Relaties
alle pijlers
Jarig..... ik mis haar :-(
maandag 15 oktober 2007 om 22:58
Heej Elmervrouw,
Pfoeh... net je hele topic gelezen (ben beetje nieuw nog op forum).
Daar krijg ik het echt even heel erg koud van, wat een verdriet en wat
een onrecht. Wat supergoed van je dat je overal "broodkruimels" strooit om mochten ze ooit actief zoeken ze ook een spoor naar jou toe te geven.
BAH wat kan ik me ook woest maken om zoveel egoisme van een persoon die kinderen bij een ouder weghaald gatver!
Mens ik weet niet hoe ik je een hart onder de riem kan steken maar wil je een dikke knuffel geven omdat ik voor je verhaal voel en omdat ik je een kanjer vind. Je hebt geen keus te roeien met de riemen die je hebt maar je roeit er toch maar mee hoe moeilijk ook.
liefs Twomp
Pfoeh... net je hele topic gelezen (ben beetje nieuw nog op forum).
Daar krijg ik het echt even heel erg koud van, wat een verdriet en wat
een onrecht. Wat supergoed van je dat je overal "broodkruimels" strooit om mochten ze ooit actief zoeken ze ook een spoor naar jou toe te geven.
BAH wat kan ik me ook woest maken om zoveel egoisme van een persoon die kinderen bij een ouder weghaald gatver!
Mens ik weet niet hoe ik je een hart onder de riem kan steken maar wil je een dikke knuffel geven omdat ik voor je verhaal voel en omdat ik je een kanjer vind. Je hebt geen keus te roeien met de riemen die je hebt maar je roeit er toch maar mee hoe moeilijk ook.
liefs Twomp
maandag 15 oktober 2007 om 23:14
Hallo Elmervrouw, ik heb je link bekeken van je hyvespagina. Ik krijg er een brok van mijn in keel. Ik hoop met heel mijn hart dat jullie elkaar terugvinden, wellicht gaan ze inderdaad zelf opzoek, kom je ook op deze site uit via google? (ik weet niets van het buitenland, maar kan je wel vertellen dat vrijwel al mijn vrienden en vriendinnen zowel zichzelf als anderen - op wie ze verliefd zijn, die ze een baan willen aanbieden of voor wie ze gaan werken, die ze tegenkwamen op een feestje en interessant vonden- weleens googelen). Jouw foto raakt me trouwens ook, je ziet er sterk uit, in je uitstraling. Niet in lichamelijke zin, maar juist een soort onbreekbaarheid die uit je blik spreekt. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Veel liefs.
Veel liefs.
dinsdag 16 oktober 2007 om 16:57
Hallo Twompie
(grappige naam trouwens),
Leuke vergelijking, die je daar geeft. Eigenlijk zijn het nu moderne broodkruimels, via internet. Electronische broodkruimels.
En hopelijk effectiever dan de echte. Deze kunnen tenminste niet door vogels opgepikt worden!
Bedankt voor je steun. Dat doet me altijd goed.
Liefs, Elmervrouw
(grappige naam trouwens),
Leuke vergelijking, die je daar geeft. Eigenlijk zijn het nu moderne broodkruimels, via internet. Electronische broodkruimels.
En hopelijk effectiever dan de echte. Deze kunnen tenminste niet door vogels opgepikt worden!
Bedankt voor je steun. Dat doet me altijd goed.
Liefs, Elmervrouw
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 16 oktober 2007 om 17:01
Hallo Margaretha,
Ik ben het meteen gaan proberen via google en als ik intik 'Gezocht mijn kinderen' krijg ik de hyvespagina al.
Vanmiddag heb ik trouwens een publieke hyves-pagina gemaakt, ik heb begrepen (als hyves-beginneling) dat die nog zichtbaarder is dan een blog.
Ik heb 'm dus 'Gezocht mijn kinderen' genoemd.
Goed te horen dat hyves zo populair is trouwens! Dat had ik eerlijk gezegd nog niet zo in de gaten.
(En ik snap wat je bedoelt, over mijn foto. Dank je wel!)
Liefs, Elmervrouw
Ik ben het meteen gaan proberen via google en als ik intik 'Gezocht mijn kinderen' krijg ik de hyvespagina al.
Vanmiddag heb ik trouwens een publieke hyves-pagina gemaakt, ik heb begrepen (als hyves-beginneling) dat die nog zichtbaarder is dan een blog.
Ik heb 'm dus 'Gezocht mijn kinderen' genoemd.
Goed te horen dat hyves zo populair is trouwens! Dat had ik eerlijk gezegd nog niet zo in de gaten.
(En ik snap wat je bedoelt, over mijn foto. Dank je wel!)
Liefs, Elmervrouw
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 17 oktober 2007 om 00:29
Hoi Elmervrouw, hyves is inderdaad heel populair, maar volgens mij wel alleen in Nederland (vooralsnog). Als je er via google op uit komt is dat natuurlijk geen probleem. Misschien kan je ook denken aan myspace (van msn is dat), dat is internationaler (dan zien misschien ook wel mensen in 't buitenland 't die je kinderen zien of herkennen). Denk je dat je kinderen nog Nederlands spreken? Misschien kan je ook zorgen dat je via bepaalde arabische (?) termen uitkomt op je site zoals moeder gezocht of moeder nederland of dat soort dingen. Maargoed, je naam zijn ze ongetwijfeld niet vergeten, en hun eigen naam ook niet, dat is natuurlijk heel internationaal.
woensdag 17 oktober 2007 om 16:42
Hoi Margaretha,
Nog iets anders zie ik niet zitten, ik heb met hyves en nog andere dingen op internet wel even genoeg om bij te houden. Het is voor mij ook niet goed om al teveel tijd op internet door te brengen, dus dat wil ik ook een beetje controleerbaar en overzichtelijk houden.
En de vraag of ze nog Nederlands spreken... tja, daar heb ik ook al veel over nagedacht. Het scheelt vast wel dat ze met zijn tweetjes zijn, misschien praten ze onderling wel zo met elkaar. En Sennah was ruim 6 toen ze weggingen, ik denk dat ze hun moedertaal dan niet meer vergeten. Misschien is er hier iemand die met zoiets ervaring heeft? (Geboren in een ander land, opgegroeid met twee talen, of zoiets?)
Nog iets anders zie ik niet zitten, ik heb met hyves en nog andere dingen op internet wel even genoeg om bij te houden. Het is voor mij ook niet goed om al teveel tijd op internet door te brengen, dus dat wil ik ook een beetje controleerbaar en overzichtelijk houden.
En de vraag of ze nog Nederlands spreken... tja, daar heb ik ook al veel over nagedacht. Het scheelt vast wel dat ze met zijn tweetjes zijn, misschien praten ze onderling wel zo met elkaar. En Sennah was ruim 6 toen ze weggingen, ik denk dat ze hun moedertaal dan niet meer vergeten. Misschien is er hier iemand die met zoiets ervaring heeft? (Geboren in een ander land, opgegroeid met twee talen, of zoiets?)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 18 oktober 2007 om 21:58
Iets leuks!
Wat werk betreft zit er misschien een nieuw perspectief aan te komen. Bij Maat kwamen vandaag twee stichtingen informatie geven. Zij doen allerlei aktiviteiten voor mensen met psychiatrische achtergrond, ouderen, gehandicapten; kortom allerlei doelgroepen. En nog meer projecten. Precies weet ik het allemaal niet. In ieder geval: iemand van de begeleiding van Maat heeft dit initiatief genomen, omdat er zoveel capaciteit zit in ons, deelnemers!!
Dat is natuurlijk ook zo, alleen zijn we het geloof in onszelf een beetje kwijtgeraakt. Voor mij geldt dat in ieder geval. Te lang, te veel in bochten gewrongen om maar in banen te passen. Hier hoorde ik nu heel andere dingen. Het gaat niet alleen om wat die instellingen nodig hebben, maar ook wat jij wilt. Wat jij kunt. Ik heb dus verteld wat ik kan, en wat ik wil; met enthousiaste bijval van de Maat-begeleidster. Ze hebben mijn tel.nr. en gaan binnenkort bellen om e.e.a. persoonlijk te bespreken. Het zou in eerste instantie gaan om gewoon daar beginnen, allerlei dingen uitproberen, en als het bevalt van beide kanten wordt het een betaalde baan. Héhé, ik geloof dat ik weer iets van hoop begin te voelen, dat het toch een keer goed gaat komen met werk.
Wat werk betreft zit er misschien een nieuw perspectief aan te komen. Bij Maat kwamen vandaag twee stichtingen informatie geven. Zij doen allerlei aktiviteiten voor mensen met psychiatrische achtergrond, ouderen, gehandicapten; kortom allerlei doelgroepen. En nog meer projecten. Precies weet ik het allemaal niet. In ieder geval: iemand van de begeleiding van Maat heeft dit initiatief genomen, omdat er zoveel capaciteit zit in ons, deelnemers!!
Dat is natuurlijk ook zo, alleen zijn we het geloof in onszelf een beetje kwijtgeraakt. Voor mij geldt dat in ieder geval. Te lang, te veel in bochten gewrongen om maar in banen te passen. Hier hoorde ik nu heel andere dingen. Het gaat niet alleen om wat die instellingen nodig hebben, maar ook wat jij wilt. Wat jij kunt. Ik heb dus verteld wat ik kan, en wat ik wil; met enthousiaste bijval van de Maat-begeleidster. Ze hebben mijn tel.nr. en gaan binnenkort bellen om e.e.a. persoonlijk te bespreken. Het zou in eerste instantie gaan om gewoon daar beginnen, allerlei dingen uitproberen, en als het bevalt van beide kanten wordt het een betaalde baan. Héhé, ik geloof dat ik weer iets van hoop begin te voelen, dat het toch een keer goed gaat komen met werk.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 19 oktober 2007 om 10:40
Met niet hoeven weten bedoel ik: voel, ervaar, leef. Alles wat je dan waarneemt is reëel, jouw wetenschap voor het moment. En die kan je -denk ik- helpen om verder te gaan in je leven, plannen te maken, van andere dingen doen afzien omdat die je teveel energie kosten.
Ik weet ook niet hoe het is met mijn kinderen. Maar of ik het wel of niet weet, aan hun omstandigheden verandert daardoor niets. Ben niet bij machte om ze terug te halen, maar zelfs al zou ik dat wel zijn, dan wordt mijn leven wel completer, maar het hunne echt niet ineens makkelijker. Opnieuw aanpassen, opnieuw je eigen moeder leren kennen, opnieuw aarden in een inmiddels vreemd land.
Ik heb wel wat ervaring met kinderen en taal. Heb mijn zoon en dochter nog gesproken nadat ze een half jaar weg waren uit Nederland. Zoon sprak nog wel Nederlands, dochter kon het niet meer. Ze was wel naar speciaal onderwijs gegaan, kan dus dat er iets met haar aan de hand was in die zin, maar ik denk dat ze het overzichtelijker vond om één taal te behouden.
Eén van mijn jongere kinderen is ook een jaar in het buitenland geweest, was nog wel heel jong. Hij sprak die andere taal toen hij terugkwam. Maar is ook binnen een half jaar Nederlands gaan praten en van die andere taal bleven alleen enkele woorden over, die hij in de loop van jaren ook vergeten is - ze werden niet meer gebruikt.
Ik zou er niet automatisch van uitgaan dat jouw kinderen hun taal levend hebben gehouden. Maar misschien weten anderen, zoals Janneke -spreek je die nog?- iets anders te vertellen.
Fijn dat je kans hebt op echt zinvol werk. Spannend.
Ik weet ook niet hoe het is met mijn kinderen. Maar of ik het wel of niet weet, aan hun omstandigheden verandert daardoor niets. Ben niet bij machte om ze terug te halen, maar zelfs al zou ik dat wel zijn, dan wordt mijn leven wel completer, maar het hunne echt niet ineens makkelijker. Opnieuw aanpassen, opnieuw je eigen moeder leren kennen, opnieuw aarden in een inmiddels vreemd land.
Ik heb wel wat ervaring met kinderen en taal. Heb mijn zoon en dochter nog gesproken nadat ze een half jaar weg waren uit Nederland. Zoon sprak nog wel Nederlands, dochter kon het niet meer. Ze was wel naar speciaal onderwijs gegaan, kan dus dat er iets met haar aan de hand was in die zin, maar ik denk dat ze het overzichtelijker vond om één taal te behouden.
Eén van mijn jongere kinderen is ook een jaar in het buitenland geweest, was nog wel heel jong. Hij sprak die andere taal toen hij terugkwam. Maar is ook binnen een half jaar Nederlands gaan praten en van die andere taal bleven alleen enkele woorden over, die hij in de loop van jaren ook vergeten is - ze werden niet meer gebruikt.
Ik zou er niet automatisch van uitgaan dat jouw kinderen hun taal levend hebben gehouden. Maar misschien weten anderen, zoals Janneke -spreek je die nog?- iets anders te vertellen.
Fijn dat je kans hebt op echt zinvol werk. Spannend.
vrijdag 19 oktober 2007 om 21:50
hallo "elmervrouw"
Heb ook op hyves je verhaal gelezen...verschrikkelijk dat je dit moet mee maken.
Weet niet zo goed wat te schrijven omdat het allemaal niet mijn gevoel beschrijft. Gevoel is moeilijk op papier te zetten het omvat het soms net niet helemaal.
Wat ik jou wel wil zeggen ( het is een totaal andere situatie, dat besef ik heel goed) is dat mijn vader ook heeft geprobeerd om mij te manipuleren ten aanzien van mijn moeder.
(Ik was 6 jaar toen mijn ouders gingen scheiden, ben nu 27).
Echter is het hem nooit totaal gelukt om het te doen slagen. Kinderen krijgen heel veel mee, ook al zijn ze klein. Ik werd soms wel heen en weer geslingerd ( je houd van allebei ook al was hij vaak agressief) dat moet ik eerlijk toegeven maar zoals ik al zei is het hem niet gelukt.
Verder echt super dat je kans hebt op echt zinvol werk ( zoals hierboven is genoemd). En vooral super dat je het doet, of wil gaan doen.
Ik wil je bij deze heel veel kracht, geluk (zoveel... je dat nu kan ervaren) en een dikke vette knuffel geven.
heel veel liefs "claire"
Heb ook op hyves je verhaal gelezen...verschrikkelijk dat je dit moet mee maken.
Weet niet zo goed wat te schrijven omdat het allemaal niet mijn gevoel beschrijft. Gevoel is moeilijk op papier te zetten het omvat het soms net niet helemaal.
Wat ik jou wel wil zeggen ( het is een totaal andere situatie, dat besef ik heel goed) is dat mijn vader ook heeft geprobeerd om mij te manipuleren ten aanzien van mijn moeder.
(Ik was 6 jaar toen mijn ouders gingen scheiden, ben nu 27).
Echter is het hem nooit totaal gelukt om het te doen slagen. Kinderen krijgen heel veel mee, ook al zijn ze klein. Ik werd soms wel heen en weer geslingerd ( je houd van allebei ook al was hij vaak agressief) dat moet ik eerlijk toegeven maar zoals ik al zei is het hem niet gelukt.
Verder echt super dat je kans hebt op echt zinvol werk ( zoals hierboven is genoemd). En vooral super dat je het doet, of wil gaan doen.
Ik wil je bij deze heel veel kracht, geluk (zoveel... je dat nu kan ervaren) en een dikke vette knuffel geven.
heel veel liefs "claire"
vrijdag 19 oktober 2007 om 22:11
@Mamzelle, ja; voel, ervaar en leef. Klopt. Het nu. Dat helpt me inderdaad bij verder gaan in mijn leven. Vooral weer in staat zijn om te voelen, dat is zoveel meer dan het zo lang in mijn leven geweest is. Voelen is ook voelen dat je leeft. Met pijn maar ook met genieten. Met alles. Ik wil niets meer uit de weg gaan.
Janneke kwam ik pas weer tegen op hyves, dus. Sindsdien af en toe kontakt. Ik weet het ook niet, over de taal. Denk dat ik er rekening mee moet houden dat ze die gewoon dus niet meer spreken.
Ik ken je verhaal niet precies.. maar ik wil jou ook sterkte wensen.
Vandaag heb ik het nog tegen mensen gezegd. Ik leef hier en ik wil iets maken van mijn leven. Een moeder waar ze trots op kunnen zijn, een moeder die er iets van maakt.
Janneke kwam ik pas weer tegen op hyves, dus. Sindsdien af en toe kontakt. Ik weet het ook niet, over de taal. Denk dat ik er rekening mee moet houden dat ze die gewoon dus niet meer spreken.
Ik ken je verhaal niet precies.. maar ik wil jou ook sterkte wensen.
Vandaag heb ik het nog tegen mensen gezegd. Ik leef hier en ik wil iets maken van mijn leven. Een moeder waar ze trots op kunnen zijn, een moeder die er iets van maakt.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 19 oktober 2007 om 22:15
quote:Wat ik jou wel wil zeggen ( het is een totaal andere situatie, dat besef ik heel goed) is dat mijn vader ook heeft geprobeerd om mij te manipuleren ten aanzien van mijn moeder.
(Ik was 6 jaar toen mijn ouders gingen scheiden, ben nu 27).
Echter is het hem nooit totaal gelukt om het te doen slagen. Kinderen krijgen heel veel mee, ook al zijn ze klein. Ik werd soms wel heen en weer geslingerd ( je houd van allebei ook al was hij vaak agressief) dat moet ik eerlijk toegeven maar zoals ik al zei is het hem niet gelukt.
Dat is inderdaad goed om te horen, want zo heb ik het steeds ook gevoeld. Ik maak me geen illusie over wat hij ze zal vertellen. Misschien wel dat ik dood ben. Maar dan nog... ik denk dat ze zelfs in dat geval ook zullen willen weten wie hun moeder was en hoe dat gebeurd zou zijn.
Sterker nog: dat is vandaag nog bevestigd. Ik sprak met een meisje van ong. 17, van wie de vader vier jaar geleden is overleden. En zij is nu erg bezig met wie hij was, hoe hij was. Zoals ik me zelf ook afvraag wat voor een man mijn vader was (hij overleed toen ik 19 was). Hoe staat iemand in het leven?
Dat zullen mijn kinderen in ieder geval zeker van mij weten, want ik laat ze genoeg persoonlijks na. Hopelijk zullen ze dat ooit zien en lezen.
(Ik was 6 jaar toen mijn ouders gingen scheiden, ben nu 27).
Echter is het hem nooit totaal gelukt om het te doen slagen. Kinderen krijgen heel veel mee, ook al zijn ze klein. Ik werd soms wel heen en weer geslingerd ( je houd van allebei ook al was hij vaak agressief) dat moet ik eerlijk toegeven maar zoals ik al zei is het hem niet gelukt.
Dat is inderdaad goed om te horen, want zo heb ik het steeds ook gevoeld. Ik maak me geen illusie over wat hij ze zal vertellen. Misschien wel dat ik dood ben. Maar dan nog... ik denk dat ze zelfs in dat geval ook zullen willen weten wie hun moeder was en hoe dat gebeurd zou zijn.
Sterker nog: dat is vandaag nog bevestigd. Ik sprak met een meisje van ong. 17, van wie de vader vier jaar geleden is overleden. En zij is nu erg bezig met wie hij was, hoe hij was. Zoals ik me zelf ook afvraag wat voor een man mijn vader was (hij overleed toen ik 19 was). Hoe staat iemand in het leven?
Dat zullen mijn kinderen in ieder geval zeker van mij weten, want ik laat ze genoeg persoonlijks na. Hopelijk zullen ze dat ooit zien en lezen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 19 oktober 2007 om 22:20
Vandaag heb ik samen met twee mensen een foto-album van mijn kinderen bekeken. En zo vol aandacht waren zij... en ik heb ervan genoten om samen met ze deze foto's te bekijken en wat te praten. Ook te praten over mijn moederschap-beleving. Hoe magisch en wonderlijk het is, zo'n kleintje in je buik, en na de geboorte: ineens zo'n persoontje erbij, iemand die iets gaat betekenen in de wereld. Zó voelde het toen, en dan voel je je haast vereerd dat je dat mag doen, zo'n kindje in de wereld zetten. Het was heel mooi om deze herinneringen op te halen. Niet verdrietig, maar heel mooi dat ik dit nog zo kan koesteren.
Zij waren zo aardig, zo jong als ze waren, zo met respect ook - een waardevolle ontmoeting was dit vandaag. Heeft me echt goede energie gegeven.
Zij waren zo aardig, zo jong als ze waren, zo met respect ook - een waardevolle ontmoeting was dit vandaag. Heeft me echt goede energie gegeven.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 19 oktober 2007 om 22:56
[quote]Elmervrouw schreef op 19 oktober 2007 @ 22:15:
[...]
Dat is inderdaad goed om te horen, want zo heb ik het steeds ook gevoeld. Ik maak me geen illusie over wat hij ze zal vertellen. Misschien wel dat ik dood ben. Maar dan nog... ik denk dat ze zelfs in dat geval ook zullen willen weten wie hun moeder was en hoe dat gebeurd zou zijn.
Ja dat denk ik ook...
Mijn vader heeft geprobreerd om een "goed mens" te zijn, lees als: samen dingen doen, geld geven, meeleven bij bepaalde moeilijke momenten, inspelen op mindere karakter eigenschappen van mijn mams. Maar de fouten die hij heeft gemaakt blijven in mijn herinnering Altijd. Ook al was ik klein ik herinner me sommige dingen als de dag van gisteren.
[...]
Dat is inderdaad goed om te horen, want zo heb ik het steeds ook gevoeld. Ik maak me geen illusie over wat hij ze zal vertellen. Misschien wel dat ik dood ben. Maar dan nog... ik denk dat ze zelfs in dat geval ook zullen willen weten wie hun moeder was en hoe dat gebeurd zou zijn.
Ja dat denk ik ook...
Mijn vader heeft geprobreerd om een "goed mens" te zijn, lees als: samen dingen doen, geld geven, meeleven bij bepaalde moeilijke momenten, inspelen op mindere karakter eigenschappen van mijn mams. Maar de fouten die hij heeft gemaakt blijven in mijn herinnering Altijd. Ook al was ik klein ik herinner me sommige dingen als de dag van gisteren.
zondag 21 oktober 2007 om 21:53
quote:Maar de fouten die hij heeft gemaakt blijven in mijn herinnering Altijd. Ook al was ik klein ik herinner me sommige dingen als de dag van gisteren.
Overheersen voor jou de fouten het goede gevoel? (Ik vind dat mijn ouders zelfs dat niet hebben gedaan... ik heb nooit meeleven of betrokkenheid gevoeld, echt nooit. De dagelijkse verzorging, dat was het. Verder niets. Maar goed, daar gaat het hier nu niet over.)
Hoe kijk je nu tegen hem aan?
Overheersen voor jou de fouten het goede gevoel? (Ik vind dat mijn ouders zelfs dat niet hebben gedaan... ik heb nooit meeleven of betrokkenheid gevoeld, echt nooit. De dagelijkse verzorging, dat was het. Verder niets. Maar goed, daar gaat het hier nu niet over.)
Hoe kijk je nu tegen hem aan?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 21 oktober 2007 om 22:26
Lieve Elmervrouw,
Wat fijn om te horen dat je uitzicht hebt op een baan waar je echt enthousiast over kan zijn! Eigenlijk een plek die je zelf kunt creëren en naar je eigen zin kan vormgeven. Dat is best bijzonder!
Je schrijft dat het hier niet gaat over je jeugd maarre... 't is jouw topic hoor! Schrijf toch gewoon waar je het over wil hebben. Zie het als een gesprek met de andere schrijfsters hier, daarbij hoef je je toch ook niet aan één onderwerp te houden?
Het viel me op dat je schreef over dat jouw opvoeding zich feitelijk beperkte tot je dagelijkse verzorging. Ik zag daarin de ironie van je eigen situatie ten opzichte van je kinderen: de dagelijkse verzorging is juist het enige dat je hun níet kunt geven. Verder geef je ze alles, alles wat een moeder in zich heeft. Zelfs de onmogelijkheid met hen te communiceren overwin je door een schat aan tastbare, leesbare of virtuele archieven aan te leggen. Je communiceert op jouw manier met hen, ook al is het op een zelf uitgevonden manier.
Misschien is het interessant je situatie eens vanuit die optiek te bekijken. Je kinderen missen hun moeder, maar jij miste in feite ook je ouders. Ze waren er wel, maar toch ook niet. Jij bent er niet, maar toch ook wel.
Fijn dat je zulke mooie herinneringen kon delen met dit jonge stel en daar positieve energie uit putte. Mag ik een wijsheid van mijn psychologe met je delen? Alle energie die je van anderen krijgt, is in feite je eigen energie. Je hebt het gevoel dat die van die ander komt, maar eigenlijk is het je eigen energie die je aan die persoon geeft en zelf ervaart.
liefs,
dubio
Wat fijn om te horen dat je uitzicht hebt op een baan waar je echt enthousiast over kan zijn! Eigenlijk een plek die je zelf kunt creëren en naar je eigen zin kan vormgeven. Dat is best bijzonder!
Je schrijft dat het hier niet gaat over je jeugd maarre... 't is jouw topic hoor! Schrijf toch gewoon waar je het over wil hebben. Zie het als een gesprek met de andere schrijfsters hier, daarbij hoef je je toch ook niet aan één onderwerp te houden?
Het viel me op dat je schreef over dat jouw opvoeding zich feitelijk beperkte tot je dagelijkse verzorging. Ik zag daarin de ironie van je eigen situatie ten opzichte van je kinderen: de dagelijkse verzorging is juist het enige dat je hun níet kunt geven. Verder geef je ze alles, alles wat een moeder in zich heeft. Zelfs de onmogelijkheid met hen te communiceren overwin je door een schat aan tastbare, leesbare of virtuele archieven aan te leggen. Je communiceert op jouw manier met hen, ook al is het op een zelf uitgevonden manier.
Misschien is het interessant je situatie eens vanuit die optiek te bekijken. Je kinderen missen hun moeder, maar jij miste in feite ook je ouders. Ze waren er wel, maar toch ook niet. Jij bent er niet, maar toch ook wel.
Fijn dat je zulke mooie herinneringen kon delen met dit jonge stel en daar positieve energie uit putte. Mag ik een wijsheid van mijn psychologe met je delen? Alle energie die je van anderen krijgt, is in feite je eigen energie. Je hebt het gevoel dat die van die ander komt, maar eigenlijk is het je eigen energie die je aan die persoon geeft en zelf ervaart.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
maandag 22 oktober 2007 om 10:15
quote:Misschien is het interessant je situatie eens vanuit die optiek te bekijken. Je kinderen missen hun moeder, maar jij miste in feite ook je ouders. Ze waren er wel, maar toch ook niet. Jij bent er niet, maar toch ook wel.
Klopt helemaal. Ik heb altijd op deuren en ramen van een huis staan kloppen, waar niemand was. Was op mezelf aangewezen. Met al die angsten en beangstigende dingen kon ik bij niemand terecht. Zij waren er gewoonweg niet.
Nu zie ik dat ze gewoon emotioneel totaal niet volwassen waren. Ze zaten beiden nog helemaal vast in dingen van hun eigen jeugd. Tenminste, van mijn moeder weet ik wel e.e.a. omdat ik vaak heb geprobeerd erover te praten - alleen doet ze verder niets om dingen te verwerken. Moet ze natuurlijk zelf weten, maar dan blijft ze zich wel verschuilen achter die kapstok waar ze altijd maar meer zieligheid aanhangt. Onbereikbaar. Ik wil het nu ook niet meer. Tenminste, nu niet. Nu ben ik zelf aan de beurt.
Ja, typisch, deze overeenkomst. Bij mij is het buiten mijn schuld om zo gegaan. Ach ja, misschien bij haar ook wel, maar doe dan wat, als kontakt met je eigen kinderen je wat waard is. Klink ik gefrustreerd? Ja, ben ik ook. Ik heb zoveel geprobeerd richting haar, en het lukt gewoonweg niet. Nu ben ik er wel klaar mee. Geloof ik. Maar met mijn kinderen, dat zal ik nooit, nooit opgeven.
Klopt helemaal. Ik heb altijd op deuren en ramen van een huis staan kloppen, waar niemand was. Was op mezelf aangewezen. Met al die angsten en beangstigende dingen kon ik bij niemand terecht. Zij waren er gewoonweg niet.
Nu zie ik dat ze gewoon emotioneel totaal niet volwassen waren. Ze zaten beiden nog helemaal vast in dingen van hun eigen jeugd. Tenminste, van mijn moeder weet ik wel e.e.a. omdat ik vaak heb geprobeerd erover te praten - alleen doet ze verder niets om dingen te verwerken. Moet ze natuurlijk zelf weten, maar dan blijft ze zich wel verschuilen achter die kapstok waar ze altijd maar meer zieligheid aanhangt. Onbereikbaar. Ik wil het nu ook niet meer. Tenminste, nu niet. Nu ben ik zelf aan de beurt.
Ja, typisch, deze overeenkomst. Bij mij is het buiten mijn schuld om zo gegaan. Ach ja, misschien bij haar ook wel, maar doe dan wat, als kontakt met je eigen kinderen je wat waard is. Klink ik gefrustreerd? Ja, ben ik ook. Ik heb zoveel geprobeerd richting haar, en het lukt gewoonweg niet. Nu ben ik er wel klaar mee. Geloof ik. Maar met mijn kinderen, dat zal ik nooit, nooit opgeven.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 22 oktober 2007 om 10:18
En dank je wel voor het delen van je wijsheid. Dat is toch ook het waardevolle hier? Delen van je verworven inzichten, en dat kan juist hetgene zijn wat de ander net nodig had om te horen.
(Even geen emoticonnetjes in dit antwoordveld, maar ik geef je een dikke knuffel.)
(Even geen emoticonnetjes in dit antwoordveld, maar ik geef je een dikke knuffel.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 24 oktober 2007 om 23:25
Vandaag gesprek met reïntegratiecoach gehad. Hij keek weer verwonderd op van de ontwikkelingen. Hoe doe je dat toch? Alles komt precies op z'n tijd voor jou....
Wat wel grappig was: net voordat hij kwam, ging de telefoon en belde de vrouw van een van die instellingen (van vorige week) om een afspraak met mij te maken voor een oriënterend gesprek. Dat was wel timing zeg. Ik kon dus het nieuws super actueel tegen hem vertellen: 19 nov. heb ik dat gesprek, met haar, en met de directeur van die instelling, om te kijken naar de mogelijkheden die er voor mij zijn.
Samen met de coach ook wat teruggekeken op de afgelopen maanden en als ik daarnaar kijk, ben ik zelf ook verwonderd. Heel veel gebeurd na dat stoppen met de hypno-opleiding, en alleen maar ten goede!
Steeds beter luisteren naar mijn gevoel, en daar ook naar handelen, ook al lijkt het niet logisch.
Wat wel grappig was: net voordat hij kwam, ging de telefoon en belde de vrouw van een van die instellingen (van vorige week) om een afspraak met mij te maken voor een oriënterend gesprek. Dat was wel timing zeg. Ik kon dus het nieuws super actueel tegen hem vertellen: 19 nov. heb ik dat gesprek, met haar, en met de directeur van die instelling, om te kijken naar de mogelijkheden die er voor mij zijn.
Samen met de coach ook wat teruggekeken op de afgelopen maanden en als ik daarnaar kijk, ben ik zelf ook verwonderd. Heel veel gebeurd na dat stoppen met de hypno-opleiding, en alleen maar ten goede!
Steeds beter luisteren naar mijn gevoel, en daar ook naar handelen, ook al lijkt het niet logisch.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 26 oktober 2007 om 22:00
Vanmiddag nieuwe blog geplaatst bij hyves. Daarin vertel ik over de verhuizing. Krijg ik vanavond een telefoontje, van mijn tante (degene van mijn fam waarmee ik nog wel contact heb). Gelukkig nam Elmerman eerst op, zodat ik voorbereid was. Maar toen ik de telefoon kreeg, was dus het eerste wat ze zei: dat had je wel kunnen vertellen, he, dame. Klonk niet echt lekker. Ik voelde een wereld van verwijten...
Maar, en nu ben ik echt trots op mezelf: ik ben niet in de verdediging gegaan! Ik heb zelfs niet op deze opmerking gereageerd, maar gewoon over de huizenjacht verteld.
Nou ja, totdat haar bezoek kwam, want toen was het gesprek meteen afgelopen. Weet ik ook weer waar haar prioriteiten liggen. Niet bij mij dus.
Maar, en nu ben ik echt trots op mezelf: ik ben niet in de verdediging gegaan! Ik heb zelfs niet op deze opmerking gereageerd, maar gewoon over de huizenjacht verteld.
Nou ja, totdat haar bezoek kwam, want toen was het gesprek meteen afgelopen. Weet ik ook weer waar haar prioriteiten liggen. Niet bij mij dus.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 28 oktober 2007 om 11:35
Ik denk dat het er gewoon niet inzit, in onze familie, écht aandacht voor elkaar. Zo ben ik dus opgegroeid, dit is wat ik gewend ben.
Is het gek dan, dat ik daar niet tussen pas? En ik maar denken dat ik gek was... ik ben gewoon anders. En dat mag óók.
Waarom duurt het zó lang, voordat je daar achterkomt?
Daarom nog steeds verwonderd, dat ik hier, ondanks weinig schrijven, gezien en gehoord wordt, hoe is dat mogelijk? Mensen die mij niet eens kennen? .. Of juist daarom? Waar zit 'm dat in? (<- dit is een echte vraag)
Is het gek dan, dat ik daar niet tussen pas? En ik maar denken dat ik gek was... ik ben gewoon anders. En dat mag óók.
Waarom duurt het zó lang, voordat je daar achterkomt?
Daarom nog steeds verwonderd, dat ik hier, ondanks weinig schrijven, gezien en gehoord wordt, hoe is dat mogelijk? Mensen die mij niet eens kennen? .. Of juist daarom? Waar zit 'm dat in? (<- dit is een echte vraag)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 28 oktober 2007 om 11:52
Krijg het gevoel dat ze dan jou uit zat te horen om eens een vers verhaal te kunnen vertellen aan haar bezoek, of ben ik nu erg paranoia?
Jij wordt hier gezien en gehoord omdat je je verhaal vertelt, dat in elk geval.
Misschien omdat hier mensen zijn die niet wegschrikken van moeilijkheden, of mensen die zelf zoeken gehoord te worden en vandaaruit makkelijker zelf luisteren.
Ik vind het forum wel een bijzondere plaats, niet te vergelijken met het dagelijks leven. Wel te vergelijken met hele goede vriendinnen.
Die heb je toch wel, buiten je familie?
In mijn familie wordt ook niets gehoord. Niets besproken. Veel te moeilijk. Veel te moeilijk om uit te leggen ook.
Jij wordt hier gezien en gehoord omdat je je verhaal vertelt, dat in elk geval.
Misschien omdat hier mensen zijn die niet wegschrikken van moeilijkheden, of mensen die zelf zoeken gehoord te worden en vandaaruit makkelijker zelf luisteren.
Ik vind het forum wel een bijzondere plaats, niet te vergelijken met het dagelijks leven. Wel te vergelijken met hele goede vriendinnen.
Die heb je toch wel, buiten je familie?
In mijn familie wordt ook niets gehoord. Niets besproken. Veel te moeilijk. Veel te moeilijk om uit te leggen ook.
zondag 28 oktober 2007 om 12:09
quote:Krijg het gevoel dat ze dan jou uit zat te horen om eens een vers verhaal te kunnen vertellen aan haar bezoek
Nee, dat is toch niet zo. Kijk, zij is de jongste zus van mijn moeder, en ook een buitenbeentje in de familie, een nakomertje. Toen ik geboren werd ('moetje') was zij pas 16 en ze voelde zich altijd heel beschermend richting mij.
Toen mijn eerste huwelijk stukliep, ben ik drie maanden bij haar en haar man in huis geweest, omdat ik nog geen woonruimte had. Heel lief natuurlijk. Ze heeft veel met mij op. Ze houdt van mij, dat zegt ze ook. En ze heeft mij toen heel goed opgevangen, want ook toen kwam er al vanalles bij me naar boven over mijn verleden. Ik werd schreeuwend wakker, bijvoorbeeld, en dan kwam ze mij troosten.
Maar wat ik ook heel duidelijk zie en voel, is dat ze nu in een moeilijke positie zit tussen mijn moeder (die ook bij haar het verhaal over mij doet) en mij. Ik heb zelf een stapje terug gedaan, omdat ik dat merk. Ze wil 'bemiddelen', hoewel ze dat niet met woorden zei. Daarom heb ik wat afstand genomen. Maar ook merk ik dat ze mij in gesprekken vaak onderbreekt, vol is van eigen ervaringen, kortom, niet echt luistert.
Er zijn dingen aan het veranderen, bij mij; ik zie haar niet meer als een soort 'vervangende moeder' bij wie ik terecht kon, ik heb mijn leven nu meer in eigen hand zeg maar, en ik denk dat ze ook dat voelt. Haar vertrouwde rol is aan het veranderen. Daarom ook die reactie over mijn verhuizing, dat ze dat nog niet van mij gehoord had. Terwijl ik eerst zulke dingen het eerst aan haar verteld zou hebben, snap je.
Nee, dat is toch niet zo. Kijk, zij is de jongste zus van mijn moeder, en ook een buitenbeentje in de familie, een nakomertje. Toen ik geboren werd ('moetje') was zij pas 16 en ze voelde zich altijd heel beschermend richting mij.
Toen mijn eerste huwelijk stukliep, ben ik drie maanden bij haar en haar man in huis geweest, omdat ik nog geen woonruimte had. Heel lief natuurlijk. Ze heeft veel met mij op. Ze houdt van mij, dat zegt ze ook. En ze heeft mij toen heel goed opgevangen, want ook toen kwam er al vanalles bij me naar boven over mijn verleden. Ik werd schreeuwend wakker, bijvoorbeeld, en dan kwam ze mij troosten.
Maar wat ik ook heel duidelijk zie en voel, is dat ze nu in een moeilijke positie zit tussen mijn moeder (die ook bij haar het verhaal over mij doet) en mij. Ik heb zelf een stapje terug gedaan, omdat ik dat merk. Ze wil 'bemiddelen', hoewel ze dat niet met woorden zei. Daarom heb ik wat afstand genomen. Maar ook merk ik dat ze mij in gesprekken vaak onderbreekt, vol is van eigen ervaringen, kortom, niet echt luistert.
Er zijn dingen aan het veranderen, bij mij; ik zie haar niet meer als een soort 'vervangende moeder' bij wie ik terecht kon, ik heb mijn leven nu meer in eigen hand zeg maar, en ik denk dat ze ook dat voelt. Haar vertrouwde rol is aan het veranderen. Daarom ook die reactie over mijn verhuizing, dat ze dat nog niet van mij gehoord had. Terwijl ik eerst zulke dingen het eerst aan haar verteld zou hebben, snap je.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
