Relaties
alle pijlers
Irreële angsten
maandag 18 juni 2007 om 10:48
Op de één of andere manier lukt het me niet goed om hier vanaf te komen. Het lijkt alsof mijn gevoel en verstand twee hele verschillende kanten opgaan. Zo ben ik een heel zelfstandig type, kan veel zelf, ook op technisch/klus gebied, vind het heerlijk om alleen te zijn op zijn tijd, heb een goede baan, heb een goede band met mijn kinderen en heb het niet heel moeilijk met ze ondanks dat ik alleenstaande ouder ben. Ben verder ook heel nuchter, vind ook niet dat relaties volgens een bepaalde norm moeten verlopen. Maar dan toch...
Heeft mijn vriend even wat minder tijd voor me, of hij zegt dat hij graag tijd alleen wil brengen met zijn kind, wat ik volkomen begrijpelijk vindt, dan kan ik zo'n diepe angst voelen of een gevoel afgewezen te worden. Soms merkt mijn vriend ook mijn paniek en dan ben ik weer bang dat hij het daar benauwd van krijgt, oftewel angst bovenop de angst die ik al had.
Ik ben al (jaren) in therapie en het gaat steeds beter, maar op dit moment heb ik even een terugval en ik word er zo moe van.
Herkent iemand dit of heeft iemand tips of een opbeurend berichtje?
Heeft mijn vriend even wat minder tijd voor me, of hij zegt dat hij graag tijd alleen wil brengen met zijn kind, wat ik volkomen begrijpelijk vindt, dan kan ik zo'n diepe angst voelen of een gevoel afgewezen te worden. Soms merkt mijn vriend ook mijn paniek en dan ben ik weer bang dat hij het daar benauwd van krijgt, oftewel angst bovenop de angst die ik al had.
Ik ben al (jaren) in therapie en het gaat steeds beter, maar op dit moment heb ik even een terugval en ik word er zo moe van.
Herkent iemand dit of heeft iemand tips of een opbeurend berichtje?
woensdag 8 augustus 2007 om 22:14
Het helpt inderdaad wel om me te realiseren dat mijn rotgevoel niet zozeer met mijn vriend te maken heeft, maar meer met mijn verleden.
Ik was in mijn eerste relatie nogal claimerig, maar mijn ex gaf daar gehoor aan en ging dus ook steeds minder dingen voor zichzelf doen, omdat ik daar niet tegen kon. Uiteindelijk veranderde ik en vond ik het juist moeilijk dat hij geen eigen dingen meer had, hij ging dus meer aan mij hangen. Ik heb bij hem nooit echt dat angstige gevoel gehad, ik ben op mijn huidige vriend ook veel gekker, maar die zou het ook echt niet pikken als ik hem dingen zou 'verbieden' en daar ben ik alleen maar blij om, want uiteindelijk heb ik die duidelijkheid ook nodig, het is tenslotte voor een groot deel mijn probleem.
Ik heb wel kort iets met een getrouwde man gehad die het na zijn vakantie per mail heeft uitgemaakt en ook daarvoor ineens afstandelijker ging doen, ik ben dus net als jij erg gevoelig voor afstandelijk gedrag. Ook als mijn vriend chagrijnig is of bot doet kan ik daar de tranen van in de ogen krijgen.
Maar het gaat dus wel steeds beter. Je moet denk ik gewoon denken 'ach, hij heeft gewoon een pesthumeur', maar als hij echt rot tegen je doet, dan kun je dat gerust zeggen natuurlijk, doe ik ook steeds meer hoor, terwijl ik het eerder maar gewoon over me heen liet komen.
Mijn vriend reageerde laatst ook erg geirriteerd doordat ik iets niet snapte, zo van, 'ben ik nou zo intelligent dan of ben jij zo dom' en dat gaat voor mij wel over de grens, dus ik zeg dan ook dat hij toch niet zo lullig hoeft te doen. HIj doet het niet vaak hoor, maar het sluipt er zo gemakkelijk in en als je er nooit iets van zegt kan het ook een gewoonte worden.
Ik was in mijn eerste relatie nogal claimerig, maar mijn ex gaf daar gehoor aan en ging dus ook steeds minder dingen voor zichzelf doen, omdat ik daar niet tegen kon. Uiteindelijk veranderde ik en vond ik het juist moeilijk dat hij geen eigen dingen meer had, hij ging dus meer aan mij hangen. Ik heb bij hem nooit echt dat angstige gevoel gehad, ik ben op mijn huidige vriend ook veel gekker, maar die zou het ook echt niet pikken als ik hem dingen zou 'verbieden' en daar ben ik alleen maar blij om, want uiteindelijk heb ik die duidelijkheid ook nodig, het is tenslotte voor een groot deel mijn probleem.
Ik heb wel kort iets met een getrouwde man gehad die het na zijn vakantie per mail heeft uitgemaakt en ook daarvoor ineens afstandelijker ging doen, ik ben dus net als jij erg gevoelig voor afstandelijk gedrag. Ook als mijn vriend chagrijnig is of bot doet kan ik daar de tranen van in de ogen krijgen.
Maar het gaat dus wel steeds beter. Je moet denk ik gewoon denken 'ach, hij heeft gewoon een pesthumeur', maar als hij echt rot tegen je doet, dan kun je dat gerust zeggen natuurlijk, doe ik ook steeds meer hoor, terwijl ik het eerder maar gewoon over me heen liet komen.
Mijn vriend reageerde laatst ook erg geirriteerd doordat ik iets niet snapte, zo van, 'ben ik nou zo intelligent dan of ben jij zo dom' en dat gaat voor mij wel over de grens, dus ik zeg dan ook dat hij toch niet zo lullig hoeft te doen. HIj doet het niet vaak hoor, maar het sluipt er zo gemakkelijk in en als je er nooit iets van zegt kan het ook een gewoonte worden.
vrijdag 10 augustus 2007 om 10:57
Je hebt gelijk, als het me te gortig wordt, ga ik er ook echt wat van zeggen. Dit moet echt geen gewoonte worden, daar pas ik voor. Ik heb met de jaren een prima zelfvertrouwen opgebouwd en dat laat ik me door niemand meer afnemen! Maar meestal is hij sowieso heel lief voor me. Ik mis wel de roze wolk en het romantische gevoel van de eerste tijd van de relatie, heb jij dat ook? We zijn nu meer dan 2 jaar bij elkaar en het is natuurlijk logisch dat dat er een beetje vanaf gaat, maar jammer vind ik het wel. Zou het niet heerlijk zijn als je met je partner in die gelukzalige roes van in het begin kon blijven zitten? Nou is dat bij jullie waarschijnlijk heel abrupt gegaan, door wat je vriend heeft meegemaakt? Ik weet ook eigenlijk niet waarom ik hier nu over begin, ik voel me gewoon een beetje raar de laatste tijd, beetje vlak in mijn gevoel, ben ik niet van mezelf gewend in deze relatie. Zal wel weer overgaan. Hoop ik.
Met rennen gaat het goed trouwens, ben nu 7 keer wezen rennen in de laatste 2 weken en merk al goede vooruitgang, dat geeft wel moed om door te gaan. Ik vind het ook echt leuk en het geeft een lekker gevoel, had ik nooit verwacht, ik had altijd een hekel aan rennen. Ik hoop dat dit zo blijft, dan heb ik er een leuke hobby bij en word ik ook nog lichamelijk sterker en fitter. En als prettige bijkomstigheid kan ik mijn lijf misschien op deze manier strak houden, ik ga immers ook al hard richting die akelige 40.... en dan schijnt alles toch wat slapper te worden en te gaan hangen enzo...
Alles goed met jou? Ik vind trouwens dat we wel heel veel overeenkomsten hebben, grappig is dat. Jammer dat we elkaar niet irl kennen, ben wel benieuwd naar je geworden.
Met rennen gaat het goed trouwens, ben nu 7 keer wezen rennen in de laatste 2 weken en merk al goede vooruitgang, dat geeft wel moed om door te gaan. Ik vind het ook echt leuk en het geeft een lekker gevoel, had ik nooit verwacht, ik had altijd een hekel aan rennen. Ik hoop dat dit zo blijft, dan heb ik er een leuke hobby bij en word ik ook nog lichamelijk sterker en fitter. En als prettige bijkomstigheid kan ik mijn lijf misschien op deze manier strak houden, ik ga immers ook al hard richting die akelige 40.... en dan schijnt alles toch wat slapper te worden en te gaan hangen enzo...
Alles goed met jou? Ik vind trouwens dat we wel heel veel overeenkomsten hebben, grappig is dat. Jammer dat we elkaar niet irl kennen, ben wel benieuwd naar je geworden.
maandag 13 augustus 2007 om 14:47
Rose Rouge, ik was een weekend weg, vandaar dat ik zo laat reageer. Het geweldige verliefde gevoel van het begin is inderdaad verdwenen en dat vind ik ook wel eens jammer. Je hebt gelijk dat het bij ons sowieso vrij snel anders werd, door wat er gebeurd is, maar het heeft ons ook dichter bij elkaar gebracht op een andere manier. We kunnen trouwens nog steeds wel elkaars handen vasthouden op een terrasje en zijn erg knuffelig, maar ik heb ook wel eens het idee dat ik nog wel verliefde buien heb en mijn vriend wat minder. Maar ik merk wel dat hij van me houdt en dat is me ook wat waard. Merk jij ook dat het nu meer is overgegaan in houden van, of voelt het echt vlak? Hoe doet je vriend nu, geeft hij aan dat hij blij is om je te zien etc.?
Mijn vriend kan nog wel eens van stemming wisselen, als hij moe is doet hij ook heel anders en dan voelt het alsof ik hem maar een beetje moet laten. Ik vind dat wel eens lastig, maar er is dan echt helemaal niets aan de hand, hij is gewoon moe en stil. Hij vertelt ook open over zijn vorige relatie en negatieve dingen die gebeurd zijn en dan kan ik echt angstig worden dat het bij ons ook zal gebeuren. Terwijl ik in de relatie met mijn ex ook heel anders was dan nu met mijn vriend, het is gewoon niet met elkaar te vergelijken.
Voel je je nog steeds wat vlak in je gevoel voor je vriend of gaat het iets beter? Ik ben daar bij mezelf ook van geschrokken en was dan verdrietig dat ik me niet nog helemaal verliefd voelde, het voelde alsof het niet klopte, maar ik heb moeten leren dat de gevoelens niet steeds heel heftig hoeven zijn en dat je soms ook bij elkaar bent en dan ieder met je ding bezig en zelfs langs elkaar heen loopt zonder elkaar bewust te zien of even aan te raken. Misschien is dat ook wat je bedoelt? Ik kon daar wel door van slag raken en was ook bang dat het niet goed meer zat.
Ik voel me nu ook wel wat labiel en emotioneel, ik leer nu om wat minder op mijn vriend gefocussed te zijn en dat het gewoon goed is als je allebei moe bent en je gaat laat naar bed en je hebt al de hele avond naast elkaar op de bank gezeten (en een heel weekend samen doorgebracht), om dan elkaar een kus te geven en te gaan slapen, dus niet meer uitgebreid knuffelen of met elkaar praten.
Ik vind dat nog wel een probleem, dat ik daar zo labiel in kan zijn en ook met die dagen dat ik alleen ben me zo rot kan voelen.
Heb jij ook dat je je zo rot kunt voelen zonder dat je er echt een pijl op kan trekken wat er nou aan de hand is?
Het kan ook iets zijn wat mijn vriend heeft gezegd waar ik dan over pieker, of zijn houding naar mij toe (terwijl hij gewoon moe is)
Fijn trouwens dat het hardlopen zo goed gaat, ik wil mijn figuur ook wel graag strak houden, maar ben nogal lui, maar ik zou er echt wel graag iets aan willen doen. Ik ben tevreden met mijn figuur en mijn vriend ook, maar mijn buikje zou wat strakker kunnen. Maar ach, echt dramatisch is het niet.
Mijn vriend kan nog wel eens van stemming wisselen, als hij moe is doet hij ook heel anders en dan voelt het alsof ik hem maar een beetje moet laten. Ik vind dat wel eens lastig, maar er is dan echt helemaal niets aan de hand, hij is gewoon moe en stil. Hij vertelt ook open over zijn vorige relatie en negatieve dingen die gebeurd zijn en dan kan ik echt angstig worden dat het bij ons ook zal gebeuren. Terwijl ik in de relatie met mijn ex ook heel anders was dan nu met mijn vriend, het is gewoon niet met elkaar te vergelijken.
Voel je je nog steeds wat vlak in je gevoel voor je vriend of gaat het iets beter? Ik ben daar bij mezelf ook van geschrokken en was dan verdrietig dat ik me niet nog helemaal verliefd voelde, het voelde alsof het niet klopte, maar ik heb moeten leren dat de gevoelens niet steeds heel heftig hoeven zijn en dat je soms ook bij elkaar bent en dan ieder met je ding bezig en zelfs langs elkaar heen loopt zonder elkaar bewust te zien of even aan te raken. Misschien is dat ook wat je bedoelt? Ik kon daar wel door van slag raken en was ook bang dat het niet goed meer zat.
Ik voel me nu ook wel wat labiel en emotioneel, ik leer nu om wat minder op mijn vriend gefocussed te zijn en dat het gewoon goed is als je allebei moe bent en je gaat laat naar bed en je hebt al de hele avond naast elkaar op de bank gezeten (en een heel weekend samen doorgebracht), om dan elkaar een kus te geven en te gaan slapen, dus niet meer uitgebreid knuffelen of met elkaar praten.
Ik vind dat nog wel een probleem, dat ik daar zo labiel in kan zijn en ook met die dagen dat ik alleen ben me zo rot kan voelen.
Heb jij ook dat je je zo rot kunt voelen zonder dat je er echt een pijl op kan trekken wat er nou aan de hand is?
Het kan ook iets zijn wat mijn vriend heeft gezegd waar ik dan over pieker, of zijn houding naar mij toe (terwijl hij gewoon moe is)
Fijn trouwens dat het hardlopen zo goed gaat, ik wil mijn figuur ook wel graag strak houden, maar ben nogal lui, maar ik zou er echt wel graag iets aan willen doen. Ik ben tevreden met mijn figuur en mijn vriend ook, maar mijn buikje zou wat strakker kunnen. Maar ach, echt dramatisch is het niet.
maandag 13 augustus 2007 om 14:55
Overigens, die verliefdheidsfase verliep bij mij ook niet vlekkeloos, want ik kon me enorm rot en depressief voelen als ik alleen was, maar ook als we samen waren. Zelfs toen we een keer een weekendje weggingen voelde ik me enorm slecht, maar dat liet ik dan niet merken. Het was een heel diep angstig gevoel om hem kwijt te raken. Ook als dan de tijd samen weer ten einde liep kon ik een dag vantevoren me al enorm rot voelen. Dit gaat nu beter.
Volgens mijn psych zal het steeds een stukje beter gaan, maar ik vind het zo lang duren en zou echt willen dat ik er nonchalanter mee om zou kunnen gaan en zou kunnen denken 'ha, heerlijk een avondje voor mezelf'.
Het gevoel dat voortdurend overheerst is dat ik gewoon bij hem wil zijn, ik heb hierdoor zelfs moeite om 's ochtends naar mijn werk te gaan en wil het liefst zo snel mogelijk weer terug. Ik vind het echt heel erg en probeer er niet aan toe te geven, maar ik hoop ook echt dat het ooit over gaat.
Als ik langere tijd alleen ben ga ik me ook weer beter voelen, en wordt die drang om bij hem te willen zijn ook minder. Dat voelt op zich wel prettiger en rustiger. Pff, lastig hoor.
Volgens mijn psych zal het steeds een stukje beter gaan, maar ik vind het zo lang duren en zou echt willen dat ik er nonchalanter mee om zou kunnen gaan en zou kunnen denken 'ha, heerlijk een avondje voor mezelf'.
Het gevoel dat voortdurend overheerst is dat ik gewoon bij hem wil zijn, ik heb hierdoor zelfs moeite om 's ochtends naar mijn werk te gaan en wil het liefst zo snel mogelijk weer terug. Ik vind het echt heel erg en probeer er niet aan toe te geven, maar ik hoop ook echt dat het ooit over gaat.
Als ik langere tijd alleen ben ga ik me ook weer beter voelen, en wordt die drang om bij hem te willen zijn ook minder. Dat voelt op zich wel prettiger en rustiger. Pff, lastig hoor.
dinsdag 14 augustus 2007 om 17:38
Vandaag hebben we een soort van ruzie gehad. Mijn vriend deed nogal lullig, mede doordat hij het druk had, ik zou hem ergens mee helpen, dus was nog even gebleven en vervolgens begon hij geirriteerd te doen dat ik langer bleef dan afgesproken (hij heeft af en toe ruimte nodig om alleen te zijn, hij werkt thuis en dat begrijp ik op zich wel). Ik vond het dus erg onredelijk, en dat liet ik hem ook merken, vervolgens begon hij ook nog op een lullige manier te zeggen dat ik hem moest helpen (zo van 'ja, kom je nou even hier') en toen had ik het even helemaal gehad.
Uiteindelijk bood hij wel zijn excuses aan, maar ik ging toch op een nogal boze manier weg, in de veronderstelling dat we elkaar vanavond wel weer zouden zien.
Toen ik thuis was kreeg ik nog een sms met excuses, maar later belde hij dat hij vanavond niet kon afspreken, omdat het met het werk allemaal wat tegen zat. Ik helemaal in de stress.
Waar ik nu zo van baal is dat ik dan toch weer naar hem toe wil en het goed wil maken. Ik raak dan in paniek dat we na zo'n raar afscheid elkaar misschien dagen niet zien.
Hij deed wel lullig, maar op zich snap ik ook wel dat mensen gestressed kunnen zijn en dat afreageren, het komt alleen emotioneel bij mij zo hard aan, ik voel me direct heel erg klote, maar i.p.v. te denken 'bekijk het maar even' wil ik dan naar hem toe.
Hij legt dingen ook bij mij neer en begint dan te zeggen dat ik er moeite mee heb dat hij het druk heeft, terwijl het me daar helemaal niet om ging, ik was gewoon boos dat hij zo lullig deed en dat hij vond dat ik eerder weg had moeten gaan terwijl hij zelf had gevraagd of ik hem nog ergens mee kon helpen.
Nu vind ik het wel terecht dat ik boos op hem was, maar ik vind het zo vervelend dat ik het me dan vervolgens zo ontzettend aantrek en zo van slag ben en dan toch weer graag naar hem toe wil en het goed wil maken.
Ik ben wel blij dat ik gewoon boos op hem kon worden en het niet allemaal opkrop zoals ik eerder deed (om vervolgens depressief te worden), dus het voelt wel alsof ik een stapje verder ben, maar ik zou willen dat ik er nog iets volwassener mee om kon gaan.
Uiteindelijk bood hij wel zijn excuses aan, maar ik ging toch op een nogal boze manier weg, in de veronderstelling dat we elkaar vanavond wel weer zouden zien.
Toen ik thuis was kreeg ik nog een sms met excuses, maar later belde hij dat hij vanavond niet kon afspreken, omdat het met het werk allemaal wat tegen zat. Ik helemaal in de stress.
Waar ik nu zo van baal is dat ik dan toch weer naar hem toe wil en het goed wil maken. Ik raak dan in paniek dat we na zo'n raar afscheid elkaar misschien dagen niet zien.
Hij deed wel lullig, maar op zich snap ik ook wel dat mensen gestressed kunnen zijn en dat afreageren, het komt alleen emotioneel bij mij zo hard aan, ik voel me direct heel erg klote, maar i.p.v. te denken 'bekijk het maar even' wil ik dan naar hem toe.
Hij legt dingen ook bij mij neer en begint dan te zeggen dat ik er moeite mee heb dat hij het druk heeft, terwijl het me daar helemaal niet om ging, ik was gewoon boos dat hij zo lullig deed en dat hij vond dat ik eerder weg had moeten gaan terwijl hij zelf had gevraagd of ik hem nog ergens mee kon helpen.
Nu vind ik het wel terecht dat ik boos op hem was, maar ik vind het zo vervelend dat ik het me dan vervolgens zo ontzettend aantrek en zo van slag ben en dan toch weer graag naar hem toe wil en het goed wil maken.
Ik ben wel blij dat ik gewoon boos op hem kon worden en het niet allemaal opkrop zoals ik eerder deed (om vervolgens depressief te worden), dus het voelt wel alsof ik een stapje verder ben, maar ik zou willen dat ik er nog iets volwassener mee om kon gaan.
dinsdag 14 augustus 2007 om 21:58
Hey Sunshine 
Om eerst even op je eerdere berichtje terug te komen: het vlakke gevoel dat ik had is gelukkig zo goed als weg de laatste dagen. Ik kan er niet de vinger op leggen waardoor dat kwam, misschien was het mijn teleurstelling over het feit dat mijn vriend een paar keer niet leuk reageerde. Nu was hij weer heel erg lief voor me, geen geïrriteerd gedrag meer gezien gelukkig. En ja, hij laat meestal goed merken dat hij blij is me te zien als we een paar dagen niet bij elkaar zijn geweest. We zijn ook nog heel knuffelig, vinden het allebei heerlijk om 's avonds lekker tegen elkaar aan te kruipen op de bank. Dat vind ik echt heel erg fijn. Dat had ik met mijn ex helemaal niet, die was niet knuffelig, moest daar niet veel van hebben. Op dat gebied ging er met mijn huidige vriend dan ook een wereld voor me open, we waren in het begin allebei echt niet normaal heftig verliefd, zo'n intens gevoel hadden we beiden nog nooit gehad. Continue knuffelen, bellen, lieve sms'jes, gedichten, verrassingen, nou ja, noem maar op: een vreselijk klef stelletje dus.....
maar ik vond het heeeeeerlijk... en nog, als ik een lief sms'je krijg loop ik de hele verdere dag te stralen..... maar na 2 jaar krijg je die natuurlijk toch een stuk minder. Wat ook logisch is. Ik ben gewoon een verwend nest en moet niet zo zeuren. Oef.
Balen dat jullie ruzie hadden. Ik kan me goed voorstellen dat je pissig werd, en ook dat je je er slecht bij voelt nu. Dat scenario ken ik wel. Ik vind ruzie ook vreselijk, kan daar ook niet tegen en voel me schuldig en bang. Zoiets kan er goed inhakken, hè? Ik vind het echt heel rot voor je. Maar blijf er niet te lang mee zitten, stuur hem eventueel een sms'je om te laten merken dat je wil dat het weer goed is, en probeer het een beetje naast je neer te leggen. Het is goed dat je duidelijk hebt gemaakt dat hij zo niet met je om moet gaan. Dus je bent zéker een stapje verder, en dat is heel positief!
Om eerst even op je eerdere berichtje terug te komen: het vlakke gevoel dat ik had is gelukkig zo goed als weg de laatste dagen. Ik kan er niet de vinger op leggen waardoor dat kwam, misschien was het mijn teleurstelling over het feit dat mijn vriend een paar keer niet leuk reageerde. Nu was hij weer heel erg lief voor me, geen geïrriteerd gedrag meer gezien gelukkig. En ja, hij laat meestal goed merken dat hij blij is me te zien als we een paar dagen niet bij elkaar zijn geweest. We zijn ook nog heel knuffelig, vinden het allebei heerlijk om 's avonds lekker tegen elkaar aan te kruipen op de bank. Dat vind ik echt heel erg fijn. Dat had ik met mijn ex helemaal niet, die was niet knuffelig, moest daar niet veel van hebben. Op dat gebied ging er met mijn huidige vriend dan ook een wereld voor me open, we waren in het begin allebei echt niet normaal heftig verliefd, zo'n intens gevoel hadden we beiden nog nooit gehad. Continue knuffelen, bellen, lieve sms'jes, gedichten, verrassingen, nou ja, noem maar op: een vreselijk klef stelletje dus.....
maar ik vond het heeeeeerlijk... en nog, als ik een lief sms'je krijg loop ik de hele verdere dag te stralen..... maar na 2 jaar krijg je die natuurlijk toch een stuk minder. Wat ook logisch is. Ik ben gewoon een verwend nest en moet niet zo zeuren. Oef.Balen dat jullie ruzie hadden. Ik kan me goed voorstellen dat je pissig werd, en ook dat je je er slecht bij voelt nu. Dat scenario ken ik wel. Ik vind ruzie ook vreselijk, kan daar ook niet tegen en voel me schuldig en bang. Zoiets kan er goed inhakken, hè? Ik vind het echt heel rot voor je. Maar blijf er niet te lang mee zitten, stuur hem eventueel een sms'je om te laten merken dat je wil dat het weer goed is, en probeer het een beetje naast je neer te leggen. Het is goed dat je duidelijk hebt gemaakt dat hij zo niet met je om moet gaan. Dus je bent zéker een stapje verder, en dat is heel positief!
dinsdag 14 augustus 2007 om 22:18
Rose Rouge,
Fijn te lezen dat je vriend weer heel lief is en niet meer geirriteerd doet, lijkt een beetje alsof mijn vriend het van hem heeft overgenomen.
Ik had het gisteren wel aan kunnen zien komen, want hij bleef ook zitten toen we naar bed zouden, terwijl het al heel laat was. Ik ben toen wel gegaan en hij kwam echt wel een half uur later ofzo. Begreep ik niet zo goed, maar volgens mij vindt hij het dan gewoon lekker om nog even alleen te zitten. Het ging verder echt goed de afgelopen tijd.
Ik heb hem nog wel gezien vanavond, was iets vergeten en dat heb ik bij hem opgehaald, maar hij deed erg haastig en stressig, hij moest ook weer weg. En we kregen weer woorden, we draaien dan zo in een kringetje rond, maar nu heb ik het gevoel dat het wel oké is. Hij heeft ook z'n excuses aangeboden, en gezegd dat het aan hem lag, dus ik moet het nu ook weer loslaten. Maar wel vreselijk dat rotgevoel en nog steeds dat paniekgevoel als ik dan weer alleen ben. Ik heb een goede vriend van me gebeld en dat heeft wel goed geholpen. Echt irritant dat ik overal zo heftig op reageer.
Heerlijk he, dat verliefde in het begin, zo ging het bij ons ook hoor, we waren heel klef en ik denk voor een stel dat 2 jaar bij elkaar is nog steeds wel. :-) We kregen er destijds ook wel commentaar op.
Mijn vriend had wel meteen vanaf het begin veel ruimte nodig en dan was het wel even wennen om een hele dag niets te horen, terwijl je nog maar net verliefd bent en het verder wel heel heftig is.
Ik heb het gevoel dat ik hem nu maar even moet laten, hij heeft het echt heel druk en ik vind het op zich niet erg om elkaar een paar dagen niet te zien. Dat heb ik ook tegen hem gezegd. Het is allemaal zo dubbel he, want ik vind het niet erg, maar toch kan ik me dan zo rot voelen, heel tegenstrijdig.
We hebben inderdaad veel gemeen, ik vind het leuk om hierover met je te kunnen kletsen. Ik voel me nu ook een stuk beter.
Fijn te lezen dat je vriend weer heel lief is en niet meer geirriteerd doet, lijkt een beetje alsof mijn vriend het van hem heeft overgenomen.
Ik had het gisteren wel aan kunnen zien komen, want hij bleef ook zitten toen we naar bed zouden, terwijl het al heel laat was. Ik ben toen wel gegaan en hij kwam echt wel een half uur later ofzo. Begreep ik niet zo goed, maar volgens mij vindt hij het dan gewoon lekker om nog even alleen te zitten. Het ging verder echt goed de afgelopen tijd.
Ik heb hem nog wel gezien vanavond, was iets vergeten en dat heb ik bij hem opgehaald, maar hij deed erg haastig en stressig, hij moest ook weer weg. En we kregen weer woorden, we draaien dan zo in een kringetje rond, maar nu heb ik het gevoel dat het wel oké is. Hij heeft ook z'n excuses aangeboden, en gezegd dat het aan hem lag, dus ik moet het nu ook weer loslaten. Maar wel vreselijk dat rotgevoel en nog steeds dat paniekgevoel als ik dan weer alleen ben. Ik heb een goede vriend van me gebeld en dat heeft wel goed geholpen. Echt irritant dat ik overal zo heftig op reageer.
Heerlijk he, dat verliefde in het begin, zo ging het bij ons ook hoor, we waren heel klef en ik denk voor een stel dat 2 jaar bij elkaar is nog steeds wel. :-) We kregen er destijds ook wel commentaar op.
Mijn vriend had wel meteen vanaf het begin veel ruimte nodig en dan was het wel even wennen om een hele dag niets te horen, terwijl je nog maar net verliefd bent en het verder wel heel heftig is.
Ik heb het gevoel dat ik hem nu maar even moet laten, hij heeft het echt heel druk en ik vind het op zich niet erg om elkaar een paar dagen niet te zien. Dat heb ik ook tegen hem gezegd. Het is allemaal zo dubbel he, want ik vind het niet erg, maar toch kan ik me dan zo rot voelen, heel tegenstrijdig.
We hebben inderdaad veel gemeen, ik vind het leuk om hierover met je te kunnen kletsen. Ik voel me nu ook een stuk beter.
dinsdag 14 augustus 2007 om 22:58
Shit, net een heel stuk getypt: weg! grrrrrrrrrrrr 
fijn dat je je wat beter voelt, goed van je dat je die vriend hebt gebeld. Het er even met iemand over hebben haalt vaak de scherpe kantjes er al van af, vind ik. Maar qua gevoel zal het nog wel even bij je natrillen, als je wat dat betreft ook op mij lijkt...volgens mij zijn wij beiden heel erg gevoelig, met heftige emoties en hevige zieleroerselen. M.a.w.: we zijn een stel watjes
Misschien moeten we dat maar gewoon van onszelf accepteren, en goed voor ogen houden op de (te) emotionele momenten, dat maakt het misschien wat makkelijker om mee om te gaan.
Ik vind het ook heel fijn om het er met jou over te kunnen hebben.
fijn dat je je wat beter voelt, goed van je dat je die vriend hebt gebeld. Het er even met iemand over hebben haalt vaak de scherpe kantjes er al van af, vind ik. Maar qua gevoel zal het nog wel even bij je natrillen, als je wat dat betreft ook op mij lijkt...volgens mij zijn wij beiden heel erg gevoelig, met heftige emoties en hevige zieleroerselen. M.a.w.: we zijn een stel watjes
Misschien moeten we dat maar gewoon van onszelf accepteren, en goed voor ogen houden op de (te) emotionele momenten, dat maakt het misschien wat makkelijker om mee om te gaan.Ik vind het ook heel fijn om het er met jou over te kunnen hebben.
woensdag 15 augustus 2007 om 08:58
Irritant is dat, als je stukje weg is. Ik kopieer meestal stukjes die ik schrijf, dan is het in elk geval niet weg. Het Forum was bij mij trouwens heel erg traag gisteravond.
Je hebt gelijk dat het nog natrilt, ik voel me nu niet geweldig en heb dan direct ook weer twijfels over mijn relatie. Ik weet ook niet of dat overtrokken is, toen ik gisteravond naar hem toeging om op te halen wat ik was vergeten deed hij nog niet echt lief, hij liep eerst ook straal langs me heen, dus zonder kus te geven. Maar hij was erg druk en gestresst. Later gaf hij wel een knuffel. Hij kan ook enorm beginnen te schreeuwen als er iets tegenzit, bijv. file ofzo, of als hij niet kan slapen door een mug. Niet direct tegen mij, maar ik vind het niet prettig.
Zal wel door mijn verleden komen. Misschien moet ik hem nu even helemaal laten voor wat hij is en me op andere dingen richten.
Er zijn wel meer dingen, hij zou bijv. naar het buitenland willen en dan ook alleen, eventueel zelfs verhuizen naar het buitenland en dan tijdelijk een lange afstands relatie. Misschien komt het er nooit van, maar ik zie het niet zitten en word er niet echt blij van.
Je hoeft niet alles samen te doen, maar ik zou juist graag hier samen iets opbouwen en dat hij me dan ook regelmatig met dingen helpt en ik hem, dat je het meer samen doet. Ik moet toch wel veel alleen doen en bepaalde dingen blijven liggen, die ik zelf niet kan.
Dus dan steken al die twijfels de kop op en daar word ik niet blij van, want ik wil hem ook niet kwijt.
Maar soms denk ik dat het rustiger zou zijn om alleen te zijn met de kids.
Je hebt gelijk dat het nog natrilt, ik voel me nu niet geweldig en heb dan direct ook weer twijfels over mijn relatie. Ik weet ook niet of dat overtrokken is, toen ik gisteravond naar hem toeging om op te halen wat ik was vergeten deed hij nog niet echt lief, hij liep eerst ook straal langs me heen, dus zonder kus te geven. Maar hij was erg druk en gestresst. Later gaf hij wel een knuffel. Hij kan ook enorm beginnen te schreeuwen als er iets tegenzit, bijv. file ofzo, of als hij niet kan slapen door een mug. Niet direct tegen mij, maar ik vind het niet prettig.
Zal wel door mijn verleden komen. Misschien moet ik hem nu even helemaal laten voor wat hij is en me op andere dingen richten.
Er zijn wel meer dingen, hij zou bijv. naar het buitenland willen en dan ook alleen, eventueel zelfs verhuizen naar het buitenland en dan tijdelijk een lange afstands relatie. Misschien komt het er nooit van, maar ik zie het niet zitten en word er niet echt blij van.
Je hoeft niet alles samen te doen, maar ik zou juist graag hier samen iets opbouwen en dat hij me dan ook regelmatig met dingen helpt en ik hem, dat je het meer samen doet. Ik moet toch wel veel alleen doen en bepaalde dingen blijven liggen, die ik zelf niet kan.
Dus dan steken al die twijfels de kop op en daar word ik niet blij van, want ik wil hem ook niet kwijt.
Maar soms denk ik dat het rustiger zou zijn om alleen te zijn met de kids.
woensdag 15 augustus 2007 om 10:31
Mijn vriend heeft in zijn vorige relatie wel een aantal andere vrouwen gehad, soms alleen gezoend, maar ook meer, doordat zijn relatie niet lekker liep. Nu vind ik zijn ex helemaal niet bij hem passen en kan ik me voorstellen dat hun relatie niet liep, maar toch word ik dan angstig en ben ik bang dat het bij ons ook zo zal gaan. (terwijl ik in mijn vorige relatie ook te pas en te onpas verliefd op anderen was en nu niet).
Ik probeer dan wel te denken dat ik me daar nu niet druk om moet maken, dat het inderdaad kan gebeuren, maar dat ik dan ook kan besluiten om met de relatie te stoppen. Dat geeft me dan wel meer het gevoel dat ik zelf de touwtjes in handen heb. Maar de angst slaat me om het hart als hij weer met een verhaal komt van een vrouw waar hij iets mee heeft gehad tijdens zijn vorige relatie (hij vertelt hier dus wel heel open over, weet niet of dat positief is of niet).
Ik vraag me af of ik tegen hem moet zeggen dat ik met die angst loop, maar eigenlijk vind ik onzekerheid niet heel aantrekkelijk, dus ik vind bovenstaande houding (de touwtjes in handen nemen mocht er ooit iets gebeuren) beter.
Ik probeer dan wel te denken dat ik me daar nu niet druk om moet maken, dat het inderdaad kan gebeuren, maar dat ik dan ook kan besluiten om met de relatie te stoppen. Dat geeft me dan wel meer het gevoel dat ik zelf de touwtjes in handen heb. Maar de angst slaat me om het hart als hij weer met een verhaal komt van een vrouw waar hij iets mee heeft gehad tijdens zijn vorige relatie (hij vertelt hier dus wel heel open over, weet niet of dat positief is of niet).
Ik vraag me af of ik tegen hem moet zeggen dat ik met die angst loop, maar eigenlijk vind ik onzekerheid niet heel aantrekkelijk, dus ik vind bovenstaande houding (de touwtjes in handen nemen mocht er ooit iets gebeuren) beter.
vrijdag 17 augustus 2007 om 10:56
Hoi Sunshine,
Sorry, ik heb het de afgelopen dagen razend druk gehad met werk, kids, en verplichtingen.... weinig tijd om te forummen...
Wat rot voor je dat je je niet happy voelt. Je schrijft dat je soms de gedachte hebt dat het rustiger voor je zou zijn alleen met de kids. Ik heb die gedachte in mijn buien ook wel, maar ik probeer het dan om te draaien en het zo te zien: Ik ben alleenstaande moeder en dat gaat allemaal prima en naar tevredenheid. De basis zit dus goed. Daarnaast heb ik ook nog de mazzel dat ik heerlijke en kostbare momenten met een man heb waar ik van hou. En dat zijn er nog heel veel ook! Ik probeer mijn relatie dan te zien als een extraatje, hoe noem je dat, de slagroom op de taart, of het kersje op de slagroom? We zijn zelfstandige vrouwen en ons geluk zou niet moeten afhangen van wat een man wel of niet doet!
Ik kan me wel voorstellen dat je het geen prettig idee vindt dat je vriend in zijn vorige relatie wel eens vreemd ging. Dat zou ik ook niet fijn vinden. Ikzelf zou hem dan ook vriendelijk verzoeken die verhalen niet aan mij te vertellen. Op zich is het zeker positief dat hij er eerlijk over is, maar op die informatie zou ik niet zitten te wachten, het voegt niks toe, dus dat kan beter achterwege blijven. Ik vind dat je best kunt aangeven dat je dat soort verhalen pijnlijk vindt om te horen. Zo raar is dat niet, toevallig had ik het zelf laatst over een man waar ik erg verliefd op was geweest (ik vertelde het aan iemand om iets anders te illustreren, dus het had wel een functie, by the way). Later gaf mijn vriend aan dat hij zich op dat moment erg jaloers voelde, maar op zich vond hij dat niet verkeerd omdat hij ook weer even heeeeel goed voelde hoe blij hij was met mij, haha....
Ik las je reacties op het VA-topic en daar stond weer heel veel herkenbaars voor mij in..... bijvoorbeeld het graag thuis zijn enzo... ben ook zo'n huismus. Ik vind het ook wel leuk om af te spreken met vriendinnen, maar heb daar ook weer niet elke week zin in en energie voor. Ik onderhoud mijn contacten ook heel veel telefonisch, heb gewoon ook niet zoveel tijd naast werk, gezin en geliefde. Ben van nature ook eigenlijk echt een 'einzelgänger'..... erg gesteld op mijn vrijheid en allergisch voor verplichtingen...
Ook dat lege gevoel dat je omschrijft, en het niet eens weten of je wel zin zou hebben om vriend te zien op dat moment herken ik erg. Is ook een beetje te vergelijken met het gevoelloze waar ik vorige week nog last van had... lekker vaag allemaal hè?
Hoe voel je je nu? Hoop dat het wat beter met je gaat! Het is lekker weer (hier tenminste - zuidoosten - ), ga lekker wat leuks doen, stadten, jezelf wat nieuws kopen of zo!
Sorry, ik heb het de afgelopen dagen razend druk gehad met werk, kids, en verplichtingen.... weinig tijd om te forummen...
Wat rot voor je dat je je niet happy voelt. Je schrijft dat je soms de gedachte hebt dat het rustiger voor je zou zijn alleen met de kids. Ik heb die gedachte in mijn buien ook wel, maar ik probeer het dan om te draaien en het zo te zien: Ik ben alleenstaande moeder en dat gaat allemaal prima en naar tevredenheid. De basis zit dus goed. Daarnaast heb ik ook nog de mazzel dat ik heerlijke en kostbare momenten met een man heb waar ik van hou. En dat zijn er nog heel veel ook! Ik probeer mijn relatie dan te zien als een extraatje, hoe noem je dat, de slagroom op de taart, of het kersje op de slagroom? We zijn zelfstandige vrouwen en ons geluk zou niet moeten afhangen van wat een man wel of niet doet!
Ik kan me wel voorstellen dat je het geen prettig idee vindt dat je vriend in zijn vorige relatie wel eens vreemd ging. Dat zou ik ook niet fijn vinden. Ikzelf zou hem dan ook vriendelijk verzoeken die verhalen niet aan mij te vertellen. Op zich is het zeker positief dat hij er eerlijk over is, maar op die informatie zou ik niet zitten te wachten, het voegt niks toe, dus dat kan beter achterwege blijven. Ik vind dat je best kunt aangeven dat je dat soort verhalen pijnlijk vindt om te horen. Zo raar is dat niet, toevallig had ik het zelf laatst over een man waar ik erg verliefd op was geweest (ik vertelde het aan iemand om iets anders te illustreren, dus het had wel een functie, by the way). Later gaf mijn vriend aan dat hij zich op dat moment erg jaloers voelde, maar op zich vond hij dat niet verkeerd omdat hij ook weer even heeeeel goed voelde hoe blij hij was met mij, haha....
Ik las je reacties op het VA-topic en daar stond weer heel veel herkenbaars voor mij in..... bijvoorbeeld het graag thuis zijn enzo... ben ook zo'n huismus. Ik vind het ook wel leuk om af te spreken met vriendinnen, maar heb daar ook weer niet elke week zin in en energie voor. Ik onderhoud mijn contacten ook heel veel telefonisch, heb gewoon ook niet zoveel tijd naast werk, gezin en geliefde. Ben van nature ook eigenlijk echt een 'einzelgänger'..... erg gesteld op mijn vrijheid en allergisch voor verplichtingen...
Ook dat lege gevoel dat je omschrijft, en het niet eens weten of je wel zin zou hebben om vriend te zien op dat moment herken ik erg. Is ook een beetje te vergelijken met het gevoelloze waar ik vorige week nog last van had... lekker vaag allemaal hè?
Hoe voel je je nu? Hoop dat het wat beter met je gaat! Het is lekker weer (hier tenminste - zuidoosten - ), ga lekker wat leuks doen, stadten, jezelf wat nieuws kopen of zo!
zaterdag 18 augustus 2007 om 16:29
Je hebt helemaal gelijk, een relatie moet een aanvulling zijn en geen invulling. Ik probeer er ook wel zo naar te kijken, op dit moment voel ik me wat beter, doordat ik weer tijd met mijn vriend heb doorgebracht.
Ik ga vanmiddag ook iets voor mezelf doen, vriend had wat ruimte nodig, moet over een aantal dingen nadenken, dus dat begrijp ik ook wel. Vanavond is het de bedoeling om weer iets leuks te doen samen.
Het zit op zich nu wel goed tussen ons, maar met de agressie die ik soms in hem zie (niet direct op mij gericht, maar toch) kan ik heel moeilijk omgaan. Heeft met zijn verleden te maken en uiteraard met wat hem is overkomen. Gelukkig is hij er wel mee bezig om hier d.m.v. professionele hulp aan te werken, dus dat vind ik wel positief.
Door al zijn issues is het niet altijd even relaxed allemaal, ik zou iets meer willen dollen en heb ook meer behoefte om te vrijen, hij lijkt me soms wat op afstand te houden, duwt me sneller weg als ik hem knuffel, dat vind ik wel eens lastig. Vooral nu hij met andere dingen bezig is in zijn hoofd. Dan moet ik echt streng tegen mezelf zijn en hem 'laten', maar dat kost wel moeite.
Misschien is het ook de consequentie van elkaar veel zien, dat het dan wat minder intens wordt.
Het voelt nu wel goed om even ieder apart iets te doen, ook al is het dan 'ons weekend'.
Ik zou willen dat ik wat meer ontspannen kon zijn. De relatie zit gewoon goed, ik zou dat als basisgevoel willen voelen, of ik nu alleen ben of samen met hem. Nu is er als ik alleen ben toch vaak een onrustig gevoel en heb ik het idee dat als ik hem weer zie, dat ik dan weer rust heb.
Grappig dat we veel dingen hetzelfde hebben, dan heb ik ook minder het gevoel dat ik niet normaal ben. :-) Veel mensen hebben toch meer vriendinnen, ik heb er eigenlijk maar eentje waar ik graag regelmatig mee afspreek en dat vind ik ook genoeg. Ik voel me ook snel geclaimd, als iemand bijv. te vaak wil afspreken. Dan krijg ik ook de neiging om weg te lopen.
Ik had zelfs in het begin van de relatie dat mijn vriend nog wat enthousiaster was om mij te zien dan andersom, dat ik dacht 'vanavond hoeft het wat mij betreft even niet'. Ik hield hem in het begin wat meer op afstand. Ik heb wel het idee dat dat hem alleen maar gretiger maakte, mannen blijven jagers, haha. Ook nu merk ik dat hij meer zijn best gaat doen als ik zelfstandig plannen maak en dat hij ook meer zin heeft om te vrijen.
Misschien klopt het toch wel dat je als vrouw niet te beschikbaar moet zijn, dat de man toch wil blijven jagen. Maar ja, om nou geforceerd 'hard to get' te gaan spelen, daar houd ik ook niet zo van. Soms gaat het allemaal vanzelf en dan is het natuurlijk prima.
Ik ga vanmiddag ook iets voor mezelf doen, vriend had wat ruimte nodig, moet over een aantal dingen nadenken, dus dat begrijp ik ook wel. Vanavond is het de bedoeling om weer iets leuks te doen samen.
Het zit op zich nu wel goed tussen ons, maar met de agressie die ik soms in hem zie (niet direct op mij gericht, maar toch) kan ik heel moeilijk omgaan. Heeft met zijn verleden te maken en uiteraard met wat hem is overkomen. Gelukkig is hij er wel mee bezig om hier d.m.v. professionele hulp aan te werken, dus dat vind ik wel positief.
Door al zijn issues is het niet altijd even relaxed allemaal, ik zou iets meer willen dollen en heb ook meer behoefte om te vrijen, hij lijkt me soms wat op afstand te houden, duwt me sneller weg als ik hem knuffel, dat vind ik wel eens lastig. Vooral nu hij met andere dingen bezig is in zijn hoofd. Dan moet ik echt streng tegen mezelf zijn en hem 'laten', maar dat kost wel moeite.
Misschien is het ook de consequentie van elkaar veel zien, dat het dan wat minder intens wordt.
Het voelt nu wel goed om even ieder apart iets te doen, ook al is het dan 'ons weekend'.
Ik zou willen dat ik wat meer ontspannen kon zijn. De relatie zit gewoon goed, ik zou dat als basisgevoel willen voelen, of ik nu alleen ben of samen met hem. Nu is er als ik alleen ben toch vaak een onrustig gevoel en heb ik het idee dat als ik hem weer zie, dat ik dan weer rust heb.
Grappig dat we veel dingen hetzelfde hebben, dan heb ik ook minder het gevoel dat ik niet normaal ben. :-) Veel mensen hebben toch meer vriendinnen, ik heb er eigenlijk maar eentje waar ik graag regelmatig mee afspreek en dat vind ik ook genoeg. Ik voel me ook snel geclaimd, als iemand bijv. te vaak wil afspreken. Dan krijg ik ook de neiging om weg te lopen.
Ik had zelfs in het begin van de relatie dat mijn vriend nog wat enthousiaster was om mij te zien dan andersom, dat ik dacht 'vanavond hoeft het wat mij betreft even niet'. Ik hield hem in het begin wat meer op afstand. Ik heb wel het idee dat dat hem alleen maar gretiger maakte, mannen blijven jagers, haha. Ook nu merk ik dat hij meer zijn best gaat doen als ik zelfstandig plannen maak en dat hij ook meer zin heeft om te vrijen.
Misschien klopt het toch wel dat je als vrouw niet te beschikbaar moet zijn, dat de man toch wil blijven jagen. Maar ja, om nou geforceerd 'hard to get' te gaan spelen, daar houd ik ook niet zo van. Soms gaat het allemaal vanzelf en dan is het natuurlijk prima.
dinsdag 21 augustus 2007 om 22:09
Hey, Rose Rouge, fijn iets van je te lezen. Ik heb je berichtje beantwoord, maar ik kreeg een melding dat de 'relatie niet bevestigd kon worden'. Ik heb je ook een berichtje gestuurd. Je staat nu wel in mijn vriendenlijst. Ik kijk anders wel even of ik dit door kan geven aan Viva, zodat ze er iets aan kunnen doen. Hoe is het met jou?
Met mij op dit moment wel goed, ik heb m'n vriend veel gezien de laatste tijd en het gaat goed. Wel veel gebeurd, maar dat wil ik dan liever in een privé-berichtje schrijven.
Groetjes, Sunshine
Met mij op dit moment wel goed, ik heb m'n vriend veel gezien de laatste tijd en het gaat goed. Wel veel gebeurd, maar dat wil ik dan liever in een privé-berichtje schrijven.
Groetjes, Sunshine
woensdag 22 augustus 2007 om 20:20
snik
donderdag 23 augustus 2007 om 12:53
Rose Rouge, ik heb Viva gemaild met de vraag waarom het misgaat en ik heb jou nu een verzoek gestuurd om vrienden te worden, dus hopelijk lukt dat wel. Jij staat bij mij wel in mijn vriendenlijstje. Echt heel vaag dit. 
Fijn te horen dat alles goed gaat met jou. Ik ben nu weer een paar dagen zonder vriend, op zich prima, maar ik voel me dus direct niet goed. Labiel en angstig. Vriend was ook niet zo knuffelig vanochtend (ik ging er eerder uit), maar dat is vaak als hij slaapt en we hebben elkaar veel gezien de afgelopen dagen, dus heel erg is het niet.
Hij ging er ook nog uit vannacht en reageerde een beetje kortaf toen ik vroeg wat hij ging doen. Ik had het idee dat hij ook wel weer even de behoefte had om alleen te zijn, en ik heb zelf ook wel weer even zin om op mezelf te zijn, maar ja het is allemaal zo dubbel, ik word gek van mezelf.
Als hij dan kortaf en geirriteerd reageert slaat de paniek toe en moet ik mezelf echt honderdduizend keer vertellen dat er niets aan de hand is. Dat het midden in de nacht was en dat het ook niet nodig is om hem dan te gaan vragen wat hij gaat doen, want hij gaat gewoon naar de WC.
Nu maar weer even proberen los te laten... Verder ging het de afgelopen week goed, dus ik moet niet gaan stressen over zoiets onbenulligs.
Ik zou het heel leuk vinden als het lukt met privé-berichtjes sturen, dan kun jij ook wat meer schrijven.
Fijn te horen dat alles goed gaat met jou. Ik ben nu weer een paar dagen zonder vriend, op zich prima, maar ik voel me dus direct niet goed. Labiel en angstig. Vriend was ook niet zo knuffelig vanochtend (ik ging er eerder uit), maar dat is vaak als hij slaapt en we hebben elkaar veel gezien de afgelopen dagen, dus heel erg is het niet.
Hij ging er ook nog uit vannacht en reageerde een beetje kortaf toen ik vroeg wat hij ging doen. Ik had het idee dat hij ook wel weer even de behoefte had om alleen te zijn, en ik heb zelf ook wel weer even zin om op mezelf te zijn, maar ja het is allemaal zo dubbel, ik word gek van mezelf.
Als hij dan kortaf en geirriteerd reageert slaat de paniek toe en moet ik mezelf echt honderdduizend keer vertellen dat er niets aan de hand is. Dat het midden in de nacht was en dat het ook niet nodig is om hem dan te gaan vragen wat hij gaat doen, want hij gaat gewoon naar de WC.
Nu maar weer even proberen los te laten... Verder ging het de afgelopen week goed, dus ik moet niet gaan stressen over zoiets onbenulligs.
Ik zou het heel leuk vinden als het lukt met privé-berichtjes sturen, dan kun jij ook wat meer schrijven.
donderdag 23 augustus 2007 om 14:13
ik ben blij dat jullie je verhalen hier geplaatst hebben.. geeft me toch het gevoel dat ik niet alleen ben. Dat ik niet de enige ben die met deze dingen worsteld! Worden jullie ook al gek van het woord loslaten, ik heb een paar keer over mijn situatie gesproken met iemand, elke keer weer komt het woord loslaten naar boven, zelfs bij een training die ik had van m'n werk. Baal er alleen van dat het niet zo snel gaat als ik zelf zou willen!
donderdag 23 augustus 2007 om 22:35
Hoi Zonnestraal, het is inderdaad moeilijk om zomaar even los te laten. Toch is het me wel een paar keer gelukt en toen liep alles ook meteen een stuk beter, deed vriend weer meer moeite en kon ik genieten van dingen doen ZONDER hem. Waarom me dat op dit moment niet lukt is me een raadsel. Ik ben er ook wel iets teveel mee bezig. Ik ga proberen me op wat andere dingen te richten de komende dagen en van hem niet teveel te verwachten qua contact.
Als hij een beetje kortaf of geirriteerd is (door iets geheel anders) word ik angstig en denk dat ik iets verkeerd deed of dat we elkaar teveel hebben gezien en hij alleen wil zijn.
Als hij een beetje kortaf of geirriteerd is (door iets geheel anders) word ik angstig en denk dat ik iets verkeerd deed of dat we elkaar teveel hebben gezien en hij alleen wil zijn.
vrijdag 24 augustus 2007 om 08:28
Hoi Sunshine,
verdikkeme, het lukt niet.... geen vrienden, geen berichten, grrrr
Zal wel een bug zijn. Ik probeerde nu je opnieuw vriend te maken om je zo weer een berichtje te kunnen sturen, maar dat icoontje doet het helemaal niet meer. Ik zal het later nog eens proberen. Anders moeten we maar via de moderater proberen emailadressen uit te wisselen of zo?
Groet, RR
verdikkeme, het lukt niet.... geen vrienden, geen berichten, grrrr
Zal wel een bug zijn. Ik probeerde nu je opnieuw vriend te maken om je zo weer een berichtje te kunnen sturen, maar dat icoontje doet het helemaal niet meer. Ik zal het later nog eens proberen. Anders moeten we maar via de moderater proberen emailadressen uit te wisselen of zo?
Groet, RR
dinsdag 28 augustus 2007 om 14:05
Rose Rouge, hoe is het nu? Ik kreeg een berichtje dat de vriendschap bevestigd was, heb je een berichtje gestuurd, heb je dat ontvangen?
Met mij gaat het nu wel beter. Heb vorige week een paar erg slechte dagen gehad, er kwam helemaal niets uit mijn handen, maar nu gaat het prima. Ik ben me iets minder op mijn vriend gaan richten en voelde me daardoor al beter. Waarschijnlijk heeft mijn vriend dit ook aangevoeld, want hij was gisteren extra lief en attent (is hij normaal ook wel, maar nu een beetje extra, voor me koken, extra knuffelen etc.).
Het zal niet altijd lukken, maar ik hoop dat ik dit gevoel vast kan houden.
Met mij gaat het nu wel beter. Heb vorige week een paar erg slechte dagen gehad, er kwam helemaal niets uit mijn handen, maar nu gaat het prima. Ik ben me iets minder op mijn vriend gaan richten en voelde me daardoor al beter. Waarschijnlijk heeft mijn vriend dit ook aangevoeld, want hij was gisteren extra lief en attent (is hij normaal ook wel, maar nu een beetje extra, voor me koken, extra knuffelen etc.).
Het zal niet altijd lukken, maar ik hoop dat ik dit gevoel vast kan houden.
woensdag 29 augustus 2007 om 09:14
Hai Sunshine,
Hoop dat alles goed gaat?
Ik moet zeggen dat ik een goede week achter de rug heb! Leuk dat je zegt dat jouw vriend het ook aanvoelde dat jij goede dagen had! Mijn vriend was opeens ook van het ontzettend lief en aanhankelijk zijn!
Misschien heeft het ook allemaal wel gewoon tijd nodig.. Gelukkig begrijpt hij me, kan ik er goed met hem over praten!
Ik ga in oktober beginnen met 'n avondopleiding, heb ik ook weer een eigen doel! Zo'n zin in!
Veel liefs!
Hoop dat alles goed gaat?
Ik moet zeggen dat ik een goede week achter de rug heb! Leuk dat je zegt dat jouw vriend het ook aanvoelde dat jij goede dagen had! Mijn vriend was opeens ook van het ontzettend lief en aanhankelijk zijn!
Misschien heeft het ook allemaal wel gewoon tijd nodig.. Gelukkig begrijpt hij me, kan ik er goed met hem over praten!
Ik ga in oktober beginnen met 'n avondopleiding, heb ik ook weer een eigen doel! Zo'n zin in!
Veel liefs!
woensdag 29 augustus 2007 om 09:44
Zal het aan de stand van de maan liggen? Mijn vriend is de laatste dagen ook het toonbeeld van inbeeldingsvermogen en aanhankelijkheid!
Heb trouwens over 2 weken mijn eerste sessie bij een psychotherapeut om met de verlatingsangst om te leren gaan. Ben zo trots op mezelf dat ik die stap heb durven zetten!!!
Heb trouwens over 2 weken mijn eerste sessie bij een psychotherapeut om met de verlatingsangst om te leren gaan. Ben zo trots op mezelf dat ik die stap heb durven zetten!!!
woensdag 29 augustus 2007 om 22:26
Hoi Sunshine,
ik heb je berichtje ontvangen en wil je er een terugsturen, maar het forum werkt niet mee. Ik kom niet op mijn profielpagina, gisteren ook al niet, waarschijnlijk zit ik op de drukste tijd op het forum en hangt er het eea vast. Ik blijf het gewoon proberen.
Hier is iig alles goed, niks te melden op het gebied van irreële angsten gelukkig, fijn te horen dat jij je ook goed voelt.
@ Lalein, goed van je dat je een afspraak hebt gemaakt, je mag zeer zeker trots zijn op jezelf!
@ Zonnestraal, fijn dat je er goed met je vriend over kunt praten. Hoe lang zijn jullie bij elkaar?
ik heb je berichtje ontvangen en wil je er een terugsturen, maar het forum werkt niet mee. Ik kom niet op mijn profielpagina, gisteren ook al niet, waarschijnlijk zit ik op de drukste tijd op het forum en hangt er het eea vast. Ik blijf het gewoon proberen.
Hier is iig alles goed, niks te melden op het gebied van irreële angsten gelukkig, fijn te horen dat jij je ook goed voelt.
@ Lalein, goed van je dat je een afspraak hebt gemaakt, je mag zeer zeker trots zijn op jezelf!
@ Zonnestraal, fijn dat je er goed met je vriend over kunt praten. Hoe lang zijn jullie bij elkaar?
woensdag 29 augustus 2007 om 23:11
Zonnestraal, het gaat nog steeds goed hoor. Fijn te horen dat het bij jou ook zo is en dat je iets voor jezelf gaat doen. Ik denk ook wel eens aan een avondopleiding, ben in m'n baan niet helemaal happy en zou wel iets in de hulpverlening willen doen, maar ik heb ook het gevoel dat de tijd er nog niet helemaal rijp voor is.
Lalein, wat hartstikke goed dat je de stap hebt gezet om een psych te gaan bezoeken. Ik heb echt geen spijt dat ik met die therapie begonnen ben, inmiddels is dat ook al weer bijna 3 jaar geleden, maar het interesseert me ook niet dat het zo lang duurt, ik vind het juist heerlijk, al die aandacht voor mezelf en het helpt me echt om stapje voor stapje verder te komen.
Soms lijkt het alsof er niets verandert, maar ik weet dat dat niet zo is. Als ik alleen al kijk naar hoe ik me anders opstel tegenover mensen, meer mijn eigen weg kies en me minder schuldig voel als ik dat doe, dan zie ik gewoon dat ik echt veranderd ben. Of misschien is dit juist wel meer mijn eigen ik. Het nadeel is wel dat er meer wrijvingen ontstaan o.a. tussen mij en mijn ouders, maar als ik zie hoe zij zich gedragen, dan vind ik dat ik hen helemaal niets verschuldigd ben.
Rose Rouge, hopelijk gaat het lukken met mailen. Het valt mij ook op dat het Forum veel trager is dan voorheen, best wel irritant.
Ik heb hele fijne dagen met mijn vriend gehad, het gaat echt lekker tussen ons. Voelde me vandaag in eerste instantie ook goed, was zelfs een beetje verbaasd, want ik was weer alleen. Later sloeg de stemming toch weer om en werd ik weer moe, inactief en depressieverig. Geen idee hoe dat komt, maar ik heb besloten dat het iets is wat nog steeds bij mij hoort en waar ik weinig invloed op heb. Er is namelijk echt helemaal niets aan de hand, behalve dan de ontwikkeling die ik doormaak, het meer voor mezelf opkomen en me minder aantrekken van mijn familie.
Lalein, wat hartstikke goed dat je de stap hebt gezet om een psych te gaan bezoeken. Ik heb echt geen spijt dat ik met die therapie begonnen ben, inmiddels is dat ook al weer bijna 3 jaar geleden, maar het interesseert me ook niet dat het zo lang duurt, ik vind het juist heerlijk, al die aandacht voor mezelf en het helpt me echt om stapje voor stapje verder te komen.
Soms lijkt het alsof er niets verandert, maar ik weet dat dat niet zo is. Als ik alleen al kijk naar hoe ik me anders opstel tegenover mensen, meer mijn eigen weg kies en me minder schuldig voel als ik dat doe, dan zie ik gewoon dat ik echt veranderd ben. Of misschien is dit juist wel meer mijn eigen ik. Het nadeel is wel dat er meer wrijvingen ontstaan o.a. tussen mij en mijn ouders, maar als ik zie hoe zij zich gedragen, dan vind ik dat ik hen helemaal niets verschuldigd ben.
Rose Rouge, hopelijk gaat het lukken met mailen. Het valt mij ook op dat het Forum veel trager is dan voorheen, best wel irritant.
Ik heb hele fijne dagen met mijn vriend gehad, het gaat echt lekker tussen ons. Voelde me vandaag in eerste instantie ook goed, was zelfs een beetje verbaasd, want ik was weer alleen. Later sloeg de stemming toch weer om en werd ik weer moe, inactief en depressieverig. Geen idee hoe dat komt, maar ik heb besloten dat het iets is wat nog steeds bij mij hoort en waar ik weinig invloed op heb. Er is namelijk echt helemaal niets aan de hand, behalve dan de ontwikkeling die ik doormaak, het meer voor mezelf opkomen en me minder aantrekken van mijn familie.
