zijn, en zij de winst krijgt, welke volgens zijn berekeningen over de 40000 zou liggen. Dan gaat zij er per saldo flink op vooruit, da's waar, maar het is dan ook niet dat hij hoeft te sappelen, toch?
zaterdag 16 juni 2007 om 23:18
Ze had het hem niet verteld, Mamzelle. Dus dit hele verhaal gaat niet op. Hij zat er al in toen hij erachter kwam, en dat je er dan het beste van maakt en naar oplossingen zoekt lijkt me nogal logisch. En dat heeft hij ook meer dan genoeg gedaan, zijn ouders zijn nota bene een schuld aangegaan en hij betaalt er fors aan mee.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 16 juni 2007 om 23:19
Ik vind dat je daar in principe open over moet kunnen overleggen. Van tevoren wel te verstaan, dus voor je aan een kind begint (en liever nog voor je bij elkaar intrekt).
Je kunt een samenlevingscontract opstellen, trouwen in gemeenschap van goederen of trouwen op huwelijkse voorwaarden (of een geregistreerd partnerschap). Dat is allemaal bij de wet geregeld.
Ik kan op zich me natuurlijk ook heus wel verplaatsen in die ex die zijn motoren wil houden als appeltje voor de dorst. Zelfde met erfenis ouders etc.
Maar... als ik zou gaan samenwonen, zou ik niet lekker gemaakt willen worden met "hulp" bij aflossen terwijl ik dan naderhand het toch zelf mag gaan betalen. Bovendien zou ik niet willen dat de regels van het spel tussentijds veranderen. Ik zou dit dus van tevoren uit onderhandeld willen hebben. Ik ben het wel eens dat de vrouw haar schulden beter eerlijk had kunnen vertellen.
Daarnaast zou ik heel goed nadenken of ik wel wil samenwonen met iemand die zoveel rijker is dan ik, en dat ook graag zo wil houden. Je maakt jezelf namelijk wel ontzettend afhankelijk. Alleen al het feit dat je je eigen (huur)woning opgeeft om in een ander zijn koophuis te gaan zitten. Wanneer het dan uitgaat zie maar eens woonruimte te vinden, terwijl dat voor hem geen enkel probleem is. Natuurlijk heb je er kleine voordeeltjes van in de vorm van kostenbesparingen. Maar je hebt er ook enorme nadelen van: je geeft je vrijheid op, om vervolgens in een verhouding te komen met een scheve machtsbalans (wat je eigenwaarde kan aantasten), en er is geen backup plan (=woonruimte). Daarnaast nog het idee dat de ander het helemaal uit wil rekenen wat eerlijk is, zodat je van alles erbij moet gaan slepen om het echt eerlijk te maken. Dat je liefde en de zorg voor elkaar in geld uit moet gaan drukken.
Ik persoonlijk zou gelukkiger worden van het idee "we gaan samen voor elkaar zorgen, zodat je er niet alleen voor staat". Stel dat je partner je aanbiedt een eventueel financieel voordeel in een gezamenlijk project te willen stoppen. Dat komt zoveel warmer over. Zou ik het gevoel hebben alleen in een relatie te moeten staan, dan zou ik liever apart blijven wonen. Dan liever alleen de lusten. Ik heb me zelden zo eenzaam gevoeld als in een relatie, waarin wel je samen bent maar financieel gezien en emotioneel vreemden.
zaterdag 16 juni 2007 om 23:21
Ze zijn 'vanzelfsprekend' onder huwelijkse voorwaarden met elkaar getrouwd, hij had ook na het horen van die schulden kunnen kiezen haar te verlaten. Maar liever bleef hij in een gespreid bedje, nogal aardig omschreven door Minny, en dan ook nog zonder enig financieel risico. Zoals het nu beschreven wordt lopen zijn ouders meer risico dan hij zelf bereid is te incasseren.
zaterdag 16 juni 2007 om 23:26
Mijn vriend verdient niet meer dan ik. Heb tot nu toe nog niet iemand gekend die zo gul is en zo weinig moeilijk doet over geld. Toen ik wat had met de jongen die twee keer zoveel verdiende als ik voelde ik me veel ongelukkiger. Dat mijn vriend heel goed kan luieren vind ik een positieve eigenschap. Hij luiert namelijk bij voorkeur met mij samen, in plaats van over te werken. Bovendien is hij tegelijkertijd ontzettend zorgzaam.
Ik snap ook niet waarom vrouwen op mannen met ambitie vallen. Van die mannen die alles dicht willen timmeren met contracten en zo.
