Relaties
alle pijlers
Irreële angsten
maandag 18 juni 2007 om 10:48
Op de één of andere manier lukt het me niet goed om hier vanaf te komen. Het lijkt alsof mijn gevoel en verstand twee hele verschillende kanten opgaan. Zo ben ik een heel zelfstandig type, kan veel zelf, ook op technisch/klus gebied, vind het heerlijk om alleen te zijn op zijn tijd, heb een goede baan, heb een goede band met mijn kinderen en heb het niet heel moeilijk met ze ondanks dat ik alleenstaande ouder ben. Ben verder ook heel nuchter, vind ook niet dat relaties volgens een bepaalde norm moeten verlopen. Maar dan toch...
Heeft mijn vriend even wat minder tijd voor me, of hij zegt dat hij graag tijd alleen wil brengen met zijn kind, wat ik volkomen begrijpelijk vindt, dan kan ik zo'n diepe angst voelen of een gevoel afgewezen te worden. Soms merkt mijn vriend ook mijn paniek en dan ben ik weer bang dat hij het daar benauwd van krijgt, oftewel angst bovenop de angst die ik al had.
Ik ben al (jaren) in therapie en het gaat steeds beter, maar op dit moment heb ik even een terugval en ik word er zo moe van.
Herkent iemand dit of heeft iemand tips of een opbeurend berichtje?
Heeft mijn vriend even wat minder tijd voor me, of hij zegt dat hij graag tijd alleen wil brengen met zijn kind, wat ik volkomen begrijpelijk vindt, dan kan ik zo'n diepe angst voelen of een gevoel afgewezen te worden. Soms merkt mijn vriend ook mijn paniek en dan ben ik weer bang dat hij het daar benauwd van krijgt, oftewel angst bovenop de angst die ik al had.
Ik ben al (jaren) in therapie en het gaat steeds beter, maar op dit moment heb ik even een terugval en ik word er zo moe van.
Herkent iemand dit of heeft iemand tips of een opbeurend berichtje?
zondag 24 juni 2007 om 12:02
maandag 25 juni 2007 om 16:39
Zowie, wel fijn he, om je verhaal van je af te kunnen typen. Ik haal er even een paar dingetjes uit, want ik heb het erg druk op mijn werk en ben moe.
Mijn relatie duurt nu 2 jaar, dus nog niet zo lang. Het voelt over het algemeen heel goed, maar mijn vriend heeft veel ruimte nodig. Hij kan ook niet zoveel hebben van mijn kinderen, vooral van de oudste niet, maar doordat we niet veel met zijn allen samenzijn leidt dit meestal niet tot veel problemen.
Ik vond het in het begin soms wel vervelend als hij opmerkingen maakte over jonge, slanke, mooie meiden (op TV), ik kon daar dagen door van slag zijn, maar nu ben ik het meestal zo weer vergeten en doet het me niet veel. Ik vind het ook logisch dat hij andere vrouwen (ook) mooi vindt.
Wij delen overigens wel de dagelijkse dingen, zoals samen koken, boodschappen doen (soms) etc. Dus dat valt bij ons wel mee. Lijkt me inderdaad soms moeilijk als je alleen maar leuke dingen doet, je wilt juist ook die normale dagelijkse dingen delen. Denk je dat dat nog komt en dat het met de situatie van dit moment te maken heeft?
Mijn vriend heeft een vervelend verleden en hoewel hij vindt dat dat geweest is merk ik nog wel de effecten. Hij zet zich bijvoorbeeld 'overal' tegen af (soms ook tegen mij of onze relatie) en ik heb ook het idee dat hij het moeilijk vindt om mij tegemoet te komen, hij wil het het liefst allemaal op zijn manier doen. Hoe meer vrij ik hem laat, hoe meer hij mij ook tegemoet komt, maar dat is wel eens lastig.
Het lijkt ook alsof hij vindt dat hij recht heeft op bepaalde dingen, omdat hij zoveel heeft meegemaakt. Dat vind ik ook niet altijd terecht, ik heb hem dat tenslotte niet aangedaan.
Het is goed dat je je grenzen bewaakt, maar ik vind dat hij daarin nog wel eens doorslaat.
De laatste tijd gaat het beter, waarschijnlijk ook doordat ik hem beter los kan laten, maar ook doordat ik zelf duidelijker aangeef wat ik wil. Misschien voor jou ook een tip, doe vooral waar jij je prettig bij voelt, zonder de ander te kwetsen natuurlijk, al kun je dat niet altijd voorkomen.
Doet jouw vriend nog steeds afstandelijk af en toe en dat hij je wegduwt? Wij communiceren eigenlijk nooit via mail en msn en zeker niet over persoonlijke dingen. Zelfs per telefoon doen we dat liever niet. Ik denk inderdaad dat je daar miscommunicatie door kunt krijgen.
We houden elkaar vaak wel op de hoogte van wat we gaan doen, maar we gaan ook onze eigen gang en weten dan niet wat de ander allemaal doet. Dat vind ik zelf niet zo'n punt, ik houd er ook niet van als ik moet verantwoorden waar ik ben geweest.
Mijn relatie duurt nu 2 jaar, dus nog niet zo lang. Het voelt over het algemeen heel goed, maar mijn vriend heeft veel ruimte nodig. Hij kan ook niet zoveel hebben van mijn kinderen, vooral van de oudste niet, maar doordat we niet veel met zijn allen samenzijn leidt dit meestal niet tot veel problemen.
Ik vond het in het begin soms wel vervelend als hij opmerkingen maakte over jonge, slanke, mooie meiden (op TV), ik kon daar dagen door van slag zijn, maar nu ben ik het meestal zo weer vergeten en doet het me niet veel. Ik vind het ook logisch dat hij andere vrouwen (ook) mooi vindt.
Wij delen overigens wel de dagelijkse dingen, zoals samen koken, boodschappen doen (soms) etc. Dus dat valt bij ons wel mee. Lijkt me inderdaad soms moeilijk als je alleen maar leuke dingen doet, je wilt juist ook die normale dagelijkse dingen delen. Denk je dat dat nog komt en dat het met de situatie van dit moment te maken heeft?
Mijn vriend heeft een vervelend verleden en hoewel hij vindt dat dat geweest is merk ik nog wel de effecten. Hij zet zich bijvoorbeeld 'overal' tegen af (soms ook tegen mij of onze relatie) en ik heb ook het idee dat hij het moeilijk vindt om mij tegemoet te komen, hij wil het het liefst allemaal op zijn manier doen. Hoe meer vrij ik hem laat, hoe meer hij mij ook tegemoet komt, maar dat is wel eens lastig.
Het lijkt ook alsof hij vindt dat hij recht heeft op bepaalde dingen, omdat hij zoveel heeft meegemaakt. Dat vind ik ook niet altijd terecht, ik heb hem dat tenslotte niet aangedaan.
Het is goed dat je je grenzen bewaakt, maar ik vind dat hij daarin nog wel eens doorslaat.
De laatste tijd gaat het beter, waarschijnlijk ook doordat ik hem beter los kan laten, maar ook doordat ik zelf duidelijker aangeef wat ik wil. Misschien voor jou ook een tip, doe vooral waar jij je prettig bij voelt, zonder de ander te kwetsen natuurlijk, al kun je dat niet altijd voorkomen.
Doet jouw vriend nog steeds afstandelijk af en toe en dat hij je wegduwt? Wij communiceren eigenlijk nooit via mail en msn en zeker niet over persoonlijke dingen. Zelfs per telefoon doen we dat liever niet. Ik denk inderdaad dat je daar miscommunicatie door kunt krijgen.
We houden elkaar vaak wel op de hoogte van wat we gaan doen, maar we gaan ook onze eigen gang en weten dan niet wat de ander allemaal doet. Dat vind ik zelf niet zo'n punt, ik houd er ook niet van als ik moet verantwoorden waar ik ben geweest.
maandag 25 juni 2007 om 18:15
Hey Sunshine, balen dat je het druk hebt op je werk... maar wel lekker die afleiding, haha. Even wat rechtzetten, mijn vriend is nooit naar mij toe afstandelijk geweest, en hij is juist superaanhalig. Duwt me nooit weg ofzo. Alleen op msn kreeg ik af en toe de indruk dat ik meer aan het vragen/praten was als hij maar dat kwam meer door vermoeidheid van zijn kant, dat hij liever niet zoveel typt.( En dat moet ik tegen mezelf blijven zeggen anders word ik daar weer superonzeker van, haha). En ik herken eigenlijk ook best veel van mezelf in jouw vriend, ook ik heb dus veel meegemaakt en daardoor daag ik hem mss teveel uit, en ga ervan uit dat ik wel veel kan maken, en hij me maar moet begrijpen door mijn verleden, ook niet goed natuurlijk want idd, hij heeft het me niet aangedaan. Boodschappen doen we overigens wel samen op zaterdag maar ik denk dat ik de dagelijkse dingen mis, maar ja, dat doe je toch niet als je elkaar alleen op zaterdag ziet. Dan wil je idd alleen maar leuke dingen doen. Ik geef trouwens ook heel erg goed aan wat ik wil, maar het kan gewoon niet zoals ik wil, that's the problem...
Merk wel dat nu ik hem al ruim een week niet heb gesproken ik mijn eigen ik weer een beetje aan het terugvinden ben. Normaal leef ik elke dag naar de avond toe waarop ik hem weer op msn kan spreken, erg eigenlijk.
Dan zit hij heel de dag in mijn hoofd. Ik was net als jij Sunshine, een erg zelfstandige vrouw, ook zelfverzekerd, en ik kluste ook zelf, doe hier alles zelf in huis, kwam niks te kort... Nu lijkt alles om hem te draaien, hoe doen jullie dat? Ja je eigen dingen blijven doen maar ik dwaal nu een beetje doelloos hier in huis rond. Sta 's ochtends op, ontbijt en ga voor de pc zitten, doe een was enz. Doe alles op de automatische piloot maar mis iets. Ben een beetje 'lost' zeg maar. En denk nog steeds voortdurend aan hem. Weet eigenlijk niet wat ik hiermee wil zeggen...Klinkt erg afhankelijk hè, maar ik doe nog steeds alles zelf hoor, klussen enzo, maar denk dat ik geestelijk afhankelijk ben geraakt aan hem, hoe lossen jullie dit op?
Merk wel dat nu ik hem al ruim een week niet heb gesproken ik mijn eigen ik weer een beetje aan het terugvinden ben. Normaal leef ik elke dag naar de avond toe waarop ik hem weer op msn kan spreken, erg eigenlijk.
Dan zit hij heel de dag in mijn hoofd. Ik was net als jij Sunshine, een erg zelfstandige vrouw, ook zelfverzekerd, en ik kluste ook zelf, doe hier alles zelf in huis, kwam niks te kort... Nu lijkt alles om hem te draaien, hoe doen jullie dat? Ja je eigen dingen blijven doen maar ik dwaal nu een beetje doelloos hier in huis rond. Sta 's ochtends op, ontbijt en ga voor de pc zitten, doe een was enz. Doe alles op de automatische piloot maar mis iets. Ben een beetje 'lost' zeg maar. En denk nog steeds voortdurend aan hem. Weet eigenlijk niet wat ik hiermee wil zeggen...Klinkt erg afhankelijk hè, maar ik doe nog steeds alles zelf hoor, klussen enzo, maar denk dat ik geestelijk afhankelijk ben geraakt aan hem, hoe lossen jullie dit op?
maandag 25 juni 2007 om 18:32
Sunshine, nog even over die leuke vrouwen, ik snap dat wel hoor dat mannen graag naar vrouwen kijken en daar wat willen zeggen,doe ik zelf ook bij mooie mannen, maar het gaat er toch ook om hóe het gezegd word? En ik had al eerder aangegeven dat ik het niet zo fijn vond door mijn verleden, dat hij het er zoveel over had. Dan denk ik, dat doe je toch niet als je elkaar nog maar net kent? Ach ja, weet ook dat veel mannen zo zijn maar ik krijg er een knoop van in mijn maag. Ik denk dat ik mannen zowiezo moeilijk kan vertrouwen nog in het algemeen. Andersom, als ik zou weten dat mijn vriend een verleden heeft daarmee, dat zijn ex is vreemdgegaan ofzo, dan zou ik daar rekening mee houden en voorzichtig zijn met opmerkingen over ander mannen, maar ja, dat zijn wij vrouwen denk ik. Die voelen dat beter aan,toch? Of niet??
Hoe oud zijn jouw kinderen trouwens? Ik denk dat mijn vriend op zich wel goed met mijn kinderen overweg kan maar ja, zal nog een tietje duren, voordat ik dat zeker weet, haha
Hoe oud zijn jouw kinderen trouwens? Ik denk dat mijn vriend op zich wel goed met mijn kinderen overweg kan maar ja, zal nog een tietje duren, voordat ik dat zeker weet, haha
maandag 25 juni 2007 om 21:29
Zowie: Ben weer op de wereld na een supergaaf concert! Heb me net ff bijgelezen en in jouw verhaal herkende ik zoveel...met name die afhankelijkheid die ik vroeger ook in extreme mate had. Die zin van jou wat ik er heel erg uit vond springen, was: ''ik heb hem nu ruim een week niet gesproken''. Hoezo? Is daar een reden voor? Hoop dat je me geen bemoeial vind, maar ruim een week is wel lang zonder elkaar te spreken!? En idd, je bent afhankelijk van hem, kloten gevoel is dat he? Je zou je zo niet moeten voelen meid! Een relatie moet naast je eigen leven iets toevoegen en je moet juist een prettig gevoel daarbij hebben zonder zo onrustig te zijn..Dat is wat ik de afgelopen jaren heb geleerd, zelf een leuk leven hebben en het gevoel hebben dat je niet zo afhankelijk bent van hem. Toch komt dat gevoel ook weer boven bij mij, en altijd als ik ECHT van iemand houd! Angst en onrustig zijn....Wel heb ik mijn eigen leven en die is echt de moeite waard, ik doe vaak leuke dingen, en als het erop aan komt kan ik heus zonder hem, want ook zonder hem is mijn leven leuk!! Maar toch....voortdurend die kriebels.....alhoewel, ik heb ervan geleerd en het gaat steeds ietsje beter, moet er wel hard voor werken! Misschien een tip voor jou: ga je leven zo inrichten dat dat leven ook echt leuk is zo zonder hem, wacht niet op msn en smsjes van hem, maar laat juist hem eens een keertje wachten. Het allerbelangrijkste vind ik dat je een man nooit mag laten voelen dat je compleet afhankelijk van hem bent, ook al voel je het wel zo, laat zien dat je het ook leuk hebt zonder hem, dat je ook blij kan zijn zonder hem. dat je niet altijd op hem wacht totdat hij online is. Weet je dat je dan waarschijnlijk juist aantrekkelijker wordt voor hem? Mannen voelen dat je geestelijk totaal afhankelijk bent, en maken daar vaak misbruik van! Laat zien dat je sterk en zelfstandig bent. En als hij echt van je houd dan helpt dit alles, Ben ik heilig van overtuigd!
Sunshine: Ik geloof dat jij al een stapje verder bent en al veel meer kan ''loslaten''........Wat mij alleen niet leuk lijkt is dat het niet zo klikt tussen je kids en je lief.....dat lijkt me behoorlijke stress. Hoe houd je dat gescheiden dan? Lijkt me erg moeilijk. Begrijp dat jullie elkaar zien als kids naar pa zijn, maar dan nog.....lastig.
Ga nu ff douchen.....hard gewerkt vandaag....pfff....
Sunshine: Ik geloof dat jij al een stapje verder bent en al veel meer kan ''loslaten''........Wat mij alleen niet leuk lijkt is dat het niet zo klikt tussen je kids en je lief.....dat lijkt me behoorlijke stress. Hoe houd je dat gescheiden dan? Lijkt me erg moeilijk. Begrijp dat jullie elkaar zien als kids naar pa zijn, maar dan nog.....lastig.
Ga nu ff douchen.....hard gewerkt vandaag....pfff....
maandag 25 juni 2007 om 22:04
Hoi tessy, ben je soms naar de rode hete chilipepers geweest? :D
Over dat een week niet spreken, ik had hem gezegd dat ik 2 weken even rust wilde in mijn hoofd, mezelf weer hervinden. Ik zou hem a.s. vrijdag weer spreken alleen hij maakte er toen 4 weken vaan dus weet nu niet wanneer ik hem weer ga zien/spreken...
Wat jij zegt, dat doe ik eigenlijk al vanaf het begin, gewoon mijn eigen leven verder leiden, als we op msn zitten ga ik ook gerust met andere msnen of fil kijken. Of op het forum typen, alleen dan zegt hij ook, als je het druk hebt, praten we wel een andere keer hoor, haha. Maar toch blij ik elke dag uitkijken naar de avond, denk dat dat komt omdat we elkaar zo weinig zien. En het gekke is trouwens,.dat hij volgens mij wel van een vrouwtje houd dat niet té onafhankelijk is, en die niet té moeilijk is, helaas ben ik best wel moeilijk, haha. En ik doe echt leuke dingen hier, ga samen met de kids zwemmen als het warm is, of naar het bos, ben gek op mijn tuin, en op lezen, en film kijken, dus doe volop dingen alleen het blijft wringen ergens, snap jij dat nou? Ik denk zelf dat dat komt omdat ik alle touwtjes in handen wil houden en dat dat niet gaat, helaas, haha.
Ergens vinden mannen het ook wel fijn, om het idee te hebben dat een vrouw hun nodig zou kúnnen hebben. Niet dat je ze desperate nodig móet hebben, maar het idee vinden ze erg fijn, zodat ze het idee hebben dat ze kunnen helpen mocht het nodig zijn. Mss ben ik wel té afhankelijk. Ik zeg ook vaak, nee je hoeft niet te komen helpen, kan het wel alleen af. Ik heb alleen die warmte nodig, die arm als het minder gaat. Onze diepgaande gesprekken, life..., zijn visie op het innerlijke van de mens, want hij kan net zo lekker praten als ik ;). En ergens heb ik hem gewoon erg nodig, alleen wil het niet toegeven, en waarvoor precies, dat kan ik ook niet goed uitleggen. Hij vult mij wel aan...
Waarom het dan toch verkeerd gaat? Pffff, ik denk toch het niet kunnen begrijpen van mijn gevoelens( over verleden) en dat hij daar niet goed mee om kan gaan.
Wat is het bij jullie, Sunshine en tessy, wat jullie bij jullie vriend houd? Want tessy, jij hebt ook af en toe dat idee van, als ik alleen ben, ben ik gelukkiger, want minder frustratie enz.
Wat is houden van, als het zo moeizaam gaat? Hoe ver ga je dan nog? Hoe lang vecht je ervoor? Wat maakt het het waard om er uberhaupt voor te vechten? Ik denk bij mij, zijn liefde voor mij, zijn toewijding en zijn geduld. En dat hij me overal mee wil helpen, en dat hij zo lief is als hij bij me is. Hij is monogaam, drinkt niet, rookt niet, geen uitslover, klinkt bijna saai hè maar ik vind het ideaal. Waarom dan toch die irritaties van mij? Denken jullie dat dit een kans van slagen heeft als er van die misverstanden en verschillende visie's zijn? Sunshine, jou vriend is ook zo verschillend van jou, toch lukt het jou om dat te combineren met je gezin nu, omdat je het als het beste van 2 werelden ziet. Ben je ook echt gelukkig zo? Hoe zag je toekomstdroom eruit toen je hem net ontmoette? Als ik eerlijk ben zie ik ons ook niet zo gauw samenwonen, terwijl ik wel vaker bij hem zou willen zijn. ( ben nu trouwens nog maar 1 keer in zijn huis geweest). Mijn toekomstdroom met een man zou toch zijn, lekker samenzijn, maar ook je eigen dingen nog hebben. Maar wel voor elkaar klaar kunnen staan mócht het nodig zijn. Elkaar steunen door dik en dun, respect voor elkaars mening hebben, gelijkwaardigheid, een echt maatje dus.
Zien jullie dat ook zo en zie je dat gebeuren bij je vriend?? Dankjewel voor het reageren...
Liefs, Zowie
Over dat een week niet spreken, ik had hem gezegd dat ik 2 weken even rust wilde in mijn hoofd, mezelf weer hervinden. Ik zou hem a.s. vrijdag weer spreken alleen hij maakte er toen 4 weken vaan dus weet nu niet wanneer ik hem weer ga zien/spreken...
Wat jij zegt, dat doe ik eigenlijk al vanaf het begin, gewoon mijn eigen leven verder leiden, als we op msn zitten ga ik ook gerust met andere msnen of fil kijken. Of op het forum typen, alleen dan zegt hij ook, als je het druk hebt, praten we wel een andere keer hoor, haha. Maar toch blij ik elke dag uitkijken naar de avond, denk dat dat komt omdat we elkaar zo weinig zien. En het gekke is trouwens,.dat hij volgens mij wel van een vrouwtje houd dat niet té onafhankelijk is, en die niet té moeilijk is, helaas ben ik best wel moeilijk, haha. En ik doe echt leuke dingen hier, ga samen met de kids zwemmen als het warm is, of naar het bos, ben gek op mijn tuin, en op lezen, en film kijken, dus doe volop dingen alleen het blijft wringen ergens, snap jij dat nou? Ik denk zelf dat dat komt omdat ik alle touwtjes in handen wil houden en dat dat niet gaat, helaas, haha.
Ergens vinden mannen het ook wel fijn, om het idee te hebben dat een vrouw hun nodig zou kúnnen hebben. Niet dat je ze desperate nodig móet hebben, maar het idee vinden ze erg fijn, zodat ze het idee hebben dat ze kunnen helpen mocht het nodig zijn. Mss ben ik wel té afhankelijk. Ik zeg ook vaak, nee je hoeft niet te komen helpen, kan het wel alleen af. Ik heb alleen die warmte nodig, die arm als het minder gaat. Onze diepgaande gesprekken, life..., zijn visie op het innerlijke van de mens, want hij kan net zo lekker praten als ik ;). En ergens heb ik hem gewoon erg nodig, alleen wil het niet toegeven, en waarvoor precies, dat kan ik ook niet goed uitleggen. Hij vult mij wel aan...
Waarom het dan toch verkeerd gaat? Pffff, ik denk toch het niet kunnen begrijpen van mijn gevoelens( over verleden) en dat hij daar niet goed mee om kan gaan.
Wat is het bij jullie, Sunshine en tessy, wat jullie bij jullie vriend houd? Want tessy, jij hebt ook af en toe dat idee van, als ik alleen ben, ben ik gelukkiger, want minder frustratie enz.
Wat is houden van, als het zo moeizaam gaat? Hoe ver ga je dan nog? Hoe lang vecht je ervoor? Wat maakt het het waard om er uberhaupt voor te vechten? Ik denk bij mij, zijn liefde voor mij, zijn toewijding en zijn geduld. En dat hij me overal mee wil helpen, en dat hij zo lief is als hij bij me is. Hij is monogaam, drinkt niet, rookt niet, geen uitslover, klinkt bijna saai hè maar ik vind het ideaal. Waarom dan toch die irritaties van mij? Denken jullie dat dit een kans van slagen heeft als er van die misverstanden en verschillende visie's zijn? Sunshine, jou vriend is ook zo verschillend van jou, toch lukt het jou om dat te combineren met je gezin nu, omdat je het als het beste van 2 werelden ziet. Ben je ook echt gelukkig zo? Hoe zag je toekomstdroom eruit toen je hem net ontmoette? Als ik eerlijk ben zie ik ons ook niet zo gauw samenwonen, terwijl ik wel vaker bij hem zou willen zijn. ( ben nu trouwens nog maar 1 keer in zijn huis geweest). Mijn toekomstdroom met een man zou toch zijn, lekker samenzijn, maar ook je eigen dingen nog hebben. Maar wel voor elkaar klaar kunnen staan mócht het nodig zijn. Elkaar steunen door dik en dun, respect voor elkaars mening hebben, gelijkwaardigheid, een echt maatje dus.
Zien jullie dat ook zo en zie je dat gebeuren bij je vriend?? Dankjewel voor het reageren...
Liefs, Zowie
maandag 25 juni 2007 om 22:59
dinsdag 26 juni 2007 om 09:15
Net als jij Zowie, mag ik ook graag de touwtjes in handen hebben. Ik vind het zo frustrerend dat ik mijn gevoel niet in de hand kan houden, zou er zo graag meer controle over hebben. Want mijn gevoel en verstand staan lijnrecht tegenover elkaar! Bij mij is een liefdesrelatie nooit simpel, ook nooit geweest. Ik weet dat het wel kan, maar voor mij is het waarschijnlijk te gecompliceerd. En hoe voelt houden van? Is het houden van als je onzeker en angstig bent!? Ik weet het niet....ik voel dat ik heel diep en oprecht van mijn vriend houd. Mijn verstand vraagt zich af, hoe kan het dat je zo angstig bent als je zoveel van iemand houdt? Als een relatie zo goed zit dan is die extreme onzekerheid toch niet nodig? Mijn verstand zegt: Je hebt een leuk leven, je vriend is een extraatje, een toevoeging, iemand waar je regelmatig je tijd meer door brengt, maar zonder hem ook gelukkig kan zijn! Net als jij, heb ik hem voortdurend in mijn hoofd en ben constant ''dingen'' aan het analyseren, heel vermoeiend. Ik wil gewoon onbezorgd van ''ons'' kunnen genieten. Maar in mijn hoofd wil dat niet erg lukken dat onbezorgd genieten. Verstand zegt dat wij goed bij elkaar passen, we hebben het fijn (meestal) op de momenten dat we bijelkaar zijn. Mijn zoons en zijn zoon kunnen prima met elkaar overweg. Toekomst? Doel van ons beide is over een aantal jaar samenwonen. als de kids volwassen zijn. Maar hoe dan ook, niets is zeker in het leven en ik vind een liefdesrelatie allen iets waard als je 100 procent gelukkig bent met elkaar, want houden van is ook los kunnen laten, ZONDER die angst gevoelens, en telkens weer die verdomde knoop in mijn maag...als ik dat 100 procent kan beleven, pas dan durf ik aan een toekomst samen te denken....en in die tussen tijd....probeer ik hem te zien als een ''extraatje''. En ik weet dat die kloten gevoelens alleen maar bij mij wegkomen, en hoe hard ik het ook probeer, mijn gevoelens blijven onbeheersbaar....Snappen jullie nog iets van wat ik allemaal typ??
dinsdag 26 juni 2007 om 10:12
Moet even van me afschrijven, zit in een dip. Vraag me sterk af of dit wel goed komt, mijn relatie dan. We hebben elkaar op paiq leren kennen en ik heb een paar keer(3x) gechecked vanaf maandag vorige week, en elke keer is hij de avond van tevoren erop geweest, dus volgens mij zit hij er gezellig elke avond op, met andere vrouwen lullen, och wat mist hij me toch...:(. Jullie vragen je natuurlijk af wat we nog op paiq moeten dan als we een relatie hebben, maar mijn vriend heeft weinig vrienden en dit zijn zijn contacten, waar hij alleen een woordje mee wisselt af en toe, zegt hij... Dus ik blijf er ook gewoon op om mijn contacten te onderhouden...Maar het lijkt nu alsof hij een vervanging aan het zoeken is....
Ik heb veel relaties meegemaakt afgelopen 10 jaar, veel ervan zijn stuk gegaan omdat de man, óf naar zijn vorige vriendin terug ging, óf geen relatie met me wilde omdat ik kinderen had, óf alcohol in het spel, óf niet toe was aan een relatie.....öf ik had een man tegen wie ik vertelde wat ik allemaal leuk aan hem vond, slim, grappig, lief, enz. en dan zei die vent, oh, leuk, kan alleen niks terug bedenken voor jou....( erg leuk om te horen, not).( daar had ik dan wel al 3 maanden iets mee, incluis bed enzo).
Ik heb steeds hard moeten knokken, en dat ben ik beu, ik wil nu eens een man die hard voor míj knokt, die 200% voor me gaat, die voor me door het vuur gaat. Het enige dat ik wil is dat hij nu laat merken dat hij er voor me is, dat hij straks voor me deur staat en zegt dat ik het voor hem ben en dat hij me niet laat lopen....Dat alles goed komt.. Alleen helaas, wat doet hij? Hij gaat op paiq zitten chatten met andere vrouwen. Ik kan niet meer dames, ik ben op....
Ik heb veel relaties meegemaakt afgelopen 10 jaar, veel ervan zijn stuk gegaan omdat de man, óf naar zijn vorige vriendin terug ging, óf geen relatie met me wilde omdat ik kinderen had, óf alcohol in het spel, óf niet toe was aan een relatie.....öf ik had een man tegen wie ik vertelde wat ik allemaal leuk aan hem vond, slim, grappig, lief, enz. en dan zei die vent, oh, leuk, kan alleen niks terug bedenken voor jou....( erg leuk om te horen, not).( daar had ik dan wel al 3 maanden iets mee, incluis bed enzo).
Ik heb steeds hard moeten knokken, en dat ben ik beu, ik wil nu eens een man die hard voor míj knokt, die 200% voor me gaat, die voor me door het vuur gaat. Het enige dat ik wil is dat hij nu laat merken dat hij er voor me is, dat hij straks voor me deur staat en zegt dat ik het voor hem ben en dat hij me niet laat lopen....Dat alles goed komt.. Alleen helaas, wat doet hij? Hij gaat op paiq zitten chatten met andere vrouwen. Ik kan niet meer dames, ik ben op....
dinsdag 26 juni 2007 om 10:26
Ach Zowie toch.....kloten voor je zeg......ik voel met je mee! Wat is paiq eigenlijk? En als ik mijn mening mag geven, ja....ik vind het ook raar, dat jullie even geen contact hebben. En idd als hij jou mist dan zou je toch denken dat hij contact zoekt? Want tijd heeft hij wel, toch? Weet je zeker dat hij geen soortgelijke contacten met andere vrouwen heeft? Misschien is goed praten een optie voor jullie? Waarom een paar weken wachten, je hebt hem NU nodig toch!?
Ik weet hoe je je voelt meid.....schrijf maar van je af en houd je koppie erbij!! En probeer de kracht te vinden om je verstand meer te laten tellen dan je gevoel, dat is op dit moment echt even beter voor je...
Sterkte *;
Ik weet hoe je je voelt meid.....schrijf maar van je af en houd je koppie erbij!! En probeer de kracht te vinden om je verstand meer te laten tellen dan je gevoel, dat is op dit moment echt even beter voor je...
Sterkte *;
woensdag 27 juni 2007 om 23:39
Zowie, hoe gaat het nu?
Ik vraag me af, waaruit maak je op dat hij met andere vrouwen zit te chatten? Je zegt dat jullie beiden dat account hebben aangehouden omdat je daar contact kunt leggen met vrienden. Je vult misschien teveel voor hem in, misschien is hij helemaal niet met andere vrouwen aan het chatten, maar zoekt hij wat afleiding, omdat hij je mist?
Ik weet natuurlijk niet alle details, maar ik heb het idee dat jullie relatie nogal ingewikkeld in elkaar zit, doordat jullie beiden een geschiedenis hebben en misschien vooral jij. Je hebt waarschijnlijk een deuk opgelopen door eerdere teleurstellingen en daardoor denk je dat je het niet waard bent om positieve aandacht te krijgen van een man. Maar dat ben je dus wel.
Jij wilde rust en dat geeft hij je nu, maar misschien hoopte je dat hij je enorm zou gaan missen en de stilte zou doorbreken. In plaats daarvan zie je hem steeds op die site. Misschien mist hij je wel maar is hij ook te koppig om het te laten merken, toen jij 2 weken rust wilde, wilde hij ineens 4 weken, alsof hij wil 'winnen' ofzo.
Naar mijn idee zit jullie relatie niet echt gezond en volwassen in elkaar, het lijkt alsof je elkaar een beetje zit uit te testen. Probeer eens geen spelletjes te spelen en wees duidelijk en eerlijk naar elkaar, maar vooral volwassen.
Als je hem nu mist en je het idee hebt dat die 2 weken rust niet brengt wat je wilde, zeg hem dat dan gewoon. Zeg hem dat je hem mist en dat je bang bent dat hij zich vermaakt met andere vrouwen.
Ik weet niet wat deze relatie je waard is, maar begin eens met eerlijk te zijn naar elkaar. Loopt hij weg als je je echte gevoelens laat blijken, laat hem dan weglopen, dan kun je blijkbaar met hem geen normale relatie opbouwen.
En als je sterk genoeg bent kun je zelfs als hij weer terugkomt tegen hem zeggen 'hey, gezellig, ben je er weer, had je even ruimte voor jezelf nodig?'. En dan is het gewoon goed.
Probeer in te zien dat het leven niet om hem draait, maar om jou, jij doet waar jij je goed bij voelt en als hij eens wat kortaf doet omdat hij moe bent betekent dat absoluut niet dat hij je niet leuk meer vindt of dat jij niet leuk bent, dat heeft totaal niets met elkaar te maken.
Ik ben erachter dat ik steeds de verkeerde conclusies trek, wil hij een avond liever iets anders doen dan bij mij zijn (zelfs als we elkaar al tig keer hebben gezien) dan dacht ik dat hij niet genoeg moeite wilde doen, het niet belangrijk vond om bij mij te zijn en dat is dus de verkeerde conclusie, hij wil gewoon even liever iets anders doen of alleen zijn, niets meer en minder dan dat.
Ik vraag me af, waaruit maak je op dat hij met andere vrouwen zit te chatten? Je zegt dat jullie beiden dat account hebben aangehouden omdat je daar contact kunt leggen met vrienden. Je vult misschien teveel voor hem in, misschien is hij helemaal niet met andere vrouwen aan het chatten, maar zoekt hij wat afleiding, omdat hij je mist?
Ik weet natuurlijk niet alle details, maar ik heb het idee dat jullie relatie nogal ingewikkeld in elkaar zit, doordat jullie beiden een geschiedenis hebben en misschien vooral jij. Je hebt waarschijnlijk een deuk opgelopen door eerdere teleurstellingen en daardoor denk je dat je het niet waard bent om positieve aandacht te krijgen van een man. Maar dat ben je dus wel.
Jij wilde rust en dat geeft hij je nu, maar misschien hoopte je dat hij je enorm zou gaan missen en de stilte zou doorbreken. In plaats daarvan zie je hem steeds op die site. Misschien mist hij je wel maar is hij ook te koppig om het te laten merken, toen jij 2 weken rust wilde, wilde hij ineens 4 weken, alsof hij wil 'winnen' ofzo.
Naar mijn idee zit jullie relatie niet echt gezond en volwassen in elkaar, het lijkt alsof je elkaar een beetje zit uit te testen. Probeer eens geen spelletjes te spelen en wees duidelijk en eerlijk naar elkaar, maar vooral volwassen.
Als je hem nu mist en je het idee hebt dat die 2 weken rust niet brengt wat je wilde, zeg hem dat dan gewoon. Zeg hem dat je hem mist en dat je bang bent dat hij zich vermaakt met andere vrouwen.
Ik weet niet wat deze relatie je waard is, maar begin eens met eerlijk te zijn naar elkaar. Loopt hij weg als je je echte gevoelens laat blijken, laat hem dan weglopen, dan kun je blijkbaar met hem geen normale relatie opbouwen.
En als je sterk genoeg bent kun je zelfs als hij weer terugkomt tegen hem zeggen 'hey, gezellig, ben je er weer, had je even ruimte voor jezelf nodig?'. En dan is het gewoon goed.
Probeer in te zien dat het leven niet om hem draait, maar om jou, jij doet waar jij je goed bij voelt en als hij eens wat kortaf doet omdat hij moe bent betekent dat absoluut niet dat hij je niet leuk meer vindt of dat jij niet leuk bent, dat heeft totaal niets met elkaar te maken.
Ik ben erachter dat ik steeds de verkeerde conclusies trek, wil hij een avond liever iets anders doen dan bij mij zijn (zelfs als we elkaar al tig keer hebben gezien) dan dacht ik dat hij niet genoeg moeite wilde doen, het niet belangrijk vond om bij mij te zijn en dat is dus de verkeerde conclusie, hij wil gewoon even liever iets anders doen of alleen zijn, niets meer en minder dan dat.
zaterdag 30 juni 2007 om 15:47
Up voor Sunshine, hoe is het met je? Ben zelf ook erg druk geweest de afgelopen week en heb daardoor niet meer kunnen reageren. Heb ook weinig last gehad van mijn angsten en onzekerheden gelukkig.
Dankje dat je me erop wijst dat mijn vriend ook heel erg met mij boft en dat ik mezelf dat meer voor ogen zou moeten houden. Ik denk dat je daar wel een punt hebt. Ik moet me weer meer bewust worden van wat ik zelf in huis heb. Op de een of andere manier is mijn zelfvertrouwen gaandeweg de relatie enigszins geslonken. Terwijl ik absoluut niet kan zeggen dat dat aan zijn houding naar mij toe ligt. Waarschijnlijk vloeit dat voort uit mijn angsten, iedere keer als ik zo'n bui heb, realiseer ik me hoe kwetsbaar en klein ik ben omdat ik zoveel van hem hou en hem nooit meer kwijt wil...
@ Houvanjezelf:
ik wil nog even reageren (beter laat dan nooit) op wat je zei:
Gevoel kun je niet snappen.
Snappen doe je met je verstand, voelen kun je niet beredeneren.
Het gevoel wil je ergens voor behoeden. Dat is de positieve intentie.
Als jij vervolgens besluit dat het hinderlijk isom dat gevoel te hebben en de intentie vervolgens volkomen negeert, zal dat gevoel steeds terugkomen.
Ik zelf doe het als volgt:
Ik bedank het gevoel en vertel het dat ik snap waarom dat gevoel er is.
Dat ik zal opletten en proberen niet te doen waar het gevoel voor waarschuwt.
Daarmee ontstaat er rust en heeft het gevoel zijn werk gedaan.
Klinkt misschien vreemd, maar ik zou zeggen probeer het zelf ook eens. Wie weet hoe het bij jou uitpakt.
Ik zal dit de volgende keer zeker proberen, dank je voor de tip en het meedenken :R
Ik wil overigens wel zeggen dat jullie aanpak van jullie relatie op mij erg vrijblijvend overkomt.
Zoals jij hem laat omgaan met de situatie, dat hij kan komen en wegblijven wanneer hij wil, dwingt hem niet om zich te commiteren in de relatie.
Hij kan komen en gaan wanneer hem dat uitkomt.
Een relatie is ook dingen voor elkaar over hebben en niet alleen wanneer het jou uitkomt.
Als ik in een negatieve bui ben, schiet het bovenstaande ook wel eens door mijn hoofd. Ik snap dus ook wel dat het voor jou zo over komt. Toch is het weer niet zo zwart-wit te stellen. Ik heb hem nl wel gezegd dat hij kan komen en gaan wanneer hij wil, maar het is niet zo dat hij daar misbruik van maakt ofzo. Bij hem werkt 'dwang' gewoon averechts, dat zit gewoon in zijn karakter. Als er geen dwang achter zit, doet hij alles voor iedereen... Ik herken dat ook wel van mezelf, zo zit ik ook in elkaar. Hij is heel vaak hier bij mij of ik bij hem, meestal zien we elkaar maar 2 avonden in de week niet. Als hij hier is, draait hij gewoon in het gezin mee, kookt vaak, ruimt op, we gaan samen naar familie, etc etc.... Is de meeste tijd heel liefdevol naar mij toe, heel attent ook, maakt bijv voor mij een badje klaar met theelichtjes eromheen, haalt mijn favoriete snoep in huis, etc etc....Je zult wel denken, meid wat zeur je dan??? Nou ja, zoals ik al zei, ik weet zelf dat het irreëel is vaak, daarom houd ik er ook mijn mond over! Als hij in een week toevallig niet 2 maar 3 avonden voor zichzelf wil en ik daardoor in de onzekerheidsstress schiet, vind ik dat dat mijn probleem is en niet het zijne..... Ik moet er gewoon mee zien te dealen dat wij de komende jaren geen fulltime gezinnetje vormen, daar heb ik het het moeilijkst mee en dat is wat op die negatieve momenten heel sterk naar boven komt....
Liefs
Dankje dat je me erop wijst dat mijn vriend ook heel erg met mij boft en dat ik mezelf dat meer voor ogen zou moeten houden. Ik denk dat je daar wel een punt hebt. Ik moet me weer meer bewust worden van wat ik zelf in huis heb. Op de een of andere manier is mijn zelfvertrouwen gaandeweg de relatie enigszins geslonken. Terwijl ik absoluut niet kan zeggen dat dat aan zijn houding naar mij toe ligt. Waarschijnlijk vloeit dat voort uit mijn angsten, iedere keer als ik zo'n bui heb, realiseer ik me hoe kwetsbaar en klein ik ben omdat ik zoveel van hem hou en hem nooit meer kwijt wil...
@ Houvanjezelf:
ik wil nog even reageren (beter laat dan nooit) op wat je zei:
Gevoel kun je niet snappen.
Snappen doe je met je verstand, voelen kun je niet beredeneren.
Het gevoel wil je ergens voor behoeden. Dat is de positieve intentie.
Als jij vervolgens besluit dat het hinderlijk isom dat gevoel te hebben en de intentie vervolgens volkomen negeert, zal dat gevoel steeds terugkomen.
Ik zelf doe het als volgt:
Ik bedank het gevoel en vertel het dat ik snap waarom dat gevoel er is.
Dat ik zal opletten en proberen niet te doen waar het gevoel voor waarschuwt.
Daarmee ontstaat er rust en heeft het gevoel zijn werk gedaan.
Klinkt misschien vreemd, maar ik zou zeggen probeer het zelf ook eens. Wie weet hoe het bij jou uitpakt.
Ik zal dit de volgende keer zeker proberen, dank je voor de tip en het meedenken :R
Ik wil overigens wel zeggen dat jullie aanpak van jullie relatie op mij erg vrijblijvend overkomt.
Zoals jij hem laat omgaan met de situatie, dat hij kan komen en wegblijven wanneer hij wil, dwingt hem niet om zich te commiteren in de relatie.
Hij kan komen en gaan wanneer hem dat uitkomt.
Een relatie is ook dingen voor elkaar over hebben en niet alleen wanneer het jou uitkomt.
Als ik in een negatieve bui ben, schiet het bovenstaande ook wel eens door mijn hoofd. Ik snap dus ook wel dat het voor jou zo over komt. Toch is het weer niet zo zwart-wit te stellen. Ik heb hem nl wel gezegd dat hij kan komen en gaan wanneer hij wil, maar het is niet zo dat hij daar misbruik van maakt ofzo. Bij hem werkt 'dwang' gewoon averechts, dat zit gewoon in zijn karakter. Als er geen dwang achter zit, doet hij alles voor iedereen... Ik herken dat ook wel van mezelf, zo zit ik ook in elkaar. Hij is heel vaak hier bij mij of ik bij hem, meestal zien we elkaar maar 2 avonden in de week niet. Als hij hier is, draait hij gewoon in het gezin mee, kookt vaak, ruimt op, we gaan samen naar familie, etc etc.... Is de meeste tijd heel liefdevol naar mij toe, heel attent ook, maakt bijv voor mij een badje klaar met theelichtjes eromheen, haalt mijn favoriete snoep in huis, etc etc....Je zult wel denken, meid wat zeur je dan??? Nou ja, zoals ik al zei, ik weet zelf dat het irreëel is vaak, daarom houd ik er ook mijn mond over! Als hij in een week toevallig niet 2 maar 3 avonden voor zichzelf wil en ik daardoor in de onzekerheidsstress schiet, vind ik dat dat mijn probleem is en niet het zijne..... Ik moet er gewoon mee zien te dealen dat wij de komende jaren geen fulltime gezinnetje vormen, daar heb ik het het moeilijkst mee en dat is wat op die negatieve momenten heel sterk naar boven komt....
Liefs
zaterdag 30 juni 2007 om 22:10
Rose Rouge, ben nu even wat minder druk, maar voel me ook minder goed. Jouw eindzin formuleert eigenlijk wat ik ook voel en waar ik ook mee worstel. Het is al een gedoe om een vakantie te organiseren, ik heb er zelf op zich wel zin in, maar vriend heeft het steeds over elkaar ruimte geven en hij is bang dat het te lang zal zijn. Misschien heeft hij ook wel gelijk, maar ik wil er gewoon voor gaan en ik had vorig jaar niet dat gevoel alsof ik het gehad had, wat hij dus wel had.
Door andere omstandigheden wilde hij ook nog de plannen wijzigen en ik kan dat zo kort voor de vakantie niet meer goed handelen, raak een beetje in paniek, want ik wil gewoon rust en er niet meer over na hoeven denken hoe het anders kan. Hij doet een beetje alsof ik een paniekvogel ben, maar is het nou zo raar dat ik er niet tegen kan als er een week voor we weggaan ineens moet worden nagedacht hoe we de vakantie anders kunnen doen?
Ik heb mijn vriend ook verteld dat ik me niet goed voelde en hij reageerde wel lief. Hij heeft het enorm druk gehad en ook dat begint me op te breken, altijd maar rekening daarmee houden. Tegelijkertijd vind ik het ook vervelend voor hem en zou ik willen dat ik hem kon helpen. Ik had vandaag even het gevoel dat ik hem graag wilde zien, maar nu gaat het wel weer.
Mijn vriend komt nooit overdag bij mij, hij komt alleen als de kinderen al naar bed zijn, we eten dus ook nooit met zijn allen. Familiebezoek doen we soms, maar alleen bij speciale gelegenheden.
Verder is hij wel heel lief voor me en wil me echt graag aandacht geven, maar hij heeft het gewoon druk en dat zal ook nog wel even zo blijven.
Door andere omstandigheden wilde hij ook nog de plannen wijzigen en ik kan dat zo kort voor de vakantie niet meer goed handelen, raak een beetje in paniek, want ik wil gewoon rust en er niet meer over na hoeven denken hoe het anders kan. Hij doet een beetje alsof ik een paniekvogel ben, maar is het nou zo raar dat ik er niet tegen kan als er een week voor we weggaan ineens moet worden nagedacht hoe we de vakantie anders kunnen doen?
Ik heb mijn vriend ook verteld dat ik me niet goed voelde en hij reageerde wel lief. Hij heeft het enorm druk gehad en ook dat begint me op te breken, altijd maar rekening daarmee houden. Tegelijkertijd vind ik het ook vervelend voor hem en zou ik willen dat ik hem kon helpen. Ik had vandaag even het gevoel dat ik hem graag wilde zien, maar nu gaat het wel weer.
Mijn vriend komt nooit overdag bij mij, hij komt alleen als de kinderen al naar bed zijn, we eten dus ook nooit met zijn allen. Familiebezoek doen we soms, maar alleen bij speciale gelegenheden.
Verder is hij wel heel lief voor me en wil me echt graag aandacht geven, maar hij heeft het gewoon druk en dat zal ook nog wel even zo blijven.
zondag 1 juli 2007 om 10:37
Hey Sunshine, wat vervelend dat je niet zo lekker in je vel zit meid.... eigenlijk zou je al moeten genieten van de voorpret voor de vakantie, maar ik kan me voorstellen dat je dat niet kunt op deze manier. Het is niet leuk als je je steeds zorgen moet maken of het voor de ander wel leuk en niet te lang is. Ik had dat vorig jaar ook, maar dat is gelukkig 100% meegevallen, daarom heb ik dat dit jaar niet zo. We zijn wel maar 10 dagen geweest. Wij gaan ook eind van de week weg. Mij zo nu ook niemand moeten aankomen met veranderde vakantieplannen hoor! Ik ben niet zo flexibel wat zo'n dingen aangaat en zou ook paniekreacties vertonen. Snap ik helemaal dat je daar niet op zit te wachten.
Ook wat de drukte op zijn werk betreft, mijn vriend heeft periodes van heeeeel veel werken en periodes van veel vrij tussendoor. Ik heb er ook moeite mee als hij veel werkt omdat hij dan ook vaak bijna een week weg moet. Ook werkt hij dan veel 's avonds en 's nachts, dan kunnen we elkaar ook niet zien omdat ik overdag werk. Ik leef dan toe naar de rustigere periode, maar ik begrijp van jou dat het eigenlijk alleen maar druk druk druk is, dat lijkt me dan ook verschrikkelijk moeilijk voor je. Wat balen dat daar voorlopig nog geen eind aan lijkt te komen.....
sterkte :R
Ook wat de drukte op zijn werk betreft, mijn vriend heeft periodes van heeeeel veel werken en periodes van veel vrij tussendoor. Ik heb er ook moeite mee als hij veel werkt omdat hij dan ook vaak bijna een week weg moet. Ook werkt hij dan veel 's avonds en 's nachts, dan kunnen we elkaar ook niet zien omdat ik overdag werk. Ik leef dan toe naar de rustigere periode, maar ik begrijp van jou dat het eigenlijk alleen maar druk druk druk is, dat lijkt me dan ook verschrikkelijk moeilijk voor je. Wat balen dat daar voorlopig nog geen eind aan lijkt te komen.....
sterkte :R
zondag 1 juli 2007 om 11:59
Rose Rouge, wel lekker dat het vorig jaar bij jullie zo goed ging en dat je je nu minder druk maakt over de vakantie.
Met mij gaat het op dit moment even helemaal niet goed, ik voel me labiel en heb opgezette ogen van het huilen.
Mijn vriend deed gisteren aan de telefoon nogal bot en kon niet zeggen of we elkaar nog zouden zien deze week. Zijn zoon komt waarschijnlijk gewoon wel, maar hij zegt dat hij geen tijd heeft om een hele avond met mij op de bank te zitten. Alsof ik dat per sé wil. Als we 's avonds op de bank zitten, dan is het omdat hij te moe is voor iets anders, wat ik overigens niet erg vindt, ik vind het al prima om bij elkaar te zijn.
Ik gaf alleen maar aan dat ik het wel fijn zou vinden om elkaar nog even te zien en toen kreeg ik een hele preek over me heen dat ik niet moeilijk moest gaan doen en dat hij geen zin in ruzie had.
Ik voelde me al niet geweldig, ik heb sinds deze week weer last van een ontsteking, ben daarvoor ook ziek thuis, sinds ik dit heb heb ik hem nog niet gezien en hij wil dus ook niet zeggen of we elkaar nog zien deze week. Door die ontsteking moet ik echt rustig aan doen en kost alles me veel energie. Op zich red ik me wel, maar ik had het fijn gevonden als hij ook even aandacht voor mij had gehad. Ik voel me nu echt beroerd, heb hartkloppingen en weet niet meer wat ik moet doen en wat ik tegen hem moet zeggen.
Ik maak me ook zorgen dat die ontsteking steeds weer terugkomt en de medicijnen die ik voorgeschreven heb gekregen zijn voor mij ook weer niet echt gezond, dus ik hoop dat ik het allemaal red met inpakken voor de vakantie.
Ik vond het gewoon kleinerend zoals hij gisteren tegen me deed.
Het lijkt wel alsof we veel overeenkomsten hebben, ook met het werken. Ik heb er voor een kortere periode niet zo'n moeite mee, maar dit duurt nu eigenlijk al het hele jaar en het begint me een beetje op te breken, steeds maar begrip tonen. Nu met die ontsteking zou ik het fijn vinden als hij er ook even voor mij zou kunnen zijn. En ik vraag echt maar heel weinig, alleen maar elkaar even zien zodat hij me even een knuffel kan geven.
Met mij gaat het op dit moment even helemaal niet goed, ik voel me labiel en heb opgezette ogen van het huilen.
Mijn vriend deed gisteren aan de telefoon nogal bot en kon niet zeggen of we elkaar nog zouden zien deze week. Zijn zoon komt waarschijnlijk gewoon wel, maar hij zegt dat hij geen tijd heeft om een hele avond met mij op de bank te zitten. Alsof ik dat per sé wil. Als we 's avonds op de bank zitten, dan is het omdat hij te moe is voor iets anders, wat ik overigens niet erg vindt, ik vind het al prima om bij elkaar te zijn.
Ik gaf alleen maar aan dat ik het wel fijn zou vinden om elkaar nog even te zien en toen kreeg ik een hele preek over me heen dat ik niet moeilijk moest gaan doen en dat hij geen zin in ruzie had.
Ik voelde me al niet geweldig, ik heb sinds deze week weer last van een ontsteking, ben daarvoor ook ziek thuis, sinds ik dit heb heb ik hem nog niet gezien en hij wil dus ook niet zeggen of we elkaar nog zien deze week. Door die ontsteking moet ik echt rustig aan doen en kost alles me veel energie. Op zich red ik me wel, maar ik had het fijn gevonden als hij ook even aandacht voor mij had gehad. Ik voel me nu echt beroerd, heb hartkloppingen en weet niet meer wat ik moet doen en wat ik tegen hem moet zeggen.
Ik maak me ook zorgen dat die ontsteking steeds weer terugkomt en de medicijnen die ik voorgeschreven heb gekregen zijn voor mij ook weer niet echt gezond, dus ik hoop dat ik het allemaal red met inpakken voor de vakantie.
Ik vond het gewoon kleinerend zoals hij gisteren tegen me deed.
Het lijkt wel alsof we veel overeenkomsten hebben, ook met het werken. Ik heb er voor een kortere periode niet zo'n moeite mee, maar dit duurt nu eigenlijk al het hele jaar en het begint me een beetje op te breken, steeds maar begrip tonen. Nu met die ontsteking zou ik het fijn vinden als hij er ook even voor mij zou kunnen zijn. En ik vraag echt maar heel weinig, alleen maar elkaar even zien zodat hij me even een knuffel kan geven.
zondag 1 juli 2007 om 14:30
He Sunshine,
Kloten dat je je zo beroerd voelt.
Ik herken veel in je verhaal en zit in bijna dezelfde situatie. Heb jij ook het gevoel dat je veel meer in je relatie moet investeren? En je vriend heeft het zo druk op zijn werk? Kwestie van prioriteiten vind ik, als jij hem nodig bent mag je best verwachten van hem dat hij even tijd voor je maakt! En hij komt alleen als de kids op bed liggen? Alleen de lusten niet de lasten? Dat komt dan als eerste bij me op, sorry! Maar het gaat er natuurlijk om hoe jij je daar bij voelt! Als jij er vrede mee kan hebben dan is er niets aan de hand natuurlijk....Ik geef toe, ik denk niet heel positief over mannen in het algemeen. Heb vaak het gevoel, van alleen te kiezen voor het ''leuke'' van een relatie en als het ingewikkeld wordt gaan ze zich verschuilen achter ''druk op het werk,ed''. En dan bedoel ik met name de relatie soort van ons. Twee gezinnen situatie! Dat is zo wie zo al moeilijker om dat allemaal in stand te houden. Doet je vriend uberhaupt wel moeite om een goed contact met je kids te krijgen? Steekt hij er tijd en energie in? Of heeft hij alleen belangstelling voor mama!?
Ik kom waarschijnlijk negatief over, maar ook ik zit in een relatie dipje.....sorry.....sterkte meid met die o zo verdomde gevoelens.
Kloten dat je je zo beroerd voelt.
Ik herken veel in je verhaal en zit in bijna dezelfde situatie. Heb jij ook het gevoel dat je veel meer in je relatie moet investeren? En je vriend heeft het zo druk op zijn werk? Kwestie van prioriteiten vind ik, als jij hem nodig bent mag je best verwachten van hem dat hij even tijd voor je maakt! En hij komt alleen als de kids op bed liggen? Alleen de lusten niet de lasten? Dat komt dan als eerste bij me op, sorry! Maar het gaat er natuurlijk om hoe jij je daar bij voelt! Als jij er vrede mee kan hebben dan is er niets aan de hand natuurlijk....Ik geef toe, ik denk niet heel positief over mannen in het algemeen. Heb vaak het gevoel, van alleen te kiezen voor het ''leuke'' van een relatie en als het ingewikkeld wordt gaan ze zich verschuilen achter ''druk op het werk,ed''. En dan bedoel ik met name de relatie soort van ons. Twee gezinnen situatie! Dat is zo wie zo al moeilijker om dat allemaal in stand te houden. Doet je vriend uberhaupt wel moeite om een goed contact met je kids te krijgen? Steekt hij er tijd en energie in? Of heeft hij alleen belangstelling voor mama!?
Ik kom waarschijnlijk negatief over, maar ook ik zit in een relatie dipje.....sorry.....sterkte meid met die o zo verdomde gevoelens.
zondag 1 juli 2007 om 16:26
Sunshine meisje, ik zit zelf bijna te janken door jouw relaas.... wat rottig voor je, wat moet je je in de steek gelaten voelen nu. Wat jammer dat hij niet in staat is zich in jou in te leven, je vraagt inderdaad niet veel in mijn ogen, maar heb je hem dat wel duidelijk gemaakt? Dat je al blij bent met een bezoekje van een uurtje en een dikke knuffel om even je batterijtje op te laden? Ik heb ook wel zo'n situatie gehad dat ik mij door hem in de steek gelaten voelde, maar nadat we het uitgesproken hadden bleek dat ik gewoon niet duidelijk was geweest. Ik had zoiets van: als ik zeg dat ik me shit voel, snap je toch wel dat ik je even nodig heb? Bij veel mannen is dat echter niet genoeg, die snappen die signalen niet allemaal, hij heeft mij dan ook gevraagd duidelijk aan te geven als ik gewoon een knuffel of hulp nodig heb, zodat hij ook weet wat ik van hem verwacht.
Pas je wel op met je gezondheid, meisje? Ik hoop niet dat je jezelf en jouw eigen gevoelens teveel wegcijfert en daardoor deze lichamelijke klachten krijgt.... ik vind het heel lief dat je door wat je vriend heeft meegemaakt (en nog meemaakt) zoveel begrip voor hem probeert op te brengen, maar jij bent er ook nog! Jij bent ook belangrijk, en als jij hem eens een keer nodig hebt zou je niet het gevoel moeten krijgen dat je 'lastig' gevonden wordt!
sterkte
Pas je wel op met je gezondheid, meisje? Ik hoop niet dat je jezelf en jouw eigen gevoelens teveel wegcijfert en daardoor deze lichamelijke klachten krijgt.... ik vind het heel lief dat je door wat je vriend heeft meegemaakt (en nog meemaakt) zoveel begrip voor hem probeert op te brengen, maar jij bent er ook nog! Jij bent ook belangrijk, en als jij hem eens een keer nodig hebt zou je niet het gevoel moeten krijgen dat je 'lastig' gevonden wordt!
sterkte
zondag 1 juli 2007 om 23:49
Tessy, ik heb op zich wel het gevoel dat mijn vriend ook in de relatie investeert, maar hij is ook erg op zichzelf gericht en soms lijkt het allemaal vooral te gaan om wat HIJ wil. Ik vind het niet zo erg dat hij komt als de kinderen op bed liggen, want dat voorkomt voor mij ook stress. Mijn kids hebben er moeite mee als hij er is, vooral mijn zoon heeft vanaf het begin moeite met een man in huis, want eerst was hij dat min of meer. Mijn vriend investeert verder ook niet echt in de kids, hij komt wel op verjaardagen, maar hij heeft gewoon minder met jongere kids (had hij ook met zijn eigen kids toen ze jonger waren volgens mij). Hij maakt wel grapjes met ze enzo, maar er is gewoon niet echt een band.
Vervelend dat je je ook zo rot voelt, gaat het bij jullie niet zo lekker op het moment? Veel sterkte in elk geval!
Rose Rouge, het gaat gelukkig wel iets beter. Ik heb hem gewoon opgebeld en gezegd wat me dwars zat. Zoals ik al een beetje verwachtte ontstond er een knallende ruzie. Hij had dus niet meegekregen dat ik weer last had van die ontsteking (ik heb hem uitgebreid hierover verteld en dat ik niet kon werken, welke medicijnen ik voorgeschreven had gekregen etc.), maar het was niet tot hem doorgedrongen dat het weer zo erg was.
Je raakt wel een beetje de spijker op z'n kop, want hij had ook inderdaad niet begrepen dat ik mede vanwege die ontsteking en mijn bezorgdheid hierover behoefte had aan een knuffel, toen hij dat uiteindelijk in de gaten kreeg vond hij het ook geen probleem als ik daarvoor wilde langskomen.
Hij heeft het zo mega druk gehad, dus ik kan me er wel iets bij voorstellen, maar ik heb hem ook gezegd dat het alleen maar om hem lijkt te draaien. Ik kan een heleboel begrijpen, maar inderdaad, ik ben er ook nog. Hij heeft het wel heel druk, maar voor een deel heb ik ook het idee dat hij vlucht in zijn werk.
Vervelend dat je je ook zo rot voelt, gaat het bij jullie niet zo lekker op het moment? Veel sterkte in elk geval!
Rose Rouge, het gaat gelukkig wel iets beter. Ik heb hem gewoon opgebeld en gezegd wat me dwars zat. Zoals ik al een beetje verwachtte ontstond er een knallende ruzie. Hij had dus niet meegekregen dat ik weer last had van die ontsteking (ik heb hem uitgebreid hierover verteld en dat ik niet kon werken, welke medicijnen ik voorgeschreven had gekregen etc.), maar het was niet tot hem doorgedrongen dat het weer zo erg was.
Je raakt wel een beetje de spijker op z'n kop, want hij had ook inderdaad niet begrepen dat ik mede vanwege die ontsteking en mijn bezorgdheid hierover behoefte had aan een knuffel, toen hij dat uiteindelijk in de gaten kreeg vond hij het ook geen probleem als ik daarvoor wilde langskomen.
Hij heeft het zo mega druk gehad, dus ik kan me er wel iets bij voorstellen, maar ik heb hem ook gezegd dat het alleen maar om hem lijkt te draaien. Ik kan een heleboel begrijpen, maar inderdaad, ik ben er ook nog. Hij heeft het wel heel druk, maar voor een deel heb ik ook het idee dat hij vlucht in zijn werk.
maandag 2 juli 2007 om 01:08
Toch nog weer een ruzie gehad aan de telefoon, hij wil me pas zien als zijn werk af is en hij weet niet wanneer dat is.
Hij zegt dat als ik alles gewoon accepteer en niet moeilijk doe, dat er dan niets aan de hand is. Misschien ligt het aan mij, maar ik word daar zo ontzettend kwaad om als hij dat zegt, ik kan dan niet zeggen 'oké, da's goed', want het is toch niet eerlijk om zoiets te vragen.
Op het eind zei hij dat als het zo doorging hij wel alleen met zijn zoon op vakantie zou gaan.
Ik voel me op de één of andere manier in een positie waarbij ik geen kant op kan. Ik voel me ongelukkig door hoe de dingen nu gaan, het rekening houden met hem en zijn problemen en verdriet. Aan de andere kant moet ik er ook niet aan denken om het uit te maken, want ik wil ook niet zonder hem.
Ik heb zo het gevoel dat wat ik wil niet belangrijk is.
Hij wist zelfs niet eens meer waar de ontsteking zit, terwijl ik daar al een jaar last van heb. Misschien kinderachtig, maar het maakt dat ik het gevoel krijg dat hij niet echt naar me luistert en 'mijn dingen' niet belangrijk vindt.
Hij zegt dat als ik alles gewoon accepteer en niet moeilijk doe, dat er dan niets aan de hand is. Misschien ligt het aan mij, maar ik word daar zo ontzettend kwaad om als hij dat zegt, ik kan dan niet zeggen 'oké, da's goed', want het is toch niet eerlijk om zoiets te vragen.
Op het eind zei hij dat als het zo doorging hij wel alleen met zijn zoon op vakantie zou gaan.
Ik voel me op de één of andere manier in een positie waarbij ik geen kant op kan. Ik voel me ongelukkig door hoe de dingen nu gaan, het rekening houden met hem en zijn problemen en verdriet. Aan de andere kant moet ik er ook niet aan denken om het uit te maken, want ik wil ook niet zonder hem.
Ik heb zo het gevoel dat wat ik wil niet belangrijk is.
Hij wist zelfs niet eens meer waar de ontsteking zit, terwijl ik daar al een jaar last van heb. Misschien kinderachtig, maar het maakt dat ik het gevoel krijg dat hij niet echt naar me luistert en 'mijn dingen' niet belangrijk vindt.
maandag 2 juli 2007 om 16:11
Ik heb mijn vriend een brief geschreven en uitgelegd dat ik door de stress rond de vakantie (hij blijkt geen geld te hebben en doet een week vantevoren een voorstel om de vakantie anders in te vullen) me niet goed voel en het enige wat ik wil is hem even zien en niet al die toestanden door de telefoon bespreken. Ik begrijp niet waarom hij niet een half uurtje daarvoor vrij kan maken, zodat we elkaar even een knuffel kunnen geven en we elkaar het gevoel kunnen geven dat het allemaal wel weer goedkomt.
Hij belde me gisteren zelfs terwijl ik bij vrienden was (wist hij) om iets te vragen en begon weer over zijn geldproblemen, is het dan zo gek dat ik er helemaal gek van word en in paniek raak?
Ik heb hem ook nog gebeld en gevraagd waarom hij me niet wil zien en ik was helemaal overstuur en nu heeft hij gezegd dat hij vanavond komt, maar ik durf er niet op te rekenen.
Ik weet dat ik beter niet in paniek kan raken, maar het is me gewoon allemaal even teveel.
Hij belde me gisteren zelfs terwijl ik bij vrienden was (wist hij) om iets te vragen en begon weer over zijn geldproblemen, is het dan zo gek dat ik er helemaal gek van word en in paniek raak?
Ik heb hem ook nog gebeld en gevraagd waarom hij me niet wil zien en ik was helemaal overstuur en nu heeft hij gezegd dat hij vanavond komt, maar ik durf er niet op te rekenen.
Ik weet dat ik beter niet in paniek kan raken, maar het is me gewoon allemaal even teveel.
maandag 2 juli 2007 om 17:08
Sunshine, ik kan me goed voorstellen dat je hier niet blij van wordt, en het je allemaal even te veel is.
Het zal wel zo zijn dat hij erg last heeft van pre-vakantiestress, zeker als hij er eigenlijk de financiën niet voor heeft, en natuurlijk extra veel druk op het werk, maar dan nog is dat geen rechtvaardiging om helemaal geen rekening te houden met jouw gevoelens. Goed dat je het op papier hebt gezet en hij toch komt vanavond. Probeer hem rustig uit te leggen wat dit met jou doet, ga niet te veel in de aanval want dan gooit hij misschien helemaal de kont tegen de krib en komt je vakantie helemaal op losse schroeven te staan, waar je later dan misschien weer spijt van krijgt. Je hebt behoefte aan een lange knuffel en de bevestiging dat alles goed komt, het lijkt me het beste om je daar vanavond dan ook op te concentreren.
Sterkte *;
Het zal wel zo zijn dat hij erg last heeft van pre-vakantiestress, zeker als hij er eigenlijk de financiën niet voor heeft, en natuurlijk extra veel druk op het werk, maar dan nog is dat geen rechtvaardiging om helemaal geen rekening te houden met jouw gevoelens. Goed dat je het op papier hebt gezet en hij toch komt vanavond. Probeer hem rustig uit te leggen wat dit met jou doet, ga niet te veel in de aanval want dan gooit hij misschien helemaal de kont tegen de krib en komt je vakantie helemaal op losse schroeven te staan, waar je later dan misschien weer spijt van krijgt. Je hebt behoefte aan een lange knuffel en de bevestiging dat alles goed komt, het lijkt me het beste om je daar vanavond dan ook op te concentreren.
Sterkte *;
maandag 2 juli 2007 om 22:00
Rose Rouge, het gaat gelukkig weer een stuk beter, ik heb ook veel aan je reactie gehad en inderdaad geprobeerd duidelijk te maken dat ik hem alleen wilde zien voor een knuffel en om zonder telefoon te kunnen praten. Op een gegeven moment zei hij ook 'ja, dat heb je nu al 300 keer gezegd', haha, dus het is wel overgekomen.
Het probleem was denk ik ook vooral dat hij geen begrip had voor mijn paniek en ik ga dan maar door en door, omdat ik dat begrip wel wil hebben. Ik wil eigenlijk gewoon dat hij zegt dat hij het rot voor me vindt en zijn best zal doen om elkaar te zien, i.p.v. zo vaag te doen.
Hij zei nu ook 'ja, het is toch logisch dat we elkaar nog zouden zien', maar ja, als ik niet weet wanneer dan raak ik lichtelijk in paniek en zeker na zo'n gedoe met die vakantie.
Ik zie het nu in elk geval wel weer meer zitten.
We hebben het nu over eventueel eerst een vakantie met de kids en dan daarna nog samen. Jullie gaan ook korter met de kids toch? Ga je dan later nog een keer met z'n tweeën? Gaan jouw kids ook nog met hun vader weg?
Het probleem was denk ik ook vooral dat hij geen begrip had voor mijn paniek en ik ga dan maar door en door, omdat ik dat begrip wel wil hebben. Ik wil eigenlijk gewoon dat hij zegt dat hij het rot voor me vindt en zijn best zal doen om elkaar te zien, i.p.v. zo vaag te doen.
Hij zei nu ook 'ja, het is toch logisch dat we elkaar nog zouden zien', maar ja, als ik niet weet wanneer dan raak ik lichtelijk in paniek en zeker na zo'n gedoe met die vakantie.
Ik zie het nu in elk geval wel weer meer zitten.
We hebben het nu over eventueel eerst een vakantie met de kids en dan daarna nog samen. Jullie gaan ook korter met de kids toch? Ga je dan later nog een keer met z'n tweeën? Gaan jouw kids ook nog met hun vader weg?
