Relaties
alle pijlers
Hoe ga ik om met polyamory?
zondag 16 maart 2008 om 00:27
Mijn vriend en ik zijn inmiddels 6 jaar samen. We zijn nog steeds gelukkig op de gebruikelijke dipjes na. MAAR!!!! Mijn vriend heeft te kennen gegeven dat hij graag een keer een wip zou maken met een ander. Het is een van zijn dromen en kan zich zelfs voorstellen dat het vaker zou gebeuren. Ik kan me voor een gedeelte in hem verplaatsten en me voorstellen dat dat best een keer spannend is, maar toch heb ik er enorme moeite mee.
Ik ben van mening dat dat niet kan. In een relatie hoor je (in mijn ogen) monogaam te zijn en ik heb er dan ook echt heel veel moeite mee om dit te accepteren. Ik weet dat als ik dit niet accepteer dat ik moet zeggen dat het voorbij is. (al is dat het laatste wat ik wil!) Bij mijn vriend is hierin geen middenweg. En ik zou ook niet kunnen zeggen wat de middenweg is. Voor mijn vriend zou het midden zijn dat het een paar keer gebeurt en dat hij mij er niks van zou vertellen (hij wil me niet kwetsen dus zou hij niks zeggen). Maar in mijn ogen is dat geen middenweg. Als hij het zou doen maar het mij niet zou vertellen zou ik me bedonderd voelen. Als hij het zou doen en het me zou vertellen zou ik me evengoed zo voelen, dus wat is hierin het midden?
Ik weet echt niet wat ik hier mee aanmoet! Mijn vriend wil er andere neukmeiden op na houden, terwijl mij dat ontzettend pijn zou doen. Dat heb ik ook aangegeven en hij vind het jammer dat ik er zo over denk.
Waar ik in dit gevoel ook vreselijk bang voor ben is voor eventuele soa's. Ik heb in het verleden genitale wratten opgelopen, en zou het heel erg vinden als ik via zijn "vriendinnen" nog wat zou oplopen. (of iemand dit van mij via mijn vriend zou krijgen)Ik heb daar gewoon angst voor. (die soa heb ik opgelopen ondanks het gebruik van een condoom!!!!)
Ik weet niet hoe ik me hierin op moet stellen, of hoe ik dit moet accepteren? Iemand enig idee hoe ik hier mee omga en een weg in vind?
Ik ben van mening dat dat niet kan. In een relatie hoor je (in mijn ogen) monogaam te zijn en ik heb er dan ook echt heel veel moeite mee om dit te accepteren. Ik weet dat als ik dit niet accepteer dat ik moet zeggen dat het voorbij is. (al is dat het laatste wat ik wil!) Bij mijn vriend is hierin geen middenweg. En ik zou ook niet kunnen zeggen wat de middenweg is. Voor mijn vriend zou het midden zijn dat het een paar keer gebeurt en dat hij mij er niks van zou vertellen (hij wil me niet kwetsen dus zou hij niks zeggen). Maar in mijn ogen is dat geen middenweg. Als hij het zou doen maar het mij niet zou vertellen zou ik me bedonderd voelen. Als hij het zou doen en het me zou vertellen zou ik me evengoed zo voelen, dus wat is hierin het midden?
Ik weet echt niet wat ik hier mee aanmoet! Mijn vriend wil er andere neukmeiden op na houden, terwijl mij dat ontzettend pijn zou doen. Dat heb ik ook aangegeven en hij vind het jammer dat ik er zo over denk.
Waar ik in dit gevoel ook vreselijk bang voor ben is voor eventuele soa's. Ik heb in het verleden genitale wratten opgelopen, en zou het heel erg vinden als ik via zijn "vriendinnen" nog wat zou oplopen. (of iemand dit van mij via mijn vriend zou krijgen)Ik heb daar gewoon angst voor. (die soa heb ik opgelopen ondanks het gebruik van een condoom!!!!)
Ik weet niet hoe ik me hierin op moet stellen, of hoe ik dit moet accepteren? Iemand enig idee hoe ik hier mee omga en een weg in vind?
maandag 17 maart 2008 om 21:24
er zijn meer dingen waar ik problemen mee heb inderdaad. Als dit het enige was dacht ik er ook misschien heel anders over. Ik moet er wel nog even bijzeggen dat mijn vriend dus wel zo is dat hij mij vrijlaat. En dan bedoel ik dat als ik sex met een ander zou willen zou hij dat geen enkel probleem vinden.. misschien ook wel omdat hij weet dat ik dan daarna toch weer bij hem terug zou komen. Maar ik heb daar echt geen behoefte aan. Ik ben van mening dat als je sex met andere wil hebben je net zo goed vrijgezel kan zijn. Ik ben in deze relatie gestapt omdat ik graag met mijn vriend oud wil worden. Hij wil dat met mij ook graag en hij zegt zelf ook dat hij graag samen met mij verder gaat, en daarom maakt het zo moeilijk om het te snappen. Maar hij blijft ernaast zeggen dat hij niet weet hoe het tussen ons gaat lopen. En nee dat weet je inderdaad nooit! Ook ik kan tegen iemand anders aanlopen, al acht ik die kans klein, maar die kans is aanwezig. Wat mij stoort is dat hij er zo zwaar aan tilt. Of misschien til ik er wel te zwaar aan. In zijn ogen doe ik dat zeker! Voor hem zou sex met een ander zijn als een kop koffie... gewoon een keer tussendoor, waar je van geniet maar daarna weer lekker naar huis naar je eigen partner waar je van houd en verder mee wil. Ergens kan ik me dat dus wel voorstellen, maar we hebben wel een relatie.
maandag 17 maart 2008 om 22:18
maandag 17 maart 2008 om 22:24
quote:Amarantha schreef op 17 maart 2008 @ 20:37:
Ik ben heel erg blij dat hij zo open en eerlijk is geweest om het bespreekbaar te maken, nu valt er tenminste iets te bepraten.
Hoi Amarantha,
Ik heb niet alle pagina's gelezen, maar zie nu je laatste berichten staan en wil daar toch even op reageren (met het risico iets te schrijven dat al gezegd is) .
Je schrijft dat je blij bent dat je vriend open en eerlijk is, zodat jullie het kunnen bepraten. Bepraten betekent voor mij dat je met elkaar in gesprek bent, dat je naar elkaars standpunten luistert, naar elkaars bezwaren luistert en meedenkt en meeleeft met wat de andere bezighoudt, wat hij/zij moeilijk vindt, en samen naar een oplossing zoekt die voor beiden bevredigend is.
Als ik je berichten lees, heb ik echter het idee dat JIJ dat inderdaad probeert, maar dat jouw vriend dit NIET doet. Hij deelt aan je mee wat zijn behoefte/wens is, laat je in het ongewisse of het wel of niet gaat gebeuren, maar sluit het niet uit (terwijl jij moeite hebt met zijn wens en dit niet wilt), en gesprekken lijken niet te draaien om JOUW wens.... realiseer je dus dat je beleving van 'met elkaar praten' wellicht niet helemaal klopt...
Sterkte!
Ik ben heel erg blij dat hij zo open en eerlijk is geweest om het bespreekbaar te maken, nu valt er tenminste iets te bepraten.
Hoi Amarantha,
Ik heb niet alle pagina's gelezen, maar zie nu je laatste berichten staan en wil daar toch even op reageren (met het risico iets te schrijven dat al gezegd is) .
Je schrijft dat je blij bent dat je vriend open en eerlijk is, zodat jullie het kunnen bepraten. Bepraten betekent voor mij dat je met elkaar in gesprek bent, dat je naar elkaars standpunten luistert, naar elkaars bezwaren luistert en meedenkt en meeleeft met wat de andere bezighoudt, wat hij/zij moeilijk vindt, en samen naar een oplossing zoekt die voor beiden bevredigend is.
Als ik je berichten lees, heb ik echter het idee dat JIJ dat inderdaad probeert, maar dat jouw vriend dit NIET doet. Hij deelt aan je mee wat zijn behoefte/wens is, laat je in het ongewisse of het wel of niet gaat gebeuren, maar sluit het niet uit (terwijl jij moeite hebt met zijn wens en dit niet wilt), en gesprekken lijken niet te draaien om JOUW wens.... realiseer je dus dat je beleving van 'met elkaar praten' wellicht niet helemaal klopt...
Sterkte!
Peas on earth!
woensdag 19 maart 2008 om 12:34
quote:Marije71 schreef op 16 maart 2008 @ 15:35:
Ja inderdaad er heeft iemand het over swingen gehad. Ik namelijk. Alleen heb ik niet gezegd dat dat is wat ze moet doen. Alleen gezegd dat ze eens bij dat topic zou kunnen kijken om haar beeld te vormen. Het is namelijk een relatievorm die ík tot voor kort niet kende. Ik wist tot voor kort echt niet dat er mensen waren die er SAMEN en BEWUST voor kozen. En dus ook niet wat hun drijfveren waren. Ik zeg niet dat zij na dat gelezen te hebben ook maar moet gaan swingen. Ik zeg alleen dat het bij mij een deur heeft open gezet en misschien (lees goed, misschien) kan het bij haar ook een deurtje open zetten.
Swingen is geen relatie vorm. Swingen is het invullen van een klein deel wat je relatie uit maakt. Seks nl.
TO heeft de plank helemaal misgeslagen door haar probleem onder de noemer Polyamorie te plaatsen. Polyamorie is een relatievorm. Hier hebben we het over een vorm van invulling geven aan seks. Swingen een optie. Alleen hierover met je vriend van gedachten wisselen een giga stap in je relatie. Wat hij stelt kan gewoon niet, als ik vrouw was zou ik het onderwerp bespreekbaar maken maar als hij nog 1 keer zou dreigen krijgt die een trap onder zijn reet en kan opzouten een relatie, welke dan ook is gebaseerd op eerlijkheid en respect.
Ja inderdaad er heeft iemand het over swingen gehad. Ik namelijk. Alleen heb ik niet gezegd dat dat is wat ze moet doen. Alleen gezegd dat ze eens bij dat topic zou kunnen kijken om haar beeld te vormen. Het is namelijk een relatievorm die ík tot voor kort niet kende. Ik wist tot voor kort echt niet dat er mensen waren die er SAMEN en BEWUST voor kozen. En dus ook niet wat hun drijfveren waren. Ik zeg niet dat zij na dat gelezen te hebben ook maar moet gaan swingen. Ik zeg alleen dat het bij mij een deur heeft open gezet en misschien (lees goed, misschien) kan het bij haar ook een deurtje open zetten.
Swingen is geen relatie vorm. Swingen is het invullen van een klein deel wat je relatie uit maakt. Seks nl.
TO heeft de plank helemaal misgeslagen door haar probleem onder de noemer Polyamorie te plaatsen. Polyamorie is een relatievorm. Hier hebben we het over een vorm van invulling geven aan seks. Swingen een optie. Alleen hierover met je vriend van gedachten wisselen een giga stap in je relatie. Wat hij stelt kan gewoon niet, als ik vrouw was zou ik het onderwerp bespreekbaar maken maar als hij nog 1 keer zou dreigen krijgt die een trap onder zijn reet en kan opzouten een relatie, welke dan ook is gebaseerd op eerlijkheid en respect.
zaterdag 5 april 2008 om 00:37
Ik heb niet alles gelezen. Maar het probleem is me wel duidelijk. Er is een onoverbrugbare kloof tussen jou en je vriend. Maar wat wil je? Dat bepaal je uiteindelijk samen. Maar in je keuzen wordt je vaak bepaald door de cultuur of opvoeding....
Je kan ook kiezen voor volledige vrijheid met respect voor elkaar. Dat lijkt mij een verrijking. Openheid en eerlijkheid zijn daarbij van belang. Nu gaan veel partners vreemd.....
SOA / AIDS. Ja pas op. Ga daar verstandig mee om. Dat geldt voor iedereen.
Groetjes, LovingMore
(beheerder van http://polyamorie.startpagina.nl)
Je kan ook kiezen voor volledige vrijheid met respect voor elkaar. Dat lijkt mij een verrijking. Openheid en eerlijkheid zijn daarbij van belang. Nu gaan veel partners vreemd.....
SOA / AIDS. Ja pas op. Ga daar verstandig mee om. Dat geldt voor iedereen.
Groetjes, LovingMore
(beheerder van http://polyamorie.startpagina.nl)
zaterdag 5 april 2008 om 09:54
Waarom post je bij een topic waar al weken niemand meer reageert?
Daarbij, de keuze die jij voorstelt is niet voor iedereen een vanzelfsprekende. Dát is juist het probleem en het hele eiereneten. Als de ene partner de ander zonder aarzelen en zonder reserves die keuze zou kunnen geven indien nodig, zou het allemaal niet zoveel pijn doen.
Juist dat is het gevecht, omdat lang niet iedereen mentaal in staat is en moreel overtuigd raakt van die bepaalde keuze en daar rust en berusting in vindt. Ik ben opgegroeid tussen polyamoristen en heb de mooie maar vaker de vernietigende kant er van gezien. Allemaal mensen van goede wil, die elkaar van alles gunden maar uiteindelijk ten onder gingen aan die keuze.
Zo'n keuze moet nooit ten koste gaan van jezelf en bij velen was dat wel het geval. Het is niet iedereen dus gegeven te kiezen voor een leven met een partner die van meerdere mensen tegelijk houdt.
Wat voor jou een verrijking is, is voor een ander een verarming en veel te zwaar om mee te leven, of zelfs onmogelijk om mee te leven.
Daarbij, de keuze die jij voorstelt is niet voor iedereen een vanzelfsprekende. Dát is juist het probleem en het hele eiereneten. Als de ene partner de ander zonder aarzelen en zonder reserves die keuze zou kunnen geven indien nodig, zou het allemaal niet zoveel pijn doen.
Juist dat is het gevecht, omdat lang niet iedereen mentaal in staat is en moreel overtuigd raakt van die bepaalde keuze en daar rust en berusting in vindt. Ik ben opgegroeid tussen polyamoristen en heb de mooie maar vaker de vernietigende kant er van gezien. Allemaal mensen van goede wil, die elkaar van alles gunden maar uiteindelijk ten onder gingen aan die keuze.
Zo'n keuze moet nooit ten koste gaan van jezelf en bij velen was dat wel het geval. Het is niet iedereen dus gegeven te kiezen voor een leven met een partner die van meerdere mensen tegelijk houdt.
Wat voor jou een verrijking is, is voor een ander een verarming en veel te zwaar om mee te leven, of zelfs onmogelijk om mee te leven.
woensdag 9 april 2008 om 16:18
Ik denk dat jou opvatting óók juist is. Relaties zijn per definitie kwetsbaar. Mijn conclusie is: kies waarvan je overtuigd bent. Ik voel me gelukkig bij polyamorie, niet toen ik 'monogaam' leefde. Jij, bij jouw opvatting. In alle relaties moet je groeien, leren, pijn verduren, incasseren, etc. etc. Laten we elkaar respecteren in de keuzes.
Ik wens je veel succes!
Met vriendelijke groet,
LovingMore
Ik wens je veel succes!
Met vriendelijke groet,
LovingMore
woensdag 9 april 2008 om 17:31
Het gaat niet om mijn opvatting Loving. Het ging hier om de opvatting van iemand die met een partner te maken had die de polyamorie kant op wilde. Háár opvatting en háár strijd deed hier in dit topic vooral ter zake.
Ik heb respect voor ieders standpunt als het om relaties gaat, zolang beide partners ermee instemmen.
Opvallend vind ik het dat polyamoristen ontzettend vanuit zichzelf redeneren. En dan bedoel ik diegenen die een partner hebben die er moeite mee heeft. Alsof hun hang naar polyamorie een recht is.
Ik heb respect voor ieders standpunt als het om relaties gaat, zolang beide partners ermee instemmen.
Opvallend vind ik het dat polyamoristen ontzettend vanuit zichzelf redeneren. En dan bedoel ik diegenen die een partner hebben die er moeite mee heeft. Alsof hun hang naar polyamorie een recht is.
woensdag 9 april 2008 om 19:38
quote:eleonora schreef op 09 april 2008 @ 17:31:
Opvallend vind ik het dat polyamoristen ontzettend vanuit zichzelf redeneren. En dan bedoel ik diegenen die een partner hebben die er moeite mee heeft. Alsof hun hang naar polyamorie een recht is.
Sterker nog: alsof de monogame partner die niet met de polyamorie kan omgaan degene is die een probleem heeft, een jaloers kreng is dat nodig eens iets aan haar zelfbeeld moet doen omdat het toch wel heel zielig is voor de polyamore partner om die zo te willen beknotten in zijn of haar vrijheid (*sprak zij uit eigen ervaring*).
Ik heb veel over polyamorie gelezen, maar mij bekruipt altijd het gevoel dat polyamoreuzen zich beter voelen, verheven boven het monogame plebs wat nog niet zo 'ver' is als zij. Gelukkig sta ik nu zoveel sterker in mijn schoenen dan toen dat ik me dat idee niet meer op laat dringen. Ik heb mezelf al te veel weggecijferd en tekortgedaan destijds, om maar met de polyamorie van mijn toenmalige partner om te kunnen gaan. Tot ik zover gezonken en gehersenspoeld was dat ik totaal geen eigenwaarde meer over had...
Opvallend vind ik het dat polyamoristen ontzettend vanuit zichzelf redeneren. En dan bedoel ik diegenen die een partner hebben die er moeite mee heeft. Alsof hun hang naar polyamorie een recht is.
Sterker nog: alsof de monogame partner die niet met de polyamorie kan omgaan degene is die een probleem heeft, een jaloers kreng is dat nodig eens iets aan haar zelfbeeld moet doen omdat het toch wel heel zielig is voor de polyamore partner om die zo te willen beknotten in zijn of haar vrijheid (*sprak zij uit eigen ervaring*).
Ik heb veel over polyamorie gelezen, maar mij bekruipt altijd het gevoel dat polyamoreuzen zich beter voelen, verheven boven het monogame plebs wat nog niet zo 'ver' is als zij. Gelukkig sta ik nu zoveel sterker in mijn schoenen dan toen dat ik me dat idee niet meer op laat dringen. Ik heb mezelf al te veel weggecijferd en tekortgedaan destijds, om maar met de polyamorie van mijn toenmalige partner om te kunnen gaan. Tot ik zover gezonken en gehersenspoeld was dat ik totaal geen eigenwaarde meer over had...
